Ζητώ συμβουλή για μαθητή

[geo33]

Καλησπέρα. Θα παρακαλούσα να μου δώσουν τα "φώτα" τους συνάδελφοι που ασχολούνται με ειδική αγωγή ή με συμβουλευτική (και φυσικά όποιος άλλος έχει την καλή διάθεση). Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Στο γυμνάσιο ήρθε πέρσι ένα παιδί με πολλά προβλήματα. Ζει με τη μητέρα του και, με βάση τα λεγόμενά της, με τον εν διαστάσει σύζυγο έχουν εκτυλιχθεί σκηνές "απείρου κάλλους" μπροστά στο παιδί. Από την πρώτη μέρα που ήρθε, έβριζε πολύ χυδαία καθηγητές και μαθητές. Δεν μπορούσε να μείνει μες στην τάξη, με ικέτευε να τον αφήσω να πάει τουαλέτα, στο κυλικείο, για να πιει νερό κλπ. Χτυπιόταν με τους άλλους ακόμη και την ώρα του μαθήματος. Κάποια στιγμή τον πήρε ο πατέρας του και τον πήγε σχολείο στην πόλη όπου ζούσε εκείνος. Έμεινε στάσιμος.
Φέτος ήρθε πάλι σε μας. Από τη μέρα του αγιασμού έχει την ίδια και χειρότερη συμπεριφορά. Εκτός από τα παραπάνω που περιέγραψα, κάνει διάφορους ήχους μέσα στο μάθημα και φυσικά όλοι γελάνε, πράγμα που τον ενθαρρύνει να συνεχίσει.
Τον παρακολουθεί ειδικός (ιδιωτικά), ο οποίος δε μας έδωσε κάποιο τρόπο αντιμετώπισης. Όλοι οι συνάδελφοι τον θεωρούν "καμένο χαρτί". Συμφώνησαν, ωστόσο, ότι η ωριαία αποβολή δεν έχει κανένα νόημα. Προσωπικά, "κλείνω" τα αυτιά μου σε ό,τι κάνει και μίλησα ξεχωριστά στα παιδιά, ώστε να μη γελούν μαζί του. Είπαν ότι θα το τηρήσουν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να τον δεχτούν στην παρέα τους, λόγω της πολύ επιθετικής συμπεριφοράς του (παρενοχλεί και τα κορίτσια-καταλαβαίνετε). Απλώς του μιλάω χαμηλόφωνα και του λέω "τώρα δεν κοροϊδεύουμε, γράφουμε στο τετράδιό μας" ή "δεν επιτρέπω να μιλάς έτσι, κοίτα το βιβλίο σου" κλπ.
Φυσικά δεν έχω ιδέα τι να κάνω. Δεν ξέρω αν είναι περίπτωση που εντάσσεται στο πλαίσιο της ειδικής αγωγής, οπότε εκεί θα έβρισκε τη βοήθεια που του αξίζει. Στην περίπτωση του σχολείου μας μιλάμε για 30άρια τμήματα.
Ελπίζω να σας έδωσα σαφή εικόνα του παιδιού. Αύριο έχω πάλι μάθημα στο τμήμα του και θα εκτιμούσα αν είχατε κάποιες προτάσεις.

[PDE ads]

[gringa]

Να διευκρινίσω ότι δεν έχω ιδέα από ειδική αγωγή, απλά είχα μία παρόμοια περίπτωση (όχι τόσο ακραία) σε ιδιαίτερο. Αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να του δείχνω σεβασμό και να τον αντιμετωπίζω σαν να ηταν μεγάλος. Δεν του μιλούσα δηλαδή "δασκαλίστικα", αλλά σαν ίσο με μένα. Από τη στιγμή που τον σεβάστηκα, άρχισε να με σέβεται κι εκείνος. Ως ένα βαθμό έπιασε, τουλάχιστον μπορούσα να συνενοηθώ κάπως. Τώρα η δική σου η περίπτωση είναι διαφορετική, καθώς αποσυντονίζει όλη την τάξη. Μου φαίνεται ότι οι πράξεις του φωνάζουν για προσοχή. Ίσως αν του αναθέσεις κάποια εργασία, σε κάτι που του αρέσει και τον βάλεις να την παρουσιάσει στην τάξη? Έτσι θα μορέσει να το παίξει "καμπόσος" και θα μάθει και κάτι το παιδί...

Λέω εγώ τώρα...

[MARKOS]

εκτος απο τη καλη συμβουλη της συναδελφου,να του ανατεθει μια εργασια την οποια οπως και να εχει θα την επιβραβευσης, μπορεις να τους χωριζεις σε μικρες ομαδες και να κανοιυν συνεργατικες εργασιες. βαλε τον συντονιστη της ομαδας.το αισθημα του αρχηγου θα τον αλλαξει καπως και μαλιστα επειδη θα κρατησει λιγες μερες αυτη η εργασια αρα θα εχει μεγαλη χρονικη διαρκεια. τον ξανακανεις στη μεθεπομενη. αλλαγη ρολων.

μπορεις με συνεργασια των παιδιων παντα να τον βοηθησεις. ας γινει υπευθυνος για την ταξη.
πολυ σωστα εκανες και ζητησες τη βοηθεια των συμμαθητων του, πιστευω να προσπαθησουν ολοι.
ειναι δυσκολη η περιπτωση του. Ο δ/ντης τι λεει?

[geo33]

Προσωπικά θεωρώ εξαιρετικά πιθανό να είχαν προηγηθεί περιστατικά κακοποίησης εις βάρος του παιδιού. Προσπάθησα να του μιλήσω ιδιαιτέρως, αλλά δεν μπορούσε να με παρακολουθήσει πάνω από 5 δευτερόλεπτα (υπερκινητικότητα;) Δεν ξέρω αν είναι σε θέση να κάνει κάποια εργασία, δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τις ικανότητές του σε ανάγνωση και γραφή...
Είχα δοκιμάσει πέρσι τις ομάδες, όπου έριξε απίστευτο βρισίδι και στο τέλος "χούφτωσε" μια συμμαθήτριά του. Προς το παρόν, οι συμμαθητές του απλά τον αποφεύγουν.
Ο διευθυντής είναι σε επικοινωνία με τον παιδοψυχολόγο του παιδιού, αλλά δεν τον είδα διατεθειμένο να ασχοληθεί. Στη συνεδρίαση μου έδωσε ελάχιστα δευτερόλεπτα να εκθέσω στους νέους συναδέλφους την περίπτωση του παιδιού (κι αυτό με το ζόρι).
Θα εφαρμόσω τις ιδέες σας, ίσως φέτος να έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με πέρσι, αν και το παιδί είναι πιο αγριεμένο φέτος.

[PDE ads]

[συννεφούλα]

Το παιδί αυτό χρειάζεται πολλή αγάπη, την οποία να φροντίζεις με κάθε τρόπο να του τη δείχνεις. Στην ηλικία αυτή (αφού είναι στην εφηβεία) κ αφού έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις, νομίζω ότι ότι πρέπει να νιώσει ένα "νοητό χάδι", δηλ. ένα χαμόγελο, ένα νεύμα αποδοχής, ένα βλέμμα ζεστό. Δεν είναι όπως στο δημοτικό, που η αγάπη εκφράζεται με ένα χάδι στο κεφαλάκι. Υποθέτω ότι θα αντιδρά σε οποιοδήποτε άγγιγμα στην ηλικία αυτή.
Ακόμη φρόντισε να μάθεις τι ενδιαφέροντα έχει, αθλήματα ίσως, διαδικτυακά παιχνίδια, τι του αρέσει, τι ομάδα είναι ενδεχομένως, ώστε να τον πλησιάσεις πρώτα.

[MARKOS]

και ζητησε του να πατε μαζι εξω για ενα καφε, να σε δει και ως φιλη και θα σου ανοιχτει σιγα σιγα.
Πω ...πω...ειλικρινα ....χαλαστηκα ρε γμτ με αυτη την ιστορια!! Κρατα μας ενημερους όποτε μπορεις....ετσι?

[geo33]

Ευχαριστώ πολύ συνάδελφοι για το ενδιαφέρον. Θα σας ενημερώνω και περιμένω ό,τι άλλο έχετε να προτείνετε. Το ζητούμενο σε αυτή τη φάση είναι να παραμείνει στο σχολείο.

[Sabi]

'καμμενο χαρτι" οπως ειπαν οι συναδελφοι σου στο σχολειο ΔΕΝ ειναι σιγουρα!! θα υπαρχει κατι στο οποιο ειναι καλος!σε κατι στο οποιο εχει καποια κλιση!κατι που τον ενδιαφερει τελοσπαντων!! προσπαθησε να καταλαβεις τι ειναι αυτο και επειτα με καποιο τροπο εισηγαγε το στο μαθημα σου!σε καποια εργασια,δραστηριοτατα ισως?δεν ξερω,αλλα κερδισε του το ενδιαφερον και καντον να πισμωσει με κατι κ να δουλεψει γι'αυτο!!επειτα επιβραβευσε τον για την προσπαθεια του! κατα τη γνωμη μου μην προσπαθησεις να του επιβληθεις,θα αντιδρασει!αλλα κ ουτε να γινεται φιλοι-κολλητοι! κρατησε μια ισορροπια θα ελεγα.. καλη τυχη!
ΥΓ: Nα παντως γιατι χρειαζεται ο ψυχολογος,η κοινωνικη λειτουργος στα σχολεια!!!αλλα ειπαμε εδω ειναι Ελλαδα!!ειμαστε ετη φωτος πισω σε κατι τετοια θεματα!!

[geo33]

Από πέρσι περιμένω κάποια διέξοδο από τον παιδοψυχολόγο του, που μας είπε απλώς ότι είναι από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις που έχει αναλάβει. Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιος σε όλο το σύστημα που να μην έχει ιδέα πώς μπορεί να βοηθηθεί αυτό το παιδί.
Πέρσι είχαμε ένα παιδί στα πρόθυρα της αυτοκτονίας (κυριολεκτικά) λόγω οικογενειακών και οικονομικών προβλημάτων. Ήταν ταυτόχρονα ο κλόουν της τάξης με άπειρες ωριαίες και κάποια στιγμή έφτασε στα άκρα. Πέσαμε όλοι επάνω του, τον βοηθήσαμε και ήρθε άλλος άνθρωπος φέτος. Ελπίζω να γίνει από νωρίς κάτι με αυτό το παιδί.

[kellykou]

Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?

[geo33]

Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?

Σωστή παρατήρηση, έλα όμως που δεν έχει κανείς μας την εμπειρία ούτε την κατάρτιση να το εντοπίσει; Να παραπέμψουμε τη μητέρα στο (παλιό) ΚΔΑΥ; Ο ειδικός που το βλέπει, δε θα διαπίστωνε κάτι;

[spithas]

την διάγνωση δεν μπορούμε να την κάνουμε ιντερνετικά...θα παραπέμψεις το παιδί στα ΚΕΔΔΥ αρχικά...αυτό όμως δεν διευκολύνει καθόλου τη δουλειά σου μέσα στην τάξη...πρέπει να πιέσεις τον διευθυντή να ζητήσει από τη διεύθυνση να στείλει κάποιον ωρομίσθιο ειδικής αγωγής...καθώς το παιδί χρειάζεται και εξατομικευμένη υποστήριξη από κάποιον ειδικό...
τώρα από εκεί και πέρα.. προσπάθησε να τον πιάσεις στο διάλειμμα ή σε κάποια εκδρομή ή στο σχόλασμα...να είναι κάπως χαλαρός και πές του κάτι καλό που παρατηρείς σε αυτόν...(πχ.είχα ένα αντίστοιχο μαθητή που έβλεπα ότι έκανε συνέχεια ποδήλατο...τον προσέγγισα και αρχισα να του μιλάω για αυτό...τον ρώταγα διάφορα..τον έκανα να αισθανθεί σημαντικός και καλός σε κάτι...μετά πηγαίναμε μαζί για πόδήλατο και μου μάθαινε τις ταχύτητες........αυτό γενικά βοηθάει..να νιώσει ότι ασχολήσε, ότι είσαι και άνθρωπος εκτος από εκπαιδευτικος...αν δεν χτίσεις μια προσωπική σχέση με το παιδί όποια τεχνική και να ακολουθήσεις στην τάξη δεν θα πετύχει..)

[panos2]

Το παιδί αυτό χρειάζεται πολλή αγάπη, την οποία να φροντίζεις με κάθε τρόπο να του τη δείχνεις. Στην ηλικία αυτή (αφού είναι στην εφηβεία) κ αφού έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις, νομίζω ότι ότι πρέπει να νιώσει ένα "νοητό χάδι", δηλ. ένα χαμόγελο, ένα νεύμα αποδοχής, ένα βλέμμα ζεστό. Δεν είναι όπως στο δημοτικό, που η αγάπη εκφράζεται με ένα χάδι στο κεφαλάκι. Υποθέτω ότι θα αντιδρά σε οποιοδήποτε άγγιγμα στην ηλικία αυτή.
Ακόμη φρόντισε να μάθεις τι ενδιαφέροντα έχει, αθλήματα ίσως, διαδικτυακά παιχνίδια, τι του αρέσει, τι ομάδα είναι ενδεχομένως, ώστε να τον πλησιάσεις πρώτα.

"νοητό χάδι"...
Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτός ο όρος στα παιδαγωγικά ή είναι δικής σου έμπνευσης, αλλά μου άρεσε πολύ...
Με μια πρόταση έδωσες την λύση για πολλές περιπτώσεις δύσκολων παιδιών...

Επειδή τα παιδιά έχουν τέλειες κεραίες καταλαβαίνουν αν το νοητό χάδι είναι αληθινό ή ψεύτικο...
Ένα παράδειγμα: Σαν μαθητής είχα πάντα πρόβλημα με την πρώτη ώρα. Έμπαινα στην τάξη πάντα με μισή ώρα καθυστέρηση... Πέρυσι είχα έναν μαθητή στην Α' Λυκείου δύσκολο και απείθαρχο... (εκδιώχθηκε από τον σύλλογο των διδασκόντων στους 2 μήνες, παρά την σθεναρή αντίδρασή μου).¨
Κάθε Δευτέρα τον είχα πρώτη ώρα και ερχόταν με μισή ώρα καθυστέρηση. Η ματιά μου μάλλον έκπεμπε αυτό το νοητό χάδι. Πάντα είχα μια τέλεια επικοινωνία με αυτό το παιδί... Είχαμε καλό ξεκίνημα...
Θέλω να πω, ότι δεν μπορεί ο καθένας να "χαιδέψει νοητά", αν δεν νιώσει και ανάλογα...

  

[vasp]

Προσωπικά δεν έχω σχέση με εκπαίδευση εφήβων, όμως λόγω της δεύτερης ειδικότητας μου, έχει τύχει να δω και εφήβους με διάφορα προβλήματα.

Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?

Αυτό που λέει η συνάδερφος εμένα μου "κολλάει" πάρα πολύ με τη συγκεριμένη εικόνα που μας δίνεις geo33! Η ΔΕΠ έχει ως συνακόλουθο συνήθως προβλήματα συμπεριφοράς....Ωστόσο μήπως παίζει και κανένα θέμα ψυχικής υγείας φοβάμαι. Οπότε εκεί δεν μπορείς να κάνεις και πολλά(γνώμη μου, ούτε ένας απλός ψυχολόγος). Μήπως το παιδί μιλάει μόνο του; Μήπως "βλέπει" πράγματα; Μήπως εκλαμβάνει τη συμπεριφορά των άλλων ως επιθετική; Και το βασικότερο: οι γονείς του είναι ψυχικά οκ; Δεν θέλω να σε ζαλήσω, απλά αν μπορέσεις παρατήρησε λίγο τα παραπάνω....