Ενιαίο Μισθολόγιο

[baarli]

Η πρόοδος, δεν γίνεται ποτέ με "εύκολες" απαντήσεις σε "εύκολα" ερωτήματα. Ούτε με δικαιολογίες του τύπου "φταίει ο τάδε ή ο δείνα".

Γίνεται με "δύσκολες" απαντήσεις σε "δύσκολα" ερωτήματα.

Και κυρίως: Γίνεται με την αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος, την ανάληψη της αντίστοιχης ευθύνης, και την κατοπινή ΔΡΑΣΗ.

σωστά τα λές εδώ.
Εγώ προτείνω ως δράση την ασύμμετρη απεργία διαρκείας.
εσύ τι προτείνεις;

[PDE ads]

[Landau]

Η έννοια "ασύμμετρη απεργία διαρκείας" δεν υπάρχει. Και τέλος πάντων, έστω κι αν είναι αυτό που έχεις περιγράψει με αυτόν τον όρο, πάλι δεν είναι λύση. Η δράση πρέπει να είναι στοχευμένη, μαζική και ταυτόχρονη.

[baarli]

Η έννοια "ασύμμετρη απεργία διαρκείας" δεν υπάρχει. Και τέλος πάντων, έστω κι αν είναι αυτό που έχεις περιγράψει με αυτόν τον όρο, πάλι δεν είναι λύση. Η δράση πρέπει να είναι στοχευμένη, μαζική και ταυτόχρονη.

Δεν είσαι διαβασμένος. ο όρος ασύμμετρη απεργία (με τις όποιες παραλλαγές της, μια εξ' αυτών και η δικιά μου) υπάρχει.

Η ασύμμετρη απεργία διαρκείας είναι ΚΑΙ στοχευμένη (αφού έχει συγκεκριμένους στόχους τους οποίους αν επιτύχει σταματάει) ΚΑΙ μαζική (αφού προϋποθέτει να ψηφιστεί από την πλειοψηφία και από την βάση και δεν περιμένει να προκηρυχθεί "εκ των άνω" από τους διορισμένους από το καθεστώς συνδικαλιστές).

Το μόνο που δεν έχει η ασύμμετρη απεργία, είναι ο τρίτος όρος που έθεσες.  Δεν είναι ταυτόχρονη, και ακριβώς εκεί είναι το μυστικό της επιτυχίας της. Επιτυχία την οποία τρέμουν οι διορισμένοι από το καθεστώς συνδικαλιστές, γιαυτό και δεν έχουν προκυρήξει ΠΟΤΕ ασύμμετρη απεργία σαν και αυτή που προτείνω.

[PA]

Συνάδελφε baarli
Σχετικά με το ατελές ( και εκφυλισμένο) πολίτευμα, θα σου πω ότι έχεις δίκιο γενικά.

Όμως εκτός των αρνητικών, υπάρχουν και θετικά σε όλη αυτή την κατάσταση:

ο κάθε πολίτης, μπορεί να διατυπώσει την γνώμη του,

να την εκφράσει γραπτώς ή προφορικώς,

να συμμετάσχει σε ενώσεις ( συνδικαλιστικές, και ότι άλλο),

να ψηφίζει εκπροσώπους του ( π.χ. συνδικαλιστές),

να τους ελέγχει ( γιατί τον βουλευτή και τον υπουργό δεν τον βλέπεις συνέχεια, αλλά τον συνδικαλιστή, τον βλέπεις), και άλλα τέτοια.
Όταν όμως ο κόσμος "βολεύεται" και υποστηρίζει έμπρακτα τον συνδικαλισμό του προσωπικού βολέματος αφήνοντας στην άκρη κάθε σκέψη για διεκδικητικό συνδικαλισμό και αξιοπρεπή αντίδραση απέναντι στην συστηματική προσπάθεια υποβάθμισης του ρόλου μας ( εκ μέρους των πολιτικών ηγεσιών - γιατί αυτό γίνεται εδώ και χρόνια. Απλά, η Διαμαντοπούλου το κάνει συστηματικά και χωρίς καμία αντίδραση), το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αυτό το χάλι που επικρατεί σήμερα.
Χάλι, για το οποίο ευθύνεται ο κλάδος κατά πλειοψηφία διότι:

1) Όταν "μας έφτυναν" εμείς ( κατά πλειοψηφία) νομίζαμε ότι βρέχει.
Σου θυμίζω ότι όποτε ο κλάδος ( η πλειοψηφία του ) θέλησε να αντιδράσει, αντέδρασε ( το παράδειγμα της Γιαννάκου είναι καταλυτικό).
Λίγο μετά, ο κλάδος "έχασε" ξαφνικά ( και χωρίς εμφανή αιτία) κάθε δυνατότητα αντίδρασης για το επίμαχο χρονικό διάστημα κατά το οποίο πέρασαν τα πάντα αμαχητί.
Δηλαδή, ?
Τεράστιος θόρυβος για μικροπράγματα ( δεν ισχυρίζομαι ότι κακώς έγινε τότε "θόρυβος"), και ΜΗΔΕΝΙΚΗ αντίδραση την περίοδο που κατεδαφίζονταν τα πάντα. ΜΗΔΕΝΙΚΗ!

2) Στις επόμενες συνδικαλιστικές εκλογές ( αφού πέρασαν όλα αμαχητί), η σύνθεση ( ισορροπία δυνάμεων) εντός του ΔΣ της ΟΛΜΕ, ΔΕΝ άλλαξε καθόλου.

Η δικαιολογία γι' αυτό?
Δεν πάει ο κόσμος να ψηφίσει.
Μα....

Όποιος είναι δυσαρεστημένος με την εκπροσώπησή του από το ΔΣ της ΟΛΜΕ, είναι εντελώς ελεύθερος να προσέλθει στις εκλογές ψηφίζοντας έτσι ώστε να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων εντός του ΔΣ της, να βάλει ο ίδιος υποψηφιότητα, να στηλιτεύσει τα κατά τη γνώμη του "κακώς κείμενα", και γενικώς ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ( Τα οποία καθίστανται ανέκδοτο λόγω εκφυλισμού τους όποτε δεν ασκούνται επί μακρόν. Όλοι ξέρουμε άλλωστε, ότι ο όρος "δικαίωμα", συμπεριλαμβάνει ΚΑΙ την άσκησή του, διότι αλλιώς συτό εκφυλίζεται και χάνει κάθε αξία).

Αλλά πως να γίνει αυτό, από τη στιγμή που η πλειοψηφία είχε βολευτεί με το ψευτο-σοσιαλιστικό "όραμα" ( που ως προιόν, βοήθησε πολλούς να κάνουν καριέρα "στην πλάτη των πολλών")?
Και επί δεκαετίες στήριζε και στηρίζει ( μακάρι ν' αλλάξει αυτό) άθλιες νοοτροπίες οι οποίες μας οδήγησαν σε αυτές τις στρεβλώσεις που αντιμετωπίζουμε συνολικά τώρα?

Σχετικά με την "ασύμμετρη απεργία" που προτείνεις, με κάλυψε πλήρως ο συνάδελφος  Landau

Η πρότασή μου?

Πολύ απλή!

Προσπάθεια συνειδητοποίησης των λαθών μας,

των κουτοπονηριών μας,

του "βολέματός " μας. (π. χ. Όχι προσπάθεια να "ξεχαστεί" η "αβάντα" που έκαναν οι συνδικαλιστές του κλάδου - αλλά και η πλειοψηφία των απλών εκπαιδευτικών, στην συνθηματολογία και τις παρακμιακες ατάκες της κ. Υπουργού προκειμένου να περάσει αμαχητί τον ν. 3848/2010 και όχι μόνον. Όχι, διότι ούτε πρόκειται να ξεχαστεί, ούτε και πρέπει),

Της νοοτροπίας "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" κ.α.π.

Και αφού συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι ( και τα περισσότερα από αυτά αποτέλεσαν ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ επιλογές της πλειοψηφίας), πρέπει να επανασυνθέσουμε τον συνδικαλιστικό μας φορέα.

Πως?

Με την συμμετοχή μας,

το γνήσιο ενδιαφέρον μας ( χωρίς νοοτροπία "κοιτώ μόνο την πάρτη μου"),

την υποψηφιότητά μας στις συνδικαλιστικές εκλογές,

την δράση μας με συζητήσεις που είναι απαραίτητες για την μεταστροφή του κλίματος.

Κατόπιν, μπορούμε να μιλάμε για εκπροσώπηση του κλάδου, και όχι για "βολεψάκηδες" που ψηφίζουν το τάδε ή το δείνα "κομματόσκυλο" ώστε "να τους κάνει την όποια δουλειά του ζητήσουν" στο μέλλον.
Γιατί αυτό γίνεται συνάδελφε: ΓΙ' ΑΥΤΟ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΝΤΟς ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.
Ο καθένας, ψηφίζει το περισσότερο οικείο του "κομματόσκυλο", ώστε να ελπίζει ότι "έχει πρόσβαση" για να ζητάει χάρες εις το μέλλον. Ε, όχι λοιπόν!
Ο ελεύθερος και συνειδητοποιημένος, νοήμων και μορφωμένος εκπαιδευτικός, να πάψει να ψηφίζει έτσι ( ή να συνεχίσει να χηφίζει έτσι αν θεωρεί ότι έτσι πρέπει, αλλά ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ με το καφέλι ψηλά ως απόρροια των επιλογών του, και χωρίς γκρίνια).

Και όλα τα παραπάνω, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΟΗΜΟΝΟΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.
Και αυτές οι επιλογές, "πάνε πακέτο" με τις συνέπειες.
Και οι συνέπειες, είναι το χάλι που μας πλήττει τώρα.
Πάντως, μην περιμένεις, τίποτα "ριζικές ανατροπές" και τέτοια.
Η πλειοψηφία, επί χρόνια ακολουθούσε ( και ακολουθεί ακόμα με κάποια επιφύλαξη όμως) το προσωπικό βόλεμα και τον παρτακισμό.
Και το ότι κάποιοι προβληματίζονται κάπως, αποτελεί θαύμα ( και θετική ένδειξη).

Τέλος
Δίνοντας έμφαση στο θέμα "πουλημένες ηγεσίες", επαναλαμβάνω κάτι που ήδη έχω αναφέρει:
ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ, ΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, Ή ΑΣ ΘΕΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ.
ΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ , ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ "ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ".
ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΔΗΛΑΔΗ, ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΩΜΙ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ( ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ).
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΙΔΑΝΙΚΑ ( Γιατί όλα αυτά - και πολλά άλλα - αποτελούν συνιστώσες ενός μεγάλου - σπουδαίου - αγαθού που λέγεται ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Και η "άτιμη" η ελευθερία, δεν θέλει ανθρώπους "με δικαιώματα" απλά. Θέλει ανθρώπους-προσωπικότητες, με συναίσθηση των ευθυνών τους, αγάπη και σεβασμό απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους, αλλά και το θάρρος να διατυπώνουν την διαφωνία τους σε ότι συναντούν και διαφωνούν μαζί του. Με λίγα λόγια, θέλει ΠΟΛΙΤΕΣ και όχι ΥΠΗΚΟΟΥΣ οι οποίοι φοβούνται να αντιταχθούν την καίρια στιγμή με την κυρίαρχη "πολιτική γραμμή", αλλά ΜΕΤΑ - κατόπιν εορτής δηλαδή - το "παίζουν αντίσταση" εκ του ασφαλούς).

[PDE ads]

[baarli]

Σχετικά με την "ασύμμετρη απεργία" που προτείνεις, με κάλυψε πλήρως ο συνάδελφος  Landau

Η πρότασή μου?

Πολύ απλή!

Προσπάθεια συνειδητοποίησης των λαθών μας, των κουτοπονηριών μας, του "βολέματός " μας. (π. χ. Όχι προσπάθεια να "ξεχαστεί" η "αβάντα" που έκαναν οι συνδικαλιστές του κλάδου - αλλά και η πλειοψηφία των απλών εκπαιδευτικών, στην συνθηματολογία και τις παρακμιακες ατάκες της κ. Υπουργού προκειμένου να περάσει αμαχητί τον ν. 3848/2010 και όχι μόνον. Όχι, διότι ούτε πρόκειται να ξεχαστεί, ούτε και πρέπει).
Και αφού συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι, πρέπει να επανασυνθέσουμε τον συνδικαλιστικό μας φορέα.
Πως?
Με την συμμετοχή μας, το γνήσιο ενδιαφέρον μας ( χωρίς νοοτροπία "κοιτώ μόνο την πάρτη μου"), την υποψηφιότητά μας στις συνδικαλιστικές εκλογές, τις δράση μας με συζητήσεις που είναι απαραίτητες για την μεταστροφή του κλίματος.
Κατόπιν, μπορούμε να μιλάμε για εκπροσώπηση του κλάδου, και όχι για "βολεψάκηδες" που ψηφίζουν το τάδε ή το δείνα "κομματόσκυλο" ώστε "να τους κάνει την όποια δουλειά του ζητήσουν" στο μέλλον.
Γιατί αυτό γίνεται συνάδελφε: ΓΙ' ΑΥΤΟ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΝΤΟς ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.
Ο καθένας, ψηφίζει το περισσότερο οικείο του "κομματόσκυλο", ώστε να ελπίζει ότι "έχει πρόσβαση" για να ζητάει χάρες εις το μέλλον.
Αυτό όμως, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΟΗΜΟΝΟΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.
Και αυτές οι επιλογές, "πάνε πακέτο" με τις συνέπειες.
Και οι συνέπειες, είναι το χάλι που μας πλήττει τώρα.
Πάντως, μην περιμένεις, τίποτα "ριζικές ανατροπές" και τέτοια.
Η πλειοψηφία, επί χρόνια ακολουθούσε ( και ακολουθεί ακόμα με κάποια επιφύλαξη όμως) το προσωπικό βόλεμα και τον παρτακισμό.
Και το ότι κάποιοι προβληματίζονται κάπως, αποτελεί θαύμα ( και θετική ένδειξη).

Τέλος
Σίνοντας έμφαση στο θέμα "πουλημένες ηγεσίες", επαναλαμβάνω κάτι που ήδη έχω αναφέρει:
ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ, ΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, Ή ΑΣ ΘΕΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ. ΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ , ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ "ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ".
ΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΔΗΛΑΔΗ, ΓΙΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΩΜΙ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ( ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ).
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΙΔΑΝΙΚΑ ( Γιατί όλα αυτά - και πολλά άλλα - αποτελούν συνιστώσες ενός μεγάλου - σπουδαίου - αγαθού που λέγεται ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Και η "άτιμη" η ελευθερία, δεν θέλει ανθρώπους "με δικαιώματα" απλά. Θέλει ανθρώπους-προσωπικότητες, με συναίσθηση των ευθυνών τους, αγάπη και σεβασμό απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους, αλλά και το θάρρος να διατυπώνουν την διαφωνία τους σε ότι συναντούν και διαφωνούν μαζί του. Με λίγα λόγια, θέλει ΠΟΛΙΤΕΣ και όχι ΥΠΗΚΟΟΥΣ οι οποίοι φοβούνται να αντιταχθούν την καίρια στιγμή με την κυρίαρχη "πολιτική γραμμή", αλλά ΜΕΤΑ - κατόπιν εορτής δηλαδή - το "παίζουν αντίσταση" εκ του ασφαλούς).

Εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις. Το πρόβλημα είναι ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ. Το σύστημα γενά τις συμπεριφορές που περιγράφεις, και το σύστημα είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε αυτές οι συμπεριφορές να ευνοούνται και να δίνουν λίπασμα στα αντιπροσωπευτικά λαμόγια. Το σύστημα επίσης φροντίζει και έχει καταφέρει μέχρι τώρα να διαφθείρει ακόμα και όσους καλόπιστα μπαίνουν σε αυτό και δεν έχουν σκοπό να το υπηρετήσουν. Γιαυτό δεν έχουμε δεί ποτέ αντιπρόσωπο να λειτουργεί και να πράττει πάντα, αποκλειστικά και μόνο, με αποφάσεις ψηφισμάτων της βάσης. Μπορεί κάποτε οι αντιπρόσωποι να συμβουλευονται κάποια ψηφίσματα, ίσως να πράττουν και καμιά φορά όπως αυτά προστάζουν, δεν δεσμέυονται όμως από αυτά και έχουν την δυνατότητα από το σύστημα να κάνουν του κεφαλιού τους. Ούτε φυσικά το σύστημα επιτρέπει να υπάρχει αντιπρόσωπος άμεσα ανακλητος από την βάση, σε περίπτωση που αθετήσει τις δεσμεύσεις του.

Τα αντιπροσωπευτικά λαμόγια-συνδικαλιστές (το επαναλαμβάνω και δεν έχω πάρει απάντηση σε αυτό) είναι διορισμένα από το σύστημα και όχι εκλεγμένα από εμάς!

γιατί;
να γιατί

Οι συνδικαλιστές δεν ειναι διορισμένοι εμεις τους εκλέγουμε...

όχι είναι διορισμένοι, αφού ακόμα και αν απέχουν από τις συνδικαλιστικές εκλογές 99% των ψηφοφόρων,
αυτό το 1% που τους ψήφισε θεωρείται νόμιμο από το καθεστώς.
Και ενώ οι συνδικαλιστές θεωρούνται νόμιμοι από το καθεστώς ακόμα και αν τους έχει ψηφίσει το 1%,
οι ψηφοφορίες και τα ψηφίσματα, ακόμα και αν μαζέψουν 99% των υπογραφών, θεωρούνται παράνομα.

Να μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας, έτσι;

[PA]

Φυσικά και σου έχω απαντήσει συνάδελφε baarli, και επαναλαμβάνω την απάντησή μου ώστε να διευκολύνω την διεξαγωγή του διαλόγου:

Όποιος εκπαιδευτικός νομίζει ότι δεν εκπροσωπείται καλά, μπορεί να πάει και να ψηφίσει ( ελεύθερα) άλλες δυνάμεις, ώστε να συμβάλλει στην αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων εντός του συνδικαλιστικού του οργάνου, και να στείλει το μήνυμα της δυσαρέσκειάς του.
Όποιος αποφασίζει να μην πάει να ψηφίσει, εκχωρεί το δικαίωμα αυτό σε όσους πάνε να ψηφίσουν.
Δικαίωμα του κάθε ενός είναι να αποφασίσει κάτι τέτοιο, όμως μία τέτοια απόφαση, είναι από αυτές που δεν μπορεί κανείς να "τις πάρει πίσω" αν μετανοιώσει, αλλά ούτε αποκτά έτσι το δικαίωμα να "γκρινιάζει" επειδή αυτοί προς τους οποίους αποφάσισε να εκχωρήσει τα πολιτικά του δικαιώματα, ενήργησαν διαφορετικά από ότι θα ήθελε αυτός.

Τέλος, θυμίζω το πόσο αίμα έχει χυθεί στον κόσμο για να έχουμε εμείς οι απλοί πολίτες αυτά τα ατελή πολιτικά δικαιώματα.
Ας το σκεφτόμαστε αυτό, όποτε αποφασίζουμε να εκχωρήσουμε λοιπόν σε άλλους τέτοιου είδους ΙΕΡΑ δικαιώματα, και τέλος πάντων, ας πάψουμε να κατηγορούμε οποιονδήποτε άλλον όποτε αποφασίζουμε να τα εκχωρήσουμε σε άλλους.
Τα δικαιώματα ( και ειδικά τα πολιτικά δικαιώματα), είναι ΙΕΡΑ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να εκχωρούνται ποτέ και πουθενά με όποια δικαιολογία ( π.χ. τον ατελή χαρακτήρα τους).

[baarli]

Φυσικά και σου έχω απαντήσει συνάδελφε baarli, και επαναλαμβάνω την απάντησή μου ώστε να διευκολύνω την διεξαγωγή του διαλόγου:
Όποιος αποφασίζει να μην πάει να ψηφίσει, εκχωρεί το δικαίωμα αυτό σε όσους πάνε να ψηφίσουν.

Και εγώ σου έχω ξανααπαντήσει στο επιχείρημα σου. Απαντάω ξανά, με κάπως διαφορετικό τρόπο.
Λάθος τα λές. Το σωστό είναι να πείς:
Το σύστημα έχει αποφασίσει, επειδή έτσι το συμφέρει, ότι όποιος δεν πάει να παραδώσει την ψήφο του σε κάποιον αντιπρόσωπο, χάνει το δικαίωμά του στις αποφάσεις και  εκχωρεί αυτό το "δικαίωμα" της αντιπροσώπευσης σε όσους καταδέχονται να παραδίδουν την ψήφο τους στους αντιπρόσωπους και να χάσουν έτσι το (αυτονόητο για την δημοκρατία) δικαίωμα να αποφασίζουν για τα επόμενα τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Τέλος, θυμίζω το πόσο αίμα έχει χυθεί στον κόσμο για να έχουμε εμείς οι απλοί πολίτες αυτά τα ατελή πολιτικά δικαιώματα.
Ας το σκεφτόμαστε αυτό, όποτε αποφασίζουμε να εκχωρήσουμε λοιπόν σε άλλους τέτοιου είδους ΙΕΡΑ δικαιώματα, και τέλος πάντων, ας πάψουμε να κατηγορούμε οποιονδήποτε άλλον όποτε αποφασίζουμε να τα εκχωρήσουμε σε άλλους.
Τα δικαιώματα ( και ειδικά τα πολιτικά δικαιώματα), είναι ΙΕΡΑ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να εκχωρούνται ποτέ και πουθενά με όποια δικαιολογία ( π.χ. τον ατελή χαρακτήρα τους).

Άλλος ένας αστικός μύθος-προπαγάνδα του συστήματος. Μόνο αγγλικά ρουθούνια μάτωσαν για την εδραίωση του αγγλοσαξονικού πολιτεύματος της χρονοπεριορισμένης ολιγαρχίας (republic) (βασιλευομένης ή μη δεν έχει και μεγάλη σημασία) το οποίο έχουμε σήμερα. Πολίτευμα που πρωτοεμφανίστηκε στην αγγλία από τον Oliver Cromwell και το οποίο, επειδή βόλεψε τελικά τους έχοντες και κατέχοντες, επιβλήθηκε είτε με προπαγάνδα είτε με βία (όπως έγινε στην ελλάδα την εποχή του εμφυλίου) σε όλα τα υπόλοιπα κράτη.

[PA]

Η ουσία είναι ότι κάθε ένας από εμάς έχει στα χέρια του την δυνατότητα να πάει στις συνδικαλιστικές εκλογές, και να ψηφίσει έτσι ώστε να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων εντός του συνδικαλιστικού οργάνου.
Και όχι μόνον αυτό:
Ο κάθε ένας, μπορεί να συμμετέχει ο ίδιος, και να προτείνει στους συναδέλφους του όποια αλλαγή πιστεύει ότι θα βοηθούσε.
Ακόμα, και τις παρατηρήσεις σου περί "μη χρηστικότητας" της "αστικής αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας" ( αυτήν της πλειοψηφίας), μπορείς να την προτείνεις και να την διεκδικήσεις ( εφ' όσον βέβαια τα όποια επιχειρήματα έχεις, πείσουν την πλειοψηφία των συναδέφλων).

Εν ολίγοις, σου λέω ότι όποιος διαφωνεί, μπορεί να εκφράσει αυτήν την διαφωνία του.
Και αν οι διαφωνούντες είναι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από όσους συμφωνούν, τότε θα περάσει η δική τους άποψη.
Αν πάλι οι διαφωνούντες είναι λιγότεροι από όσους συμφωνούν,....
Τι να κάνουμε.
Σε αυτά το πολιτεύματα όπως το δικό μας, η ψηφοφορία στοχεύει στον προσδιορισμό του ποια είναι η πλειοψηφική άποψη
( στο κάτω-κάτω τι να κάνουμε? Να επιβάλλουμε στους πολλούς την άποψη των ολίγων? ).
Οπότε, εξ' αρχής ξέρουμε όλοι ότι πρέπει να συμμετέχουμε στις εκλογές εκφράζοντας την διαφωνία και την συμφωνία μας.

Τα περί προελεύσεως του εν λόγω πολιτεύματος, είναι προσωπικές σου απόψεις και τις σέβομαι.
Φυσικά αυτά, δεν αλλάζουν την ουσία του ότι πρέπει να συμμετέχουμε στις εκλογές ώστε να εκφράζουμε την συμφωνία ή την διαφωνία μας ( και αν επιλέξουμε να μην εκφράσουμε την συμφωνία ή την διαφωνία μας, να μην διαμαρτυρόμαστε κατόπιν εορτής γι' αυτήν την επιλογή μας).

ΤΕΛΟΣ

Όποιος για ιδεολογικούς λόγους ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ την συμμετοχή του σε εκλογές, μπορεί να μην συμμετέχει.
Αυτός ( και όχι μόνον) μπορεί να εκφράσει την διαφωνία του με άλλους τρόπους ( π.χ. με γραπτή ανακοίνωση-τοποθέτηση) αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διαφωνίας του.
Αλλά.....
Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών  φοβούνται να αντιταχθούν την καίρια στιγμή με την κυρίαρχη "πολιτική γραμμή", αλλά ΜΕΤΑ - κατόπιν εορτής δηλαδή - το "παίζουν αντίσταση" εκ του ασφαλούς).
Ε, λυπάμαι:
Έτσι δεν γίνεται τίποτα.
Θα περνάμε διαρκώς από την γκρίνια στην μιζέρια και αντιστρόφως, χωρίς ποτέ να μπορούμε να παράξουμε οτιδήποτε.
Είπαμε: Χρειάζεται αγώνας και κόπος για το κάθε τι, και όχι να περιμένουμε από τους άλλους να μας σώζουν.

[baarli]

Θα περνάμε διαρκώς από την γκρίνια στην μιζέρια και αντιστρόφως, χωρίς ποτέ να μπορούμε να παράξουμε οτιδήποτε.
Είπαμε: Χρειάζεται αγώνας και κόπος για το κάθε τι, και όχι να περιμένουμε από τους άλλους να μας σώζουν.

Μόνο σε αυτό συμφωνώ.
Και υπάρχει ένας στενός δρόμος για τον αγώνα, το οποίο πρέπει να ακολουθήσουμε. Τα συνδικαλιστικά λαμόγια της ολμε έχουν αφήσει ένα ελάχιστο παραθυράκι-μονοπάτι στην διαδικασία λήψης αποφάσεων της βάσης. Τα βήματα του μονοπατίου.
1)Σύγκλιση συλλόγων και ελμε.
2)Πρόταση για ασύμμετρη απεργία διαρκείας και υπερψήφιση αυτής από την πλειοψηφία.
3) Θεωρητικά ο αιρετός αποφασίζει και όχι η ΓΣ, εκεί πρέπει να σταθούμε με ιδιαίτερη προσοχή και να βρούμε τρόπους θεμιτούς ή αθέμιτους για να μην μας πουλήσει ο αιρετός.
4)Στην συνέχεια σύγκληση των προέδρων των ελμέ, και αναγκαστικά προκύρηξη από την ολμε της ασύμμετρη απεργία διαρκείας.

Κατά την γνώμη μου είναι ο μόνος δρόμος διεξόδου, το μόνο νόμιμο και εύκολο παραθυράκι που δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ και που θα αποσυντονίσει πραγματικά το σύστημα.
Αλλιώς ο άλλος δρόμος είναι η γνωστή πουλημένη ταυτόχρονη από όλους απεργία που εισηγούνται οι πουλημένοι συνδικαλίστές,
Ή διαφορετικά πρέπει να ματώσουν ρουθούνια. Έχει δοκιμαστεί και έχει αμφίβολη αποτελεσματικότητα μιας και "για να γυρίσει ο ήλιος ...Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς". Δηλαδή, πόσες χιλιάδες ακόμα βρε παιδία;

[PA]

Με αφορμή τις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις του συναδέλφου baarli, καταθέτω τις εξής σκέψεις:

Κατά τη γνώμη μου, δύο τρόποι υπάρχουν για όποιον θέλει να αντιταχθεί στο "σύστημα" το οποίο πράγματι επιδιώκει την "κακή" συνδικαλιστική εκπροσώπηση:

1) ΡΙΖΙΚΟΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Γκρέμισμα των παλιών δομών, χτίσμο νέων σε υγιή βάση, και αυτά σε κάθε πεδίο της καθημερινής ζωής και πραγματικότητας.
Καλή ιδέα, με μερικές δυσκολίες:

Αλήθεια, υπάρχει θέμα διεξαγωγής επανάστασης , από όσους φοβούνται να αντιταχθούν την καίρια στιγμή με την κυρίαρχη "πολιτική γραμμή", αλλά ΜΕΤΑ - κατόπιν εορτής δηλαδή - το "παίζουν αντίσταση" εκ του ασφαλούς ?? ( όπως έγινε για παράδειγμα κατά την περίοδο Οκτώβριος 2009-Μάιος 2010 που η κυβέρνηση δια της Υπουργού κ  Διαμαντοπούλου πέρασε ΑΜΑΧΗΤΙ τον νόμο -πλαίσιο 3848/2010 για τον οποίο οι περισσότεροι "γκρινιάζουμε " τώρα, ενώ ΤΟΤΕ σφυρίζαμε αδιάφοροι ακολουθώντας τα παρακμιακά της συνθηματάκια)

Υπάρχει περίπτωση διεξαγωγής επανάστασης από όσους θέλουν "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα? ( όπως έγινε για παράδειγμα κατά την περίοδο Οκτώβριος 2009-Μάιος 2010 που η κυβέρνηση δια της Υπουργού κ  Διαμαντοπούλου πέρασε ΑΜΑΧΗΤΙ τον νόμο -πλαίσιο 3848/2010 για τον οποίο οι περισσότεροι "γκρινιάζουμε " τώρα, ενώ ΤΟΤΕ σφυρίζαμε αδιάφοροι ακολουθώντας τα παρακμιακά της συνθηματάκια)

Υπάρχει περίπτωση διεξαγωγής επανάστασης από την βολεμένη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, που ψηφίζουν τα διάφορα κομματόσκυλα ως εκπροσώπους τους στον συνδικαλισμό, μόνο και μόνο γιατί "μπορεί να τους ζητήσω ρουσφέτι κάποια στιγμή"? ( Όπως γίνεται συνεχώς και αδιαλείπτως εδώ και δεκαετίες?)

Δεν θέλω να επεκταθώ.
Νομίζω πως όχι.

Και...
Όποιος θέλει την επανάσταση, περιμένει να τον βοηθήσει το "σύστημα" εναντίον του οποίου θέλει να διεξάγει την επανάσταση?
Επανάσταση θα γίνει αν η "βολεμένη πλειοψηφία" μετατραπεί σε επαναστατική δύναμη.
Για το ότι δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, ΔΕΝ μπορείς να κατηγορήσουμε το "σύστημα" ( μια και το συμφέρον αυτού, είναι η πλειοψηφία των βολεμένων να παραμείνει έτσι και να μην μετατραπεί σε επαναστατική δύναμη).

2) ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Δηλαδή?
Πηγαίνει η πλειοψηφία στις συνδικαλιστικές εκλογές, ΜΑΥΡΙΖΕΙ όσους δεν τον εκπροσωπούν καλά, και ψηφίζει άλλες δυνάμεις ( διαφορετικές από αυτές που τον πρόδωσαν π.χ.). Έτσι, ΚΑΙ την διαφωνία του εξέφρασε ( Η Χριστοφυλοπούλου, επικαλείται συχνά το επιχείρημα: "μα δεν αντιδρούν οι εκπαιδευτικοί" - ενώ επί Γιαννάκου αντιδρούσαν θέλει να πει), ΚΑΙ αλλάζει την ισορροπία δυνάμεων στο όργανο που τον εκπροσωπεί.
Η δεύτερη επιλογή, εφαρμόζεται ΟΠΟΤΕ οι συνθήκες δεν επιτρέπεουν την διεξαγωγή ριζικής επαναστατικής διεργασίας.

ΤΕΛΟΣ, ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΟΝ ΠΡΟ

[PA]

Καλά συνάδελφε baarli, τι εννοείς?

Ότι η πλειοψηφία που δεν πάει καν να ψηφίσει, θα πάει στις συνελεύσεις και θα προβληματιστεί για το πως δεν θα τον πουλήσει ο αιρετός που του κάνει τα ρουσφέτια?

Αυτοί που δεν παρακολούθησαν καθόλου τις εξαγγελίες της Υπουργού κατά την περίοδο Οκτώβριος 2009-Μάιος 2010, και την άφησαν να αλωνίζει επικοινωνιακά ενάντια στον κλάδο ολόκληρο, θα κάνουν κάτι από τα παραπάνω?
Αυτοί που πάνε για καφέ στις εκλογές του συνδικαλιστικού μας οργάνου, θα πάνε σε συνέλευση, και θα συμμετάσχουν στις ζυμώσεις και τις διεργασίες που προτείνεις?

Δεν νομίζω ότι αυτά έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα ( ει μη μόνον εάν η πλειοψηφία αποφασίσει να συμμετάσχει στις διεργασίες, συνειδητοποιώντας την έως τώρα λανθασμένη στάση της, και ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΩΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ).

Στο κάτω-κάτω, αυτό ακριβώς σου λέω κι εγώ: ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ.
ΚΑΙ ΟΣΟ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ, ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Τι περιμένουμε δηλαδή όταν αρνούμαστε να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας?

Να εκλεγεί Υπουργός που θα εκπροσωπεί τον κλάδο?

Περιμένουμε "να βγάλει τα μάτια του μόνο του το σύστημα", ΕΠΕΙΔΗ κρίναμε ότι "είναι κουραστικό να του τα βγάλουμε εμείς"?
Για όνομα του θεού!


Σχετικά με τον όρο "ασύμμετρη απεργία" ( ο οποίος εισήχθη από εσένα αλλά δεν υπάρχει νομικά - αν κάνω λάθος διόρθωσέ με, δεν είμαι νομικός), νομίζω ότι σου απάντησα σχετικά με το τι πιστεύω.

[baarli]

Κατά τη γνώμη μου, δύο τρόποι υπάρχουν για όποιον θέλει να αντιταχθεί στο "σύστημα" το οποίο πράγματι επιδιώκει την "κακή" συνδικαλιστική εκπροσώπηση:

1) ΡΙΖΙΚΟΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!
....

Επανάσταση θα γίνει αν η "βολεμένη πλειοψηφία" μετατραπεί σε επαναστατική δύναμη.
Για το ότι δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, ΔΕΝ μπορείς να κατηγορήσουμε το "σύστημα" ( μια και το συμφέρον αυτού, είναι η πλειοψηφία των βολεμένων να παραμείνει έτσι και να μην μετατραπεί σε επαναστατική δύναμη).

[baarli]

ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ.
ΚΑΙ ΟΣΟ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ, ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

πάλι θα μου επιτρέψεις να αλλάξω τα λεγόμενά σου.
 ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΛΜΕ, ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ.
ΚΑΙ ΟΣΟ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΑΠΟ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ, ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

[PA]

Σχετικά με τον όρο "λοβοτομημένη πλειοψηφία", δεν έχω αντίρρηση να τον χρησιμοποιήσουμε.
Εκεί που έχω πολύ μεγάλη αντίρρηση ( πλήρη διαφωνία), είναι με την εκτίμηση ότι "φταίει το σύστημα και η προπαγάνδα του".

ΜΑ....

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ?
Μα....
Αυτή είναι η δουλειά του.
Να κάνει προπαγάνδα και να αποκοιμίζει τα πλήθη ( που εδώ είναι εκπαιδευτικοί κιόλας. Δηλαδή μορφωμένοι άνθρωποι του πνεύματος).
Δηλαδή περιμένουμε να αλλάξει το "κόλπο", όταν το σύστημα αποφασίσει να βγάλει το ίδιο τα μάτια του, και να πάψει να κάνει προπαγάνδα?

Το παιχνίδι είναι απλό: Το σύστημα κάνει προπαγάνδα, και όποιος την "καταπίνει αμάσητη" φταίει ο ίδιος και όχι το σύστημα που απλά κάνει την δουλειά του κάνοντας προπαγάνδα ( και ειδικά όταν μιλάμε για το "μορφωμένο" κομμάτι των εκπαιδευτικών που ΦΙΛΟΔΟΞΟΥΜΕ να διαπλάθουμε ελεύθερους πολίτες).


Σχετικά με τον "καλό αιρετό".
Αν συνάδελφε δεν υπάρχει τέτοιος αιρετός ( που να μεταφέρει τα ψηφίσματα των συνελεύσεων ως έχουν), βάλε εσύ υποψηφιότητα στην ΕΛΜΕ σου.