0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Έχετε κάποια αντιπρόταση για όσους διαπίστωσαν πως δεν τους αρέσει η τάξη και μερίμνησαν, ώστε να σπουδάσουν εκ νέου για να μεταπηδήσουν στον φορέα που τους ενδιαφέρει, διαθέτοντας τα απαιτούμενα προσόντα?Οι μετάταξεις απαγορεύτηκαν, άρα η μόνη λύση είναι οι αποσπασεις.Να εγκλωβιστεί ο εκπαιδευτικος στην τάξη που δεν του αρέσει?Να παραιτηθεί?Τι άλλες επιλογές έχει, πλέον, στη διάθεση τιυ?Προσωπικά, θα επέλεγα τον δρόμο της παραίτησης, εάν δεν υπήρχαν οικονομικές υποχρεώσεις. Ας μην σκεφτόμαστε απόλυτα όταν αναφερόμαστε στο δικαίωμα για επαγγελματική εξέλιξη. Αντιθέτως, οι πολλές επιλογές και δυνατότητες αξίζουν σε υπαλλήλους με υψηλά προσόντα, όπως οι εκπαιδευτικοί.
Ειλικρινά δεν κατανοώ την επιθετικότητα κάποιων εδώ μέσα, ούτε χρειάζεται να είμαστε τόσο απόλυτοι. Γνώμη μου είναι ότι ένας εκπαιδευτικός που διορίστηκε πχ στα δημοτικά πριν 20 χρόνια και στο μεταξύ με πολύ κόπο ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ μέσα από μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές, θα ήταν πολύ λογικό να του δίνεται η ευκαιρία να μεταπηδήσει σε ανώτερη βαθμίδα και να προσφέρει έργο εκεί ανάλογα με τα προσόντα του. Γιατί να πρέπει να παραιτηθεί; Ας υπάρξουν αυστηρά κριτήρια για αποσπάσεις/μετατάξεις. Να γίνονται με διαφάνεια και με μοριοδοτηση με βάση τα τυπικά τους προσόντα. Κι εδώ θα ήθελα πολύ ένα αντι-επιχειρημα από εσάς που κουνάτε το δάχτυλο...
Προφανως ορισμένοι βλέπουν πολύ στενά το ζήτημα «τάξη», όπως λειτούργησε μέχρι τώρα στην ελληνική πραγματικότητα, θεωρώντας πως άπαξ εκπαιδευτικος, ες αει εκπαιδευτικος. Αγνοοουν πως η επαγγελματική εξέλιξη και η αλλαγή καριέρας συμβαίνει ανα τον κόσμο εδώ και δεκαετίες και σημαίνει εξέλιξη και του ανθρώπου και της κοινωνίας.Όσο για τα περι παραίτησης, όταν αναφερόμαστε σευπαλληλους με οικογένειες, ας αναλογιστούν ορισμένοι πως σαφέστατα και θα είχε συμβεί από μέρους όσων διαπίστωσαν πως δεν επιθυμούν να συνεχίσουν στις δυο βαθμίδες - πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια- επειδή δεν τους εκφράζει μια τέτοια υπηρέτηση, εάν ζούσαμε σε χώρα με επαγγελματικές ευκαιρίες και δυνατότητες για υψηλά προσοντούχους και όχι με μόνη δυνατότητα το δίπτυχο εγκλωβισμός - ανεργία.Το να αναλώνεται κανείς σε προτάσεις του τύπου «παραιτηση» αχαρακτήριστο, πραγματικά. Έτσι δεν κατακτήθηκε τίποτα ποτέ. Ενδιαφέρον θα παρουσίαζαν προτάσεις με ευελιξία, σύγχρονες οπτικές και υπέρ της προόδου και της κινητικοτητας μέσω πολλών δυνατοτήτων, όχι της καθήλωσης.
Ορισμένοι εδώ μέσα νομίζουν ότι πρέπει ο εκπαιδευτικός να είναι μονίμως yes sir σε όλα με μια ιδεολογικά φορτισμένη επίφαση του "μεταλαμπαδευτή"... αφού λοιπόν δεν τους ενδιαφέρει το διοικητικό έργο, γιατί κουνάνε μονίμως το δάχτυλο σε κάποιους που θέλουν να εξελιχθούν και έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να αλλάξουν επαγγελματική κατεύθυνση;Ξέρετε η ελεύθερη βούληση αποτελεί συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Παρα πολυ σωστα: ελευθερη βουληση, εξελιξη, ανοδος.Ομως η καλλιεργεια τετοιων δεξιοτητων, προυποθετει και θυσιες.Οχι "θεσμοθετημενη και βολικη μετακινηση απο μια θεση μονιμοτητας σε αλλη".Οποιος προσεληφθει ως δασκαλος, πρεπει μονιμως να ειναι στην ταξη του. Χωρις αποσπασεις και μεταταξεις εκτος ταξης. Οποιος θελησει να εξελιχθει, ο δρομος ειναι ανοικτος: βρισκει νεα εργασια.Σιγουρα η επικειμενη καταργηση της μονιμοτητας υων εκπαιδευτικων, θα διευκολυνει ψυχολογικα τετοιες αποφασεις, μια και πλεον οι εκπαιδευτικοι εκτιμω οτι θα ειναι ωρομισθιοι που θα προσλαμβανονται τοπικα καθε σεπτεμβριο, και εως τον ιουνιο (αν και προσωπικα δεν με βρισκει συμφωνη κατι τετοιο, ωστοσο δρομολογηθηκε πλεον).Τοτε, θα υπαρχει ακομα μεγαλυτερη δυνατοτητα εξελιξης και αλλαγης σε οποιον το επιθυμει.
Αρχικά, μιλάμε, αν δεν κάνω λάθος, για τα πανεπιστήμια οπότε δεν καταλαβαίνω πως ο εκπαιδευτικός αφήνει την τάξη ή παύει πλέον να τον ενδιαφέρει η τάξη οπότε ας παραίτηθεί να υποστεί τις συνέπειες. Σε τάξη πάλι θέλει να πάει. Κι εκεί θα διδάξει. Ποιο το πρόβλημα λοιπον που οδηγεί σε αφοριστικές παραινέσεις περι παραίτησης; Επειδή στο διάστημα από το διορισμό του και μετά, εξελίχθηκε; Να τιμωρηθεί λοιπόν γι αυτό; Στην τελική, το ίδιο το υπουργείο δίνει τη δυνατότητα αξιοποίησης των εκπαιδευτικών σε πανεπιστήμια ακόμα κι αν αυτό γίνεται με εντελώς λανθασμενο τρόπο. Να θεσπιστούν αυστηρότερα κριτήρια στις αποσπάσεις; Ναι, σαφώς. Να υπάρξει κάποιου είδους μοριοδότηση; Επίσης, ναι. Αλλά οι εκπαιδευτικοί που μπορούν να προσφέρουν στα πανεπιστήμια, θα πρέπει να έχουν μια ευκαιρία. Και αυτό δεν είναι ούτε αγνωμοσύνη, ούτε προσπάθεια αποφυγής της τάξης. Είναι το δικαίωμα κάθε εργαζομένου ανα τον κόσμο στην εξελιξη του εαυτού του και της επιστήμης του. Επίσης, γνωρίζετε πολλούς εργαζομένους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που παραιτούνται από μια δουλειά πριν εξασφαλίσουν την επόμενη; Πως επιμένετε σε αυτή την προτροπή τόσο ελαφρα τη καρδία; Κάνετε λόγο για "θεσμοθετημένη και βολική μετακίνηση από μια θέση μονιμότητας σε άλλη". Πώς γίνεται αυτό πια; Έχει κλείσει ο δρόμος για τις μετατάξεις. Δεν μιλάμε για βολική μετακίνηση. Τιπότα από όσα συζητάμε αυτή τη στιγμή δεν είναι βολικό. Και σίγουρα δεν είναι βολικό να έχει κάποιος όλα τα προσοντα για την απόσπαση και πάλι να εξαρτάται απο πολιτικά γραφεία. Πάνω απ' όλα είμαστε εκπαιδευτικοί όλοι εδώ μέσα, άρα συνάδελφοι. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε όμως η ενσυναίσθηση δεν πρέπει να λείπει από το λόγο μας, προφορικό ή γραπτό.
Άρα σε όλο το δημόσιο αλλά ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα κάποιος που θέλει να αλλάξει θέση, να πάει σε άλλο τμήμα - τομέα να μπορεί να το κάνει χωρίς να χρειαστεί να παραιτηθεί και να κάνει άλλη δουλειά αλλά εμείς μεταξύ μας να λέμε ότι αν θέλουμε να φύγουμε από το σχολείο αλλά να παραμείνουμε εντός του Υπουργείου Παιδείας να πρέπει να παραιτηθούμε. Μπράβο καλά μας κάνουν και μας στραγγαλίζουν. Μόνοι μας τα καλλιεργούμε και τα προκαλούμε όλα.
Θα συμφωνούσα, αγαπητέ μόνο όταν μιλάμε για "υγιή' ιδιωτικό τομέα και όχι τη γαλέρα που ισχύει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν είμαστε όπως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες κι ευτυχώς δεν είμαστε στις ΗΠΑ.
Εντάξει, "συνάδελφε" ό,τι πεις. Καλή σου μέρα.