1η μέρα..αναπληρώτρια

[vasouli]

Διαβάζω διάφορες εντυπώσεις από περιοχές άλλες πολύ καλές άλλες όχι και τόσο..αυτό που θα ήθελα να διαβάσω είναι η πρώτη δική σας μέρα στο σχολείο..Θέλω τόσο να διαβάσω κ' το δικό μου όνομα στο πίνακα αλλά παράλληλα αισθάνομαι τόσο άγχος για το τι θα πρέπει να περιμένω,  για τα παιδιά, για το σχολείο, για το μέρος, για τους συναδέλφους, για το που θα μείνεις, πως θα μετακινείσαι  κ΄γενικά ό,τι αφορά τη προσαρμογή μου σε ένα ξένο περιβάλλον.Κ' αν δεν έχεις φύγεις από τη πόλη σου ούτε για σπουδές πανικοβάλλεσαι ακόμη περισσότερο!

[PDE ads]

[bitch]

αχ, τι μου θύμισες τώρα!!! Είχα τελειώσει τον Ιούνιο τη σχολή και Σεπτέμβρη μας πήραν αναπληρωτές ( ήταν καλές εποχές τότε). Με βάλανε σε ΕΠΛ ( πολυκλαδικό) . Τεράστιο σχολείο : 700 μαθητές, 148 άτομα σύλλογος καθηγητών. Εγώ 22 οι μαθητές 17-18!!!!
μπαίνω μέσα στο γραφείο καθηγητών και στέκομαι ώσπου να τελειώσει μια παρέα καθηγητών μια κουβέντα που έκαναν....κάποια στιγμή γυρνάει ένας με αυστηρό ύφος και μου λέει " εσύ τι στέκεσαι εδώ; Εδώ είναι για καθηγητές - οι μαθητές να πάτε στο προαύλιο!!¨¨ ... του εξηγώ ποιά είμαι και μόνο που δεν κατάπιε τη γλώσσα του ο άνθρωπος...
τελικά μου λεει πού ειναι το γραφείο του δ/ντή , πάω, με υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες ....μετά αρχιζει τις ερωτήσεις:
και από πού είσαι, ποσο χρονών εισαι; είσαι ελεύθερη και τέτοια...άβγαλτη και απονήρευτη τότε εγώ, απαντώ κανονικά.... κάνει αυτος ένα τηλεφώνημα και σε λίγο σκάει μύτη ένας κοινωνιολόγος...
απο δω ο Φώτης - μου λέει ....καλό παιδί ....να κάνετε παρέα!! 
με πήρε ο Φώτης απ΄το χεράκι να μου δείξει τα κατατόπια....μου την έπεσε κιόλας αλλά ρε παιδιά ο Φώτης τότε ήταν μεγαλύτερος απο εμένα τώρα...έφαγε άκυρο... Πρωτη μέρα δεν μπήκα σε τάξη...
Δεύτερη μερα με περιέλαβαν οι άλλες έξι αγγλικούδες - μου δώσανε τα χειρότερα τμήματα ( κλαδους και Γ λυκείου γενικοτερα)... μπήκα κι εγώ με τσαμπουκά - λέω θα πιάσω τον ταυρο απ΄τα κέρατα....άρχισα και το αγγλικό με προφορά Λάνκαστερ - τους έκανε εντύπωση των παιδιών - σου λέει τούτη δω κάτι ξέρει... ( αν ακούγατε πώς το μιλάγαν το αγγλικό οι συναδέλφισσες θα καταλαβαίνατε....ένα θα σας πω : μπαίνει η άλλη και ρωτάει what's your name καμάριμ'? ' Θεάάααααααααααα η συναδέλφισσα!!
ήσυχα ήταν - τρελλή κι εγώ απο τότε...τελικά μια χαρά τα πήγαμε..τους εξήγησα απ΄την αρχή ότι θέλω ησυχία και συνεργασία καλή, ήταν και το στυλ μου ανέκαθεν ψαρωτικό....έπαθαν πλακα οι άλλες αγγλικούδες πώς και δεν κάνουν θόρυβο....
αλλά σαν πρώτη μέρα στην τάξη ήταν πάρα πολύ ωραία! Βεβαια στο μυαλό μου το χα προβάρει χιλιάδες φορές....με τον καιρό έμαθα τι λέξεις να μη λέω γιατί τα παιδιά τις παρεξηγούν.... ας πούμε θα μπορούσα να πω " απο κάτω" και να αρχίσουν "ωωωωωωωωωωωωωω απο κάτω κυρία;" ε έλεγα κι εγώ : " κάτωθεν" το πέρναγα και στα γρήγορα και όλα οκ... προθέσεις εννοείται δεν ξαναδίδαξα πάντως... επικίνδυνο topic...
πρόσεχα τα ρούχα μου, τις κινήσεις μου, το βάψιμό μου...τα παιδιά δε θέλουν και πολύ.... δόξα τω Θεώ πάντως όλα πήγαν καλά...
εύχομαι τα καλύτερα και σε σας τα ...πρωτάκια!! 

[killbill]

υπάρχει μια μεγάλη διαφορά:
υπάρχουν συνάδελφοι που λίγο πολύ έχουν προετοιμαστεί για την εκπαίδευση και το σχολείο. Το έχουν δουλέψει στο μυαλό τους, ή δούλευαν χρόνια σε φροντιστήρια, οπότε είχαν επαφή τόσο με το αντικείμενο και τα παιδιά.
Και υπάρχει και η δεύτερη περίπτωση αυτών που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την εκπαίδευση και  έκαναν απλά μια αίτηση έτσι να βρίσκεται που λέμε, και ξαφνικά τους καλούν αναπληρωτές-ωρομίσθιους ενώ οι ίδιοι είχαν ξεχάσει ότι είχαν κάνει την αίτηση!!!

Στη δεύτερη περίπτωση ανήκα εγώ πριν από αρκετά χρόνια.Δούλευα σε μια μεγάλη εταιρία, ποτέ δεν είχα διδάξει το αντικείμενό μου και ποτέ δεν είχα μπει σε τάξη. Και έγιναν όλα τόσα ξαφνικά! απλά την επόμενη μέρα αντί να πάω στην εταιρία πήγα σε σχολείο.
Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Μου ήρθε πάρα πολυ απότομη αυτή η αλλαγή. Με έριξαν σε μια τάξη και δεν ήξερα ούτε το βιβλίο που πρόκειται να διδάξω πως είναι απέξω!

Έκανα την μια γκάφα πίσω από την άλλη:

Μου έφερε η απουσιολόγος το απουσιολόγιο και δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να γράψω!!Της είπα να το συμπληρώσει μόνη της και να το υπογράψει κιόλας!!!!!!!!! τρελλάθηκε τελείως!!!!!

Μετά μου έδωσε το βιβλίο ύλης. Της είπα τι είναι αυτό που μου δίνεις; τι να το κάνω;

Από τα 20 παιδιά της τάξης πέταξα έξω τα 18 γιατί έκαναν φασαρία και δεν ήξερα πως αλλιώς να αντιδράσω.

Μπήκα σε τάξη χωρίς να ξέρω ποιά τάξη είναι! ούτε λόγος για το τι έπρεπε να πω αφού δεν είχα δει τα βιβλία καν πως είναι.

Μπήκε μια μαθήτρια βαμμένη κλπ και εγώ την πέρασα για συνάδελφο και της μίλησα στον πλυθηντικό και όλοι έβαλαν τα γέλια.

Με ρωτούσαν τα παιδιά αν θα πάρω κατεύθυνση και δεν ήξερα τι με ρωτούσαν!!! τι είναι αυτά έλεγα; εγώ είχα μείνει στις δέσμες!!!!
Το ίδιο για μαθήματα επιλογής, πόυ δεν είχα ιδέα ούτε ποια είναι αλλά ούτε την ύπαρξή τους.

Με το που με είδε ο διευθυντής μου είπα να πάω στον Νέστωρα για να καταχωρήσω κάποια στοιχεία. Και έψαχνα να βρω ποιός συνάδελφος λέγεται Νέστωρας!!!!      

θέλετε κιάλλα ;
αν θυμηθώ θα επανέλθω. Τώρα που τα σκέφτομαι γελάω! τότε ήμουν για κλάματα.
Όμως δεν έχω μετανοιώσει για την επιλογή μου (άφησα την εταιρία). Τους λόγους του έχω αναλύσει σε άλλα topic του forum!

αυτά από τη δική μου εμπειρία

[jella]

εγώ πάλι αν και χρόνια μακρυά από το σπίτι, δούλευα Βόλο και μου ρχετε μηνυμα για διορισμό στη Θήβα, θυμάμαι μόλις μπήκα στην πόλη ήθελα να βάλω  τα κλάμματα, από Βόλο να πας Θήβα;;; μόλις μου ανακοίνωσαν το σχολείο (νηπιαγωγείο) πήγα σε μια αρκετά ξινή προισταμένη η οποία πιο πολύ ενδιαφερόταν για τα υλικά πχ να μην κολλάμε μπλου τακ στο τοίχο κτλ παρά να με ενημερώσει για τα παιδιά. τοποθετήθηκα σε ολοήμερο με μια πολύ καλή κοπέλα ( ακόμα τηλεφωνιόμαστε και λέμε τον πόνο μας για το που είμαστε και τι τραβάμε) και με δέκα ζευγάρια ματάκια να με κοιτάνε με τον πιο όμορφο τρόπο. μετά όλα γίνανε μηχανικά. λες και ήμουν χρόνια στην τάξη, άρχισα να τους μιλάω, να παίζω μαζί τους και πραγματικά δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. περιττό να πω όταν σχόλασα ξενέρωσα γιατί ήθελα να ταν περισσότερη η ώρα. ξέχασα και την άθλια Θήβα και όλα.

[PDE ads]

[adigoni]

1η χρονιά αναπληρώτρια σε Εσπερινό Λύκειο-Γυμνάσιο, με μαθητές να ξεπερνούν το 1,75 κι εγώ από το 1,62 τους κοιτούσα από χαμηλά.Από 14 έως 47 ετών οι μαθητές μου.Στην αρχή υπήρχε γέλιο πολύ από την πλευρά τους, καθώς οι περισσότεροι ήταν συνομήλικοί μου και άνθρωποι της πιάτσας, της δουλειάς, ενώ ήθελα να "τους μάθω γράμματα".Ευτυχώς είχα ένα πολύ φωτισμένο διευθυντή και πολύ καλό,  πάρα πολύ συνεργάσιμους συναδέλφους, που με έβαλαν στο κλίμα.Πέρασα απίστευτα, καταπληκτικά.Και βέβαια προσπαθούσα να ντυθώ στην τρίχα, τόσο που από την αυλόπορτα ως το γραφείο, ένιωθα, από τα σχόλια, ότι ήμουν η Σίντι Κρόφορντ ή η Κλώντια Σίφερ(καμία σχέση βέβαια).Απίστευτο πάρτι αποχαιρετιστήριο στην αμμουδιά με φωτιά και μπύρες, όλη τη χρονιά το φλέρτ πήγαινε σύννεφο εκ μέρους ορισμένων μαθητών(ανεκπλήρωτο βέβαια ), ταπεράκια από μαμάδες-μαθήτριες που μου έφερναν τις λιχουδιές τους κι ενδιαφέρον να με αποκαταστήσουν Γνώρισα ενδιαφέροντα άτομα, παλέψαμε πολύ για ορισμένους μαθητές που βίωναν άσχημες καταστάσεις.Επιμείναμε πολύ για κάποιους άλλους να τελειώσουν το σχολείο.Ήταν πολύ όμορφη εμπειρία!

[Boldini]

την πρώτη φορά που δούλεψα 2009-10 έφτασα σε σημείο να επαναπροσδιορίσω ποια είμαι,που πάω,τί θέλω
γενικά έπαθα ένα σοκ
έτυχε να είμαι η τρίτη νηπιαγωγός που έμπαινε στο τμήμα μέσα σε 2 μήνες(απαράδεκτο για τα παιδιά) και σε συνδυασμό με την απειρία μου τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλά σχεδόν για όλην την χρονιά.
μόνο προς τους τελευταίους 2 μήνες κατάφερα κάποια πράγματα και τολμώ να πω οτι δεν ήμουν πολύ καλή στη δουλειά μου
δεν είχα πάντα τον έλεγχο της τάξης μου....
πιστεύω οτι η εμπειρία σε κάνει όλο και καλύτερο εκπαιδευτικό και πρέπει χωρίς εγωισμό και έπαρση πάντα να μαθαίνεις όταν συναντήσεις  χαρισματικούς συναδέλφους
αυτά....

[giota8]

killbill εχω πεθανει στο γελιο. χωρις παρεξηγηση αλλα αφιερωσες! 

[STELLIOPH]

αχ, τι μου θύμισες τώρα!!! Είχα τελειώσει τον Ιούνιο τη σχολή και Σεπτέμβρη μας πήραν αναπληρωτές ( ήταν καλές εποχές τότε). Με βάλανε σε ΕΠΛ ( πολυκλαδικό) . Τεράστιο σχολείο : 700 μαθητές, 148 άτομα σύλλογος καθηγητών. Εγώ 22 οι μαθητές 17-18!!!!
μπαίνω μέσα στο γραφείο καθηγητών και στέκομαι ώσπου να τελειώσει μια παρέα καθηγητών μια κουβέντα που έκαναν....κάποια στιγμή γυρνάει ένας με αυστηρό ύφος και μου λέει " εσύ τι στέκεσαι εδώ; Εδώ είναι για καθηγητές - οι μαθητές να πάτε στο προαύλιο!!¨¨ ... του εξηγώ ποιά είμαι και μόνο που δεν κατάπιε τη γλώσσα του ο άνθρωπος...
τελικά μου λεει πού ειναι το γραφείο του δ/ντή , πάω, με υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες ....μετά αρχιζει τις ερωτήσεις:
και από πού είσαι, ποσο χρονών εισαι; είσαι ελεύθερη και τέτοια...άβγαλτη και απονήρευτη τότε εγώ, απαντώ κανονικά.... κάνει αυτος ένα τηλεφώνημα και σε λίγο σκάει μύτη ένας κοινωνιολόγος...
απο δω ο Φώτης - μου λέει ....καλό παιδί ....να κάνετε παρέα!! 
με πήρε ο Φώτης απ΄το χεράκι να μου δείξει τα κατατόπια....μου την έπεσε κιόλας αλλά ρε παιδιά ο Φώτης τότε ήταν μεγαλύτερος απο εμένα τώρα...έφαγε άκυρο... Πρωτη μέρα δεν μπήκα σε τάξη...
Δεύτερη μερα με περιέλαβαν οι άλλες έξι αγγλικούδες - μου δώσανε τα χειρότερα τμήματα ( κλαδους και Γ λυκείου γενικοτερα)... μπήκα κι εγώ με τσαμπουκά - λέω θα πιάσω τον ταυρο απ΄τα κέρατα....άρχισα και το αγγλικό με προφορά Λάνκαστερ - τους έκανε εντύπωση των παιδιών - σου λέει τούτη δω κάτι ξέρει... ( αν ακούγατε πώς το μιλάγαν το αγγλικό οι συναδέλφισσες θα καταλαβαίνατε....ένα θα σας πω : μπαίνει η άλλη και ρωτάει what's your name καμάριμ'? ' Θεάάααααααααααα η συναδέλφισσα!!
ήσυχα ήταν - τρελλή κι εγώ απο τότε...τελικά μια χαρά τα πήγαμε..τους εξήγησα απ΄την αρχή ότι θέλω ησυχία και συνεργασία καλή, ήταν και το στυλ μου ανέκαθεν ψαρωτικό....έπαθαν πλακα οι άλλες αγγλικούδες πώς και δεν κάνουν θόρυβο....
αλλά σαν πρώτη μέρα στην τάξη ήταν πάρα πολύ ωραία! Βεβαια στο μυαλό μου το χα προβάρει χιλιάδες φορές....με τον καιρό έμαθα τι λέξεις να μη λέω γιατί τα παιδιά τις παρεξηγούν.... ας πούμε θα μπορούσα να πω " απο κάτω" και να αρχίσουν "ωωωωωωωωωωωωωω απο κάτω κυρία;" ε έλεγα κι εγώ : " κάτωθεν" το πέρναγα και στα γρήγορα και όλα οκ... προθέσεις εννοείται δεν ξαναδίδαξα πάντως... επικίνδυνο topic...
πρόσεχα τα ρούχα μου, τις κινήσεις μου, το βάψιμό μου...τα παιδιά δε θέλουν και πολύ.... δόξα τω Θεώ πάντως όλα πήγαν καλά...
εύχομαι τα καλύτερα και σε σας τα ...πρωτάκια!! 

Τελικά λίγο πολύ όλοι τα ίδια έχουμε περάσει...
Είμαι της Πληροφορικής και πρωτομπήκα σε τάξη στα 24. (Καλές εποχές τότε για τους Πληροφορικούς). Έφυγα από Βόρεια Ελλάδα και πήγα Β.Εύβοια σε Γυμνάσιο με 200 περίπου  παιδιά και συμπλήρωνα (με υπερωρία) σε Ενιαίο (τότε) Λύκειο. Δε με πείραζε η απόσταση έτσι κι αλλιώς από τα 18 έμενα μόνη μου και σε άλλη πόλη. Έτρεμα ολόκληρη όταν παρουσιάστηκα στο Σχολείο. Ψαρωμένη μέχρι εκεί που δεν πάει... Θυμάμαι ότι η μαθηματικός ήρθε και μου είπε "...το πρόγραμμα δεν έχει βγει ακόμα για αύριο παιδί μου, θα περάσουν οι καθηγητές από τις τάξεις για να σας το δώσουν..." , καθώς κοιτούσα αμήχανα τον πίνακα ανακοινώσεων. Το κορυφαίο βέβαια έγινε στο Λύκειο μετά από λίγες  μέρες, όταν άναψα τσιγάρο στην αίθουσα καθηγητών(...τις καλές εκείνες εποχές)  και ο Λυκειάρχης, νομίζοντας ότι ήμουν μαθήτρια, παραλίγο να μου "αστράψει" φούσκο. Έμεινα στην περιοχή για 2 χρόνια και ακόμα το μυαλό μου είναι εκεί. Έτυχε να έχω πάρα πολύ καλούς συναδέλφους (όχι όλοι βέβαια) και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο που μου έμαθαν πολλά πράγματα και με στήριζαν πραγματικά σε κάθε θέμα. Θυμάμαι ότι καθόμασταν και μέχρι τα απογεύματα στο Σχολέιο για να βγάλουμε τη δουλειά με τα οικονομικά, το survey, τον έπαφο, τους βαθμούς, τις απουσίες, τα στατιστικά και και και....Τότε βέβαια δεν είχα οικογένεια και δεν με ένοιαζε τι ώρα θα φύγω από τη δουλειά, γιατί μετά είχε μπάνιο στη θάλασσα, φαγητό έξω και το βράδυ πάλι έξω. Ήμασταν και ένα αχτύπητο παρεάκι 5 παιδιών - ο καθένας με την ιστορία του - και περάσαμε όχι απλά καλά...Για μένα προσωπικά, ήταν τέλεια, γιατί και παρέα είχα, και καλό κλίμα στο Σχολείο υπήρχε τόσο με συναδέλφους όσο και με τους μαθητές μου, και διακοπές έκανα, και πολλά πράγματα έμαθα από αυτούς τους ανθρώπους για τη δουλειά μου που με έκαναν να την αγαπήσω περισσότερο. Μακάρι, όλοι στην αρχή τους να περνούν τόσο καλά όσο κι εγώ. Μετά από 7 χρόνια έχουμε ακόμα ουσιαστική επαφή με τους συναδέλφους και αυτό με γεμίζει πραγματικά, γιατί σκέφτομαι ότι εκτίμησαν τις προσπάθειές μου να είμαι όσο πιο εργατική και φιλότιμη γινόταν. Καλή χρονιά σε όλους μας!

[vasouli]

Τι όμορφες οι εμπειρίες σας αν κ' σίγουρα δύσκολες, όταν τις θυμάσαι όμως μόνο ευχάριστες αναμνήσεις μπορούν να σου φέρουν.Δεν είναι εύκολο να πέφτεις στα βαθιά, ειδικά αν είναι κ' η πρώτη μέρα που μπαίνεις σε τάξη αλλά μέσα από αυτές τις εμπειρίες ωριμάζεις και διαμορφώνεις χαρακτήρα ως άνθρωπος αλλά κ' ως εκπαιδευτικός.Προσωπικά δεν έχει τύχει να μπω ακόμη σε τάξη νηπιαγωγείου αλλά μπορώ να πω πως έχω δει αρκετά πράγματα κ' στο παιδικό σταθμό που εργάζομαι τα τελευταία χρόνια.Αν κ' σίγουρα δεν είναι το ίδιο..Ας ελπίσουμε τη φετινή χρονιά να έχω αυτή την ευκαιρία.Καλή χρονιά σε όλους εύχομαι!

[intemperanta]

αχ, τι μου θύμισες τώρα!!! Είχα τελειώσει τον Ιούνιο τη σχολή και Σεπτέμβρη μας πήραν αναπληρωτές ( ήταν καλές εποχές τότε). Με βάλανε σε ΕΠΛ ( πολυκλαδικό) . Τεράστιο σχολείο : 700 μαθητές, 148 άτομα σύλλογος καθηγητών. Εγώ 22 οι μαθητές 17-18!!!!
μπαίνω μέσα στο γραφείο καθηγητών και στέκομαι ώσπου να τελειώσει μια παρέα καθηγητών μια κουβέντα που έκαναν....κάποια στιγμή γυρνάει ένας με αυστηρό ύφος και μου λέει " εσύ τι στέκεσαι εδώ; Εδώ είναι για καθηγητές - οι μαθητές να πάτε στο προαύλιο!!¨¨ ... του εξηγώ ποιά είμαι και μόνο που δεν κατάπιε τη γλώσσα του ο άνθρωπος...
τελικά μου λεει πού ειναι το γραφείο του δ/ντή , πάω, με υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες ....μετά αρχιζει τις ερωτήσεις:
και από πού είσαι, ποσο χρονών εισαι; είσαι ελεύθερη και τέτοια...άβγαλτη και απονήρευτη τότε εγώ, απαντώ κανονικά.... κάνει αυτος ένα τηλεφώνημα και σε λίγο σκάει μύτη ένας κοινωνιολόγος...
απο δω ο Φώτης - μου λέει ....καλό παιδί ....να κάνετε παρέα!! 
με πήρε ο Φώτης απ΄το χεράκι να μου δείξει τα κατατόπια....μου την έπεσε κιόλας αλλά ρε παιδιά ο Φώτης τότε ήταν μεγαλύτερος απο εμένα τώρα...έφαγε άκυρο... Πρωτη μέρα δεν μπήκα σε τάξη...
Δεύτερη μερα με περιέλαβαν οι άλλες έξι αγγλικούδες - μου δώσανε τα χειρότερα τμήματα ( κλαδους και Γ λυκείου γενικοτερα)... μπήκα κι εγώ με τσαμπουκά - λέω θα πιάσω τον ταυρο απ΄τα κέρατα....άρχισα και το αγγλικό με προφορά Λάνκαστερ - τους έκανε εντύπωση των παιδιών - σου λέει τούτη δω κάτι ξέρει... ( αν ακούγατε πώς το μιλάγαν το αγγλικό οι συναδέλφισσες θα καταλαβαίνατε....ένα θα σας πω : μπαίνει η άλλη και ρωτάει what's your name καμάριμ'? ' Θεάάααααααααααα η συναδέλφισσα!!
ήσυχα ήταν - τρελλή κι εγώ απο τότε...τελικά μια χαρά τα πήγαμε..τους εξήγησα απ΄την αρχή ότι θέλω ησυχία και συνεργασία καλή, ήταν και το στυλ μου ανέκαθεν ψαρωτικό....έπαθαν πλακα οι άλλες αγγλικούδες πώς και δεν κάνουν θόρυβο....
αλλά σαν πρώτη μέρα στην τάξη ήταν πάρα πολύ ωραία! Βεβαια στο μυαλό μου το χα προβάρει χιλιάδες φορές....με τον καιρό έμαθα τι λέξεις να μη λέω γιατί τα παιδιά τις παρεξηγούν.... ας πούμε θα μπορούσα να πω " απο κάτω" και να αρχίσουν "ωωωωωωωωωωωωωω απο κάτω κυρία;" ε έλεγα κι εγώ : " κάτωθεν" το πέρναγα και στα γρήγορα και όλα οκ... προθέσεις εννοείται δεν ξαναδίδαξα πάντως... επικίνδυνο topic...
πρόσεχα τα ρούχα μου, τις κινήσεις μου, το βάψιμό μου...τα παιδιά δε θέλουν και πολύ.... δόξα τω Θεώ πάντως όλα πήγαν καλά...
εύχομαι τα καλύτερα και σε σας τα ...πρωτάκια!! 

 

[stave]

Δε θα πω πολλά γιατί δεν μου συνέβη κάτι το εξαιρετικό, εκτός από την απειρία και την αμηχανία, που περιγράψατε στα μηνύματά σας οι περισσότεροι, μέχρι κι εγώ να μάθω τα βασικά για το πώς λειτουργεί ένα σχολείο. Η σχέση με τα παιδιά μια χαρά και η διαχείριση της τάξης ποτέ δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα από τότε.

Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ όμως είναι η συγκίνηση που ένιωσα περνώντας για πρώτη φορά την πόρτα του σχολείου και μάλιστα σε μια εποχή που είχα πιστέψει ότι αυτή η ιστορία μάλλον είχε τελειώσει για μένα κι έψαχνα άλλες επαγγελματικές διεξόδους. Το συναίσθημα ότι επιτέλους εκπληρώνονται τα όνειρά μου και μπαίνω στην εκπαιδευτική διαδικασία, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία, χωρίς να μπορώ τότε να φανταστώ τις μετέπειτα τρικλοποδιές του υπουργείου.

[vasouli]

Δε θα πω πολλά γιατί δεν μου συνέβη κάτι το εξαιρετικό, εκτός από την απειρία και την αμηχανία, που περιγράψατε στα μηνύματά σας οι περισσότεροι, μέχρι κι εγώ να μάθω τα βασικά για το πώς λειτουργεί ένα σχολείο. Η σχέση με τα παιδιά μια χαρά και η διαχείριση της τάξης ποτέ δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα από τότε.

Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ όμως είναι η συγκίνηση που ένιωσα περνώντας για πρώτη φορά την πόρτα του σχολείου και μάλιστα σε μια εποχή που είχα πιστέψει ότι αυτή η ιστορία μάλλον είχε τελειώσει για μένα κι έψαχνα άλλες επαγγελματικές διεξόδους. Το συναίσθημα ότι επιτέλους εκπληρώνονται τα όνειρά μου και μπαίνω στην εκπαιδευτική διαδικασία, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία, χωρίς να μπορώ τότε να φανταστώ τις μετέπειτα τρικλοποδιές του υπουργείου.

Aχ αυτή τη συγκίνηση περιμένω κι εγώ να αισθανθώ..Να χεις τη τάξη σου, τα παιδιά σου, να κάνεις το επάγγελμα που ονειρεύτηκες..Σήμερα επισκέφτηκα μια δημόσια υπηρεσία κ' συνειδητοποίησα πόσο δυστυχισμένοι πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί μέσα και πόσο καλά έκανα που διάλεξα αυτό το επάγγελμα κι ας μην έχει και τις καλύτερες προοπτικές σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση.Τουλάχιστον όταν δουλεύω δεν είμαι με το ρολόι στο χέρι, μετρώντας το κάθε λεπτό μέχρι να σχολάσω.Σε κάθε δουλειά υπάρχουν δυσκολίες, προσωπικά έχω να πληρωθώ κανένα 4μηνο αλλά όταν μπαίνω στη τάξη με τα παιδάκια μου τα ξεχνάω όλα.Μετά τα ξαναθυμάμαι βέβαια..

[killbill]

Σήμερα επισκέφτηκα μια δημόσια υπηρεσία κ' συνειδητοποίησα πόσο δυστυχισμένοι πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί μέσα και πόσο καλά έκανα που διάλεξα αυτό το επάγγελμα κι ας μην έχει και τις καλύτερες προοπτικές σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση.Τουλάχιστον όταν δουλεύω δεν είμαι με το ρολόι στο χέρι, μετρώντας το κάθε λεπτό μέχρι να σχολάσω.Σε κάθε δουλειά υπάρχουν δυσκολίες, προσωπικά έχω να πληρωθώ κανένα 4μηνο αλλά όταν μπαίνω στη τάξη με τα παιδάκια μου τα ξεχνάω όλα.Μετά τα ξαναθυμάμαι βέβαια..

Μπράβο σου!!! νόμιζα ότι τα είχα γράψει εγώ αυτά γιατί σκέφτομαι ακριβώς έτσι.

σου εύχομαι να κρατήσεις για πάντα αυτές τις αντιλήψεις και να μην "χαλάσεις" και να μην επηρεαστείς από μερικούς μίζερους συναδέλφους που θα συναντήσεις ....

..που το θεωρούν υπερβολή να έχεις 1η ώρα μάθημα, μετά κενό και μετά ξανά μάθημα γιατί θεωρούν το κενό χάσιμο χρόνου
...που σε κάθε σχολική γιορτή, ακόμα και στον αγιασμό, ρωτάνε αν είναι υποχρεωτικό να έρθουν
...που το θεωρούν απαράδεκτο να έχουν μάθημα 7η ώρα
..που μετράνε στον πίνακα το πλήθος των εφημεριών και να βρουν ότι έχουν μια παραπάνω χαλάνε τον κόσμο
..που λένε ότι για τα 1000€ που παιρνουν και πολλά που κάνουν στο σχολείο που έρχονται και διδάσκουν και μου δεν μένουν δευτερόλεπτο παραπάνω

άσε να μην συνεχίσω γιατί δεν θα τελειώσω ποτέ.

Ενα θα πω: όταν είμουν αναπληρωτής ένιωθα ο μονιμότερος των μονίμων!!! και ανταμοίφθηκα για αυτό γιατί τελικά φαίνεται ότι υπάρχει Θεός και βλέπει....

[killbill]

να αναφέρω κάποιες γκάφες μου που θυμήθηκα πέρα από αυτές που έγραψα λίγα μηνύματα παραπάνω και που πιστεύω αξίζει να διαβάσετε.

Πηγαίνοντας προς την τάξη για μάθημα με σταματάει ο διευθυντής και μου δίνει το ωρολόγιο πρόγραμμα και μου λέει να το δώσω τώρα που θα μπω για μάθημα.
Το κοιτούσα σαν χαζός μέσα στην τάξη. Έβλεπα κάτι Γθετ, Γτχν, Βξγ και δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτά, μιας και όπως είπα δεν είχα καμία σχέση με την εκπαίδευση και μπήκα έτσι ξαφνικά ένα πρωί στην τάξη, αντί να πάω στη δουλεία μου στην εταιρία..... (εγώ είχα μείνει στις δεσμες).

Τι έκανα; :
Το εξαφάνισα γρήγορα από μπορστά μου αυτό το περίεργο έγγραφο, και το έδωσα στον επόμενο συνάδελφο την επόμενη ώρα να τους το δώσει....
 Ε, είχα πολύ δουλειά βλέπετε, έπρεπε να βρω και τον κύριο Νέστωρα (διάβασε παραπάνω) που ήταν άφαντος!!!!



Την μέρα που παρουσιάστηκα έτυχε να έχει και σύλλογο τις 2 τελευταίες ώρες.
Ξεκίνησε ο σύλλογος, και κάποια στιγμή με ρώτησε ο διευθυντής αν θα ήθελα να πάω στην βουλή των Ελλήνων.
Του απάντησα: τι να πάω να κάνω; βουλευτής είμαι;
και δεν ήξερα γιατί γελούσαν όλοι μαζί μου....