Ακύρωση όλων των προσλήψεων του 2010 και 2011 ζητά η Τρόικα

[panos2]

Εμένα μου φαντάζουν όλα αυτά σενάρια τρομοκρατίας για να μην αντιδράσουμε. Όσοι εκπαιδευτικοί έχουν λιγότερο από 9 έτη είναι αυτοί που θα υποστούν τις μεγαλύτερες μειώσεις, οπότε σου λέει ρίξτους ένα μπορεί και να σας απολύσουμε για να μη τολμήσουν να πουν τίποτα.

++++++++++

[PDE ads]

[marion]

Τα πράγματα πάντως έχουν αγριέψει. Απειλούν μέχρι και τους υπεύθυνους των Δήμων για τους καθαρισμούς στους δρόμους ότι αν δε λήξουν σύντομα την απεργία, ιδιωτικές εταιρείες θα αναλαμβάνουν από 'δω και στο εξής την αποκομιδή σκουπιδιών με κατάργηση αντίστοιχων οργανικών θέσεων στους δήμους, υπονοώντας σαφώς περαιτέρω απολύσεις...

[miss piggy]

Εννοούν δηλαδή όσους δεν έχουν βαθμό Α;
Με ποια λογική η επταετία είναι '' προσόν '' εφεδρείας;

Μα με τη λογική του παραλόγου φυσικά, που διέπει την τωρινή κυβέρνηση...

[miss piggy]

Τα πράγματα πάντως έχουν αγριέψει. Απειλούν μέχρι και τους υπεύθυνους των Δήμων για τους καθαρισμούς στους δρόμους ότι αν δε λήξουν σύντομα την απεργία, ιδιωτικές εταιρείες θα αναλαμβάνουν από 'δω και στο εξής την αποκομιδή σκουπιδιών με κατάργηση αντίστοιχων οργανικών θέσεων στους δήμους, υπονοώντας σαφώς περαιτέρω απολύσεις...

Μόλις τόνισε τα παραπάνω ο φίλτατος Καστανίδης. Το γιαουρτάκι και η γιούχα στη Θεσσαλονίκη δεν του έφτασε φαίνεται..

[PDE ads]

[rublev]

Ράδιο αρβύλα;;; 
Φήμη;;; 
Προϊόν μυαλού χαιρέκακου ανθρώπου;;; 
Δίχτυ για αλίευση αντιδράσεων;;; 

Από άνθρωπο αποσπασμένο για 3η χρονιά λόγω μεγάλου δοντιού σε Β/θμια, καταπράσινο:
Εξετάζεται το ενδεχόμενο να διώξουν όλους όσους δεν έχουν συμπληρώσει 7ετία.

Μην πέσετε να με φάτε για ό,τι έφτασε στ' αυτιά μου. 

Επιβεβαιώνω από πληροφόρηση της ΕΛΜΕ στα σχολεία σήμερα. Ανάθεμα και αν έχουν ιδέα τι θα κάνουν οι γελοίοι...

Διάβασα τα παραπάνω μηνύματα και μετά έτυχε να διαβάσω και το παρακάτω μήνυμα:

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/10/blog-post_8687.html

Στη συνέχεια έκατσα και διάβασα όλο το 3ο κεφάλαιο του πολυνομοσχεδίου (με τις νέες αναμενόμενες ρυθμίσεις,αφού μας αντιμετωπίζουν ως ηλίθιους ) και δεν είδα πουθενά το κριτήριο της προυπηρεσίας ή μη.Μπορεί κάποιος που το έχει διαβάσει να μου πει αν κάνω κάποιο λάθος;Παραθέτω το πολυνομοσχέδιο:

http://www.diorismos.gr/Dpages/news/viewnews.php?nid=11064&spec=job&type=1

[Sorrow]

Μη μιλάς, μη γελάς κινδυνεύει η Ελλας !

Κάτσε καλά και μην αντιδράς γιατί η κατάσταση είναι δύσκολη.
Έχεις χρέη για τα οποία βέβαια φταις εσύ.
Αν δεν είσαι φρόνιμος θα έρθουν χειρότερα.
Αν δεν σφίξεις το ζωνάρι, αν δεν πληρώσεις τα χαράτσια, αν κάνεις απεργίες, αν δείξεις συναδελφική αλληλεγγύη
και απεργείς, αν κλείνεις το κέντρο με πορείες τότε θα έρθουν χειρότερα.
Αν δεν περιορίσεις τις ανάγκες σου στα απολύτως απαραίτητα, αν δε δεχτείς αύξηση ωραρίου και μείωση μισθού,
αν δε δεχτείς κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα έρθουν χειρότερα.
Αν δε δεχτείς ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων ΔΕΚΟ και αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας θα έρθουν χειρότερα.
Το δημόσιο είναι μεγάλο και αντιπαραγωγικό. Οι ΔΥ είναι πολλοί και τεμπέληδες
Οι μισθοί στο ιδιωτικό τομέα είναι υψηλοί και δεν είμαστε ανταγωνιστικοί.
Θα φύγουν οι βιομήχανοι και θα πάνε στη Βουλγαρία.
Πρέπει να προσελκύσουμε επενδύσεις . Πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί.
Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και θα επενδύσουν αν πέσουν λιιιγο ακόμα οι μισθοί.
Κάτσε στ' αυγά σου και μη μιλάς γιατί θα έρθουν τα χειρότερα.

Θα πάρουν τη δουλειά σου ιδιώτες, θα απολυθείς για να βγεί ο λογαριασμός, θα χρεοκοπήσουμε, θα μας κόψουν
την πίστωση, δεν θα πάρουμε την 6η δόση , δεν θα έχουμε λεφτά να εισάγουμε βρεφικό γάλα, βρεφικές
τροφές και γάλα, ούτε πάνες.
Θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα.
Θα γίνουν απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Θα κατέβουν τα τανκς στους δρόμους.Θα χάσεις τις καταθέσεις σου.
Δεν θα μπορούμε να εισάγουμε πετρέλαιο.
Θα επικρατήσει χάος και αναρχία.
Δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.

Μην μιλάς, μην αντιστέκεσαι. Αν είσαι φρόνιμος και ήσυχος μπορείς να τη γλιτώσεις. Μπορεί να απολυθεί ο
συνάδελφος σου, ο γείτονας σου ή ο αδελφός σου αλλά όχι εσύ.

Μην μιλάς, μην αντιστέκεσαι δεν γίνεται τίποτα. Δεν υπάρχει άλλη λύση.
Εσύ δεν ξέρεις, όσοι ξέρουν λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση . Το λέει ο ΣΚΑΙ και το Μέγκα, ο Πρετεντέρης,
ο Καψής  και ο Πορτοσάλτε. Το λέει ο ΣΕΒ και ο Παπαδημητρίου. Το γράφει η Capital και το Βήμα.
Το λέει η Γκολνταμ Σακς , ο Τρισέ, ο Όλι Ρεν και ο Μπαρόζο.Ακόμα και ο Τραα το ίδιο λέει.
Αυτοί ξέρουν, εσύ δεν ξέρεις.

Μη μιλάς, δούλευε και πλήρωνε γιατί ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΟΥΜΕ !!!

Μη μιλάς, μην αντιδράς γιατί μπορεί να χάσεις τις αλυσίδες σου.

[apri]

Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο ορίζονται τέσσερα πράγματα σε σχέση με τις θέσεις εργασίας:

1. Όσοι είναι κοντά στη σύνταξη(εδώ προς το παρόν εξαιρούνται οι εκπαιδευτικοί), μπαίνουν σε προσυνταξιοδοτικό καθεστώς (άρθρο 33)

2. Όσοι έχουν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και κριθούν ως «πλεονάζον» προσωπικό, μπαίνουν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας (άρθρο 34).

3. Καταργούνται όλες οι υφιστάμενες κενές οργανικές θέσεις του δημοσίου, εφόσον δεν έχουν ήδη προκηρυχθεί (άρθρο 33)

4. Από 1/1/2012 μέχρι 31/12/2013 αξιολογούνται με την εποπτεία του ΑΣΕΠ όλες οι υφιστάμενες υπηρεσίες του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και το προσωπικό που υπηρετεί εκεί. Με βάση αυτήν την αξιολόγηση θα καταρτιστούν νέα οργανογράμματα, στα οποία θα καταργηθούν οργανικές θέσεις που πλεονάζουν και θα γίνει ανακατανομή του προσωπικού. (άρθρο 35)

Αυτό το τελευταίο για εμένα είναι ένα παράθυρο για πιθανές απολύσεις και στο στενό δημόσιο τομέα σε βάθος χρόνου.

Τώρα το θέμα της προϋπηρεσίας που κυκλοφορεί σε παραλλαγές ως φήμη εγώ θεωρώ ότι σχετίζεται με την περίπτωση συγχωνεύσεων υπηρεσιών, καθώς ως πλεονάζον προσωπικό καθορίζεται συνήθως αυτό με τη μικρότερη προϋπηρεσία. Κυκλοφορεί βέβαια και η φήμη ότι στο δημόσιο, προβάδισμα στην αποχώρηση θα πάρουν οι ΔΕ και ΥΕ.


Με λίγα λόγια ζούμε αυτό που έλεγαν οι πρόγονοι "ενός κακού (βλ. μνημόνιο), μύρια έπονται"....





 

[apri]

Και μια διδακτική ιστορία που μου θύμισε ο/η sorrow με το παραπάνω μήνυμα.



Πρόκειται για το μυθιστόρημα "Η δίκη" του Τσέχου συγγραφέα Φραντς Κάφκα.

"Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι ο τραπεζοϋπάλληλος Γιόζεφ Κ.
(το επώνυμο δεν αναφέρεται ποτέ),
ενός συνηθισμένου ανθρώπου ανίκανου για οποιαδήποτε έξαρση
και στου οποίου τη ζωή δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό.

Ξαφνικά η ισορροπία της ζωής του ανατρέπεται όταν δύο άγνωστοι χτυπούν την πόρτα του
και του ανακοινώνουν ότι ήρθαν να τον οδηγήσουν στον ανακριτή.
Σίγουρα θα επρόκειτο για παρεξήγηση, είναι αδύνατον να έχει κάνει κάτι κακό ο Γιόζεφ Κ.
Μετά την ανάκριση αφήνεται προσωρινά ελεύθερος, ωστόσο έχει χάσει πια την ηρεμία του.
Δεν τον έχουν κατηγορήσει φανερά για τίποτα, όμως έχει την αίσθηση ότι τον θεωρούν ένοχο.

Όταν μετά από λίγες μέρες τον καλούν και πάλι για ανάκριση, ο Γιόζεφ Κ. βρίσκεται σ' ένα τεράστιο μουντό δικαστήριο,
αντιμέτωπος με μία ομάδα από γέρους δικαστές που τον τυρρανούν με τις ερωτήσεις τους.
Απόλυτα βέβαιος για την αθωότητά του προσπαθεί με όσες δυνάμεις διαθέτει να υπερασπιστεί τον εαυτό του
και φεύγει από το δικαστήριο με την εντύπωση ότι τους έχει πείσει.

Είναι αδύνατον πια να νιώσει ήσυχος και πιστεύει πως ένας δικηγόρος θα μπορούσε να αποδείξει
ότι είναι άσχετος με την κατηγορία την οποία ακόμη δεν γνωρίζει.
Όμως ο δικηγόρος, όργανο της εξουσίας ο ίδιος, σπρώχνει τον Γιόζεφ Κ. βαθύτερα στο λαβύρινθο που έχει μπλεχτεί.
Αναζητά τότε τη βοήθεια ενός φίλου του ζωγράφου
αλλά επικαλείται κι έναν ιερέα μήπως θα μπορούσαν λόγω της ιδιότητάς τους να επηρεάσουν ευνοϊκά τους δικαστές,
μάταια όμως.
Ούτε η επιστήμη, ούτε η τέχνη, ούτε η θρησκεία μπορούν να τον βοηθήσουν.

Ολόκληρο το περιβάλλον του, ολόκληρος ο κόσμος γίνεται προέκταση του δικαστηρίου.
Στον κάθε συμπολίτη του βλέπει κι έναν δικαστή, στο κάθε βλέμμα και μια κατηγορία.
Αρχίζει να πιστεύει πως όλοι τον κατασκοπεύουν,
ψάχνοντας να βρουν ακόμη και στις πιο απλές πράξεις του αποδείξεις ενοχής.
Σιγά σιγά βεβαιώνεται πως η δίκη ήδη γίνεται, με κατηγορούμενο τον ίδιο, για ένα έγκλημα που δεν γνωρίζει.
Βλέποντας πως καμία προσπάθειά του δεν καρποφορεί,
περιμένει υπομονετικά τη μέρα που θα μάθει την ποινή που θα του επιβάλουν.

Ένα βράδυ δύο μαυροντυμένοι άνδρες του ζητούν να τους ακολουθήσει ως την άκρη της πόλης.
Ανίκανος πια να καταλάβει αλλά και να αντιδράσει, ο Γιόζεφ Κ. τους ακολουθεί σ' ένα έρημο λατομείο,
για να εκτελεστεί σε λίγο ψυχρά και απάνθρωπα με μια μαχαιριά στο στήθος".



Και το επιμύθιο:

Η δίκη και η καταδίκη του Γιόζεφ Κ. για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε
ή τουλάχιστον που δεν γνώριζε ότι διέπραξε,
είναι μια ανοιχτή κριτική του συγγραφέα προς τη δύναμη της εξουσίας,
αυτής που δίνει την αίσθηση στον κάθε πολίτη ότι όλα είναι πιο δυνατά απ' αυτόν
και ότι κάθε αντίσταση είναι περιττή.

Όπως ο Γιόζεφ Κ. έτσι κι ο κάθε άνθρωπος αφήνεται να παρασυρθεί από την εξουσία
που τον απογυμνώνει από τα δικαιώματά του,
του στερεί τη διάθεση για αντίσταση, αχρηστεύει κάθε νόμο
και στο τέλος τον συνθλίβει.

Την περίληψη και το επιμύθιο, τα άντλησα από εδώ:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7_(%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CF%86%CE%BA%CE%B1)

[martina]

 Εξαιρετικο!!! Ακρως επικαιρο. Να αρχισουμε να το εμπεδωνουμε μηπως και ξυπνησουμε; Μηπως να το μοιρασουμε και στους μαθητες μας για να εχουν και οι καταληψεις τους καποιο νοημα; Ή μηπως και παλι θα χαρακτηριστουμε ως υποκινητες;

[miska]

Το πείραμα του Wörgl –

Μια ιστορία σαν παραμύθι
Μια μεγάλη απόφαση

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και
ύφεση.
Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.
Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν
ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και
υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το
πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Τα χρήματα του Wörgl
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους
φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να
αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε
εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης
πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον
αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά,
σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι
παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να
υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε
εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη
ταχύτητα:
Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να
αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του
γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν
γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του
επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα
κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της
ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο
χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία
αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο
χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.
Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά
έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν
προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει
έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι
επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης
και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο
που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες
ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι
από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω
χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα
αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται
ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική
δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους
τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε
αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα:
Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα
κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.
Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια
λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει
μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση.
Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική
και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και
έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν
μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο
βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν
εκτός εργασίας - Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι
άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού
εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο,
να προσφέρει δουλειά και ψωμί».

Η επιτυχία του Wörgl
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι,
φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για
σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε,
που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.
Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard
Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933,
το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του
1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της
Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις
τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του
Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του
πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι,
περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική
Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα
γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την
πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες
στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά
εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα
καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές
δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl
εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του
φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο
παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την
αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε
μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι
ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται
στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να
αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί
κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ
καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά
την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των
τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία,
μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την
αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα
σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα
καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από
διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη
συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των
εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει
θερμά.»

Το τέλος
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να
επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της,
απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου
Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την
έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης". Το
Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε
όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η
Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να
εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει
τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την
ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την
παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον
είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του
Wörgl έμεινε στην Ιστορία.
(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)

[martina]

 Αυτα λενε συνεχεια στα καναλια αυτοι που γνωριζουν πεντε πραγματα και για την υφεση που θα ειναι πολυ χειροτερη τα επομενα χρονια, αλλα ποιος τους ακουει. Το μονο που λενε και ξαναλενε ειναι μειωση μισθων, φοροι, απολυσεις εργαζομενων. Η ιστορια δεν τους εχει διδαξει τιποτε. Να υποθεσω οτι δεν τη ξερουν κιολας; Πως το καλο τα πηραν τα διδακτορικα και εγιναν συμβουλοι;;;;;;;;;

[steven_seagal]

Εσύ δεν ξέρεις, όσοι ξέρουν λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση . Το λέει ο ΣΚΑΙ και το Μέγκα, ο Πρετεντέρης,
ο Καψής  και ο Πορτοσάλτε. Το λέει ο ΣΕΒ και ο Παπαδημητρίου. Το γράφει η Capital και το Βήμα.

Πασχος Μανδραβελης καλη ωρα....Διαβαστε την πρωτη παραγραφο...απαιχτος και με διαφορα....



Σκουπίδια, αίμα και ιδρώτας

Tου Πασχου Μανδραβελη

Σαν πολύ αίμα δεν κυκλοφορεί στον δημόσιο διάλογο; «Θα χυθεί αίμα αν απελευθερωθούν τα ταξί», απειλεί ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος, «θα χυθεί αίμα στους δρόμους αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των σκουπιδιών», απειλεί και ο πρόεδρος των εργαζομένων του Δήμου Αθήνας, Βασίλης Πολυμερόπουλος. Το πρόβλημα, βέβαια, με τους συνδικαλιστές είναι ότι ασχολούνται με όλα τα υγρά του σώματος πλην ενός. Δεν υπήρξε ποτέ συνδικαλιστής που να μας υποσχεθεί ότι «θα χυθεί ιδρώτας».

Οι πόλεις της χώρας βιώνουν ένα περιοδικό φαινόμενο. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα οι δρόμοι γεμίζουν σκουπίδια επειδή οι συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ εκβιάζουν για προσλήψεις. Οι δήμοι γέμισαν προσωπικό διά των υπηρεσιών καθαριότητας, οι υπηρεσίες των οποίων μάλιστα είναι ελλιπείς. Προσλαμβάνονται συμβασιούχοι στους δήμους για την καθαριότητα και οι μόνιμοι χάνονται σε διάφορες υπηρεσίες ή στα σπίτια τους.

Πολύ αργά η κυβέρνηση και κάποιοι δήμαρχοι σκέφθηκαν το απλό· να δώσουν τις υπηρεσίες καθαριότητας στους ιδιώτες, ώστε και οι πόλεις να είναι καθαρές και στους δήμους να απομένουν λεφτά για άλλες κοινωνικές δράσεις, που στη σημερινή συγκυρία χρειάζονται κυρίως οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Από την εμπειρία του ο κ. Γιάννης Μπουτάρης διαπίστωσε πόσα λεφτά μπορεί να γλιτώσει ο δήμος παραχωρώντας την αποκομιδή σκουπιδιών σε ιδιώτες. Στην προηγούμενη απεργία των δημοτικών υπαλλήλων στη Θεσσαλονίκη, η αποκομιδή στοίχισε 80 ευρώ/τόνο, ενώ για την ίδια δουλειά οι υπηρεσίες του δήμου ξοδεύουν 250 ευρώ/τόνο. Και είναι πολλοί οι τόνοι των σκουπιδιών που παράγονται στις πόλεις.

Δεν είναι, όμως, μόνο το κέρδος των 170 ευρώ ανά τόνο, χρήματα που θα μπορούσαν να διατεθούν σε παιδικούς σταθμούς, κοινωνικές υπηρεσίες για υπερηλίκους κ.λπ. Υπάρχει κι ένα τεράστιο κέρδος από την εκμετάλλευση των σκουπιδιών. Οπως επιχειρηματολόγησε προχθές ο αποτελεσματικός αντιδήμαρχος Αθηναίων κ. Τάσος Αβραντίνης στο Δημοτικό Συμβούλιο, τα σκουπίδια είναι πηγή πλούτου για κάθε πόλη. Αντί να θάβονται, ανακυκλώνονται, καίγονται, αξιοποιούνται με πολλούς τρόπους, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει επιπλέον έσοδα στους δήμους. Επομένως, οι δήμαρχοι πρέπει να θυμηθούν τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Οφείλουν να πράξουν το σωστό, αφού δεν έχουν απομείνει άλλες λάθος επιλογές να υιοθετήσουν. Αν μη τι άλλο, μπορεί να δούμε τις πόλεις καθαρές κάποια Χριστούγεννα κάποιου έτους.

[LK]

Αν μη τι άλλο, μπορεί να δούμε τις πόλεις καθαρές κάποια Χριστούγεννα κάποιου έτους.

Μα, σε αυτό προσδοκούμε όλοι οι Έλληνες, στο να δούμε αυτά τα Χριστούγεννα τις πόλεις μας καθαρές από...σκουπίδια. 

Μiska, πολύ ενδιαφέρον αυτό που δημοσίευσες (ομολογώ ότι δεν το γνώριζα).

[Sorrow]

Σκουπίδια, αίμα και ιδρώτας

Tου Πασχου Μανδραβελη

Σαν πολύ αίμα δεν κυκλοφορεί στον δημόσιο διάλογο; «Θα χυθεί αίμα αν απελευθερωθούν τα ταξί», απειλεί ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ, κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος, «θα χυθεί αίμα στους δρόμους αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής των σκουπιδιών», απειλεί και ο πρόεδρος των εργαζομένων του Δήμου Αθήνας, Βασίλης Πολυμερόπουλος. Το πρόβλημα, βέβαια, με τους συνδικαλιστές είναι ότι ασχολούνται με όλα τα υγρά του σώματος πλην ενός. Δεν υπήρξε ποτέ συνδικαλιστής που να μας υποσχεθεί ότι «θα χυθεί ιδρώτας».

Οι πόλεις της χώρας βιώνουν ένα περιοδικό φαινόμενο. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα οι δρόμοι γεμίζουν σκουπίδια επειδή οι συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ εκβιάζουν για προσλήψεις. Οι δήμοι γέμισαν προσωπικό διά των υπηρεσιών καθαριότητας, οι υπηρεσίες των οποίων μάλιστα είναι ελλιπείς. Προσλαμβάνονται συμβασιούχοι στους δήμους για την καθαριότητα και οι μόνιμοι χάνονται σε διάφορες υπηρεσίες ή στα σπίτια τους.

Πολύ αργά η κυβέρνηση και κάποιοι δήμαρχοι σκέφθηκαν το απλό· να δώσουν τις υπηρεσίες καθαριότητας στους ιδιώτες, ώστε και οι πόλεις να είναι καθαρές και στους δήμους να απομένουν λεφτά για άλλες κοινωνικές δράσεις, που στη σημερινή συγκυρία χρειάζονται κυρίως οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Από την εμπειρία του ο κ. Γιάννης Μπουτάρης διαπίστωσε πόσα λεφτά μπορεί να γλιτώσει ο δήμος παραχωρώντας την αποκομιδή σκουπιδιών σε ιδιώτες. Στην προηγούμενη απεργία των δημοτικών υπαλλήλων στη Θεσσαλονίκη, η αποκομιδή στοίχισε 80 ευρώ/τόνο, ενώ για την ίδια δουλειά οι υπηρεσίες του δήμου ξοδεύουν 250 ευρώ/τόνο. Και είναι πολλοί οι τόνοι των σκουπιδιών που παράγονται στις πόλεις.

Δεν είναι, όμως, μόνο το κέρδος των 170 ευρώ ανά τόνο, χρήματα που θα μπορούσαν να διατεθούν σε παιδικούς σταθμούς, κοινωνικές υπηρεσίες για υπερηλίκους κ.λπ. Υπάρχει κι ένα τεράστιο κέρδος από την εκμετάλλευση των σκουπιδιών. Οπως επιχειρηματολόγησε προχθές ο αποτελεσματικός αντιδήμαρχος Αθηναίων κ. Τάσος Αβραντίνης στο Δημοτικό Συμβούλιο, τα σκουπίδια είναι πηγή πλούτου για κάθε πόλη. Αντί να θάβονται, ανακυκλώνονται, καίγονται, αξιοποιούνται με πολλούς τρόπους, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει επιπλέον έσοδα στους δήμους. Επομένως, οι δήμαρχοι πρέπει να θυμηθούν τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Οφείλουν να πράξουν το σωστό, αφού δεν έχουν απομείνει άλλες λάθος επιλογές να υιοθετήσουν. Αν μη τι άλλο, μπορεί να δούμε τις πόλεις καθαρές κάποια Χριστούγεννα κάποιου έτους.

Μανδραβέλης . Ισάξιος ενός Πρετεντέρη και ενός Καψή, τόσο για το IQ του και τις επιφανειακές αναλύσεις του
όσο και για τις "κακές" παρέες του .
Και βέβαια γνωστός για το κείμενο του που έγινε θέμα στις εξετάσεις, μνημείο επιφανειακής ανάλυσης αν όχι προπαγάνδας.

Ξαναχτυπά . Και προσπαθεί να στρέψει την σκέψη μας εκεί που θέλει αλλά δεν το καταφέρνει γιατί του λείπει
η μαεστρία στην προπαγάνδα και εκτίθεται.

Στην προηγούμενη απεργία των δημοτικών υπαλλήλων στη Θεσσαλονίκη, η αποκομιδή στοίχισε 80 ευρώ/τόνο, ενώ για την ίδια δουλειά οι υπηρεσίες του δήμου ξοδεύουν 250 ευρώ/τόνο. Και είναι πολλοί οι τόνοι των σκουπιδιών που παράγονται στις πόλεις.

Μάλιστα. Και γιατί αυτή η διαφορά κύριε Πάσχο ;

Οι δήμοι γέμισαν προσωπικό διά των υπηρεσιών καθαριότητας, οι υπηρεσίες των οποίων μάλιστα είναι ελλιπείς. Προσλαμβάνονται συμβασιούχοι στους δήμους για την καθαριότητα και οι μόνιμοι χάνονται σε διάφορες υπηρεσίες ή στα σπίτια τους.

Μάλιστα. Και ποιος φταίει ;

Το πρόβλημα, βέβαια, με τους συνδικαλιστές είναι ότι ασχολούνται με όλα τα υγρά του σώματος πλην ενός. Δεν υπήρξε ποτέ συνδικαλιστής που να μας υποσχεθεί ότι «θα χυθεί ιδρώτας».

Οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι ; Μα εσύ μας λες ότι :

Οι δήμοι γέμισαν προσωπικό διά των υπηρεσιών καθαριότητας, οι υπηρεσίες των οποίων μάλιστα είναι ελλιπείς. Προσλαμβάνονται συμβασιούχοι στους δήμους για την καθαριότητα και οι μόνιμοι χάνονται σε διάφορες υπηρεσίες ή στα σπίτια τους.

Δηλαδή οι δήμαρχοι προσλαμβάνουν προσωπικό που το βολεύουν σε άλλες υπηρεσίες, αφήνουν τις υπηρεσίες
καθαριότητας χωρίς προσωπικό και μετά φταίνε οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα.
Για τα ρουσφέτια των δημάρχων, που προέρχονται πάντα από τους κομματικούς μηχανισμούς και είναι πριν ή μετά
βουλευτές και υπουργοί φταίνε οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι. Βρήκαν πόρτα ανοιχτή και μπήκαν !!!

Αν, όπως γράφει, ήταν αποτελεσματικός ο αντιδήμαρχος Αθηναίων κ. Τάσος Αβραντίνης θα είχε λύσει το πρόβλημα
ξεκαθαρίζοντας μέσα στο δήμο το ποιος δουλεύει που και ξεβολευοντας όσους κομματικούς φίλους - ψηφοφόρους
βρίσκονται στα γραφεία αντί στην καθαριότητα.

Πάλι κέντρο χτύπησε ο Πάσχος! Αντί να ψέξει τους δημάρχους, τέως και νυν, την πέφτει στους εργαζόμενους.
Τυχαίο ; δε νομίζω . Βολικό ; πολύ . Φταίνε οι "κακές" παρέες του.
Το ζουμί είναι εδώ :

"τα σκουπίδια είναι πηγή πλούτου για κάθε πόλη. Αντί να θάβονται, ανακυκλώνονται, καίγονται, αξιοποιούνται με πολλούς τρόπους, κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει επιπλέον έσοδα στους δήμους"

Στους Γερμανούς να δεις και στους ντόπιους συνεταίρους τους που το παίζουν και οικολόγοι.

Βερολίνο
Ο τομέας της ενέργειας και της διαχείρισης αποβλήτων συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των γερμανών επιχειρηματιών, όπως διαπίστωσε ο υπουργός Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης στη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου που πραγματοποιείται στο Βερολίνο και διοργανώνει η Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών.

Το Βήμα 27/9/2011

Γνωστή η τακτική, έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν και εφαρμόζεται και τώρα.
Απαξίωση,απαξίωση,απαξίωση .... πλύση εγκεφάλου,πλύση εγκεφάλου,πλύση εγκεφάλου... ξεπούλημα.
Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Λιμάνια και θα ακολουθήσουν ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, σκουπίδια κλπ κλπ

Πετάει και τη φράση :

"να απομένουν λεφτά για άλλες κοινωνικές δράσεις, που στη σημερινή συγκυρία χρειάζονται κυρίως οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού"


και νομίζει ότι μας έπεισε. Α ρε ψυχοπονιάρη. Ο Παπαδημητρίου στα έμαθε αυτά;

Εγώ ξέρω ότι όταν το κοπάδι δεν πάει στο δρόμο που πρέπει, για σφάξιμο είναι ο τράγος και όχι το κοπάδι.