0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
λοιπον sos θεματα ιστοριας κατευθυνσης : πτωχευση τρικουπη , δανεια μεγαλων δυναμεων , διχοτομηση της δραχμης (!) , οικονομικη κριση 1932
Παράθεση από: rorygr στις Μάιος 15, 2010, 03:20:09 μμλοιπον sos θεματα ιστοριας κατευθυνσης : πτωχευση τρικουπη , δανεια μεγαλων δυναμεων , διχοτομηση της δραχμης (!) , οικονομικη κριση 1932 χαχα! σωστή!
Παράθεση από: BOEMISSA στις Μάιος 15, 2010, 12:15:52 μμ Γιατί να μη βαθμολογείται η πρωτοτυπία και η δημιουργικότητα; Γιατί και στο μάθημα της έκθεσης να υπάρχουν στερεότυπες ιδέες και να ανατροφοδοτείται η παπαγαλία; Είναι όντως και ο τρόπος σκέψης των μαθητών χειραγωγημένος! Από φροντιστήρια, από το οικογενειακό περιβάλλον, από το σχολείο, από παντού. Γιατί να μη βοηθά το σχολείο να απελευθερώνει τη σκέψη των μαθητών; Σαφώς και να τους βοηθά να σκέφτονται, να μαθαίνουν να σκέφτονται. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα, που έχουμε και ως λαός, ως νεοέλληνες. Μας χειραγωγούν τη σκέψη και τη ζωή μας χρόνια τώρα και δεν αντιστεκόμαστε.Έχω διαβάσει αναλυτικά τις οδηγίες που δίνει το παιδαγωγικό ινστιτούτο για το μάθημα της έκθεσης. Αν διορθώναμε, όπως μας υποδεικνύουν οι οδηγίες, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Πολλοί φροντιστές, αλλά και καθηγητές δημόσιων σχολείων αδυνατούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Επιμένουν να διδάσκουν στα παιδιά πώς να γράφουν αποδεικτικά δοκίμια, ενω οι οδηγίες λένε ότι τα παιδιά πρέπει να είναι ικανά να προσαρμόζουν το ύφος τους, ανάλογα με το κειμενικό είδος που τους ζητείται. Βλακωδώς, τους λένε π.χ. ότι αρκεί σε μια ομιλία να βάλεις προσφώνηση και επιφώνηση και το αποδεικτικό δοκίμιο γίνεται αυτομάτως ομιλία. Εντάξει, δεν υπάρχει επιμόρφωση, αλλά πρέπει και εμείς να...αυτομορφωνόμαστε λιγάκι. Επίσης, τα σχεδιαγράμματα είναι άλλο μεγάλο λάθος, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Εντάξει, οι φροντιστές είναι αναγκασμένοι να τα δώσουν, αλλά όχι και το σχολείο. Δηλαδή, εκεί και αν χειραγωγείται η σκέψη του μαθητή. Και σα να μη φτάνει αυτό, πάμε και βάζουμε θέματα στη συνέχεια που δεν απαιτούν προέκταση της σκέψης, αλλά να ξαναθυμηθούν το σχεδιάγραμμα. Τρίτο λάθος που κάνουμε, είναι όλοι αυτοί οι μεθοδολογικοί κανόνες με τους οποίους φορτώνουμε τα παιδιά. Εδώ δεν ξέρει το παιδί να τηγανίσει αυγά, που λέει ο λόγος ,και εμείς πάμε να το μάθουμε να φτιάχνει παέγια. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να πηγαίνουμε βήμα προς βήμα. Από την εμπειρία μου έχω καταλάβει το εξής: όταν το παιδί πιστέψει ότι αποδέχεσαι τη σκέψη του και το ίδιο, τότε λύνονται όλα τα προβλήματα. Όταν απαιτούμε από το παιδί να μπει σε πολύ στενά καλούπια, τότε θα συνεχίσουμε να βλέπουμε αυτά τα τραγελαφικά που βλέπουμε στο συγκεκριμένο μάθημα.
Γιατί να μη βαθμολογείται η πρωτοτυπία και η δημιουργικότητα; Γιατί και στο μάθημα της έκθεσης να υπάρχουν στερεότυπες ιδέες και να ανατροφοδοτείται η παπαγαλία; Είναι όντως και ο τρόπος σκέψης των μαθητών χειραγωγημένος! Από φροντιστήρια, από το οικογενειακό περιβάλλον, από το σχολείο, από παντού. Γιατί να μη βοηθά το σχολείο να απελευθερώνει τη σκέψη των μαθητών; Σαφώς και να τους βοηθά να σκέφτονται, να μαθαίνουν να σκέφτονται. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα, που έχουμε και ως λαός, ως νεοέλληνες. Μας χειραγωγούν τη σκέψη και τη ζωή μας χρόνια τώρα και δεν αντιστεκόμαστε.