Πόσο μεγάλη είναι η πθανότητα να κλιμακώθούν οι απεργίες μέσα στις πανελλαδικές;

[jak_13]

Θα σας αναφέρω συνάδελφοι κάτι και τα συμπεράσματα δικά σας!!

Πρόσφατα ήρθαν από την Δευτεροβάθμια μου οι λίστες με τους επιτηρητές για τις πανελλήνιες.
Από τους περίπου 30 συναδέλφους στο Γυμνάσιο μου μόνον εγώ δεν είμαι στις λίστες (δηλαδή δεν είμαι επιτηρητής). Θα μου πείτε.."μπράβο ρε γλίτωσες"... Ωστόσο να σας πω εγώ γιατί είμαι ό μόνος που τη "σκαπούλαρα". Απλά έχω κάνει σχεδόν όλες τις απεργίες μέχρι σήμερα...και προφανώς φοβούνται ότι αν γίνει απεργία εκείνες τις μέρες θα είμαι σίγουρος απεργός...

ΕΛΕΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ τους τα λαμόγια!!
ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ φακελωμένους... ΗΜΑΡΤΟΝ...χούντα έχουμε;;; ή μήπως ΕΧΟΥΜΕ και δεν το γνωρίζουμε.

Τι μπορώ να κάνω για να διαμαρτυρυθώ αφού είμαι 99% σίγουρος ότι δεν πρόκειται για λάθος.
Ευχαριστώ

Αυτό κι`αν είναι φακέλωμα! 
Μπορείς πάντως να διαμαρτυρηθείς ή να ελέγξεις τι συμβαίνει, στο γραφείο που ανήκει το σχολείο σου.

[PDE ads]

[tttzzz]

Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ούτε εγώ είμαι στη λίστα επιτηρητών, καθώς επίσης και 2 μόνιμοι που έκαναν απεργίες, ενώ έβαλαν αναπληρωτές που έκαναν αίτηση για εξαίρεση.. Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου ότι μπορεί να συμβαίνει αυτό και όλοι απορούσαμε στο σχολείο γιατί έγινε αυτή η επιλογή.. Για ακόμη μια φορά έχω πάθει πλάκα..

[syrrahm]

Θα σας αναφέρω συνάδελφοι κάτι και τα συμπεράσματα δικά σας!!

Πρόσφατα ήρθαν από την Δευτεροβάθμια μου οι λίστες με τους επιτηρητές για τις πανελλήνιες.
Από τους περίπου 30 συναδέλφους στο Γυμνάσιο μου μόνον εγώ δεν είμαι στις λίστες (δηλαδή δεν είμαι επιτηρητής). Θα μου πείτε.."μπράβο ρε γλίτωσες"... Ωστόσο να σας πω εγώ γιατί είμαι ό μόνος που τη "σκαπούλαρα". Απλά έχω κάνει σχεδόν όλες τις απεργίες μέχρι σήμερα...και προφανώς φοβούνται ότι αν γίνει απεργία εκείνες τις μέρες θα είμαι σίγουρος απεργός...

ΕΛΕΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ τους τα λαμόγια!!
ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ φακελωμένους... ΗΜΑΡΤΟΝ...χούντα έχουμε;;; ή μήπως ΕΧΟΥΜΕ και δεν το γνωρίζουμε.

Τι μπορώ να κάνω για να διαμαρτυρυθώ αφού είμαι 99% σίγουρος ότι δεν πρόκειται για λάθος.
Ευχαριστώ

Δεν γνωρίζω τι συνέβη, αλλά μπορεί να μην είναι κι έτσι .
Από το δικό μας σχολείο , το ένα τρίτο (περίπου 10 άτομα στα 30) μόνο θα πάνε επιτηρητές - κάποιοι απ' αυτούς απεργούσαν.

[Pixie]

Κάποιες σκέψεις...

Ήμουν κι εγώ αρχικά υπέρ της απεργίας διαρκείας στις πανελλαδικές -είχα ψηφίσει "υπέρ" και στην ψηφοφορία εδώ στο φόρουμ.

Τώρα όμως, με τα νέα δεδομένα (ΔΝΤ-νέα μέτρα-πορείες στις 5/5) θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν λάθος... Τώρα που ο κόσμος αρχίζει -κι ας λένε ό,τι θέλουν οι κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις- να αφυπνίζεται, να ξεσηκώνεται, να συσπειρώνεται ξεπερνώντας τις διαιρέσεις μεταξύ των εργαζομένων, μια κλαδική απεργία στις πανελλήνιες θα λειτουργούσε διασπαστικά, ακόμη και αποπροσανατολιστικά. Θα φαινόταν σαν να χρησιμοποιούμε ένα όπλο που οι άλλοι πληττόμενοι εργαζόμενοι δεν έχουν, ότι ενδιαφερόμαστε μόνο για τα "δικά μας" θέματα. Και φυσικά θα ήταν βούτυρο στο ψωμί αυτών που καπηλεύονται τους νεκρούς της Marfin και στήνουν γκάλοπ, για να δημιουργήσουν συλλογική ενοχή και να κάνουν τον κόσμο να κλειστεί πάλι στο καβούκι του.

Ναι, το μέλλον των παιδιών είναι υποθηκευμένο και κατάμαυρο. Όμως τα παιδιά, οι μαθητές μας που τώρα ετοιμάζονται για τις πανελλήνιες, δεν έχουν προλάβει να το συνειδητοποιήσουν αυτό στον ελάχιστο χρόνο που τους μένει μεταξύ σχολείου-φροντιστηρίου-ιδιαιτέρων-διαβάσματος. Ούτε και οι γονείς τους, που μπροστά στη λαίλαπα που έρχεται σκέφτονται τα χρήματα που έχουν ξοδέψει για όλα αυτά. Δεν είναι μακριά η ώρα που τα παιδιά και οι γονείς θα είναι μαζί μας σε μια τέτοια απεργία, όταν θα νιώσουν ότι άλλη μια κατάκτηση της μεταπολίτευσης, η μαζικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και η συνυφασμένη με αυτήν προσδοκία για ανοδική κοινωνική κινητικότητα, θάβεται οριστικά. Όχι όμως τώρα.

Φυσικά, δε λέω να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι τότε. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε:
- Η κινητοποίηση των συναδέλφων στην ΕΡΤ είχε πολύ θετικό αντίκτυπο, κι ας συκοφαντήθηκε από τους πρετεντέρηδες. Αντίστοιχες κινήσεις, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μαζικότητα, μπορούν να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια απεργία στις πανελλήνιες.
- Να συμμετέχουμε στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις μαζί με τους άλλους εργαζόμενους.
- Να απόσχουμε από τη βαθμολόγηση των γραπτών των πανελληνίων και από ό,τι γίνεται σε ενδοσχολικό επίπεδο (εξετάσεις, παράδοση βαθμολογίας, αποτελέσματα). Ας αφήσουμε, όμως, τα παιδιά να δώσουν πανελλήνιες.
- Να μπλοκάρουμε, όσο μπορούμε, την εφαρμογή του νομοσχεδίου (νόμου, τώρα πλέον...) και των οδηγιών του υπουργείου για υποχρεωτικές υπερωρίες και 30ρια τμήματα.

[PDE ads]

[panos2]

Ουφ! Μια καθαρή ματιά!

[inw]

ΣΥΜΦΩΝΩ.

[tihea]

Κάποιες σκέψεις...

Ήμουν κι εγώ αρχικά υπέρ της απεργίας διαρκείας στις πανελλαδικές -είχα ψηφίσει "υπέρ" και στην ψηφοφορία εδώ στο φόρουμ.

Τώρα όμως, με τα νέα δεδομένα (ΔΝΤ-νέα μέτρα-πορείες στις 5/5) θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν λάθος... Τώρα που ο κόσμος αρχίζει -κι ας λένε ό,τι θέλουν οι κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις- να αφυπνίζεται, να ξεσηκώνεται, να συσπειρώνεται ξεπερνώντας τις διαιρέσεις μεταξύ των εργαζομένων, μια κλαδική απεργία στις πανελλήνιες θα λειτουργούσε διασπαστικά, ακόμη και αποπροσανατολιστικά. Θα φαινόταν σαν να χρησιμοποιούμε ένα όπλο που οι άλλοι πληττόμενοι εργαζόμενοι δεν έχουν, ότι ενδιαφερόμαστε μόνο για τα "δικά μας" θέματα. Και φυσικά θα ήταν βούτυρο στο ψωμί αυτών που καπηλεύονται τους νεκρούς της Marfin και στήνουν γκάλοπ, για να δημιουργήσουν συλλογική ενοχή και να κάνουν τον κόσμο να κλειστεί πάλι στο καβούκι του.

Ναι, το μέλλον των παιδιών είναι υποθηκευμένο και κατάμαυρο. Όμως τα παιδιά, οι μαθητές μας που τώρα ετοιμάζονται για τις πανελλήνιες, δεν έχουν προλάβει να το συνειδητοποιήσουν αυτό στον ελάχιστο χρόνο που τους μένει μεταξύ σχολείου-φροντιστηρίου-ιδιαιτέρων-διαβάσματος. Ούτε και οι γονείς τους, που μπροστά στη λαίλαπα που έρχεται σκέφτονται τα χρήματα που έχουν ξοδέψει για όλα αυτά. Δεν είναι μακριά η ώρα που τα παιδιά και οι γονείς θα είναι μαζί μας σε μια τέτοια απεργία, όταν θα νιώσουν ότι άλλη μια κατάκτηση της μεταπολίτευσης, η μαζικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και η συνυφασμένη με αυτήν προσδοκία για ανοδική κοινωνική κινητικότητα, θάβεται οριστικά. Όχι όμως τώρα.

Φυσικά, δε λέω να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι τότε. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε:
- Η κινητοποίηση των συναδέλφων στην ΕΡΤ είχε πολύ θετικό αντίκτυπο, κι ας συκοφαντήθηκε από τους πρετεντέρηδες. Αντίστοιχες κινήσεις, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μαζικότητα, μπορούν να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια απεργία στις πανελλήνιες.
- Να συμμετέχουμε στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις μαζί με τους άλλους εργαζόμενους.
- Να απόσχουμε από τη βαθμολόγηση των γραπτών των πανελληνίων και από ό,τι γίνεται σε ενδοσχολικό επίπεδο (εξετάσεις, παράδοση βαθμολογίας, αποτελέσματα). Ας αφήσουμε, όμως, τα παιδιά να δώσουν πανελλήνιες.
- Να μπλοκάρουμε, όσο μπορούμε, την εφαρμογή του νομοσχεδίου (νόμου, τώρα πλέον...) και των οδηγιών του υπουργείου για υποχρεωτικές υπερωρίες και 30ρια τμήματα.

ioanna89,

Οι σκέψεις σου με βάζουν κι εμένα σε σκέψη...
Ωστόσο, συνεχίζω να είμαι υπέρ της απεργίας διαρκείας στις πανελλήνιες και θα ήθελα να παραθέσω τους λόγους:
1) Είναι ίσως η πρώτη φορά που η απεργία δε θα έχει στενά συντεχνιακά-κλαδικά αιτήματα. Ο κλάδος δε ζητάει απλά αύξηση μισθού, έχει αιτήματα που αφορούν ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ και αυτό είναι κάτι που έχει περάσει ή πρέπει να περάσει και σε γονείς και μαθητές.
2) Ζούμε μέσα στον κυκλώνα μιας επίθεσης σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Μια απεργία των εκπαιδευτικών δε θα αιφνιδιάσει τους γονείς γιατί κι εκείνοι στο δικό τους εργασιακό χώρο σίγουρα θα βάλλονται και θα βιώνουν ανάλογο κλίμα αναταραχής. Ίσως μάλιστα και να την αποζητούν την δική μας απεργία ως εφαλτήριο για να εκφράσουν στη συνέχεια και τη δική τους διαμαρτυρία. Αν δεν κάνουμε απεργία ενδέχεται και να θεωρήσουν τους εκπαιδευτικούς ως εκείνους που πλήττονται λιγότερο από τα μέτρα και γι' αυτό δεν επαναστατούν.
3) Είναι ο μόνος τρόπος να ωθήσουμε την διαμ στο να χάσει την ψυχραιμία της και να δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Δεν κόπτεται για τους μαθητές, αυτό είναι βέβαιο. Υπάρχουν άλλα ζητήματα που την ενοχλούν και θα τη στριμώξουν σε περίπτωση απεργίας διαρκείας μέσα στις πανελλήνιες.
4) Είναι η μόνη απεργία που θα έχει πραγματικό πολιτικό κόστος αφού η κυβέρνηση θ' αναγκαστεί να επιστρατεύσει καθηγητές. Η επιστράτευση συναδέλφων είναι ένα από τα πιο ακραία μέτρα και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους κυβερνώντες στην κοινή γνώμη.
5)Τέλος, ακριβώς μετά τα πρόσφατα γεγονότα βίας ο κλάδος σχεδόν οφείλει να δείξει την άρνησή του να υποταχθεί σ' αυτή τη λαίλαπα απαξίωσης του πολίτη.. Αν δεν αντιδρούν οι πολίτες-φορείς της γνώσης... τότε τι περιμένουμε να κάνουν άλλοι κλάδοι που δικαιολογημένα διαθέτουν πολιτική κρίση και συνείδηση όχι τόσο οξυμμένη όπως διαθέτουν (υποτίθεται) οι εκπαιδευτικοί?

Όλα τα παραπάνω βέβαια θα μπορούσαν να έχουν ισχύ αν ο κλάδος ήταν ενωμένος και αν είχε τα κότσια να επιδείξει αντίσταση σθεναρή αλλά και αν είχε ήδη "δουλέψει" το κομμάτι που λέγεται επαφή-ενημέρωση με γονείς και μαθητές.

Κλείνοντας... να προσθέσω πως δεν βλέπω να γίνεται τελικά απεργία μέσα στις πανελλήνιες. Είναι αλήθεια πως είμαστε εγκλωβισμένοι καθώς και όλα όσα αναφέρεις είναι εξίσου βάσιμα και λογικά ως επιχειρήματα. Φόβαμαι πως ότι κι αν αποφασιστεί τελικά θα μετανιώσουμε που δεν επιλέξαμε το άλλο.

[panos2]

Οι σκέψεις σου με βάζουν κι εμένα σε σκέψη...
Ωστόσο, συνεχίζω να είμαι υπέρ της απεργίας διαρκείας στις πανελλήνιες και θα ήθελα να παραθέσω τους λόγους:
1) Είναι ίσως η πρώτη φορά που η απεργία δε θα έχει στενά συντεχνιακά-κλαδικά αιτήματα. Ο κλάδος δε ζητάει απλά αύξηση μισθού, έχει αιτήματα που αφορούν ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ και αυτό είναι κάτι που έχει περάσει ή πρέπει να περάσει και σε γονείς και μαθητές.
2) Ζούμε μέσα στον κυκλώνα μιας επίθεσης σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Μια απεργία των εκπαιδευτικών δε θα αιφνιδιάσει τους γονείς γιατί κι εκείνοι στο δικό τους εργασιακό χώρο σίγουρα θα βάλλονται και θα βιώνουν ανάλογο κλίμα αναταραχής. Ίσως μάλιστα και να την αποζητούν την δική μας απεργία ως εφαλτήριο για να εκφράσουν στη συνέχεια και τη δική τους διαμαρτυρία. Αν δεν κάνουμε απεργία ενδέχεται και να θεωρήσουν τους εκπαιδευτικούς ως εκείνους που πλήττονται λιγότερο από τα μέτρα και γι' αυτό δεν επαναστατούν.
3) Είναι ο μόνος τρόπος να ωθήσουμε την διαμ στο να χάσει την ψυχραιμία της και να δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Δεν κόπτεται για τους μαθητές, αυτό είναι βέβαιο. Υπάρχουν άλλα ζητήματα που την ενοχλούν και θα τη στριμώξουν σε περίπτωση απεργίας διαρκείας μέσα στις πανελλήνιες.
4) Είναι η μόνη απεργία που θα έχει πραγματικό πολιτικό κόστος αφού η κυβέρνηση θ' αναγκαστεί να επιστρατεύσει καθηγητές. Η επιστράτευση συναδέλφων είναι ένα από τα πιο ακραία μέτρα και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους κυβερνώντες στην κοινή γνώμη.
5)Τέλος, ακριβώς μετά τα πρόσφατα γεγονότα βίας ο κλάδος σχεδόν οφείλει να δείξει την άρνησή του να υποταχθεί σ' αυτή τη λαίλαπα απαξίωσης του πολίτη.. Αν δεν αντιδρούν οι πολίτες-φορείς της γνώσης... τότε τι περιμένουμε να κάνουν άλλοι κλάδοι που δικαιολογημένα διαθέτουν πολιτική κρίση και συνείδηση όχι τόσο οξυμμένη όπως διαθέτουν (υποτίθεται) οι εκπαιδευτικοί?

Όλα τα παραπάνω βέβαια θα μπορούσαν να έχουν ισχύ αν ο κλάδος ήταν ενωμένος και αν είχε τα κότσια να επιδείξει αντίσταση σθεναρή αλλά και αν είχε ήδη "δουλέψει" το κομμάτι που λέγεται επαφή-ενημέρωση με γονείς και μαθητές.

Κλείνοντας... να προσθέσω πως δεν βλέπω να γίνεται τελικά απεργία μέσα στις πανελλήνιες. Είναι αλήθεια πως είμαστε εγκλωβισμένοι καθώς και όλα όσα αναφέρεις είναι εξίσου βάσιμα και λογικά ως επιχειρήματα. Φόβαμαι πως ότι κι αν αποφασιστεί τελικά θα μετανιώσουμε που δεν επιλέξαμε το άλλο.

Είσαι υπέρ της απεργίας στις πανελλαδικές για τους 5 προαναφερθέντες λογους, που τελικά δεν έχουν ισχύ

Είναι θολοί οι καιροί που ζούμε...

[tihea]

Κρίνω πως έστω και την ύστατη ώρα μπορούμε να ενωθούμε και να δουλέψουμε όσο γίνεται σε επικοινωνιακό επίπεδο ώστε γονείς και μαθητές να έχουν σφαιρική εικόνα της κατάστασης.
Προσωπικά, όποτε μίλησα σε μαθητές και γονείς αποκόμισα την συναίνεση και την κατανόησή τους.

Εν ολίγοις η απεργία θα πετύχει αν εμείς την πιστεύουμε και την υποστηρίζουμε. Αν έχουμε ενδοιασμούς ή διαφωνούμε, όντως καλύτερα να μη γίνει.

[panos2]

Κρίνω πως έστω και την ύστατη ώρα μπορούμε να ενωθούμε και να δουλέψουμε όσο γίνεται σε επικοινωνιακό επίπεδο ώστε γονείς και μαθητές να έχουν σφαιρική εικόνα της κατάστασης.
Προσωπικά, όποτε μίλησα σε μαθητές και γονείς αποκόμισα την συναίνεση και την κατανόησή τους.

Εν ολίγοις η απεργία θα πετύχει αν εμείς την πιστεύουμε και την υποστηρίζουμε. Αν έχουμε ενδοιασμούς ή διαφωνούμε, όντως καλύτερα να μη γίνει.

Εδω δεν μπορεί να μας ενώσει το αίτημα: "κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων"
και θα ενωθούμε στα άλλα;
Ούτε οι βίαιες περικοπές δεν μας ένωσαν. Οι περισσότεροι μόνιμοι δεν έκαναν απεργία!
Θα περιμένουμε πρώτα τον ερχομό της εξαθλίωσης και μετά βλέπουμε...

ΥΓ. Έχω εμμονή με την κατάργηση των πανελλδικών εξετάσεων, γιατί θεωρώ πως είναι η βασική πηγή της κακοδαιμονίας στην Μέση Εκπαίδευση και επειδή έχω βιώσει και το διαφορετικό στο εξωτερικό. Ξέρω πως μιλάω στον τοίχο, αλλά παρ' όλα αυτά θα επιμείνω

[tiel]

Ακόμη κι αν η ΟΛΜΕ αποφασίσει κλιμάκωση των απεργιών μέσα στις πανελλήνιες, δεν πιστεύω οτι μπορεί να γίνει κάτι ουσιαστικό γιατί απλούστατα,δε θα υπάρχει ευρεία συμμετοχή..με πρόσφατο παράδειγμα την τελευταία απρεργιακή κινητοποίηση:Πόσοι συμμετείχαν..;Ελάχιστοι και, κυρίως οι μη μόνιμοι..Όσοι έχουν εξασφαλίσει τη θέση τους, δύσκολα θα δεχτούν να θυσιάσουν το ''ημερομίσθιο'',απ'ό,τι φαίνεται..

[Pixie]

Κάποιες σκέψεις...

Ήμουν κι εγώ αρχικά υπέρ της απεργίας διαρκείας στις πανελλαδικές -είχα ψηφίσει "υπέρ" και στην ψηφοφορία εδώ στο φόρουμ.

Τώρα όμως, με τα νέα δεδομένα (ΔΝΤ-νέα μέτρα-πορείες στις 5/5) θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση θα ήταν λάθος... Τώρα που ο κόσμος αρχίζει -κι ας λένε ό,τι θέλουν οι κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις- να αφυπνίζεται, να ξεσηκώνεται, να συσπειρώνεται ξεπερνώντας τις διαιρέσεις μεταξύ των εργαζομένων, μια κλαδική απεργία στις πανελλήνιες θα λειτουργούσε διασπαστικά, ακόμη και αποπροσανατολιστικά. Θα φαινόταν σαν να χρησιμοποιούμε ένα όπλο που οι άλλοι πληττόμενοι εργαζόμενοι δεν έχουν, ότι ενδιαφερόμαστε μόνο για τα "δικά μας" θέματα. Και φυσικά θα ήταν βούτυρο στο ψωμί αυτών που καπηλεύονται τους νεκρούς της Marfin και στήνουν γκάλοπ, για να δημιουργήσουν συλλογική ενοχή και να κάνουν τον κόσμο να κλειστεί πάλι στο καβούκι του.

Ναι, το μέλλον των παιδιών είναι υποθηκευμένο και κατάμαυρο. Όμως τα παιδιά, οι μαθητές μας που τώρα ετοιμάζονται για τις πανελλήνιες, δεν έχουν προλάβει να το συνειδητοποιήσουν αυτό στον ελάχιστο χρόνο που τους μένει μεταξύ σχολείου-φροντιστηρίου-ιδιαιτέρων-διαβάσματος. Ούτε και οι γονείς τους, που μπροστά στη λαίλαπα που έρχεται σκέφτονται τα χρήματα που έχουν ξοδέψει για όλα αυτά. Δεν είναι μακριά η ώρα που τα παιδιά και οι γονείς θα είναι μαζί μας σε μια τέτοια απεργία, όταν θα νιώσουν ότι άλλη μια κατάκτηση της μεταπολίτευσης, η μαζικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης και η συνυφασμένη με αυτήν προσδοκία για ανοδική κοινωνική κινητικότητα, θάβεται οριστικά. Όχι όμως τώρα.

Φυσικά, δε λέω να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι τότε. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε:
- Η κινητοποίηση των συναδέλφων στην ΕΡΤ είχε πολύ θετικό αντίκτυπο, κι ας συκοφαντήθηκε από τους πρετεντέρηδες. Αντίστοιχες κινήσεις, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μαζικότητα, μπορούν να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια απεργία στις πανελλήνιες.
- Να συμμετέχουμε στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις μαζί με τους άλλους εργαζόμενους.
- Να απόσχουμε από τη βαθμολόγηση των γραπτών των πανελληνίων και από ό,τι γίνεται σε ενδοσχολικό επίπεδο (εξετάσεις, παράδοση βαθμολογίας, αποτελέσματα). Ας αφήσουμε, όμως, τα παιδιά να δώσουν πανελλήνιες.
- Να μπλοκάρουμε, όσο μπορούμε, την εφαρμογή του νομοσχεδίου (νόμου, τώρα πλέον...) και των οδηγιών του υπουργείου για υποχρεωτικές υπερωρίες και 30ρια τμήματα.

ioanna89,

Οι σκέψεις σου με βάζουν κι εμένα σε σκέψη...
Ωστόσο, συνεχίζω να είμαι υπέρ της απεργίας διαρκείας στις πανελλήνιες και θα ήθελα να παραθέσω τους λόγους:
1) Είναι ίσως η πρώτη φορά που η απεργία δε θα έχει στενά συντεχνιακά-κλαδικά αιτήματα. Ο κλάδος δε ζητάει απλά αύξηση μισθού, έχει αιτήματα που αφορούν ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ και αυτό είναι κάτι που έχει περάσει ή πρέπει να περάσει και σε γονείς και μαθητές.
2) Ζούμε μέσα στον κυκλώνα μιας επίθεσης σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Μια απεργία των εκπαιδευτικών δε θα αιφνιδιάσει τους γονείς γιατί κι εκείνοι στο δικό τους εργασιακό χώρο σίγουρα θα βάλλονται και θα βιώνουν ανάλογο κλίμα αναταραχής. Ίσως μάλιστα και να την αποζητούν την δική μας απεργία ως εφαλτήριο για να εκφράσουν στη συνέχεια και τη δική τους διαμαρτυρία. Αν δεν κάνουμε απεργία ενδέχεται και να θεωρήσουν τους εκπαιδευτικούς ως εκείνους που πλήττονται λιγότερο από τα μέτρα και γι' αυτό δεν επαναστατούν.
3) Είναι ο μόνος τρόπος να ωθήσουμε την διαμ στο να χάσει την ψυχραιμία της και να δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Δεν κόπτεται για τους μαθητές, αυτό είναι βέβαιο. Υπάρχουν άλλα ζητήματα που την ενοχλούν και θα τη στριμώξουν σε περίπτωση απεργίας διαρκείας μέσα στις πανελλήνιες.
4) Είναι η μόνη απεργία που θα έχει πραγματικό πολιτικό κόστος αφού η κυβέρνηση θ' αναγκαστεί να επιστρατεύσει καθηγητές. Η επιστράτευση συναδέλφων είναι ένα από τα πιο ακραία μέτρα και εκθέτει ανεπανόρθωτα τους κυβερνώντες στην κοινή γνώμη.
5)Τέλος, ακριβώς μετά τα πρόσφατα γεγονότα βίας ο κλάδος σχεδόν οφείλει να δείξει την άρνησή του να υποταχθεί σ' αυτή τη λαίλαπα απαξίωσης του πολίτη.. Αν δεν αντιδρούν οι πολίτες-φορείς της γνώσης... τότε τι περιμένουμε να κάνουν άλλοι κλάδοι που δικαιολογημένα διαθέτουν πολιτική κρίση και συνείδηση όχι τόσο οξυμμένη όπως διαθέτουν (υποτίθεται) οι εκπαιδευτικοί?

Όλα τα παραπάνω βέβαια θα μπορούσαν να έχουν ισχύ αν ο κλάδος ήταν ενωμένος και αν είχε τα κότσια να επιδείξει αντίσταση σθεναρή αλλά και αν είχε ήδη "δουλέψει" το κομμάτι που λέγεται επαφή-ενημέρωση με γονείς και μαθητές.

Κλείνοντας... να προσθέσω πως δεν βλέπω να γίνεται τελικά απεργία μέσα στις πανελλήνιες. Είναι αλήθεια πως είμαστε εγκλωβισμένοι καθώς και όλα όσα αναφέρεις είναι εξίσου βάσιμα και λογικά ως επιχειρήματα. Φόβαμαι πως ότι κι αν αποφασιστεί τελικά θα μετανιώσουμε που δεν επιλέξαμε το άλλο.

tihea, και τα δικά σου επιχειρήματα είναι λογικά.

Αλλά:

1) Το κλειδί είναι αυτό το "πρέπει να περάσει". Θεωρώ ότι δεν έχει περάσει ακόμη, τουλάχιστον όχι τόσο όσο χρειάζεται για να τους έχουμε μαζί μας σε μια απεργία στις πανελλαδικές. Όπως έγραψα, αυτό δε θα αργήσει να γίνει, αλλά τη στιγμή που μιλάμε, δεν έχει "ωριμάσει" ακόμα.

2) και 5) Σκεφτόμουν κι εγώ ότι η απεργία μας θα μπορούσε να αφυπνίσει, να προκαλέσει ένα ντόμινο αντιδράσεων. Τώρα όμως, που μπροστά στη γενική επίθεση και οι άλλοι εργαζόμενοι προσανατολίζονται σε απεργίες και αρχίζουν να ξεσηκώνονται, καλύτερα να συντονιστούμε μαζί τους. Το ότι δε θα κάνουμε (αν δεν κάνουμε, τελικά) απεργία στις πανελλαδικές δε σημαίνει ότι δε θα επαναστατήσουμε. Θα επαναστατήσουμε ΜΑΖΙ με τους άλλους, αλλά και μόνοι μας για να αναδείξουμε τα θέματα της παιδείας, με τρόπους όμως (ακτιβιστικές ενέργειες τύπου ΕΡΤ, απεργία κατά τη βαθμολόγηση) που δε θα στρέφουν τους άλλους (κυρίως τους γονείς και τους μαθητές) εναντίον μας.

3) και 4) Θεωρώ βέβαιο ότι αν γίνει απεργία στις πανελλήνιες θα καταλήξει σε πολιτική επιστράτευσή μας. Αυτό το μέτρο συνεπάγεται πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, όταν η απεργία έχει τουλάχιστον μερική κοινωνική αποδοχή. Φοβάμαι όμως ότι το πραγματικό πρόσωπο της Δ. δε θα είναι τόσο αποκρουστικό για τους "εκτός" και ότι η απεργία μας θα χρησιμοποιηθεί για να γίνει αυτό το χουντοειδές μέτρο αποδεκτό από την κοινωνία.

[rozy4]

Καθημερινή 9/5/2010

Χαμηλή η κοινωνική υποστήριξη των μέτρων
«Κατά» δηλώνει -σε έρευνα της Public Issue- το 68% των μισθωτών του Δημοσίου, το 69% του ιδιωτικού τομέα και το 73% των ήδη ανέργων

Του Γιαννη Mαυρη / www.mavris.gr / www.publicissue.gr

Ηδη πριν από την ψήφισή τους και βεβαίως πριν από την εφαρμογή τους, η κοινωνική υποστήριξη που καταγράφεται για τα νέα μέτρα αποδεικνύεται ιδιαιτέρως χαμηλή. Κατά των μέτρων δηλώνουν 2 στους 3 πολίτες (66%), ενώ τα ποσοστά αυτά είναι ακόμη πιο υψηλά μεταξύ των άμεσα θιγόμενων τμημάτων του ενεργού πληθυσμού, π.χ. των μισθωτών του Δημοσίου (68%) ή του ιδιωτικού τομέα (69%) και των ήδη ανέργων (73%). Αδικα τα θεωρούν 8 στους 10 ερωτώμενους, ενώ 6 στους 10 αντιλαμβάνονται ότι «εξυπηρετούν λίγα-μεγάλα συμφέροντα» και όχι το «γενικό καλό».

Οι δομικές ανατροπές των υφιστάμενων εργασιακών και κοινωνικών σχέσεων, που επιχειρούνται, συνιστούν το νέο ιστορικό σχέδιο των «από πάνω». Πρόκειται, όμως, για ένα σχέδιο που χαρακτηρίζεται, από ισχυρή δόση βουλησιαρχίας. Και τούτο, διότι όπως προκύπτει από τη συνθετική ανάγνωση των ευρημάτων της έρευνας, η αποδοχή του δεν υπερβαίνει το 25% του εκλογικού σώματος (Μόλις 1 στους 4). Ποσοστό, που σίγουρα δεν δημιουργεί ευνοϊκές προϋποθέσεις για την πειθάρχηση των «από κάτω», δηλαδή τις υποτελείς κοινωνικές τάξεις, στις σχεδιαζόμενες κοινωνικές ανατροπές. Αντιθέτως, παραπέμπει μάλλον σε κοινωνική απομόνωση και απονομιμοποίηση. Ακόμη και η κοινωνική βάση του κυβερνώντος κόμματος, τάσσεται πλειοψηφικά κατά (52% κατά, έναντι μόλις 32% υπέρ).

Στην κοινωνική απομόνωση θα πρέπει να προστεθεί και η αντίστοιχη ιδεολογική: Το κυρίαρχο ιδεολογικό επιχείρημα («τα μέτρα είναι μονόδρομος») που αναπαράγει επίμονα το σύνολο σχεδόν των Μέσων Ενημέρωσης, παρά την επικοινωνιακή υπεροπλία που διαθέτει, γίνεται κοινωνικά αποδεκτό μόνον από το 1/3 (32%) του εκλογικού σώματος.

Ενα άλλο στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι 9 στους 10 ερωτωμένους (91%) δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι τα μέτρα πρόκειται να έχουν επιπτώσεις στην προσωπική και οικογενειακή τους οικονομική κατάσταση. Αυτό βεβαίως δεν είναι άσχετο από το γεγονός ότι οι επιχειρούμενες ανατροπές στις συνθήκες εργασίας και το βιοτικό επίπεδο δεν στοχεύουν μόνον τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, ή τους συνταξιούχους, αλλά αφορούν το σύνολο του γενικού πληθυσμού της χώρας, πλην μιας μικρής μειοψηφίας.

Ωστόσο, η καθολικότητα της κοινωνικής «απειλής» που δημιουργούν τα νέα μέτρα στο κοινωνικό σώμα συνιστά και τον πρώτο κίνδυνο αποτυχίας τους, δεδομένου ότι επιτρέπει τη σύγκλιση και ενοποίηση των πλέον διαφορετικών, ή ετερόκλητων κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων, σε μια εξαιρετικά διευρυμένη κοινωνική συμμαχία αποδοκιμασίας

Από την άλλη πλευρά, δύο παράγοντες περιορίζουν την επέκταση της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Ο πρώτος αφορά τη χαμηλή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- των νεότερων ηλικιακών ομάδων του πληθυσμού, που πρωτοστάτησαν στην περίοδο 2006-2008 και στην έκρηξη του Δεκεμβρίου 2008. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση επέλεξε τελικά να μην κλείσει τη «στρόφιγγα» των εξετάσεων και να μην περιορίσει την κοινωνική πίεση για πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.

Ωστόσο, η κατάσταση στους εκπαιδευτικούς μηχανισμούς παραμένει πάντοτε εύφλεκτη, ενώ η τεράστια μάζα του φοιτητικού στρώματος, που παραμένει στο «πανεπιστήμιο - παρκινγκ της ανεργίας» δεν χρειάζεται πολλά για να αναφλεγεί.Ο δεύτερος αφορά την έλλειψη εμπιστοσύνης που καταγράφεται εμπειρικά, ως προς την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών κινητοποιήσεων. Παρά τη γενικευμένη αποδοκιμασία των μέτρων, αλλά και την υψηλή διαθεσιμότητα για νέες κινητοποιήσεις (39%), κυρίως μεταξύ των εργαζομένων μέσης ηλικίας, σχεδόν 8 στους 10 ερωτηθέντες (79%) θεωρούν ότι τα μέτρα τελικά θα εφαρμοστούν, παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις, ενώ αντίστοιχο ποσοστό (80%) πιστεύει σήμερα ότι οι απεργίες δεν θα έχουν αποτέλεσμα.

Οι διαμαρτυρίες, εν τούτοις, που βρίσκονται σε εξέλιξη, διαθέτουν διευρυμένη κοινωνική αποδοχή: 7 στους 10 πολίτες (68%) εγκρίνουν τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις που γίνονται, ή πρόκειται να γίνουν. Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός, ότι μεταξύ των μισθωτών του δημόσιου τομέα το εν λόγω ποσοστό ανέρχεται σε 78% (!), τότε το ενδεχόμενο «παράλυσης» της κρατικής μηχανής στο προσεχές διάστημα δεν μπορεί να αποκλειστεί καθόλου.

Η αποδοχή της πολιτικής διαμαρτυρίας διαχέεται «οριζόντια» μεταξύ όλων των κομματικών χώρων. Η κοινωνική συναίνεση προς τις απεργίες δεν συσπειρώνει μόνον τους ψηφοφόρους της Αριστεράς (87%). Κερδίζει, επίσης, τα 2/3 του ΠΑΣΟΚ (66%), αλλά και το ½ της Ν.Δ. (54%). Επομένως, ενδέχεται να απομονώσει δραστικά τα κόμματα της διακυβέρνησης και να επιφέρει (περαιτέρω) ρήγματα στη σαθρή κοινωνική τους συνοχή.

[mariapa14]

Είμαι να σκάσω! Πέτυχα λίγο πριν το τέλος της, την εκπομπή ΜΕGA ΣΑ