0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Αλλά τελικά το να χαρακτηριστεί μια μετοχή κατηγορηματική - συμπληρωματική ως επεξήγηση δεν στέκει μόνο με βάση τα παλιά ελληνικά Συντακτικά ή είναι ούτως ή άλλως λάθος, για τον λόγο που μου εξήγησες πριν, ότι δηλαδή ο όρος κατηγορηματική - συμπληρωματική μετοχή δείχνει συντακτικό ρόλο και δεν είναι σημασιολογικός όρος;
Γιατί η μετοχή ἐπερωτήσας είναι σε ονομαστική; Δεν εννοείται ως ρήμα εξάρτησης λέγεται από όπου εξαρτάται το εἰπεῖν με έντονη γραφή, το οποίο πρέπει να έχει υποκείμενο αὐτόν; Μπορεί να εννοείται τώρα ένα προσωπικό λέγεται με υποκείμενο οὗτος;
Το φῆσαι είναι απαρέμφατο πλαγίου λόγου; Δεν εννοείται εδώ κάποιο ρήμα εξάρτησης, έτσι;
Γιατί ευκτική ἡγοῖτο στη δεύτερη ειδική;
Συμφωνώ. Άλλοι εννοούν το λέγεται (απρόσωπο).
Περιττό είναι, γιατί ήδη εννοείται στην κύρια. Πρόβλημα χρόνου όμως δεν υπάρχει, γιατί το "λέγεται" έχει διαχρονική ισχύ.
Να ρωτήσω κι εγώ κάτι άσχετο. Η γραφή vulgata που έγραψες, τι σημαίνει ακριβώς; Ότι ο αντιγραφέας του χειρογράφου δεν ήταν λόγιος κι έκανε λάθη ή ότι η έκδοση ήταν συνειδητά εκλαϊκευμένη;Δεν πρέπει να έχω ακούσει ξανά τον όρο σε σχέση με αρχαίο κείμενο. Μόνο τη λατινική μετάφραση της Αγίας Γραφής ξέρω ως Vulgata.
Άρα, για να θεωρούνται δημώδεις αλλά αναξιόπιστες, σημαίνει ότι ο αντιγραφέας δεν ήταν λόγιος ή εν πάση περιπτώσει δεν είχε αρκετές γνώσεις και γι' αυτό έκανε λάθη. Αυτό καταλαβαίνω από όσα λες.