Μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή (

[irenead]

Μpesg και Λώρα συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.Δεν χαλάω πλέον ούτε ένα ευρώ για την εκπαίδευση.Εχουμε χαλάσει ήδη πάρα πολλά και δεν έχουν και ανταποδοτικό όφελος.Όπως πολύ σωστά είπατε, σε λιγότερο από δύο χρόνια οι θέσεις στην ειδική αγωγή θα έχουν καλυφθεί με αποσπάσεις από  τους μόνιμους,γιατί πολύ απλά ξέρω πάρα πολλούς από αυτούς,που τρέχουν να κάνουν σπουδές στην ειδική αγωγή,για να πάνε σε αυτήν.Από το να είναι στη διάθεση του πυσδε και να τρέχουν όπου τους στείλουνε,πιο καλά σου λένε,η ειδική αγωγή.Το παιχνίδι στην ειδική αγωγή είναι χαμένο,όλα είναι ζητημα χρόνου και μαλιστα σύντομου.

[PDE ads]

[ΛΩΡΑ]

[/quote]


Αν και έχω διοριστεί εδώ και χρόνια, δεν έχω σταματήσει να σπουδάζω και να παίρνω "χαρτιά"...Δεύτερο μεταπτυχιακό, διδακτορικό, 3η και 4η γλώσσα....και τώρα σκέφτομαι τι θα κάνω αφού τελειώσω με το διδακτορικό...

Ίσως είμαι εγώ περίεργη.......
[/quote]
Είπες την μαγική λέξη: "αν και έχω διοριστεί"....Είναι άλλο πράγμα οι σπουδές μετά διορισμό και άλλο προ διορισμού...άλλη βαρύνουσα και άλλη δυναμική έχουν μετά διορισμό! Είναι άλλο πράγμα να περνάς τις ενότητες του ecdl ΄και εντελώς άλλο πράγμα να κάνεις π.χ Ιταλικά γιατί σου αρέσουν! Μην λέμε ό,τι θέλουμε...συντονίσου λίγο με την κουβέντα και με το τι λέει ο συνάδελφος...και επίσης χωρίς να θέλω να είμαι δηκτική απέναντί σου emmaki...αλλά έχει καταντήσει λίγο κουραστικό σε κάθε ευκαιρία στο φόρουμ να αναφέρεις τις σπουδές σου αναλυτικά...όποιος είναι τακτικό μέλος ξέρει τι εννοώ...
ΥΓ1:Πάντα στη ζωή ακόμη κι αν λέμε πως κάτι το κάνουμε γι μας...ως ένα σημείο μας επηρεάζει το πώς αξιολογείται από την κοινωνία αυτό που κάνουμε...αν συνεχόμενα παραθέτουμε αυτά που κάνουμε...ε...για μένα αυτό χρήζει προβληματισμού!!
ΥΓ2: Επίσης σου έχω ξαναπεί σε μήνυμα σ'αυτό το τόπικ μάλιστα πως η γνώση δεν αποκτιέται μόνο μέσα από σπουδές...δεν είναι αποκρυφη μυστικιστική η γνώση πλέον...και όποιος την θέλει για τον εαυτό του δεν χρειάζεται πιστοποιήσεις και διπλώματα για να την αποκτήσει!!

[ΛΩΡΑ]

Μpesg και Λώρα συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.Δεν χαλάω πλέον ούτε ένα ευρώ για την εκπαίδευση.Εχουμε χαλάσει ήδη πάρα πολλά και δεν έχουν και ανταποδοτικό όφελος.Όπως πολύ σωστά είπατε, σε λιγότερο από δύο χρόνια οι θέσεις στην ειδική αγωγή θα έχουν καλυφθεί με αποσπάσεις από  τους μόνιμους,γιατί πολύ απλά ξέρω πάρα πολλούς από αυτούς,που τρέχουν να κάνουν σπουδές στην ειδική αγωγή,για να πάνε σε αυτήν.Από το να είναι στη διάθεση του πυσδε και να τρέχουν όπου τους στείλουνε,πιο καλά σου λένε,η ειδική αγωγή.Το παιχνίδι στην ειδική αγωγή είναι χαμένο,όλα είναι ζητημα χρόνου και μαλιστα σύντομου.

Και σκέψου να σταματήσει και το ΕΣΠΑ και θέσεις τύπου ΖΕΠ, παράλληλη στήριξη και ολοήμερα νέου τύπου να πάνε περίπατο...εαν τα τρέχοντα με το ΕΣΠΑ κενά καλύπτονται απ'τους πλεονάζοντες μόνιμους....τι θα γίνει όταν τα κενά θα λιγοστέψουν εφόσον φύγουν κάποιες θέσεις...;;; Όπως έγινε με την ΠΔΣ. Και την ενισχυτική την κρατούσαν λίγο στη ζωή με ορό απ'τον κρατικό προυπολογισμό απ'όταν βγήκε απ'την χρηματοδότηση της Ένωσης....την κρατούσαν όμως προ κρίσης...τώρα εφόσον τελιώσει το ΕΣΠΑ την άλλη μέρα κιόλας θα κοπούν αυτές οι θέσεις...τώρα δεν έχει μείνει ούτε "ορός",ούτε "σύριγγα" για δείγμα....  

ΥΓ: Ξέρω πως ξέφυγα λίγο εκτός θέματος...απλά τα έγραψα ορμώμενη απ'το θέμα...

[Lucinda]

mpesg, ΛΩΡΑ, irenead, πόσο δίκιο έχετε όλοι σας! Να ξέρατε πόσο δίκιο έχετε! Πόσο αληθινά νιώθω αυτά που λέτε, που ζείτε, που αισθάνεστε...Ξέρω ό,τι είναι μάταιο, αλλά θα το ρωτήσω...πού πάμε, τι κάνουμε, τι θα γίνει; Δε περιμένω απάντηση, γιατί δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια δε περιμένω τίποτα. Δε με νοιάζουν πια σπουδές μου, ό,τι έχω κάνει, η προϋπηρεσία, τίποτα, όλα τα κοιτάω με ματαιότητα, απογοήτευση, πίκρα και λέω "εγώ τώρα γιατί τα έκανα όλα αυτά". Και μετά σας διαβάζω και λέω "για κοίταξε, άνθρωποι με αξίες, αληθινές αξίες...και πού είναι, στα αζήτητα, όπως κι εγώ". Τι πίκρα Θεέ μου...Παιδιά, δεν έχω τίποτα να πω, μόνο κουράγιο, όχι κουράγιο ώσπου να αλλάξει η κατάσταση, πάει αυτό, δεν πρόκειται να αλλάξει. Κουράγιο απλώς.

[PDE ads]

[niina]

Συμφωνώ μαζί σου...αλλά καλώς ή κακώς όποιος δεν ακολουθεί τα νέα δεδομένα που κάθε τόσο  προκύπτουν, το αποτέλεσμα είναι να μένει εκτός... Δυστυχώς, δε νομίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη λαμογιά που χαρακτηρίζει το κράτος μας!

οκ, τα δεδομενα λενε οτι θα γινουν λιγοτερες προσληψεις, αρκετοι μονιμοι εκμεταλλευομενοι τον νομο εχουν διοριστει με την βοηθεια των σεμιναριων ειδικης αγωγης και θα παρουν τις θεσεις την επομενη χρονια με αποσπασεις...................για ποιο λογο να κανει καποιος το μεταπτυχιακο της ειδικης αγωγης τωρα για να βρει θεση ως ακω η αμω στην ειδικη αγωγη την επομενη χρονια? και για να μην με παρεξηγησει κανεις και εγω ετσι σκεφτομουν και εκανα το πρωτο μεταπτυχιακο στην αγγλια στην διδακτικη και το δευτερο στο παιδαγωγικο της ροδου για να σιγουρεψω την παιδαγωγικη επαρκεια που ειχα ως αποφοιτος καθηγητικης σχολης και για να παρω τα μορια που εδινε το δευτερο μεταπτυχιακο πριν το καταργησει και αυτο η διαμαντοπουλου..............και πηγα φροντιστηριο γαι την δευτερη ξενη γλωσσα και πηρα τις 7 ενοτητες της acta για να ειμαι συγουρος οτι εαν ζητησει το ασεπ aceess και powerpoint να τα εχω και αυτα, και παρακολουθησα ολα τα 25 και το 100 στην εκπαιδευση ενηλικων στο ιδεκε και οτι σεμιναριο γινοταν στην περιοχη μου και δουλεψα σε πρωινο και ολοημερο στην πρωτοβαθμια και στα σχολεια δευτερης ευκαιριας και στα τει και στα δημοσια ΙΕΚ/ΟΑΕΕΔ κααι στα επας του Οαεδ και ειμαι 42 χρονων με υποχρεωσεις και κανω μονο τρεις ωρες την εβδομαδα στο ιεκ...........για πειτε μου τωρα τι να κανω , που να παω και τι προοοπτικες ανοιγονται μπροστα..........οποιος/α μου δωσει εστω και μια ρεαλιστικη λυση για να μην ειμαι μονο με τρεις ωρες την εβδομαδα θα του/της ημουν εγνωμων. Μηπως να κανω το μεταπτυχιακο στην ειδικη αγωγη και με παρουν μετα απο δυο χρονια(1 χρονο σπουδων και ενα εξαμηνο αναγνωριση ΔΟΑΤΑΠ)

Δεν ξέρω τι να πω... υποκλείνομαι μπροστά σου εγω αν είχα όλα αυτά τα προσόντα (τα οποία εχεις χείσει αίμα και χρήματα να αποκτήσεις) και το μόνο που είχα ήταν 3 ώρες σε ιεκ και πίσω οικογενεια θα  την είχα κάψει την κ. υπουργό. αλλα τι να σου πω συναδελφε.... εμενα μου λένε όλοι πάρε το ένα πάρε το άλλο θα σου χρειαστούν ... ειλικρινά δεν μπορω να καταλάβω τη λογική του συστήματος στην Ελλάδα

δεν ειναι τα χρηματα και ο κοπος που εχω ξοδεψει.................το μονο που με πειραζει ειναι η απογοητευση και τα χρονια που εχασα ενω θα μπορουσα να ειχα ασχοληθει με το ελευθερο επαγγελμα και να ημουν καλυτερα οπως αρκετοι συμφοιτητες μου οι οποιοι ειναι σε ενα ικανοποιητικο οικονομικο επιπεδο κανοντας ασχετα με το πτυχιο τους ,ενω εγω.......................οσο για το οτι σε παρακινουν οι αλλοι να παρεις περισσοτερα πτυχια δεν το βρισκω κακο , ετσι εκανα και εγω αλλα................υπαρχει ενα ΑΛΛΑ και εμενα οι γονεις μου και γενικα οι φιλοι μου με παρακινουσαν να κανω περισσότερα και δεν ξερω τι να σας συμβουλεψω τωρα..........νοιωθω οτι το κυνηγητο για πτυχιο, μεταπτυχιακα και γενικα για πραγματα που αξιοκρατικα θα μου εδιναν μια θεση για να ζω σαν οικογενεια της μεσαιας ταξης αποδειχθηκαν ματαια. Αν καποιος/α θεωρει υπερβολικα τα οσα εχω γραψει ευχαριστως να μου στειλει προσωπικο μυνημα και να του απαντησω με συννημενα ολα τα δικαιολογητικα για να δει και να πιστεψει. Με πειραζει παρα πολυ που εφυγαν τα χρονια και τωρα εχω υποχρεωσεις στα παιδια μου που δεν μπορω να καλυψω.  και να προσθεσω οτι υπαρχουν και αρκετοι συναδελφοι με διδακτορικο που δεν βρισκουν δουλεια ουτε στα τει ως ωρομισθιοι αφου οι μονιμοι χωρις προσοντα περα απο το πτυχιο τους προηγηθηκαν στις αποσπασεις για να καλυψουν ωρες

να σου πω κατι συνάδελφε, αν μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι?, μας έχουν κόψει τα φτερά!!! σε μια Ελλάδα όλο υποσχέσεις πριν κάποια χρόνια τώρα μας γυρνάνε 30 χρονια πισω!! οι γονείς μου με παροτρύνουν να πάρω και αλλα χαρτια και άλλα ... αλλα δεν μπορω να τους βλέπω να ξεφραγκιάζονται επειδη εμενα με απολύσανε απο την εξτρα δουλεια που είχα για να βγάζω τα εξοδα μου όταν ήμουν ωρομίσια......... γιατι τώρα όπως λες και εσυ δε μπορούμε να γυρίσουμε ούτε στο ελευθερο επαγγελμα εκει μας φτασανε.........

[mpesg]

Συμφωνώ μαζί σου...αλλά καλώς ή κακώς όποιος δεν ακολουθεί τα νέα δεδομένα που κάθε τόσο  προκύπτουν, το αποτέλεσμα είναι να μένει εκτός... Δυστυχώς, δε νομίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη λαμογιά που χαρακτηρίζει το κράτος μας!

οκ, τα δεδομενα λενε οτι θα γινουν λιγοτερες προσληψεις, αρκετοι μονιμοι εκμεταλλευομενοι τον νομο εχουν διοριστει με την βοηθεια των σεμιναριων ειδικης αγωγης και θα παρουν τις θεσεις την επομενη χρονια με αποσπασεις...................για ποιο λογο να κανει καποιος το μεταπτυχιακο της ειδικης αγωγης τωρα για να βρει θεση ως ακω η αμω στην ειδικη αγωγη την επομενη χρονια? και για να μην με παρεξηγησει κανεις και εγω ετσι σκεφτομουν και εκανα το πρωτο μεταπτυχιακο στην αγγλια στην διδακτικη και το δευτερο στο παιδαγωγικο της ροδου για να σιγουρεψω την παιδαγωγικη επαρκεια που ειχα ως αποφοιτος καθηγητικης σχολης και για να παρω τα μορια που εδινε το δευτερο μεταπτυχιακο πριν το καταργησει και αυτο η διαμαντοπουλου..............και πηγα φροντιστηριο γαι την δευτερη ξενη γλωσσα και πηρα τις 7 ενοτητες της acta για να ειμαι συγουρος οτι εαν ζητησει το ασεπ aceess και powerpoint να τα εχω και αυτα, και παρακολουθησα ολα τα 25 και το 100 στην εκπαιδευση ενηλικων στο ιδεκε και οτι σεμιναριο γινοταν στην περιοχη μου και δουλεψα σε πρωινο και ολοημερο στην πρωτοβαθμια και στα σχολεια δευτερης ευκαιριας και στα τει και στα δημοσια ΙΕΚ/ΟΑΕΕΔ κααι στα επας του Οαεδ και ειμαι 42 χρονων με υποχρεωσεις και κανω μονο τρεις ωρες την εβδομαδα στο ιεκ...........για πειτε μου τωρα τι να κανω , που να παω και τι προοοπτικες ανοιγονται μπροστα..........οποιος/α μου δωσει εστω και μια ρεαλιστικη λυση για να μην ειμαι μονο με τρεις ωρες την εβδομαδα θα του/της ημουν εγνωμων. Μηπως να κανω το μεταπτυχιακο στην ειδικη αγωγη και με παρουν μετα απο δυο χρονια(1 χρονο σπουδων και ενα εξαμηνο αναγνωριση ΔΟΑΤΑΠ)

Δεν ξέρω τι να πω... υποκλείνομαι μπροστά σου εγω αν είχα όλα αυτά τα προσόντα (τα οποία εχεις χείσει αίμα και χρήματα να αποκτήσεις) και το μόνο που είχα ήταν 3 ώρες σε ιεκ και πίσω οικογενεια θα  την είχα κάψει την κ. υπουργό. αλλα τι να σου πω συναδελφε.... εμενα μου λένε όλοι πάρε το ένα πάρε το άλλο θα σου χρειαστούν ... ειλικρινά δεν μπορω να καταλάβω τη λογική του συστήματος στην Ελλάδα

δεν ειναι τα χρηματα και ο κοπος που εχω ξοδεψει.................το μονο που με πειραζει ειναι η απογοητευση και τα χρονια που εχασα ενω θα μπορουσα να ειχα ασχοληθει με το ελευθερο επαγγελμα και να ημουν καλυτερα οπως αρκετοι συμφοιτητες μου οι οποιοι ειναι σε ενα ικανοποιητικο οικονομικο επιπεδο κανοντας ασχετα με το πτυχιο τους ,ενω εγω.......................οσο για το οτι σε παρακινουν οι αλλοι να παρεις περισσοτερα πτυχια δεν το βρισκω κακο , ετσι εκανα και εγω αλλα................υπαρχει ενα ΑΛΛΑ και εμενα οι γονεις μου και γενικα οι φιλοι μου με παρακινουσαν να κανω περισσότερα και δεν ξερω τι να σας συμβουλεψω τωρα..........νοιωθω οτι το κυνηγητο για πτυχιο, μεταπτυχιακα και γενικα για πραγματα που αξιοκρατικα θα μου εδιναν μια θεση για να ζω σαν οικογενεια της μεσαιας ταξης αποδειχθηκαν ματαια. Αν καποιος/α θεωρει υπερβολικα τα οσα εχω γραψει ευχαριστως να μου στειλει προσωπικο μυνημα και να του απαντησω με συννημενα ολα τα δικαιολογητικα για να δει και να πιστεψει. Με πειραζει παρα πολυ που εφυγαν τα χρονια και τωρα εχω υποχρεωσεις στα παιδια μου που δεν μπορω να καλυψω.  και να προσθεσω οτι υπαρχουν και αρκετοι συναδελφοι με διδακτορικο που δεν βρισκουν δουλεια ουτε στα τει ως ωρομισθιοι αφου οι μονιμοι χωρις προσοντα περα απο το πτυχιο τους προηγηθηκαν στις αποσπασεις για να καλυψουν ωρες

να σου πω κατι συνάδελφε, αν μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι?, μας έχουν κόψει τα φτερά!!! σε μια Ελλάδα όλο υποσχέσεις πριν κάποια χρόνια τώρα μας γυρνάνε 30 χρονια πισω!! οι γονείς μου με παροτρύνουν να πάρω και αλλα χαρτια και άλλα ... αλλα δεν μπορω να τους βλέπω να ξεφραγκιάζονται επειδη εμενα με απολύσανε απο την εξτρα δουλεια που είχα για να βγάζω τα εξοδα μου όταν ήμουν ωρομίσια......... γιατι τώρα όπως λες και εσυ δε μπορούμε να γυρίσουμε ούτε στο ελευθερο επαγγελμα εκει μας φτασανε.........

ολοι στο forum συναδελφοι ειμαστε και οι περισσοτεροι που εχουμε περασει τα 30 η τα 40 με υποχρεωσεις αισθανομαστε ακομη μεγαλη απογοητευση που δεν μπορουμε να ανταπεξελθουμε στις οικογενειακες απαιτησεις ειδικα οταν εχεις παιδια που μεγαλουν και μαζι με αυτα και οι αναγκες τους..............και πραγματικα πιστευω οτι και το ελευθερο επαγγελμα ειναι το ιδιο δυσκολο σημερα και η οικονομικη στενοτητα των γονιων δεν αφηνει περιθωρια.............ακομη και εαν κατεβασουμε τις τιμες, που ουσιαστικα τις εχουμε κατεβασει, οι αυξησεις σε δεη και θερμανση τα υψηλα ενοικια για την επαγγελματικη στεγη και οι αυξανομενες εισφορες στο τεβε μοιαζουν με οικονομικη αυτοκτονια για καποιον που θελει να ασχοληθει με το ελευθερο επαγγελμα στην εκπαιδευση ..................βλεπω φροντιστηρια στην περιοχη μου να κλεινουν το ενα μετα το αλλο !

[Lothlorien]

Το γεγονός ότι για να δουλέψεις στην ειδική αγωγή ως αναπληρωτής, δηλαδή ως ελαστικά απασχολούμενος, απαιτεί υποχρεωτικά πλέον για κάποιους κλάδους όπως οι φιλόλογοι να έχεις μεταπτυχιακό (αφού σε έβαλαν να πληρώσεις πρώτα τα σεμινάρια 400 ωρών) ή το ότι για να μπεις στο ΕΠΠΑΙΚ της ΑΣΠΑΙΤΕ πρέπει να έχεις διδακτορικό δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά τα τελευταία χρόνια με την εκπαίδευση και γενικότερα με το δημόσιο στην Ελλάδα. Απαιτεί δηλαδή το "συστημα" ένα σωρό προσόντα, γιατί; Για να μπεις ως ελαστικά απασχολούμενος σε μία δουλειά που πιθανότατα ποτέ δεν θα σου ζητήσει να αξιοποιήσεις στην πράξη αυτά τα προσόντα, για 700 ευρώ στην άλλη άκρη της Ελλάδας  και με μηδενικές πια προοπτικές διορισμού; Όλα αυτά τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την απόκτηση αυτών των προσόντων θα αποσβεστούν ποτέ; Μήπως εν τέλει με την εμμονή μας για απορρόφηση στο δημόσιο βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας, αφού ο σκληρότατος ανταγωνισμός εκτόξευσε τον πήχη των απαιτούμενων προυποθέσεων δυσανάλογα ψηλά σε σχέση με αυτά που προσφέρει πια ο συγκεκριμένος εργασιακός χώρος;

[mpesg]

Το γεγονός ότι για να δουλέψεις στην ειδική αγωγή ως αναπληρωτής, δηλαδή ως ελαστικά απασχολούμενος, απαιτεί υποχρεωτικά πλέον για κάποιους κλάδους όπως οι φιλόλογοι να έχεις μεταπτυχιακό (αφού σε έβαλαν να πληρώσεις πρώτα τα σεμινάρια 400 ωρών) ή το ότι για να μπεις στο ΕΠΠΑΙΚ της ΑΣΠΑΙΤΕ πρέπει να έχεις διδακτορικό δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά τα τελευταία χρόνια με την εκπαίδευση και γενικότερα με το δημόσιο στην Ελλάδα. Απαιτεί δηλαδή το "συστημα" ένα σωρό προσόντα, γιατί; Για να μπεις ως ελαστικά απασχολούμενος σε μία δουλειά που πιθανότατα ποτέ δεν θα σου ζητήσει να αξιοποιήσεις στην πράξη αυτά τα προσόντα, για 700 ευρώ στην άλλη άκρη της Ελλάδας  και με μηδενικές πια προοπτικές διορισμού; Όλα αυτά τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την απόκτηση αυτών των προσόντων θα αποσβεστούν ποτέ; Μήπως εν τέλει με την εμμονή μας για απορρόφηση στο δημόσιο βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας, αφού ο σκληρότατος ανταγωνισμός εκτόξευσε τον πήχη των απαιτούμενων προυποθέσεων δυσανάλογα ψηλά σε σχέση με αυτά που προσφέρει πια ο συγκεκριμένος εργασιακός χώρος;

έχεις απόλυτο δίκιο!!!!!!!!!!

[new_pe06]

Δεν χαλάω πλέον ούτε ένα ευρώ για την εκπαίδευση.Εχουμε χαλάσει ήδη πάρα πολλά και δεν έχουν και ανταποδοτικό όφελος.

+++++++++
και να φανταστείς οτι εγώ έτυχε να είμαι απο τους τυχερούς που δεν έβαλαν και πολλά χρήματα απο την τσέπη τους για την εκπαίδευση...

[ioannis00]

Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία  στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων.  Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο.

 Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας-  είναι  βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος,  θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο.

Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα  δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση».

Εύχομαι σε όλους  την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας.     

[mpesg]

Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία  στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων.  Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο.

 Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας-  είναι  βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος,  θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο.

Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα  δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση».

Εύχομαι σε όλους  την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας.   

όλα όσα έγραψες με βρίσκουν σύμφωνο!

[ALICE365]

Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία  στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων.  Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο.

 Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας-  είναι  βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος,  θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο.

Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα  δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση».

Εύχομαι σε όλους  την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας.   

εεεεεεε???τι θέλει να πεί ο ποιητής???

πάντα δύσκολα ήταν τα πράγματα και πάντα έτσι θα είναι, αν έχεις ονειρο να εργαστείς στην εκπαίδευση θα το καταφέρεις όλα τα άλλα που λές είναι άλλα λόγια να αγαπίωμαστε.

[ΛΩΡΑ]

[/quote]



εεεεεεε???τι θέλει να πεί ο ποιητής???

πάντα δύσκολα ήταν τα πράγματα και πάντα έτσι θα είναι, αν έχεις ονειρο να εργαστείς στην εκπαίδευση θα το καταφέρεις όλα τα άλλα που λές είναι άλλα λόγια να αγαπίωμαστε.
[/quote]

Φιλαράκι...μάλλον εσύ συνεχίζεις να ζεις σε μια άλλη εποχή! Μια χαρά τα λέει ο ioannis...σου εύχομαι να το καταλάβεις πριν φας τα χρόνια σου στο κυνήγι...Αυτό που λες ακούγεται και είναι πολύ ωραίο....αλλά ίσχυε δυστυχώς τα προηγούμενα χρόνια...όχι πλέον...δεν θα μπω στον κόπο να σου εξηγήσω περαιτέρω το γιατί...πρέπει να ανοίξεις τα μάτια σου και κυρίως τα αφτιά σου και να αφουγκραστείς τα σημεία των καιρών...

[mpesg]

Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρομαι ιδιαίτερα που πολλοί από εμάς έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν μερικές, πολύ σκληρές, αλήθειες. Όπως έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, στη χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι να απασχοληθούν στην εκπαίδευση, για λόγους που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, είναι υπερβολικά πολλοί σε σχέση με τις προσφερόμενες θέσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απαίτηση ολοένα και πιο αναβαθμισμένων τυπικών προσόντων ως προυπόθεση διορισμού, όπως συνέβαινε εξάλλου και στο δημόσιο γενικότερα. Έτσι φτάσαμε να γίνουμε ένας λαός υπερεκπαιδευμένων (υπερκαταρτισμένων), με τα περισσότερα μεταπτυχιακά τμήματα σε όλη την Ευρώπη και τη μεγαλύτερη αύξηση παγκοσμίως (600%) την τελευταία δεκαετία  στην απόκτηση διδακτορικών τίτλων.  Ακόμη και όσοι από εμάς διέβλεπαν το διαφαινόμενο αδιέξοδο, αδυνατούσαν να απεγκλωβιστούν απ' το όνειρο (χίμαιρα) της απασχόλησης στην εκπαίδευση, υποβαλλόμενοι σε υπερβολικές θυσίες (επενδυμένα χρήματα, κόποι, επενδυμένος χρόνος, χαμηλές απολαβές). Εδώ ακόμη και γιατροί, μηχανικοί και δικηγόροι εγκατέλειψαν δουλειές με σαφώς καλύτερες προοπτικές για να δουλέψουν στην εκπαίδευση, με τους χαμηλότερους μισθούς στο Δημόσιο.

 Η οικονομική κρίση, όμως, αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Έγινε πια φανερό ότι όχι μόνο οι διορισμοί στην εκπαίδευση (και στο Δημόσιο γενικότερα) θα είναι ελάχιστοι, στην καλύτερη περίπτωση, τα επόμενα χρόνια, αλλά και πολλοί απ' τους ήδη διορισμένους θα μεταταγούν, θα καλύψουν θέσεις που μέχρι τώρα αναλάμβαναν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι και οι πιό άτυχοι απ' αυτούς θα απολυθούν. Όταν αυτά θα συνειδητοποιηθούν πλήρως απ' τους ενδιαφερόμενους- πράγμα που μπορεί να καθυστερήσει λίγο λόγω της κοινωνικής αδράνειας-  είναι  βέβαιο ότι, συντελούσης και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος,  θα μειωθεί δραματικά η ζήτηση για τα μεταπτυχιακά προγράμματα και τα εκατοντάδες σεμινάρια που έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, τα περισσότερα των οποίων αντιμετωπίζονται ως προσόντα (μόρια) διορισμού στο Δημόσιο.

Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε εν όψει όλων των παραπάνω, προφανώς δεν επιδέχεται ενιαία απάντηση για όλους. Καθένας μας κουβαλάει τη δική του ιστορία, τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του δυνατά και αδύνατα σημεία. Άλλοι θα φύγουν στο εξωτερικό, άλλοι θα συνεχίσουν να «κυνηγούν» το όνειρο διορισμού στην εκπαίδευση ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα, και μερικοί θα το επιτύχουν, άλλοι θα ανοίξουν δική τους επιχείρηση (όσο και δύσκολη να είναι η συγκυρία, αυτός που έχει επιχειρηματικές ικανότητες δεν θα χαθεί) και άλλοι θα αναζητήσουν μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό τομέα, ακόμη και εκτός εκπαίδευσης. Για τους τελευταίους το μόνο που θα ήθελα να επισημάνω, αν δεν το γνωρίζουν ήδη, είναι ότι τα κριτήρια πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα είναι πολύ διαφορετικά απ’ αυτά του δημοσίου. Μια απ’ τις βασικές διαφορές είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα  δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αυξημένα τυπικά προσόντα. Πρόσφατα άκουσα σε ημερίδα εκπρόσωπο της επιχειρηματικής τάξης να λέει τα εξής: «Στη χώρα μας πολλοί νέοι σπουδάζουν σε επίπεδο που απαιτείται μόνο για τα ανώτερα στελέχη. Εμείς, όμως, έχουμε ανάγκη μεσαίων και όχι ανώτερων στελεχών. Αν λοιπόν προτείνεις μια θέση μεσαίου στελέχους, με αμοιβή κάτω από χίλια ευρώ, σ’ ένα άτομο που έχει σπουδάσει για δέκα χρόνια ή και περισσότερο, αυτό είτε θα την αρνηθεί είτε, αν την αποδεχτεί, θα αισθάνεται ματαίωση και απογοήτευση».

Εύχομαι σε όλους  την καλύτερη τύχη στο δρόμο που θ’ ακολουθήσουν και ελπίζω να διατηρήσουμε την επιμονή που επιδείξαμε μέχρι τώρα και να αποφύγουμε το πελατειακό σύστημα που είναι ένα απ’ τα βασικά αίτια της σημερινής πολύπλευρης κρίσης που περνάει η χώρα μας.   

εεεεεεε???τι θέλει να πεί ο ποιητής???

πάντα δύσκολα ήταν τα πράγματα και πάντα έτσι θα είναι, αν έχεις ονειρο να εργαστείς στην εκπαίδευση θα το καταφέρεις όλα τα άλλα που λές είναι άλλα λόγια να αγαπίωμαστε.

o ioannis έχει απόλυτο δίκιο, μπορεί να μην μας αρέσει η αλήθεια αλλά έτσι έχει η κατάσταση :'(όσοι είστε μικροί σε ηλικία ακούστε και κάποιους που έφαγαν την εκπαίδευση με το κουτάλι, δεν θέλουμε το κακό σας, θέλουμε να ξυπνήσετε και να μην πάνε χαμένα τα χρόνια σας κυνηγώντας άπιαστα όνειρα