Μέρες Πομπηίας

[apri]

Μέρες Πομπηίας

Toυ Δημητρη Παξινου*

( http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100057_21/03/2010_395029 )

Παραμονή της καταστροφής της Πομπηίας και ενώ ο Βεζούβιος έβραζε και ξέβραζε, οι κάτοικοι της χώρας τραγουδούσαν, οργίαζαν, μέχρις ότου σκεπάστηκαν όλοι και όλα από τόνους λάβας. Και τότε ηρέμησαν και ησύχασαν τα πάντα. Πέρασαν χρόνια πολλά, που η μια κυβέρνηση παρέδιδε στην άλλη καμένη γη, που η μια κατηγορούσε την άλλη για λογιστικές και άλλες αλχημείες, για σκάνδαλα, διαπλοκή, σήψη, διαφθορά και πάει λέγοντας. Για κλέφτες και απατεώνες ακούγαμε, γενικά και ειδικά, αλλά ουδένα να καταδικάζεται, ή έστω, να οδηγείται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Και η ζωή συνεχιζόταν με ρόλους εναλλασσόμενους, κυριαρχικούς, αυταρχικούς, αλαζονικούς, στις όλο και περισσότερο διευρυμένες θέσεις εξουσίας. Το Δημόσιο, οι ΟΤΑ κ. λπ. δημιουργούσαν κάθε είδους νομικά πρόσωπα για την τακτοποίηση των εκάστοτε «δικών μας παιδιών» και στην κάθε ατασθαλία η Βουλή προεκλογικά έδινε άφεση αμαρτιών. Επιτροπές χωρίς αντικείμενο δημιουργούντο για να ενισχύσουν όλο και περισσότερο το εισόδημα των συνεχώς παραπονουμένων πολιτών, οι οποίοι τόσα πολλά πρόσφεραν στους αχάριστους που τους ανέδειξαν σε βουλευτές, νομάρχες, δημάρχους κ. λπ. Επιδόματα εφευρίσκονταν για να επεκταθούν στη συνέχεια με δικαστικές αποφάσεις σε όλες τις κατηγορίες εργαζομένων. Και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι ή μάλλον παραπονούμενοι, αφού ο διπλανός μας εισέπραττε περισσότερα, χωρίς να δουλεύει, μέσω των κοινοτικών κονδυλίων, μέσω αργομισθιών κ. λπ.

Φαίνονταν να είμαστε σε μια συνεχή άνοιξη και αμέριμνοι διασκεδάζαμε, γλεντούσαμε, σκορπάγαμε το χρήμα, που έρεε άφθονο, χωρίς τελειωμό. Οι τράπεζες διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους. Διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, μέχρι και δάνεια για να παίξουμε στο Χρηματιστήριο, να τζογάρουμε, να βγάλουμε ακόμη περισσότερα, ν' αλλάξουμε την παλιά μας Mercedes (3 χρόνια την έχουμε) και να κατασκευάσουμε άλλον έναν όροφο στο καινούργιο εξοχικό μας, γιατί βρήκαμε τρόπο να λαδώσουμε, να μην πάρουμε και κάτι για τα παιδιά που μπήκαν στα δεκαοχτώ;

Κι ύστερα ήρθε χειμώνας. Και όλα άρχισαν ν' αλλάζουν και να αναρωτιόμαστε πώς φθάσαμε ώς εδώ και ν' αναζητούμε τους υπαίτιους. Οι υπαίτιοι όμως ήταν πολλοί και βρίσκονται ανάμεσά μας. Ολοι μαζί ανακυκλώναμε αυτό το φαύλο σύστημα, χωρίς να βλέπουμε το κακό που ερχόταν. Κι αυτοί που το αποτολμούσαν, θεωρούνταν γραφικοί, υπερβολικοί, κινδυνολόγοι. Και γιατί όχι λαϊκιστές, αφού ο χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται κατά βούληση και είναι εύηχος; Αλλωστε αυτές οι απόψεις σκίαζαν και ασχήμαιναν την ειδυλλιακή εικόνα και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαμε, επιτυχώς, τόσα χρόνια. Και όλοι θαυμάζουν εμάς, και εμείς τους εαυτούς μας.

Θα αργήσει πολύ να συνειδητοποιήσουμε πού βρισκόμαστε και πώς φθάσαμε. Θέλει αυτοσυνειδησία και γενναιότητα ν' αναζητήσουμε και τους εαυτούς μας μεταξύ των υπαιτίων. Εικόνα σου είμαι λαέ μου και σου μοιάζω ή οίοι οι αρχόμενοι, οίοι και οι άρχοντες. Θα περάσει χρόνος πολύς, γιατί ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη.

Γιατί εγώ και όχι εσύ, είναι κάτι που βλέπουμε καθημερινά να εκτοξεύεται από τις οθόνες της τηλεόρασης. Ούτε μια λέξη συγγνώμης από κανένα και για τίποτα. Μήπως τελικά φταίνε οι ξένοι που κερδοσκοπούν και που εχθρεύονται μια νοικοκυρεμένη χώρα, η οποία αξιοκρατικά και αξιόπιστα, όλα αυτά τα χρόνια βάζει τα θεμέλια μιας ευνομούμενης χώρας; Πολύ φοβάμαι ότι δύσκολα πλέον μπορούμε να αποδεχθούμε και να εμπεδώσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν. Και έρχονται πλέον ως ένα φυσιολογικό προϊόν της μέχρι τώρα πολιτικής που έγινε στάση ζωής και μας εκτροχίασε ως χώρα. Αν δεν μπορέσουμε να το αντιληφθούμε τότε έρχεται η βαρυχειμωνιά, με την άνοιξη να έχει μπει στο χρονοντούλαπο για τόσα χρόνια, όσα είναι απαραίτητα για την αλλαγή νοοτροπίας.


* Ο κ. Δημήτρης Παξινός είναι πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
 
 

[PDE ads]

[panos2]

       Πολύ ειλικρινής η τοποθέτηση του προέδρου του δικηγορικού συλλόγου!

Φυσικά και αναφέρεται στο  σινάφι του. Δεν αφορά στην πλειοψηφία των Ελλήνων το δίλημμα της αλλαγής της Μερσεντές μετά τα 3 πρώτα χρόνια. Επίσης όλα τα υπόλοιπα με τις επιτροπές κλπ. , έχουν σχέση με τον κλάδο που εκπροσωπεί.

Καλή η μεταμέλεια, αλλά θα μπορούσε να ζητήσει και την άμεση εφαρμογή του ''πόθεν έσχες'' για όλα τα μέλη που εκπροσωπεί. Και οι τυχόν  ατασθαλίες να αντιμετωπίζονται με άμεσες κατασχέσεις…

Περιμένουμε και την τοποθέτηση του προέδρου του ιατρικού συλλόγου…

Αυτές οι τοποθετήσεις μου θυμίζουν το ποντίκι του Αρκά στο γνωστό σκίτσο που πηδάει ένα άλλο ποντιίκι που είναι πιασμένο στην φάκα τρώγοντας το τυρί του και φιλοσοφεί ταυτόχρονα για τους δύσκολους καιρούς που ζούμε...

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!

[LK]

Και η έκρηξη του Βεζούβιου! Απ' αυτά που γράφουν οι εφημερίδες βαδίζουμε προς το ΔΝΤ.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4566053
Αντίστοιχα άρθρα υπάρχουν σε όλες τις εφημερίδες. 

[rorygr]

Οι προνομιούχοι εκβιάζουν

Παρά την καλλιεργηθείσα αισιοδοξία ότι μας στηρίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση και ότι θα υπάρξει η κοινωνική ανοχή και στήριξη, εμείς έχουμε ήδη διαπιστώσει ρήγματα που υπονομεύουν την κυβερνητική αξιοπιστία. Οι προκλητικές εξαιρέσεις υπέρ των λιμενεργατών και των υπαλλήλων της Βουλής και οι αθρόες νέες μονιμοποιήσεις σε αυτήν, η διατήρηση του ειδικού ευνοϊκού καθεστώτος υπέρ του προσωπικού της ΔΕΗ και η αποκατάσταση του ειδικού επιδόματος υπέρ των υπαλλήλων του Εθνικού Τυπογραφείου, τις οποίες είχαμε ήδη επισημάνει, απέδειξαν ότι ο κ. Παπανδρέου και το κόμμα του ή δεν έχουν καταλάβει τι φταίει ή χρωστάνε σε κάποιους ήδη προνομιούχους και εύκολα υποκύπτουν στις πιέσεις τους. Δεν ξέρω αν οι εδώ επιθεωρητές της Κομισιόν επεσήμαναν τις κυβερνητικές υποχωρήσεις και έτσι επανήλθε η δυσπιστία των συνεταίρων μας. Είναι όμως σίγουρο ότι έθεσαν σε δοκιμασία την αξιοπιστία της κυβέρνησης στο εσωτερικό μέτωπο. Και δυστυχώς με την ανακοίνωση και των νέων φορολογικών μέτρων (και αυτών συνεχώς μεταβαλλόμενων) αποδεικνύεται το χειρότερο: ότι τα νέα φορολογικά βάρη επιβάλλονται κυρίως σε όλους όσοι δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους από την Εφορία και στα ήδη βαρέως φορολογούμενα ακίνητα, τους ιδιοκτήτες των οποίων έχει μπει στον πειρασμό να εξοντώσει και με τεράστιες αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών. Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις ότι θα στριμώξει τους ποικιλοτρόπως διαπρέποντες φοροφυγάδες (ελεύθεροι επαγγελματίες, κλειστά επαγγέλματα κτλ.), και πάλι η κυβέρνηση δεν τόλμησε, αναβάλλοντας για πολλοστή φορά, όπως και όλες οι προηγούμενες, να ισχύσουν και για αυτούς όσα για τη συντριπτική πλειονότητα των μη προνομιούχων φορολογουμένων. Με την αναβολή προσδιορισμού του εισοδήματος βάσει βιβλίων εσόδων- εξόδων και την έκδοση αποδείξεων ευεργετούνται επίσης, έστω και προσωρινά, οι ταξιτζήδες, τα φορτηγά δημόσιας χρήσης, οι λεωφορειούχοι των ΚΤΕΛ, οι λιανοπωλητές, τα πρακτορεία Προ-Πο, οι περιπτερούχοι κτλ. Ετσι θα ισχύει- υποτίθεται προσωρινά- το εξής επιεικώς φαιδρό: θα κόβει π.χ. ένας ταξιτζής αποδείξεις επιβεβαιώνοντας εισόδημα 40.000 ευρώ ετησίως αλλά θα συνεχίσει να πληρώνει φόρο επί τεκμαρτού εισοδήματος 16.000 ευρώ. Πάντως λέγεται ότι τελικά θα εγκαταλείψει κάποιες εξαιρέσεις.

Αναπόφευκτα οι ευνοηθέντες αποθρασύνθηκαν ακόμη περισσότερο και ήδη οι πρατηριούχοι βενζίνης (εκτός του ότι κερδοσκοπούν ασυδότως με πρόσχημα την αύξηση του ΦΠΑ) κατεβάζουν τα ρολά επειδή δεν θέλουν να κόβουν αποδείξεις, όπως και οι ταξιτζήδες. Επίσης το πανίσχυρο συνδικάτο της ΔΕΗ άρχισε να μας κόβει και πάλι το ρεύμα επειδή περιεκόπη κατά 10% η παροχή επιχορήγησης των πλουσιοπάροχα επιδοτούμενων ασφαλιστικών τους ταμείων. Και δυστυχώς η δήθεν μη υποκείμενη σε εκβιασμούς νέα κυβέρνηση του ΠαΣοΚ (όπως και όλες οι προηγούμενες) δεν τολμά να εφαρμόσει το άρθρο 22, παρ. 4 του Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει την επιστράτευση των απεργών όταν απειλείται η υγεία των πολιτών (και ξέρουμε όλοι τι τραγωδίες μπορεί να συμβούν από τις διακοπές ρεύματος σε νοσοκομεία, συνδεδεμένους με οξυγόνο, αποκλεισμένους σε ασανσέρ κτλ.). Ταυτόχρονα συμπλέουν και οι γιατροί του ΕΣΥ με επίσχεση εργασίας αφήνοντας τους ασθενείς στην τύχη τους. Και φυσικά θα ακολουθήσουν και όποιοι άλλοι μπορούν να εκβιάσουν. Από δίπλα πάντα οι επαγγελματίες (επί μισθώ) επαναστάτες του ΠΑΜΕ και οι ενθουσιώδεις νεαροί κουκουλοφόροι και μη του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών «δημοκρατικών» δυνάμεων με πορείες, καταλήψεις, πετροπόλεμο, εμπρησμούς και ό,τι άλλο τους κάνει κέφι. Και να δούμε έτσι τι θα αποδώσουν τα μέτρα που υποσχεθήκαμε στην ΕΕ όταν ήδη προβλέπεται και μείωση του εθνικού εισοδήματος κατά 4%, όταν η αγορά έχει καθήσει, οι τράπεζες έχουν πρόβλημα ρευστότητας και οι ξένοι τουρίστες ακυρώνουν επισκέψεις στην Ελλάδα έντρομοι από τις εικόνες μάχης που προβάλλουν καθημερινά οι τηλεοράσεις στις χώρες τους.


ΤΟ ΒΗΜΑ

[PDE ads]

[LK]

Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί οι δημοσιογραφίσκοι, αλλά μια καλή λύση είναι και η επαναφορά του ιδιώνυμου. Και αυτός ο νόμος σε μια αντίστοιχη εποχή ψηφίστηκε, προκειμένου να προετοιμαστούν για κοινωνικές εκρήξεις.
Για να καταλάβω, σε αυτή τη χώρα οι προνομιούχοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες;
Δεν έχετε συνειδητοποίησει ότι κάτω από το πρόσχημα της κοινωνικής δικαιοσύνης προσπαθούν να αφανίσουν τις ΜΜΕ (μικρομεσαίες επιχειρήσεις).
Ας πούμε είναι φοροφυγάδες οι ταξιτζήδες και πρέπει να φορολογούνται με λογιστικό προσδιορισμό. Γιατί, άραγε, ακόμα και στη Μέκα του Καπιταλισμού δεν ισχύει αυτό; Προφανώς, γιατί υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες. Το ταξί είναι μια μικρή επιχείρηση που μπορεί να την έχουν δύο συνέταιροι ή να νοικιάζεται η βάρδια σε οδηγούς. Σε αυτή την περίπτωση πώς θα λυθεί το πρόβλημα; Βγάζουν, λέτε οι ταξιτζήδες 40.000 ευρώ, αλλά δηλώνουν 16.000 ετησίως. Μήπως, τα 16.000 είναι το καθαρό εισόδημα, ενώ τα 40.000 είναι το ακαθάριστο εισόδημα; Αφού τα ταξί εκδίδουν αποδείξεις, γιατί δεν κάνουν έναν έλεγχο να δουν πόσα βγάζουν και να προσδιορίσουν νέο τεκμαρτό; Μήπως, γιατί με τον λογιστικό προσδιορισμό θέλουν κάτι άλλο βαθύτερο και σε κοροϊδεύουν, κυρία μου. Ποιο είναι αυτό; Μα να τους οδηγήσουν στη δημιουργία εταιριών. Πού είναι το κακό θα μου πείτε; Κανένα, αν δε θεωρείς κακό να οδηγηθούμε σε ένα άλλο οικονομικό μοντέλο που ονομάζεται μονοπωλιακός καπιταλισμός (βέβαια, αυτό σημαίνει άνοιγμα της κοινωνικής ψαλίδας)
Άλλο παράδειγμα: ΤΕΒΕ για όλους τους επαγγελματίες, στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Άραγε, ένας μικροεπαγγελματίας σ' ένα χωριουδάκι της επαρχίας που έχει έναν καφενέ ή ένα μπακάλικο πού θα οδηγηθεί; Μήπως, θα κλείσει το μαγαζάκι του και όλοι θα πηγαίνουν στο μεγάλο σουπερ-μάρκετ της περιοχής;
Ταμειακές και στις λαϊκές αγορές, δηλαδή, λογιστικός προσδιορισμός του εισοδήματος. Πολύ ωραία. Ένας παραγωγός πώς θα δικαιολογήσει την προσωπική εργασία που δε φαίνεται πουθενά; Πώς θα αντεπεξέλθει στο κόστος του λογιστή κτλ. Άρα, πάνε και οι λαϊκές αγορές, όλοι στην πράσινη γωνιά των σούπερ-μάρκετ.
Άλλο παράδειγμα: απόδοση ΦΠΑ σε όσους σχετίζονται με την εκπαίδευση. Προφανώς, εννοεί και τα φροντιστήρια. Από προσωπική πείρα σας λέω ότι δε θα επιβιώσει ούτε ένα συνοικιακό φροντιστήριο, γιατί το κόστος θα είναι δυσβάστακτο.
Κερδοσκοπούν οι πρατηριούχοι βενζίνης. Είστε σίγουροι ότι από κει ξεκινάει το πρόβλημα; Αυτοί από τους οποίους προμηθεύονται οι πρατηριούχοι τη βενζίνοι δεν κάνουν τίποτα, αθώες περιστερές. Μήπως μας φταίει ο γάιδαρος και βαράμε το σαμάρι;
Όλοι πια σε αυτή τη χώρα είναι φοροφυγάδες και οι μόνοι άμεμπτοι είναι οι δημοσιογράφοι;
Προφανώς, οι προνομιούχοι σε αυτή τη χώρα μένουν στα Σεπόλια, στην Κοκκινιά, στο Πέραμα κτλ.
Πόσο ακόμα θα αφήνετε να σας τρελαίνουν. Εμένα δε με απασχολούν σε αυτή τη χώρα οι διακοπές της ΔΕΗ, αλλά το γεγονός ότι έχουμε πάψει να σκεφτόμαστε. Καλημέρα σας!

[apri]

Επικίνδυνοι αφορισμοί, ύποπτες εξαιρέσεις

Tης Mαριας Kατσουνακη

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_21/03/2010_394765

Μεγαλύτερη απώλεια και από τον 14ο μισθό είναι η αισιοδοξία. Δύσθυμοι, εριστικοί, προπετείς, κυκλοφορούμε στους δρόμους, επιρρίπτοντας ευθύνες ο ένας στον άλλον. Οι ταξιτζήδες στους δημόσιους υπαλλήλους, οι δημόσιοι υπάλληλοι στους ιδιωτικούς, οι στρατιωτικοί στους εκπαιδευτικούς, όλοι μαζί στα «ιερά οικονομικά» της Εκκλησίας, στην ασυλία των ΠΑΕ κ. ο. κ. Μια χώρα σε κοινωνικό εμφύλιο, οι μεν να στρέφονται εναντίον των δε, να ποινικοποιούν αυθαίρετα συμπεριφορές, απολαβές, εργασιακά δικαιώματα. Στον αχό που έχει σηκωθεί, στο θυμό που γεννούν οι στερήσεις και στο πένθος της χαμένης (πόσο έχουμε εμπεδώσει ότι ήταν πλασματική) ευημερίας, η ευθύνη διαρκώς μετατίθεται και, δι’ αυτού του τρόπου, απεμπολείται.

Οσο επικίνδυνοι είναι οι αφορισμοί, άλλο τόσο ύποπτες είναι και οι εξαιρέσεις. Καλούμαστε να διαχειριστούμε μια κρίση, που δεν πλήττει μόνον ό, τι συνηθίσαμε να αποκαλούμε ποιότητα ζωής, αλλά στραπατσάρει και διεθνώς την εικόνα της χώρας με απαξιωτικά σχόλια και αφ’ υψηλού νουθεσίες. Ας συγκεντρωθούμε όμως στην πραγματικότητα όπως ξεσπαθώνει στο εσωτερικό, πλούσια σε κοιτάσματα λογικής και παραφροσύνης, μεγαλοθυμίας και μικροπρέπειας, σύγχυσης και ψυχραιμίας.

Ανάμεσα στον συνταξιούχο του ΙΚΑ που κατέθεσε τη μηνιαία σύνταξή του (701 ευρώ) υπέρ του κράτους, «για να βοηθήσει την πατρίδα του», και στις αντιδράσεις που προκάλεσε στους ιεράρχες η πρόθεση της κυβέρνησης να φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία, το χάσμα δεν γεφυρώνεται. Οι δύο συμπεριφορές δεν έχουν μόνο συμβολική ερμηνεία. Η μία, ασήμαντη σε οικονομικά μεγέθη, δηλώνει την πρόθεση του καθημαγμένου συνταξιούχου να συμβάλει. Η άλλη, με σημαντικό οικονομικό όφελος, εφόσον εφαρμοστεί, συναντάει τη σθεναρή αντίσταση των ταγών της Ορθοδοξίας να συνδράμουν (όχι μάλιστα με το υστέρημά τους) στην εφαρμογή της νομιμότητας. Γιατί, ένα φορολογικό νομοσχέδιο άτολμο, εξισορροπιστικό (προς τα κάτω), με το πολιτικό κόστος να προκαλεί βήματα υποχώρησης σε κάθε πίεση, μόνο στη συναίνεση των πολιτών δεν μπορεί να ελπίζει.

Σε αυτήν την ευαίσθητη και κατηφή νέα πραγματικότητα, άλλοι αρνούνται να προσαρμοστούν, άλλοι αντιδρούν προκλητικά, άλλοι αυτιστικά και κάποιοι δείχνουν μονίμως τους «άλλους» υπαίτιους ως «λύση» στην κρίση.

Τα δείγματα δεν είναι ελπιδοφόρα. Γιατροί που αποθρασύνονται διαχωρίζοντας την αμοιβή σε με ή χωρίς απόδειξη (το ποσό διπλασιάζεται αν επιλεγεί η πρώτη λύση), ταξιτζήδες που θεωρούν την απόδειξη πρόστιμο, ελεύθεροι επαγγελματίες σε παράπλευρες δραστηριότητες που είναι σχεδόν αδύνατον να ελεγχθούν. Και το χειρότερο: ο κοινωνικός διαχωρισμός ανάμεσα στους υποχρεωμένους να συμμορφωθούν και στους (διαρκώς και με πολιτική κάλυψη) ανυπότακτους. Ο «εμφύλιος», που σοβούσε έτη πολλά στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, εκδηλώθηκε και θεριεύει. Αν το φορολογικό νομοσχέδιο δεν τον συνυπολογίσει, το αίσθημα της αδικίας θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.

Ενα κράμα φόβου, θυμού και καχυποψίας απλώνεται πάνω από τη χώρα. Η πολιτική εξουσία είναι σε θέση να κατευνάσει τα πνεύματα και να αποδείξει ότι έχει τη βούληση και τους μηχανισμούς για να στριμώξει τους μονίμως διαφεύγοντες; Αλλιώς, κάθε απόφαση θα αναπαράγει την ίδια εικόνα: τη συρρίκνωση και πτώχευση της μεσαίας τάξης.

Μιας τάξης, ενδεχομένως ευρύχωρης και απροσδιόριστης, αλλά πάντως στέρεης, τώρα όλο και περισσότερο καταπονημένης και θυματοποιημένης. Εύκολο, βέβαια, να μιλάμε για κατάρρευση, αφού μια βαθιά ψυχική ανάγκη οδηγεί στη δραματοποίηση και τη διαρκή αύξηση της δόσης της. Επί δεκαετίες εθεωρείτο δεδομένη η σταδιακή εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, αλλά η ατίθαση πραγματικότητα διέψευδε τις προγνώσεις.

Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή, όμως, πρέπει να αποφασίσουμε αν μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες αποτελούν μέρος του προβλήματος, το οποίο ξορκίζουμε, ή μέρος της λύσης του. Αν θα μπορέσουν να πατήσουν φρένο σε αυτήν την κατηφόρα ή θα καταποντιστούν, συμπαρασύροντας συστήματα αξιών και συμπεριφορών. Η μεσαία τάξη δεν είναι ευάλωτη μόνο εξαιτίας των πολιτικών αποφάσεων. Ο εσωτερικός διχασμός ροκανίζει τα θεμέλιά της, ενισχύοντας τις παραμορφώσεις. Η απώλεια του εισοδήματος δεν είναι περισσότερο οδυνηρή από την απαξίωση των «άλλων». Η μετακύλιση της ευθύνης είναι διαδικασία άκαρπη και χρονοβόρα.

[rozy4]

Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί οι δημοσιογραφίσκοι, αλλά μια καλή λύση είναι και η επαναφορά του ιδιώνυμου. Και αυτός ο νόμος σε μια αντίστοιχη εποχή ψηφίστηκε, προκειμένου να προετοιμαστούν για κοινωνικές εκρήξεις.
.....
Πόσο ακόμα θα αφήνετε να σας τρελαίνουν. Εμένα δε με απασχολεί σε αυτή τη χώρα οι διακοπές της ΔΕΗ, αλλά το γεγονός ότι έχουμε πάψει να σκεφτόμαστε. Καλημέρα σας!

μπορεί οι δημοσιογραφίσκοι να μην το έχουν σκεφτεί αλλά αυτοί που τους κατευθύνουν εκεί στοχεύουν. Στην ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών (βλέπε διεκδικήσεις) και την καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων και απεργιών.
....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[rorygr]

Άλλο παράδειγμα: απόδοση ΦΠΑ σε όσους σχετίζονται με την εκπαίδευση. Προφανώς, εννοεί και τα φροντιστήρια. Από προσωπική πείρα σας λέω ότι δε θα επιβιώσει ούτε ένα συνοικιακό φροντιστήριο, γιατί το κόστος θα είναι δυσβάστακτο.

δεν νομιζω..απο οσο ξερω το κοστος του ΦΠΑ θα μπει στα διδακτρα οπως αλλωστε κανουν ολοι οι ελευθεροι επαγγελματιες...

[LK]

Επικίνδυνοι αφορισμοί, ύποπτες εξαιρέσεις

Tης Mαριας Kατσουνακη

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_21/03/2010_394765


Τα δείγματα δεν είναι ελπιδοφόρα. Γιατροί που αποθρασύνονται διαχωρίζοντας την αμοιβή σε με ή χωρίς απόδειξη (το ποσό διπλασιάζεται αν επιλεγεί η πρώτη λύση), ταξιτζήδες που θεωρούν την απόδειξη πρόστιμο, ελεύθεροι επαγγελματίες σε παράπλευρες δραστηριότητες που είναι σχεδόν αδύνατον να ελεγχθούν. Και το χειρότερο: ο κοινωνικός διαχωρισμός ανάμεσα στους υποχρεωμένους να συμμορφωθούν και στους (διαρκώς και με πολιτική κάλυψη) ανυπότακτους. Ο «εμφύλιος», που σοβούσε έτη πολλά στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, εκδηλώθηκε και θεριεύει. Αν το φορολογικό νομοσχέδιο δεν τον συνυπολογίσει, το αίσθημα της αδικίας θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.

Θρασύτατοι γιατροί, ακόμη πιο θρασείς ταξιτζήδες. Τελείωσαν οι μέρες σας! Ακούσατε, οι ανυπότακτοι θα συμμορφωθείτε θέλετε δε θέλετε. Έτσι είναι η δημοκρατία, τι νομίζετε. Αρνείσαι να δώσεις το 14ο μισθό σου; Απειλή για άρση της μονιμότητας. Αρνείσαι τη φορολόγηση με λογιστικό προσδιορισμό; Απελευθέρωση του επαγγέλματος. Και η αποθέωση της δημοκρατίας. Αν τυχόν υπάρχουν μερικά κεφάλια ψειριασμένα, θα τα κόψουμε όλα. Ριζικές λύσεις, όχι αστεία. Ταξιτζήδες, εκπαιδευτικοί, μπακάληδες, μικροπαραγωγοί και λοιποί, τελείωσαν οι καλές μέρες που αγοράζατε βίλες τη Μύκονο, ζούσατε στην Εκάλη και στο Ψυχικό, στήνατε οφσόρ εταιρείες και κάνατε καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες. Τέρμα οι βόλτες με τα κότερα και οι εποχές που αλλάζατε τις μερσεντές σαν τα πουκάμισα. Είσαστε επικίνδυνοι το καταλάβατε; Δεν μπορείτε να πλουτίζετε εις βάρος της μικρομεσαίας τάξης.

Υπογραφή: τίμιοι μεγαλοεπιχειρηματίες (εγχώριοι και αλλοδαποί) και οι μπάντλερ τους (πολιτικάντηδες και δημοσιογραφίσκοι)

Γιατί αργείτε το ιδιώνυμο, βρε παιδιά, δεν μπορώ να το καταλάβω. Επίσης, τα ξερονήσια μην τα πουλήσετε ακόμα. Ξέρετε τι ωραία θα χρησιμοποιουθούν ως τόποι αναψυχης των διαφωνούντων. Εμπρός προς τα πίσω! Παιδιά, λίγο ακόμη και θα τα καταφέρουμε, έρχεται η μεγάλη αλλαγή στη χώρα μας.
Πόση ανοησία θα αντέξουμε ακόμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[LK]

Άλλο παράδειγμα: απόδοση ΦΠΑ σε όσους σχετίζονται με την εκπαίδευση. Προφανώς, εννοεί και τα φροντιστήρια. Από προσωπική πείρα σας λέω ότι δε θα επιβιώσει ούτε ένα συνοικιακό φροντιστήριο, γιατί το κόστος θα είναι δυσβάστακτο.

δεν νομιζω..απο οσο ξερω το κοστος του ΦΠΑ θα μπει στα διδακτρα οπως αλλωστε κανουν ολοι οι ελευθεροι επαγγελματιες...

Απ' όσο άκουσα, όλοι θα αποδίδουν ΦΠΑ. Το φροντιστήριο είναι από τις ελάχιστες επιχειρήσεις που δεν αποδίδει. Συνεπώς, αφού εξαιρέσεις δε θα υπάρχουν (στο όνομα της δικαιοσύνης) θα ισχύσει και για τα φροντιστήρια.

[apri]

To θέμα για εμένα είναι ότι επί χρόνια ζούσαμε σε μια ηθικά χρεωκοπημένη κοινωνία που βόλευε πολλούς και για την οποία όλοι ευθύνονταν, γιατί τη συντηρούσαν είτε με τις πράξεις τους (ο καθένας στο ποσοστό που τον έπαιρνε) είτε με την ανοχή τους.

Τώρα που η χώρα χρεωκόπησε και οικονομικά, ξαφνικά όλοι δείχνουν τον απέναντι ως υπεύθυνο. Οι πολιτικοί δείχνουν τους προηγούμενους, οι πολίτες ο ένας τον άλλο και οι δημοσιογράφοι τους πάντες εκτός από τους εαυτούς τους. Πάντα φταίει κάποιος άλλος, όχι εμείς.

Και το θλιβερό για εμένα δεν είναι ότι καταρρέει όλο αυτό το σάπιο οικοδόμημα. Αυτό είναι μάλλον καλό. Το πρόβλημα, όπως λέει και ο Ν. Ξυδάκης σήμερα στην Καθημερινή, είναι ότι καταρρέοντας "απειλεί να παρασύρει και δημοκρατικές κατακτήσεις, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, απειλεί με πληβειοποίηση τα μικρομεσαία στρώματα, τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, απειλεί με αποθηρίωση του νεόπτωχου και του άνεργου, απειλεί να στραγγίξει την ελπίδα από τις νεότερες γενιές, να τις βυθίσει στην ηττοπάθεια και τη μνησικακία, στην απάθεια."

Απέναντι σ' αυτό το ενδεχόμενο εμφανιζόμαστε διχασμένοι, με λογικές του τύπου "ο άλλος φταίει" και "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". Ίσως ως κοινωνία να περνάμε ακόμα τη φάση της άρνησης, γιατί το σοκ είναι μεγάλο. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι κανείς δεν ξέρει σε ποιο σκαλί θα σταματήσει ο κατήφορος, για να συλλογιστεί τι θα κάνει. Προς το παρόν όλοι κοιτιούνται σαστισμένοι. Το μέλλον θα δείξει.

[LK]

To θέμα για εμένα είναι ότι επί χρόνια ζούσαμε σε μια ηθικά χρεωκοπημένη κοινωνία που βόλευε πολλούς και για την οποία όλοι ευθύνονταν, γιατί τη συντηρούσαν είτε με τις πράξεις τους (ο καθένας στο ποσοστό που τον έπαιρνε) είτε με την ανοχή τους.

Τώρα που η χώρα χρεωκόπησε και οικονομικά, ξαφνικά όλοι δείχνουν τον απέναντι ως υπεύθυνο. Οι πολιτικοί δείχνουν τους προηγούμενους, οι πολίτες ο ένας τον άλλο και οι δημοσιογράφοι τους πάντες εκτός από τους εαυτούς τους. Πάντα φταίει κάποιος άλλος, όχι εμείς.

Και το θλιβερό για εμένα δεν είναι ότι καταρρέει όλο αυτό το σάπιο οικοδόμημα. Αυτό είναι μάλλον καλό. Το πρόβλημα, όπως λέει και ο Ν. Ξυδάκης σήμερα στην Καθημερινή, είναι ότι καταρρέοντας "απειλεί να παρασύρει και δημοκρατικές κατακτήσεις, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, απειλεί με πληβειοποίηση τα μικρομεσαία στρώματα, τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, απειλεί με αποθηρίωση του νεόπτωχου και του άνεργου, απειλεί να στραγγίξει την ελπίδα από τις νεότερες γενιές, να τις βυθίσει στην ηττοπάθεια και τη μνησικακία, στην απάθεια."

Απέναντι σ' αυτό το ενδεχόμενο εμφανιζόμαστε διχασμένοι, με λογικές του τύπου "ο άλλος φταίει" και ο "σώζων εαυτόν σωθήτω". Ίσως ως κοινωνία να περνάμε ακόα τη φάση της άρνησης, γιατί το σοκ είναι μεγάλο. Το μέλλον θα δείξει.

Συμφωνώ με κάθε σου λέξη. Έχουμε τη νοοτροπία: Ας καίγεται το σπίτι του διπλανού μου! Τον κουβά θα τον σηκώσω όταν καεί και το δικό μου. Νομίζω, Apri, εσύ είχες παραθέσει τα λόγια του Μπρεχτ και ήταν ό,τι πιο ταιριαστό σε αυτή τη συγκυρία. Θα μου επιτρέψεις να τα επαναλάβω:
"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Τσιγγάνους, δεν αντέδρασα, γιατί δεν ήμουν Τσιγγάνος
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα, γιατί δεν ήμουν Εβραίους
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Κουμμουνιστές δεν αντέδρασα, γιατί δεν ήμουν Κουμμουνιστής
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα, δεν υπήρχε κανείς για ν' αντιδράσει"
Σίγουρα είναι η μειοψηφία αυτή που μπορεί να δει τι γίνεται. Γιατί δε φωνάζει αυτή η μειοψηφία, τι γίνεται, γιατί έχουν σωπάσει όλοι;

[apri]

Για να χρησιμοποιήσω και όρους καζίνο (κάπως έτσι λειτουργούσε η χώρα μέχρι τώρα), ίσως να περιμένουν πού θα σταματήσει η μπίλια, για να πουν "rien ne va plus" (=δεν πάει άλλο). Προς το παρόν, όπως είπα, όλοι κοιτιούνται σαστισμένοι και ενδεείς.

[viti]

Οι άνθρωποι θ΄αρχίσουν να παραμιλάνε στο δρόμο....