ΟΛΜΕ: Δράσεις για την ακύρωση του πολυνομοσχεδίου στην πράξη

[mimelismoni]

συναδελφοι ενα ειναι το σιγουρο.ο,τι ειναι να κανουμε μεχρι την πεμπτη.μετα...ας δρασουμε μεσω συνελευσεων ,απεργιων κι ας κλεισουμε τα αυτια μας στις εικασιες-πιθανολογιες.ελεος..στις 8.30 την τριτη θα ειμαστε στο υπεπθ.οσοι ειναι απο αθηνα ας ερθουν αν μπορουν η οποιος αλλος θελει.θα ξεκινησουμε απο θεσσαλονικη.αν εχετε να προτεινετε κατι αλλο...

[PDE ads]

[panos2]

ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Αυτό είναι το λαικό αίτημα που θα μπορούσε να ενώσει πολύ κόσμο τώρα!

Τίποτα άλλο!

Τα υπόλοιπα φαντάζουν "μικρά". Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας πολιτικός ή συνδικαλιστικός φορέας που μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο πίσω από αυτό το αίτημα...

Τώρα, ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του "μέντορα", αν το ελληνικό σχολείο είναι ικανό ή ανίκανο για αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση, αν θα διοριστούν πρώτα όσοι έχουν μεγάλη προυπηρεσία με ΑΣΕΠ ή χωρίς ΑΣΕΠ, αν θα διοριστώ εγώ το 2015 και όχι το 2020, αν υπάρχουν υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί ή όχι, αν οι μόνιμοι είναι υποχρεωμένοι ή όχι να υπακούσουν τον νόμο περί υποχρεωτικής ανάθεσης υπερωριών.... Όλα αυτά είναι απλά τρίχες μπροστά στο λαικό αίτημα που πρωτίστως πρέπει να εκφραστεί και από τους εκπαιδευτικούς (μορφωμένοι γαρ)

ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΩΡΑ!

Να δούμε επιτέλους ποια είναι τα λαμόγια...

Είναι πολύ αποπροσανατολιστικό και διασπαστικό να βάζει ο καθένας κι ένα διαφορετικό ζήτημα και να το βαφτίζει ως ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ.
Κι εγώ να πω ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΩΡΑ.
Κι ο άλλος να πει ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΤΩΡΑ.
Ε, δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε ποτέ.
Δεν λέω ότι ζητάς κάτι παρά λογο ή ότι διαφωνώ μ' αυτό που ζητάς αλλά δεν γίνεται να κάνουμε μαζικό αγώνα έτσι.
Ούτε στοχευμένο αγώνα.

Πρέπει να συμμετέχουμε όλοι στην απεργία  του κλάδουμας την Τρίτη ώστε να δείξουμε στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου ότι πρέπει πλέον να μας υπολογίζει. Και θα δείξουμε και στους συνδικαλιστές μας ότι ,αν θελήσουν να παλαίψουν πραγματικά για τον κλάδο κι όχι για κομματικές περγαμηνές εξαργυρώσιμες με οφίτσια, εμείς θα ακολουθήσουμε.

Όσον αφορά τις απεργίες από κοινού με την ΑΔΕΔΥ εξήγησα τις επιφυλάξεις μου και πιστεύω ότι δεν πρόκειται να ξεσηκώσουν την πλειοψηφία των συναδέλφων.

Και για να επιστρέψω στο θέμα μας λέω ότι η συμμετοχή στην απεργία του κλάδου θα είναι και ένα μήνυμα στην υπουργό ότι το νομοσχέδιο θα ακυρωθεί στην πράξη γιατί καμιά αλλαγή στην εκπαίδευση δεν περνάει αν δεν έχει πειστεί ο εκπαιδευτικός.-

Sorry, σε λάθος τόπικ έγραψα. Είμαι εκτός θέματος. Αυτά που έγραψα αφορούν περισσότερο την απεργία της Τετάρτης...
Εμένα πάντως το παραπάνω αίτημα με καίει.

Το πολυνομοσχέδιο έχει περισσότερα θετικά παρά αρνητικά στοιχεία...
Είμαι υπέρ της αξιολόγησης, υπέρ του μέντορα ως σύμβουλου και συναξιολογητή μαζί με τον διευθυντή και σχολικό σύμβουλο για να απομακρύνονται ακραίες περιπτώσεις από τα σχολεία. Θα ήθελα, πάντως, να διαβάσω και αντιπροτάσεις για πιο αντικειμενική αξιολόγηση...
Στο σύστημα πρόσληψης είμαι υπέρ της πρόσληψης όλων από έναν πίνακα. Θα ήθελα να λαμβάνεται υπόψη και το έτος κτήσης πτυχίου (υπερήλικας γαρ ) . Το σύστημα πρόσληψης που υπήρχε ήταν σαθρό με πολλά παράθυρα...
Το αν οι παλαιότεροι μόνιμοι, που έχουν ήδη μειωμένο ωράριο, θέλουν να πάρουν τις υπερωριακές ώρες δεν το γνωρίζω. Με την οικονομική στενότητα που υπάρχει πολλοί πιθανόν να το κάνουν.

Είμαστε πολλοί αυτοί που επενδύσαμε χρόνο και κόπο για την πρόσληψή μας στο δημόσιο σχολείο. Πολύ διάβασμα για τον ΑΣΕΠ, ωρομισθίες, ατελειώτες διαδρομές... Το να ζητάμε, όμως, τώρα τη στιγμή που έχει χρεοκοπήσει  η χώρα,  τον διορισμό που συμφέρει τον καθένα είναι άκαιρο και η εικόνα μας τραγική...
Φτάσαμε στην πηγή και αυτή στέρεψε...

Για ένα και μόνο πράγμα θα απεργούσα την Τρίτη. Να μην γίνουν τα τμήματα 30άρια! Αυτό είναι πράγματι μεγάλη οπισθοδρόμηση!

[rozy4]

ΕΝΑΣ ΓΟΝΕΑΣ  ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ….

Έτσι λοιπόν ορίστηκε το πρόβλημα: και εσείς οι δάσκαλοι –ες και οι καθηγητές-τριες των παιδιών μας είσαστε μέρος του προβλήματος.
Αφού χρόνια και χρόνια τρώτε την υποτίμηση των γονιών και των παιδιών μιας υποτιμημένης κοινωνίας, όπου το κάθε μέλος της μαθαίνει, από την μεγάλη της πατρίδας σχολή, δηλαδή τον κίτρινο  καθωσπρέπει τύπο και την καθώς αρμόζει κίτρινη τηλεόραση, να σκέφτεται σαν ιδιώτης.
Αφού χρόνια και χρόνια τρώτε την απαίτηση των γονιών και του υπουργείου-εργοδότη σας να κάνετε τα παιδιά μας τακτοποιημένες κονσέρβες στα ράφια μιας χαμοζωής, σκοτώνοντας  κάθε διάθεση σε αυτά και σε εσάς να ψάξετε την κρυφή όψη των πραγμάτων, την ομορφιά τους.
-Όταν επί χρόνια πολλά  απαξιωνόσαστε υλικά και ηθικά σε μια διδασκαλία που της στραγγαλίζουν την δημιουργικότητα-τη δικιά σας και των μαθητών σας για να είσαστε συνεπείς στις νόρμες του υπουργείου
-Όταν οι νεώτεροι από εσάς έχετε ταπεινωθεί για το αυτονόητο δικαίωμα μιας σταθερής δουλειάς
-Όταν χιλιάδες από σας ζείτε στην μέγγενη του εκβιασμού, την αγωνία των μωρών μορίων είτε σαν αναπληρωτές είτε σαν ωρομίσθιοι (7 ευρώ η ώρα!) ενώ έχετε ήδη ταπεινωθεί σε παρατρεχάμενους της κάθε εξουσίας, και φτάνετε  35 και 40  χρονών  για να  μπείτε στο δρόμο της επισφάλειας!
-Όταν με τους μισθούς που παίρνετε εφόσον αποκτήσετε  το «προνόμιο» της πλήρους απασχόλησης σας κλείνουν το μάτι να κάνετε ιδιαίτερα αρκεί να μην εκτεθείτε
-Όταν  σας ζητάνε, οι υποκριτές! να δίνετε τον καλύτερο εαυτό σας και σας τάζουν απολύσεις  στο  διηνεκές δηλαδή αναποδογυρίζουν και τις ελάχιστες διασφαλίσεις που δικαιούται κάθε άνθρωπος για να μην αισθάνεται με την ’’ ψυχή στο στόμα’’ 
-Όταν μέσα σε όλο αυτό το γενικό χαμό μιλάνε  για νοικοκύρεμα της  παιδείας αυτοί που την κατάντησαν πεδίο  βασικής εκπαίδευσης στην υποκρισία, θυμώνω με το αναποδογύρισμα των λέξεων.
Θυμώνω με την ωμότητα, τον κυνισμό και τη βία που βλέπω  στα πρόσωπα των PIGS της εξουσίας  που προκλητικά ζητάνε  να γίνει πιο βάναυση  η καθημερινότητα όλων των εργαζομένων που  φταίνε επειδή ‘’τολμούν να έχουν ανάγκες’’.
Παίρνω μέσα μου την αγωνία των νέων ανθρώπων, των παιδιών μου, για ένα αύριο που κτηνώδικα  ο κάθε  Αλέκος Παπαδόπουλος  και η κάθε Διαμαντοπούλου αλλά και οι πουλημένοι στις υπηρεσίες του κέρδους τηλεπαρουσιαστές εντείνουν υλοποιώντας  την κρατική πολιτική του’’ λιώστε τους, το κέρδος πάνω απ όλα’’  Θυμώνω για την αγωνία του αύριο που βλέπω στους δασκάλους των παιδιών μου, στη θέση του χαμόγελου που, όπως όλοι μας, δικαιούνται, Θυμώνω για τον εφιάλτη στη θέση των ονείρων. Θυμώνω με τον εκβιασμό της ανασφάλειας

Σαν γονιός  λοιπόν έρχομαι μαζί με άλλους γονείς να σας παρακαλέσουμε σε αυτές τις δύσκολες μέρες που ζούμε:
                     Να αντισταθείτε,
                     στην απαξίωση και την συκοφάντηση
                     που έρχεται να «δέσει» με το παραμύθι  «κινδυνεύει η πατρίς»

Γνωρίζουμε, όλοι μας λίγο πολύ, τις αδυναμίες των συνδικάτων, τους συμβιβασμούς των ηγεσιών σας, τη φυσιολογική δυσπιστία. Την δικαιολογημένη πίκρα σας…
Όμως οι αγώνες δεν γίνονται για τα μάτια κανενός ηγέτη ή ηγετίσκου
Γίνονται για να  επιβάλλουμε το δίκαιο, για να αλλάξουμε τα πράγματα, όσο κι αν αυτό φαντάζει  δύσκολο.

Για να μην γίνει  η απαξίωση της ζωής μας και του μέλλοντος μας  φυσικός  κανόνας
Γιατί πάνω από τα κέρδη των τοκογλύφων, των τραπεζών , και των αφεντικών

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙΑ  ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΖΩΗ
ΧΩΡΙΣ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ

Και αυτό είναι το καλύτερο μάθημα που μπορείτε να δώσετε στα παιδιά μας αλλά και σε εμάς….   

                                                                                  Χίος  27/04/10
                                                                                  Δημήτρης Λαβατσής

http://alfavita.gr/ank_b/ank1_5_10_0732.php

[happiness]

Πρέπει όμως να είναι ξεκάθαροι οι στόχοι των εκάστοτε κινητοποιήσεων.
Όταν κάνουμε κινητοποιήσεις μαζί με την ΑΔΕΔΥ ή άλλους συνδικαλιστικούς φορείς τα αιτήματα δεν μπορεί να είναι εκπαιδευτικά, αλλά γενικότερα εργασιακά και μισθολογικά ή ευρύτερα πολιτικά.
Όταν όμως κινητοποιείται ο κλαδος μας, είναι η ευκαιρία να θέτουμε τα δικά μας ξεχωριστά αιτήματα και η ευκαιρία να καταλάβει η κοινωνία τι ακριβώς ζητάμε.

Πεποίθησή  μου είναι ότι η τακτική της αυτονόητης συμμετοχής στις κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ περιθωριοποιεί τον κλάδο μας, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους υπόλοιπους Δ.Υ., και αναλώνει δυνάμεις σε απεργίες όπου η δική μας συμμετοχή περνάει απαρατήρητη.

Συνάδελφε η "κοινωνία" δεν είναι οι μαθητές στην τάξη να τους κάνουμε καλό μάθημα για να "καταλάβουν" τι ζητάμε. Το πρόβλημά σου θα το καταλάβει ο άλλος όταν καταλάβεις και συ το δικό του. Υποστήριξη θα σου δώσει όταν του την δώσεις και συ. Κι αυτό γίνεται μόνο με κοινή γραμμή, και όχι με το να προσπαθεί ο κάθε κλάδος να "φανεί" περισσότερο από τους γύρω του και να βγάζουμε έξω τις "ιδιαιτερότητές " μας και να τις μετράμε ποιος τις έχει μεγαλύτερες για να πάρει "προτεραιότητα" στην ικανοποίησή τους. Όσο σε τσουρουφλάει εσένα το πρόβλημα του κλάδου σου, τόσο και περισσότερο τσουρουφλάει και τον άλλο. Αλλά τα θέματα που μας κάνουν όλους παρανάλομα του πυρός, είναι κοινά για όλους, και λέγονται "αντι-εργατικές πολιτικές".

Αν οι συνθήκες είναι τέτοιες που θα κατεβάσουν όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο σαφώς η θέση μας είναι μαζί τους. Αλλά δε βλέπω για την ώρα τέτοιες συνθήκες.

χωρίς πλάκα;;;! δεν βλέπεις σήμερα συνθήκες που μπορούν να κατεβάσουν όλους τους εργαζομένους στους δρόμους;;; σήμερα που δεν έχει μείνει ούτε ΕΝΑΣ εργαζόμενος που να μην θίγεται;; πότε δηλαδή θα έβλεπες τέτοιες συνθήκες;

Επομένως ας περιοριστούμε στα του οίκου μας:
Πώς θα ανατραπεί το πολυνομοσχέδιο, Πώς θα διεκδικήσουμε τα δίκαια του κλάδου μας.

Την ανατροπή του πολυνομοσχεδίου ρε συνάδελφε δεν την διεκδικούμε για το "σπιτουλάκι" μας. έλεος! διεκδικούμε εκπαίδευση ενιαία, δωρεάν και υψηλής ποιότητας για τα παιδιά όλου του λαού. Πότε θα το καταλάβουμε ότι άμα προσπαθούμε να σώσουμε το τομάρι μας θα πάμε για φούντο όλοι;;

[PDE ads]

[sirea]

Πρέπει όμως να είναι ξεκάθαροι οι στόχοι των εκάστοτε κινητοποιήσεων.
Όταν κάνουμε κινητοποιήσεις μαζί με την ΑΔΕΔΥ ή άλλους συνδικαλιστικούς φορείς τα αιτήματα δεν μπορεί να είναι εκπαιδευτικά, αλλά γενικότερα εργασιακά και μισθολογικά ή ευρύτερα πολιτικά.
Όταν όμως κινητοποιείται ο κλαδος μας, είναι η ευκαιρία να θέτουμε τα δικά μας ξεχωριστά αιτήματα και η ευκαιρία να καταλάβει η κοινωνία τι ακριβώς ζητάμε.

Πεποίθησή  μου είναι ότι η τακτική της αυτονόητης συμμετοχής στις κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ περιθωριοποιεί τον κλάδο μας, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους υπόλοιπους Δ.Υ., και αναλώνει δυνάμεις σε απεργίες όπου η δική μας συμμετοχή περνάει απαρατήρητη.

Συνάδελφε η "κοινωνία" δεν είναι οι μαθητές στην τάξη να τους κάνουμε καλό μάθημα για να "καταλάβουν" τι ζητάμε. Το πρόβλημά σου θα το καταλάβει ο άλλος όταν καταλάβεις και συ το δικό του. Υποστήριξη θα σου δώσει όταν του την δώσεις και συ. Κι αυτό γίνεται μόνο με κοινή γραμμή, και όχι με το να προσπαθεί ο κάθε κλάδος να "φανεί" περισσότερο από τους γύρω του και να βγάζουμε έξω τις "ιδιαιτερότητές " μας και να τις μετράμε ποιος τις έχει μεγαλύτερες για να πάρει "προτεραιότητα" στην ικανοποίησή τους. Όσο σε τσουρουφλάει εσένα το πρόβλημα του κλάδου σου, τόσο και περισσότερο τσουρουφλάει και τον άλλο. Αλλά τα θέματα που μας κάνουν όλους παρανάλομα του πυρός, είναι κοινά για όλους, και λέγονται "αντι-εργατικές πολιτικές".

Αν οι συνθήκες είναι τέτοιες που θα κατεβάσουν όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο σαφώς η θέση μας είναι μαζί τους. Αλλά δε βλέπω για την ώρα τέτοιες συνθήκες.

χωρίς πλάκα;;;! δεν βλέπεις σήμερα συνθήκες που μπορούν να κατεβάσουν όλους τους εργαζομένους στους δρόμους;;; σήμερα που δεν έχει μείνει ούτε ΕΝΑΣ εργαζόμενος που να μην θίγεται;; πότε δηλαδή θα έβλεπες τέτοιες συνθήκες;

Επομένως ας περιοριστούμε στα του οίκου μας:
Πώς θα ανατραπεί το πολυνομοσχέδιο, Πώς θα διεκδικήσουμε τα δίκαια του κλάδου μας.

Την ανατροπή του πολυνομοσχεδίου ρε συνάδελφε δεν την διεκδικούμε για το "σπιτουλάκι" μας. έλεος! διεκδικούμε εκπαίδευση ενιαία, δωρεάν και υψηλής ποιότητας για τα παιδιά όλου του λαού. Πότε θα το καταλάβουμε ότι άμα προσπαθούμε να σώσουμε το τομάρι μας θα πάμε για φούντο όλοι;;

Hapiness, αν δεν κάνω λάθος, η συζήτηση σ' αυτό το θέμα είναι για τα εκπαιδευτικά και το πολυνομοσχέδιο και την ακύρωσή του στην πράξη.
Τι σχέση έχει μ'αυτά η απεργία της ΑΔΕΔΥ; Πως θα ακουστούν οι ενστάσεις μας και οι αντιρρήσεις μας για το πολυνομοσχέδιο αν απεργούμε μαζί με την ΑΔΕΔΥ; Είνα αίτημα της ΑΔΕΔΥ  η απόσυρση του νομοσχεδίου; και το Ν/Σ ψηφίζεται αυτή τη βδομάδα. Εγώ λοιπόν ξανακάνω το ερώτημα: Γιατί απεργούμε; Για όλα;
Κι όποιος κατάλαβε , κατάλαβε;

Στη δεύτερη παρατήρησή σου έχεις δίκιο hapiness. Πολύ κακή διατύπωση. Οι συνθήκες ως γεγονότα αντικειμενικά και κραυγαλέα υπάρχουν ώστε να κατέβουν όλοι στους δρόμους. Για την ώρα όμως η πλειοψηφία είναι παραιτημένη, φοβισμένη, θεωρεί τα πάντα προαποφασισμένα και τελεσίδικα. Άρα για την ώρα δεν τους βλέπω όλους στο δρόμο.
Αν όμως κατεβαίναμε όλοι στους δρόμους θα αγωνιζόμαστε για γενικότερα ζητήματα που μπορεί να αφορούν όλους μας ως εργαζομένους. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα είχε και ο κάθε κλάδος το δικό του πλαίσιο διεκδίκησης ανάλογα με τις συνθήκες δουλειάς του καθενός.
Διαφορετικά, γιατί να έχουμε χωριστές συνδικαλιστικές οργανώσεις;

Και βέβαια δεν διεκδικούμε την ανατροπή του πολυνομοσχεδίου για το "σπιτουλάκι μας".
Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες ότι έχουμε και συμπαραστάτες άλλες κοινωνικές ομάδες ή ομάδες εργαζομένων. Ούτε τους γονείς των μαθητών μας δεν έχουμε μαζί μας. Όχι για το τομάρι μας, αλλά για την αξιοπρέπειά μας και την εκπαίδευση πρέπει να αγωνιστούμε και με τρόπο που να είναι διακριτός.

[nikolopol]

Πρέπει όμως να είναι ξεκάθαροι οι στόχοι των εκάστοτε κινητοποιήσεων.
Όταν κάνουμε κινητοποιήσεις μαζί με την ΑΔΕΔΥ ή άλλους συνδικαλιστικούς φορείς τα αιτήματα δεν μπορεί να είναι εκπαιδευτικά, αλλά γενικότερα εργασιακά και μισθολογικά ή ευρύτερα πολιτικά.
Όταν όμως κινητοποιείται ο κλαδος μας, είναι η ευκαιρία να θέτουμε τα δικά μας ξεχωριστά αιτήματα και η ευκαιρία να καταλάβει η κοινωνία τι ακριβώς ζητάμε.

Πεποίθησή  μου είναι ότι η τακτική της αυτονόητης συμμετοχής στις κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ περιθωριοποιεί τον κλάδο μας, που έχει πολλές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τους υπόλοιπους Δ.Υ., και αναλώνει δυνάμεις σε απεργίες όπου η δική μας συμμετοχή περνάει απαρατήρητη.

Συνάδελφε η "κοινωνία" δεν είναι οι μαθητές στην τάξη να τους κάνουμε καλό μάθημα για να "καταλάβουν" τι ζητάμε. Το πρόβλημά σου θα το καταλάβει ο άλλος όταν καταλάβεις και συ το δικό του. Υποστήριξη θα σου δώσει όταν του την δώσεις και συ. Κι αυτό γίνεται μόνο με κοινή γραμμή, και όχι με το να προσπαθεί ο κάθε κλάδος να "φανεί" περισσότερο από τους γύρω του και να βγάζουμε έξω τις "ιδιαιτερότητές " μας και να τις μετράμε ποιος τις έχει μεγαλύτερες για να πάρει "προτεραιότητα" στην ικανοποίησή τους. Όσο σε τσουρουφλάει εσένα το πρόβλημα του κλάδου σου, τόσο και περισσότερο τσουρουφλάει και τον άλλο. Αλλά τα θέματα που μας κάνουν όλους παρανάλομα του πυρός, είναι κοινά για όλους, και λέγονται "αντι-εργατικές πολιτικές".

Αν οι συνθήκες είναι τέτοιες που θα κατεβάσουν όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο σαφώς η θέση μας είναι μαζί τους. Αλλά δε βλέπω για την ώρα τέτοιες συνθήκες.

χωρίς πλάκα;;;! δεν βλέπεις σήμερα συνθήκες που μπορούν να κατεβάσουν όλους τους εργαζομένους στους δρόμους;;; σήμερα που δεν έχει μείνει ούτε ΕΝΑΣ εργαζόμενος που να μην θίγεται;; πότε δηλαδή θα έβλεπες τέτοιες συνθήκες;

Επομένως ας περιοριστούμε στα του οίκου μας:
Πώς θα ανατραπεί το πολυνομοσχέδιο, Πώς θα διεκδικήσουμε τα δίκαια του κλάδου μας.

Την ανατροπή του πολυνομοσχεδίου ρε συνάδελφε δεν την διεκδικούμε για το "σπιτουλάκι" μας. έλεος! διεκδικούμε εκπαίδευση ενιαία, δωρεάν και υψηλής ποιότητας για τα παιδιά όλου του λαού. Πότε θα το καταλάβουμε ότι άμα προσπαθούμε να σώσουμε το τομάρι μας θα πάμε για φούντο όλοι;;

Hapiness, αν δεν κάνω λάθος, η συζήτηση σ' αυτό το θέμα είναι για τα εκπαιδευτικά και το πολυνομοσχέδιο και την ακύρωσή του στην πράξη.
Τι σχέση έχει μ'αυτά η απεργία της ΑΔΕΔΥ; Πως θα ακουστούν οι ενστάσεις μας και οι αντιρρήσεις μας για το πολυνομοσχέδιο αν απεργούμε μαζί με την ΑΔΕΔΥ; Είνα αίτημα της ΑΔΕΔΥ  η απόσυρση του νομοσχεδίου; και το Ν/Σ ψηφίζεται αυτή τη βδομάδα. Εγώ λοιπόν ξανακάνω το ερώτημα: Γιατί απεργούμε; Για όλα;
Κι όποιος κατάλαβε , κατάλαβε;

Στη δεύτερη παρατήρησή σου έχεις δίκιο hapiness. Πολύ κακή διατύπωση. Οι συνθήκες ως γεγονότα αντικειμενικά και κραυγαλέα υπάρχουν ώστε να κατέβουν όλοι στους δρόμους. Για την ώρα όμως η πλειοψηφία είναι παραιτημένη, φοβισμένη, θεωρεί τα πάντα προαποφασισμένα και τελεσίδικα. Άρα για την ώρα δεν τους βλέπω όλους στο δρόμο.
Αν όμως κατεβαίναμε όλοι στους δρόμους θα αγωνιζόμαστε για γενικότερα ζητήματα που μπορεί να αφορούν όλους μας ως εργαζομένους. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα είχε και ο κάθε κλάδος το δικό του πλαίσιο διεκδίκησης ανάλογα με τις συνθήκες δουλειάς του καθενός.
Διαφορετικά, γιατί να έχουμε χωριστές συνδικαλιστικές οργανώσεις;

Και βέβαια δεν διεκδικούμε την ανατροπή του πολυνομοσχεδίου για το "σπιτουλάκι μας".
Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες ότι έχουμε και συμπαραστάτες άλλες κοινωνικές ομάδες ή ομάδες εργαζομένων. Ούτε τους γονείς των μαθητών μας δεν έχουμε μαζί μας. Όχι για το τομάρι μας, αλλά για την αξιοπρέπειά μας και την εκπαίδευση πρέπει να αγωνιστούμε και με τρόπο που να είναι διακριτός.

Την αντιθεση μας θα επρεπε να την εκδηλωσουμε μεσα απο απεργιες ξεχωριστα απο αλλους κλαδους......ΘΑ συμμετασχω ενεργα στην απεργια στις 4/5 αλλα θελω να δω κα ιαλλες απεργιες μονο απο την ΟΛΜΕ

[sirea]

Ο.Λ.Μ.Ε.


Ξεσηκωθείτε!!

Έξω ο μηχανισμός Ε.Ε. – ΔΝΤ από την Ελλάδα

Όλοι στην απεργία 4 και 5 Μάη - Όλοι στους δρόμους

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί όλους και όλες τους/τις εκπαιδευτικούς να αντιδράσουν δυναμικά στα κυβερνητικά μέτρα πρωτοφανούς σκληρότητας και αγριότητας που  λεηλατούν το εισόδημα, διαλύουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε όλο το Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Η κυβέρνηση μέσα σε λίγες μέρες θα νομοθετήσει την κατάργηση μισθολογικών, ασφαλιστικών και εργασιακών κατακτήσεων και δικαιωμάτων μισού και πλέον αιώνα.
Στις κυβερνητικές εξαγγελίες μεταξύ άλλων περιέχονται:
ΜΙΣΘΟΙ:
•   Η νέα σοβαρή μείωση μισθών (συνολικά μέχρι 12%) με παραπέρα μείωση των επιδομάτων κατά 8%  και την κατάργηση των δώρων και του επιδόματος άδειας και την αντικατάστασή τους με επίδομα 1000

[sirea]

Μπορεί τα συλλαλητήρια να ήταν ογκωδέστατα, ωστόσο η συμμετοχή του κλάδου μας στην απεργία απογοητευτική.

Αν κρίνω δε, από την υποδοχή που είχαν σήμερα οι συνδικαλιστές που ήρθαν να μιλήσουν για νέες και δυναμικές κινητοποιήσεις και για άρνηση συμμετοχής μας στη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης μάλλον δύσκολο να μιλήσουμε για νέα απεργία με πιθανότητες επιτυχίας.

Αλλά και η ακύρωση του νομοσχεδίου στην πράξη έχει περισσότερες πιθανότητες να συμβεί χάρη στην ελληνική παραπομπή στις ... καλένδες παρά να προκύψει ως συνέπεια μιας ηχηρής πράξης άρνησης του κλάδου.

Έπειτα και οι συνδικαλιστές μας δεν έχουν καμμιά διαθεση να συνέλθουν.
Ήρθαν στο σχολείο δήθεν διαπαραταξιακά και τσακώθηκαν ενώπιόν μας....

[kbazar]

http://olme-attik.att.sch.gr/files/annolme/prosthikieisigisi30042010.pdf   

[para5]

http://olme-attik.att.sch.gr/files/annolme/prosthikieisigisi30042010.pdf   

Μακάρι να κινητοποιηθεί λίγο η ΟΛΜΕ μπας και δούμε φως.