" dress code " μαθητων στα σχολεια. Ναι ή οχι ;

[MARKOS]

Και dress code να υπάρξει παιδιά δε θα αλλάξει και κάτι...Όλα είναι θέμα παιδείας όπως αρέσκεται να λέει και το υπουργείο μας στη διαφήμιση,αλλά από παιδεία σ' αυτή τη χώρα άλλο τίποτα...

αυτο παλι το ολα ειναι θεμα παιδειας, συγγνωμη αλλα δεν μπορω να το καταλαβω.....(δεν λεω για σενα Μελια μου, αλλοι το λενε συνεχως και μου τη "σπαει")
τι παει να πει "θεμα παιδειας"? πρακτικα θελω να μου το εξηγησει καποιος αν μπορει.
τι εννοουμε δηλ "παιδεια" στο ντυσιμο, στην οδηγηση κλπ κλπ αυτα ειναι θεμα μιμησης και μιας εντελως κακως εννουμενης "ελευθεριας"

παραδειγμα: υπαρχει ο νομος, αν εφαρμοζεται μιλαω για καταπατηση ελευθεριας
αν δεν εφαρμοζεται αγανακτω γιατι υπαρχει ...dura lex sed lex

[PDE ads]

[MARKOS]

και πως τη διδασκουμε αυτη την ελευθερια εκφρασης,επιλογης και κρισης?
μηπως αν δεν τη διδαξουμε σωστα καταληγουμε στο ....ντυνομαι,κανω,ενεργω οπως μου γουσταρει?

πολυ θεωρια και τη...βαριεμαι!!!!

bikini, εσυ που διδασκεις κιολας πες μας πως θα το εκανες πρακτικα αυτο? γιατι πολυ σωστα το εθεσες.

[apri]

Το θέμα είνα ότι το ντύσιμο αποτελεί καθρέφτη της παιδείας και της αισθητικής του κάθε ατόμου και της κοινωνίας συνολικά. Πέρα δηλαδή από το πρακτικό κομμάτι, εκπέμπει σε συμβολικό επίπεδο ποικίλα μηνύματα (π.χ σεβασμού-ασέβειας, εκτίμησης ή μη, κοινωνικής ισχύος, ένταξης σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα κλπ).
Κάποιος που ντύνεται προκλητικά για να εμφανιστεί στο σχολείο ή ντύνεται πρόχειρα, για να εμφανιστεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή για να πάει σε μια γιορτή, περνά συμβολικά και αντίστοιχα μηνύματα για το ποια είναι η στάση του και η εκτίμησή του προς τα πρόσωπα και τους συγκεκριμένους θεσμούς.
Το πώς πρέπει να φέρεσαι, να ντύνεσαι και να μιλάς ανάλογα με την κοινωνική περίσταση είναι πράγματα τα οποία μαθαίνεις κατά κύριο λόγο στην οικογένειά σου και δευτερευόντως στο σχολείο. Επομένως, όταν κάποιο παιδί δεν έχει μάθει κάποια πράγματα από το σπίτι του, είναι λίγο δύσκολο να το μεταπείσει ο εκπαιδευτικός, ειδικά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η ύπαρξη στολής διευκολύνει λίγο σ' αυτό το σημείο και τον εκπαιδευτικό και τον γονιό, γιατί περιορίζει τουλάχιστον τις επιλογές του μαθητή, όπως περιορίζει και τις δυνατότητες επίδειξης του πλούτου. Φυσικά και δεν μπορεί να απαλείψει τις κοινωνικές διαφορές, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σε σχολείο τόσο αυστηρό σύστημα ένδυσης (όπως π.χ στο στρατό). Διασφαλίζει τουλάχιστον ένα επίπεδο αισθητικής, μαθαίνει στο παιδί (και μέσω των κανόνων ένδυσης) να σέβεται το χώρο στον οποίο κινείται.

[Alkioni]

Σε μία κοινωνία στην οποία η αξιοπρέπεια, η ευπρέπεια, ο σεβασμός έχουνε πάει περίπατο, και που τα κοριτσάκια βλέπουν ότι όσο πιο ξέκωλο είναι κάποια, τόσο πιο "επιτυχημένη" (σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής), σίγουρα δε φταίνε τα παιδάκια που τη βλέπουν γκομενίτσες από τα 10.
 

[PDE ads]

[Ritalamp]

Πιστεύω ότι η αυτοπειθαρχία και ο αυτοπεριορισμός έχει περισσότερη αξία από τους εξωτερικά επιβαλλόμενους περιορισμούς. Η ύπαρξη γενικών κανόνων που συνδέουν το ντύσιμο με το σεβασμό απέναντι στον εαυτό, στο χώρο και στους άλλους ανθρώπους είναι εξαιρετικά επιθυμητή, γιατί μαζί με όλα τα άλλα δίνει και τη δυνατότητα της επανάστασης στη εφηβεία (σαν τον συνάδελφο που αναφέρθηκε στα μαλλιά και το σκουλαρίκι του). Από εκεί και πέρα, όμως η ομοιομορφία της στολής/ ποδιάς/ εμφάνισης δε μου αρέσει σαν ιδέα, μου δημιουργεί μια κάπως στρατιωτική αίσθηση που δε νομίζω ότι διδάσκει το ήθος, απλά το απαιτεί και το επιβάλλει χωρίς απαραίτητα να επιτυγχάνει. Η ανάγκη του ανθρώπου να ξεχωρίζει πάντα θα υπάρχει και πάντα θα βρίσκει το δρόμο της προς την έκφραση (σαν τις κονκάρδες και τα λοιπά αξεσουάρ). Αντί λοιπόν να καμουφλάρουμε αυτή την ανάγκη θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να διδάξουμε στα παιδιά πώς να χρησιμοποιούν την κρίση τους για να συνδέουν το ένδυμα με την περίσταση.

[MARKOS]

........Αντί λοιπόν να καμουφλάρουμε αυτή την ανάγκη θεωρώ ότι είναι προτιμότερο να διδάξουμε στα παιδιά πώς να χρησιμοποιούν την κρίση τους για να συνδέουν το ένδυμα με την περίσταση.

πως θα διδαχθει ; το ρωτησα και πριν (γιατι απο θεωρια αλλο τιποτα)

[Μέλια]

Και dress code να υπάρξει παιδιά δε θα αλλάξει και κάτι...Όλα είναι θέμα παιδείας όπως αρέσκεται να λέει και το υπουργείο μας στη διαφήμιση,αλλά από παιδεία σ' αυτή τη χώρα άλλο τίποτα...

αυτο παλι το ολα ειναι θεμα παιδειας, συγγνωμη αλλα δεν μπορω να το καταλαβω.....(δεν λεω για σενα Μελια μου, αλλοι το λενε συνεχως και μου τη "σπαει")
τι παει να πει "θεμα παιδειας"? πρακτικα θελω να μου το εξηγησει καποιος αν μπορει.
τι εννοουμε δηλ "παιδεια" στο ντυσιμο, στην οδηγηση κλπ κλπ αυτα ειναι θεμα μιμησης και μιας εντελως κακως εννουμενης "ελευθεριας"

παραδειγμα: υπαρχει ο νομος, αν εφαρμοζεται μιλαω για καταπατηση ελευθεριας
αν δεν εφαρμοζεται αγανακτω γιατι υπαρχει ...dura lex sed lex

Προσωπικά εννοώ οτι ακόμα και το πως θα ντυθείς είναι κάτι που είτε το θέλουμε είτε όχι είναι θέμα κάποιων στερεότυπων που όλοι ενδόμυχα κουβαλάμε...Αν τώρα φίλε Μάρκο έχουμε ξεχάσει πρώτ' απ' όλα να ασχοληθούμε με τους ίδιους μας τους εαυτούς, τότε ας μην απορούμε με όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας καθημερινά...

[carina]

Προσωπικά, θεωρώ ότι καλό θα ήταν να υπάρχουν κάποιοι κανόνες όσον αφορά το ντύσιμο & βάψιμο των μαθητών αλλά και των καθηγητών. Έτσι και ευπρεπώς θα ήταν όλοι ντυμένοι και δε θα είχαμε και το θέμα της μαζοποίησης.

Θυμάμαι 2 καθηγήτριες στο λύκειό μου (πριν 5-6 χρόνια, μη φανταστείτε πολύ παλιά..), η μια ερχόταν ντυμένη και βαμμένη σαν ... μη πω    και η άλλη είχε έρθει σχολείο με λευκό παντελόνι και μαύρο στρίνγκ!!! Αν είναι δυνατόν...

Μήπως να αφήσουμε τα παιδιά ήσυχα και να αρχίσουμε στις κλωτσιές τους μεγάλους;; Άλλωστε, ό,τι βλέπουν κάνουν...Δυστυχώς...!!!!! 

[soul]

Φίλε Μάρκο, πιστεύω πως εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα πάλι.
Αφού οι γονείς δεν είναι άξιοι να βάλλουν κανόνες στα παιδιά τους οφείλουμε εμείς να τα διδάξουμε.Και πώς θα γίνει αυτό; Πρώτον με το να είμαστε οι ίδιοι πρότυπο( γιατί αν εγώ ως εκπαιδευτικός ντύνομαι σαν.....πώς θα πω στο παιδί να ντύνεται ευπρεπώς;) και δεύτερον με το να βάλλουμε και να τηρήσουμε κανόνες.
Εγώ θυμάμαι (και δεν είμαι τοσο μεγάλη) πως, όταν πήγαινα σχολείο, η Δ/ντρια και οι καθηγητές μας έλεγαν ότι αν πάμε ντυμένες απρεπώς ή βαμμένες σχολείο, θα φύγουμε κατευθείαν απ'αυτό.Το έλεγαν και το τηρούσαν.Σήμερα έχεις δει κανένα σχολείο να ασχολείται;Το μόνο που μας νοιάζει (και δε λέω ότι δεν είναι δικαιολογημένο.το ίδιο κάνω και εγώ) είναι να βγάλουμε την ύλη.

[MARKOS]

Φίλε Μάρκο, πιστεύω πως εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα πάλι.
Αφού οι γονείς δεν είναι άξιοι να βάλλουν κανόνες στα παιδιά τους οφείλουμε εμείς να τα διδάξουμε.Και πώς θα γίνει αυτό; Πρώτον με το να είμαστε οι ίδιοι πρότυπο( γιατί αν εγώ ως εκπαιδευτικός ντύνομαι σαν.....πώς θα πω στο παιδί να ντύνεται ευπρεπώς;) και δεύτερον με το να βάλλουμε και να τηρήσουμε κανόνες.
Εγώ θυμάμαι (και δεν είμαι τοσο μεγάλη) πως, όταν πήγαινα σχολείο, η Δ/ντρια και οι καθηγητές μας έλεγαν ότι αν πάμε ντυμένες απρεπώς ή βαμμένες σχολείο, θα φύγουμε κατευθείαν απ'αυτό.Το έλεγαν και το τηρούσαν.Σήμερα έχεις δει κανένα σχολείο να ασχολείται;Το μόνο που μας νοιάζει (και δε λέω ότι δεν είναι δικαιολογημένο.το ίδιο κάνω και εγώ) είναι να βγάλουμε την ύλη.

σωστα +++++++++

[Iaki]

Εμένα η άποψη μου είναι ότι το ντύσιμο των μαθητών είναι καθαρά δικό τους θέμα. Εντάξει δεν είπα να μου έρχονται ημίγυμνοι (!) και με τα λαμέ (!) για μάθημα..Αλλά και να το κάνουν εμένα προσωπικά ούτε με ενοχλεί ούτε με επηρεάζει. Μόνο χαλάει την αισθητική μου.. Σοβαρά δεν με ενοχλεί καθόλου το ντύσιμο των μαθητών ό,τι και να φοράνε!
Επίσης, αν κάποιου του "πέφτει λόγος" για το τι φοράνε οι μαθητές είναι οι γονείς του και μόνο..

Τέλος, αν πρέπει να ισχύσει κάποιο dress code στο σχολείο θα πρέπει να αφορά τους καθηγητές και πιο πολύ τις γυναίκες καθηγήτριες... Ε μα λευκό παντελόνι και μαύρο στριγκ!! πού πας κυρά μου;; Εμένα μια καθηγήτρια μου δεν φορούσε σουτιέν! Ποτέ όμως! έλεος...!!!!!!!!!!
Φυσικά θα πρέπει να ξεχωρίζουν οι μαθητές από τους καθηγητές αλλά αυτό έχει να κάνει πιο πολύ με το στύλ των καθηγητών..

Αυτάαα...και χρόνια πολλά σε όλους! 

[συννεφούλα]

Φίλε Μάρκο,Συγγνώμη που επεμβαίνω αν και απευθύνεσαι στο Μάρκο πιστεύω πως εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα πάλι.
Αφού οι γονείς δεν είναι άξιοι να βάλλουν κανόνες στα παιδιά τους οφείλουμε εμείς να τα διδάξουμε.Και πώς θα γίνει αυτό; Πρώτον με το να είμαστε οι ίδιοι πρότυπο( γιατί αν εγώ ως εκπαιδευτικός ντύνομαι σαν.....παρτσακλό!, πες το μην ντρέπεσαιπώς θα πω στο παιδί να ντύνεται ευπρεπώς;) και δεύτερον με το να βάλλουμε και να τηρήσουμε κανόνεςπονεμένη ιστορία!.
Εγώ θυμάμαι (και δεν είμαι τοσο μεγάλη) πως, όταν πήγαινα σχολείο, η Δ/ντρια και οι καθηγητές μας έλεγαν ότι αν πάμε ντυμένες απρεπώς ή βαμμένες σχολείο, θα φύγουμε κατευθείαν απ'αυτό.Το έλεγαν και το τηρούσαν.Σήμερα έχεις δει κανένα σχολείο να ασχολείται;Το μόνο που μας νοιάζει (και δε λέω ότι δεν είναι δικαιολογημένο.το ίδιο κάνω και εγώ) είναι να βγάλουμε την ύλη.

Συμφωνώ μαζί σου αγαπητή!
Ένα παράδειγμα, που υποστηρίζει τα όσα λες. Γνωστή της μητέρας μου καθηγήτρια, πριν 4, 5 χρόνια είχε μαθητρια που ντυνόταν στο σχολείο σαν ...Την πήρε λοιπόν παράμερα   η καθηγήτρια και της είπε ευγενικά κ διακριτικά σχετικά με το ντύσιμό της. Την επόμενη καταφθάνει η μητέρα του εν λόγω κοριτσιού, ντυμένη ομοίως με την κόρη της κ βάζει πόστο στη δασκάλα, "ποια είσαι εσύ κυρά μου, που θα πεις στο παιδί μου πώς να ντύνεται! Εμένα έτσι μ'αρέσει!"

Κι ακόμη ένα για την ευθύνη κ των εκπαιδευτικών. Όταν ο αδερφός μου ήταν μαθητής στο δημοτικό, έτυχε να έχει μια δασκάλα που ντυνόταν με λαμέ, αβυσσαλέο ντεκολτέ κλπ. Το παιδί σχολίασε με κάποιον συμμαθητή του το ντύσιμό της λέγοντας ότι ήταν ντυμένη σαν καμπαρετζού! Και η δασκάλα το έκανε θέμα κ ζήτησε από τους γονείς μου να έρθουν στο σχολείο κλπ!

[soul]

Έχω ακούσει και χειρότερο από συνάδελφο που δούλευε σε ιδιωτικό σχολείο και έκανε το λάθος....να κάνει παρατήρηση σε μια κακομαθημένη (πολυσιοκόριτσο), γιατί έρχοταν μονίμως ντυμένη ή μάλλον ΄΄γδυμένη΄΄.
Την επομένη ήρθε η μάνα και της είπε:΄΄ Ποια είσαι εσύ που θα κάνεις παρατήρηση στο παιδί μου;Εγώ που έχω λεφτά,μπορώ να ανεχτώ τέτοια συμπεριφορά από καθηγήτρια΄΄;
Εκεί καταντήσαμε!!!!

[bikini]

και πως τη διδασκουμε αυτη την ελευθερια εκφρασης,επιλογης και κρισης?
μηπως αν δεν τη διδαξουμε σωστα καταληγουμε στο ....ντυνομαι,κανω,ενεργω οπως μου γουσταρει?

bikini, εσυ που διδασκεις κιολας πες μας πως θα το εκανες πρακτικα αυτο? γιατι πολυ σωστα το εθεσες.

Πιστεύω ακράδαντα πως τα παιδιά ακόμη ξεχωρίζουν τους σοβαρούς από τους λιγότερο σοβαρούς (μέσα σ' αυτούς οι προκλητικοί) καθηγητές. Μπορεί με τους μεν να μην τα πάνε καλά και να τους βρίζουν, όμως πάντα θα τους μνημονεύουν, ενώ οι δε πέφτουν στο λήθαργο και τη λησμονιά (ουπς!   Πολύ ποιητικό μου ακούστηκε αυτό!         )

Θεωρώ, λοιπόν, πως ακόμη εμπνέουμε τα παιδιά.
Πάνω τους αντανακλώνται τόσο τα καλά μας όσο και τα άσχημά μας. Τα μεν υιοθετούν, τα δε απορρίπτουν...
Η όλη στάση μας, από το πώς καθόμαστε, πώς γελάμε, πώς φτιάχνουμε τα μαλλιά μας, πώς αστειευόμαστε (όταν πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει κτλ που λέει και ο Αριστοτέλης...   ) μέχρι το πώς ντυνόμαστε, πώς περπατάμε, πώς φερόμαστε στους υπόλοιπους συναδέλφους μας και στους υπόλοιπους συμμαθητές τους περνάει από κόσκινο!
Όταν, λοιπόν, εμείς δεν διδάσκουμε με τη στάση μας την ευπρέπεια, το σεβασμό, τα όρια,την ηθική πώς απαιτούμε να τα κάνουν πράξη οι μαθητές μας;;;  

Επιπλέον, ο διάλογος με τα παιδιά σε συνδυασμό με την ωριμότητά τους μπορεί να επιφέρει αποτελέσματα.
Πολλές φορές ερχόταν μαθήτριά μου με βαμμένα μαύρα νύχια και έντονο μακιγιάζ. Μου χτυπούσε άσχημα.
Την κάλεσα στο γραφείο μου και της μίλησα. Την ενθάρρυνα θετικά. Ενίσχυσα την αυτοπεποίθησή της και την αυτοεκτίμησή της και κατάφερα ( ) να την κάνω να αναγνωρίσει πως τα "φτιασιδώματα" φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει: δεν γίνεται πιο όμορφη ούτε πιο κυρία, ίσα-ίσα χάνει την αθωότητά της και χαλάει την ηλικία της και την φυσική της εικόνα.
Και στο τέλος της υπενθύμισα (δεν της το είπα απλώς, της το υπενθύμισα...) πως η πόρτα του γραφείου μου είναι πάντα ανοικτή όχι για αυτή μόνο, αλλά και για όποιον άλλο από τους συμμαθητές της ζητάει τη γνώμη/συμβουλή/βοήθειά μου.
Την επόμενη μέρα ήρθε ντυμένη μαθήτρια...  
Και πήρα μια τέτοια χαρά!    

Ο δάσκαλος πάντα ήταν και είναι ψηλά στα μάτια των παιδιών και μπορούμε ακόμη να τα πλάθουμε!