Μουσικά αφιερώματα

[apri]

ΦΥΓΗ




http://www.youtube.com/watch?v=bZnUJPcsD9k

(Johann Sebastian Bach: Cello Suite No. 1)





Pere Borrell del Caso “Escaping Criticism” (1874), Collection Banco de España, Madrid




Αμίλητη, κυνηγημένη
φτάνει σ’ ερειπωμένο τοίχο•
στηρίζεται και περιμένει
ένα κελάηδημα, ένα στίχο.

Γύρω το δάσος με τις μπόρες
φεύγει σαν πλοίο στην τρικυμία.
Κ’ ήτανε ημέρες ανθοφόρες
– επέρασαν — κ’ ήτανε μία…

Τώρα την άβυσσο ρωτάει
πώς βρέθηκε άξαφνα δωπέρα,
ενώ στα μάτια της κρατάει,
φως όλη, εκείνη την ημέρα.

Ψυχή, λησμόνει τα όνειρά σου.
Ήρθες, πουλί στην καταιγίδα,
κ’ εχάρισες όλου του δάσους
την τελευταία μας ελπίδα.


Κώστας Καρυωτάκης (1923)








ΥΓ. Ο πίνακας του Pere Borrell del Caso είναι χαρακτηριστικό δείγμα
της πανάρχαιας τέχνης της οφθαλμαπάτης (trompe l’ oeil),
η οποία στοχεύει στη δημιουργία της ψευδαίσθησης ότι τα αντικείμενα που απεικονίζονται έχουν τρισδιάστατη μορφή.


Ο Ρωμαίος ιστοριογράφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (Nat. Hist. XXXV, 64 κ.ε.)
αναφέρει έναν παροιμιώδη διαγωνισμό δύο μεγάλων ζωγράφων της αρχαιότητας,
του Ζεύξη και του Παρασσίου.

Σύμφωνα με τη διήγηση, όταν ο Ζεύξης αποκάλυψε τον πίνακά του,
τα σταφύλια που είχε ζωγραφίσει φαίνονταν τόσο αληθινά,
ώστε τα πουλιά όρμησαν για να τα τσιμπήσουν.
Τότε ζήτησε από τον Παράσσιο να τραβήξει την κουρτίνα που σκέπαζε το δικό του πίνακα,
αλλά ο Παράσσιος αποκάλυψε πως  αυτό που έβλεπαν ως κουρτίνα
…ήταν ο πίνακάς του.

Τότε λέγεται πως ο Ζεύξης είπε:
  «Ξεγέλασα τα πουλιά, αλλά ο Παράσσιος ξεγέλασε τον Ζεύξη».

Ο Γάλλος ψυχαναλυτής Jacques Lacan το 1964 σημείωσε
πως αυτός ο διαγωνισμός αποκαλύπτει μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ανθρώπινης νόησης:
Ενώ τα ζώα έλκονται από την επιφανειακή εμφάνιση,
ο άνθρωπος ελκύεται από ό,τι είναι κρυμμένο…

[PDE ads]

[kostas7]

Με αφορμή την εκδήλωση της αφής της Ολυμπιακής φλόγας,παρακολούθησα προχτές για πολλοστή φορά σε dvd την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας το 2004...Δεν επρόκειτο για μια απλή τελετή, αλλά για ένα απίστευτο καλλιτεχνικό δημιούργημα που ανέβασε κατά πολύ τον πήχη για τις επόμενες Ολυμπιάδες..Είδαμε σ αυτή την τελετή να συνδυάζονται αρμονικά η ιστορία με τον πολιτισμό, την τέχνη και την επιστήμη. Μια τελετή λιτή, αλλά μεστή σε κάθε της λεπτομέρεια, γεμάτη σύμβολα που σημάδεψαν την πορεία του Ελληνικού λαού στο χρόνο και το χώρο. Ήταν αυτό που ο Ελληνικός πολιτισμός δίδαξε στην οικουμένη: μια ζωή γεμάτη αξίες, πνεύμα και ψυχή..
Θυμάμαι χαρακτηριστικά οτι εκείνο το βράδυ όλη η Ελλάδα έλαμπε...Καμία σχέση με τις σημερινές μέρες..
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, είμαι βέβαιος οτι αυτές οι ονειρεμένες στιγμές που ζήσαμε δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ...




Σταύρος Ξαρχάκος - Ζεϊμπέκικο






http://www.youtube.com/watch?v=boktuH_T4cg&feature=related

[MARKOS]

Μικρο παιδι ημουνα, παλικαράκι αμούστακο, οταν εφυγα απο το σπίτι με μια βαλιτσα στο χερι.Απο τοτε μονο καποιες μερες το χρονο τη βλεπω, και  οταν φτανω στο χωριό, με περιμενει παντα εκει στημένη μπροστα στην πόρτα. Μια ζωή αυτή η λαχταρα!
Μανα, μου λειπεις   

Αφιερωμένο στη Μάνα μου,

   Μάνα 

Στίχοι - μουσική : Δερβενιωτη-Κολοκοτρωνη
Ηχογράφηση 1962

Ποιά πολιτεία ποιός ξένος τόπος και πιο λιμάνι
ποια γοητεία και ποιας γυναίκας η ομορφιά
κανείς στον κόσμο δεν θα μπορέσει για να με κάνει
να λησμονήσω εσένα μάνα μάνα γλυκειά

Καμία δύναμη γλυκειά μου μάνα σ' αυτην την ζήση
καμία δύναμη δεν θα μπορέσει να μας χωρίσει

Ούτε η δόξα ούτε η φτώχια ούτε τα πλούτη
ούτε ο χάρος ούτε η αρρώστια κι η ξενιτειά
ούτε ο ήλιος και το φεγγάρι στην πλάση ετούτη
δεν θα με κάνουν να σε ξεχάσω μάνα γλυκιεά

Καμία δύναμη γλυκειά μου μάνα σ' αυτην την ζήση
καμία δύναμη δεν θα μπορέσει να μας χωρίσει

[domenica]

Χρόνια Πολλά σε μάνες  , μητέρες  , μαμάδες  ....με τη σκέψη και σε όλες εκείνες τις μανούλες που "έφυγαν", σ' εκείνες που δεν έγιναν ακόμη- αλλά με πίστη προσπαθούν-, σ 'εκείνες που δεν είναι μαμάδες λόγω αίματος, αλλά από κ α ρ δ ι ά ς , σ' εκείνες που απλά τις νοιάζει να είσαι στη ζωή τους, σ 'εκείνες που δεν είναι "αίμα" αλλά σε δέχτηκαν στη ζωή τους όπως είσαι και κάνουν τα πάντα για να σε βλέπουν να χαμογελάς ...



Χάρις Αλεξίου - Η Μπαλάντα της Ιφιγένειας

[PDE ads]

[apri]

Το Πρακτορείο




Σκηνή από την ταινία "Ρεμπέτικο"(1983) του Κώστα Φέρρη.



Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική-Ερμηνεία: Σταύρος Ξαρχάκος


http://www.youtube.com/watch?v=kQUERPf9O6c&feature=related



Το πρακτορείο θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές

Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω 'γω κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά

Το πρακτορείο θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές

Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μείνει πια κανείς
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι
στο κήπο της Γεθσημανής
 





ΥΓ. Το σημερινό άρθρο του Στάθη "Οι χρυσές λόγχες του Φίλιππου του Ε"
( http://www.enikos.gr/stathis/43790,Oi_«Xryses_logxes»_toy_Filippoy_toy_E’.html )


Όπως είχε αναφέρει σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο Στάθης (http://www.xronos.gr/detail.php?ID=66299):
"ο Φίλιππος έλεγε ότι «από τις λόγχες μου καλύτερες είναι οι χρυσές λόγχες»
και εννοούσε αυτούς που χρημάτιζε, τους έδινε τάλαντα για να λένε στην Αθήνα:
«καθίστε καλά, οι Μακεδόνες έρχονται».
Μ’ αυτή την έννοια καμία εξουσία χωρίς μηχανισμό προπαγάνδας και χωρίς δυστυχώς παπαγαλάκια
δε θα μπορεί να σταθεί."

[apri]

Ηνίοχος

Ακίνητη κίνηση που κόβει την ανάσα





«Εσύ όμως Ηνίοχε, αμαξηλάτη των Θεών
με γυμνά δάχτυλα
χαμογελάς ατάραχος.

Μια προθήκη
καταφύγιο
για τα ορειχάλκινα κουρέλια,
τ' άχρηστα χαλινάρια σου.

Χαμογελάς Ηνίοχε.
Εσύ μόνος ορίζεις
την ακινησία.»


Απόσπασμα από το ποίημα «Ηνίοχος» του Renée Brock - Sarlet (1912-1980)
(μετάφραση του Σωτήρη Τσαμπηρά)



http://www.youtube.com/watch?v=iBhuIkQA6JQ



«Ηνίοχος»,  Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών
Το συγκρότημα περιελάμβανε αρχικά εκτός από τον ηνίοχο, ένα άρμα και τέσσερα άλογα.
Αφιερώθηκε στον Απόλλωνα από τον Πολύζαλο, τύραννο της Γέλας, το 478 π.Χ.,
μετά την νίκη του στις αρματοδρομίες στους Πυθικούς αγώνες.




«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός
προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια,
διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού,
έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο,
συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων,
εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους,
που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους
δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο,
με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς.

Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους
έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.

[apri]

Οι Δροσουλίτες




«.....Μ΄ ακόμη και το σήμερο, στις δεκαεφτά του Μάη
ούλο τ’ ασκέρι φαίνεται με τον Χατζημιχάλη.
Και πολεμούν στα σύννεφα κι ακούγοντ΄ οι μπουρμπάδες.
Φωνές και αλογοπεταλιές στου Καστελλιού τσι μπάντες.
Ούλ΄ οι γιαλαφρόστρατοι, θωρούν τσι και τρομάζουν,
μα κείνοι Θεός σχωρέσει των, κανένα δεν πειράζουν.....
άραγες κι ίντα θέλουσι κι ίντα μας εθυμίζουν;
Αυτούς που σφάχτηκαν εκειά και τα βουνά ραΐζουν.....»





Κάθε χρόνο μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου
γύρω από το Φραγκοκάστελλο, στην περιοχή των Σφακίων, στην νότια Κρήτη,
παρατηρούνται κατά τις πρώτες πρωινές ώρες
σκιές που θυμίζουν φιγούρες ιππέων ή πολεμιστών
να κινούνται από το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπου προς το Φραγκοκάστελλο.

Η εποχή που παρατηρείται το φαινόμενο
συμπίπτει με την εποχή που διεξήχθη η φονική μάχη
μεταξύ των εξεγερμένων κατοίκων με επικεφαλής τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη
και του τουρκικού σώματος με επικεφαλής τον Μουσταφά Ναϊλή Πασά
στις 17 Μαΐου 1828.

Κάποιοι κάνουν λόγο για σπάνιο αντικατοπτρισμό
που οφείλεται στη διάθλαση των ακτίνων του ηλίου στο νέφος δροσιάς
ή για σχηματισμούς των γύρω βράχων που ρίχνουν την σκιά τους στο κάστρο.

Άλλοι πάλι λένε πως οι σκιές αυτές
δεν είναι παρά τα φαντάσματα των στρατιωτών του Χατζημιχάλη Νταλιάνη
που τριγυρίζουν ακόμη γύρω από το κάστρο,
για να μην ξεχάσει ποτέ κανείς...

Το φαινόμενο κρατά 8 -10 λεπτά
και κατόπιν εξαφανίζονται όλα με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου,
την ώρα που τελειώνουν και τα περισσότερα όνειρα…


http://www.youtube.com/watch?v=IX1H4s-kmFY



To Φραγκοκάστελλο



Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη


http://www.youtube.com/watch?v=jqIjy94JbKs


Γιάννο θα βγω τα πάριωρα
στις εκκλησιάς τα μάρμαρα
με την οχιά
Γιάννο μ΄ Γιάννο μου.

Γιάννο θα ιδώ το χάραμα
του Διγενή το πάλεμα
με τα στοιχειά
Γιάννο μ΄ Γιάννο μου.

Δροσουλίτη λαβωμένε
στ΄ άι Δρογγάρη απάνω τ΄άλογο
χάθηκες τρεχάλα
σε φαραγγιού διχάλα
και σε ρουμάνια ριζιμιά.

Δροσουλίτη λαβωμένε
στ’ άι Δρογγάρη απάνω τ’ άλογο
έλα σαν ψιχάλα
σαν του Θεού τη στάλα
στη διψασμένη μου ερημιά.

Γιάννο τα χέρια σου άνοιχ’ τα
σήμανε μεσάνυχτα
στον ουρανό
Γιάννο μ΄, Γιάννο μου.

Γιάννο στο μαύρο κάγκελο
πολέμα τον αρχάγγελο
το σκοτεινό
Γιάννο μ΄ Γιάννο μου.

[apri]

apri επειδή είσαι η κορυφαία του είδους, θα σε παρακαλούσα για ένα αφιέρωμα αύριο, ευχαριστώ

Μα έκανα πριν από λίγες μέρες κοινό αφιέρωμα στη γενοκτονία Αρμενίων και Ποντίων. Γι' αυτό δεν επανήλθα. Προνόησα.
Ήταν το αφιέρωμα με τον τίτλο "Η ομάδα με το γράμμα Π"
http://www.pde.gr/index.php?topic=4963.29344

Επίσης, αν σε ενδιαφέρει λόγω καταγωγής, μπορείς να δεις τα αφιερώματα που είχα κάνει πέρυσι, τέτοια μέρα. Ένα από αυτά αναφέρεται και στο τραγούδι για την πυρπόληση του Τσιάμπασι, που παρέθεσες πιο πάνω.

1. "Της Τρίχας το γεφύρι"
2. "Η Χαμαιλέτε"
3. "Η γλώσσα των Ποντίων"
4. "19 Μαΐου: Ημέρα γενοκτονίας των Ποντίων"

http://www.pde.gr/index.php?topic=4963.22218


Ελπίζω να σε έχω καλύψει.

[apri]

Aφιερωμένο στη Rozy.

[apri]

Σ' ευχαριστώ, fotini18. Το παρακάτω για εσένα.




Αιωνιότητα και μια μέρα




«Θεοί μεν γαρ μελλόντων,
άνθρωποι δε γιγνομένων,
σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται.»


Φιλόστρατος, "Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον" (VIII, 7)




http://www.youtube.com/watch?v=F1kZFlVTRB0&feature=related




Ραφαήλ «La Madonna Sistina» (1513-14), Gemäldegalerie Alte Meister, Δρέσδη




Ο πίνακας αρχικά κοσμούσε την εκκλησία του San Sisto στη Piacenza της Ιταλίας.

Η παπική τιάρα κάτω αριστερά
και η κουρτίνα που ανοίγεται από τον Άγιο Σίξτο και την Αγία

[apri]

Μια βουτιά στο παρελθόν που είναι τόσο επίκαιρο τελικά.



Λουκιανός Κηλαηδόνης
Τα νέα μέτρα


http://www.youtube.com/watch?v=Rbi-3Mr-8-c






"Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες.

Tι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες ώρες, για να πιουν στιγμιαίο καφέ!

Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε… ψυχραιμία.

O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του,
δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του και δυο κατοστάρικα στην τσέπη του.
 
Tα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας
είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά και πού θα βρει πάρκινγκ.

Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφορούμε όλοι,
για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι.
 
Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση)
έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες
σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών,
κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων.

Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει.
Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη
κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης."



Παρλάτα του Χάρρυ Κλυν από την παράσταση «Αλλαγή και πάσης Ελλάδος»
που ανέβηκε τον χειμώνα του 1983 στην Μπουάτ «Διαγώνιος» στην Πλάκα.

[apri]

Tρίτη 29 Μαΐου 1453,
μέρα αποφράδα, μέρα που πληρώθηκαν λάθη χρόνων και αιώνων, μέρα που άλλαξε την παγκόσμια ιστορία.

Πέρυσι κάθε Κυριακή του Μαΐου είχα και από ένα αφιέρωμα στο γεγονός αυτό μέσα από αποσπάσματα ενός σχετικού ιστορικού μυθιστορήματος.
Σήμερα δεν θα κάνω αφιέρωμα. Θα παραπέμψω μόνο όποιον ενδιαφέρεται στο περσινό αφιέρωμα της τελευταίας Κυριακής,
κυρίως για τον επίλογο που δυστυχώς παραμένει πάντα επίκαιρος.
http://www.pde.gr/index.php?topic=4963.22498


Για τους υπόλοιπους θα παραθέσω ένα γνωστό θρήνο για την Άλωση με τη φωνή του Χρόνη Αηδονίδη.



ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

http://www.youtube.com/watch?v=Y4a3a2zZxZU

[apri]

Οι μικροί ήρωες



http://www.youtube.com/watch?v=kUdenTeGn9Q&feature=related




Οι δύο 19χρονοι φοιτητές, Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας,
φοιτητές της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) και της Νομικής Αθηνών,
τη νύκτα της 30ης προς ξημερώματα της 31ης Μαΐου 1941
κατέβασαν τη γερμανική σημαία από τον ιστό στον ιερό βράχο της Ακρόπολης,
ως ένδειξη αντίστασης στη γερμανική κατοχή.





«Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα
με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει,
τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως.
Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε.

Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους
που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά
και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη.

Να τι πρέπει να τους κάνομε!
Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα.
Να τους την πάρουμε.
Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε
και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό

[apri]

Ο Σάντας είχε γράψει και κάτι ωραίο, που το είχα παραθέσει εδώ τη μέρα που έφυγε από τη ζωή:


«Σε κάποιο βιβλίο του Κίπλινγκ, ή της Περλ Μπακ - δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς πότε και πού -   
διάβασα ότι οι γέροι Κινέζοι, όταν γεννιέται ένα καινούργιο εγγόνι τους,
πηγαίνουν στο νεογέννητο και του εύχονται να ζήσει τη ζωή του σε ενδιαφέρουσες και σπουδαίες εποχές.

Αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα και τους συνομήλικούς μου Έλληνες.
Ζήσαμε σε πολύ ενδιαφέρουσες και σπουδαίες εποχές...
Σε αυτά τα χρόνια, όλοι μαζί οι Έλληνες και Ελληνίδες, της λεγόμενης γενιάς του '40,
ανεβάσαμε την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό ψηλά και γράψαμε ιστορία».