Με παιδιά εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας!!

[MARKOS]

Συμφωνώ !

υ.γ. Ωραια φωτογραφία  Χιος, πατριδα μου!

[PDE ads]

[dreaming]

Στη περιπτωση που εισαι διορισμενος ομως τι κανεις ;Χαλας την οικογενεια σου.Τετοιες μερες σκεφτομαι γιατι περιμενα 16 χρόνια να διοριστω με 8ωρα διαβασματος για τον ΑΣΕΠ και να βολοδερνω στα νησια με το ενα η αλλο παιδι μη ξεροντας καθε χρονο που θα γραψω τα παιδια ,τα οποια καθως μεγαλωνουν δε θελουν να σε ακολουθησουν.Και οσο και να προσπαθω να περασουν καλα καθε φορα που βγαινουν οι αποσπασεις σπαραζουν.Τι δε κανω καλα;Εκτος ισως απο την επιλογη να σπουδασω αυτο που αγαπαω;

[rac]

Συμφωνω,δεν ξερω αν αξιζει ολο αυτο ακομη και μπροστα στην προοπτικη του διορισμου.Τα χρηματα ειναι ελαχιστα και το ψυχικο κοστος μεγαλο.Οσο καλα κι αν τα καταφερεις να περασεις,δεν παυεις να αναγκαζεις ενα παιδι να αποχωριστει τον πατερα του,σαν να διαλυεται ενα παζλ...κι ο ενας χρονος παλευεται,ομως με τα τωρινα δεδομενα ο ενας χρονος δεν υπαρχει!

[NHP2]

Οσοξ αφορα την αναπληρωση νομιζω οτι δεν αζιζει να χωριζεις την οικογενεια σου σε δυο κομματια. Αν ομως εγω ηξερα οτι θα διοριζομουν στην επαρχια εχω ολη τη καλη διαθεση να μετακομισω οικογενειακως
. Η ζωη στην επαρχια εχει αλλη ποιοτητα και για τα παιδια ειναι πιστευω οτι καλυτερο...

[PDE ads]

[kouts]

Εγώ πάντως 2 χρόνια στην επαρχία δεν είχα πρόβλημα με το παιδί-είναι βέβαια μικρό και δεν του κακοφάνηκε. Αν φροντίσεις να του δώσεις ερεθίσματα ( παιδότοπους και παιδικές χαρές), όλα πάνε καλά.

[ELEN LIA]

μήπως μερικές φορές διογκόνουμε κάποιες καταστάσεις ενώ τα πράγματα είναι πιο απλά?νομίζω πως στην αρχή θα είναι λίγο δύσκολα αλλά σιγά σιγά όλα θα πάρουν το δρόμο τους, και όλα θα τα θυμώμαστε αργότερα σαν μια γλυκιά ανάμνηση!!!!!!!!

[catwoman]

την χρονια που περασε νοικιασα μια γκαρσονιερα σε μια καθηγητρια απο ενα νησι του Αιγαιου. ειχε ενα μικρο αγορι 4 χρονων. Το παιδι καθε φορα που αποχωριζονταν τον πατερα του , παρουσιαζε σημαδια καταθλιψης και κωλικους με διαρροια. Επισης αρρωσταινε καθε εβδομαδα σχεδον ειτε απο ιωσεις , ειτε κρυολογηματα...σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο την περυσινη χρονια...η μητερα προσπαθουσε μονη αλλα πολλες φορες την εβλεπα σε μεγαλη πιεση.... οχι, μερικες φορες τα πραγματα δεν ειναι τοσο απλα...

[Γιώτα4]

Συνάδελφοι θα σας μεταφέρω τις δικές μου σκέψεις μια και φέτος θα ζήσω για πρώτη φορά το δίλημμα: μόνη ή με παιδιά; Μετά από πολύ προβληματισμό αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μείνουν τα παιδιά (4) στο σπίτι με τον πατέρα τους, στο χώρο τους, τα σχολεία τους, τους φίλους τους. Σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλιώς θα βιώσουν έναν αποχωρισμό (της μαμάς), δεν χρειάζεται να ζήσουν και άλλους. Βέβαια, ο superman που θα μείνει πίσω θα δυσκολευτεί αλλά θα τα καταφέρει. Νομίζω ότι εγώ θα δυσκολευτώ ψυχολογικά και συναισθηματικά και ο άντρας μου θα αντιμετωπίσει δυσκολίες καθημερινότητας. Προσπαθούμε να το δούμε σαν πρόκληση για τη δυναμική της οικογένειας και να μετριάσουμε τις δυσκολίες. Αυτά......

[rac]

Δεν ξερω συναδελφοι...η αληθεια ειναι οτι ολα μπορουμε να τα καταφερουμε με καλη διαθεση κι αισιοδοξια αλλα καποια πραγματα καποιες φορες σε πιεζουν πολυ!Καλη επιτυχια και δυναμη σε ολους τους γονεις που αναγκαζονται να βιωσουν εστω και προσωρινο χωρισμο της οικογενειας!Δυστυχως οι ιθυνοντες εκτος απο την τσεπη,παιζουν και με τα νευρα μας!!!

[MARKOS]

Eλατε, υπερβολικοι ! Άκου "ξενιτιά"?  Ξενιτιά ειναι η διαμονή σε άλλη χώρα, μακρια απο την πατρίδα, οι ξενες χωρες, η αλλοδαπή. Ειστε "αλλοδαποί"?  Συνέλθετε....
Ο τιτλος να αλλαξει ετσι κι αλλιως.Διοτι δε μιλαμε για μακρια απο την πατριδα (ακου ξενιτιά!!!) αλλα για παιδια που απο αναγκη πρεπει να ζησουν ενα μικρο διαστημα χωρις τους δυο γονεις.
Ειστε και εκπαιδευτικοι και διδασκετε κιολας !!!!

[rac]

Το 'ξενιτια' ουτως η αλλως εχει χιουμοριστικη και μεταφορικη σημασια...θεωρω την αντιδραση σου υπερβολικη και το τελευταιο σου σχολιο αγενες και αδικο.

[zhto29]

Eλατε, υπερβολικοι ! Άκου "ξενιτιά"?  Ξενιτιά ειναι η διαμονή σε άλλη χώρα, μακρια απο την πατρίδα, οι ξενες χωρες, η αλλοδαπή. Ειστε "αλλοδαποί"?  Συνέλθετε....
Ο τιτλος να αλλαξει ετσι κι αλλιως.Διοτι δε μιλαμε για μακρια απο την πατριδα (ακου ξενιτιά!!!) αλλα για παιδια που απο αναγκη πρεπει να ζησουν ενα μικρο διαστημα χωρις τους δυο γονεις.
Ειστε και εκπαιδευτικοι και διδασκετε κιολας !!!!

δε θα μπορουσα να μη συμφωνησω μεχρι κεραιας...

[bitch]

καιτοι αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας δε θα αναφερθώ στη δική μου περίπτωση γιατί ειναι εντελώς άλλη υπόθεση, έτσι δεν έχω να παραθέσω τη δική μου εμπειρία επ΄αυτού. Θα παραθέσω μόνο την εμπειρία όσων βλέπω μπροστά μου στη διεύθυνση που εργάζομαι :

όσες μητέρες (γιατί οι μητέρες συνήθως τραβάνε το κάρο ) έρχονται με τα παιδιά τους και με θετική διάθεση περνάνε καλά. Μαθαίνουν μέσα απο την εμπειρία, ανοιγουν τους ορίζοντές τους, ενίοτε χαλαρώνουν κιόλας αφήνοντας τα παιδιά να χαρούν τις αλάνες και την πλατεία, επιτρέποντας στα παιδιά να λερωθούν , να νιώσουν τη γη και τη θάλασσα, να ειναι παιδιά.

 Όσες πάλι κουβαλάνε μιζέρια, φόβο και ενδεχομένως αποστροφή για το μέρος διορισμού τους ( πολλές φορές συναντώ τη νοοτροπια "έλα μωρέ, επαρχία βλάχοι ειναι !!  - και τα "παίρνω" γιατί και γω Αθηναία ειμαι κατά βάση αλλά δεν κρίνω τον άλλο σε σχέση με το ποσο μακριά απο το Κολωνάκι μένει ) όχι μόνο δεν περνάνε καλά αλλά χρησμοποιούν και τα παιδιά τους για να "χτίσουν" επάνω τους τη δική τους μιζέρια.  Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με τις περισσοτερες περιπτώσεις με τις οποίες εγώ ήρθα σε επαφή.

Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Μάρκο -δεν ειναι ξενητιά η Ελλάδα. Μια όμορφη περιπέτεια ειναι !!!  Με τις δυσκολίες και τις αναποδιές της αλλά και με τα πεσκεσάκια στο δάσκαλο, το φοιτητικό περιβάλλον και την παρέα ειδικά μεταξύ νέων ηλικιακά  συλλόγων.  Όλα, μάλλον θέμα οπτικής ειναι τελικά!

[zhto29]

καιτοι αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας δε θα αναφερθώ στη δική μου περίπτωση γιατί ειναι εντελώς άλλη υπόθεση, έτσι δεν έχω να παραθέσω τη δική μου εμπειρία επ΄αυτού. Θα παραθέσω μόνο την εμπειρία όσων βλέπω μπροστά μου στη διεύθυνση που εργάζομαι :

όσες μητέρες (γιατί οι μητέρες συνήθως τραβάνε το κάρο ) έρχονται με τα παιδιά τους και με θετική διάθεση περνάνε καλά. Μαθαίνουν μέσα απο την εμπειρία, ανοιγουν τους ορίζοντές τους, ενίοτε χαλαρώνουν κιόλας αφήνοντας τα παιδιά να χαρούν τις αλάνες και την πλατεία, επιτρέποντας στα παιδιά να λερωθούν , να νιώσουν τη γη και τη θάλασσα, να ειναι παιδιά.

 Όσες πάλι κουβαλάνε μιζέρια, φόβο και ενδεχομένως αποστροφή για το μέρος διορισμού τους ( πολλές φορές συναντώ τη νοοτροπια "έλα μωρέ, επαρχία βλάχοι ειναι !!  - και τα "παίρνω" γιατί και γω Αθηναία ειμαι κατά βάση αλλά δεν κρίνω τον άλλο σε σχέση με το ποσο μακριά απο το Κολωνάκι μένει ) όχι μόνο δεν περνάνε καλά αλλά χρησμοποιούν και τα παιδιά τους για να "χτίσουν" επάνω τους τη δική τους μιζέρια.  Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με τις περισσοτερες περιπτώσεις με τις οποίες εγώ ήρθα σε επαφή.

Κατά τα άλλα συμφωνώ με τον Μάρκο -δεν ειναι ξενητιά η Ελλάδα. Μια όμορφη περιπέτεια ειναι !!!  Με τις δυσκολίες και τις αναποδιές της αλλά και με τα πεσκεσάκια στο δάσκαλο, το φοιτητικό περιβάλλον και την παρέα ειδικά μεταξύ νέων ηλικιακά  συλλόγων.  Όλα, μάλλον θέμα οπτικής ειναι τελικά!

...και ξανα ισχυει το προηγουμενο μηνυμα ...