To ποίημα της ημέρας

[aristos2]

Για όσους εμμένουν ν' αγωνίζονται ...

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Οδ. Ελύτης

Η ποιητική γωνιά "σίγησε", ένα μήνα σχεδόν ...
Ίσως "κουράστηκε", ίσως "κούρασε".

[PDE ads]

[apri]

Nαι, η ζωή και η ιστορία κάνουν κύκλους, από την ακμή στην παρακμή και πάλι από την αρχή.
Το θέμα για εμένα είναι τι γίνεται στο τέλος κάθε εποχής.
Γιατί στις δυσκολίες κάποιοι γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, κάποιοι εξαχρειώνονται και κάποιοι αθώοι την πληρώνουν...
Το σίγουρο είναι πως μας έλαχε να δούμε πολλές ανακατατάξεις.


Και ένα ποίημα από εμένα.



Ἡ λυπημένη  (Γ. Σεφέρης)

Στὴν πέτρα τῆς ὑπομονῆς
κάθισες πρὸς τὸ βράδυ
μὲ τοῦ ματιοῦ σου τὸ μαυράδι
δείχνοντας πὼς πονεῖς·

κι εἶχες στὰ χείλια τὴ γραμμὴ
ποὺ εἶναι γυμνὴ καὶ τρέμει
σὰν ἡ ψυχὴ γίνεται ἀνέμη
καὶ δέουνται οἱ λυγμοί·

κι εἶχες στὸ νοῦ σου τὸ σκοπὸ
ποὺ ξεκινᾶ τὸ δάκρυ
κι ἤσουν κορμὶ ποὺ ἀπὸ τὴν ἄκρη
γυρίζει στὸν καρπό·

μὰ τῆς καρδιᾶς σου ὁ σπαραγμὸς
δὲ βόγκηξε κι ἐγίνη
τὸ νόημα ποὺ στὸν κόσμο δίνει
ἔναστρος οὐρανός.

John William Waterhouse, "

[aristos2]

Νίκος Εγγονόπουλος

[ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΧΑΡΑ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΗ
ΔΩΡΗΤΡΙΑ ΠΟΘΟΥ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗΣ]

Αφού το θέλεις
γυναίκα αρμονική κι ωραία
έτσι καθώς ένα βράδυ του Μάιου τοποθέτησες απλά κι ευγενικά
μιαν άσπρη ζωντανή γαρδένια
ανάμεσα στα νεκρά λουλούδια
μέσα στο παλιό - ιταλικό μου φαίνεται - βάζο με παραστάσεις
γαλάζιες τεράτων και χιμαιρών
έλα
πέσε στα χεριά μου
και χάρισε μου
- αφού το θέλεις -
τη θλίψη του πρασίνου βλέμματος σου
τη βαθιά πίκρα των κόκκινων χειλιών σου
τη νύχτα των μυστηρίων που είναι πλεγμένη μέσα
στα μακριά μαλλιά σου
τη σποδό του υπέροχου σώματος σου.

[aristos2]

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ

Το κομμένο σχοινί
μπορείς να το ξαναδέσεις
θα κρατήσει πάλι, ωστόσο
θα ‘ναι κομμένο.
 
Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε
μα εκεί που μ’ άφησες
δεν πρόκειται ποτέ
να με ξαναβρείς.

[PDE ads]

[xenos]

Σκοτάδι, πισσοσκόταδο,
μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό,
σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο,
και βράδυ βραδιασμένο.

               
τετοιες σκεψεις κανει  οποιος (σαν και του λογου μου) τριγυρνά σε ολα τα θεματα 

[giota8]

αυτες τις σκεψεις θα κανουμε ολοι μας μολις αρχισουν να ερχονται τα ραβασακια απο τη ΔΕΗ 

[apri]

Δὲ γυρεύω ξένο


Δὲ γυρεύω ξένο, δὲ ρωτάω κρυφό,
δὲ γυρεύω χάρη.
Κάτι μοῦ ῾χουν πάρει μὲς ἀπ᾿ τὴ ψυχὴ
κάτι μοῦ ῾χουν πάρει.

Καὶ δὲν ἦταν οὔτε ξωτικιὰ
καὶ δὲν ἦταν χέρια
κι ἦταν ἕνα βράδυ πού ῾παιζαν θολὰ
στὸ γιαλὸ τ᾿ ἀστέρια.

Κι ἦρθε ἕνας ἀγέρας κι ἦρθ᾿ ἕνας βοριὰς
κι ἦρθ᾿ ἕνα σκοτάδι,
-ὢ ἀδερφή, χαμένο κάποιο θησαυρὸ
ποὺ θρηνοῦμ᾿ ὁμάδι.

Μὲς στὸ κῦμα ἀνοίγει δρόμο μυστικὸ
δείχνει τὸ φεγγάρι...
Κάτι μοῦ ῾χουν πάρει μὲς ἀπ᾿ τὴ ψυχή,
κάτι μοῦ ῾χουν πάρει.  


Kωνσταντίνος Xατζόπουλος  (1868 - 1920)

[συννεφούλα]

Nικηφόρος

[apri]

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι,
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας
και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή, και το Γεωμέτρη,
βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα υποταγή και δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Ούτε μέλισσα καν δεν γελάστηκε
το χρυσό ν’ αρχίσει παιχνίδι
ούτε ζέφυρος καν, τις λεύκες να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς και επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους νόμους τους θεσπίζοντας
τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν…έδεσε ποτέ με την σκέψη τους.

Ούτε καν ένα χνάρι θεού
στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς
τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι»
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνο όπλα και σίδερο και φωτιά
 

Οδυσσέας Ελύτης – ‘Αξιον Εστί

[Ελένη Γύζη]

Οι νύχτες άθικτες

Από σένα

Θα παραμείνουν άγνωστες ορφανές και θερισμένες

Απ τη λάμπα του δρόμου.

Αιώνια έσταζαν φως τ άστρα

Στα ρείθρα των εποχών

Μέχρι να μαζευτεί το χρυσό

Για τα μνήστρα που κατεργαζόσουν, άθραυστα.

Από κει κι ύστερα

Οι νύχτες οι επόμενες κλείστηκαν

Μέσα σ ένα σώμα κέρινο

Και ένα ενυδρείο με άστρα..

http://www.ebooks4greeks.gr/forum/viewtopic.php?p=160#p160

[MARKOS]

Υπέροχο !!! 

[rublev]

Η ΓΑΛΗΝΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ

Ό,τι αισθάνθηκαν τότε:δεν είναι γλυκό
πέρα από κάθε μυστήριο
και πάντα επίγειο:
όταν Αυτός,κάπως χλωμός ακόμη απ΄τον τάφο,
ελαφρύς,καθώς εκπλήρωσε το Χρέος,ήλθε κοντά της:
παντού επί γης Αναστημένος.
Ω,κοντά της πρώτα.Τι απερίγραπτη ίαση βρήκαν κι οι δύο.
Σίγουρα, ίαση ήταν.
Και δε χρειάστηκε καν με δύναμη ν΄αγγιχτούν.
Για μία στιγμή και μόνο
το χέρι Του,που εντός ολίγου έβαινε
στην αιωνιότητα,ακούμπησε στον γυναικείο ώμο.
Και άρχισαν γαλήνιοι,
καθώς την άνοιξη τα δέντρα,
κι αιώνιοι συγχρόνως,
την Εποχή της έσχατης Κοινωνίας τους.

ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ (μετάφραση Μιχ.Παπαντωνόπουλος)

Καλημέρα 

[Stelios]

Καλησπέρα, καιρό έχουμε να δούμε νέο ποίημα...
Έχουμε εθελοντές;

[katkat]

Εχουμε 

ΣΚΙΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ

Μικρα παραθυρα προσφερουν  οσφρηση σ’
Ανθρωπων αντοχες

Πρωινος εξαψαλμος στη χρονια σκονη που
Ξεροσταλιαζει σαν την πολυποθητη ευτυχια

Μεσημεριανος υπνος για ανουσια περισυλλογη
Ανασυνταξη  χεριων ποδιων για υποταγη