0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Για αυτό είπα μήπως αυτό το «πεδίο κυριαρχίας», ή «σφαίρα επιρροής», όπως λες, από την κυριολεκτική τοπική σημασία αποκτά και μεταφορική, οπότε η διαιρετική εξηγείται με την έννοια της μερικής κυριαρχίας έναντι της ολοκληρωτικής που θα δηλωνόταν με μια αιτιατική.
Άρα, μια γενική διαιρετική μπορεί να είναι πιθανή σε κάποια συμφραζόμενα, όχι σε όλα.Κρατάω λοιπόν ως πιο πειστική την εκδοχή της γενικής του τόπου με την έννοια της σφαίρας επιρροής όταν το ρήμα εκφράζει την κατοχή αξιώματος
Και τη γενική του τόπου σε ποιο είδος γενικής την εντάσσεις; Γιατί αυτοί που επιχειρούν να εντάξουν όλες τις γενικές σε μια από τις τρεις ευρύτερες κατηγορίες (αφαιρετική, διαιρετική, υπαγωγική (κατό τον Schwyzer) / γενική παρ’ όνομα (κατά τον Humbret), και την τοπική στην διαιρετική την εντάσσουν. Λες τελικά να μην είναι δυνατή η ένταξη κάθε γενικής σε μια από τις τρεις παραπάνω κατηγορίες;
προσθεῖναι δὲ τεκμήριον τοῦ καὶ μεῖζον εἶναι τἀδίκημα, τὸ τοὺς νόμους διαφθείρειν ἢ τὸ ἀργύριον, ὅτι ἀργυρίῳ μὲν πολλαὶ τῶν πόλεων καὶ φανερῶς πρὸς χαλκὸν καὶ μόλυβδον κεκραμένῳ χρώμεναι σῴζονται... : Ο Τζουγανάτος γράφει ότι το τεκμήριον είναι κατηγορούμενο και ότι οι ειδικές προτάσεις εξαρτώνται από το τεκμήριον. Δεν γίνεται αυτό, γίνεται;Αν το τεκμήριον είναι κατηγορούμενο, οι ειδικές πρέπει να εξαρτώνται από το προσθεῖναι. Αν όμως οι ειδικές εξαρτώνται από το τεκμήριον, τότε το τεκμήριον είναι αντικείμενο στο προσθεῖναι. Και νοηματικά και επειδή από το τεκμήριον εξαρτάται το τοῦ εἶναι, προτιμώ το τεκμήριον κατηγορούμενο και τις ειδικές αντικείμενο στο προσθεῖναι. Τι λέτε;Το τἀδίκημα και τὸ διαφθείρειν πώς θα τα συντάσσατε;
Το "ταδίκημα" είναι το υποκείμενο του "είναι" και το "το διαφθείρειν" είναι επεξήγηση σ' αυτό.
Και εγώ τη σκέφτηκα την επεξήγηση, αλλά νοηματικά δεν μου πήγαινε. Γιατί δεν έχουμε τοῦτο τἀδίκημα, «αυτό το αδίκημα, δηλαδή το να καταστρέφει / να παραποιεί κάποιος τους νόμους», αλλά το νόημα φαίνεται να είναι «το αδίκημα (το) να καταστρέφει κάποιος τους νόμους», δηλαδή «το αδίκημα της καταστροφής των νόμων».
Σχετικά με τον εμπρόθετο πρὸς χαλκόν, δεν βρήκα κάποια από τις σημασίες της πρὸς με αιτιατική που να ταιριάζει εδώ. Ίσως προσθήκη (που δηλώνεται όμως συνήθως με πρὸς και δοτική, αλλά ο Schwyzer έχει αυτή τη σημασία και με αιτιατική).
H γενική του τόπου που αναφέρουν τα συντακτικά είναι δυο ειδών: α) η κλασική αφαιρετική-γενική, που χαρακτηρίζουμε ως γενική της απομάκρυνσης, της αφετηρίας η της προέλευσης.β) Η γενική που εκφράζει την περιοχή εντός των ορίων της οποίας (within which) γίνεται μια πράξη (σε αντίθεση με τη δοτική που εκφράζει το ακριβές σημείο της πράξης, και την αιτιατική που δείχνει ότι η πράξη γίνεται σε όλη την έκταση της περιοχής).Όταν αυτή η γενική βρίσκεται δίπλα σε ρήματα που εκφράζουν μια πράξη που λόγω της φύσης της γίνεται σε μεμονωμένο μέρος, τότε αυτό που συνεπάγεται είναι ότι το σημείο τέλεσης της πράξης είναι αόριστο.Για παράδειγμα, το "λελουμένος Ὠκεανοῖο", σημαίνει κατά λέξη "αυτός που έχει κάνει μπάνιο εντός της περιοχής του Ωκεανού", άρα σε ένα αόριστο σημείο του Ωκεανού.Επειδή σ' αυτήν την περίπτωση μιλάμε για αόριστο σημείο εντός μιας περιοχής, η γενική του τόπου θυμίζει πολύ τη γενική διαιρετική και πιστεύω ότι γι' αυτό τη χαρακτηρίζουν και partitive, παρότι τυπικά δεν είναι, αφού δεν προσδιορίζει κάποιο εννοούμενο όνομα που εκφράζει μέρος συνόλου.Τα ρήματα εξουσίας δεν εκφράζουν μια πράξη που μπορεί να τελεστεί σε κάποιο σημείο ή οπωσδήποτε σε περιορισμένη έκταση. Αντιθέτως, μπορεί να είναι απόλυτα σαφές ότι η εξουσία έχει απόλυτη μορφή.Άρα, αν η γενική που τα συνοδεύει είναι γενική του τόπου, κατά τη γνώμη μου αυτή εκφράζει τα όρια εντός των οποίων το πρόσωπο κατέχει και ασκεί το αξίωμα του, τα όρια της σφαίρας επιρροής του.Δηλαδή, το "βασιλεύς κρατεί πάντων των Αργείων" θα μπορούσε να έχει την έννοια ότι ο βασιλιάς έχει εξουσία εντός του συνόλου των Αργείων" (και όχι πέραν αυτού). Η μόνη επιφύλαξη εδώ είναι ότι σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν οι γραμματικές, αυτού του τύπου η γενική απαντάται κυρίως στην ποίηση. Να είναι τα ρήματα εξουσίας η εξαίρεση χρήσης της στον πεζό λόγο; Μπορεί, αλλά δεν το ξέρω.
Ε, τότε δεν εξηγείται με κανέναν τρόπο αυτή η γενική! Γιατί η τοπική γενική (όταν δεν είναι η αφαιρετική), εκτός του ότι δεν συνηθίζεται στην πεζογραφία, σημαίνει αυτό που είπες, «σε ένα σημείο εντός μιας περιοχής». Δεν έχω δει να αναφέρεται κάπου γενική που να δηλώνει «τα όρια εντός των οποίων» (αν και αυτό είναι μια καλή εξήγηση για αυτή τη γενική, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι η μοναδική γενική που εκφράζει κάτι τέτοιο). Εμένα πάντως, όπως σου είπα, μου δίνει μια εξήγηση και το «σημείο εντός ενός πεδίου» με μεταφορική σημασία, δηλαδή σφαίρα επιρροής με την έννοια του μεγέθους / βαθμού της εξουσίας, αλλά εσένα δεν σε ικανοποιεί και δεν έχω καταλάβει απολύτως το γιατί.
Και είδα και στον Humbert κάτι που με ξαναοδηγεί προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά όχι για τα συγκεκριμένα ρήματα, τα εξουσίας, αλλά γενικά για τη γενική διαιρετική. Γράφει ότι η γενική διαιρετική διατηρείται ζωηρά στην αττική τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Δηλώνει ακριβή εντοπισμό στο χώρο είτε επί συγκεκριμένου αντικειμένου είτε επ’ εκείνου το οποίο δύναται να παραβληθεί προς τον χώρο.
Η ζωή του ανθρώπου δεν μπορεί παραβληθεί προς τον χώρο; Δηλαδή, όπως εννοείται ότι κάποιος πλένεται σε ένα σημείου του ποταμού, δεν μπορεί να εννοείται ότι κάποιος βασιλεύει / άρχει πάνω σε κάποιο ή κάποια σημεία (δηλαδή σε κάποιους τομείς της ζωής) άλλου ή άλλων (που σημαίνει ότι δεν τον / τους εξουσιάζει ολοκληρωτικά);
Πώς ακριβώς μεταφράζονται οι αντωνυμίες όπως ὁποσοσοῦν, ὁποιοσοῦν, ὁποιοστισοῦν, ὁποιοσποτοῦν, ὁποιοσδητισοῦν ; Μια γενική μετάφρασή τους μπορεί να είναι, όταν έχουν το ὁποσος, «κάποιος οποιουδήποτε μεγέθους / ποσού» και, όταν έχουν το ὁποῖος, «κάποιος οποιασδήποτε ποιότητας / οποιουδήποτε είδους»;
Ο Smyth αναφέρει ότι αυτές οι γενικές καμιά φορά συνοδεύονται από το "εντός". Αν κοιτάξεις το σχετικό λήμμα, θα δεις ότι αυτό συμβαίνει κυρίως στην πεζογραφία με την ίδια ακριβώς χρήση, δηλαδή για τη δήλωση και του χρόνου και του τόπου.Οι δομές αυτές δεν σημαίνουν ακριβώς "σε ένα σημείο εντός της περιοχής". Αυτό θεωρώ πως προκύπτει σε συνδυασμό με τη σημασία του ρήματος, από τα συμφραζόμενα. Από μόνη της η δομή δείχνει τα όρια του τοπικού ή χρονικού διαστήματος μέσα στο οποίο γίνεται η πράξη.Το ίδιο ισχύει και για τον τόπο. O Goodwin** λέει "πεδίοιο θέειν to run on the plain (i.e within its limits)"Με την ίδια λογική, το "λούζομαι εντός του Ωκεανού" (λούομαι Ὠκεανοῖο) σημαίνει "λούζομαι εντός των ορίων του Ωκεανού", άρα, σε κάποιο σημείο του Ωκεανού, όχι έξω από αυτόν". "Κάθομαι εντός των τειχών" σημαίνει "κάθομαι εντός των ορίων των τειχών", άρα σε κάποιο σημείο εντός τους. Είναι τέτοια η σημασία των ρημάτων που δεν θα μπορούσε η πράξη να συμβεί σε μεγαλύτερη έκταση.Μ' αυτήν τη λογική, λέω ότι μια γενική του τόπου δίπλα σε ένα ρήμα εξουσίας, θα είχε το νόημα "έχω εξουσία εντός των ορίων αυτού του τόπου ή εντός αυτού του συνόλου προσώπων και όχι εκτός αυτών ". Πιθανώς, σε κάποια συμφραζόμενα να προκύπτει επιπλέον ότι η εξουσία περιορίζεται σε κάποιο σημείο εντός αυτού του πλαισίου, αλλά όχι απαραίτητα σε όλα τα συμφραζόμενα. Εμένα με ικανοποιεί αυτή η προσέγγιση
Νομίζω πως αντιστοιχεί σ' αυτές που έχουν το πρόσφυμα -δήποτε, δηλαδή στο "οσοσδήποτε" και το "οποιοσδήποτε".
Δεν συνηθίζεται όμως στη ν.ε. το "οσοσδήποτε", οπότε καλά δεν το μετέφρασα "κάποιος οποιουδήποτε μεγέθους, ποσού ή αξίας";
Όσο για το "οποιοσδήποτε" νομίζω ότι αντιστοιχεί στην αντωνυμία ὁστισοῦν και για αυτό θα απέδιδα την ὁποιοσοῦν ή την ὁποιοστισοῦν με το "κάποιος οποιασδήποτε ποιότητας / οποιουδήποτε είδους". Μπορεί όμως η ὁστισοῦν να σημαίνει απλώς "κάποιος" (αν και στο LSJ μεταφράζεται anybody, whatsoever), ενώ οι ὁποιοσοῦν και ὁποιοστισοῦν "οποιοσδήποτε".