Λάθη στη χρήση της γλώσσας μας

[apri]

καθώς επίσης και τον οδηγό της Ιορδανίδου (εκδόσεις Πατάκη), που τον έχουμε κάνει φύλλο και φτερό οι ταλαίπωροι διορθωτές.

Σε ποιό βιβλίο ακριβώς αναφέρεσαι;;;

Νομίζω ότι αναφέρεται στο "Οδηγός της νεοελληνικής γλώσσας", εκδ. Πατάκη που έχει γραφεί από ομάδα φιλολόγων με την επιμέλεια της Ιορδανίδου. Είναι όντως πολύ καλό βιβλιαράκι. Εγώ το είχα χρησιμοποιήσει πολύ όταν έγραφα εργασίες, γιατί έχει πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο που γράφουμε τη βιβλιογραφία. Έχει όμως και πολλά στοιχεία για τους διορθωτές.

[PDE ads]

[yotar]

Μέσα σε αμφιθέατρο πανεπιστημίου συζητιότανε το θέμα με τις αρνήσεις, αν δυο αρνήσεις ισοδυναμούν με άρνηση και αυτά που λέγατε πιο πάνω.. Καθηγητές και φοιτητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για το μόνο που μπορούμε να είμαστε σίγουροι, είναι το ότι δύο καταφάσεις δεν ισοδυναμούν με άρνηση...
Και ακούγεται από κάτω η έκφραση: Ναι, καλά... ....

χαχαχαχα!!!!

[yotar]

ΥΓ2. Τελικώς, αν κατάλαβα καλά, οι γυναίκες εδώ μέσα ψηφίζουμε Μόνικα και οι άντρες Claudia;

Δεν ξέρω για τους άλλους άντρες (τους φλώρους ), αλλά Μόνικα uber alles!!!
(Γμτ, πάλι εκτός θέματος γράφω..)

ετσι ετσι μελανουρι και παλι μελανουρι.. μια χαρα σε βρισκω με το γερμανικο αλλα ξεχασες τα διαλυτικα... πανω απο το u 

Αφού το ξεφτιλίσαμε που το ξεφτιλίσαμε το θέμα ( ) να επισημάνω ότι το σημαδάκι που μπαίνει πάνω από κάποια γερμανικά φωνήεντα δεν είναι διαλυτικά αλλά umlaut, που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο φωνήεν προφέρεται λίγο διαφορετικά ( το "u" και το "ο" πιο "κλειστά" και το "a" ως μακρόχρονο "e"). Επίσης αντί για umlaut μπορούμε να προσθέσουμε ένα "e" μετά το επίμαχο φωνήεν (π.χ. ueber alles)

[marianthid]

καθώς επίσης και τον οδηγό της Ιορδανίδου (εκδόσεις Πατάκη), που τον έχουμε κάνει φύλλο και φτερό οι ταλαίπωροι διορθωτές.

Σε ποιό βιβλίο ακριβώς αναφέρεσαι;;;

Νομίζω ότι αναφέρεται στο "Οδηγός της νεοελληνικής γλώσσας", εκδ. Πατάκη που έχει γραφεί από ομάδα φιλολόγων με την επιμέλεια της Ιορδανίδου. Είναι όντως πολύ καλό βιβλιαράκι. Εγώ το είχα χρησιμοποιήσει πολύ όταν έγραφα εργασίες, γιατί έχει πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο που γράφουμε τη βιβλιογραφία. Έχει όμως και πολλά στοιχεία για τους διορθωτές.





Πράγματι, σε αυτό αναφέρομαι σε ευχαριστώ apri! συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου και θεωρώ ευτυχή την παρουσία σου στο forum
Για να συμπληρώσω τη βιβλιογραφία περί .. λαθών, θα αναφερθώ και στο περίφημο Η γλώσσα, τα λάθη και τα πάθη (του Χάρη) και στο Δέκα μύθοι για την ελληνική γλώσσα (επιμέλεια Χάρη, βλ. http://www.scribd.com/doc/4929886/-10-)

[PDE ads]

[Stiliani]

Επανερχομαι στο θεμα γιατί πραγματικά λυπάμαι που πριν απο πολλά χρόνια η δασκάλα μου ''διεταξε'' τη γιαγια μου ,που μας μεγάλωνε, να μην μας μιλάει ποντιακά . Μπερδευόμασταν λέει και δεν ηταν ''σωστό''.Η γιαγιά προσπάθησε και .........τότε με κόπους και βάσανα δημιούργησε.....την.........ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΟΝΤΙΑΚΗ !!( ή  την ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ).Τι έμαθα εγώ; Αφήστε το καλύτερα!
Καταλαβαίνω την ποντιακή αλλά δυστυχώς δεν τη μιλάω καθολου. Κριμα ,  γιατί τουλάχιστον θα μαθαινα να προφέρω σωστά το   sh-ch
και δεν θα προκαλούσα γέλια στους γιους μου όταν προφέρω το  she  sells  seashells  at  the  seashore.

[apri]

Stiliani, απ' ό,τι ξέρω η ποντιακή που μιλούν στην Ελλάδα είναι όντως μια μορφή κοινής νεοελληνικής ποντιακής, που διαφέρει από τα ποντιακά ιδιώματα που ομιλούνταν στις διάφορες περιοχές του Πόντου. Ένας από τους λόγους που οδήγησε σ' αυτήν την κατάσταση είναι και η στάση που κράτησαν στα σχολεία οι εκάστοτε καθηγητές και δάσκαλοι και γενικότερα η κοινωνική πίεση.

Σου αφιερώνω ένα αρθράκι που είχε γράψει κάποτε στο www.hungry.gr μια κοπέλα από τον Πόντο. Είναι πολύ ωραίο, γιατί περιγράφει σκηνές από μια άλλη εποχή, δύσκολη μεν, αλλά πιο ανθρώπινη.

http://www.hungry.gr/getarticle.asp?id=2574

Αναστορώ  27 / 5 / 2005

                              Η «Χαμαιλέτε»
      Η «Χαμαιλέτε», ήταν ο νερόμυλος των χωρικών του Πόντου, όπου
άλεθαν το σιτάρι και τα καλαμπόκι για να κάνουν το αλεύρι για ψωμιά,
τις πίτες και τα νόστιμα
φαγητά: «Χαβίτσι»,  «τρίμμαν», «τσιριχτά», «γιοχάδες», «πισία», «δεμέσ
ια», «λαβάσια» και «μακαρίναν».

Ο μυλωνάς ήταν υποχρεωμένος να προσφέρει αλάτι, για να κάνουν «ανανίβ
πίταν», στο όμορφο  τζάκι του μύλου.

Αρχές Σεπτεμβρίου ετοίμαζαν και το «πλιγούρι». Επλεναν το σιτάρι, το
έβραζαν και το άφηναν στον ήλιο να στεγνώσει.

Το «κοπάνεμαν» γινόταν με τα γουδόμορφα «κοπάλε», αργά και ρυθμικά
μέσα σην «εγδήν», το μαρμάρινο δηλαδή γουδί που χωρούσε 15-20 οκάδες
σιτάρι. Μερικοί νέοι που ήθελαν να κάνουν τον δυνατό στις γυναίκες, κοπάνιζαν
και αυτοί δυνατά και ρυθμικά.

Το «κορκότον» γινόταν με τις ίδιες διαδικασίες, αλλά εδώ το σιτάρι
ήταν άβραστο.

Θυμάμαι, που στρώνανε ολόγυρα πολύχρωμα κιλίμια για να μαζεύεται το
στάρι που εκτιναζότανε, γιατί ήταν ευλογία Κυρίου και κάποιες ζωηρές
κότες, που  «κουδούκιζαν» ανενόχλητες πάνω από τα στρωσίδια και στο
τέλος ξεκινούσε ο χορός με το ακορδεόν και την λύρα.

Η «χαμαιλέτε τη Φουντούκ’» στο χωριό,  στέναζε κι αυτός από τα γλυκά
φράουλα (χαμούφτας), τα μποστάνια  και τα φρούτα και τα παράξενα τα
σκιάχτρα που τα βάζανε για να φοβούνται τα  πουλιά και τα αγρίμια.

Ποια πουλιά και ποια αγρίμια; Σήμερα ουρλιάζουν μονάχα οι άνθρωποι!
Από τον μυλαύλακα, το «χάρκ» και το σωλήνα, το «ολούχ» το νερό έπεφτε
στον τροχό του μύλου, την «τσάρχα» για να κινηθεί η
μυλόπετρα, «παλαγόγιζαν την χαμαιλέτεν» και από ένα υπόγειο αυλάκι,
τον «αλεπόν»,  το νερό έπεφτε ξανά στο ποτάμι.
Η σειρά, η «λαχίδα» έφτασε, το καλαμπόκι αδειάζεται στο μελεθρείο και
μ’ έναν κρουνό, το «καλίν» οδεύει στον λαιμό, σην «γούλαν» της
μυλόπετρας.
Τα σιδερένια ελάσματα, «κρανκανάκ» κανονίζουν την ποσότητα ροής, 100
κότια, περίπου 1000 οκάδες αλέθονται σε 24 ώρες.

Ολος ο κάμπος τριγύρω έμοιαζε μ’ ανοιχτό βιβλίο φυσικής ιστορίας,
γεμάτος ζώα, πουλιά, ποικιλόμορφα φυτά και τρεχούμενα νερά. Ηταν όλα
τόσο αληθινά, που έμοιαζαν με ψευδαίσθηση.
Την αρμονία αυτή, δυστυχώς η πρόοδος την αντικατέστησε με τον
καινούργιο τον κανόνα:
«Οτι  δεν παράγει, πρέπει να καταστρέφεται» και έτσι το βιβλίο…
γέμισε εμετικές λέξεις:
Ευτροφισμός, αναδασμός, νιτρικά άλατα, τοξικά, ιώσεις, μολύνσεις,
ξηρασίες, δηλητηριάσεις...

Στο Ν. Δράμας, στο Κεφαλάρι, λειτουργεί καθημερινά η «χαμαιλέτε» του
έμπειρου και καλοσυνάτου Κόντου, το γεροντάκι που ξεναγεί με
ευχαρίστηση τον κάθε επισκέπτη.
“Ρε παιδία ντο λέτεν, πάμεν σην Χαμαίλετεν, κλέφτωμεν έναν κορίτσ’,
κάν’ναν τηδέν μη λέτεν”.

[Stiliani]

Αχ, ρε apri, δε ξέρεις τι μνήμες ξύπνησες με το κειμενο που έστειλες. Στο χωριο μου υπήρχε πραγματικά γειτονιά με το ονομα χαμαιλετε.Περισσότερο συγκινήθηκα ομως με τα ποντιακά που ειδα γραμμενα για πρώτη  φορά ομολογώ. Σ' ευχαριστώ...

[karxarias29]

[habanero]

Φαντάζομαι ότι θα είναι όπως το "ΘωμαΪς" το οποίο έγινε "Θωμαή"(της Θωμαής, τη Θωμαή...Η Αλκηστη της Αλκηστης). 'Η το οποίο έμεινε "ΘωμαΪς" και κλείνεται: της ΘωμαΪς, τη ΘωμαΪς... και πάει λέγοντας! .

[Αναστασια 76]

Φαντάζομαι ότι θα είναι όπως το "ΘωμαΪς" το οποίο έγινε "Θωμαή"(της Θωμαής, τη Θωμαή...Η Αλκηστη της Αλκηστης). 'Η το οποίο έμεινε "ΘωμαΪς" και κλείνεται: της ΘωμαΪς, τη ΘωμαΪς... και πάει λέγοντας! .

ή βρισκεις ενα υποκοριστικο και ξεμπερδευεις...

[Landau]

Φαντάζομαι ότι θα είναι όπως το "ΘωμαΪς" το οποίο έγινε "Θωμαή"(της Θωμαής, τη Θωμαή...Η Αλκηστη της Αλκηστης). 'Η το οποίο έμεινε "ΘωμαΪς" και κλείνεται: της ΘωμαΪς, τη ΘωμαΪς... και πάει λέγοντας! .

ή βρισκεις ενα υποκοριστικο και ξεμπερδευεις...

Tomy ?

[habanero]

 

[syrrahm]

Φαντάζομαι ότι θα είναι όπως το "ΘωμαΪς" το οποίο έγινε "Θωμαή"(της Θωμαής, τη Θωμαή...Η Αλκηστη της Αλκηστης). 'Η το οποίο έμεινε "ΘωμαΪς" και κλείνεται: της ΘωμαΪς, τη ΘωμαΪς... και πάει λέγοντας! .

ή βρισκεις ενα υποκοριστικο και ξεμπερδευεις...

Εκτός κι αν δε θέλει υποκοριστικό  και επιμένει στο Θωμαή.

[Sun]

Για σωστή χρήση της γλώσσα μπορείτε να ανατρέξετε και στο ακόλουθο link : http://www.sunfiles.org/sigmatauomicroniotachiepsilon943alpha-904kappaphirhoalphasigmaetasigmaf.html