Ζ' Φάση - ΠΕ02 ... ποιητικώς ολισθαίνουσα ...!

[arist2]

* Επιτυχόντες ναι, διοριστέοι όχι. Γιατί;

- Θα το καταργήσουμε. Είναι άδικο αυτό που ισχύει σήμερα. Οταν περάσει κάποιος το ΑΣΕΠ πρέπει να κατοχυρώνει για ένα εύλογο διάστημα δικαίωμα διορισμού. Πρέπει βέβαια με κάποιον τρόπο να μένει ενεργός στην εκπαίδευση, είτε ως ωρομίσθιος, είτε στην ιδιωτική, είτε στη δημόσια εκπαίδευση.

* Πώς θα γίνει αυτό;

- Θα αλλάξουμε τη συγκρότηση των πινάκων μόλις παρέλθει το σύντομο μεταβατικό διάστημα που θα θεσμοθετήσουμε. Οι πίνακες θα είναι ενιαίοι, δεν θα υπάρχει 60-40 κι από αυτούς θα διορίζονται όλοι κατά σειρά.

* Μήπως φτιάξουμε έτσι μια άλλου είδους επετηρίδα;

- Οχι. Θα βάλουμε ένα όριο, 5 ή 10 χρόνια, και στο διάστημα αυτό θα πρέπει ο εκπαιδευτικός να έχει εργαστεί σε σχολείο και βεβαίως όλη η προϋπηρεσία του, ακόμη και η μία ώρα, θα προσμετρείται.


ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΠΑΛΙΑ...ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 Ε

[PDE ads]

[aeee]

Οἱ μουσικοὶ ἀριθμοί

( το χαρίζω στους ΠΕ02 φίλους που ...ολισθαίνουν ποιητικά )

Χωρὶς τὴ μαθηματικὴ τάξη, δὲν στέκει
τίποτε: Οὔτε οὐρανὸς ἔναστρος,
οὔτε ρόδο. Προπαντὸς ἕνα ποίημα.
Κι εὐτυχῶς ὅτι μ᾿ ἔκανε ἡ μοῖρα μου
γνώστη τῶν μουσικῶν ἀριθμῶν

το  χαρίζω στους ΠΕ03 φίλους που .....ολισθαίνουν ποιητικά


Οδυσσέας Ελύτης, Ο Μικρός Ναυτίλος,  ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ

Τ' ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα  :

(1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει : με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

(2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

(3) Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.

(4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ' τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.

(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

(6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

(7) Ένας "Αναχωρητής" για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας "Επερχόμενος".

 

[domenica]

aeee ....πάλι  έκλεψες τα Μαθηματικά απο την pde σάκα μου; 

( http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=17152.225 )

για ξαναπιάσε το βιβλίο της γλώσσας .....

Ὁ ἀγρὸς τῶν λέξεων

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ᾿ ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.

Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ᾿ τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι· συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».   ( Νικηφόρος

[change73]

To θεμα,για πολλους φανταζομαι,ειναι αν οι επιτυχοντες του '07 και του '09 χωρις ιδιαιτερη προϋπηρεσια αντιμετωπιστουν αναδρομικα ως δυναμει διοριστεοι,οπως νομιζω θα ηταν και δικαιο.Γιατι, οταν γραφεις ενα βαθμο κατω απο τον τελευταιο διοριστεο και δε σε παιρνουν τωρα ουτε ωρομισθιο, απελπιζεσαι αφου θα ηθελες καπως να αξιοποιησεις την "επιτυχια"αυτη.Τωρα,αν αυτο το αντιληφθηκαν ως αδικια και θελουν να τ'αλλαξουν,καλο θα 'ταν να μας αποκαταστησουν κι εμας καπως.

[PDE ads]

[aeee]

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ Ο.  ΕΛΥΤΗΣ

Θα πενθώ πάντα —μ' ακούς;— για σένα, μόνος, στον Παράδεισο

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

 

Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν'αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' άλλου φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

[domenica]

Σημείο αναγνωρίσεως

ἄγαλμα γυναίκας μὲ δεμένα χέρια

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγὼ σὲ προσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Ἀπὸ μακριὰ ἐξαπατᾶς.
Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἔχεις ἐλαφρὰ ἀνακαθίσει
νὰ θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ποὺ εἶδες,
πῶς παίρνεις φόρα νὰ τὸ ζήσεις.
Ἀπὸ κοντὰ ξεκαθαρίζει τὸ ὄνειρο:
δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τὰ χέρια σου
μ᾿ ἕνα σκοινὶ μαρμάρινο
κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου
κάτι νὰ σὲ βοηθήσει νὰ ξεφύγεις
τὴν ἀγωνία τοῦ αἰχμαλώτου.
Ἔτσι σὲ παραγγείλανε στὸ γλύπτη:
αἰχμάλωτη.
Δὲν μπορεῖς
οὔτε μία βροχὴ νὰ ζυγίσεις στὸ χέρι σου,
οὔτε μία ἐλαφριὰ μαργαρίτα.
Δεμένα εἶναι τὰ μάτια σου.
Καὶ δὲν εἶν᾿ τὸ μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος.
Ἂν κάτι πήγαινε ν᾿ ἀλλάξει
στὴν πορεία τῶν μαρμάρων,
ἂν ἄρχιζαν τ᾿ ἀγάλματα ἀγῶνες
γιὰ ἐλευθερίες καὶ ἰσότητες,
ὅπως οἱ δοῦλοι,
οἱ νεκροὶ
καὶ τὸ αἴσθημά μας,
ἐσὺ θὰ πορευόσουνα
μὲς στὴν κοσμογονία τῶν μαρμάρων
μὲ δεμένα πάλι τὰ χέρια, αἰχμάλωτη.

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγὼ σὲ λέω γυναίκα ἀμέσως.
Ὄχι γιατὶ γυναίκα σὲ παρέδωσε
στὸ μάρμαρο ὁ γλύπτης
κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου
εὐγονία ἀγαλμάτων,
καλὴ σοδειὰ ἀκινησίας.
Γιατὶ τὰ δεμένα χέρια σου, ποὺ ἔχεις
ὅσους πολλοὺς αἰῶνες σὲ γνωρίζω,
σὲ λέω γυναίκα.

Σὲ λέω γυναίκα
γιατ᾿ εἶσ᾿ αἰχμάλωτη.

Κική Δημουλά ( από τη συλλογή : Το λίγο του κόσμου )

[aristos2]

Xρόνια πολλά γυναίκες ..., να μας χαρίζετε ομορφιά, καλό γούστο και τη θηλυκή οπτική σας ...

Ιδιαίτερες ευχές στις "μούσες" τούτου του θέματος ... 

[aeee]

aristos2 ευχαριστουμε.   Τέρμα οι γιορτές, αρχιζουμε δουλεια! πίσω στα θρανία!! ετοιμάστε τη σάκα!

aeee ....πάλι  έκλεψες τα Μαθηματικά απο την pde σάκα μου; 

για ξαναπιάσε το βιβλίο της γλώσσας .....

Domenica έβαλα στη σάκα μου και τα Μαθηματικά και τη Γλώσσα.

Αχ και να 'ξέρες πόσο..........μου 'λειψαν τα χρόνια στο σχολείο και τα όνειρα στο ξύλινο θρανίο .




Το πρωινό το ξύπνημα
τον ύπνο θα χαλάσει
και το αγχωμένο διάβασμα
στου σχολικού τη στάση

Παρέες στο προαύλιο,
ποικίλες συζητήσεις
και μερικοί αδιάβαστοι
να ψάχνουν για τις λύσεις

Πόσο μου 'λειψαν τα χρόνια στο σχολείο
και τα όνειρα στο ξύλινο θρανίο
Πόσο θα 'θελα το χρόνο να γυρίσω
και την τσάντα μου βιβλία να γεμίσω

Κάποιοι να κάνουν όνειρα
τον κόσμο πως θα αλλάξουν
κι άλλοι απλά να ψάχνουν
ευκαιρίες ν' αντιγράψουν

Στις τουαλέτες με τσιγάρα
και έναν αναπτήρα
να ψάχνουμε τι έχει φυλάξει
για  εμας η μοιρα

 

[aristos2]

Τα παράθυρα

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

[domenica]

 - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ο Ποιητής

"Δεν είσαι συ το αίμα της φωτιάς
εσύ π' ανοίγεις την πληγή με το μαχαίρι την αυγή

Ο Ποιητής είναι παράθυρο ανοιχτό στην εξουσία των καιρών
κι έχει τη μνήμη των νεκρών.

Μιλάει τη γλώσσα του Θεού με τη φωνή του κεραυνού.
Μιλάει τη γλώσσα του Θεού κι έχει τα μάτια του παντού.

Δεν είσαι εσύ αυτός που με κρατά με δυο μαχαίρια σταυρωτά
κι έχει στους ώμους του πουλιά

Ο Ποιητής φοράει τον ήλιο στα μαλλιά
κι ανήκει χώρια καθενός - θάλασσα είναι κι ουρανός."

Με αφορμή τα σημερινά γενέθλια του Μάνου Ελευθερίου , ένα δικό του ποίημα ....παράθυρο ανοιχτό στη ζωή....

[aeee]

 - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ο Ποιητής είναι παράθυρο ανοιχτό στην εξουσία των καιρών
κι έχει τη μνήμη των νεκρών.

Σοῦ εἶπα:
- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα......
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθρώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.

"ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ"  Κ. ΔΗΜΟΥΛΑ

[domenica]

H Κική Δημουλά τιμάται με το Ευρωπαϊκό

[anastasia86]

Καλησπέρα και από μένα. Ένα ποίημα πολύ αγαπημένο μου. 

Κωνσταντίνος Καβάφης

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

[1913]

[aristos2]

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:

Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγεν την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησεν την πολιτικήν.

“ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ”

Πόση, ακόμη, αλήθεια έχει ειπωθεί σε τούτο τον τόπο ...!

"Οι ωρομίσθιοι έχουν πληρωθεί ως το Δεκέμβρη ..."

Σε ποιο "δρόμο", άραγε, "χάθηκαν" τα δικά μου "φραγκοδίφραγκα",  τ΄από αρχές Νοέμβρη
εκ-"πορευόμενα" ...;;;