Μουσικά αφιερώματα

[exterr]

Χαιρετώ το φορουμάκι μας.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους και βέβαια καλή τοποθέτηση και καλή δύναμη σε όσους διορίστηκαν.

Τι θα λέγατε να πούμε μερικά πράγματα για ένα μουσικό είδος - κίνημα το οποίο έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του στη δεκαετία του 60 , την ψυχεδέλεια.
Ηταν ένα κίνημα το οποίο είχε ως βασική ιδέα την προσπάθεια επέκτασης του μυαλού το οποίο με την βοήθεια ψυχοτρόπων ουσιών , αλλόκοτων εικόνων και προτότυπων ήχων  αποκτούσε την "ικανότητα" να βιώσει εναλλακτικές "πραγματικότητες".
Και όταν μιλάμε για ουσίες δεν εννοούμε τιποτα άλλο παρά το γνωστό LSD.
Η αρχή έγινε Με την πολύ γνωστή γεννιά των μπητνικ (Beat Generation , Beatniks). Γνωστοί συγγραφείς όπως
ο Jack Kerouac και ο William Burroughs οι οποίοι κάτω από την επιρροή LSD έγραψαν έργα τα οπόία αποτέλεσαν την πρώτη ένδειξη ,για τους οπαδούς της ψυχεδέλειας , των "δυνατοτήτων" του LSD.

Μέχρι που εμφανίστηκε ο Timothy Leary , ένας ψυχολόγος ο οποίος ενθάρρυνε την χρύση του LSD ως ένα θεραπευτικό φάρμακο με συναισθηματικά και πνευματικά οφέλη.

[PDE ads]

[exterr]

Καλημέρα .
Χθες το βράδυ καθόμουν σε ένα ωραίο παραλιακό μαγαζάκι και απολάμβανα με καλή παρέα το ουζάκι μου και τους
μεζέδες έως ότου πέρασε ένας από αυτούς τους τύπους οι οποίοι είναι γνωστοί ως "κάγκουρες".
Ακουγε λοιπόν στην διαπασών το έργο "ενός μεγάλου έλληνα μουσικοσυνθέτη"  του Νίκου Καρβέλα   , τους Δαίμονες , το
οποίο (άσχετα με την απεχθειά μου στον εν λόγω συνθέτη) ήταν μια Rock Opera.

Αυτόματα μου είρθε η ιδέα για το επόμενο θέμα  !!
Ως Rock Opera λοιπόν χαρακτηρίζεται ένα album το οποίο αποτελείται από τραγούδια τα οποία στο σύνολό τους είναι
κομμάτια ενός συγκεκριμένου σεναρίου. Εχει αρκετές ομοιότητες με τα λεγόμενα concept albums. Η βασική διαφορά
τους είναι ότι η Rock opera έχει σενάριο και όλα τα τραγούδια έχουν σχέση με την εξέλιξη αυτού , ενώ τα concept
albums είναι τραγούδια που ασχολούνται με το ίδιο θέμα (πχ το πάθος με την τράπουλα !! ).

Πάρα πολλοί καλλιτέχνες έχουν ασχοληθεί με αυτό το είδος και μάλιστα ορισμένοι το παίρνουν και εγωιστικά
θεωρώντας ότι είναι "έκ των ων ουκ άνευ " για να αποδείξουν το ταλέντο τους.

Λέγεται ότι ο όρος αυτός ανήκει στον Pete Townshend κιθαρίστα των who και σε κάποιους φίλους του. Ο Townshend
είχε γράψει πειραματικά μια κασέτα και ένας φίλος που την άκουγε είπε " Αυτό το τραγούδι είναι rock opera".

Η πρώτη προσπάθεια να γραφτεί μια rock opera λοιπόν ανήκει στους who και είναι ένα κομμάτι από το album τους
"A Quick one"

The Who - A Quick One, While He's Away
http://www.youtube.com/watch?v=eIpsDTSmRyM

Η πρώτη όμως ολοκληρωμένη Rock Opera αναφέρεται στο

[exterr]

Γεια σας !
"Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο" τραγουδάγανε οι Πυξ Λαξ και νομίζω ότι είχαν δίκιο , μεταφορικά τουλάχιστον.
Αυτό το γράφω διότι το περασμένο Μάϊο έφυγε από την ζωή, στα 67 του λόγω καρκίνου του στομάχου, μια σχολική μου
μουσική αγάπη , Ο Ronnie James Dio.
Ποτέ δεν ήμουν φανατικός με το Heavy metal χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το άκουγα.
Με αυτόν τον άνθρωπο είχα όμως ένα ανεξήγητο κώλυμα
(Θυμάμαι ότι κάπου στα τέλη του Γυμνασίου και στις αρχές του Λυκείου δεν υπήρχε περίπτωση να βγω έξω
χωρίς την κονκάρδα του στο τζιν μπουφάν μου).
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να γράψω λίγα λόγια για αυτόν τον τύπο.

Ολοι τον έχουν συνδέσει με το Heavy Metal πράγμα που δεν ισχυε πάντα.
Στις αρχες της καριέρας του τραγουδούσε Rockabilly και αυτά τα γνωστά τραγουδάκια με τα La La La και τα Sha na na na.

Το πρώτο του συγκρότημα λεγόταν Ronnie & The Red Caps. Δεν τραγουδούσε ακόμα ο ίδιος απλά έκανε φωνητικά και έπεζε μπάσο.

Ronnie & The Red Caps-An Angel Is Missing (1960)
http://www.youtube.com/watch?v=kmbuHKuyDRc

Αργότερα δημιούργησε τους Ronnie Dio & The Prophets ,ένα καθάρα rockabilly group.
Ακούστε τον Dio όπως δεν τον έχεται ξανακούσει !!!

Ronnie Dio & The Prophets - THE OOH-POO-PAH-DOO (1962)
http://www.youtube.com/watch?v=3nZcezjz8_8

Το 1967 ο κιθαρίστας των Prophets ,Nick Pantas δημιούργησε ένα νέο γκρούπ τους Electric Elves που το 1969 έγιναν elves και αργότερα elf.

Εδώ άρχισε να φαίνεται και ο heavy metal προσανατολισμός ...

Elf - Warpigs
http://www.youtube.com/watch?v=8thD3PsKI1s

...χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακολουθούσε και ποιο μελωδικούς δρόμους.

Elf - Driftin'
http://www.youtube.com/watch?v=6A1v_lglZzk

Το συγρότημα το είχαν επιλέξει οι Deep Purple ως support group στις συναυλίες τους.
Οπότε ήταν θέμα χρόνου να τον επιλέξει ο κιθαρίστας των purple ,Ritchie Blackmore όταν έφυγε και δημιούργησε τους Rainbow.

Υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει αυτό το τραγούδι ;

Rainbow - The Temple Of The King
http://www.youtube.com/watch?v=Zj3mKYASycg

Ή αυτό ;

Rainbow - Catch The Rainbow
http://www.youtube.com/watch?v=CZFKw3BhveI

Το 1979 0 Dio έγινε μέλος των Black Sabbath αντικαθιστώντας τον Ozzy Osbourne.
Εδώ ηχογράφησε και την μεγάλη επιτυχία :

Black Sabbath - Heaven And Hell
http://www.youtube.com/watch?v=riwxbh_n_WM

Το 1982 ξεκίνησε την σόλο καριέρα του , ηχογραφώντας 10 albums.
Το πρώτο του ήταν το Holy Diver (1983) που ήταν και το καλύτερό του κατά την άποψή μου.

Dio - Rainbow in the Dark (Holy diver 1983)
http://www.youtube.com/watch?v=tYlDltwm-JY

Dio - Last in Line (Last in line 1984)
http://www.youtube.com/watch?v=SkYl13yoeXw

Dio - Sacred Heart (Sacred Heart 1985)
http://www.youtube.com/watch?v=kKOSftbP_f0

Για όσους ενδιαφέρονται η δισκογραφία του εδώ :
http://en.wikipedia.org/wiki/Ronnie_James_Dio_discography

[exterr]

Γεια σας 

Ας ακούσουμε μερικές επιλογές από έναν βιρτουόζο του βιολιού για σήμερα , τον Papa John Creach .
Ηταν ο βασικός βιολιστής των Jefferson Airplane κάπου στις αρχές με τα μέσα της δεκαετίας του 70.
κατόπιν είχε συμμετοχές σε όλα τα παράγωγα σχήματα που προέκυψαν μετά την διάλυση τους , όπως οι Jefferson Starship
και οι Hot Tuna. Ηχογράφησε πολλά και καταπληκτικά σόλο άλμπουμς και ήταν ενεργός μέχρις τα 76 του , όπου και απεβίωσε από πνευμονία που τον οδήγησε σε καρδιακή προσβολή.

Οι επιρροές του ήταν κυρίως , blues ...

Papa John Creach - Bumble Bee Blues
http://www.youtube.com/watch?v=ZfrpQ-edx_Y&feature=related

Papa John Creach - Country Girls
http://www.youtube.com/watch?v=jb8wsBgKISw

.... αλλά και Funky.

Papa John Creach - Soul Fever
http://www.youtube.com/watch?v=6VUhRUssgJg&feature=related

Papa John Creach - Git Fiddler
http://www.youtube.com/watch?v=FM6RgtUbWRU&feature=related

Οσοι είναι συλλέκτες , αν πέσει στα χέρια τους κάποιος δίσκος του  μπορούν να τον "τσιμπίσουν" χωρίς δεύτερη σκέψη.

[PDE ads]

[apri]

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ
 
-«Αποτελεί για εμάς συνεχιστή της παράδοσης. Είναι μια στιγμή ιστορική στην Ελλάδα ο Θεόφιλος. Το έργο του μας ξεπλένει, όπως η βροχή το απόβραδο τα σκονισμένα φύλλα».

Γιώργος Σεφέρης

-«Ο Θεόφιλος ανήκει στην αντίθετη παράταξη από αυτήν που ανήκουν οι δάσκαλοι, οι καθαρευουσιάνοι κι οι δημοτικιστές, οι ακαδημαϊκοί και οι μοντέρνοι, οι συντηρητικοί και οι εξ επαγγέλματος επαναστάτες.

Είναι από τη μεριά των σοφών και των τρελών, παρέα με τον Σολωμό, τον παγωμένο θερμότατο Κάλβο, τον Παπαδιαμάντη, τον αναρχικό και άκρως πειθαρχημένο Καβάφη, τον τρελό Χαλεπά και όλους αυτούς τους φυσικά επαναστατημένους Ελληνες, μα εξίσου φυσικά συντηρητικούς, τους Ελληνες των οποίων η ευλογημένη μεγαλομανία έσπασε τα κλουβιά του διδασκαλισμού».

Γ. Τσαρούχης

"Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ γεννήθηκε στη

[συννεφούλα]

Μια παρέμβαση κι από μένα σχετική με το Θεόφιλο, που τόσο ωραία αναφέρθηκε η apri.

Αξίζει να δει κανείς κ την ταινία του Λάκη Παπαστάθη, "Θεόφιλος" με τους Δημ. Καταλειφό, Δημ. Καμπερίδη, Υβόννη Μαλτέζου, κ.άλ.

Η ταινία παρουσιάζει τον βίο και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του μεγάλου λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ (1868-1934), από το 1897 ως το θάνατό του, αναδεικνύοντας παράλληλα την σημασία της τέχνης του σε μια εποχή που η Ελλάδα έστρεφε το βλέμμα της προς τη Δύση ενώ εκείνος «βυθιζόταν» ποιητικά στην Ελλάδα του Μύθου και της Λαϊκής παράδοσης. 


Κριτική Παρουσίαση
Ο Λάκης Παπαστάθης στον «Θεόφιλο» μας προσφέρει μια ταινία εξαιρετικά μεστή, ένα ώριμο έργο τέχνης που είναι συγχρόνως συναίσθημα, έκφραση συνεπής και ευγενικός διαλογισμός. Τελικά δουλεύει σε αναφορά προς το μύθο, μύθο της Ελλάδας, μύθο του πολιτισμού, μύθο της αναπαραστατικής τέχνης (της ζωγραφικής και του κινηματογράφου), όπως τον ζει εσωτερικά και όπως τον υλοποιεί εικαστικά ο Θεόφιλος, αλλά κι όπως τον επεξεργάζεται και ο ίδιος ο Παπαστάθης.

Η ταινία δεν αφηγείται συστηματικά τη ζωή του λαϊκού ναΐφ ζωγράφου Θεόφιλου Παπαμιχαήλ που ανήκει πια στο πάνθεον των ασπούδαχτων μεγάλων του νεοελληνικού πολιτισμού, καταπόδι του Μακρυγιάννη και των Ζωγράφων. Έχουν γράψει γι αυτόν ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Κίτσος Μακρής και τόσοι άλλοι.

Ο Παπαστάθης επικαλείται δίκαια την αυθαιρεσία της καλλιτεχνικής φαντασίας και ξαναπλάθει κάποιες καίριες ώρες της πορείας του, με μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε δύο συντελεστές. Από τη μια τον κόσμο της εποχής, τις εικόνες, τα θέματα που τον επηρέασαν και τον ενέπνευσαν και τις προσωπικές αντιδράσεις του αφελούς ζωγράφου. Κι από την άλλη, αναλογικά, τα ιστορικά – λαϊκά στοιχεία που ήταν ήδη μυθοποιημένα και αναδιπλασιάστηκαν στον ψυχισμό του, ώσπου έγιναν οι δεσποτικοί μύθοι της ύπαρξής του αλλά και οι πηγές της τέχνης του.

Αυτή η σύνθεση αντικειμενικών και υποκειμενικών διαστάσεων, γίνεται με τέτοια ευθύβολη και θαυμαστή αφαιρετικότητα, ώστε όχι μόνο κοινωνούμε συγκινησιακά και αισθητικά με την πορεία του Θεόφιλου και της ταινίας, αλλά παραπεμπόμαστε ανάλαφρα στους βασικούς μύθους του νεοελληνικού πολιτισμού.

Ο Θεόφιλος κατατάσσεται πρόσκαιρα στο στρατό, μεθυσμένος από τη Μεγάλη Ιδέα.

[apri]

Και ένα ατμοσφαιρικό τραγούδι που μου έχει κολλήσει τελευταία, από τον τελευταίο δίσκο της Μόνικα « Exit”.   Λέγεται «Yes I do”

Η ίδια λέει για το τραγούδι:
“ Είναι το ελληνικό στοιχείο του δίσκου. Για πρώτη φορά έπαιξα μπαγλαμαδάκι και μπουζούκι. Πήγα κι αγόρασα ένα μπουζούκι και την ίδια μέρα ηχογράφησα αυτό το κομμάτι, το οποίο το έγραψα να το κάνω δώρο σε έναν γάμο. Είναι αρκετά θεατρικό κομμάτι, γιατί υπάρχει η χορωδία που σαν αρχαίος χορός μιλάει για αγάπη.”      
                                                    

( http://www.lifo.gr/mag/features/2081 )

Αφιερωμένο στην Ιωάννα, τον Daniel, τον Μάρκο, την aeee και στους λοιπούς θαμώνες του forum.



«Yes I do»

Μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=eKbLNNIIPy4&feature=related

Και εδώ live από τη συναυλία της στο Λυκαβηττό
http://www.youtube.com/watch?v=oGg8QKeTsRw&feature=related


27 of December is arrived and i think its Saturday.
Greece is turning into white and its cold.
We dont really care.
I keep thinking of the way that we were met
Feels like its a fairy tale
Youre the princess the most beautiful Ive seen
I am just a prince

I can make you play
I can make you smile
I can make you safe in my foolish arms
Youre my sweetest kiss
Youre my immortality
Youre my pretty world spins inside my little mind little mind

Now were kissing and were saying to each other
Just a little I do
But the thing is what we really want
It cannot be said
And I promise I will never let that death
Take you from me anyway
Ill throw us stars, stars. Stars
To wish well never die

Youre my brightest sun
Youre my crystal sea
Youre my loudest rhythm
Beats inside my heart
I will make you laugh
I will make you fly to the shinny skies where
Where well live in happiness.


 



Και λίγα λόγια από ένα αφιέρωμα για τη Μόνικα στα Ευρυτανικά Νέα (http://www.evrytanika.gr/0221-0240/0233/mythia.htm )


«Το όνομά της: Μόνικα Χριστοδούλου, μεγάλωσε στο Καρπενήσι και στα 21 της είναι ήδη γνωστή στον Ελληνικό μουσικό χώρο για την ποιοτική της μουσική, το ήθος της και τις προσδοκίες που υπόσχεται. Κόρη του ορθοπεδικού και διευθυντή της ορθοπεδικής κλινικής στο Καρπενήσι κ. Νικόλαου Χριστοδούλου και της κ. Ηλιοστάλαχτης Χριστοδούλου οι οποίοι δηλώνουν φανατικοί fun της.

Η μεγάλη διαφορά της από άλλους συνομήλικούς της που ξεκινάνε καριέρα σε τόσο μικρή ηλικία είναι ότι στρέφεται σε ποιοτική μουσική η οποία συνδυάζει post rock και folk μελωδίες σε αγγλικό στοίχο. Όπως δήλωσε η ίδια σε συνεντεύξεις της, έχει δεχτεί επιρροές από καλλιτέχνες όπως είναι ο Χατζιδάκις, ο Μορικόνε, ο Μπομπ Ντίλαν ακόμα και από τους Μπιτλς.

Ασχολείται με τη μουσική από τα 5 της όταν ξεκίνησε τα μαθήματα πιάνου. Αργότερα προτίμησε τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας ενώ καθοριστική ήταν η εισαγωγή της στην Φιλαρμονική του δήμου Καρπενησίου όπου έμαθε σαξόφωνο. Για τον λόγο αυτό ευχαριστεί συχνά την καθηγήτριά της. Σήμερα όμως παίζει πολλά άλλα όργανα όπως ακορντεόν και τύμπανα.

Ήταν μέλος του συγκροτήματος του αδερφού της, Θανάση Χριστοδούλου, της μπάντας Serpentine όπου τραγουδούσε και έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα ενώ συμμετείχε και σε άλλα συγκροτήματα όπου έπαιζε σαξόφωνο και έκανε φωνητικά.

Η πορεία της όμως ήταν ραγδαία. Μία από τις μεγαλύτερες στιγμές της ήταν η συναυλία στο "Ρόδον" με τους Raining Pleasure το 2002 όταν σε ηλικία 16 ετών αποθεώθηκε από 1.500 άτομα, ενώ ακολούθησαν και άλλες μεγάλες συναυλίες όπως του περασμένου Μαΐου στο "Μικρό Μουσικό Θέατρο" όπου παρουσίασε τα κομμάτια της παίζοντας κιθάρα, τσέλο και πιάνο. Τα τελευταία χρόνια γράφει και συνθέτει μουσική στον υπολογιστή της.

Σήμερα παράλληλα με τις μουσικές της δραστηριότητες είναι φοιτήτρια στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθήνας και διανύει το 3ο έτος των σπουδών της. Πρώτα όμως παράτησε τις αρχικές της σπουδές στην Πάτρα όπου πέρασε όπως λέει μία φρικτή χρονιά.»

[apri]

4 Οκτωβρίου

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των ζώων και φυσικά τιμάται η μνήμη του αγίου που τα προστάτευε και τα αγαπούσε, του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Πολλές οι ιστορίες που δείχνουν την αγάπη του για τα ζώα. Λέγεται ότι εξημέρωσε έναν λύκο στο Γκούμπιο, ότι όταν πέθανε, ήρθαν κορυδαλλοί και τραγουδούσαν πάνω στη στέγη της καλύβας του κλπ. Όποιος πάει στο μοναστήρι του στην Ασίζη, θα δει μάλιστα ανάμεσα στις τοιχογραφίες που φιλοτέχνησε ο Τζιότο, και μια που φαίνεται να κηρύττει ο άγιος στα πουλιά.

Ο άγιος Φραγκίσκος, γνωστός και ως « ο φτωχούλης του Θεού», είναι πολύ αγαπητός στην καθολική εκκλησία. Σχεδόν όλες οι ιταλικές πόλεις έχουν μια εκκλησία αφιερωμένη σ’ αυτόν. Είναι όμως και ο μόνος, ίσως,  καθολικός άγιος στην μετά του σχίσματος εποχή που τιμάται από την Ορθοδοξία.


Λίγα λόγια για τη ζωή του:

« Ο άγιος Φραγκίσκος (1182) είναι άγιος της Καθολικής εκκλησίας και ιδρυτής του Τάγματος των Φραγκισκανών. Ήταν γιος του πλούσιου εμπόρου της Ασίζης Μπερναρντόνε (Bernardone) και μιας Γαλλίδας από την Προβηγκία. Ο νεαρός Φραγκίσκος ήταν ωραίος, ζωηρός, διασκέδαζε και ξόδευε λεφτά.
Όμως παρόλη την αμέριμνη ζωή που έκανε πάντοτε μεριμνούσε για τους φτωχούς και δεν έδειχνε εγωισμό.

Πήρε μέρος σε εμφύλιους πολέμους. Κατά τη διάρκεια μιας αρρώστιας του είδε δύο όνειρα τόσο συγκλονιστικά, που τον οδήγησαν στην αμετάκλητη απόφαση να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο έργο της φιλανθρωπίας. Στόχος της φροντίδας του ήταν οι φτωχοί και σε αυτούς έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του. Κάποτε μάλιστα ενώθηκε μαζί τους σε μια εξέγερση κατά των ευγενών και αυτό του στοίχισε ένα χρόνο φυλακή.

Διωγμένος και αποκληρωμένος από τον πατέρα του, έγινε ερμηνευτής των αισθημάτων που ήταν διαδεδομένα στην εποχή του: κήρυξε την ισότητα, την ειρήνη, την περιφρόνηση του πλούτου και την υπεροχή της φτώχειας, την αγάπη προς όλα τα δημιουργήματα του Θεού, έμψυχα και άψυχα, τη στοργή στους λεπρούς. Ο ίδιος κυκλοφορούσε ντυμένος με ένα χιτώνα, δεμένο στη μέση με ένα σκοινί (αυτό το είδος ενδυμασίας έχουν και σήμερα οι μοναχοί του Τάγματός του).

Το 1209 ίδρυσε χωριστό μοναχικό τάγμα. Οι οπαδοί του ολοένα πλήθαιναν και αποτέλεσαν το «τάγμα των Φραγκισκανών». Ο Πάπα Ινοκέντιος  Γ΄ υποχώρησε και έδωσε την έγκρισή του μπροστά στο νεαρό δάσκαλο της φτώχειας και της αγάπης και του παραχώρησε ένα μικρό εκκλησάκι κοντά στη Ασσίζη αναγνωρίζοντας το νέο τάγμα των «μικρών αδελφών».

Το 1212 , σε ηλικία τριάντα ετών πήγε με καράβι στην Ανατολή με σκοπό να προσηλυτίσει τους μωαμεθανούς στο χριστιανισμό. Γύρισε όμως πισω στη Δαλματία εξαιτίας μιας μεγάλης φουρτούνας.

Στα «Fioretti»(κλασσική συλλογή με δημοφιλείς θρύλους και παραδόσεις σχετικά με τη ζωή του αγίου) όμως αναφέρεται ότι ξαναπήγε (μάλλον το 1219) και έφτασε στη χώρα των Σαρακηνών όπου γοήτευσε με την ανιδιοτέλεια και την ταπεινοφροσύνη του το σουλτάνο της

[exterr]

Γεια σας  .
Το καταπληκτικό τραγουδάκι που μας πρόσφερε η aeee με το φλάουτο , μου θύμησε την Ιρλανδική μουσική.
Ας ακούσουμε λίγη από δύο εκπροσώπους  , της  παλιάς γενιάς και της νέας.

Πρώτα βέβαια οι γερόλυκοι του είδους , οι παπούδες The Chieftains.
Πρόκειται για ένα από τα ποιο γνωστά συγκροτήματα παραδοσιακής Ιρλανδικής μουσικής που υπάρχει τώρα και 48 χρόνια (δημιουργήθηκαν το 1962). Είναι αυτοί οι οποίοι έκαναν γνωστό το είδος σε όλο τον κόσμο.
Εχουν εκδόσει δεκάδες άλμπουμς και έχουν κάνει συνεργασίες με πάρα πολούς γνωστούς καλλιτέχνες όπως  η  Sinead O'Connor , ο Sting , ο Ziggy marley κ.α (αναζητήστε τις , είναι διαμάντια !!).

Να και μια επιλογή :
The Chieftains -The Dublin Reels
http://www.youtube.com/watch?v=4hk13Dn7ePY

Ακολουθούν οι the corrs.
Τρείς όμορφες κοπέλες (για την ακρίβεια κούκλες!!) και ένας άνδρας που είδαν το είδος με μια πιο φρέσκια ματιά.
Ορίστε και δύο τραγουδάκια σε μίξη:
The Corrs - Joy of Life/Trout in the Bath
http://www.youtube.com/watch?v=fQ8B-Wl_trQ

Εφόσον μιλάμε για αυτή τη μουσική , πρέπει να αναφέρουμε και ίσως το ποιο γνωστό παραδοσιακό ιρλανδικό τραγούδι, το "Toss the Feathers". Πρόκειται για το τραγούδι , το οποίο έχει υποστεί πάνω από 200 διαφορετικές διασκευές - εκτελέσεις.

Εδώ η εκδοχή των the corrs :

The Corrs- Toss The Feathers
http://www.youtube.com/watch?v=KEJa_VgpIAc

Και εδώ μαζί παλία και νέα γενιά. Οι corrs και chieftains στο ίδιο τραγούδι.

The corrs and the chieftains - Toss The Feathers
http://www.youtube.com/watch?v=Vtp4adNTP0Y


ΥΓ. Δεν κατάφερα να βρώ την εκτέλεση του Toss the Feathers μόνο από τους chieftains.

[συννεφούλα]

http://www.youtube.com/watch?v=gYJIpUiydRU


Χαράματα η ώρα 3 - από το συγκρότημα Δυνάμεις του Αιγαίου
Οι Δυνάμεις του Αιγαίου εμφανίστηκαν στην ελληνική μουσική σκηνή το 1980 και αυτό που πρότειναν έμελλε να επηρεάσει πολλαπλά το χώρο του ελληνικού τραγουδιού.
Το μουσικό αυτό σχήμα αποτελούνταν απο τους: ΝΙΚΟ ΓΡΑΨΑ,
ΧΡΙΣΤΟ ΤΣΙΑΜΟΥΛΗ, ΜΙΧΑΛΗ ΚΛΑΠΑΚΗ, ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΥΓΟΛΗ και ΠΕΤΡΟ ΤΑΜΠΟΥΡΗ.
Ξεκίνησαν διασκευάζοντας παλιά λαϊκά τραγούδια γραμμένα από ανώνυμους Έλληνες των νησιών, της Μακεδονίας και της Μικρασίας, και σταδιακά προχώρησαν σε προσωπικές συνθέσεις, τις οποίες παρουσίασαν σε όλη την Ευρώπη. Το καινοτόμο στοιχείο, σε σχέση με το νεότερο ελληνικό τραγούδι, ήταν η επιλογή και χρήση συγκεκριμένων μουσικών οργάνων. Για πρώτη φορά στην εγχώρια δισκογραφία, αλλά και ζωντανά στις συναυλίες του συγκροτήματος, ακούγονται ο ταμπουράς, το νέι, το κανονάκι, όργανα που χαρακτηρίζουν τον ήχο της ομάδας μαζί με το βιολί, το λαούτο, το ούτι και τα κρουστά. Αυτά τα μουσικά όργανα χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά και σε μη παραδοσιακά τραγούδια, παιγμένα μάλιστα από ανθρώπους που μεγάλωσαν στην Αθήνα.
Η μουσική πρόταση του σχήματος προκάλεσε το ενδιαφέρον και ανθρώπων του χώρου και δεν ήταν τυχαία η απόφαση του Διονύση Σαββόπουλου να αναλάβει την παραγωγή της πρώτης τους δισκογραφικής παρουσίας, ενώ ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τον τρίτο και τελευταίο τους δίσκο, που κυκλοφόρησε το 1990.
Οι μουσικές σπουδές των μελών του συγκροτήματος πάνω στην ευρωπαϊκή και τη βυζαντινή μουσική, σε συνδυασμό με τη μεγάλη τους αγάπη για τα λαϊκά παραδοσιακά όργανα αλλά και την απήχηση που είχε η μουσική τους πρόταση, οδηγούν σε μια ακόμα καινοτομία: την οργάνωση των μουσικών σπουδών στο χώρο της ελληνικής λαϊκής μουσικής παράδοσης, εκεί δηλαδή όπου υπήρχε τεράστιο κενό σε επίπεδο ιδιωτικών και δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Το 1992 οι Δυνάμεις του Αιγαίου παύουν να υπάρχουν ως σχήμα. Τα μέλη του συγκροτήματος ακολουθούν τον προσωπικό τους δρόμο, διδάσκοντας μουσική και κυκλοφορώντας προσωπικούς δίσκους ως συνθέτες, μουσικοί ερμηνευτές αλλά και παραγωγοί τόσο των δικών τους έργων όσο και άλλων νεότερων σχημάτων (όπως οι Νεάρχου Παράπλους), καθώς και τραγουδιών ανώνυμων δημιουργών.
Με την εκπνοή του 20ου αιώνα οι Δυνάμεις Του Αιγαίου επανασυγκροτούνται και παρουσιάζουν σε μια δική τους ανεξάρτητη δισκογραφική παραγωγή, μια συλλογή προσωπικών τους τραγουδιών ( "Ολες οι μέρες που έλειπα", Filokalia Romana ), ενώ σχεδιάζουν μία σειρά ξεχωριστών μουσικών παραγωγών με ερμηνευτές τους ίδιους αλλά και άλλους μουσικούς που κινούνται σε μουσικούς χώρους ανάλογους με αυτών των "Δυναμεων", και που έχουν σαν βάση τα μουσικά ιδιώματα της νότιο

[domenica]

Πράγματι LK αν ζούσε σήμερα ( ο Μάνος Χατζιδάκις ) θα γινόταν 85 ετων ..
Θα σας χαρίσω με τη σειρά μου δύο μόνο απο τα πολλά αγαπημένα τραγούδια του και θα παραθέσω τα δικά του λόγια :

"Και τώρα καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι :

Α δ ι α φ ο ρ ώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Π ι σ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.

Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.      
        
Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός. "

Μια πόλη μαγική

και

Ελα σε μένα

[MARKOS]

καλημερα!
Σήμερα παγκόσμια ημέρα Ζυμαρικών !!!

συνεπώς, η σημερινή μερα ερχεται να λύσει το πρόβλημα του "τί θα/να μαγειρέψω"
παραλληλα ειναι και επικαιρο......μιλα για εκλογες  Εχουμε σήμερα και τη διακαναλική συνεντευξη (ο θεος να τη κανει) του πρωθυπουργου.

Αλκιστις Πρωτοψάλτη,


Η μακαρονάδα


http://www.youtube.com/watch?v=i1_lzHXrYtU

Να εχετε μια καλή μερα...και καλη εβδομαδα !

[apri]

Saltarello

Saltarello ήταν ένας λαϊκός πηδηχτός χορός που πρωτοεμφανίστηκε στη Νάπολη το 13ο αιώνα και στη συνέχεια διαδόθηκε σε όλη την Ιταλία.

Εδώ ακούστε ένα γνωστό saltarello από το συγκρότημα Dead can dance. O τύπος που το ανέβασε στο youtube το έχει συνοδεύσει με εικόνες ενός φίλου του ζωγράφου, του Norbert Judt. Προσέξτε πόσο επηρεασμένες είναι από τη μινωϊκή και μυκηναϊκή τέχνη. Είναι πραγματικά πολύ όμορφες.

http://www.youtube.com/watch?v=AcmpBCXOgVI

[apri]

Ο Μπαγιαντέρας




http://www.koutouzis.gr/gogos.htm

        Ο μεγάλος «ρεμπέτης», λαϊκός τραγουδιστής,  Μήτσος ( Δημήτρης) Γκόγκος  ή «Μπαγιαντέρας»  καταγόταν από τον Πόρο.    Ο πατέρας  του   Γιάννης Γκόγκος, ήταν  Ποριώτης, και η μητέρα του  Αγγελική από την Ύδρα. Ο πατέρας του ήταν υπαξιωματικός του