0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
...η πολυ απλα ενας εγκεφαλος νεκρος!
Εγώ παιδιά εγκαταλείπω το δημόσιο σχολείο ...βαρέθηκα..κουράστηκα την κοροιδία...επιστρέφω στα φροντιστήρια όσο κι αν δεν το θέλω..τουλάχιστον θα με κοριδεύουν αλλά θα είμαι σπίτι μου...κοντά στον άνθρωπό μου(που έχει αντέξει αυτό τον γολογοθά), τους φίλους μου, τους γονείς μου...ελπίζω να γυρίσω κάποια στιγμη στα δημόσια σχολεία αλλά μόνο αν με διορίσουν
Θα συμφωνησω κι εγω. Δεν μπορούσα να φανταστω οτι θα διοριζομουν και θα ειχα ΠΟΛΥ μεγαλυτερο αγχος απο οτι οταν ημουν ωρομισθια-αναπληρωτρια. Τα χρόνια παιρναν, αιτησεις και κοντρα αιτησεις για μεταθεσεις, αποσπασεις, μεταταξεις, αντε και κανενα σδε, κανενα πειραματικο, κανενα μουσικο ... Μετα τοποθετησεις, εσωτερικες αποσπασεις, τόσα και τόσα που σταματημο δεν εχουν. Συνεχεια στην οθόνη -ουσιαστικά απραγος-να κοιτας λιστες και λιστες με ονοματα στον υπολογιστή για να βγαλεις συμπερασματα και να κανεις τα σωστα βηματα για το μελλον σου. Να σου ζηταν προσοντα που ουτε χρηματα ουτε το ψυχικο σθενος δεν εχεις για να αντεξεις και μακρια απο τα κεντρα να μην μπορεις να καταφερεις οσα θα ηθελες. Βεβαια πεσαμε στις δυσκολες εποχες αλλα αυτη ειναι η πραγματικότητα πολλών διορισμένων.Παντως δεν ειμαστε για να μας ζηλευετε!Ισως το καλυτερο ειναι με καλη σειρα αναπληρωτης στον τόπο σου.