Συμμετοχή στις πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες Σεπτεμβρίου 2013

[nikitas]

Απεργία θα κάνουμε επειδή πρέπει, επειδή τα χτυπήματα που δεχόμαστε είναι απανωτά εδώ και χρόνια. Μπήκαμε πρώτοι στο ενιαίο μισθολόγιο -δεν ήμαστε δα και ο πιο καλοπληρωμένος κλάδος του δημοσίου- όταν άλλοι κλάδοι μέχρι πρόσφατα 'τσιμπάγανε' διχίλιαρα, τριχίλιαρα και τετραχίλιαρα, ήρθαν οι υποχρεωτικές αποσπάσεις της Αννούλας, ήρθαν οι διαθεσιμότητες του Άρβι, η αύξηση ωραρίου, τα νέα ωρολόγια προγράμματα, το κόψιμο των αποσπάσεων -αν και δε με αφορά το θέμα προσωπικά- οι υποχρεωτικές μετατάξεις, το καθ' όλα άδικο κόψιμο των εθελοντικών μετατάξεων και Κύριος οίδε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Σίγουρα όμως εγώ δεν κάνω απεργία γιατί ένας συνδικαλιστής λέει ότι το καλοκαίρι ήταν έτοιμοι να βγάλουν και άλλους σε διαθεσιμότητα αλλά δεν τους βγάλανε. Νισάφι με τα βαθιά λαρύγγια και τα φούμαρα. Αν ήταν μάγκας ο συνδικαλιστής ας έβγαινε να το πει τότε στην τηλεόραση για να γίνει χαμός. Το λέει τώρα στη ζούλα και ανώνυμα; Αν νομίζει ότι χρειαζόμαστε ιστορίες για αρκούδες για να πειστούμε να κάνουμε απεργία, τότε δεν ξέρει τι κόσμο εκπροσωπεί, άρα είναι συνδικαλιστής για το εφέ.

[PDE ads]

[dina 94]

Η απεργία συνάδελφοι να γίνει και είμαι σίγουρη πως θα έχει επιτυχία !!Όμως προσοχή στο πως αναδεικνύετε τα αιτήματά σας ..δεν πρέπει να βάλετε μέσα και τους αναπληρωτές ;Χωρίς εμάς δεν έχει ούτε αποσπάσεις ούτε μεταθέσεις ούτε τίποτα ...ακόμα και η αύξηση ωραρίου για εμάς έγινε .Γιατί δεν μας υποστηρίζετε κ.συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ ;;

[nikitas]

Η απεργία συνάδελφοι να γίνει και είμαι σίγουρη πως θα έχει επιτυχία !!Όμως προσοχή στο πως αναδεικνύετε τα αιτήματά σας ..δεν πρέπει να βάλετε μέσα και τους αναπληρωτές ;Χωρίς εμάς δεν έχει ούτε αποσπάσεις ούτε μεταθέσεις ούτε τίποτα ...ακόμα και η αύξηση ωραρίου για εμάς έγινε .Γιατί δεν μας υποστηρίζετε κ.συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ ;;

Έχεις απόλυτο δίκιο. Αν δεν ήμουν τόσο εκνευρισμένος όταν έγραφα τις παραπάνω γραμμές, θα σας είχα βάλει πρώτους-πρώτους. Ζητώ ταπεινά συγνώμη.

[geronimo]

Παιδιά γερά με πείσμα και υπομονή. Οι αναπληρωτές είναι αδέρφια μας δουλεύουμε μάζι χρόνια τώρα. Πρέπει να
καταργηθεί επιτέλους κάθε μορφή ελαστικής εργασίας (αναπληρωτής, ωρομίσθιος, ΑΜΩ, ΕΣΠΑ, κτλ ....) στην εκπαίδευση.
Μαζικούς διοροσμούς τώρα. Να απολύσουν τους μεγαλοκαρχαρίες, τους εφοπλιστάδες και όλο το συνάφι τους.

[PDE ads]

[PA]

Συνάδελφοι προβληματίζομαι διότι δεν έχω εντοπίσει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αιτήματα τα οποία να συνοδεύονται και από προτάσεις υλοποίησης.
Και αυτό με προβληματίζει ιδιαίτερα, μια και με κάνει να αναρωτιέμαι σχετικά με το "που απευθυνόμαστε" ( γιατί οι απεργίες κάπου απευθύνονται: στην ευρύτερη κοινωνία): Στους 2000000 ανέργους, στους υποαπασχολούμενους, στους βολεμένους, που?

Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε το πόσο σημαντικό είναι σε μία τέτοια προσπάθεια να προσδιοριστούν συγκεκριμένοι στόχοι και κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε.

Υ.Γ1. Το μόνο που έχω καταφέρει να βρω μέσα μου, είναι η ηθική αναγκαιότητα να δηλώσω την διαφωνία μου με την διαθεσιμότητα των συναδέλφων του καλοκαιριού.
Ελπίζω να κάνω λάθος, και να υπάρχουν συγκεκριμένα αιτήματα-προτάσεις υλοποίησης τα οποία εγώ απλά δεν έχω δει-ακούσει.

Υ.Γ.2: Δεν θα πρέπει ποτέ να μπερδεύουμε στο μυαλό μας το συγκεκριμένο αίτημα που συνοδεύεται από πρόταση, με το σύνθημα.

Π.Χ.

Σύνθημα: "Μαζικοί διορισμοί τώρα..." ( Καμία αιτιολόγηση, καμία πρόταση εξεύρεσης πόρων και όλα αυτά απευθυνόμενος σε μία κατεστραμμένη κοινωνία ανέργων).

Αίτημα συνοδευόμενο από πρόταση υλοποίησης: "Μαζικοί διορισμοί τώρα", διότι .......... ( επιχειρήματα που απευθύνονται σε κάποιο κοινό κατά προτίμηση πολυπληθές). Οι αναγκαίοι πόροι γι' αυτό, θα εξευρεθούν ως εξής: ..................... ( αναφέρονται συγκεκριμένοι πόροι).
Αυτό, το καταλαβαίνει η κατεστραμμένη κοινωνία της ανεργίας.
Το σύνθημα όμως, ΔΕΝ το καταλαβαίνει καλώς ή κακώς...

[mariacurie]

• Διαθεσιμότητα εκπαιδευτικών
  Συγχωνεύσεις σχολείων
  Υποχρεωτικες μετακινήσεις εντός ΠΥΣΔΕ (από Κω για Λέρο)
  Υποχρεωτικές αποσπάσεις
  Υποχρεωτικές μετατάξεις(Στο άρθρο 82 μιλάει καθαρά για κατάργηση της οργανικής  θέσης που κατείχαν , ο νοώ νοείτω)
  Αύξηση ωραρίου -Ειναι ικανοι να κάνουν και άλλη
  Αύξηση αριθμού μαθητών
  Παίζουν με τα νεύρα μας - Κάθε ημέρα και άλλο ωρολόγιο πρόγραμμα
  Ανασφάλεια
  Φόβος
  Τρομοκρατία

Θέλεις και άλλα;

[PA]

Αυτά αποτελούν μία πραγματικότητα για κάθε εκπαιδευτικό ( όχι όμως για τον άνεργο, τον υποαπασχολούμενο, τον εργάτη του ιδ. τομέα που καθημερινά τρέμει στην ιδέα ότι θα χάσει την δουλειά του και πολλάκις ανέχεται καθημερινά απαράδεκτες συμπεριφορές και πρακτικές).
Δεν αποτελούν ούτε αιτήματα ούτε προτάσεις υλοποίησης τα οποία να απευθύνονται σε μία κατεστραμμένη κοινωνία της ανεργίας.

Το ερώτημα είναι:

Μπορούμε να διαμορφώσουμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ αιτήματα και ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ τρόπους υλοποίησης, απευθυνόμενοι στην κοινωνία?
Στον άνεργο, τον υποαπασχολούμενο, τον βολεμένο, τον ξεβόλευτο?

Τέλος, ζητώ συγνώμη για την επανάληψη απλά το επισημαίνω και πάλι μια και το θεωρώ άξιο προβληματισμού:


Δεν θα πρέπει ποτέ να μπερδεύουμε στο μυαλό μας το συγκεκριμένο αίτημα που συνοδεύεται από πρόταση, με το σύνθημα.

Π.Χ.

Σύνθημα: "Μαζικοί διορισμοί τώρα..." ( Καμία αιτιολόγηση, καμία πρόταση εξεύρεσης πόρων και όλα αυτά απευθυνόμενος σε μία κατεστραμμένη κοινωνία ανέργων).

Αίτημα συνοδευόμενο από πρόταση υλοποίησης: "Μαζικοί διορισμοί τώρα", διότι .......... ( επιχειρήματα που απευθύνονται σε κάποιο κοινό κατά προτίμηση πολυπληθές). Οι αναγκαίοι πόροι γι' αυτό, θα εξευρεθούν ως εξής: ..................... ( αναφέρονται συγκεκριμένοι πόροι).
Άσε που μάλλον καλό θα ήταν το "μαζικοί" να αντικατασταθεί από συγκεκριμένο αριθμό ( με αιτιολόγηση της χρησιμότητάς του ώστε να πεισθεί η κοινωνία που πληρώνει).
Αυτό, το καταλαβαίνει η κατεστραμμένη κοινωνία της ανεργίας.
Το σύνθημα όμως, ΔΕΝ το καταλαβαίνει καλώς ή κακώς...
Ίσως γιατί οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν καθημερινά χειρότερες καταστάσεις...

[mariacurie]

Συμφωνώ δεν λέω να κατέβουμε με συνθήματα του στυλ ΠΑΜΕ συγνώμη για τους οπαδούς του κόμματος
Αλλά αν ζητάμε τμηματα ολιγομελή όχι παραπάνω από 20-22 άτομα, γιατί ο εκπαιδευτικός μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Εργαστηριακά μαθήματα με δευτερο δάσκαλο.  Το Λύκειο που πάνε να δημιουργήσουν θα ειναι ασφυκτικο για το εφηβο. Θα κάνει για παράδειγμα 120 ωρες Μαθηματικά για να μάθει την λεπτομέρεια της τεχνικής . Δεν χρειάζεται κάποιες ωρες Γυμναστική, κάτι να αναπνευσει; Τότε νομίζω ότι η κοινωνία ειναι μαζί μας

[PA]

Συμφωνώ δεν λέω να κατέβουμε με συνθήματα του στυλ ΠΑΜΕ συγνώμη για τους οπαδούς του κόμματος
Αλλά αν ζητάμε τμηματα ολιγομελή όχι παραπάνω από 20-22 άτομα, γιατί ο εκπαιδευτικός μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Εργαστηριακά μαθήματα με δευτερο δάσκαλο.  Το Λύκειο που πάνε να δημιουργήσουν θα ειναι ασφυκτικο για το εφηβο. Θα κάνει για παράδειγμα 120 ωρες Μαθηματικά για να μάθει την λεπτομέρεια της τεχνικής . Δεν χρειάζεται κάποιες ωρες Γυμναστική, κάτι να αναπνευσει; Τότε νομίζω ότι η κοινωνία ειναι μαζί μας

Συνάδελφε ο προβληματισμός μου ΔΕΝ είναι σχετικά με το αν θα μπορούσαμε να προβάλλουμε επιχειρήματα ή όχι, αλλά σχετικά με το ότι δεν ακούω ΤΩΡΑ κανένα επιχείρημα που να συνοδεύεται από πρόταση υλοποίησης.
Και η απεργία, είναι τώρα.
Αν δεν μπορούμε τώρα να παράξουμε και να προβάλλουμε στην κατεστραμμένη κοινωνία των ανέργων αιτήματα και προτάσεις υλοποίησης που να μπορεί να τα ακούσει, τότε πότε θα γίνει αυτό?
Φοβούμαι ποτέ....

Αν κατάλαβα καλά, κι εσείς έχετε παρατηρήσει δηλαδή αυτό που παρατήρησα κι εγώ: Έλλειψη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ αιτημάτων που να συνοδεύονται από ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ προτάσεις υλοποίησης....

Τραγικό σε μια τέτοια εποχή.
Που νομίζουμε ότι απευθυνόμαστε με τα συνθηματάκια μας και την έκφραση αγωνίας για το μέλλον μας? Που τα λέμε αυτά?
Στον κατεστραμμένο άνεργο?
Στον νέο-α που δεν βρίσκει δουλειά?
Στον ημιαπασχολούμενο?
Στον εργαζόμενο του ιδ. τομέα που πολλάκις περνά τα πάνδεινα προκειμένου να μην χάσει την δουλειά του?

Που?
Μήπως τα λέμε απλά μεταξύ μας? ( αλλά αν είναι έτσι, πρόκειται για ψυχοθεραπεία)

Ποιος θέλουμε να μας ακούσει?

[LK]

Συμφωνώ δεν λέω να κατέβουμε με συνθήματα του στυλ ΠΑΜΕ συγνώμη για τους οπαδούς του κόμματος
Αλλά αν ζητάμε τμηματα ολιγομελή όχι παραπάνω από 20-22 άτομα, γιατί ο εκπαιδευτικός μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Εργαστηριακά μαθήματα με δευτερο δάσκαλο.  Το Λύκειο που πάνε να δημιουργήσουν θα ειναι ασφυκτικο για το εφηβο. Θα κάνει για παράδειγμα 120 ωρες Μαθηματικά για να μάθει την λεπτομέρεια της τεχνικής . Δεν χρειάζεται κάποιες ωρες Γυμναστική, κάτι να αναπνευσει; Τότε νομίζω ότι η κοινωνία ειναι μαζί μας

Σε τι, ακριβώς, διαφωνείς με τα "συνθήματα" (αιτήματα, μάλλον, θέλεις να πεις) "του στυλ ΠΑΜΕ"; Αν είχες λίγο κάτσει ν' ακούσεις τα συνθήματα "του στυλ ΠΑΜΕ" θα ήξερες ότι το αίτημα που μάλλον θεωρείς ότι πρώτη διατυπώνεις εσύ (περί ολιγομελών τμημάτων) είναι αίτημα και του ΠΑΜΕ και άλλων παρατάξεων. Με τι συνθήματα εσύ προτείνεις να κατέβουμε, λοιπόν, που δεν τα έχει προτείνει ήδη κάποιος άλλος;

[dd2]

ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
http://olme-attik.att.sch.gr/new/wp-content/uploads/2013/09/apofnew130913.pdf

Είναι άλλο πράγμα να διδάσκεις στην ιστορία, το πώς απάντησαν σε διλήμματα ζωής, απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που μετά τους έντυσαν με τις δάφνες των ηρώων, κι άλλο να πρέπει εσύ να απαντήσεις, για τη δική σου ζωή! Έρχεται όμως στη ζωή του καθένα μας, μια τέτοια στιγμή! 


Στις 4 και 5 του Σεπτέμβρη οι καθηγητές στις Γενικές Συνελεύσεις αποφάσισαν απεργία διαρκείας. Η ώρα της προσωπικής ευθύνης έχει  φτάσει.

 Τον ύπνο μας δεν πρέπει να τον ταράζει άλλο ο φόβος και το άγχος για το πού θα βρεθούμε αύριο, αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης,  αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη κι άλλα μέρη, αν σήμερα μπορούμε και διδάσκουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι,  αν  σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αύριο σε δύο ή τρία, γιατί όσο αυξάνουν τους μαθητές στα τμήματα, εμείς θα πλεονάζουμε. Δεν μπορούμε να αντικρίζουμε το διπλανό συνάδελφο υπολογίζοντας μόρια και σειρά τοποθέτησης για το αν είμαι εγώ ή αυτός που φεύγει.

 
 Πώς θα μπούμε στην τάξη, όταν ξέρουμε πως 15.000 μαθητές μας πετάχτηκαν έξω από τα σχολεία τους ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν βίαια ειδικότητα; Όταν ξέρουμε πως χιλιάδες μαθητές θα εγκαταλείψουν, έστω κι αυτό το κουτσουρεμένο, πληγωμένο και λειψό σχολείο, για να οδηγηθούν στη μερική κατάρτιση και τη μαθητεία; Όταν ξέρουμε ότι θα σπρωχτούν σε ένα μέλλον απλήρωτης παιδικής εργασίας, εκεί όπου το μόνο τους  «μορφωτικό εφόδιο» θα είναι η υποταγή στον εργοδότη και η προετοιμασία τους για να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα;
Η δουλειά μας έχει βαρύ φορτίο. Όχι γιατί  το αποδεικνύει η  ΟΥΝΕΣΚΟ, δείχνοντας πόσες ώρες γραφείου αντιστοιχούν  σε μία διδακτική ώρα, αλλά γιατί το αποδεικνύει η ίδια η ιστορία. Η εκπαίδευση ήταν πάντα μπροστά στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, για  ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 
 
Έχουμε χρέος να απεργήσουμε γιατί: 
Τα σχολεία  πρέπει να  ξεκινήσουν με όλους τους συναδέλφους που βγήκαν σε διαθεσιμότητα-απόλυση, που οδηγήθηκαν με το πιστόλι στον κρόταφο στις υποχρεωτικές μετατάξεις, με τους χιλιάδες αναπληρωτές που πετάχτηκαν εκτός τάξης. Για μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση. Γιατί πολλοί νέοι, αλλά και το δικό μας παιδί, μπορεί να είναι πτυχιούχος ή φοιτητής καθηγητικής σχολής και δεν θα δει  ποτέ την πόρτα του σχολείου. 
 
Οι μαθητές μας στην τεχνική εκπαίδευση πρέπει να επιστρέψουν στα θρανία τους, στις ειδικότητες που διάλεξαν. Να μην επιτρέψουμε να κάνουν έκπτωση στα όνειρα τους και να γίνουν λεία στα χέρια των σχολαρχών.
 
Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων και δεν το απεμπολούμε. Η καπιταλιστική κρίση  οδήγησε 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία και στο κοινωνικό περιθώριο. Θα δώσουμε τη μάχη με το βλέμμα στραμμένο στους άνεργους και απλήρωτους γονείς των μαθητών μας . Η νίκη του δικού μας αγώνα θα ανοίξει δρόμο για ολόκληρη την κοινωνία. Οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν ποτέ συντεχνία.
 
Ο μισθός μας λεηλατείται, οι συντάξεις κόβονται, η δημόσια δωρεάν υγεία διαλύεται. Και αν σήμερα  φοβόμαστε, πώς θα τα βγάλουμε πέρα, αν χάσουμε  το μισθό με την απεργία, αύριο μπορεί να μην τον έχουμε καθόλου. Γιατί και όποιος τον έχει, ξέρει καλά, ότι με τα χαράτσια, τους φόρους και την ακρίβεια δε φτάνει ούτε για την επιβίωση, αλλά και γιατί, το ψωμί της δικής μας οικογένειας, δεν είναι πολυτιμότερο από του διπλανού μας. 
 
Το δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται με το νέο νόμο για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Το Λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κάτεργο που θα αποβάλλει ως ξένο σώμα τους  αδύναμους μαθητές, οι οποίοι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν. Νέο Γενικό Λύκειο, πιο επιλεκτικό, πιο ταξικό. Η μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτό σημαίνει νέα συγχώνευση σχολικών μονάδων, νέες υπεραριθμίες. Η Τεχνική εκπαίδευση οδηγείται απευθείας στην αγκαλιά της αγοράς εργασίας, με κατακόρυφη μείωση της γενικής παιδείας και ειδικότητες που θα καθορίζονται κάθε έξι χρόνια από τις ανάγκες των επιχειρήσεων για εξειδίκευση και κατάρτιση. Και αν η ειδικότητά σου συνάδελφε του ΕΠΑΛ, δεν έχει πια αξία για αυτούς, μη σκεφτείς πως κάποιος θα σε λυπηθεί και θα σε βολέψει. Πολλές φορές μας  έκλεισαν το μάτι φιλικά, κέρδισαν πολιτικό χρόνο και μας εξαπάτησαν.
Το δημόσιο σχολείο το πονάμε εμείς οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που προσπαθούμε να το κρατήσουμε όρθιο. Το πονάνε χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που ξέρουν πως το πισωγύρισμα στην  Παιδεία  θα είναι  χτύπημα για όλη την κοινωνία. Ο σεβασμός της κοινωνίας προς τους εκπαιδευτικούς θα κατακτηθεί, όχι μπαίνοντας  και κάνοντας μάθημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αλλά στον αγώνα  για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, για τη μόρφωση και το μέλλον των μαθητών μας. Η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα και η αγωνιστική ενότητα μας θα σπάσει το βρώμικο πόλεμο της κυβέρνησης και ορισμένων μέσων ενημέρωσης. Ας μην ξεχνάμε πως η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει από τη βαρβαρότητα που ζει. Τα μάτια των μαθητών μας και οι προσδοκίες των ανθρώπων στρέφονται πάνω μας. 
 
Δεν μπορεί για τη ζωή  μας να  αποφασίζει η κυβέρνηση η Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε  να είμαστε οι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Για τα κέρδη τους και τις ζημιές τους. Εμείς αγωνιζόμαστε για μια  ζωή με αξιοπρέπεια. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς, ενώ αυτοί δεν μπορούν  να ζήσουν χωρίς εμάς. 
 
Αυτόν  τον αγώνα εμείς τον αποφασίσαμε μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις. Εμείς θα τον οργανώσουμε και θα τον περιφρουρήσουμε μέσα από τις ΕΛΜΕ και τις απεργιακές επιτροπές, μέσα από τα απεργιακά ταμεία αλληλεγγύης. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε όρους νίκης, πρέπει να μπούμε ΟΛΟΙ στην απεργία χωρίς ταλαντεύσεις. 
 
Ξέρουμε πως ο αγώνας δεν είναι μια ζαριά, δεν είναι εύκολος. Ξέρουμε πως έχουμε πολλά εμπόδια να προσπεράσουμε. Το πρώτο ίσως και δυσκολότερο είναι να μάθουμε ξανά να κρατάμε το χέρι του διπλανού μας και να του έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί χρόνια  τώρα το χουμε ξεχάσει. 
Ήρθε όμως η ώρα να τολμήσουμε και απέναντι στα διλήμματα της αδυναμίας που μας βάζουν αυτοί, που ανήμπορους και σκυφτούς μας θέλουν, να μην υποκύψουμε. Να σταθούμε ορθοί, ο ένας δίπλα στον άλλον κι όχι απέναντι, ανεμίζοντας τις σημαίες ενός αποφασιστικού αγώνα. Του δικού μας αγώνα! 
 
 ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ!
 
Αθήνα, 12/9/2013
 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: alfavita.gr

[dd2]

10-09-2013 Απόφαση ΓΣ Προέδρων ΕΛΜΕ για την απεργία διαρκείας και το πρόγραμμα δράσης | ΟΛΜΕ
http://olme-attik.att.sch.gr/new/?p=5915

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΛΜΕ 9/9/2013
 Η αντιδραστικότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων στην εκπαίδευση, που προαναγγέλλεται μέσω του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, στέλνει στον καιάδα ολόκληρη τη νέα γενιά, συνθλίβει την εργασιακή και παιδαγωγική ύπαρξη χιλιάδων εκπαιδευτικών, οδηγώντας τους τελικά, στη διαθεσιμότητα, την απόλυση, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις  και την ωρομισθία.  Την ίδια στιγμή, όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι, οδηγούνται στη φτώχεια και την εξαθλίωση κάτω από το βάρος της φοροληστείας, των επικείμενων πλειστηριασμών, των μέτρων ενός νέου μνημονίου, που απαιτεί  ο Σόιμπλε και προαναγγέλλει ο Σαμαράς, μέσω του  φερετζέ της ανάγκης πρωτογενούς πλεονάσματος, ενώ τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από τη Συρία.
Στην καρδιά των αιτημάτων αυτού του αγώνα, πρέπει να είναι οι διεκδικήσεις για εκπαίδευση και ουσιαστική, μόρφωση όλων των παιδιών, αντίστοιχη των μορφωτικών δυνατοτήτων της εποχής, η διασφάλιση των κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ρεύμα, νερό) δημόσια και δωρεάν παρεχόμενων, η απαίτηση για μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία για όλους, η υπεράσπιση της ελευθερίας  και του δικαιώματος του λαού να αποφασίζει αυτός για τις τύχες του, ενάντια  στα ανακοινωθέντα του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και την τακτική απαγόρευσης της συνδικαλιστικής δράσης μέσω των επιστρατεύσεων από την κυβέρνηση.
Η βάση για τη συγκρότηση του αγωνιστικού μετώπου αποφασιστικής μάχης, για τη ρήξη και την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, είναι οι αποφάσεις του Συνεδρίου μας, τα αιτήματα που διατυπώθηκαν «εν θερμώ», όλη την προηγούμενη περίοδο, τα αιτήματα που εγκρίθηκαν από χιλιάδες εκπαιδευτικούς στις Γενικές Συνελεύσεις του Απρίλη του 2013, οι στόχοι πάλης που ενέπνευσαν τις κινητοποιήσεις του καλοκαιριού.
Κανένα παιδί και κανένας εκπαιδευτικός δεν περισσεύει από το σχολείο!
Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους!
Καμιά διαθεσιμότητα – υποχρεωτική μετάταξη – απόλυση, υποχρεωτική μετάθεση!
Κατάργηση του νόμου για τις μετατάξεις  και του ΠΔ για τις υποχρεωτικές μετακινήσεις (μεταθέσεις και αποσπάσεις).
Να ανακληθούν τώρα οι διαθεσιμότητες – υποχρεωτικές μετατάξεις.
Να επανέλθουν οι τομείς και οι ειδικότητες της ΤΕΕ που καταργήθηκαν.
Διασφάλιση των οργανικών θέσεων που απειλούνται από την αύξηση του διδακτικού ωραρίου. Επαναφορά του ωραρίου στην προηγούμενη κατάσταση. Κατάργηση του νόμου 4152/13.
Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών.
Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών τώρα, για τη λειτουργία των σχολείων.
Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ειδικά των νεώτερων. Κατάργηση του ν. 4024/11
Καμιά μείωση συντάξεων (κύριων, επικουρικών, εφάπαξ)
 Μόρφωση – εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, ουσιαστική, δημόσια και δωρεάν!
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την αντιδραστική «αναδιάρθρωση» της εκπαίδευσης, γενικής και τεχνικής. Όχι στο σχολείο της αγοράς ( όχι στον εξεταστικό μαραθώνιο, στη μαθητεία, στην ιδιωτικοποίηση και στην πρόωρη κατάρτιση μετά το γυμνάσιο).
Άμεσα μέτρα ενίσχυσης για να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία.
Καμιά συγχώνευση – κατάργηση σχολείου!
Ανώτερο όριο 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια. Αύξηση  των δαπανών για την εκπαίδευση.
Απόσυρση του ΠΔ για την αξιολόγηση και του νόμου 4142/13 για τη  Αρχή Διασφάλισης  Ποιότητας.
Ενιαίο 12χρονο σχολείο, υποχρεωτικό, δημόσιο και δωρεάν, ποιοτικά αναβαθμισμένο για όλα τα παιδιά.  Ουσιαστική στήριξη της τεχνικής εκπαίδευσης κατά τη μεταβατική περίοδο.
Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά,
Παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ρεύμα και νερό για όλο το λαό!
Όχι στη διάλυση – συρρίκνωση – ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών.
Άμεσα μέτρα ανακούφισης για την ανεργία, την εξαθλίωση και τη μαζική φτώχεια.
Ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατικά δικαιώματα στα σχολειά και στους τόπους εργασίας
Να καταργηθεί το καθεστώς της πολιτικής επιστράτευσης απεργών.
Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης.
Καμιά δίωξη ενάντια στους αγωνιζόμενους.
Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12).
Να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ  με μαζικούς κοινωνικούς αγώνες. Και κάθε άλλη κυβέρνηση που θα εφαρμόζει την ίδια πολιτική.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις πολιτικές των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλου του νομικού τους οπλοστασίου, που διαλύουν το δημόσιο σχολείο και εξαθλιώνουν τους εκπαιδευτικούς και όλους τους εργαζόμενους.
       Να ενταθεί η πάλη ενάντια στο σύμφωνο σταθερότητας που επιβάλει η ΕΕ
Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος , δεν το πληρώνουμε
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΑΧΗΣ – Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Επιλέγουμε μορφές πάλης αντίστοιχες της έντασης της επίθεσης που δεχόμαστε και της δυναμικής που αναπτύχθηκε από τις Γενικές Συνελεύσεις του Μάη, το Συνέδριο και τις δράσεις του Καλοκαιριού.
Προχωράμε σε απεργία διαρκείας από τις 16 Σεπτέμβρη με τη μορφή των επαναλαμβανόμενων 5νθήμερων, Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και Γενική Συνέλευση προέδρων κάθε εβδομάδα.
Σε εκλογή απεργιακών επιτροπών από τις Γενικές Συνελεύσεις και κεντρικής απεργιακής επιτροπής, για την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων.
Σε δημιουργία απεργιακού ταμείου αλληλεγγύης
Σε συντονισμό του αγώνα μας με μαθητές, γονείς, εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και σχεδιασμό της κοινής δράσης με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, καταλήψεις κλπ
Περιφρουρούμε την υλοποίηση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων και την πιστή μεταφορά τους στη ΓΣ Προέδρων

[PA]

Συμφωνώ δεν λέω να κατέβουμε με συνθήματα του στυλ ΠΑΜΕ συγνώμη για τους οπαδούς του κόμματος
Αλλά αν ζητάμε τμηματα ολιγομελή όχι παραπάνω από 20-22 άτομα, γιατί ο εκπαιδευτικός μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Εργαστηριακά μαθήματα με δευτερο δάσκαλο.  Το Λύκειο που πάνε να δημιουργήσουν θα ειναι ασφυκτικο για το εφηβο. Θα κάνει για παράδειγμα 120 ωρες Μαθηματικά για να μάθει την λεπτομέρεια της τεχνικής . Δεν χρειάζεται κάποιες ωρες Γυμναστική, κάτι να αναπνευσει; Τότε νομίζω ότι η κοινωνία ειναι μαζί μας

Σε τι, ακριβώς, διαφωνείς με τα "συνθήματα" (αιτήματα, μάλλον, θέλεις να πεις) "του στυλ ΠΑΜΕ"; Αν είχες λίγο κάτσει ν' ακούσεις τα συνθήματα "του στυλ ΠΑΜΕ" θα ήξερες ότι το αίτημα που μάλλον θεωρείς ότι πρώτη διατυπώνεις εσύ (περί ολιγομελών τμημάτων) είναι αίτημα και του ΠΑΜΕ και άλλων παρατάξεων. Με τι συνθήματα εσύ προτείνεις να κατέβουμε, λοιπόν, που δεν τα έχει προτείνει ήδη κάποιος άλλος;

Δεν είμαι μέλος κανενός κόμματος, και ως άτομο επιδιώκω να λειτουργώ ορθολογικά.
Οφείλω λοιπόν να πω ότι το ΠΑΜΕ είναι ο μόνος χώρος αυτή τη στιγμή, ο οποίος καταβάλλει προσπάθειες να τοποθετηθεί συγκεκριμένα, και με τρόπο συμβατό με την κοινή λογική.
Αυτό, είναι φανερό αν διαβάσει κάποιος τις περισσότερες τοποθετήσεις του ( έχουν ειρμό, εμπεριέχουν συλλογισμούς).
Αυτά, για την αποκατάσταση της αλήθειας όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι μέλος αυτής της ομάδας.
Φυσικά, δεν παραβλέπω το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ έχει μία συγκεκριμένη οπτική των πραγμάτων, με την οποία κάλλιστα μπορεί κάποιος να διαφωνεί κάθετα.
Το ότι έχει ειρμό ο λόγος του όμως, το θεωρώ δεδομένο εδώ και αρκετόν καιρό ( σε αντίθεση με όλους τους άλλους χώρους, οι οποίοι "καθαρίζουν" με ένα σύνθημα ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΩΣ κανείς δεν ακούει πια. Γιατί η κοινωνία έχει καταστραφεί).

Οπότε, μένει ο προβληματισμός που εξέφρασα και παραπάνω.

Που απευθυνόμαστε?

Με τι αιτήματα-προτάσεις υλοποίησης?

[LK]

Τραγικό σε μια τέτοια εποχή.
Που νομίζουμε ότι απευθυνόμαστε με τα συνθηματάκια μας και την έκφραση αγωνίας για το μέλλον μας? Που τα λέμε αυτά?
Στον κατεστραμμένο άνεργο?
Στον νέο-α που δεν βρίσκει δουλειά?
Στον ημιαπασχολούμενο?
Στον εργαζόμενο του ιδ. τομέα που πολλάκις περνά τα πάνδεινα προκειμένου να μην χάσει την δουλειά του?

Που?
Μήπως τα λέμε απλά μεταξύ μας? ( αλλά αν είναι έτσι, πρόκειται για ψυχοθεραπεία)

Ποιος θέλουμε να μας ακούσει?

Ναι, σε όλους αυτούς, για την ακρίβεια απευθυνόμαστε. Σε αυτούς τους φτωχούς και εξαθλιωμένους της ζωής που τους λέμε ότι το νέο λύκειο με τις ατελείωτες εξετάσεις (και τα φροντιστήρια που αυτές προϋποθέτουν) θα είναι αποτρεπτικό για τα παιδιά τους. Σε αυτούς απευθυνόμαστε που τους λέμε ότι το παιδί τους θα το παίρνουν για 7 ευρώ τη μέρα (270 ευρώ το μήνα) ανασφάλιστο να δουλεύει στα πλαίσια της δήθεν μαθητείας. Σε αυτούς απευθυνόμαστε, όταν τους λέμε ότι το σχολείο καταντά αποκρουστικό για τα παιδιά (περισσότερο απ' ό,τι ήδη ήταν). Σε αυτούς απευθυνόμαστε όταν λέμε ότι τα παιδιά τους θέλουν να είναι αμόρφωτα, υποταγμένα, να μάθουν να εργάζονται για ψίχουλα, να τα μετατρέψουν σε σύγχρονους δούλους. Σε αυτούς απευθυνόμαστε όταν τους λέμε ότι κλείνουν τα τμήματα ένταξης και φεύγουν οι δάσκαλοι που προετοίμαζαν τα παιδιά τους. Σε αυτούς απευθυνόμαστε όταν τους λέμε ότι οι χορηγοί είναι μέσα στα σχολεία. Σε ποιους άλλους απευθυνόμαστε, παρά μόνο σε αυτούς;

Υ.Γ. Το ΠΑΜΕ ούτε κόμμα είναι ούτε ομάδα. Συνδικαλιστική παράταξη είναι, για να ακριβολογούμε, στην οποία συμμετέχουν ελεύθερα όσοι αισθάνονται ότι μοιράζονται κοινούς προβληματισμούς και οπτική των πραγμάτων.