Εχθρός δεν είναι ο συνάδελφος

[apri]

Κατ' αρχάς, απ' ό,τι βλέπω το κείμενο υπογράφει ένας κομματικός συνδυασμός. Άρα, δεν ξέρω αν εκπροσωπεί το πνεύμα του κειμένου όλους τους υπαλλήλους. Από εκεί και πέρα, εγώ δεν θα χαρακτήριζα το κείμενο προκλητικό, αλλά ανόητο. Και το θεωρώ ανόητο, γιατί εδράζει όλη την επιχειρηματολογία του στο δόγμα "θίγομαι εγώ και πετάω την ευθύνη και το ανάθεμα στον δίπλα". Εγώ δέχομαι ότι μπορεί κάποιοι από αυτούς να εργάζονται όντως σκληρά, ότι έχουν οργανώσει κάπως τη ζωή τους και ότι αισθάνονται να βάλλονται από παντού χωρίς να φέρουν ευθύνη για κάτι (με τη λογική ότι δεν όρισαν εκείνοι ότι οι ίδιοι θα παίρνουν τις συγκεκριμένες αμοιβές, ενώ άλλοι υπάλληλοι θα αμείβονται λιγότερο). Δεν είναι όμως οι μοναδικοί σε δύσκολη θέση (άλλοι είναι και σε δυσκολότερη) και ούτε κερδίζουν κάτι με το να επιτίθενται στους δημοσιογράφους. Ίσα ίσα χάνουν ....

[PDE ads]

[rorygr]

Δεν είναι όμως οι μοναδικοί σε δύσκολη θέση και ούτε κερδίζουν κάτι με το να επιτίθενται στους δημοσιογράφους. Ίσα ίσα χάνουν ....

οταν επιτιθενται στους δημοσιογραφους ουσιαστικα επιτιθενται στον καθενα απο μας...γιατι αυτα που λενε οι δημοσιογραφοι στην συγκεκριμενη περιπτωση ο καθενας μας θα ηθελε να τα πει...γιαυτο και στις πορειες  η μονη ομαδα εργαζομενων που γιουχαρονται απο τους υπολοιπους ειναι οι υπαλληλοι της

[apri]

Μα γἰ' αυτό θεωρώ και το κείμενο ανόητο. Αν έχουν κάπου κάποιο δίκιο (αν όντως όσα λένε οι δημοσιογράφοι κάθε μέρα εναντίον τους και τα αναράγουν στη συνέχεια οι απλοί πολίτες, δεν είναι ακριβή ή είναι η μισή αλήθεια) με το να επιτίθενται με τέτοιον τρόπο, απλώς το χάνουν.

[Maro]

Αυτο που εχει σημασια ειναι οτι χανουμε ολα εκεινα για τα οποια εργαζομενες/oι παλεψαν για να κατακτησουν.
Περισσοτερο με απασχολει το θεμα των μαζικων απολυσεων στον ιδιωτικο τομεα και η απαθεια μας και λιγοτερο τα προνομια των υπαλληλων της βουλης.
Στεκομαι στο γεγονος οτι καποιοι/ες χανουν τη δουλεια τους και οταν τη διατηρουν αυτο γινεται σε συνθηκες εργασιακης ανασφαλειας(χωρις ενσημα και με ευελικτο ωραριο εργασιας),η κοινωνικη αλληλεγυη μας εχει εγκαταλειψει προ πολλου και δεν μου απομενει οργη και θυμος για τη βουλη!
Απ' οτι φαινεται δεν εχετε συναντησει τετοιες καταστασεις στο περιβαλλον σας!
Αυτα!

[PDE ads]

[TEM]

Να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι βέβαιη ότι το ενιαίο μισθολόγιο θα είναι απόλυτα δίκαιο έτσι όπως το παρουσιάζεις. Δηλαδή, γιατί να ταυτίζεται μισθολογικά ένας υπάλληλος γραφείου με έναν εκπαιδευτικό που απασχολείται και στο σπίτι με την προετοιμασία του μαθήματος ή τη διόρθωση γραπτών; Γιατί είναι άδικο το ανάλογο επίδομα που παίρνει ένας εκπαιδευτικός; Γιατί να ταυτιστεί μισθολογικά ένας που δουλεύει σταθερό και ομαλό ωράριο με έναν άλλο (π.χ γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο) που δουλεύει ακανόνιστα και τρελά ωράρια;

Δίκαιο θεωρώ να αμείβεται ο καθένας ανάλογα με την υπηρεσία και το ωράριο που δουλεύει.

Να κάτσει και ο εκπαιδευτικός 8ωρο στο σχολείο του να προετοιμαστεί και να διορθώσει γραπτά. Και να μην παίρνουν έξτρα λεφτά για τις πανελλαδικές. Αν ήταν υπάλληλοι γραφείου δε θα πήγαιναν στο πόστο τους?

Μάθαμε να μας κακοφαίνονται μόνο τα έξτρα που βγάζουν οι εφοριακοί,τα δικά μας δεν τα κοιτάμαι.

Αφού ο βασικός μισθός του εκπαιδευτικού είναι χαμηλός,να αυξηθεί.
Αλλά να κοπούν τα χαζά επιδόματα που μόνο τροφή για σχόλια δίνουν.

[apri]

Η ιστορία των επιδομάτων είναι παλιά και σύνθετη.

Το λογικό και το δίκαιο θα ήταν να παίρνουν όλοι τον ίδιο μισθό συν τις όποιες υπερωρίες κάνουν.

Το πρόβλημα προέκυψε από τη στιγμή που άρχισαν να ζητούν οι εργαζόμενοι αυξήσεις και το κράτος αρνούνταν να τις δώσει. Τότε εφευρέθηκαν τα επιδόματα, τα οποία άλλα τα δικαιολόγησαν συνδέοντάς τα με τη φύση της κάθε δουλειάς και άλλα τα άφησαν απλώς αδικαιόλογητα (βλ. τα 176 ευρώ που βαφτίστηκαν «προσωπική διαφορά»).

Τα οφέλη ήταν πολλαπλά: Τα επιδόματα δεν υπολογίζονταν στις συντάξεις. Επίσης, επειδή δεν ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν το ίδιο επίδομα σε όλους, διαιρούσαν τους υπαλλήλους σε δυο κατηγορίες, τους προνομιούχους που έπαιρναν υψηλότερα επιδόματα (συνήθως ολιγάριθμες κατηγορίες τις οποίες είχαν ανάγκη π.χ εφοριακοί) και τους λιγότερο προνομιούχους (πολυάριθμες κατηγορίες π.χ εκπαιδευτικοί). Έτσι, οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν ενωμένοι και ο καθένας ασχολούνταν με το σινάφι του. (βλ. λ.χ παρόμοιες διαιρέσεις που έγιναν ως προς την πρόσληψη ακόμα και εντός των εκπαιδευτικών σε 30μηνίτες, 24μηνίτες, τριτέκνους, πολυτέκνους κλπ).

Και ενώ την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτήν την άδικη διαίρεση την είχαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, μόλις ξέσπασε η κρίση και παρουσιάστηκε η ανάγκη να γίνουν περικοπές, ξαφνικά πέταξαν το μπαλάκι στους εργαζομένους. Ξαφνικά, οι εργαζόμενοι με τα επιδόματά τους έφταιγαν που φαλίρισε το κράτος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ενεργοποίησαν το διχασμό που σιγόκαιε τόσα χρόνια στρέφοντας τους μεν εναντίον των δε, για να τους διασπάσουν εντελώς. Έτσι προέκυψε και όλο αυτό το μένος εναντίον των πιο προνομιούχων υπαλλήλων που καλούνταν από τους υπόλοιπους όχι απλώς να υποστούν την ίδια περικοπή μ' αυτούς, αλλά πολύ μεγαλύτερη με την αιτιολογία ότι έπαιρναν μεγαλύτερα επιδόματα. Κι όταν αντέδρασαν λ.χ οι εφοριακοί, όλοι έπεσαν πάνω τους να τους φάνε και να τους πουν προκλητικούς, ξεχνώντας ότι κι αυτοί τόσα χρόνια είχαν οργανώσει τη ζωή τους (π.χ με δάνεια) πάνω σε άλλα εισοδήματα.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βρίζει ο ένας τον άλλο, ξεχνώντας ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος και αφήνοντας στο μεταξύ να τρέχουν κι άλλες περικοπές, να χάνονται κι άλλα εργασιακά δικαιώματα. Με βάση αυτό το σκεπτικό συμφωνώ με τον συντάκτη του άρθρου ότι ο συνάδελφος δεν είναι ο εχθρός.

[apri]

Και ο κόσμος σιγά-σιγά ξυπνάει...


Δύσκολοι καιροί για τον πολιτικό κόσμο
Της Μαριλης Mαργωμενου

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100067_15/05/2010_401129

Το «JK» εγκαταλείφθηκε. Η «

[panos2]

Η ιστορία των επιδομάτων είναι παλιά και σύνθετη.

Το λογικό και το δίκαιο θα ήταν να παίρνουν όλοι τον ίδιο μισθό συν τις όποιες υπερωρίες κάνουν.

Το πρόβλημα προέκυψε από τη στιγμή που άρχισαν να ζητούν οι εργαζόμενοι αυξήσεις και το κράτος αρνούνταν να τις δώσει. Τότε εφευρέθηκαν τα επιδόματα, τα οποία άλλα τα δικαιολόγησαν συνδέοντάς τα με τη φύση της κάθε δουλειάς και άλλα τα άφησαν απλώς αδικαιόλογητα (βλ. τα 176 ευρώ που βαφτίστηκαν «προσωπική διαφορά»).

Τα οφέλη ήταν πολλαπλά: Τα επιδόματα δεν υπολογίζονταν στις συντάξεις. Επίσης, επειδή δεν ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν το ίδιο επίδομα σε όλους, διαιρούσαν τους υπαλλήλους σε δυο κατηγορίες, τους προνομιούχους που έπαιρναν υψηλότερα επιδόματα (συνήθως ολιγάριθμες κατηγορίες τις οποίες είχαν ανάγκη π.χ εφοριακοί) και τους λιγότερο προνομιούχους (πολυάριθμες κατηγορίες π.χ εκπαιδευτικοί). Έτσι, οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν ενωμένοι και ο καθένας ασχολούνταν με το σινάφι του. (βλ. λ.χ παρόμοιες διαιρέσεις που έγιναν ως προς την πρόσληψη ακόμα και εντός των εκπαιδευτικών σε 30μηνίτες, 24μηνίτες, τριτέκνους, πολυτέκνους κλπ).

Και ενώ την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτήν την άδικη διαίρεση την είχαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, μόλις ξέσπασε η κρίση και παρουσιάστηκε η ανάγκη να γίνουν περικοπές, ξαφνικά πέταξαν το μπαλάκι στους εργαζομένους. Ξαφνικά, οι εργαζόμενοι με τα επιδόματά τους έφταιγαν που φαλίρισε το κράτος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ενεργοποίησαν το διχασμό που σιγόκαιε τόσα χρόνια στρέφοντας τους μεν εναντίον των δε, για να τους διασπάσουν εντελώς. Έτσι προέκυψε και όλο αυτό το μένος εναντίον των πιο προνομιούχων υπαλλήλων που καλούνταν από τους υπόλοιπους όχι απλώς να υποστούν την ίδια περικοπή μ' αυτούς, αλλά πολύ μεγαλύτερη με την αιτιολογία ότι έπαιρναν μεγαλύτερα επιδόματα. Κι όταν αντέδρασαν λ.χ οι εφοριακοί, όλοι έπεσαν πάνω τους να τους φάνε και να τους πουν προκλητικούς, ξεχνώντας ότι κι αυτοί τόσα χρόνια είχαν οργανώσει τη ζωή τους (π.χ με δάνεια) πάνω σε άλλα εισοδήματα.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βρίζει ο ένας τον άλλο, ξεχνώντας ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος και αφήνοντας στο μεταξύ να τρέχουν κι άλλες περικοπές, να χάνονται κι άλλα εργασιακά δικαιώματα. Με βάση αυτό το σκεπτικό συμφωνώ με τον συντάκτη του άρθρου ότι ο συνάδελφος δεν είναι ο εχθρός.

Για αυτό προτείνω την βελτίωση. Με το ενιαία μισθολόγιο ο ευνοούμενος - συναλασσόμενος με το σύστημα "συνάδελφος" να γίνει φίλος, συμπάσχων, συνάδελφος... και όχι απλά συμπολίτης, γιατί τώρα δεν είναι συνάδελφος...

Αν εμείς, που αδικούμαστε κατάφωρα από την μοιρασιά, δεν προτείνουμε τέτοιες λύσεις, δεν θα το κάνουν ποτέ αυτοί που ασκούν εξουσία, γιατί πάντα θα θέλουν να διατηρούν τις οάσεις για τους δικούς τους στην έρημο πια του δημοσίου......

[rorygr]

Ακούω τις φωνές των υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα σχετικά με τις μειώσεις στα επιδόματα τους και στις συνολικές αποδοχές τους και απορώ.
Νομίζουν ότι προσφέρουν και παράγουν γι αυτά τα οποία πληρώνωνται;
Όλοι οι Έλληνες έχουν έρθει κάποια στιγμή απέναντι σε κάποιον υπάλληλο του δημοσίου και έχουν δεί τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται (εάν τον βρούν στο πόστο του).
Και όταν ακούω από αυτούς την λέξη...

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ μου γυρίζουν τα μυαλά.
Ξέρεις πόσες κρατήσεις έχω δώσει εγώ για να πάρω αυτό το εφ'άπαξ; μου είπε κάποιος γείτονας που κάθε ημέρα που γυρνούσα στο σπίτη μετά την δουλειά τον έβλεπα να πίνει φραπέ στο μπαλκόνι του.
Συμφωνώ μόνο που τις δικές μου κρατήσεις της πληρώνει ο εργοδότης μου ενώ τις δικές του ο κάθε εργαζόμενος των 700,00 , 800,00 , και 1.000,00

[apri]

Επίσης, πόσες φορές έχουμε μπει σε μια ιδιωτική επιχείρηση όπου δεχθήκαμε κάκιστες ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες χωρίς απόδειξη, όπου εξαπατηθήκαμε ή όπου ο υπάλληλος δεν μας εξυπηρέτησε ή ήταν αγενής;
Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι όλοι οι επιχειρηματίες είναι απατεώνες ή όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι κακοί;

Αν δεν πρόσφεραν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν θα λειτουργούσε κανένα σχολείο, κανένα νοσοκομείο, καμία δημόσια υπηρεσία. Θα είχαν τα πάντα καταρρεύσει. Λειτουργούν όμως και αυτό οφείλεται στους ευσυνείδητους και στους συνεπείς που προσπαθούν να καλύψουν με τη δουλειά τους όσους λουφάρουν ή παρανομούν, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον ιδιωτικό τομέα.

Επίσης, το ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τις αποδοχές των ιδιωτικών υπαλλήλων γιατί τις πληρώνει το αφεντικό τους είναι ένας μύθος. Αν όλοι οι επιχειρηματίες πλήρωναν στο κράτος τους φόρους που έπρεπε να πληρώνουν με βάση τα κέρδη τους, τότε και οι φόροι που πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι θα ήταν κατά πολύ λιγότεροι. Άσε δε, που τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων δεν τις πληρώνουν μόνο οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αλλά και οι ίδιοι οι δημόσιοι μέσω της φορολογίας.

[apri]

Και ένα άρθρο σχετικό που δημοσιεύτηκε στο troktiko, πριν από λίγο.


Σάββατο, 15 Μαΐου 2010
Απάντηση για το 1 εκ. υπαλλήλους στο δημόσιο

"ΚΑΛΑ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΕΨΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΙ Ε

[panos2]

Και ένα άρθρο σχετικό που δημοσιεύτηκε στο troktiko, πριν από λίγο.


Σάββατο, 15 Μαΐου 2010
Απάντηση για το 1 εκ. υπαλλήλους στο δημόσιο

"ΚΑΛΑ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΕΨΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΙ Ε

[apri]

Έχω την εντύπωση ότι οι γραμματείς στα δικαστήρια είναι ΠΕ, αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Πέραν τούτου, δεν καταλαβαίνω γιατί συγκρίνεις τα λεφτά του με έναν εκπαιδευτικό, τη στιγμή που τα ωράρια, απ' ό,τι φαίνεται, είναι τελείως διαφορετικά. Άλλο πράγμα να γυρνάς το μεσημέρι σπίτι σου και άλλο να δουλεύεις μέχρι αργά το βράδυ. Και γενικά, αν κάποιος αμείβεται ανάλογα με τη δουλειά που προσφέρει, εγώ δεν έχω πρόβλημα, ακόμα κι αν παίρνει περισσότερα από εμένα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι αμείβεται αυτός  περισσότερο, εφόσον το αξίζει, αλλά ότι αμείβονται άλλοι λιγότερο από όσο θα έπρεπε. Άρα, αντί να κακολογούμε αυτόν που αμείβεται κανονικά, θα έπρεπε να καταγγέλλουμε το γεγονός ότι κάποιοι υποαμείβονται. Γιατί αν συνεχίσουμε μ' αυτήν τη λογική, τότε θα πρέπει να θεωρούμε προνομιούχο τον εκπαιδευτικό σε σχέση με τους εργαζομένους των 700 ευρώ και προνομιούχους των 700άρηδες σε σχέση με τους ανέργους. Είναι παράλογο και άδικο.

[selas]

Πάντως, επειδή το διάβασα σε πολλά posts και σελίδες, να θυμάστε ότι σε κάθε κλάδο, πίσω από κάθε έναν υπάλληλο που ξύνεται/είναι προβληματικός/είναι βλάκας/είναι αδιάφορος, υπάρχει ένας ευσυνείδητος υπάλληλος που κάνει τη δουλειά του και επιβαρύνεται και τη δουλειά του άλλου. Αλλά δυστυχώς, επειδή η φύρα είναι αυτή που φαίνεται και μας κάνει εντύπωση, εκεί εστιάζουμε την προσοχή μας. Έτσι οι δασκαλοι είναι τρελοί και τεμπέληδες, οι εφοριακοί είναι λαμόγια, οι επιστάτες και οι καθαρίστριες ξύνονται όλη μέρα κτλ, κτλ. Θυμάται κανένας τους δασκάλους που δουλεύουν και πασχίζουν και προσφέρουν αφήνοντας πίσω οικονομικές υποχρεώσεις, οικογένειες, προσωπική ζωή; Κανείς. Άρα έχουμε δίκιο που φωνάζουμε. Τους καημένους υπαλλήλους στην εφορία που μπήκα την Πέμπτη και γινότανε της μουρλής στις δηλώσεις και την μία ώρα που περίμενα δεν πήραν ανάσα μπροστά στα χαρτιά τους τους σκέφτεται κανείς; Έχουν και αυτοί το δίκιο τους και φωνάζουν. Την καθαρίστρια που είχα στο Νευροκόπι και μπορούσες να γλείψεις το πάτωμα, τα καθίσματα, να σηκώσεις φαγητό από τη μοκέτα και να είναι καθαρό, ενώ έπαιρνε 150 ευρώ το μήνα, τη σκέφτηκε κανενας; Κανένας. Έχει και αυτή δίκιο που φωνάζει.

Αλλά βέβαια, αντί να επιτεθούμε στη φύρα του δικού μας κλάδου, η του διπλανού κλάδου, διεκδικώντας τα αυτονόητα (όχι με την αξιολόγηση που προτείνουν τώρα, μακριά από μας) είμαστε πολύ ελαστικοί. "Έλα μωρέ τον συνάδελφο που λουφάρει και τον καλύπτουν, δεν θα αλλάξω σχολείο;", "έλα μωρέ τον εφοριακό που ξύνεται/τον γιατρό που τα παίρνει, εγώ θα του κάνω αναφορά;", "έλα μωρέ, αργησανε στην υπηρεσία το τάδε έγγραφο, άχρηστοι  είναι, τί να κάνουμε", γιατί αύριο μπορεί να είναι στη θέση του λουφαδόρου η θεία μας, ο κουμπάρος, ο γνωστός, και κάνουμε μόκο, ή δεν ξέρω και εγώ γιατί.

Αλλά στο Ελλαδιστάν δεν ζητάμε τα υτονόητα. Δεν απομακρύνουμε μόνοι μας τις φύρες. Μόνο θαυμάζουμε τους Γερμανούς, τους Δανούς, τους Φιλανδούς. Δεν χρειαζόμαστε καμια αξιολόγηση, και καμία έριδα μεταξύ μας. Άν έφευγαν οι "αεριτζήδες", τότε εγώ θα δεχόμουν να παίρνει ο εκπαιδευτικός που δουλεύει 2000 ευρώ, ο εφοριακός που είναι 8 ώρες σε συναλλαγή 3000 ευρώ (μα του καταλυπήθηκα τους ανθρώπους, εγώ ούτε 1+1 και αυτοί να εξηγούν σε κάθε παππού, να περνάνε στον υπολογιστή τα χαρτιά, να σηκώνουν τα τηλέφωνα, δεν θα το έκανα ούτε με τα 2000 που παίρνουν), η καθαρίστρια 1500 ευρώ (γιατί είναι σημαντικό να έχουμε πραγματικά καθαρά σχολεία,ανθρώπους που να κάθονται 6 ώρες στο σχολείο μήπως τύχει κάτι κτλ, και αυτό σημαίνει μια γυναίκα να τρίβει, να σκύβει να μυρίζει τα χημικά όλη την ώρα, να αναλαμβανει τις ζημιές κτλ).

Και ξαναλέω για να μη παρεξηγηθώ: Μακριά από μας η αξιολόγηση. Αλλά τα αυτονόητα; Να δουλεύουν οι εργαζόμενοι και να κάνουν αυτά που πρέπει;