0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Η στελέχωση του δημοσίου, οι αναθέσεις δημοσίων έργων και οι επενδύσεις έγιναν με διαδικασίες που αναιρούσαν την λειτουργία των θεσμών ή προκαλούσαν την δυσλειτουργία τους. Το ρουσφέτι που έχει μια μακραίωνη ιστορία επιβίωσε στην μεταπολίτευση. Η τρίτη δημοκρατία κυριολεκτικά σκιάζεται απ’ το ρουσφέτι που όχι απλώς το ανέχθηκε αλλά το επένδυσε «ιδεολογικά» μετατρέποντάς το σε εφιάλτη για το μέλλον μας. Η κύρια αιτία, κατά την γνώμη μου, που ένα εθνικό κουσούρι μετατράπηκε σε σοβαρότατη απειλή είναι η είσοδος της χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Παραθέτω κάποιες ημερομηνίες, για την ιστορία, που σημάδεψαν την πορεία της χώρας προς την Ευρώπη: Η μεγάλη ευκαιρία έγινε τελικά η αιτία για να παγιδευτούμε σε αυτό το αδιέξοδο που βιώνουμε σήμερα. Γιατί; Γιατί, ενώ πριν δεν μπορούσε καμιά κυβέρνηση να ικανοποιήσει μεγάλο αριθμό ρουσφετιών, με την είσοδο στην ΕΟΚ και την εισροή τεράστιων κεφαλαίων η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη. Ενώ η χώρα μόλις είχε βγει από τον γύψο της επταετίας βρέθηκε σε μια κατάσταση που απαιτούσε δημοκρατική νοοτροπία υψηλού επιπέδου. Όμως η δημοκρατία είχε ατροφήσει για επτά χρόνια και όχι μόνο…Τα πάθη, ο ρεβανσισμός, η αδυναμία να κατανοεί ο ένας τον άλλο και πελατειακή παράδοση οδήγησαν τους Έλληνες στο να διαγουμίσουν τα κοινοτικά κονδύλια. Ίσως να υπήρχε η άποψη, ότι καλώς το χρήμα εισρέει και ότι αυτό από μόνο του θα οδηγούσε σε ανάπτυξη.Έλα όμως που ότι αναπτύσσεται άναρχα, χωρίς στοιχειώδη εποπτεία και παρέμβαση, γίνεται στο τέλος ένα ανεξέλεγκτο φαινόμενο.Ο υπερκαταναλωτισμός (εύκολος πλουτισμός) σε αντιδιαστολή με την μειούμενη παραγωγικότητα(γρήγορος αθέμιτος πλουτισμός)επέφεραν τον υπερδανεισμό (χάριν στην προοπτική που διαγράφονταν για την χώρα) και την χρεοκοπία στο τέλος ως αναπόφευκτη…Προς τι όλη αυτή η αναφορά; Απλά, για να κατανοήσουμε πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε χρειάζεται να δούμε την συνέχεια των γεγονότων. Εμείς φαίνεται να κοιτούμε το σημερινό αδιέξοδο σαστισμένοι. Και όμως, αν κανείς ρίξει μια ματιά λίγο πιο πίσω, θα δει αυτό που δεν θέλαμε να παραδεχτούμε.Ότι η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα, χωρίς δημοκρατική παράδοση, με τους πολίτες της αμόρφωτους που έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη. Πολύ πιο πάνω απ’ τις πραγματικές της δυνάμεις. Πιστέψαμε θρύλους και συνθήματα σαν αυτονόητες αλήθειες. Απέναντι σε κάθε φωνή λογικής αντιτάξαμε τους ευσεβείς μας πόθους. Το να πούμε σήμερα ότι, ναι, υπάρχουν ένοχοι και φταίχτες, δεν είναι τόσο απλό. Γιατί η χώρα άρχισε να πλουτίζει με τις επιδοτήσεις χωρίς να υπάρχει δικιά της βούληση και σχέδιο για την ανάπτυξη, μόνο τα πλάνα των κομμάτων που ούτε και αυτά είχαν σαφή προσανατολισμό. Το ΠΑΣΟΚ ειδικότερα δεν ήθελε την ένταξη στην ΕΟΚ. Και τελικά την αποδέχθηκε. Πως όμως; Χρησιμοθηρικά. Να προωθήσει το πρόγραμμά του, αλλά και να γαντζωθεί στην εξουσία με τον κομματικό στρατό που διόρισε ή μετέτρεψε σε οικονομικούς παράγοντες του τόπου.Η υπόθεση της ένταξης εγκυμονούσε κινδύνους όπως την υπερκατανάλωση, τον εύκολο πλουτισμό, την γιγάντωση της διαφθοράς. Πως μπορούσε η ανώριμη δημοκρατικά και οικονομικά χώρα να διαχειριστεί μια τόσο μεγάλη ευκαιρία; Εδώ, μέχρι που φτάσαμε στην χρεοκοπία και είδαμε τον γκρεμό να χάσκει κάτω απ’ τα πόδια μας, δεν μπορούσαμε να παραδεχθούμε ότι η φοροδιαφυγή ή το ρουσφέτι και ο χαβαλές ειδικά στο δημόσιο ήταν λάθος. Πως μπορείς να βγάλεις απ’ το μυαλό ενός ουσιαστικά αγράμματου και «απολιτίκ» ανθρώπου ότι το βόλεμα αυτού του είδους είναι καταστροφικό για το σύνολο; Αν μάλιστα, βάλεις και την αριστερή υποκρισία στο πλάνο τότε έχεις όλη την εικόνα του αδιεξόδου. ΥΓ: Ο Πάγκαλος έχει δίκαιο και με το παραπάνω! Όλο το κοπριταριό που αρχικά πρόδωσε την έννοια της δημοκρατικής εκλογής πουλώντας την ψήφο του, πρόδωσε στην συνέχεια και το ίδιο το δημόσιο σύστημα με την απραξία, την διαφθορά του και την ανεπάρκειά του…