0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Αρνούνται την αξιολόγηση Του Αποστολου Λακασα«Στα 31 χρόνια της δουλειάς μου στην εκπαίδευση, κανείς δεν μου έχει πει εάν αυτό το κάνω καλά ή το άλλο άσχημα. Δεν θέλω να συνεχιστεί αυτό. Θέλω να αντισταθώ σε αυτή τη νοοτροπία. Γι’ αυτό και υποστηρίζω την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων». Τα λόγια ανήκουν στον ιστορικό κ. Γιάννη Αντωνίου, διευθυντή του 2ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών. Ο σύλλογος διδασκόντων του σχολείου με σημαντική πλειοψηφία (38 υπέρ επί συνόλου 55 εκπαιδευτικών) αποφάσισε το σχολείο να συμμετάσχει στο πιλοτικό πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης, που θα ξεκινήσει το υπουργείο Παιδείας από την επόμενη σχολική χρονιά. Με βάση τη σχετική εγκύκλιο, το πρόγραμμα θα αναπτυχθεί σε τέσσερις φάσεις, ξεκινώντας από την καταγραφή των υποδομών, ώστε να γίνει διάγνωση των ελλείψεων, και φθάνοντας στο σκέλος της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου.Το πρόγραμμα έχει δεχθεί την οξύτατη πολεμική της ΟΛΜΕ, η οποία ζητά από τους εκπαιδευτικούς γενική... ανυπακοή. Μάλιστα, πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι σε πολλά σχολεία οι συνδικαλιστές παρενέβησαν για να αποτρέψουν μία υπέρ του προγράμματος απόφαση των καθηγητών, ενώ και η πλειονότητα των σχολικών συμβούλων είναι αρνητική και καχύποπτη με τα σχολεία-«προδότες». Ετσι, ελάχιστα έχουν δηλώσει συμμετοχή στο πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης. Είναι ενδεικτικό ότι στις πολυσυλλεκτικές κεντρικές γειτονιές της Αθήνας μόλις 3 σχολεία έχουν δηλώσει συμμετοχή από τα 230. Δηλαδή, λίγο περισσότερο από το 1%!«Ο πολιτισμένος κόσμος έχει μάθει να μετράει και να αποτιμά από την εποχή του Γαλιλαίου», λέει ο κ. Αντωνίου, και ξεπερνά τις όποιες υπόνοιες για «φαγοπότι ημετέρων με ευρωπαϊκά κονδύλια» (το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ), τονίζοντας ότι «στην περίπτωση που υπάρχει κάποιο επιμίσθιο για τον διευθυντή του σχολείου, θα το καταθέσω στο ταμείο του σχολείου». Το εντυπωσιακό, μάλιστα, είναι ότι οι συνδικαλιστές στην περίπτωση αυτή ρίχνουν τις μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές, με αποτέλεσμα το «Οχι στην αξιολόγηση» να αποτελεί προϊόν ομόθυμης διαπαραταξιακής σύμπλευσης ενός φάσματος που καλύπτει τον χώρο από τη Ν.Δ. μέχρι ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. «Για κάποιους η συντεχνία μοιάζει να έχει τα χαρακτηριστικά της πατρίδας. Και αυτοί αντιλαμβάνονται τη συντεχνία ως ένα σύνολο που δεν μπορεί να ελέγχει κανείς», παρατηρεί ο κ. Αντωνίου. Αλλωστε, η άρνηση της αξιολόγησης αποτελεί «πάγια θέση του κλάδου» τα τελευταία 30 χρόνια. «
Podiki να σου πω...Δεν θα αφήσω να με φάει λάχανο, όπως λες, ο χ, ψ που έχει φίλο, συγγενή κλπ, θα παλέψω. Αλλά θα πρέπει να είμαι σωστή για να μπορώ να διεκδικήσω μία θέση στην εκπαίδευση, να υποστηρίζω επιστημονικά τις μεθόδους μου και τα αποτελέσματα της δουλειάς μου να μην αφηνουν περιθώρια αμφιβολίας της ικανότητάς μου!Διαφορετικά, εάν δεν είμαι ικανή, ας πάω σπίτι μου, αυτό είναι το σωστό και δίκαιο για τους μαθητές.Αυτό που λέω λοιπόν, είναι ότι εμείς θα πρέπει να θέσουμε τα κριτήρια (ή έστω να συναποφασίσουμε για αυτά) της αξιολόγησης του έργου μας, με το να αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα νομίζεις θα κρατήσουμε τη θέση μας?? εάν θέλουν να σε απολύσουν δεν μπορούν να βρουν άλλους τρόπους θεωρείς?Και να σου πω, είμαι νέα εκπαιδευτικός, διανύω το δεύτερο έτος, και όχι δεν φοβάμαι γιατί έχω μελετήσει, και μελετώ καθημερινά, τέλεια δεν είμαι αλλά είμαι ενεργή και εάν η εκπαίδευση αποκτήσει τόσο ανώτερης ποιότητας εκπαιδευτικούς που εγώ φαντάζω ένα τίποτα μπροστά τους, τότε δεν θα λυπηθώ, αντίθετα θα χαρώ, και θα πάω να γίνω αγρότισσα ή ό,τι άλλο στο οποίο θα είμαι καλύτερη....Πάντως, τα σχολεία έχουν γίνει χώρος χαλάρωσης των κουρασμένων, και πολλά άλλα που όλοι ξέρουμε αλλά λίγοι θίγουν...αυτό δεν νομιζεις πως πρέπει να αλλάξει?