Μουσικά αφιερώματα

[apri]

The boy who braved the tanks

(=Το αγόρι που αψήφησε τα τανκς)



http://www.youtube.com/watch?v=LQcwVl1RuL8
 

"Όποιος ξεχνά την ιστορία του, είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει."
Τζορτζ Σανταγιάνα (1863 – 1952), Iσπανοαμερικανός φιλόσοφος, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας.




«….Ο επισκέπτης μου συνέχιζε να έρχεται.
Πάντα κουβαλούσε πακέτα,
μια φορά παιχνίδια για τα φτωχά παιδάκια του φτωχοκομείου
και μια άλλη φορά βιβλία με δερμάτινο εξώφυλλο για το γιο του.

Συνήθιζε να μιλά για διάφορα θέματα,
φαινόταν μορφωμένος αλλά η συζήτηση κατέληγε πάντα στο ίδιο σημείο
-με επαίνους για τον πολυαγαπημένο του γιο.

Μια μέρα η διάθεσή του φαινόταν διαφορετική
και κοίταζε επίμονα έξω από το παράθυρο.
Τότε έμενα δίπλα σε ένα νεκροταφείο.
Ξαφνικά βγήκε από τη μελαγχολία του και αναφώνησε:
Είμαι ευτυχισμένος που ο γιος μου έχει ολόκληρη τη ζωή μπροστά του,
είναι τόσο νέος».

Αρκετές φορές τον ρώτησα
γιατί δεν έφερνε το παιδί-θαύμα να το γνωρίσω.
«Είναι πολύ απασχολημένος με το διάβασμα και το φλερτ με τα κορίτσια»
ήταν η συνηθισμένη του απάντηση.
Μετά από αρκετά συχνές επισκέψεις ο επισκέπτης μου χάθηκε για ένα δύο χρόνια. Άρχισε να μου λείπει.
Αλλά ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι.
Αυτή τη φορά έλαμπε!
Ο γιος του είχε περάσει τις εξετάσεις για το Πολυτεχνείο
με πολύ υψηλή βαθμολογία.
Πάλι κουβάλαγε πακέτα και πακέτα
και ένα αεροπορικό εισιτήριο στο όνομα του γιου του.
Ο νεαρός θα έμενε με συγγενείς στην Αμερική το καλοκαίρι….

….Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να αγοράσω ένα δώρο
για το γιο του που τον ένιωθα σαν ένα φίλο που δε γνώρισα ποτέ.
Όταν χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού του Γιάννη μου άνοιξε μια κυρία
και τη ρώτησα αν ήταν η μητέρα του αγοριού.
«Θέλω να σας συγχαρώ για τον εξαιρετικό γιο σας.
Άκουσα ότι πέρασε από τους πρώτους στις εξετάσεις.
Ο σύζυγός σας μου είπε ότι θα γίνει μηχανικός.
Μπορώ να περάσω για να του δώσω ένα μικρό δώρο;».
 
«Ο γιος μου, απάντησε με θλίψη στη φωνή,
δε θα γίνει ποτέ μηχανικός και δε θα μπει ποτέ στο Πανεπιστήμιο,
 πέθανε πριν από τρία χρόνια».
Μετά η φωνή της πνίγηκε σε ένα λυγμό,
«Σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού
στην πύλη του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973».



Αποσπάσματα από το άρθρο του Ολλανδού δημοσιογράφου και οπερατέρ
Albert Coerant στην εφημερίδα Αthens News στις 16/11/2001
(http://www.athensnews.gr/old_issue/12936/7176
και στα ελληνικά
http://www.gazzetta.gr/koinonia/article/344109-o-17xronos-poy-ta-ebale-me-ti-xoynta%E2%80%8F-vid) .





ΥΓ. O Αlbert Coerant το 1973 ήταν ανταποκριτής της δανέζικης και βελγικής τηλεόρασης στην Ελλάδα
και βρισκόταν παράνομα στην Ελλάδα μέσω Κύπρου για να καταγράψει σε φιλμ την εξέγερση των νέων.
Το άρθρο του ήταν εμπνευσμένο από το θάνατο του Διομήδη Κομνηνού,
ενός 17χρονου Κύπριου μαθητή, που  μόλις είχε περάσει στις εισαγωγικές εξετάσεις του Πολυτεχνείου
και έπεσε νεκρός τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 προσπαθώντας να βοηθήσει τραυματισμένους πολίτες.

[PDE ads]

[apri]

Η μελαγχολία της ευτυχίας


http://www.youtube.com/watch?v=7Yhr4LfmHfA&feature=related




Εἶναι ἐκεῖ -δὲν μπορῶ ν᾿ ἀλλάξω-
μὲ δυὸ μεγάλα μάτια πίσω ἀπ᾿ τὸ κύμα
ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ φυσᾶ ὁ ἀγέρας
ἀκολουθώντας τὶς φτεροῦγες τῶν πουλιῶν
εἶναι ἐκεῖ μὲ δυὸ μεγάλα μάτια
μήπως ἄλλαξε κανεὶς ποτέ του.

Τί γυρεύετε; Tὰ μηνύματά σας
ἔρχουνται ἀλλαγμένα ὡς τὸ καράβι
ἡ ἀγάπη σας γίνεται μίσος
ἡ γαλήνη σας γίνεται ταραχὴ
καὶ δὲν μπορῶ νὰ γυρίσω πίσω
νὰ ἰδῶ τὰ πρόσωπά σας στ᾿ ἀκρογιάλι.

Εἶναι ἐκεῖ τὰ μεγάλα μάτια
κι ὅταν μένω καρφωμένος στὴ γραμμή μου
κι ὅταν πέφτουν στὸν ὁρίζοντα τ᾿ ἀστέρια
εἶναι ἐκεῖ δεμένα στὸν αἰθέρα
σὰ μιὰ τύχη πιὸ δική μου ἀπ᾿ τὴ δική μου.

Τὰ λόγια σας συνήθεια τῆς ἀκοῆς
βουίζουν μέσα στὰ ξάρτια καὶ περνᾶνε
-μήπως πιστεύω στὴν ὕπαρξή σας
μοιραῖοι σύντροφοι, ἀνυπόστατοι ἴσκιοι.

Ἔχασε τὸ χρῶμα του πιὰ αὐτὸς ὁ κόσμος
καθὼς τὰ φύκια στ᾿ ἀκρογιάλι τοῦ ἄλλου χρόνου
γκρίζα ξερὰ στὸ ἔλεος τοῦ ἀνέμου.

Ἕνα μεγάλο πέλαγο δυὸ μάτια
εὐκίνητα καὶ ἀκίνητα σὰν τὸν ἀγέρα
καὶ τὰ πανιά μου ὅσο κρατήσουν, κι ὁ θεός μου.


Γιώργος Σεφέρης «Αλληλεγγύη»

[apri]

Kαι κάτι που ξεχάσαμε. Σήμερα έφυγε από τη ζωή και ο Χρόνης Μίσσιος.
Στη μνήμη του...


Η ζωή μια φορά μας δίνεται


http://www.youtube.com/watch?v=-wKEaNBvIbs


 

“ Εσύ μπορείς να περάσεις στη δική μου θέση;
Να τα παρατήσεις όλα, λεφτά, καριέρα, οικογένεια, σπίτια,
να δεθείς μ΄ ένα όνειρο και να το κυνηγήσεις,
ν΄ αγαπήσεις με πάθος τους ανθρώπους και την ελευθερία τους,
να μπεις στην καρδιά της εποχής σου,
και από απλός θεατής να γίνεις δημιουργός της ιστορίας;

Και, να σου πω και κάτι ακόμα: είμαστε συνομήλικοι.
Αν δεχτούμε ότι αυτό που λέμε ζωή δεν είναι να υπάρχεις σαν δέντρο,
δηλαδή να υπάρχεις μονάχα βιολογικά
 - δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ και σωστά τους όρους, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω -
δηλαδή αν τη ζωή μπορούμε να τη μετράμε απλώς
με την παραγωγή κάποιων αγαθών και κάποιων υπηρεσιών
και με το να καταναλώνουμε κάποια αγαθά και κάποιες υπηρεσίες,
τότε πιστεύω πως η ζωή δε θα ΄ταν τίποτα άλλο, παρά μια απέραντη πλήξη.

Νομίζω πως αυτό που ονομάζουμε ζωή μετριέται μονάχα
με τα συναισθήματα που νιώθουμε σαν άνθρωποι,
τις συγκινήσεις, τις πίκρες, τις χαρές, τις μικρές ευτυχίες, τις μικρές δυστυχίες,
την επιβεβαίωση, τελικά, της ανθρώπινης ουσίας μας.

…….Είμαι βέβαιος πως ένας περίπατος τη νύχτα στους έρημους δρόμους της πόλης,
είναι για σένα κάτι πολύ συνηθισμένο, αν όχι βαρετό.
Ένας περίπατος στο δάσος, ο θόρυβος της θάλασσας, ένα όμορφο δέντρο,
ένα λουλούδι, το κρασί, ο έρωτας...
Η επαφή σου με τα πράγματα είναι τυπική, δεν τα πλουτίζεις, δε σε πλουτίζουν,
τα ξεπερνάς, δεν τα ζεις.
Για μένα, κάθε πρωινό είναι μια έκπληξη,
κάθε δειλινό μια νοσταλγία,
κάθε νύχτα ένα μεγάλο μυστήριο, ένα ποτήρι κρασί, ένα φιλί.”



Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα του Χρόνη Μίσσιου 
«Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» (1985)

[δασκαλίτσα]

Συγκλονιστικά αφιερώματα, apri!!!

[PDE ads]

[apri]

Το ωραίο είναι ότι κάποια τα είχα ξεχάσει τελείως! Και ακόμα ο Μάρκος βάζει αυτά των τελευταίων μηνών.
Πού να πάει πιο πίσω...

Σημείωση για τους υπόλοιπους: Τα αφιερώματα που υπάρχουν εδώ μέχρι στιγμής προέρχονται από το θέμα της Μουσικής και γι' αυτό πιθανόν να δείτε στην αρχή τους σχόλια που έχουν να κάνουν με τα εκεί μηνύματα.

[MARKOS]

Ο συγκεκριμένος χώρος έχει σκοπό
να αποτελέσει ένα ταξίδι στο χώρο του πολιτισμού,
όπου ιστορίες, μουσικές, εικόνες, αποσπάσματα ή στίχοι θα συνδυάζονται
για την παρουσίαση ενός θέματος με τη μορφή αφιερώματος.

Θα είναι, με άλλα λόγια, ένας χώρος στον οποίο όλοι θα μπορούν να καταγράφουν
συναισθήματα, σκέψεις και ενδιαφέρουσες πληροφορίες
για ό,τι αποτέλεσε διαχρονικά πολιτιστικό «οχυρό» και σημείο αναφοράς
μέσα στην πεζή ή αγχωτική πραγματικότητα που ζει ο άνθρωπος.

Επίσης, τα μέλη θα μπορούν να σχολιάζουν ή να καταθέτουν πρόσθετες πληροφορίες
με αφορμή αναρτημένα αφιερώματα.

Καλό μας ταξίδι!

[MARKOS]

apri, σε ευχαριστούμε, ....

Πω,πω...αφιερωματα!! Αλλά αυτο στη 6η σελιδα ειναι το κατι αλλο.....

http://www.pde.gr/index.php?topic=27420.70

αρ.μηνυματος 76 

[apri]

apri, σε ευχαριστούμε, ....

Πω,πω...αφιερωματα!! Αλλά αυτο στη 6η σελιδα ειναι το κατι αλλο.....

http://www.pde.gr/index.php?topic=27420.70

αρ.μηνυματος 76 

Nαι, το πρόσεξα. Αλησμόνητο και αυτό.

[apri]

Άντε, να κάνω και τα εγκαίνια του νέου παραρτήματος της μουσικής (μεσοτοιχία με το παλιό)
με αφορμή την εκεχειρία που επετεύχθη πριν από λίγη ώρα στη Γάζα.
Ας ελπίσουμε να αντέξει.



Η ειρήνη άργησε μια μέρα…



Μητέρα κι αδερφή
δωσ' μου μια ελπίδα, δωσ' μου μιαν ευχή
η αγάπη ν' απλωθεί
παντοτινή στη γη σαν προσευχή.


Μάνος Χατζηδάκις


http://www.youtube.com/watch?v=RYoohzYDl9Q&feature=related




 
«Αγαπητοί φίλοι,

Οι δυνάμεις του Kακού επιστρατεύθηκαν·
ας επιστρατέψουμε κι εμείς τις δυνάμεις του Καλού.
Ας καλέσουμε σε συναγερμό ό,τι ανθρώπινο επιζεί ακόμα μέσα μας και γύρα μας.
Ας πολεμούμε με όλες μας τις δυνάμεις
για την ειρήνη και την αδελφοσύνη των ανθρώπων.

Οι Κινέζοι έχουν μια κατάρα που φαινομενικά είναι παράξενη:
«Την κατάρα μου νά ’χεις και να γεννηθείς σε μιαν ενδιαφέρουσα εποχή».
Γεννηθήκαμε σε μιαν ενδιαφέρουσα εποχή.
Ένας κόσμος τρεκλίζει να πέσει, ένας άλλος ανυψώνεται.
Οι μορφές της καταστροφής και της ανοικοδόμησης
ρέουν γύρα μας αναρίθμητες.

Να, γιατί η ευθύνη ενός ανθρώπου σήμερα είναι μεγάλη.
Ξέρει τώρα πια πως κάθε του πράξη
μπορεί νά ’χει αντίχτυπο στην αvθρώπινη μοίρα.
Ξέρει πως oι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, άσπροι μαύροι, είναι ένα.
Στην άκρα του κόσμου ένας να πεινάει, εμείς φταίμε:
Δεν μπορούμε να ’μαστε λεύτεροι,
αν ένας στην άκρα του κόσμου παραμένει ακόμα σκλάβος.

Η αγωνία όμως που πνίγει σήμερα τον κάθε άνθρωπο που αξίζει,
συνοδεύεται από μια μεγάλη ελπίδα, όχι ελπίδα, βεβαιότητα.
Το Κακό στο τέλος νικιέται πάντα
από την παντοδυναμία την αργή, μα σίγουρη, του Καλού.

Αν ο μυστηριώδης αυτός νόμος δεν κυβερνούσε την ανθρώπινη μοίρα,
το πνεύμα θά ’χε από χιλιάδες χρόνια συντριβεί από την ύλη.
Η ελευθερία κ’ η ειρήνη θα καταπνίγονταν από το Μεγάλο Φόβο.»



Απόσπασμα από το λόγο, που εκφώνησε  στη

[soul]

Το ωραίο είναι ότι κάποια τα είχα ξεχάσει τελείως! Και ακόμα ο Μάρκος βάζει αυτά των τελευταίων μηνών.
Πού να πάει πιο πίσω...

Σημείωση για τους υπόλοιπους: Τα αφιερώματα που υπάρχουν εδώ μέχρι στιγμής προέρχονται από το θέμα της Μουσικής και γι' αυτό πιθανόν να δείτε στην αρχή τους σχόλια που έχουν να κάνουν με τα εκεί μηνύματα.

Τώρα που μαζεύτηκαν όλα μαζί, αντιλαμβανόμαστε πόοοοοοοοοοοοοοσα είναι.
Μερικά τα ξαναδιάβασα και σίγουρα θα τα δω και παλι όλα από την αρχή!!!
Τι να πούμε, Apri;;;;;;;;; Ένα ευχαριστώ δε φτάνει
Μήπως να ονομάσουμε αυτή την κατηγορία : ''οδός αφιερωμάτων Apri'';

[apri]

Τώρα που μαζεύτηκαν όλα μαζί, αντιλαμβανόμαστε πόοοοοοοοοοοοοοσα είναι.
Μερικά τα ξαναδιάβασα και σίγουρα θα τα δω και παλι όλα από την αρχή!!!

Ναι, και εγώ τώρα το συνειδητοποίησα πόσα πολλά είναι. Τα αποθηκεύω και στον υπολογιστή μου όταν τα γράφω, αλλά δεν γύρισα ποτέ να τα ξαναδώ ή να τα μετρήσω.
Ζήτησα να μεταφερθούν τα πιο σημαντικά. Να μεταφερθούν όλα το βρίσκω λίγο δύσκολο. Είναι πολύ υλικό.
Μην εξουθενώσουμε και τους διαχειριστές.

Πάντως, ειλικρινά και εγώ κάποια τα είχα ξεχάσει εντελώς. Το γήρας βλέπεις...

[apri]

Kαλησπέρα...

Μια και το παρακάτω κείμενο περιλαμβάνει την αρχαιότερη μαρτυρία επίθεσης καρχαρία σε άνθρωπο,
αφιερώνεται αυτοδικαίως στην Καρχαρίνα του pde.




La paloma




«….έπλευσαν κοντά στην ξηρά μέχρι την Άκανθο
και χρησιμοποιώντας την σαν ορμητήριο, προσπάθησαν να περιπλεύσουν τον Άθω.

Ενώ τον περιέπλεαν, ξέσπασε βοριάς δυνατός κι αντίθετος
και τους έκαμε μεγάλο κακό, ρίχνοντας έξω στον Άθω πολλά πλοία.
Έχουν να πουν πως τα πλοία που καταστράφηκαν ήταν περίπου τριακόσια
και άνθρωποι πάνω από είκοσι χιλιάδες.

Κι επειδή η θάλασσα γύρω από τον Άθω έχει πάρα πολλά θηρία,
άλλοι από αυτούς χανόντουσαν, γιατί τους άρπαζαν τα θηρία,
και άλλοι χτυπιόνταν πάνω στους βράχους.
Μερικοί από αυτούς πνίγηκαν, γιατί δεν ήξεραν να κολυμπούν
κι άλλοι πέθαναν από το κρύο.

…..Αυτό λοιπόν το στράτευμα, αφού αγωνίστηκε άδοξα,
γύρισε στην Ασία.»


Ηρόδοτος «Ιστορία» (

[apri]

Συγγνώμη για τη λάθος παραπομπή στο αφιέρωμα "Κατευόδια στο βασίλειο του ύπνου".
Το διόρθωσα.

[soul]

καθώς έψαχνα για μια εργασία, έπεσα πάνω  στο ακόλουθο αφιέρωμα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας


''Σαν σήμερα (25/11) η ανατίναξη του Γοργοπόταμου''
Κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Υπήρξε αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, υπό την υψηλή καθοδήγηση βρετανών κομάντος.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1942 μία ομάδα αποτελούμενη από δώδεκα κομάντος, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Έντι Μάιερς και τον ελληνομαθή ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ, έπεσε με αλεξίπτωτα στην περιοχή της Γκιώνας. Ανάμεσά τους ήταν ο Ελλαδίτης Θεμιστοκλής Μαρίνος κι ένας Κύπριος με το κωδικό όνομα «Γιάννης». Σκοπός τους, να έλθουν σε επαφή με έλληνες αντάρτες και να υλοποιήσουν την «Επιχείρηση Χάρλινγκ», που είχε σχεδιάσει το Συμμαχικό Στρατηγείο στο Κάιρο.

Το σχέδιο συνίστατο στην ανατίναξη μιας από τις τρεις γέφυρες Παπαδιάς, Ασωπού και Γοργοποτάμου (και οι τρεις βρίσκονται στον ορεινό όγκο του Μπράλλου), πάνω από τις οποίες διέρχεται η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αθηνών. Ήταν η μοναδική αξιόπιστη δίοδος προς τα λιμάνια της Νότιας Ελλάδας και η αχρήστευσή της θα προκαλούσε τη διακοπή του ανεφοδιασμού της γερμανικής στρατιάς του Ρόμελ στη