0 μέλη και 6 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παιδιά οκ μην είστε τόσο απόλυτοι...δεν ξέρετε τις ανάγκες του καθενός...ξέρω πολλούς απελπισμένους συνάδελφους με παιδιά και πολλά προβλήματα στα νησιά και επειδή τους έχω ζήσει τους δικαιολογώ αν καταφύγουν σε ρουσφέτια...είναι μια ελπίδα κι αυτό γι αυτούς
Πάντως εντυπωσιακό είναι ότι ενημερώνουν για την ατυχή συγκυρία "ότι προηγούνται άλλοι".Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι συνάδελφος πληροφορικής φέτος, είχε βάλει τον πατέρα τηςνα ξημεροβραδιάζεται στο ΥΠΑΙΘ και να τρέχει πίσω από ποδιές, ώστε να τύχει μετάταξης στην Α' θμια.Τελικά - μπορεί και για να τους ξεφορτωθούν - την κάλεσαν στο τηλέφωνο από το ΥΠΑΙΘ (ήμουν δίπλα της, εν ώρα διαλείμματος το περιστατικό) της είπαν ότι όλα κανονίστηκαν και της ανακοίνωσαν ότι εντός εβδομάδας θα έβγαινε και το ΦΕΚ. Αυτή η συνέπεια των γραμματέων και...Φαρισαίων είναι άξια θαυμασμού.
Όπως έχω ξαναγράψει, δεν χρειάζεται να γενικεύομε...δεν είναι όλοι οι αποσπασμένοι σε γραφεία άχρηστοι, ούτε όλοι οι...άριστοι στα σχολεία...όλοι μας, δυστυχώς, έχουμε εμπειρία τόσα χρόνια από συναδέλφους που είναι σε σχολεία και είναι απαράδεκτοι και ως εκπαιδευτικοί και ως συνάδελφοι και ως υπάλληλοι... το ίδιο και στα γραφεία...υπάρχουν και οι απαράδεκτοι και οι χρήσιμοι και αποτελεσματικοί...όπως αναφέρθηκε ορθώς παραπάνω, πολλοί συνάδελφοι με πολλά προσόντα, αναγκάζονται, ως εκ των συνθηκών και καταφεύγουν σε πελατειακού τύπου βοήθεια, επειδή δεν αντέχουν την...εξορία τόσα χρόνια και επιζητούν να έρθουν πιο κοντά...και ας μην είμαστε και ως κλάδος εννοώ...τόσο υποκριτές...μέχρι και το 2009..αποσπώνταν κάθε χρόνο σε φορείς περίπου 9 με 10 χιλιάδες άτομα και στα σχολεία αρκετές χιλιάδες...όλες με αδιαφανείς διαδικασίες...χιλιάδες λοιπόν συνάδελφοι, κάποιοι από εμάς ή και εμείς καταφεύγαμε σε βοήθεια είτε πολιτικού, είτε διοικητικού υπαλλήλου σε υπηρεσία είτε κάποιου αιρετού σε ΠΥΣΔΕ για να βοηθήσει....εμείς, είμασταν που χρησιμοποιούσαμε τέτοιες λύσεις, όχι κάποιοι εξωγήινοι από άλλο γαλαξία...ξέρω ότι κάποιοι θα σπεύσουν να πουν...μα δεν ήμουν εγώ ήταν ο άλλος κλπ...αυτό σωστό, ωστόσο πρέπει να παραδεχτούμε ότι χιλιάδες από εμάς είχαν χρησιμοποιήσει κάποια βοήθεια...και να μην παριστάνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα...είτε χρησιμοποιείς τον αιρετό είτε...υπουργό....έχεις βάλει μέσο...απλά η κλίμακα αλλάζει....οπωσδήποτε, για να μην πέσω και εγώ στην παγίδα της γενίκευσης, δεν είναι όλοι έτσι...υπάρχουν χιλιάδες συνάδελφοι, όπως ο φίλος μας ο τρολ...απλά αυτό που ήθελα να πω είναι ότι με την ευκαιρία αυτού που είπε η Ελένη για το πολιτικό γραφείο...κάνουμε πολλοί από εμάς σαν να το ακούμε για πρώτη φορά....δυστυχώς χιλιάδες από εμάς το έκαναν στο παρελθόν και το κάνουν ακόμη...αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι...το αν θέλουμε να...φαντασιωνόμαστε ότι αυτοί που καταλήγουν σε κάθε είδους βοήθεια είναι οι λίγοι ελάχιστοι...οι εξαιρέσεις!!!!! ίσως βολεύει σε ψυχολογικό επίπεδο....αλλά πόρρω απέχει από την πραγματικότητα...νομίζω ότι οι αριθμοί που ανέφερα παραπάνω όσο σχετικοί και αν είναι δείχνουν τις τάξεις μεγέθους και το κυριότερο το πόσοι πολλοί εμπλέκονταν σε τέτοιες διαδικασίες βύσματος κλπ...οπωσδήποτε δεν έπραττε έτσι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, αλλά δεν ήταν και οι...ελάχιστοι από...άλλο πλανήτη που πιστεύουν ή ισχυρίζονται κάποιοι....
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Και να προσθέσω ότι δεν θα πρέπει να κατηγορούμε τους συναδέλφους που καταφεύγουν σε τέτοιες λύσεις, αλλά αυτούς που δημιούργησαν αυτό το πελατειακό σύστημα. Από τη στιγμή που οι διοικούντες επιτρέπουν και συντηρούν μία τέτοια κατάσταση, ο κάθε εκπαιδευτικός είτε γιατί έχει προβλήματα, οικονομικά ή οικογενειακά, είτε γιατί έχει υπηρετήσει για πολλά χρόνια μακριά είτε γιατί έχει τα προσόντα και αναγκαστικά θα πρέπει να συναγωνιστεί αυτούς που έχουν τις "διασυνδέσεις", θα μπει στο κύκλωμα. Θα υπάρξει όμως ποτέ κάποιος Υπουργός που θα έχει τα κότσια να δώσει ένα τέλος σ' αυτήν την πρακτική και να εφαρμόσει τη μοριοδότηση και σ'αυτές τις αποσπάσεις, ώστε οι πραγματικα άξιοι να πηγαίνουν στα γραφεία;
Διαφωνώ κάθετα με τη συγκεκριμένη οπτική. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Οι υπεύθυνοι για τις επιλογές μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Υποτίθεται, πως δεν εκφράζουμε έναν οποιονδήποτε κλάδο, είμαστε εκπαιδευτικοί. Σμιλεύουμε το ήθος και το συναίσθημα νέων ανθρώπων...Πώς; Με ποιο παράδειγμα; Με ποιες προσωπικές επιλογές; Με ποιες ατομικές αντιστάσεις απέναντι σε ένα αδιαμφισβήτητα φαύλο σύστημα; Με το να γινόμαστε κομμάτι του (ενεργητικά ή παθητικά) και μετά να γκρινιάζουμε για τα σκοτεινά του σημεία, τα οποία οι ίδιοι συντηρούμε;...Επαναλαμβάνω: η ευθύνη, είναι πρωτίστως ατομική υπόθεση και δευτερευόντως συστημική...
Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και πολύ πιο σκληρή πέρα από ηθικούς φραγμούς και συνειδήσεις. Όταν το σύστημα επί δεκαετίες παραμένει σάπιο και πέρα από ψεύτικες εξαγγελίες δεν αλλάζει τίποτα, όταν όλοι γύρω σου λειτουργούν με τη νοοτροπία "ο θάνατος σου, η ζωή μου" τι θα κάνεις; Θα προσπαθήσεις να αλλάξεις τον κόσμο θυσιάζοντας τη δική σου ζωή, ενώ κάποιοι άλλοι θα βρίσκονται πάντα σε προνομιακή θέση σε σχέση με σένα; Δηλαδή, ενώ έχω τα προσόντα, δουλεύω σκληρά, είμαι ευσυνείδητη, θα αφήσω κάποιον άλλο που το μόνο που έχει είναι οι κατάλληλες διασυνδέσεις, να πάρει μία θέση σε ένα γραφείο δίπλα στο σπίτι του χωρίς να προσφέρει τίποτα κι εγώ θα βρίσκομαι μακριά από την οικογένεια μου, με ότι κόστος έχει αυτό, προσωπικό και οικονομικό; Ε, όχι δεν θα τον αφήσω.
Το χειρότερο που μπορεί να σου κάνει ο "αντίπαλος", είναι το να σε κάνει ίδιο μ' αυτόν...*παρεμπιπτόντως, οι αποσπάσεις σε διευθύνσεις και γραφεία υπεγράφησαν και ανακοινώνονται σε λίγο, πηγή Δημήτρης Μπράτης...