0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
jak_13 άντε να κάνεις επανάσταση και αλλαγή χωρίς βία.. θα σε φάνε ζωντανό πριν προλάβεις να ξεστομίσεις την πρώτη ειρηνική σου διαφωνία με το σύστημα. Εκτός κι αν κάποιος ζει γονατιστός και συμβιβασμένος μια ζωή, οπότε δεν έχει χρόνο για επαναστάσεις..
Το μόνο σίγουρο είναι ότι - σε μεγαλύτερες ηλικίες πάντα - όταν π.χ. έχεις 2 μαντράχαλους που πλακώνονται, για να τους χωρίσεις δεν θα πας να τους πεις γλυκόλογα ή για το νόημα της αγάπης.. θα πας να τους χωρίσεις με κάθε δυνατό και επιτρεπτό μέσο. Η συζήτηση θα γίνει μετά.Δεν είναι εύκολες περιπτώσεις γενικά, για αυτό ίσως δεν είναι για όλους η τάξη και το σχολείο.
Αυτόν περιμένω! Που είναι;
Εξαρτάται από τη χρήση που θα γίνει στη "γωνιά σκέψης" (ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε).Αν αρπάξεις το παιδί και το βάλεις να καθίσει εκεί με το ζόρι...τότε ναι, μιλάμε για βία.Αν του μιλήσεις ήρεμα, το προειδοποιήσεις 2 φορές, την τρίτη του πεις ήρεμα να πάει να κάτσει στη γωνιά (που πάντα είναι σε σημείο που έχεις άμεση οπτική επαφή) και μετά από λίγο το φωνάξεις στην παρέα και μιλήσετε ήρεμα για το τι έγινε και γιατί έγινε.....όχι δεν είναι βία.....(και τιμωρία στη γωνία έχω μπει, πάλι από την ίδια νηπιαγωγό που μας φίμωνε, και αυτό το θυμάμαι με τρόμο ακόμα και τώρα, γιατί όποιος έμπαινε εκεί γινόταν ο περίγελος της τάξης, με πρώτη τη νηπιαγωγό)