0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Aν δεν γινει ΑΣΕΠ με συστημα που να δινει την ευκαιρια και τη δυνατοτητα στους νεους να πετυχουν μια θέση στην εκπ/ση, δυστυχως δε βλεπω τίποτα.Το φροντιστηριο ή το ιδιαιτερο ειναι μια λύση (προσωρινή), παρολο που και εκει τα πραγματα δεν ειναι καθολου ρόδινα.Εκεινο που παρατηρω τα τελευταια 2 χρονια σε τουτο εδω το φορουμ,ειναι μια γρινα διαρκης και μια μιζερια απο "βολεμένους"(μόνιμους και αναπληρωτες- και δεν αναφερομαι μονο στο οικονομικό) και μια λαχταρα για προσφορα,μια ανάγκη πληρωσης εσωτερικής απο τους νεους συναδελφους.Νεους που είτε μολις τα τελευταια χρονια πηραν το πτυχιο τους , είτε εχουν δουλεψει στην εκπαιδευση με προυπηρεσια και ειναι στο περίμενε....Για μένα, για τους πρωτους αδιάφορο, για τους δεύτερους ανθρώπινο και λυπηρό μαζι. [/font]
Mε συγχωρείς Μάρκο μου, δεν είναι όλοι οι μόνιμοι βολεμένοι και μίζεροιΑυτή η γενίκευση δε μου πάει
Επίσης θα διαφωνήσω με τη συνολική λαχτάρα όλων των νέων για προσφορά. Εάν κανείς θέλει να προσφέρει, νεώτερος ή παλιότερος, δε χρειάζεται ντε και καλά να προσληφθεί στο δημόσιο. Υπάρχει και ο ιδιωτικός τομέας, που είναι παρεξηγημένος. Από ιδιαίτερα, μέχρι εργασία σε φροντιστήρια ή και αλλαγή εντελώς επαγγελματικού προσανατολισμού. Μια χαρά μπορεί να προσφέρει κανείς από οποιοδήποτε μετερίζι, αρκεί να το επιθυμεί πραγματικά και να αγωνίζεται γι'αυτό.
Αγαπητέ Foivos81,μιας και παρέθεσες το μήνυμά μου, να σου επισημάνω ότι μάλλον παρερμήνευσες τα λόγια μου. Πρώτον, δεν είμαι βολεμένη, με την έννοια ότι δεν εργάζομαι στο δημόσιο τομέα. Παρότι έχω δύο επιτυχίες στον Ασέπ, εφέτος δεν εκλήθην ούτε καν ως αναπληρώτρια. Απ΄την άλλη δε θεωρώ και τους συναδέλφους που εργάζονται στο δημόσιο ως βολεμένους. Ειδικά με τους μισθούς που παίρνουν τώρα, μάλλον αδικημένοι θα πρέπει να θεωρούνται. Απ' την άλλη -βάζω και τον εαυτό μου μέσα - το μόνο που ήθελα μέχρι κάποια στιγμή στη ζωή μου ήταν μόνο πώς θα διοριστώ στο δημόσιο. Δυστυχώς, οι γονείς μας θεωρώ ότι μας μεγάλωσαν με την ιδέα ότι όλοι πρέπει να διοριστούμε για να έχουμε ασφάλεια και σίγουρα λεφτά. Λοιπόν, πλέον δεν είναι καθόλου έτσι και κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να προσανατολιζόμαστε και σε άλλους τομείς. Το δημόσιο έχει πεθάνει. Φυσικά και τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι εύκολα και χρειάζεται αγώνας συνεχής. Ωστόσο, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα, δε μπορώ να δεχτώ και ειδικά από νεώτερους ανθρώπους τη σκέψη ή δημόσιο ή χάος. Ας καταλάβουμε ότι το κράτος μας έχει χρεοκοπήσει και ότι δε θα καταφέρουμε πλέον όλοι να μπούμε στο δημόσιο. Καλό λοιπόν είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε κι άλλες εναλλακτικές. Δεν μπορεί να είναι όνειρο όλων των Ελλήνων μια θεσούλα στο δημόσιο.