Συμβουλές για εργασία σε φροντιστήριο

[Isla]

Προφανώς στα ξενόγλωσσα η κατάσταση είναι πιο light! 

Σίγουρα πιο λάιτ από αυτό που περιγράφεις, όπως πιο λάιτ είναι και τα δίδακτρα και οι μισθοί.

Πάντως δεν είναι για όλους λάιτ. Με τα τμήματα προετοιμασίας εξετάσεων περνάμε κι εμείς τα ίδια, φέτος θα δουλέψουμε όλο το Πάσχα εκτός από Μ. Παρασκευή - Δευτέρα του Πάσχα, ήδη δουλεύουμε τα σαββατοκύριακα και θα δουλεύουμε και όλο σχεδόν το καλοκαίρι. Τι να κάνεις...

[PDE ads]

[antigone87]

ότι δεν ενδιαφέρομαι να σε έχω υπό την ιδιοκτησία μου αλλά επίσης δεν σκοπεύω να ρισκάρω για να πάρεις εσύ την εμπειρία της διαχείρισης μιας τάξης και μετά να προχωρήσεις με τους στόχους που έχεις θέσει εκτός Ελλάδας.

Χμ, πολύ λογικό ( ; ). Οτι δηλαδή όσοι καθηγητές δουλεύουν στο φροντιστήριό σου (γενικά μιλάω) έχουν όνειρο ζωής να μείνουν για πάντα εκεί και να μην πάνε ποτέ παραπάνω. Οτι δηλαδή ο καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο που κάποτε δίδασκε (επιτυχημένα πιθανότατα, αν και άπειρος όπως όλοι στην αρχή) ως μεταπτυχιακός σε φροντιστήριο είχε ως μόνο σκοπό της ζωής του να κάνει Αρχαία σε παιδάκια Γυμνασίου και να μείνει για πάντα υπάλληλος του φροντιστηριάρχη του. Ενδιαφέρον. Πάντως μια τέτοια λογική σαφώς προϋποθέτει 1. την αντίληψη της ιδιοκτησίας για την οποία μίλησα και 2. την παρανόηση οτι κάποιος που στοχεύει στο κάτι παραπάνω για το μέλλον του θα είναι "ρίσκο" για την επιχείρησή σου και θα είναι περίπου ένας ατάλαντος, άπειρος και άρα ψιλοάσχετος που θα κάνει την πλάκα του στην τάξη όσο "παίρνει την εμπειρία διαχείρισης μιας τάξης"... Όχι οτι δεν υπάρχουν τέτοια αλλά αυτό επαφίεται και στην κοφτερή ή μη κρίση του εργοδότη να καταλάβει από πριν ποιόν έχει απέναντί του. Και φυσικά ο κάθε εργοδότης είναι ελεύθερος να έχει όποια αντίληψη θέλει κι εμείς ελεύθεροι να την αξιολογούμε και να την κρίνουμε.

Από κεί και πέρα, δεν έχω καν αρχίσει συνεντεύξεις για φροντιστήρια, άρα δε ξέρω τί θα φταίει και τί όχι όταν το ψάξω και ίσως δε με πάρουν. Απλά διατυπώνω απόψεις σύμφωνα με αυτά που ακούω από φίλους και γνωστούς στην ίδια φάση...

[Isla]

Πάντως μια τέτοια λογική σαφώς προϋποθέτει 1. την αντίληψη της ιδιοκτησίας για την οποία μίλησα και 2. την παρανόηση οτι κάποιος που στοχεύει στο κάτι παραπάνω για το μέλλον του θα είναι "ρίσκο" για την επιχείρησή σου και θα είναι περίπου ένας ατάλαντος, άπειρος και άρα ψιλοάσχετος που θα κάνει την πλάκα του στην τάξη όσο "παίρνει την εμπειρία διαχείρισης μιας τάξης"...

1. Καμία αντίληψη ιδιοκτησίας, εκτός αν θεωρείται ιδιοκτησία το να πληρώνεις κάποιον για να δουλεύει και να έχεις την απαίτηση να δουλεύει σωστά.

2. Αυτός που στοχεύει κάτι παραπάνω για το μέλλον του είναι (συνήθως, γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις) προσόν για μια επιχείρηση, αλλά για ένα φροντιστήριο δεν είναι απαραίτητα ο ιδανικός εργαζόμενος, κυρίως για δύο λόγους. Πρώτον γιατί οι μαθητές και οι γονείς τείνουν να δένονται με τους καθηγητές και δεν θέλουν να αλλάζουν από χρονιά σε χρονιά, ειδικά όταν οι καθηγητές είναι καλοί, ικανοί και αγαπητοί. Δεύτερον, γιατί μπορώ να βρω σχετικά εύκολα αξιόλογους καθηγητές με εμπειρία, γνώσεις και μεταπτυχιακές σπουδές που ενδιαφέρονται να μείνουν στο φροντιστήριο μακροπρόθεσμα. Άρα γιατί να προτιμήσω αυτόν που δεν έχει εμπειρία και δεν ενδιαφέρεται να μείνει;

Αυτός που σκοπεύει σε παραπάνω είναι ρίσκο, όχι επειδή σκοπεύει σε παραπάνω, αλλά επειδή εκ των πραγμάτων δεν θα μπορεί να αφιερώσει όσο χρόνο χρειάζεται στη δουλειά - και όταν είσαι άπειρος, ο χρόνος που χρειάζεται να αφιερώσεις στη δουλειά είναι αρκετός.

Επιπλέον να μου επιτρέψεις να πω ότι επειδή κάποιος είναι (ή θέλει να γίνει) καθηγητής Πανεπιστημίου δεν σημαίνει ότι είναι και καλός δάσκαλος. Μπορώ να σκεφτώ πολλά παραδείγματα καθηγητών Πανεπιστημίου που δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα φροντιστήριο, ίσως ούτε και σε σχολείο.

[eng_teacher]

Διαβάζοντας την παραπάνω ανταλλαγή απόψεων, έχω να πω πως ταυτίστηκα με πολλές απόψεις που αναφέρθηκαν και πολλές στάσεις/συμπεριφορές/καταστάσεις που περιγράφτηκαν.. Είμαι κι εγώ νέα στο χώρο της εκπαίδευσης, έχοντας μόνο ένα χρόνο εμπειρία από ιδιαίτερα τα αρχικά μου σχέδια για φέτος ήταν: 1) να αποκτήσω κι άλλα ιδιαίτερα (κυρίως μεγάλων επιπέδων) για να μαζέψω χρήματα για περαιτέρω επίμορφωση και σπουδές 2) να κάνω το CELTA part-time τον χειμώνα και 3) να κάνω κάποιες ώρες την εβδομάδα εθελοντικά μάθημα σε κοινωνικό φροντιστηριο για να μπω σε τάξη και να αποκτήσω την ανάλογη εμπειρία. Μετά θα έκανα αιτήσεις για εξωτερικό. Πίστευα ότι τα είχα οργανώσει πολύ καλά όλα μέχρι που βρήκα θέση σε φροντιστήριο ξενων γλωσσών (χωρίς να κάνω εγώ αίτηση, εξάλλου είχα σκοπό να πάω σε κοινωνικό φροντιστήριο για την εμπειρία). Περνάω τη συνέντευξη, αφήνω σχεδόν όλους μου τους μαθητές που είχα από τα ιδιαίτερα, λέω 'όχι' σε όλα τα καινούργια ιδιαίτερα που ερχόντουσαν, είπα 'άκυρο' για την εθελοντική εργασία στο κοινων.φροντ. γιατί θα με προσλαμβάνανε full-time και δε θα είχα ώρες.. όσο για το CELTA.. ήταν out of the question λόγω έλλειψης χρόνου.

Ως πρωτάπειρη, λοιπόν, έπεσα με τα μούτρα στο φροντιστήριο, μου παίρνει τουλάχιστον(!) 1 ώρα να προετοιμαστώ για την κάθε τάξη της ημέρας, για το δε διόρθωμα που πέφτει με την B2/C1 δεν το συζητώ, πολύ χρονοβόρο.. τελοσπάντων για να μην τα πολυλογώ.. έχω κοπιάσει πάρα πολύ αλλά δεν ξέρω ποιος το αναγνωρίζει.. οι μαθητες; αποκλείεται.. οι γονεις; μπα.. οι εργοδοτες; δεν εχω ιδέα! Ειδικά οι εργοδότες είναι ένα κεφάλαιο από μόνοι τους.. γίνομαι χαλί να με πατήσουν και να τους έχω όλους ευχαριστημένους (τους ίδιους συν τους γονείς, μαθητές, κ.ά.) αλλά νιώθω λες και είμαι αγελάδα και προσπαθούν οι εργοδότες να με αρμέξουν -να παράγω κι άλλο κι άλλο (γάλα = έργο)- ενώ με έχουν ήδη ξεζουμίσει! Δε βλέπω να σταματάει αυτό..

Έχω περίπου τις ίδιες βλέψεις με την antigone87, πράγμα που σημαίνει πως η Isla έχει εν μέρει δίκιο σε αυτό που λέει ότι είμαστε 'ρίσκο' εμείς οι νέοι και άπειροι από την άποψη ότι δε θα μείνουμε εύκολα για μακροπρόθεσμα.. Εγώ γιατί να κάτσω δηλαδή 2ο χρόνο; Παίρνω ψίχουλα και λόγω εποχών δε βλέπω αύξηση στον ορίζοντα, προοπτικές εξέλιξης δεν υπάρχουν, ο/η εργοδότης/τριά μου είναι πάρα πολύ απαιτητικός/ή και θέλει να γίνω καρμπόν αυτός/ή, υπάρχει υπερβολικά πολύ direction, νιώθω ότι δεν έχω την ελευθερία να δοκιμάσω καινούργια πράγματα, π.χ. πράγματα που διαβάζω ή που ακούω σε σεμινάρια ή συνεδρια, και τέλος όσα πήρα από αυτήν τη θέση πήρα, όσα χρόνια και να μείνω δε νομίζω ότι θα μάθω πολλά περισσότερα απ'όσα έμαθα σε αυτήν την 1η χρονιά. Το τελευταίο ίσως να ακούγεται πολύ εγωιστικό αλλά δε φτάνει τον εγωισμό του εργοδότη σε κανένα παράλληλο Σύμπαν. Θα σκεφτόμουν/δεχόμουν να μείνω 2η χρονιά ΜΟΝΟ ΕΑΝ ήμουν πολύ απελπισμένη job-wise Σεπτέμβρη μήνα ή/και για τα παιδιά, έχω δεθεί πολύ μαζί τους. Ελπίζω να μη με βρει απελπισμένη το τέλος του καλοκαιριού και να καταφέρω να κάνω ένα βήμα μπροστά αφήνοντας το (συγκεκριμένο) φροντιστήριο πίσω μου και αν σταθώ τυχερή να γυρίσω εξωτερικό.. this time for good!

Αυτά. Ουφ.. 

[PDE ads]

[-----]

Συνάδελφοι όλα τα φροντιστήρια ζητούν ηλεκτρονικές σημειώσεις;

[MARKOS]

Νομιζω πως πλεον "ναι"

Πιστευω πως οι φροντιστηριαρχες πρεπει να αφηνουν τους εκπαιδευτικους "ελευθερους" και να μην τους ενδιαφερει τι κανουν εκτος φροντιστηριου και τι σκεπτονται. Το μονο που περεπει να κοιταζουν είναι αν στην δουλεια τους είναι σωστοι και τιποτε άλλο. Εγω, δουλευω, κανω μεταπτυχιακο, εχω 2 ιδιαιτερα, ζω μονος, εχω το πρόγραμμα μου σε μιαν σειρα, είμαι καλος σε ότι καταπιάνομαι- τουλάχιστον δεν ακουω παραπονα- και μου μενει και χρονος για διασκεδαση, ταξίδια, κλπ. Τι σημαινει? πως δεν είμαι ικανος?

[-----]

Πραγματικά, δεν ενδιαφέρει κανέναν ιδιοκτήτη φροντιστηρίου το τι κάνει ο κάθε εκπαιδευτικός αν είναι σωστός στη δουλειά του και τα προλαβαίνει..!!

[evi06]

έχω κοπιάσει πάρα πολύ αλλά δεν ξέρω ποιος το αναγνωρίζει.. οι μαθητες; αποκλείεται.. οι γονεις; μπα.. οι εργοδοτες; δεν εχω ιδέα! Ειδικά οι εργοδότες είναι ένα κεφάλαιο από μόνοι τους.. γίνομαι χαλί να με πατήσουν και να τους έχω όλους ευχαριστημένους (τους ίδιους συν τους γονείς, μαθητές, κ.ά.) αλλά νιώθω λες και είμαι αγελάδα και προσπαθούν οι εργοδότες να με αρμέξουν -να παράγω κι άλλο κι άλλο (γάλα = έργο)- ενώ με έχουν ήδη ξεζουμίσει! Δε βλέπω να σταματάει αυτό..

Μεγαλη αληθεια αυτο! Και προσωπικα με πειραζει περισσοτερο και απο την οποια χρηματικη μειωση κτλπ.! Και το εχω δει να συμβαινει και απο εργοδοτες που κατα τα αλλα ηταν αψογοι! Αλλα στο τελος αναγνωριση μηδεν και οχι μονο αυτο αλλα θεωρουσαν οτι τους οφειλες και απο πανω την οποια επαγγελματικη εξελιξη που ειχες. Λες και δεν κοπιασες προσωπικα!

Btw, Isla, μου ειχε συμβει το αντιθετο και ειχα πεσει σε φιλασθενο εργοδοτη οπου βδομαδα παρα βδομαδα σχεδον μας ζητουσε να κανουμε αναπληρωσεις στα τμηματα του.  αρα να ελεγχουμε και εμεις το ανοσοποιητκο του μελλοντικου μας εργοδοτη!

[-----]

Από τη στιγμή που αυξήθηκε η προσφορά και μειώθηκε η ζήτηση, αναμενόμενο ήταν!

[Isla]

Btw, Isla, μου ειχε συμβει το αντιθετο και ειχα πεσει σε φιλασθενο εργοδοτη οπου βδομαδα παρα βδομαδα σχεδον μας ζητουσε να κανουμε αναπληρωσεις στα τμηματα του.  αρα να ελεγχουμε και εμεις το ανοσοποιητκο του μελλοντικου μας εργοδοτη!

Συμφωνώ. Συμφέρει απίστευτα να δουλεύεις για φιλάσθενο εργοδότη αρκεί να μην περιμένει απλά να κάνεις μάθημα σε δύο τάξεις ταυτόχρονα, όπως συμβαίνει σε μια φίλη μου - η εργοδότρια της οποίας δεν είναι καθόλου φιλάσθενη, απλά της αρέσουν τα ταξίδια και κάνει και διδακτορικό!

[-----]

Πως γίνεται να κάνεις σε δύο τάξεις ταυτόχρονα;;

[Isla]

[-----]

Σοβαρά το λες;;
Και αυτό λέγεται μάθημα;
Εξάλλου τα διαγωνίσματα στα φροντιστήρια δε γίνονται Κυριακή και χωρίς χρέωση;

[Isla]

Σοβαρότατα.

Και όχι, φυσικά ΔΕΝ γίνεται μάθημα έτσι. Αλλά απ' ό,τι λέει η φίλη μου δεν έχει παραπονεθεί ούτε ένας γονιός 

Τα διαγωνίσματα στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών γίνονται όλες τις μέρες τις εβδομάδες και (σχεδόν) ποτέ τις Κυριακές.