Σκέψεις του Σ. Καργάκου για την Παιδεία

[bitch]

το έλαβα με μέιλ σήμερα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας
μπορεί να είναι μεγάλο κείμενο αλλά  διαβάζεται απνευστί: ( και είναι και ωραίο θέμα για έκθεση      )

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία.
> Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται
> την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι
> δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό
> σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν
> σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία
> εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...παιδιών δηλαδή που
> δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για
> καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα-
> είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν
> δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνα­κτα
> χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη
> δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία
> μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.
> Γι ' αυτό τουμπάραμε...
 Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι
> πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον
> τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν
> υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από
> 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα
> υπήρχε δουλειά πολλή αλλ ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα
> μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του
> «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και
> υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακό­μη και
> στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά
> προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές
> επί σχολών, επιστημονι­κούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς,
> απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν
> τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα
> «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι
> δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι
> κάποιας πολυεθνικής.
>
> Παρ ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι
> ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο
> τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν
> ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή
> στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα
> ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από
> «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ ' ούτε καν
> εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την
> ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν
> καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα
> παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία,
> γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας,
> με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την
> πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να
> μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα
> μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει
> πτυχιούχους βλάκες.

[PDE ads]

[margar78]

Εγω συμφωνω απολυτα με αυτα που λεει ο κ.Καργακος αλλα ο ιδιος και οι αλλοι πνευματικοι ανθρωποι της χωρας μας συναισθανονται την ευθυνη τους σε αυτες τις δυσκολες στιγμες;Τι κανουν;Ποιος ειναι ο αγωνας τους για την κατακρεουργηση τησ δημοσιας δωρεαν παιδειας;της παιδειας του λαου;

[bitch]

νομίζω ότι δεν τους πολυ-δίνουν βήμα για να εκφραστούν για όλα αυτά....σύν του ότι η πλειοψηφία των νέων έχει μαθει να μην σκέφτεται....

[apri]

Η κατάσταση που περιγράφει ο Καργάκος είναι η μία πλευρά του νομίσματος.

Στην άλλη πλευρά, υπάρχει η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής θα οδηγούσε στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξη των διαφόρων τομέων της οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, ναυτιλία, βιοτεχνία, βιομηχανία), που θα έκανε τις μη υπαλληλικές δουλειές ελκυστικές για τους νέους.
Υπάρχει η μη επαρκής προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων που θα έκανε τη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα εξ ίσου αγαπητή με αυτή του δημοσίου.
Υπάρχει η ασυδοσία των εργοδοτών που παραβιάζοντας κλαδικές συμβάσεις και εργασιακές νομοθεσίες, προσλάμβαναν μετανάστες ανασφάλιστους και υποαμειβόμενους, καθώς εκείνοι δεν είχαν άλλη διέξοδο και τρόπο άμυνας.
Υπάρχει η "νέκρωση" του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας, που σιώπησε, που συμβιβάστηκε, που εξαγοράστηκε, που δεν μπόρεσε να προτείνει κάποιο εναλλακτικό τρόπο ζωής.

Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;

Οφείλω όμως και να πω ότι πέρα από τον ρόλο που έπαιξαν οι κατά καιρούς πολιτικές, τέτοιου είδους νοοτροπία δεν είναι σύμπτωμα μόνο της ελληνικής κοινωνίας. Και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες (σε διαφορετικό ίσως βαθμό κάθε φορά) υπάρχει η νοοτροπία της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας σε ποικίλους τομείς της ζωής.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της παρατεταμένης ευμάρειας, που κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα και δεδομένα,
που βάζει στην άκρη ανθρωπιστικές αξίες, παιδεία, θρησκεία, ιδεολογία, οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο να αγωνίζεται για έναν κόσμο καλύτερο,
καθώς προτάσσει έναν κόσμο όπου τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται, ενίοτε και σε ευτελή τιμή...

 

[PDE ads]

[adigoni]

Η κατάσταση που περιγράφει ο Καργάκος είναι η μία πλευρά του νομίσματος.

Στην άλλη πλευρά, υπάρχει η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής θα οδηγούσε στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξη των διαφόρων τομέων της οικονομίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, ναυτιλία, βιοτεχνία, βιομηχανία), που θα έκανε τις μη υπαλληλικές δουλειές ελκυστικές για τους νέους.
Υπάρχει η μη επαρκής προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων που θα έκανε τη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα εξ ίσου αγαπητή με αυτή του δημοσίου.
Υπάρχει η ασυδοσία των εργοδοτών που παραβιάζοντας κλαδικές συμβάσεις και εργασιακές νομοθεσίες, προσλάμβαναν μετανάστες ανασφάλιστους και υποαμειβόμενους, καθώς εκείνοι δεν είχαν άλλη διέξοδο και τρόπο άμυνας.
Υπάρχει η "νέκρωση" του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας, που σιώπησε, που συμβιβάστηκε, που εξαγοράστηκε, που δεν μπόρεσε να προτείνει κάποιο εναλλακτικό τρόπο ζωής.

Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;

Οφείλω όμως και να πω ότι πέρα από τον ρόλο που έπαιξαν οι κατά καιρούς πολιτικές, τέτοιου είδους νοοτροπία δεν είναι σύμπτωμα μόνο της ελληνικής κοινωνίας. Και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες (σε διαφορετικό ίσως βαθμό κάθε φορά) υπάρχει η νοοτροπία της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας σε ποικίλους τομείς της ζωής.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό της παρατεταμένης ευμάρειας, που κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα και δεδομένα,
που βάζει στην άκρη ανθρωπιστικές αξίες, παιδεία, θρησκεία, ιδεολογία, οτιδήποτε κάνει τον άνθρωπο να αγωνίζεται για έναν κόσμο καλύτερο,
καθώς προτάσσει έναν κόσμο όπου τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται, ενίοτε και σε ευτελή τιμή...

++++++++++++++++++++++++++++++++++

Άσε που πλέον και ο ίδιος μιλάει εκ του ασφαλούς.......

[irenead]

Συμφωνώ με apri,και αναρωτιέμαι τα δικά του παιδιά  τι είδους εργασία έχουν μάθει να κάνουν.Δεν νομίζω να είναι χειρωνακτική.

[buble10]

Δουλειές υπάρχουν!

Θα ηθελα να θιξω το θεμα εργασια,στην Ελλαδα... Απο 15 χρονων δουλευω με τον πατερα μου στις λαικες,απο τοτε θυμαμαι ουτε ενας φιλος...η συνομιληκος δεν δουλευε η ηθελε να δουλεψει στη λαικη,βλεπετε θελαν οι δικοι του η'να σπουδασει η'να μπει στο δημοσιο,αυτο το βλεπω ακομα 15 χρονια μετα,που πλεον εχω βγαλει αδεια και πουλαω με δικο μου παγκο στη λαικη...ΠΑΝΤΟΥ πακιστανοι.λεω σε μερικα παιδια ανεργα πλεον,παλικαρια ολοκληρα να ερθουν να δουλεψουν την λαικη,και θα τουσ δινω ενα σεβαστο,πλεον ποσο...τιποτα λενε καλυτερα να καθομαι σπιτι και να μου δινει ο πατερασ μου λευτα,παρα να σηκωνομαι απο τις 5 να ξεφορτονω και να πουλαω στη λαικη η στη ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ,που και εκει επισης το βλεπω.λυπαμαι αλλα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ να γινουμε δημοσιοι υπαλληλοι παιδια.υπαρχουν και αλλες δουλιες αρκει να θελουμε..

Αναγνώστης

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/09/blog-post_3899.html#more

[para5]

Θα συμφωνήσω και γω με την apri. Το σχολείο και η εκπαίδευση απλά εκφράζουν την κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία. Από την άλλη, ας μη ξεχνάμε πως ο Καργάκος είναι γέννημα θρέμμα ενός εκπαιδευτικού συστήματος παλαιάς κοπής. Το παλαιό όμως αυτό σύστημα δεν είναι καθόλου άμοιρο ευθυνών για "τη σημερινή θλίψη", καθώς απαιτούσε την απόλυτη παπαγαλία, ήταν άκρως ταξικό και οδηγούσε στον αποκλεισμό από τη μόρφωση και τη συμμετοχή στο πνευματικό, πολιτιστικό και πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας ένα ακόμη μεγαλύτερο μέρος της εργατικής και αγροτικής τάξης. Σε αυτό το σύστημα, αν θέλετε, αντέδρασαν οι γονείς εργάτες και αγρότες του '80 και '90 που ήθελαν τα παιδιά τους σώνει και καλά να σπουδάσουν. Που ίσως σημαίνει, όχι μόνο να βρούνε μια εργασία με καλύτερες συνθήκες, αλλά και να γίνουν μέρος του συστήματος της κεντρικής διοίκησης με όποιες συνέπειες αυτό ενέχει.

Και όχι, δε θα συμφωνήσω πως η νέα γενιά είναι της ήσσονος προσπάθειας. Επειδή κάποιος αρνείται να ξυπνά από τις 5 τα χαράματα για να πάει να δουλέψει στη λαϊκή, αυτό δε σημαίνει πως απαραίτητα είναι τεμπέλης. Όλα αυτά είναι βέβαια σχετικά και ισχύουν κατά περίπτωση, γι' αυτό και όποιες γενικεύσεις είναι άκρως επικίνδυνες και αποπροσανατολιστικές.

[MARKOS]

Θα συμφωνήσω, βέβαια, ότι υπάρχει η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Φοβάμαι όμως ότι καλλιεργήθηκε σταδιακά και συνειδητά μέσα στο πλαίσιο ενός ψηφοθηρικού λαϊκισμού
που ισοπέδωνε τα πάντα, που έταζε τα πάντα ανεξαρτήτως κόπου, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πώς αλλιώς θα δεχόταν ο πολίτης την αποτυχία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, αν δεν ένιωθε ότι κάπου είχε ευνοηθεί, ενώ δεν το άξιζε;

Εκεινο που "χασαμε " ειναι η ψευδαισθηση πως μπορουμε ευκολα να κανουμε τα παντα.Θεωρω πως υπαρχουν νεοι που πραγματικα προσπαθουν. Νομιζω ομως πως ξοδευουν τη προσπαθεια τους σε κατι εντελως ανουσιο και κουρασμενοι φτανουν καπου χωρις να εχουν κερδισει οχι το στοχο, αλλα ουτε καν κατι απο το "ταξιδι"...

[evants]

Εγκύκλιος του υπουργείου διά βίου αμάθειας. Ημερομηνία έκδοσης 1.9.2011. Γιά την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων το Υπ.ΠΔ

[steven_seagal]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΩ ΔΙΑ

[mariaher]

Νομίζω τε είπε όλα...

[physikos13]

οι αληθειες πονανε, και λεει πολλες

[firiki]