Ζ' Φάση - ΠΕ02 ... ποιητικώς ολισθαίνουσα ...!

[aeee]

Σκορ-ποίημα, χθες βράδυ, στο ΟΑΚΑ: 0 - 1 ...
Έπος, με λυρικά στοιχεία.
Έπεται συνέχεια ...!

 

[PDE ads]

[despoina25]

   
Μιχάλης Γκανάς, Περί ποιήσεως

Κι εσύ που ξέρεις από ποίηση
κι εγώ που δεν διαβάζω
κινδυνεύουμε.
Εσύ να χάσεις τα ποιήματα
κι εγώ τις αφορμές τους.

Από τη συλλογή Τα μικρά (1969-1999) [2000]

[G7 02]

Έχει ένα γιο (να της ζήσει) που πηγαίνει στη Δευτέρα Λυκείου. Ο γιός της, όμως πηγαίνει σε ιδιωτικό Σχολείο (στου Γείτονα στη

[domenica]

Σφύριξε πάλι άνοιξη. Το πράσινο ανεβαίνει. Άνθη μοσχοβολάνε. Μήλα

Πέφτουν στο χώμα και φέρνουν στο νου γκιλοτίνες.

Να γινότανε μια επανάσταση. Κεφάλια να πέφτανε ξαφνικά και στη θέση τους

Να μη φύτρωνε τίποτε.

Έπειτα από χρόνια τα σώματα ν' αφήνονταν ελεύθερα. Να κυκλοφορούνε.

Ενθύμια του παλαιού καθεστώτος.

από την ενότητα

[PDE ads]

[aeee]

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω

Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία

Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο

Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις

Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως

Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται

Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς

Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ

Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα

Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη

Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή

Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι

Και με λίγο

[despoina25]

Οι ποιητές δουλεύουν μέσα στη νύχτα

τότε που ο χρόνος δεν τους βιάζει

τότε που καταλαγιάζει η ανθρώπινη βουή

και σταματάει το μαστίγωμα των ωρών.

Οι ποιητές δουλεύουν μες στο σκοτάδι

σαν νυχτοπούλια ή αηδόνια

με γλυκό κελάηδισμα

και φοβούνται μήπως δυσαρεστήσουν τον Θεό.

Μα οι ποιητές, μες στη σιωπή τους

κάνουν περισσότερο θόρυβο

κι από έναν χρυσαφένιο τρούλο γεμάτον αστέρια.

[Άλντα Μερίνι, Διαθήκη]

[aristos2]

- Για τον Αναγνωστάκη: «Η Ποίηση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε,/αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας», αλλά και: «Δυο θαμποί προβολείς μες στην ομίχλη, ένα/ δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη ζω».

-Για το

[domenica]

Ἡ ποίηση εἶναι ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἀνεξήγητου.
Στῆβενς

Ἡ ποίηση εἶναι ἕνας φασιανὸς ποὺ χάνεται στοὺς θάμνους.
Στῆβενς

Ἡ ποίηση ἀρχίζει πάντα, ὅταν κάποιος ποὺ πρόκειται νὰ γίνει ποιητής, διαβάζει ἕνα ποίημα.
Μίλτον

Ἡ ποίησή μας δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση, ὄχι πὼς ἀνακαλύψαμε κάτι καινούργιο, ἀλλὰ πὼς θυμηθήκαμε κάτι ποὺ εἴχαμε ξεχάσει.
Μπράντλεϋ

Ἡ ποίηση ἀρχίζει μὲ τὴν ἐπίγνωση ἐκ μέρους μας ὄχι τῆς Πτώσης, ἀλλὰ τοῦ ὅτι πέφτουμε.
Μπλούμ

Ἡ ποιότητα ἑνὸς μεγάλου ποιητὴ εἶναι πανταχοῦ παροῦσα καὶ πουθενὰ ὁρατὴ σὰν μία ξεχωριστὴ συγκίνηση.
Κόλεριτζ ἢ Ντὲ Κουίνσυ

Ἡ ποίηση δὲν εἶναι ἕνα ἐλευθέρωμα τῆς συγκίνησης, ἀλλὰ ἀπόδραση ἀπὸ τὴ συγκίνηση. Δὲν εἶναι ἔκφραση τῆς προσωπικότητας, ἀλλὰ ἀπόδραση ἀπὸ τὴν προσωπικότητα.
Τ. Σ. Ἔλιοτ

Οἱ ἀνώριμοι ποιητὲς μιμοῦνται. Οἱ ὥριμοι ποιητὲς κλέβουν.
Τ. Σ. Ἔλιοτ

«Ὁ ποιητὴς κάνει τὸν ἑαυτό του ὁραματιστὴ μέσα ἀπὸ μία μακριά, ἀπεριόριστη καὶ συστηματικὴ ἀποδιοργάνωση ὅλων τῶν αἰσθήσεων. Ὅλες οἱ μορφὲς ἔρωτα, πόνου, τρέλας. Διερευνᾷ τὸν ἑαυτό του, ἐξαντλεῖ μέσα του ὅλα τὰ δηλητήρια καὶ διατηρεῖ τὴν πεμπτουσία τους. Δοκιμασία ἀκατανόμαστη, ὅπου θὰ χρειαστεῖ τὴ μεγαλύτερη πίστη, τὴν ὑπεράνθρωπη δύναμη, ὅπου θὰ γίνει αὐτὸς μέσα ἀπ᾿ ὅλους, ὁ μέγας σακάτης, ὁ μέγας ἀφορισμένος καὶ ὁ ὑπέρτατος ἐπιστήμων. Γιατί φτάνει τὸ ΑΓΝΩΣΤΟ! Ἔτσι λοιπόν, τί κι ἂν καταστραφεῖ στὴν ἐκστατικὴ πτήση του μέσα ἀπὸ πράγματα πρωτάκουστα, ἀκατανόμαστα;»
Ἀρτοὺρ Ῥεμπώ

Στὴν ἴδια τὴν οὐσία τῆς ποίησης ὑπάρχει κάτι τὸ ἀπρεπές: Φανερώνονται πράγματα ποὺ δὲν ξέραμε πὼς τὰ κρύβαμε μέσα μας καὶ τρομάζουμε σὰ νὰ εἶχε ξεπηδήσει μία τίγρης καὶ στεκόταν μπροστά μας στὸ φῶς τινάζοντας τὴν οὐρά της.
Σέσλαβ Μίλοζ

Ἡ ποίηση εἶναι ἔκφραση, ἂν ἕνας στίχος εἶναι ἔκφραση, ἂν καθένα ἀπὸ τὰ μέρη ποὺ ἀπαρτίζουν ἕνα στίχο, κάθε μία λέξη, εἶναι ἐκφραστικὰ μόνα τους.
Κρότσε

Ἡ ποίηση δὲν ἀνήκει σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴ γράφουν ἀλλὰ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἔχουν ἀνάγκη.
Πάμπλο Νερούντα

Ἡ ποίηση εἶναι ἡ πιὸ πυκνὴ μορφὴ προφορικῆς ἔκφρασης.
Ἔζρα Πάουντ

Ἂν κάποιος μάθει καλὰ ἑλληνικά, μπορεῖ νὰ βρεῖ σχεδὸν «ὁλόκληρη τὴν ποίηση» στὸν Ὅμηρο.
Ἔζρα Πάουντ

Ἡ ποίηση δὲν ἔχει καθόλου χρῆμα, ἀλλὰ καὶ τὸ χρῆμα δὲν ἔχει καθόλου ποίηση.
Ρόμπερτς Γκρέιβς

Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι ποιητής, γίνε τὸ ποίημα.
Ντέιβιντ Καραντάιν

Ἡ χειρότερη μοῖρα γιὰ ἕναν ποιητὴ εἶναι νὰ τὸν θαυμάζουν χωρὶς νὰ τὸν καταλαβαίνουν.
Ζὰν Κοκτώ

Ὅταν διαβάζουμε ἕνα καλὸ ποίημα, φανταζόμαστε πὼς κι ἐμεῖς θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἔχουμε γράψει, πὼς τὸ ποίημα προϋπῆρχε μέσα μας.
Μπόρχες

[aeee]

Τουλάχιστον αν ζούσαμε από την ανάποδη
να τα βλέπαμε όλα ίσια: Μπα. Η αναποδιά
έχει μια μονιμότητα πεισματική·
αποτελεί όπως λέμε τον κανόνα.
Όπου σημαίνει ότι αν καταφέρνουμε να ζούμε
βέβαια ζούμε από τις εξαιρέσεις.
Προσποιούμαστε ότι δε συμβαίνει τίποτε
ακριβώς για να συμβεί επιτέλους κάτι
έξω και πάνω από τη χλεύη.
Ένα κεράσι την ώρα που χειμάζονται
μέσα του όλες οι αθλιότητες
και αυτό στο πείσμα τους καθάριο παντοδύναμο
άψογο λάμπει δείχνοντας
ποια θα μπορούσε να ‘ταν η υπεροχή του ανθρώπου.

Η σταγόνα το αίμα κάθε Απρίλιο
δωρεάν και για όλους.

Δυστυχείς εμπροσθοφυλακές και ανάστροφοι
οδηγοί των βαρέων αρμάτων τ’ ουρανού
ως και τα σύννεφα είναι ναρκοθετημένα
το νου σας: από μας η άνοιξη εξαρτάται.

Να ξαναδώσουμε στα πόδια μας το χώμα.
Το πράσινο στο πράσινο τον άνθρωπο του Νεάντερταλ
στον άνθρωπο του Νεάντερταλ. 
Δεν ωφελούν πια   οι μυώνες
θέλει αγάπη θηριώδη
θέλει πήδημα τίγρισσας μες στις ιδέες.

Μαρία Νεφέλη,  Ο. Ελύτης

[aristos2]

Θούριος!

Ως πότε παλικάρια,
θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια,
στις ράχες στα βουνά;

Σπηλιές να κατοικούμε,
να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον,
για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέλφια,
πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας,
κι όλους τους συγγενείς;

Κάλλιο είναι μιάς
ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια,
σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις,
και είσαι στη σκλαβιά;

στοχάσου πως σε ψένουν,
καθ' ώραν στην φωτιά.

[sgrig]

Ανδρέα Κάλβου Εις Σάμον

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
θέλει αρετήν και τόλμην
      η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον. και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κι επνίγη
      θαλασσωμένος.

Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.-
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
      φρικτόν τον τάφον.

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

[aristos2]

Ανδρέα Κάλβου Εις Σάμον

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
θέλει αρετήν και τόλμην
      η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον. και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κι επνίγη
      θαλασσωμένος.

Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.-
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
      φρικτόν τον τάφον.

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

... πόση ακόμη ...;

[sgrig]

Ανδρέα Κάλβου Εις Σάμον

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
θέλει αρετήν και τόλμην
      η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον. και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κι επνίγη
      θαλασσωμένος.

Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.-
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
      φρικτόν τον τάφον.

θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

... πόση ακόμη ...;

Όσο αντέξουμε...

[despoina25]

Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω,
έμαθα να βρίσκω. Κι από τότε που
ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα
να σαλπάρω με όλους τους ανέμους...

                                       Νίτσε