0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Με ημέρα αρχίζει η εβδομάδα,με ημέρα τελειώνει.Κι η Κυριακή, κόμπος σφιχτόςνα μη λυθούν οι εβδομάδες.Έρχεται πάντα από το ίδιο Σαββατόβραδοκαι φέρνει λίγο ύπνο παραπάνω το πρωίκαι το θεό, όσο τον δίνουν οι ορθρινές καμπάνες.Λίγο να σταθείς στ' ανοιχτά παράθυρακαι να κοντοσταθείς σ' αυτά που δεν συμβαίνουν,περνάει η ώρα.Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυραποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,σιγά σιγά η Κυριακή μεσουρανείσαν τρομαγμένη απορία.Στις γειτονιέςπερνάνε γύφτισσες να πω το ριζικό σου,ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα, ριζικά.Πιο πέρα κάποιο ντέφι, έν' αρκουδάκιδείξε πώς βάζουν πούδρα τα κορίτσιαστον καθρέφτη, πώς γδύνεται η Μονρόε...Μη γελάς.
Ό,τι πιο ποιητικό σήμερα ..., το 5-1 του Θρύλου επί του Λεβαδειακού, στο αφιερώνω φιλόμουση και στιχοπλέχτρα ΠΕ03 ...
Marianthid πού είσαι να τραβάς τα μαλλιά σου!
θέλω πολύ να δικαιωθείτε όλοι οι " σύντροφοι" που γνώρισα εδώ μέσα... είναι θέμα προσωπικό πια.
Ας προστρέξουμε στην ποίηση και στην παυσιλυπη επιδρασήτης Mελαγχολία του Iάσονος Kλεάνδρου·ποιητού εν Kομμαγηνή· 595 μ.X. ....................................................................Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,που κάπως ξέρεις από φάρμακα·νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.—Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή.η ειρωνεια δε μου πάει συναδελφε ποσο μαλλον οταν ανήκω κι εγώ σ αυτο το ατελειωτο ποτάμι ανθρώπων που ειναι δασκαλοι με ημερομηνια λήξης .Καπως δηκτικά, σε προηγούμενο σχολιό μου(#271) ,προσπαθησα να προτρέψω να σταθούμε πιο μαχητικά (κι η ποίηση ειναι τρόπος,δε λέω)να εκφράσουμε αγωνία,αγανάκτηση,απαίτηση..........Επανερχομαι και παρακαλώ για το ίδιο...... εν όψει της απεργιας (10-02-10) ας δειξουμε κι αλλιως την υπαρξή μας .........φιλικους χαιρετισμούς προς όλους !