«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Συγγνώμη»

[bitch]

Όντως.


Άρα καταλήγουμε στο ότι μας προβληματίζει η πράξη ,σαν πράξη.
Δε μπορούμε να κρίνουμε, γιατί δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες.
Πάω στοίχημα ότι η μάνα της Άννας, είχε ενημερώσει τη μικρή. Αλλιώς δε σας κάνει εντύπωση το ότι το μικρό έβγαλε το χαρτάκι την ώρα που έπρεπε να το πάρει η μάνα του? Άρα ήταν δασκαλεμένο ! Είχε οδηγίες από τη μάνα του.

το χαρτάκι το έβγαλε πολλές ώρες αργότερα. και τώρα να πεις σ ένα πεντάχρονο που δεν έχει την αίσθηση του χρόνου "αυτό το χαρτάκι θα το βγάλεις στις 6.19 το απόγευμα" ποσο πιθανό θεωρείς να ακολουθήσει αυτές τις οδηγίες το παιδάκι;
Τελοσπάντων, μην το κουράζουμε. Ο καθένας έχει την άποψή του.

[PDE ads]

[Ψιτ]

Έχουμε βγάλει ένα πανεπιστήμιο, κάποιοι έβγαλαν και 2 και 3. Οι περισσότεροι τα καταφέραμε επειδή είχαμε πίσω μας μια οικογένεια που ήταν βράχος, που νοιαζόταν για εμάς, που δε μας άφησε ποτέ μόνους, που μας έδινε κουράγιο όταν ήμασταν έτοιμοι να τα παρατήσουμε. Κάποιοι ακόμα εξακολουθούμε να ζούμε με την υποστήριξη των γονιών μας, κάποιοι βρήκαν περιουσία, δουλειά έτοιμη. Κάποιοι βάζουμε πετρέλαιο με τη σύνταξη του μπαμπά επειδή ο άντρας μας έμεινε χωρίς δουλειά. Κάποιους μας τσόνταραν οι γονείς για να πάμε να μαζέψουμε μόρια στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Κάποιοι πήραμε δώρα από τους θειους μας.

Πόσο περίεργα ακούγονται όλα αυτά τα σκηνικά για εμάς ε?


Καληνύχτα.

Άννα μικρούλα μου, με συγκλόνισε η ιστορία σου,μακάρι ψυχούλα μου να μπορούσα να κάνω κάτι για εσένα.
Καλά Χριστούγεννα.

[apri]

Και εν πάσει περιπτώσει αναφέρομαι στην αγριότητα της συγκεκριμένης πράξης - για μένα η εικόνα του να αφήνεις ένα πεντάχρονο να σε περιμένει και να βάζει με το νου του ένα σωρό όπως πού ειναι η μαμά, μήπως έπαθε τίποτα , μήπως έκανα κάτι και θύμωσε μαζί μου είναι ΑΠΕΙΡΩΣ εξοργιστική και δεν μπορώ να την ξεπεράσω ελαφρά τη καρδία. Ιδιαίτερα γιατί ως μάνα η ίδια μου είναι αδιανόητο τέτοιου είδους καψονι....

Δεν είναι καψόνι. Είναι σκληρή και απάνθρωπη πράξη. Δεν χωρά αμφιβολία γι' αυτό.
Το θέμα είναι αν το άτομο που τη διαπράττει νομίζει πως δεν έχει άλλη επιλογή εκείνη τη στιγμή ή απλώς επιλέγει τη βολή του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν το ξέρουμε αυτό.

Και ο αρθρογράφος δεν ενδιαφέρθηκε καν μ' αυτήν την πτυχή, γιατί στόχος του δεν ήταν να αποδείξει αν η μάνα της Άννας ήταν κακή ή καλή αλλά να δείξει ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος σήμερα λόγω της οικονομικής ανέχειας.

Η άνοδος της εγκληματικότητας, η αύξηση των αυτοκτονιών, η συχνότερη εγκατάλειψη ανηλίκων από τους γονείς, η αύξηση των αστέγων, η ανάγκη περισσότερων συσσιτίων
είναι σημάδια ότι αυτή η κοινωνία εξαχρειώνεται και οπισθοδρομεί πολιτιστικά
και μάλιστα -και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό- χωρίς να ξέρει κανείς πόσο πίσω θα φτάσει.

Για εμένα αυτό είναι το νόημα του άρθρου και όχι αν θα καταδικαστεί στη συνείδησή μας ή όχι η συγκεκριμένη κοπέλα.

[bitch]

θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου apri...
αν και θα προσθέσω ότι κάθε περίπτωση ξεχωριστά υποδεικνύει και όλα όσα ανέφερες. Η συχνότερη εγκατάλειψη ανηλικων απο τους γονείς τους ας πούμε, ως γεγονός, σημαίνει πολλά περισσότερα απο΄το προφανές.... Δεν ξέρω αν είναι η οικονομική κρίση που οδηγεί σε αυτό ή μια γενικότερη σήψη και έλλειψη ήθους - ούτε είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει εξαιτίας της κρίσης και όχι εξαιτίας της προηγούμενης ( έστω και επιπλαστης) ευμάρειας.... Αλλά αυτό ειναι μεγάλη κουβέντα για να την αρχίσουμε στη μία η ώρα το βράδυ!! 

[PDE ads]

[apri]

Δεν ξέρω αν είναι η οικονομική κρίση που οδηγεί σε αυτό ή μια γενικότερη σήψη και έλλειψη ήθους - ούτε είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει εξαιτίας της κρίσης και όχι εξαιτίας της προηγούμενης ( έστω και επιπλαστης) ευμάρειας....

Eίναι συνδυασμός και των δύο στοιχείων, όπως και να έχει. Γι' αυτό και είπα στην αρχική μου τοποθέτηση ότι κάποιος που έχει εκπαιδευθεί από την κοινωνία μόνο στην ευκολία σε όλους τους τομείς, δεν μπορεί ξαφνικά και μάλιστα υπό το σοκ της αλλαγής της ζωής του να αναζητήσει δύσκολες λύσεις.
Δεν λέω ότι όλοι ακολουθούσαν αυτό το πρότυπο ζωής και γι' αυτό και δεν αντιμετωπίζουν όλοι την κατάσταση με τον ίδιο πανικόβλητο τρόπο. Ήταν όμως μια γενική κατεύθυνση που διαμόρφωσε στάσεις ζωής.

Καληνύχτα.