0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
... και δεν είναι ωραίο ένας νέος να θεωρεί ότι τα ξέρει όλα.
Ούτε ένας παλαιός. Οπότε ν' ακούμε οι παλιοί και τους νέους. Έχουν καινούργια φρέσκα πράγματα κι ιδέες να μας πουν και να μας βοηθήσουν. Ας ξεκολλήσουμε λίγο, λοιπόν, απ' το παλιός- νέος. Ούτε στο στρατό έτσι.
[...] Η στάση του συλλόγου είναι "σε εμένα δεν κάνει τίποτα" και στους καινούργιους δίνουν φοβερές συμβουλές του στιλ βγάζε τον έξω σε κάθε μάθημα μέχρι να στρώσει, μην τον δέχεσαι μέσα χωρίς βιβλίο, ξεκίνα τους βαθμούς από 3, τσάκισέ τους κλπ, πράγματα που οι ίδιοι φυσικά δεν θα τα έκαναν. Και μετά βγάζουν την ουρά απ έξω και γελάνε κιόλας ή λένε συγκαταβατικά ότι εντάξει ο καημένος δεν ξέρει, είανι καινούργιος.
Ο "μπορ-όλας" νέος και ο γλοιώδης "αυτόκλητος συμβουλάτορας" παλιός είναι στο ίδιο κάδρο για μένα. Μάλλον νέα λογίζομαι ακόμη, αλλά όσο προχωράω προς την λεγόμενη "εμπειρία" θορυβούμαι μην γίνομαι κάθε χρόνο και χειρότερη παιδαγωγός. Σαν αυτούς που ξαφνιάστηκαν την πρώτη μου χρονιά που έβαλα σε ζωηρό μαθητή του 12 ένα 18 (επειδή ήταν ξύπνιος και διαφορετικός από τους ίδιους) και μου έλεγαν ο καθένας: έχω 25 χρόνια εμπειρία, αν είναι δυνατόν να μην δέχεσαι καμία γνώμη συναδέλφων σου για το άτομο αυτό...
Έσπερε, κανένας δεν κατηγορεί έναν άνθρωπο με καλές προθέσεις σαν εσένα. Το γλοιώδης, αυτόκλητος συμβουλάτορας δεν περιλαμβάνει ανθρώπους που νοιάζονται και το δείχνουν.
Παράδειγμα που μου συνέβη τις προάλλες. Σε ήσυχο τμήμα έκανα μάθημα και την ώρα που άγραφα στον πίνακα, μια «άριστη» μαθήτρια β γυμνασίου έβγαλε από την τσάντα της μια λακ και έβαλε στα μαλλιά της. Δεν το είδα, το είδε κάποιος και το σχολίασε. Αν ήμουν νεοδιόριστη θα ήθελα να βαλω τα κλάματα θεωρώντας αυτό ως τεράστιο εξευτελισμό ππυ συμβαίνει μόνο σε εμένα επειδή είμαι νέα και μιυ έχουν πάρει τον αέρα κλπ κλπ, θα αναρωτιόμουν αν πρέπει να τη στείλω στο γραφείο γιατί θα σκεφτόμουν και το προσωπικό μου ρεζιλίκι αφού ως τέτοιο θα το εκλάμβανα, τέλος πάντων ο,τι και να γινόταν θα το έφερα βαρέως. Τώρα απλώς το σχολίασα με χιουμοριστικό τρόπο αλλά με το χιούμορ που ο άλλος δεν ξέρει πού να κρυφτεί γιατί καταλαβαίνει τη γελοιότητα όσων κάνει, μαζί μ αυτό σχολίασα και όσες χτενίζονται, ανοίγουν καθρεφτάκια, κουβαλάνε κασετίνα γεμάτη καλλυντικά κλπ και τέλος.
Έσπερε, ο μέντορας συνιστά άνωθεν επιβαλλόμενο μέτρο. Είμαι σφόδρα ενάντιος. Επίσης ο προσφερόμενος συβουλάτορας, δίχως να του ζητηθεί, συνιστά άνθρωπο που αντί να κοιτάζει τη δουλειά του κοιτάζει και θέλει να χώνεται στη δουλειά των άλλων. Σφοδρότατα είμαι ενάντιος σε τέτοια καλοθελητική (κατά τον ίδιο...) και κακόβουλη στην πραγματικότητα πρακτική αυτοαποκαλούμενου συναδέλφου. Στην περίπτωση, όμως, όπου ο ίδιος ο νεαρός καθηγητής ζητήσει τη βοήθεια από κάποιον άλλο συνάδελφο που εμπιστεύεται κι εχτιμά τότε είναι αυτονόητο και συναδελφικότατο να προστρέξει ο παλιός να βοηθήσει. Εσύ, όμως, δεν αναφέρεσαι σε κανένα απ' τα μηνύματά σου στην τρίτη περίπτωση που, ούτως ή άλλως, ισχύει από αρχαιοτάτων χρόνων σε κάθε χώρο εργασίας και βασίζεται στα γερά θεμέλια της ε μ π ι σ τ ο σ ύ ν η ς. Εσύ αναφέρεσαι στις δυο πρώτες περιπτώσεις. Της θεσμικής, κι άρα επιβαλλόμενης κι εξουσιαστικής, "βοήθειας" και της καλοθελητικής παρεμβατικής (κι άρα αυτόκλητης και κεκαλυμμένα συμπλεγματικής) "βοήθειας".
Νομίζω ότι ο leon δεν κρίνει κατά περίπτωση. Ο ίδιος έχει δηλώσει πολλάκις ότι είναι κατά των μεντόρων, γενικώς, κατά της οποιασδήποτε βοήθειας σε νέους. Το ξαναγράφει έξαλλου. «θα μάθει από τα λάθη του, δεν έγινε και τίποτα». Διαφωνώ με όση έμφαση μπορώ να το πω. Μπαίνουμε στην τάξη με μόνο εφόδιο τις επιστημονικές μας γνώσεις αλλά κατά τ άλλα παντελώς απροετοίμαστοι για το τι θα βρούμε.