Κάτι πρέπει να γίνει... θα αγωνιστούμε επιτέλους πραγματικά?

[pe70-va]

Καλησπέρα συνάδελφοι!
   Πιστεύω ότι λίγο πολύ όλοι μοιραζόμαστε την ίδια αγανάκτηση τις τελευταίες αυτές δύσκολες μέρες...Απεργίες, πορείες κλπ, η αναμενόμενη αντίδραση και απάντηση, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να ψελλίσουμε μόνο την αντίθεσή μας στις αλλαγές που θα γίνουν. Ωραία όλα αυτά, συμμετείχαμε όλοι μας ή έστω οι περισσότεροι αλλά ο προβληματισμός μου όμως είναι ο εξής και θέλω να πιστεύω πως δεν είναι μόνο δικός μου!

   Με μία απεργία που αποφασίζεται μία φορά την εβδομάδα και αν, πιστεύετε ότι θα καταφέρουμε κάτι ουσιαστικό?? Τη στιγμή που τα μέτρα έχουν ανακοινωθεί ένα προς ένα και έχουν προγραμματιστεί να εφαρμοστούν αυτή τη στιγμή, η αντίδραση που βλέπω είναι μία απεργία την εβδομάδα και αν..! Νομίζω δεν δίνουμε στο θέμα την έκταση που χρειάζεται πραγματικά, σαν να μη μας πειράζει και τόσο τελικά, λες και μέσα μας το έχουμε δεχτεί αυτό που πρόκειται να γίνει και δεν το παραδεχόμαστε φανερά...Δεν ξέρω τι να πω, δηλαδή τι άλλο πρέπει να μας κάνουν για να αντιδράσουμε πραγματικά και να σηκώσουμε κεφάλι???
 
  Το ξέρουμε όλοι, μία απεργία δεν αλλάζει μια τόσο σοβαρή κατάσταση, εδώ θα έπρεπε κανονικά να έχει παραλύσει το κράτος από απεργίες διαρκείας και αντιδράσεις αλλά πού?? Ελπίζουμε πραγματικά σε ανατροπή με αυτό τον τρόπο ή απλά λέμε ''εντάξει, ας γίνει όπως θέλουν, αλλά θα κάνω και 4-5 απεργίες μη με πάρουν και για εύκολο'', γιατί εμένα έτσι μου μοιάζει.
Δεν ανήκω πουθενά, ούτε έχω κανένα συμφέρον, μια νέα αναπληρώτρια είμαι που αναρωτιέμαι και θα ήθελα να δω πραγματικά πως το βλέπετε κι εσείς και αν συμφωνείτε ή όχι! Μήπως πρέπει να πάρουμε μόνοι μας την κατάσταση στα χέρια μας και όχι να περιμένουμε ανακοινώσεις και πότε θα μας κάνουν ψιτ για να απεργήσουμε? Ή μήπως τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας?

[PDE ads]

[TEM]

Ας ήμουν δάσκαλος κι ας είχα τα δικά σας προβλήματα.

[pe70-va]

ΤΕΜ νομίζω ότι τα νέα μέτρα μας αφορούν όλους και δεν είναι μόνο εκπαιδευτικά....κάτι πρέπει να γίνει γενικότερα..!

[TEM]

Εντάξει τότε.

[PDE ads]

[Rovespier0s]

ΤΕΜ νομίζω ότι τα νέα μέτρα μας αφορούν όλους και δεν είναι μόνο εκπαιδευτικά....κάτι πρέπει να γίνει γενικότερα..!

Μαζικά Μπουκατάζ σε βασικά είδη κατανάλωσης, να απεργήσουμε από την κατανάλωση καφέ..να μη σταματήσουμε αν δεν δικαιωθούμε (μείωση κατά ενα ευρω τουλάχιστον), γενικά να δώσουμε το μήνυμα στην αγορά ότι μας έχουν ανάγκη και δεν την έχουμε ανάγκη,,,άμεση μείωση του κόστους ζωής στην Ελλάδα τώρα..την κρίση να την πληρώσει το κόστος ζωής! Όπως αυξήθηκε εν μία νυκτι από την είσοδο μας στην ΟΝΕ έτσι να μειωθεί από τη στιγμή που θα λάβουμε τον πρώτο μειωμένο μισθό! Για να δούμε...θα κάνουμε κάτι ή απλά θα απεργήσουμε μια μέρα για να χάσουμε άλλο ένα μεροκάματο?

[daniel]

Ας ήμουν δάσκαλος κι ας είχα τα δικά σας προβλήματα.

TEM ασχετο με το θεμα... αλλά ξερεις πόσους έχω ακούσει να λένε παρόμοια πραγματα;; Και μόλις επιτελους τα καταφερνουν, τα ξεχνανε όλα και αρχίζουν τις μικροπρέπειες για τις ώρες, για τις εφημερίες, για τα αντικείμενα, για τις ταξεις, για... για... για....

Ειναι στη φυση του ανθρωπου να ξεχνα το (δυσκολο) χτες που  παρακαλαγε απλώς να διοριστεί και την κατασταση του και να καθεστω-ποιείται.. Κι όταν δεν έχει αντιστάσεις ή είναι κακομαθημενος γινεται πολύ καθίκι και ...ξεχνα και τους ωρομίσθιους και τπυς αναπληρωτες που ανηκε μεχρι χτες και... και...

Προς Θεου δε θελω να πω κατι για σενα.. μιλω γενικά για την ανθρωπινη φυση και για το πόσο ευκολα αλλάζει "στρατόπεδα" ο ίδος άνθρωπος ανάλογα με την κατάστασή του, έχοντας δημιουργήσει και το κατάλληλο άλλοθι...

 

[TEM]

Η επιλεκτική μνήμη εξαρτάται από το χαρακτήρα του καθενός.

[daniel]

Συμφωνω αλλά απ' ότι λενε οι ειδικοί η μνήμη μας μόνο επιλεκτική είναι.... 

[Georgia s]

Άρωμα" κοινωνικών κινητοποιήσεων σε όλη την Ευρώπη

07-03-2010

"Άρωμα" απεργιών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Όπως στη

[MARKOS]

Ας ήμουν δάσκαλος κι ας είχα τα δικά σας προβλήματα.

TEM ασχετο με το θεμα... αλλά ξερεις πόσους έχω ακούσει να λένε παρόμοια πραγματα;; Και μόλις επιτελους τα καταφερνουν, τα ξεχνανε όλα και αρχίζουν τις μικροπρέπειες για τις ώρες, για τις εφημερίες, για τα αντικείμενα, για τις ταξεις, για... για... για....

Ειναι στη φυση του ανθρωπου να ξεχνα το (δυσκολο) χτες που  παρακαλαγε απλώς να διοριστεί και την κατασταση του και να καθεστω-ποιείται.. Κι όταν δεν έχει αντιστάσεις ή είναι κακομαθημενος γινεται πολύ καθίκι και ...ξεχνα και τους ωρομίσθιους και τπυς αναπληρωτες που ανηκε μεχρι χτες και... και...

Προς Θεου δε θελω να πω κατι για σενα.. μιλω γενικά για την ανθρωπινη φυση και για το πόσο ευκολα αλλάζει "στρατόπεδα" ο ίδος άνθρωπος ανάλογα με την κατάστασή του, έχοντας δημιουργήσει και το κατάλληλο άλλοθι...

 

δεν μπορω παρα να συμφωνησω και με τους δυο σας !!!!
δεν μπορω καθολου τους μιζερους ανθρωπους! που τους αρεσει να κλαιγονται διαρκως......κανουν ωρομισθια κλαιγονται, κανουν πδσ κλαιγονται, κανουν αναπληρωση κλαιγονται,.....
τι να πουν και αυτοι που δινουν ασεπ, διαβαζουν, ζουν με την αβεβαιοτητα, και βιωνουν μια παθητικη κατασταση. τουλαχιστον για τις παραπανω περιπτωσεις μιλαμε για ενεργητικη κατασταση και φωνη !!!

ρε, ειδε κανεις απο αυτους τις αμυγδαλιες ανθισμενες?
 

[change73]

Πες τα ρε Μαρκο!!!

[rorygr]

δεν μπορω καθολου τους μιζερους ανθρωπους! που τους αρεσει να κλαιγονται διαρκως......κανουν ωρομισθια κλαιγονται, κανουν πδσ κλαιγονται, κανουν αναπληρωση κλαιγονται,.....
 

ξεχασες μια κατηγορια..ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ..

[happiness]

...

pe70-va, μη παρεξηγήσεις το ύφος μου, αλλά πρέπει να τα πω.
Έχω βαρεθεί να ακούω συναδέλφους να μου πετάνε υπερεπαναστατικές κορώνες για απεργίες διαρκείας, κοινωνικές αναταρραχές , και ότι άλλο βάλει ο νους του ανθρώπου.
Συνάδελφε/ισσα, πρέπει να λάβεις υπόψη σου μερικά δεδομένα. την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ την έχει η παράταξη της ΝΔ. Σε όλες (φαντάζομαι) τις ΕΛΜΕ την έχουν είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ. Όταν λοιπόν αυτά τα σωματεία, με τις ηγεσίες που έχουνε (και τις οποίες ψήφισε η πλειοψηφία του κλάδου μας), προκυρήσσουν αυτή την "μία απεργία την βδομάδα και αν" , και η συμμετοχή είναι απογοητευτική, για ποιο λόγο να κάνουν κινήσεις κλιμάκωσης του αγώνα; Τι πίεση έχουν;

Και εδώ θα σε βάλω και εσένα προ των ευθυνών σου. Εσύ συνάδελφε/ισσα κάνεις κάθε φορά απεργία;; (αυτή την μία στο τόσο και αν). Αφιερώνεις τα κενά σου για να μιλήσεις στους συναδέλφους σου στο σχολείο σου για να τους πείσεις να κάνουν και αυτοί; Αφιερώνεις τον ελεύθερο χρόνο σου για να περιοδεύσεις μαζί με άλλους συνδικαλιστές της περιοχής σου στα τοπικά σχολεία και να προπαγανδίσετε την απεργία; Πας στις συνελεύσεις της τοπικής ΕΛΜΕ να τους φωνάξεις και να πιέσεις να πάρουν αποφάσεις για απεργίες και κινητοποιήσεις; Την ημέρα της απεργίας πας το πρωί έξω από τα σχολεία της περιοχής σου να μιλήσεις με τους απεργοσπάστες και να τους πεις, έστω και την τελευταία στιγμή, να αλλάξουν γνώμη; Το μεσημέρι κατεβαίνεις στην πορεία να φωνάξεις, να μάθει και η πόλη σου ότι "κάποιοι" αντιδρούν και αγωνίζονται ;

Συνάδελφε/ισσα η ψήφος κάθε χρόνο δεν είναι "εκχώρηση αρμοδιοτήτων", να την δίνεις και όλον τον υπόλοιπο χρόνο να κάθεσαι και να περιμένεις από τους "συνδικαλιστές" (αλήθεια, ποιοι είναι αυτές οι μυθικές οντότητες; ) να κάνουν την δουλειά και να οργανώνουν τις κινητοποιήσεις και εσύ απλά να ακολουθείς. Η ενασχόληση με τα κοινά είναι προσωπική ευθύνη. Δεν εκχωρείται.

Αντιλαμβάνομαι την αγανάκτησή σου και την επιθυμία σου να γίνει "κάτι", αλλά άμα ασχοληθείς έστω και για λίγο σοβαρά με τον συνδικαλισμό και με την οργάνωση του κινήματος στον κλάδο σου ή αλλού, ένα από τα πρώτα πράματα που θα μάθεις είναι ότι η συνείδηση του κόσμου δεν κάνει "άλματα". Αυτός που χτες δεν ήξερε τι είναι απεργία και συνέλευση και συλλογικός αγώνας, που "κοιτούσε την δουλίτσα του" και προσπαθούσε να τα κουτσοβγάλει πέρα όπως όπως, ή αυτός που εκμεταλλευόταν ξεδιάντροπα τις παθογένειες του συστήματος, δεν είναι δυνατόν σήμερα να ξυπνήσει "αγωνισταράς" και να μπει στο κίνημα. Θέλει πολύ κόπο και πολύ σάλιο να χαλάσεις για να πείσεις έστω και έναν άνθρωπο για το δίκιο και την αναγκαιότητα του αγώνα. Και θέλει και συνέχεια.

[evan]

Συναδέλφισα pe70-va
θα συμφωνίσω με τους προβληματισμούς σου που επιδεικνύουν ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία.
Σίγουρα πολλοί ακόμη αναρωτιούνται παρόμοια.Παρακάτω παραθέτω λίγες σκέψεις με όσο το δυνατόν ρελιστικότερη διάθεση.

Ακολουθόντας το διεθνές πνεύμα της εποχής που υπερτονίζει την ατομική ιδιαιτερότητα αλλά έλαχιστοποιεί την κοινωνική συνοχή, βρισκόμαστε πλέον και στην Ελλάδα σε μια εργασιακή κατάσταση χαλαρότητας όπου όλα συμβαίνουν αυτοματοποιημένα...Το ίδιο και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις !

Οι πραγματικοί αγώνες περνάνε στο παρελθόν και αυτό γίνεται ακόμη πιο δυσσάρεστο εάν θυμηθούμε τα τεράστια επαγγελματικά οφέλη που είχαν αποφέρει κάποτε, π.χ. οι αγώνες των δασκάλων. Ξεχνάμε ότι κόπιασαν για να εξισωθούν με τους καθηγητές με 4ετείς σπουδές, ότι κάποτε αναγκάζονταν να διαμένουν υποχρεωτικά στον τόπο διορισμού τους (και στα χωριά) και ότι αυτά που σήμερα θεωρούνται δεδομένα τα αποκόμισαν με θυσίες και δεν τους χαρίστηκαν.

Η εκτίμησή μου είναι ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί κατρακυλάνε με μαθηματική ακρίβεια σε επαγγελματική αλληλεγγύη χείριστου επιπέδου και συναδελφικότητας όπως αυτή ήδη παρατηρείται στις δυτικές χώρες (έχω αναφερθεί στο παράδειγμα της Αγγλίας των μη συλλογικών συμβάσεων εργασίας των εκπαιδευτικών, παρόλου που ευρύτερα πρόκειται για μια κουλτούρα εντελώς διαφορετική και σε πολλά αντίθετη με την δική μας παράδοση

 - ίσως λίγοι γνωρίζετε ότι στην Αγγλία είχαν να κάνουν απεργία 21 χρόνια ως το 2008 !!

Πηγή: http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1583533/Teachers-to-strike-for-first-time-in-21-years.html).

Αν προσθέσουμε λίγο την (εσκεμμένη ;;; ) αναποτελεσματικότητα των εργατοπατέρων, λίγο τη διάσπαση ενός κοινού εκπαιδευτικού μετώπου με την αυξανόμενη -σε σχέση με το παρελθόν- προσκόλληση στους πολιτικούς που προκάλεσε και η εισαγωγή του ΑΣΕΠ αντί της επετηρίδας - ο νωόν νοείτω, λίγο την εισαγωγή ελαστικών μορφών εργασίας με ωρομίσθιους (πόσοι άραγε ωρομίσθιοι απεργούν για να μη χασουν μόρια !), λίγο την παθητικότητα που διακατέχει τους σύγχρονους εργαζόμενους (που επισημαίνει η happiness πιο πάνω ίσως με μια δόση λανθασμένου ρομαντισμού) και δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τι πάει στραβά.

Επειδή θέλει να είναι κάποιος χαρισματικός για να παρακινεί τους άλλους, είτε συνδικαλιστής είτε απλός εργαζόμενος, επειδή η απεργία έτσι όπως καθιερώθηκε προκαλεί ελάχιστη πολιτική υπαναχώρηση, επειδή δεν μπορούμε να κατεβαίνουμε με τρακτέρ ή να κατεβάζουμε την πρίζα τέλος πάντων, είναι βέβαιο ότι απαιτούνται νέοι μέθοδοι αντιμετώπισης των ορέξεων της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής.
 
Παρεμπιπτόντως, αναρωτιέμαι αν στην πράξη θα μπορούσε να κατοχυρωθεί νομκά να καρπώνονται τα οφέλη των αγώνων μόνο όσοι συμμετέχουν στην απεργία.