Διαχείριση τάξης, παρενόχληση μαθήματος

[MARKOS]

Πάντως οι περισσοτεροι τρόποι αντιμετώπισης /διαχειρησης παιδιων θυμίζουν το : "Κωστάκηηηηη,.... βγες βρε έξω,... θα πνιγείς και μετά θα σε σκο-τώ-σω !! 

[PDE ads]

[Lucinda]

Το θέμα δεν είναι να βγάλεις έξω τον μαθητή που κάνει σαματά. Ούτε να δείχνεις τρομαχτικός. Πολύ περισσότερο να δείχνεις αδύναμος. Ούτε να προσπαθήσεις να γίνεις φίλος με τα παιδιά. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη ούτε από φίλους, ούτε από φύλακες. Έχουν ανάγκη από δάσκαλο. Όταν κάποιος έχει να αντιμετωπίσει ένα τμήμα ζόρικο, θα πρέπει να κάνει κάτι αρκετά ριζοσπαστικό, να βρει τον τρόπο να σοκάρει τα παιδιά και κυρίως τους μάγκες. Ο στόχος αυτού είναι να τους τραβήξει την προσοχή με κάτι που δεν θα το περιμένουν και που προφανώς κανένας άλλος καθηγητής δεν θα έχει κάνει άλλη φορά. Ανάλογα με το γνωστικό αντικείμενο, ο καθένας ας χαλαλίσει μια δυο διδακτικές ώρες και ας βρει τον τρόπο που θα τραβήξει την προσοχή των πιο ατίθασων μαθητών. Αν κερδίσεις αυτούς, έχεις κερδίσει όλο το τμήμα. Αν όμως ξεφορτωθείς τους σαματατζήδες με ωριαία, τότε απλά δηλώνεις αδυναμία και το χειρότερο πράττεις όπως όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές και μοιραία μπαίνεις στην black list των παιδιών: ξεφορτώνεσαι προσωρινά το πρόβλημα προκειμένου να διεκπεραιώσεις το δημοσιοϋπαλληλικό σου καθήκον και γίνεσαι άλλος ένας βαρετός που θα δουλεύει με τα δυο πρώτα θρανία ή στη χειρότερη άλλος ένας "καθηγητής-θύμα-η ώρα του παιδιού". Αυτό όμως είναι δάσκαλος;

Αν λοιπόν καταφέρει ένα καθηγητής, αναλόγως με την ηλικία και το μάθημα, να εμπλέξει τους μαθητές, ειδικά αυτούς στους οποίους αρέσει να λένε εξυπνάδες, θα είναι πιο εύκολο να τους εμπλέξει και την επόμενη φορά και τελικά να τους κάνει μέρος του μαθήματος χωρίς να το πάρουν πρέφα. Σε αυτή τη περίπτωση όμως θα πρέπει ο καθηγητής να είναι προετοιμασμένος να διαχειριστεί ακόμα και τις παρεκτροπές των μαθητών. Και πώς γίνεται αυτό; Απορρίπτοντας τον ηθικιστικό κώδικα. Οι κανόνες συμπεριφοράς μπορούν να περιμένουν. Αν και προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία αναγκαιότητα να επισημαίνονται τέτοιοι κανόνες. Ο δάσκαλος που θα κερδίσει την προσοχή των παιδιών, αυτόματα κερδίζει και το σεβασμό τους, οπότε οι κανόνες συμπεριφοράς τίθενται αυτοβούλως από τους ίδιους τους μαθητές.

Σημείωση. Κατά την ταπεινή μου άποψη, το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας καθηγητής που μπαίνει πρώτη φορά σε μια τάξη, είναι να προσπαθήσει να περάσει στα παιδιά το μήνυμα "θα είμαστε φίλοι και θα περνάμε ωραία στο μάθημα". Την πάτησε! Ειδικά αν το τμήμα είναι από τα ατίθασα του σχολείου. Φυσικά δεν εννοώ να μπει με τον βούρδουλα (αλά παλαιά). Καμία σχέση. Απλά να αποφύγει τους λαϊκισμούς και το δήθεν θετικό κλίμα από την πρώτη στιγμή. Δυστυχώς αυτό τα παιδιά το εκλαμβάνουν ως αδυναμία. Είναι πολύ πιθανότερο να αναπτυχθεί θετικό κλίμα όταν η τάξη δουλεύει από την αρχή με ένα δομημένο πλαίσιο διδασκαλίας και σιγά σιγά χαλαρώνει, παρά το αντίθετο, να ξεκινήσει δηλαδή χαλαρά, δε μαζεύεται.

[anneta]

Όλα όσα γράφεις μου αρέσουν κ συμφωνώ 

θεωρώ όμως πώς αυτό :

Αν λοιπόν καταφέρει ένα καθηγητής, αναλόγως με την ηλικία και το μάθημα, να εμπλέξει τους μαθητές, ειδικά αυτούς στους οποίους αρέσει να λένε εξυπνάδες, θα είναι πιο εύκολο να τους εμπλέξει και την επόμενη φορά και τελικά να τους κάνει μέρος του μαθήματος χωρίς να το πάρουν πρέφα. Σε αυτή τη περίπτωση όμως θα πρέπει ο καθηγητής να είναι προετοιμασμένος να διαχειριστεί ακόμα και τις παρεκτροπές των μαθητών. Και πώς γίνεται αυτό; Απορρίπτοντας τον ηθικιστικό κώδικα.

μπορεί να γίνει 2 αντε 3 φορές, να τους κάνεις δηλαδη να συμμετέχουν κ να προσέχουν στο μαθημα σου.....την 4η θα βαρεθουν κ θα ξαναρχίσουν τα ίδια....κ αν μιλάμε για τμήμα 25 ατόμων ....υπάρχει κ κίνδυνος να σε βαρεθούν "οι καλοι" μαθητες κ στο τελός να "στην πουν" κι όλας που ο καθηγητης ασχολειται πιο πολυ με τους φασαριόζους κ "αγνοεί" τους καλούς!!!!

Αλλά αυτά αποκτιούνται όπως είπες κ εσυ με 10ετή εμπειρία ;-) ...εγω μια ζωή ωρομίσθια ήμουν κ θα παραμείνω 

[Lucinda]

@anneta Δεν υπάρχουν τρόποι που να υπόσχονται 100% επιτυχία. Υπάρχον απλά τρόποι. Κάτι μπορεί να λειτουργήσει, μπορεί όμως και όχι. Το αποτέλεσμα και κυρίως η διάρκεια του αποτελέσματος εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Την τέχνη του καθηγητή, το βαθμό συνειδητότητας των μαθητών, την συνεργασία του συλλόγου καθηγητών αλλά και των γονέων, το γνωστικό αντικείμενο κλπ. Συμφωνώ ότι αν ασχολείσαι πιο πολύ με τους "εξυπνάκηδες" ενδεχομένως θα σου την πουν οι υπόλοιποι. Όμως δεν είπα αυτό. Δεν είπα ο καθηγητής να ασχολείται περισσότερο με αυτούς. Είπα να καταφέρει να τους εμπλέξει. Το μάθημα γίνεται επί ίσοις όροις για όλους. Δηλαδή, όσο άδικο είναι να κάνει κάποιος μάθημα με τα δυο πρώτα θρανία, άλλο τόσο άδικο είναι να εστιάσει την προσοχή του στο αντίθετο άκρο. Η λύση είναι στη μέση.

Αν δεις ότι έχεις καταφέρει να τους εμπλέξεις όλους, μετά μπορείς να δουλέψεις με διαφορετική στοχοθεσία και ανάθεση διαφορετικού βαθμού δυσκολίας δραστηριοτήτων και ασκήσεων για κάθε target-group. Η ιδέα βασίζεται στο γεγονός ότι τα θέματα των εξετάσεων έχουν πάντα διαβάθμιση δυσκολίας. Κάποιος κυνηγάει τη βάση, άλλο κυνηγάει το άριστα. Αν δουλέψεις μία τάξη βάσει αυτού του σκεπτικού, ενδέχεται να πετύχει. Έτσι ο κάθε μαθητής θα εστιάσει την προσοχή του σε κάτι που μπορεί να κατανοήσει, να φέρει εις πέρας και συνεπώς θα καταφέρει να βελτιωθεί από το σημείο στο οποίο βρίσκεται το γνωστικό του επίπεδο. Έτσι ούτε ο "καλός" θα αισθανθεί ότι μένει πίσω, ούτε ο "κακός" ότι δεν καταλαβαίνει. Όσο δύσκολο είναι να το εξηγήσω, άλλο τόσο δύσκολο είναι υποθέτω και να γίνει αντιληπτό.

Αν όμως κάποιος δώσει την προσοχή του σε μία ομάδα, είτε των "καλών" είτε των "κακών" μαθητών, τότε αφενός αδικεί κάποιους και ευνοεί κάποιους άλλους (έστω και χωρίς να το καταλαβαίνει) και αφετέρου κινδυνεύει να βρεθεί υπόλογος.

Σημείωση: η εμπειρία δεν σχετίζεται με το είδος της σύμβασης που υπογράφει ο καθένας, αλλά με τα χρόνια εμπλοκής του στη διδακτική πράξη.

[PDE ads]

[anneta]

Εχεις δίκιο! 

[KALLIE]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα...συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με την Lucinda, αν και νομίζω ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο, πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε ό΄τι μπορούμε για να κερδίσουμε το ενδιαφέρον του μεγαλύτερου μέρους των μαθητών, με όσο το δυνατό λιγότερες τιμωρίες-αποβολές, αλλά δεν τις απορρίπτω και αυτές τελείως. Χρειάζονται κάποιες φορές και, αν δεν επιλεγούν από τον καθηγητή ή το σύλλογο όταν πρέπει, μένουν κάποια πράγματα ''σαφώς ορισμένα'', αλλά ασαφή στη σκέψη των μαθητών,έπεται μία γενική ''χαλάρωση'' σε συμπεριφορές που προσβάλλουν τον καθηγητή, τους μαθητές, το μάθημα, και δεν συμμαζεύεται με τίποτα το πράγμα μετά...Αλλά είμαι τελείως αντίθετη στην απομάκρυνση του ενοχλητικού από την  τάξη χωρίς απουσία..!

[bitch]

Σας μεταφέρω ένα  περιστατικό με την κόρη μου και τον διευθυντή της περίπου έναν μήνα πριν  ώστε να προβληματιστείτε πάνω σ αυτό :

 Ένας συμμαθητής της προκαλεί συνέχεια προβλήματα μέσα στην τάξη, ειρωνεύεται τους καθηγητές και γενικά τα έχει όλα γραμμένα. Έχει ήδη φτάσει στο όριο των απουσιών ωστόσο δεν λέει να συμμορφωθεί και να μαζευτεί έστω και γα να μην μείνει.
Και υπάρχουν δύο περιπτώσεις : τη μία να κάνει ό,τι κάνει και όταν ο καθηγητής του λέει " πάρε μια ωριαία αποβολή" εκείνος να κλαίγεται " κύριε, σας παρακαλώ, είναι κρίμα να μεινω, οκ έκανα λαθος, δε θα το ξανακάνω " κτλ
Απο την άλλη μία (συγκεκριμένη) καθηγήτρια, του βάζει απουσία και μετά του βάζει "προσήλθε" γιατί "ειναι κριμα να μεινει". Προφανως ο μαθητής έχει πάρει γραμμή και στο συγκεκριμένο μάθημα γίνεται μονίμως αυτό. ( απουσια και μετά προσήλθε).

Κάποια στιγμή, ο συγκεκριμένος αποφασίζει την ώρα που γινόταν μάθημα και ο καθηγητής ήταν στραμμένος στον πίνακα, να ρίξει νερό στο απουσιολόγιο ( κάθεται στο θρανίο μπροστά στην έδρα ).

Με το που το βλεπει η κόρη μου , - η οποία ειναι απουσιολόγος -  παθαίνει ένα εγκεφαλικό, παίρνει το απουσιολόγιο, ζητάει άδεια απο τον καθηγητή  και πηγαινει κατ' ευθείαν στον Διιευθυντή λέγοντάς του πως δε θα  βρει αυτή μπελά ( καταστροφή δημοσίου εγγράφου,, καθώς όπως ξέρετε ο απουσιολόγος ειναι υπεύθυνος για αυτό ) προκειμένου ο άλλος να κάνει την πλάκα του. Και ο Διευθυντής να είναι τύπου " ναι έχεις δίκιο θα του μιλήσω" και τα σχετικά. Η κόρη  μου του λέει " μα κύριε, απ΄την αρχή της χρονιάς του μιλάτε και τίποτα δε γίνεται και μυαλό δε λέει να βάλει. Κάντε κάτι τελοσπάντων. Δημιουργεί προβλήματα σε όλους τους καθηγητές, την άλλη φορά η κυρία τάδε έκλαιγε για χάρη του και όποιον να ρωτήσετε θα σας πει τα χειρότερα για τον συγκεκριμένο.  Στην τελική σε όλους εμάς τους υπόλοιπους που ειμαστε συνεπείς τι μήνυμα δίνετε; οτι μπορούμε να πάψουμε να ειμαστε συνεπείς και να μην έχουμε καμία συνέπεια; Ε τότε να το κάνουμε μπάχαλο εδώ μέσα... Επιβραβεύετε μονίμως αυτούς που προκαλούν πρόβλημα και το κάνετε με την ανοχή σας."


Το παραπάνω περιστατικό - κοινό σε όλα τα σχολεία με διάφορες μικρές παραλλαγές - μας οδηγεί νομίζω σε μερικά σαφή συμπεράσματα :

1. η ποινή πρέπει να έχει συνέπεια - όταν λες θα βάλω απουσία να είναι έτσι ακριβώς, οχι να παίρνεις μετά τον λόγο σου πίσω
2. το όριο ανοχής να ειναι σαφώς ορισμένα
3. οι δεύτερες ευκαιρίες να ειναι ακριβώς αυτό : δεύτερες! να μη γινονται τρίτες, τέταρτες, εκατοστές.
4. να υπερισχυει το αίσθημα δικαιοσύνης και για τους υπόλοιπους μαθητές. Οι μαθητές μπορούν να αντιληφθούν πολύ καλά το σωστο απο το λάθος. Αν βλεπουν πως αποδίδεται η δικαιοσύνη θα ειναι πιο εύκολο και τα όριά τους να θέσουν, και τι περιμένουν να ξέρουν και να αποδέχονται την ποινή εφόσον αυτή προκύψει.

[anemoni]

Συγχαρητήρια στην κόρη σου!!!!!!!

[Φωτεινή ΠΕ07]

Όταν διδάσκεις σε ένα αδύναμο τμήμα Γ Λυκείου μάθημα κατεύθυνσης, οι μαθητές δεν είναι απίθανο να εκρήγνυνται. Η φασαρία έχει πολλές φορές να κάνει με την αδυναμία και τα κενά τους. Όσο κι αν  κάνεις "κατανοητό" το μάθημα, υπάρχει ύλη με απαιτήσεις που δεν είναι πάντα ικανό να αντιμετωπιστεί από κάτω του μετρίου μαθητές. Πάντως μας κάνει  εντύπωση μερικοί συνάδελφοι που μόνο με το βλέμμα και τη στάση σώματος, τρόπο ομιλίας, "μπλοκάρουν" και τους πιο άτακτους χωρίς καν να δίνουν τιμωρίες! Παρακαλώ που γίνονται τέτοια σεμινάρια ώστε οι καλοσυνάτοι καθηγητές να δείχνουμε κι εμείς "τρομαχτικοί"; 

Αυτο αναρωτιεμαι κι εγω.Καθε χρονο στην αρχη της σχολικης χρονιας υποσχομαι στον εαυτο μου να μπω στην ταξη σαν κερβερος,ομως επειδη δεν ειναι στο χαρακτηρα μου,μαλλον δεν πιανει.Θαυμαζω κι εγω παντως οσους καταφερνουν με ενα βλεμμα ή μια παρατηρηση να επιβαλλουν τη ταξη με κοστος βεβαια να γινονται αντιπαθητικοι πολλες φορες.Ισως ομως να ειναι προτιμοτερο απ'το να παιρνουμε ψυχοφαρμακα και να υποφερουμε καθημερινα,διοτι κακα τα ψεματα,τα παιδια μπορουν σε οποιαδηποτε ηλικια να γινουν τυραννοι και να μας κανουν τη ζωη δυσκολη και αφορητη!!!

[Φωτεινή ΠΕ07]

[adigoni]

Το θέμα δεν είναι να βγάλεις έξω τον μαθητή που κάνει σαματά. Ούτε να δείχνεις τρομαχτικός. Πολύ περισσότερο να δείχνεις αδύναμος. Ούτε να προσπαθήσεις να γίνεις φίλος με τα παιδιά. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη ούτε από φίλους, ούτε από φύλακες. Έχουν ανάγκη από δάσκαλο. Όταν κάποιος έχει να αντιμετωπίσει ένα τμήμα ζόρικο, θα πρέπει να κάνει κάτι αρκετά ριζοσπαστικό, να βρει τον τρόπο να σοκάρει τα παιδιά και κυρίως τους μάγκες. ......

Σημείωση. Κατά την ταπεινή μου άποψη, το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας καθηγητής που μπαίνει πρώτη φορά σε μια τάξη, είναι να προσπαθήσει να περάσει στα παιδιά το μήνυμα "θα είμαστε φίλοι και θα περνάμε ωραία στο μάθημα". Την πάτησε! Ειδικά αν το τμήμα είναι από τα ατίθασα του σχολείου. Φυσικά δεν εννοώ να μπει με τον βούρδουλα (αλά παλαιά). Καμία σχέση. Απλά να αποφύγει τους λαϊκισμούς και το δήθεν θετικό κλίμα από την πρώτη στιγμή. Δυστυχώς αυτό τα παιδιά το εκλαμβάνουν ως αδυναμία. Είναι πολύ πιθανότερο να αναπτυχθεί θετικό κλίμα όταν η τάξη δουλεύει από την αρχή με ένα δομημένο πλαίσιο διδασκαλίας και σιγά σιγά χαλαρώνει, παρά το αντίθετο, να ξεκινήσει δηλαδή χαλαρά, δε μαζεύεται.

[anneta]

αλλά στη

[anneta]

Πάντως εγω σήμερα το άκουσα το μπινελήκι μου ....απο μαθήτρια!!!    Περαστικά μου!

[kinegiros]

Πρώτα ρίχνεις την αποβολή και μετά το μάθημα κάνεις συζήτηση.
Την αποβολή την ρίχνουμε δείχνοντας απλά την πόρτα και κάνοντας νόημα στον απουσιολόγο να περάσει την απουσία. Ουδεμία κουβέντα επί του θέματος.
Αν τηρήσεις αυτό και κάνεις σωστά το μάθημα σου, στο δίμηνο όλοι έχουν πάρει το μήνυμα τους.