Μουσικά αφιερώματα

[apri]

Σήμερα το βράδυ τελειώνει ο κύκλος πασχαλιάτικων αφιερωμάτων που ξεκίνησα πριν από δυο εβδομάδες. Προσπάθησα να σας βάλω σιγά-σιγά στο πνεύμα της γιορτής του Πάσχα, όπως το προσεγγίζω εγώ.
Ελπίζω να σας μη σας κούρασα πολύ με τις μακροσκελείς αναρτήσεις.

Μετά την Ισπανία και την Ιταλία, σήμερα θα σας επαναφέρω στην Ελλάδα σε μια περιοχή που επηρεάστηκε από τους Ιταλούς και δη τους

[PDE ads]

[apri]

Η πρώτη Ανάσταση



Μια εικόνα χαραγμένη στη μνήμη μου είναι το ξημέρωμα του Μεγάλου Σαββάτου στη Ζάκυνθο.

Εκεί συνηθίζουν να κάνουν την περιφορά του Επιταφίου στις 3 τα ξημερώματα.
Η δε λειτουργία τελειώνει τα χαράματα, που πραγματοποιείται η πρώτη ανάσταση με το σπάσιμο των κανατιών.

Το σπάσιμο των μπότηδων κατά την πρώτη ανάσταση, κοινό σε όλα τα Επτάνησα, αποτελεί επιρροή των Ενετών, οι οποίοι συνήθιζαν την Πρωτοχρονιά να ρίχνουν από τα παράθυρά τους παλιά αντικείμενα, προκειμένου να τους φέρει ο νέος χρόνος καινούργια. Οι Επτανήσιοι, ωστόσο, ίσως επηρεασμένοι από ένα χωρίο του Ευαγγελίου («Συ δε Κύριε ανάστησόν με, ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως") μετέφεραν το έθιμο αυτό στο Πάσχα.

Δυσκολεύομαι να σας περιγράψω την ομορφιά των ωρών εκείνων,
όταν μάλιστα το έχει κάνει ήδη ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (αναφερόμενος, βέβαια, στη Σκιάθο)
 στο διήγημα «Στην Άγια Αναστασιά».

Θα κάνω, λοιπόν, στην άκρη, για να σας αφήσω να τα ακούσετε από τον ίδιο:


«…Περί το λυκαυγές έληξεν η λειτουργία

 και ο ουρανός, πορφυρίζων εκεί προς ανατολάς, έσμιγε με την θάλασσαν κυανήν απλουμένην κάτω,

η δε σελήνη ωχρίασε και τα ολίγα άστρα ανά έν έσβηναν τρέμοντα εις τον αιθέρα.

Και η Ηώς ανέτειλε με όλην την πορφυράν αίγλην, καλλωπίζουσα με γλυκύ ερύθημα βουνά, κοιλάδας και δάση…

Τέλος, εφάνη του ηλίου η πρώτη ακτίς, και ανέθορεν από της θαλάσσης
 μία πυρίνη παμφαής γραμμή του πανεκλάμπρου φωστήρος.

Και την ιδίαν στιγμή ηκούσθη πρώτη μεγάλη κι επιβλητική φωνή, ο κλαγγασμός του αετού,
χαιρετίσαντος την ανατολήν  του ηλίου επάνω εις το βουνόν,
από της αφθάστου και απατήτου επί των απορρώγων βράχων καλιάς του…

Και τελευταία αμέσως εχαιρέτησε διά του μινυρισμού της την ανατολήν του ηλίου η γλυκεία χελιδών,
 η επανευρούσα και εφέτος την φωλεάν της άθικτον
εις τα ιερά σκηνώματα, εις τον οίκον του Κυρίου,
ως και εις τα καλύβια των χωρικών και εις τας οικίας των αγαθών ανδρών της πόλεως…»

Το πιο αγαπημένο άκουσμα εκείνης της ώρας είναι για εμένα ο γνωστός
«Ύμνος των τριών παίδων εν καμίνω»,
 τον οποίο ψέλνουν στη ζακυνθινή εκδοχή του λίγο πριν από το χάραμα.


Γιατί λέω «στη ζακυνθινή εκδοχή του»;
Γιατί η εκκλησιαστική μουσική της Ζακύνθου μετά το 1669, που έπεσε η Κρήτη στους Τούρκους και ήλθαν στο νησί πολλοί Κρητικοί,
διαμόρφωσε τοπικά ένα καθαρά ζακυνθινό ιδιόμελο σύστημα,
που μοιάζει μεν με το βυζαντινό, από το οποίο κατάγεται, αλλά ψάλλεται με ...δυτική τετραφωνία, όπως οι αρέκιες και οι καντάδες.


Συγκεκριμένα, ο τρόπος που ψέλνουν αυτόν τον ύμνο, τον κάνει να μοιάζει πάρα πολύ με αρέκια, καθώς ακούγεται πρώτα ο ψάλτης σε σόλο και ακολουθούν οι φωνές του εκκλησιάσματος στο ρόλο των τριών παίδων να λένε…


Ὑμνοῦμεν, εὐλογοῦμεν

τὸν Κύριον ὑμνοῦμεν

καὶ ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰώνας…


http://www.youtube.com/watch?v=5Pxo_pxe1Jk





ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ….!

[apri]

Πάω στην Αυστραλία

Ο James Fardoulys (Δημήτρης Φαρδούλης) είναι Έλληνας ζωγράφος, που γεννήθηκε στα Κύθηρα το 1900 και πέθανε το 1975 στην Αυστραλία, όπου είχε μεταναστεύσει από το 1914, για να βρει δουλειά. Δούλεψε ως μανάβης, καφετζής και τελευταία ως ταξιτζής, αλλά ενδιάμεσα πάντα έβρισκε χρόνο να ζωγραφίζει.

Στις μέρες του απορρίφθηκε ως απλοϊκός ζωγράφος. Σήμερα τα έργα του κάνουν θραύση στην Αυστραλία, καθώς τον θεωρούν ως τον Αυστραλό Θεόφιλο.

[apri]

Τέλος πάντων, υποσχέθηκα ένα διαχρονικό θέμα, αν και θα μπορούσαν οι συμβολισμοί του να χρησιμοποιηθούν και για την τρέχουσα επικαιρότητα. Το κείμενο αφορά τον Άγιο Γεώργιο και ένα μεσαιωνικό παραδοσιακό τραγούδι γι' αυτόν, που απαντάται σε πολλές περιοχές του ελληνισμού. Μια και θα λείπω τη μέρα της γιορτής του, σκέφτηκα να σας μιλήσω γι' αυτό τώρα.

Του άη Γιωρκού

Φέτος στις 25 Απριλίου, τη δεύτερη μέρα μετά το Πάσχα, γιορτάζει ο άγιος Γεώργιος, ο νεαρός έφιππος στρατιώτης, δημοφιλής τόσο μεταξύ των Χριστιανών όσο και των Μουσουλμάνων.

Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία (3ος  αιώνας μ.Χ), μεγάλωσε όμως στην Παλαιστίνη, την πατρίδα της μητέρας του. Διέπρεψε για τα στρατιωτικά του ανδραγαθήματα και γι’ αυτό πολύ νωρίς πήρε το βαθμό του χιλίαρχου στο ρωμαϊκό στρατό και τον τίτλο του κόμη.

Ωστόσο η μοίρα του θα ήταν σκληρή. Ο Διοκλητιανός στο πλαίσιο των διωγμών που είχε εξαπολύσει εναντίον των χριστιανών, ζήτησε από τους διοικητές του στρατού να συμμετάσχουν στην εξόντωση του χριστιανικού στοιχείου. Ο Γεώργιος όχι μόνο αρνήθηκε ενώπιον του να υπακούσει, αλλά ομολόγησε ότι ήταν και ο ίδιος χριστιανός, όπως και οι γονείς του. Η συνέχεια θα περιελάμβανε φρικτά βασανιστήρια από τα οποία επιβίωσε, μέχρι που αποκεφαλίστηκε.
Λέγεται μάλιστα, ότι κάποια στιγμή του ζητήθηκε να θυσιάσει στο βωμό του Απόλλωνα. Όταν όμως ο άγιος μπήκε στο ναό του Απόλλωνα, έκανε το σταυρό του και το είδωλο του Απόλλωνα έπεσε και κομματιάστηκε.

Και πού να φανταζόταν ο Διοκλητιανός πού θα οδηγούσε αυτή ακριβώς η κίνησή του…

Γιατί ο πολιτισμός δεν είναι μια διαδοχή ανεξάρτητων εποχών, αλλά μια συνεχής διαδρομή κατά την οποία παλιές δοξασίες επιβιώνουν, νέες παραδόσεις κάνουν την εμφάνισή τους, άλλες σιγά-σιγά ξεχνιούνται κι άλλες μπλέκονται μεταξύ τους αποκτώντας έτσι νέα δύναμη και νέο ενδιαφέρον…

Στην περίπτωσή μας, η εμφάνιση του Αγίου Γεωργίου στον ναό του Απόλλωνα και η «νίκη» του επ’ αυτού είχε ως αποτέλεσμα στη συνείδηση των ανθρώπων να καταλάβει και τη θέση του.


Στον ελληνικό χώρο, όπως και σε πολλά μέρη του κόσμου, υπήρχαν από τα πανάρχαια χρόνια διάφοροι μύθοι που αφορούσαν την απελευθέρωση περιοχών από δαιμονικά στοιχεία που καραδοκούσαν στις πηγές των υδάτων και απαιτούσαν ανθρωποθυσίες. Ας μην ξεχνάμε ότι το νερό ήταν και είναι το πολυτιμότερο αγαθό και απαραίτητη προϋπόθεση για την ίδρυση ενός οικισμού, αφού εξασφάλιζε τη ζωή στους ανθρώπους και τις καλλιέργειές τους. Άρα, οποιοσδήποτε ήλεγχε την παροχή του νερού κρατούσε στα χέρια του και τη ζωή πολλών…


Στην περιοχή της Καππαδοκίας, όπου έδρασε ο άγιος Γεώργιος διασωζόταν, λοιπόν, ο μύθος του Δρακοκτόνου Απόλλωνα, αλλά και των μύθων του Περσέα που έσωσε την Ανδρομέδα από τέρας, του Ηρακλή που έσωσε την Ησιόνη, του

[PDE ads]

[apri]

Πάλι τάσεις φυγής βλέπω… Πάντα στα δύσκολα όλοι ονειρεύονται την απόδραση, να βρουν μπροστά τους μια πόρτα να φύγουν…


Η Πόλις


Σε παλιότερες εποχές, όταν ο κόσμος κουραζόταν από την επιτήδευση, τις κοινωνικές συμβάσεις,
τις ίντριγκες και τη διαφθορά της πόλης, ονειρευόταν την επιστροφή στην ύπαιθρο.

Μια τέτοια τάση είχε εμφανιστεί λ.χ τον 17ο και 18ο αιώνα
με αποκορύφωμα τον 19ο κατά τον οποίο οι ρομαντικοί θα λάτρευαν τη φύση.


Τον πρώτο, όμως, καιρό την ύπαιθρο την ονειρεύονταν από μακριά, χωρίς να τολμούν και να αποδράσουν σ’ αυτήν. Σκηνές από τη βουκολική ζωή και ειδυλλιακά τοπία ενέπνεαν τους καλλιτέχνες, για να μεταφερθούν έστω με τη φαντασία τους σε μια άλλη πιο αληθινή, πιο όμορφη ζωή.

Ένας τέτοιος ειδυλλιακός τόπος ήταν, όπως έλεγα προχθές, τα Κύθηρα, τα οποία φαντάζονταν σαν έναν παράδεισο όπου βασιλεύει ο έρωτας, επειδή εκεί κοντά είχε γεννηθεί σύμφωνα με τη μυθολογία η Αφροδίτη.
Κι ας τόνιζαν με τα έργα τους κάποιοι, όπως ο

[apri]

Ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή



Το τροπάριο που χαρακτηρίζει τη Μεγάλη Τρίτη είναι αναμφίβολα αυτό που έγραψε η Κασσιανή για την νεαρή πόρνη που μετανόησε και ζήτησε συγχώρεση από τον Ιησού.
Εγώ δεν θα σας μιλήσω, όμως, ούτε για την Κασσιανή ούτε για την πόρνη,
αλλά για κάποιες εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσες γυναίκες που αποτυπώθηκαν στην τέχνη…


«Αμαρτάνω» σήμαινε στα αρχαία ελληνικά «αστοχώ».
Αργότερα, όμως, όταν επικράτησε ο χριστιανισμός, η λέξη απέκτησε τη μεταφορική σημασία της ηθικής αστοχίας, του ηθικού παραπτώματος.


Ο Αίσωπος (625-560 π.Χ), αυτός ο αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου,
αναφέρει μεταξύ άλλων μια αλληγορική ιστορία για μια γαλακτοπώλισσα.

Μια μέρα μια γαλακτοπώλισσα περπατούσε στο δρόμο μεταφέροντας πάνω στο κεφάλι της μια κανάτα με γάλα, που μόλις είχε συγκεντρώσει.
Το μυαλό της έτρεχε από τη μια σκέψη στην άλλη:
 
Με το παχύ γάλα που είχε, θα έφτιαχνε βούτυρο. Το βούτυρο θα το πουλούσε και θα αγόραζε πολλά αυγά για εκκόλαψη. Τις κότες που γεννιόντουσαν, θα τις πουλούσε και θα αγόραζε ένα ωραίο φόρεμα για το πανηγύρι και όλοι οι άντρες θα την κοιτούσαν. Θα επιχειρούσαν να τις κάνουν ερωτικές προτάσεις, αλλά αυτή θα τους ξαπόστελνε.
Και καθώς κούναγε περιφρονητικά το κεφάλι της σκεπτόμενη την τελευταία αυτή σκηνή, έπεσε η κανάτα…

Και ιδού, το γάλα που θα άλλαζε τη ζωή της, κύλησε στο έδαφος μακριά από το βούτυρο, μακριά από τα αυγά, μακριά από τις κότες και το πανέμορφο φόρεμα με το οποίο θα εντυπωσίαζε τους πάντες…

Από τότε αυτή η φτωχή γαλακτοπώλισσα, που γκρέμισε τα όνειρά της στην προσπάθειά της να αποφύγει στη φαντασία της το ηθικό παράπτωμα, θα γινόταν παράδειγμα πνευματικής και ηθικής αστοχίας, καθώς μέσα στην αφέλεια και την απληστία της βιάστηκε να κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια, προτού εξασφαλίσει τα στοιχειώδη…


Αιώνες αργότερα, την εποχή που ζούσε στην Ολλανδία ο

[apri]

Κάτι τελευταίο ειδικά για τον Αρίστο.

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Leonardo Da Vinci «Ο Μυστικός Δείπνος» (1495- 1498),
τοιχογραφία στη Santa Maria delle Grazie, Μιλάνο

Στίχοι: Παναγιώτης Ανδρόνικος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης (1984)

http://www.youtube.com/watch?v=xv8FfLCtuYI&feature=related

Ω, παιδιά μου ορφανά
σκορπισμένα εδώ κι εκεί
διωγμένα κι υβρισμένα
ξυπνήστε τώρα
ήρθε η ώρα
Ήρθε ο Δείπνος ο Μυστικός

Ω, παιδιά μου που με κόπους
κατά τόπους τρέχετε
για μια τροφή
κι εις δεσπότας και ιδιώτας
δούλου δέχεστε μορφή
Ξυπνήστε τέκνα
κι ήρθε η ώρα
Ήρθε ο Δείπνος ο Μυστικός

[domenica]

Abel Korzeniowski - Stillness Of The Mind

Hanz Zimmer - A small measure of peace

1. Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

 Α' Κορινθίους 13


Πάντα καλοδεχούμενες  οι ευχές αγάπης  , ευχαριστώ κι εγώ όλους σας κι εύχομαι ανάσταση όμορφων σκέψεων και συναισθημάτων που "αφήσαμε" να "κοιμηθούν" 

[apri]

σωστα ολα αυτα. Ομως, δεν ειμαστε αμοιροι ευθυνων.
Νόμος της ψυχολογιας."Αν θελεις να αλλαξεις κατι , αλλαξε πρωτα εσυ ο ιδιος"....

Ακριβώς.

Η παρακάτω διδακτική ιστορία είναι αφιερωμένη στον απαισιόδοξο Paraxeno και στον αισιόδοξο Μάρκο (παρεμπιπτόντως, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου που πέρασε ).

Tώρα είμαστε ελεύθεροι

Now we are free



Ο Τζελαλεντίν Ρουμί (κατά κόσμον Jalāl ad-Dīn Muḥammad Balkhī )
ήταν Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου που έζησε κατά τον 13ο αιώνα
και άσκησε μεγάλη επιρροή στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ και ιδιαίτερα στον μουσουλμανικό μυστικισμό.

Ίδρυσε το σουφικό τάγμα των Μεβλεβί, γνωστών στον πολύ κόσμο από τη μυστικιστική έκσταση στην οποία φτάνουν στροβιλιζόμενοι με την υπόκρουση κατάλληλης μουσικής.

 

Ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το "Μεσνεβί" (=δίστιχα) περιλαμβάνει έξι βιβλία με δίστιχα πάνω σε ηθικά και ασκητικά θέματα, τα οποία προσεγγίζει μέσα από αλληγορίες.

Σε πολλά σημεία έχει κανείς την αίσθηση ότι διαβάζει εκλαϊκευμένα κείμενα από άλλες αρχαίες φιλοσοφικές παραδόσεις (Νεοπλατωνικούς, Γνωστικιστές, Χριστιανούς ή

[apri]

Σήμερα το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή στα 89 του χρόνια ο Απόστολος Σάντας, γνωστός στο πανελλήνιο, όταν τη νύχτα της 30ης προς 31ης Μαΐου του 1941 σε ηλικία 18 ετών
κατέβασε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.



Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας την εποχή που κατέβασαν τη σημαία


Ο ίδιος εξιστορούσε το εγχείρημα υποστολής της σημαίας στον Ηλία Πετρόπουλο:

«Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε.

Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη.




Να τι πρέπει να τους κάνομε!
Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε.
Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό

[apri]

Kαλημέρα και καλό μήνα!

Σημαντική μέρα η σημερινή, καθώς γιορτάζουμε για άλλη μια φορά την έλευση της άνοιξης και την ήττα του χειμώνα, αλλά θυμόμαστε και δυο επετείους που άλλαξαν την πορεία της ιστορίας.

Ας ξεκινήσω από τα ευχάριστα και ανοιξιάτικα. Σας έχω πει σχεδόν τα πάντα για την άνοιξη, εκτός από την παρακάτω ιστορία.

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης


«Τότε εγώ πήδησα από χαρά, κι έπειτα αυτός κρυφά μου έβαλε στο χέρι σπυρί ροδιού, μελίγευστη τροφή,
και με ανάγκασε να τη γευτώ με βία κι άθελά μου.»

(Ομηρικός ύμνος προς τη Δήμητρα, στ. 411-413)


Η Περσεφόνη, κόρη της Δήμητρας, πανάρχαιας θεάς της γονιμότητας, μάζευε με τις φιλενάδες της λουλούδια στους αγρούς, όταν την είδε ο Πλούτωνας, θεός του κάτω κόσμου, την ερωτεύθηκε και την πήρε μαζί του. Με την αρπαγή της Περσεφόνης έπαψε η γη να καρπίζει και οι άνθρωποι δεν είχαν πια να φάνε. Έτσι αναγκάστηκαν οι θεοί να επέμβουν, ώστε να επιστρέψει η Περσεφόνη.

Ωστόσο, για να την «δέσει» με τον Άδη ο Πλούτωνας, της έδωσε να φάει έξι σπόρους από το ρόδι (που κουβαλά τη μνήμη του φθινοπώρου και του χειμώνα), ώστε να την αναγκάσει έξι μήνες να μένει μαζί του. Από τότε η Περσεφόνη περνάει έξι μήνες στον κάτω κόσμο, την εποχή που ησυχάζει η Φύση, για να γυρίσει μετά φέρνοντας μαζί της τον πλούτο του Πλούτωνα, την γονιμότητα και την πανσπερμία.

Όσο για τη μητέρα της τη Δήμητρα, προτού επιστρέψει στην οικία των θεών, νιώθοντας βαθιά ευγνωμοσύνη στους Ελευσίνιους για τη φιλοξενία τους, αξίωσε να τελούν κάθε χρόνο προς τιμήν της τα περίφημα «Ελευσίνια μυστήρια» μέσα σε απόλυτη μυστικότητα, υποσχόμενη σαν αντάλλαγμα αιώνια ευημερία για την πόλη.

 

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη


http://www.youtube.com/watch?v=ex-3c5sErAI&feature=related


Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.

Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.

[apri]

Κι ας περάσω τώρα στις δυο επετείους.
Η πρώτη είναι η περίφημη εργατική Πρωτομαγιά.

Which side are you on?


Την Πρωτομαγιά του 1886 έγιναν οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Σικάγο με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων
και βασικό αίτημα τα τρία οχτάρια:
οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ψυχαγωγία και οχτώ ύπνος.

[apri]

Και η δεύτερη επέτειος, την οποία συχνά ξεχνάμε...ο θάνατος του Παναγούλη.

ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ



ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΟΥ

«Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί.
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω.
Παράξενο και πήζει το μελάνι.
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα.»

(Ποίημα γραμμένο από τον Αλέκο Παναγούλη στις Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου
στις 5 Ιουνίου 1971 μετά από ξυλοδαρμό)



Αλέκος Παναγούλης   (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976)



O αγωνιστής, που επαναστάτησε από την πρώτη ώρα που επιβλήθηκε η Χούντα λιποτακτώντας, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία,
που σχεδίασε τη  δολοφονία του δικτάτορα Παπαδόπουλου και πέρασε απίστευτα βασανιστήρια στις φυλακές
χωρίς να λυγίσει.

Ο ποιητής που έγραφε με το αίμα του ποιήματα στον τοίχο του κελιού του, για να μπορέσει να αντέξει.

Ο πολιτικός, που επιδίωξε πλήρη κάθαρση της πολιτικής ζωής και απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς και όλως τυχαίως σκοτώθηκε την Πρωτομαγιά του 1976 σε μυστηριώδες τροχαίο ατύχημα στη λεωφόρο

[xenos]

Ο Μάης των Αγροτών - Πρωτομαγιά

Οι αγρότες επιλέγουν να φτιάξουν το Μάη τους με πρασινάδες και καρπούς,
σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό.
Στο Ρέισδερε της Σμύρνης, οι αγρότες, την παραμονή της Πρωτομαγιάς πήγαιναν στην εξοχή για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό:
σιτάρι, κριθάρι, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, σκόρδα, κρεμμύδια,
κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια.

Στην Αγιάσο, κάνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα "δαιμοναριά", άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί.
Στη Σέριφο, αποβραδίς, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, σκόρδο και κριθάρι.
Μαγιόξυλο

Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, ο οποίος είναι σκεπασμένος με κίτρινες μαργαρίτες και γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά. Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.

 

Σταμάτης Κόκοτας

Στις 16 Μάη μήνα

http://www.youtube.com/watch?v=Cs4GvXK9YNg

Καλό απόγευμα