To ποίημα της ημέρας

[phoebe1]

Je suis comme je suis


Je suis faite pour plaire
Et n'y puis rien changer
Mes lèvres sont trop rouges
Mes dents trop bien rangées
Mon teint beaucoup trop clair
Mes cheveux trop foncés
Et puis après?
Qu'est-ce que ça peut vous faire?
Je suis comme je suis
Je plais à qui je plais
Je suis comme je suis
Je suis faite comme ça

Jacques Prévert

[PDE ads]

[hector petens]

είχες δίκιο



έχω αγαπήσει το χαμόγελό σου

σε μεταγενέστερο χρόνο

καθ' όλη τη διάρκεια της απουσίας


πάντα είχες δίκιο


στο χρόνο της αναβολής

και των καταβολών

των δικών μου καταβολών


είχες δίκιο


τώρα μπορώ να μετρήσω

σε όλες τις συναντήσεις

το ίδιο βλέμμα


τι έχεις ανάγκη να πιστέψεις;


ότι δεν έχω δακρύσει ακόμη

για την απώλεια;

[MARKOS]

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΗΣ

Α΄

Αυτό το ποίημα κύλησε
Σαν πέτρα κύλησε
Απ΄την καρδιά μου πέρα
Μετά ξαναγύρισε, στάθηκε
Στην καρδιά μου.

Τώρα πρέπει να διαλέξω
Την πέτρα ή την καρδιά μου;

[hector petens]

Έλα, μικρή μου αγάπη,
να μου ανοίξεις
ένα παράθυρο

Έναν ωκεανό να κλειδώσεις
έξω
Έναν ουρανό

Έλα να μου ανοίξεις, αγάπη,
τα παράθυρα όλα
Να δούμε μαζί τον ουρανό
και τη θάλασσα
Να τα δούμε μαζί απόψε

[PDE ads]

[theodora7]

Όλα όσα αγάπησα τα μίσησα,
παράδοξο θα πεις;
Παράδοξο θα αποκριθώ.
Και πια είμαι μια άλλη ύπαρξη
και όχι αυτή που κάποτε
συνάντησες,
η αφελής
και να εύχεσαι να μην με συναντήσεις
διότι θα μετανιώσεις όλα όσα έκανες...
Σταμάτα, τρένα υπάρχουν, να τα πάρεις
ο δρόμος είναι ανοιχτός ....
και διάβαινε...αντίο.

[theodora7]

https://triala.blogspot.gr/2017/05/blog-post_42.html
Όταν η ποίηση είναι έργο ζωής...
Στον καλό μου φίλο.
   
Λατρεύω τα έργα του και ο ίδιος με καταλαβαίνει μέσα από τα ποιήματά μου και τη φιλία μας,  πράγμα δύσκολο ακόμα και για το σύζυγό μου που λατρεύω διότι στα μάτια του νιώθω σαν παιδί στο σπίτι μου (και που γνωρίζει τα πάντα για τις οικογενειακές μου αναμνήσεις και με λατρεύει πιο πολύ....φιλιά στην Αλεξανδρούπολη και στην κολλητή μου που πάντα μιλά ανοιχτά στο νέο της φίλο, τον σύζυγό μου διότι νιώθει σαν να μαι....) ...συναίσθημα που είχα δυο ζωές να νιώσω. 


Υπάρχει κάτι ανώτερό μας που μας ξέρει καλύτερα
και μας ξέρει καλύτερα γιατί μας βλέπει βαθύτερα
τη σκέψη μας δεν λογαριάζει
σύμφωνα με το συναίσθημά μας τη ζωή τη φέρνει
και μας αγκαλιάζει - είτε καλώς είτε κακώς.
Υπάρχει αυτό είτε το δέχεσαι είτε όχι
μάλιστα αν δεν το δέχεσαι υπάρχει διπλό
αν αγωνίζεσαι να μην το δεχθείς του αντιστέκεσαι
αν δεν αφήνεσαι σ’ αυτό επιμένει
μέχρι να σπάσεις.
Υπάρχει κάτι τέτοιο, πολλοί το μαρτύρησαν
άλλοι το νιώθουν πιο καθαρά άλλοι λιγότερο
πιστεύεις βέβαια πως αξίζεις κάτι καλύτερο από σένα
αλλά με εσένα χειρότερο που να βρει κι αυτό θέση

Υπάρχει κάτι τέτοιο κι εδρεύει ανάμεσα σε σένα και σένα
θέλει να σε πάρει από εσένα και να σε φτάσει σε σένα
το κάνει μ' έναν τρόπο μυστικό
τον τρόπο του κανείς δεν τον γνωρίζει
γιατί μόλις καταφέρεις να το δεις αλλάζει τρόπο
κι έχει πολλούς στη διάθεσή του.
Θρησκευτικά, το είπαν, το θέλημά Του
συμπαντικά, δεν βρήκαν λέξη, είπαν μόνο πως έτσι γίνεται
επιστημονικά, το έβαλαν στο μικροσκόπιο να το πιάσουν
μα πάντα τους ξεφεύγει
είναι πιο έξυπνο απ’ την οποιαδήποτε ευφυΐα
κι είναι μέσα μας

Δεν μπορείς να το ξεγελάσεις, στον ύστατο βαθμό
μπορείς μόνο να το δεχθείς
το πλησιάζεις στη ζωή σου, μα δεν το αναγνωρίζεις
γιατί δεν έχει πρόσωπο
παίρνει όμως τη μορφή σου

Πως το ξέρεις πως υπάρχει? όλοι το ξέρουν,
με τη διαίσθηση. Το πλησιάζεις και σε πλησιάζει
όμως μαζί του να ενωθείς δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο.
Υπάρχει πάντα κάτω από σένα και πάνω από σένα

Λένε, πως αυτό είναι όλο ό,τι υπάρχει
και ζει μέσα από εμάς
λένε, δικά του είναι τα μάτια μας
και μέσα από εμάς βλέπει
και οι αισθήσεις μας όλες δικές του λένε πως είναι
με τ' αυτιά μας ακούει, με τη γεύση μας γεύεται
όμως εμείς επιμένουμε να λέμε εγώ

Το λένε ζωή, το λένε σύμπαν ή θεό
και ζει μέσα μας
την κατά τ' άλλα, δικιά μας ζωή
που συχνά με γινάτι την κρατούμε στα χέρια μας

Λένε, πως μόνο Εκείνο ξέρει κι εμείς μαθαίνουμε
πάντα λίγα απ΄όσα ξέρει
όμως μας αρκούν για να ζήσουμε σε μια άκρη του εαυτού μας

Πολλά λένε, μα κάποιοι στο τέλος πάνε σε μια θάλασσα
συνήθως μονάχοι
κι ανοίγουν διάπλατα τα χέρια προς Εκείνο
κλείνουν τα μάτια και κάτι παράξενο αισθάνονται
λένε πως απελευθερώνονται κι αφήνονται
αισθανόμενοι μια ανακούφιση, σαν να έχασαν
ένα τεράστιο βάρος

Κι αφήνονται
αφήνονται
διαρκώς αφήνονται
στα χέρια Του
στα χέρια τίνος
σύμφωνα με την πίστη τους
όμως αφήνονται
σαν λυτρωμένοι
λες κι όλη της ζωής τους η σημασία
αυτή η άφεση είναι.

[theodora7]

Στους ορυμαγδους διαβηκανε σαν διαβαταρικα πουλιά
τα παιδικά μου χρόνια,
Σαν βάσανα βαριά τα χρόνια μου κοντά σου
και έχασα κάθε χαρά και ελπίδα.
Σαν να περάσαν οι αιώνες άφησα και μένα,αδικησα εμένα.
Και χάθηκα με μια οιηση πως δεν μπορώ τίποτα να αφήσω
ακατόρθωτο. Τι λάθος Θεέ μου!!!
Και τι απότομη υπήρξε η πτώση, που τα έχασα.
Δεν βρήκα χώρο και άνθρωπο να πιαστω,δεν το χα ανάγκη.
Ανάγκη είχα την αγάπη αυτή που μου λειπε,το χάδι στα μαλλιά.
Αλλά οι άνθρωποι δεν είναι σαν και αυτό που ονειρευτηκαν τα παιδικά μου μάτια,καλοί και όμορφοι.
Μα ποια είμαι εγώ να κρίνω; Ας κρίνει άλλος πια.
Κουράστηκα,απόσταση μεγάλη διαβηκα και εκεί που λυγισα βρήκα μια βρύση.
Και ανθισε ένας κήπος δίπλα μου και φυτρωσαν λουλούδια.
Τα χασα,δεν τα μάζεψα και τα άφησα στην άκρη αναζητώντας άλλα.
Και εκείνα δεν με προδωσαν ποτέ, μα πώς μπορεί η αγάπη να προδωσει;
Και πήρα τα λουλούδια και κοίταξα μπροστά και
μια στιγμή ανυποπτα μέσα μου είπα...
Για δες γαλήνη πράγματι απλωθηκε στον καμπο!!!
Μα σαν κακά ονειρατα εκείνα τα πουλιά πάλι με ρωτησαν!! Και θα ξεχάσεις;  Και ναι απάντησα. Δεν θα ξεχάσω. Μα θα μπορέσω πια να προσπερασω. Αύριο είναι μια άλλη μέρα και ο ήλιος λάμπει και εγώ για μια φορά το πρόσεξα.
Θα χτισω απ την αρχή; Μα δεν μπορείς πάνω σε ερείπια φωναξαν τα πουλιά.
Μα δεν θα χτισω πια το μέλλον μου.
Θα χτισω εμένα απ την αρχή, εμένα που αδικησα.
Και χτιζοντας εμένα θα ζήσω.

Ι.Σ.

[Φωτεινή ΠΕ07]

Je suis comme je suis


Je suis faite pour plaire
Et n'y puis rien changer
Mes lèvres sont trop rouges
Mes dents trop bien rangées
Mon teint beaucoup trop clair
Mes cheveux trop foncés
Et puis après?
Qu'est-ce que ça peut vous faire?
Je suis comme je suis
Je plais à qui je plais
Je suis comme je suis
Je suis faite comme ça

Jacques Prévert

Δυστυχώς δεν κατέχουν όλοι τη γαλλική γλώσσα. 

[theodora7]

Για πρώτη φορά βρέχει τόσο το Μάη μήνα,
και έχω το βασανο του ποιητή να τρέχω,
και ναι πόσο μ αρέσει ένας Μάης σαν αυτόν...
Περίεργα ταιριασματα και ταιρια...
Σαν να μαι ελεύθερη βαδίζω.
Απόψε είναι μια άλλη νύχτα,
Χαρούμενη η βροχή θα μας κοιμησει.
Θα μας αγγίζει τρυφερά σαν το χάδι του,
Θα μας κοιμησει αγκαλιά σαν να ναι η νύχτα μέρα.
Τι όμορφη που είναι η νύχτα...
Καληνύχτα.

[Φωτεινή ΠΕ07]

Σπύρος Δόικας

Το αντίθετο της μοναξιάς


Το αντίθετο της μοναξιάς
δεν είναι η παρέα

είναι η τρυφερότητα.

[hector petens]

Η ίδια λεμονιά
Ταξιδεύει μαζί μου
Απ' άκρη σ' άκρη
Σ' αγαπώ

Στάθηκε μπροστά μου
Κι έβαλε τα καλά της
Ένα πουλάκι σ' ένα κλαδί
Μια γάτα στα πόδια της

Κι εγώ εδώ
Πόσα θα είναι τα χρόνια
Της επιστροφής;
Της μη επιστροφής;

Τι να λένε οι άνθρωποι
Όλα φαίνονται περασμένα

Γιατί στέκομαι να ακούω
Αυτό το πουλάκι;
Σε λίγο θα χαθεί
Και δεν θα θυμάμαι
Τα λόγια του

Για ποιον μιλάει;
Ποιον καλεί;

Σε λίγο θα χαθεί
Και θα θυμάμαι τα λόγια σου

Μ' ακολουθεί επίμονα
Τούτη η λεμονιά
Σε θάλασσες και βουνά

Πριν λίγους μήνες
Στον παγωμένο βορρά
Τώρα  εδώ
Στον τόπο που θα αγαπούσες

Μ' ακολουθεί επίμονα καιρό
Σαν να έχει ένα γράμμα
Δικό σου
Και διστάζει

Ούτε απόψε θα το διαβάσω

[hector petens]

Προσωρινοί πίνακες
Υποβολή αιτήσεων
Ερμηνευτικές εγκύκλιοι
Καταληκτικές ημερομηνίες
Ανακοινοποιήσεις
Και τροποποιήσεις
Διευκρινίσεις
Και παρατάσεις
Αποφάσεις και προσκλήσεις
Προσλήψεις
Εκκαθαρίσεις
Διαβουλεύσεις

Συνδεδεμένος παρατείνω
Ένα σενάριο
Και μία διάψευση

Τι πιστεύω
Και τι υποστηρίζω
Τι θα αλλάξει με μια τελεία

Ποια σκέψη χαμένη κι απόψε

Όταν θα υποβάλω
μια αμοιβαιότητα

[theodora7]

https://triala.blogspot.gr/2017/08/blog-post_31.html?m=1
Στον καλό και σεμνο μου φίλο που νομίζω ότι με γνωρίζει σε βάθος.
Είχα την τιμή να έρθει σπίτι μου.
Να απολαύσετε τα έργα του.

[theodora7]

Μπορεί κάποτε να χαθεί η θλίψη μου,
να μην την διαδέχεται κανείς και τίποτα.
Να ρέει όπως το κύμα...
Αλλά αυτό το δρόμο πια τον άφησα και το κλειδί το πέταξα.
Να ξεχνιεμαι με τα λίγα δεν πειράζει.
Το σκυλάκι στα πόδια μου.
Τα λουλούδια,το απέραντο σπίτι.
Ήθελα πάντα να φροντίζω κάτι,κάποιον.
Όλα στην ώρα τους μας ήρθαν.
Παλιά πληγή να την κοιμιζω ήθελα με άλλα.
Και σαν αυτά χάθηκαν θέλω να προσθέσω άλλα.
Μέσα σ αυτά θα χανομαι, σ αυτά που εμένα θα ζητανε.
Και τώρα πια το ξέρω.
Εγώ ανάγκη τα χα και αυτά ακόμα πιο πολύ.
Στις όμορφες ημέρες
Στις πόρτες που πάντα είναι όλες ανοιχτές για μένα.
Μα εγώ δεν βλέπω πόρτες,ποτέ δεν έβλεπα.
Έβλεπα τα λιμάνια και τα χρώματα.
Και όλοι με μακαριζαν για τις πόρτες.
Μα είναι οι άνθρωποι φτωχοί και δεν το είδαν.
Εμένα τα λιμάνια μου άρεσαν με τις ψυχές απάνω κρεμασμενες.