0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Sxolarxe...στο 2ο ζητούμενο διαφωνώ....ζητάει να αναφερθούν σε δραστηριότητες ατομικές και συλλογικές που αποσκοπούν στον περιορισμό του ελλείμματος...δηλαδή σε απτά παραδείγματα απ'την καθημερινότητα που ήδη υφίστανται και όχι στο τι θα ήταν καλό να γίνει...στο τέλος σαφώς σαν επίλογο μπορούν να γράψουν (κατά τη γνώμη μου) και το τι θα ήταν καλό να γίνεται και από κοινωνία, σχολείο, οικογένεια...εξάλλου το να λες τι θα ήταν καλό να γίνει και να κάνεις προτάσεις είναι ένας καλός τρόπος για επίλογο μια και έτσι αποφεύγουν την επανάληψη στον επίλογό τους και τη στεγνή ανακεφαλαίωση των όσων είπαν....Εγώ σαν οδηγίες συγγραφής αυτό είναι απ'τα βασικά που τους λέω για τον επίλογο.Το 2ο ζητούμενο όμως θεωρώ πως θέλει παραδείγματα...και εκεί έγκειται η οξυδέρκεια κι η αντιληπτική ικανότητα που θα κάνει τη διαφορά....τα παραδείγματα καμιά φορά αποδεικνύονται πολύ δύσκολη υπόθεση σε μερικά θέματα....σαφέστατα όχι απλή παράθεση παραδειγμάτων, αλλά συνοδευμένα με κάποιο σχολιασμό ίσως και επεξήγηση σε κάποιες περιπτώσεις...!Η ταπεινή μου γνώμη...
Πάντως τα συνώνυμα αντώνυμα δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο. Ειδικά εκείνο το αναλίσκεται!
Στη
Εγώ apri δεν,μίλησα για πρακτικές λύσεις, αλλά για απτά παραδείγματα....εφόσον λέει "αναφερθείτε σε δραστηριότητες ατομικές και συλλογικές που αποσκοπούν...." Και όπως λέει και ο sxolarxos...με τον ενεστώτα "αποσκοπούν" παραπέμπει σε ήδη υπάρχουσες και εφαρμόσιμες ενέργειες και πρακτικές...π.χ κινήματα εθελοντισμού, τα κοινωνικά ιατρεία που προαναφέρθηκαν, δωρεές ατομικές και συλλογικές κ.τ.λ...
Mα δεν διαφωνώ μ' αυτά που λες. Ίσα-ίσα που αυτό που υποστηρίζω είναι ότι στην ηλικία που είναι τα παιδιά μπορούν να αναφερθούν μόνο στους θεσμούς που καλλιεργούν την ιδέα της αλληλλεγγύης και την προτεραιότητα των πνευματικών αγαθών, και σε κάποιες μορφές εθελοντισμού σαν αυτές που αναφέρεις, που λύνουν μερικώς το πρόβλημα, συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στην καλλιέργεια αλληλλεγγύης μέσα στην κοινωνία.Αυτό που λέω είναι πως είναι δύσκολο γι' αυτά να προχωρήσουν παραπέρα, όπως ίσως θα έκανε ένας ενήλικος, συσχετίζοντας την απανθρωπιά με ζητήματα πολιτικής και εξουσίας. Δεν πιστεύω όμως και ότι κάποιος διορθωτής θα έχει τέτοια απαίτηση.
Με μια πρώτη ματιά με παραπέμπει σε ορισμό και παραδείγματα....δεν παίρνω και όρκο...!