Πίνακες αναπληρωτών- εξελίξεις

[perastikos_kav]

με την δική μου λογική θα έπρεπε οι αναπληρωτές να καλύπτουν μόνο έκτακτες ανάγκες, με την δική μου λογική πρέπει να γίνουν άμεσα μαζικές μόνιμες προσλήψεις, επίσης όμως η λογική μου λέει, πως δεν έχω το δικαίωμα επειδή εγώ πρόλαβα και εργάστηκα, επειδή εγώ πρόλαβα και έγραψα καλά, κανένας άλλος να μην μπορεί να διεκδικήσει τα αυτονόητα.

Η λογική της προσμέτρησης της προϋπηρεσίας δεν είναι "Εγώ πρόλαβα". Είναι απόλυτα αξιοκρατικό και ισχυρό κίνητρο ενός εργοδότη για να προσελκύει καλά καταρτισμένους στον τομέα τους εργαζομένους να πριμοδοτεί το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται κάποια χρόνια. Σε χώρες του εξωτερικού πχ υπάρχει αυτόματη υποχρέωση του σχολείου (αν πρόκειται για ιδιωτικό) ή του φορέα (ανάλογα σε ποιο επίπεδο γίνονται οι προσλήψεις, πχ στις ΗΠΑ υπάρχουν εκπαιδευτικές περιφέρειες, οι οποίες έχουν στην εποπτεία τους σημαντικό αριθμό πχ 100-200 δημόσιων σχολείων) να μετατρέψει τη σύμβαση του εκπαιδευτικού σε αορίστου χρόνου ή μόνιμη σύμβαση (σε κάθε χώρα έχουν διαφορετική νομοθεσία και ορολογία) αν τον έχει απασχολήσει έναν συγκεκριμένο αριθμό σχολικών ετών. πχ στην Ιρλανδία αν απασχοληθείς με τρεις ετήσιες συμβάσεις σε σχολείο η τέταρτη σύμβαση ή θα είναι η τελευταία σου που θα έχει διάρκεια για έναν χρόνο ή αν το σχολείο θέλει να σου κάνει σύμβαση δύο ετών πχ, αυτόματα αυτή μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Για να αποφευχθεί η αυτόματη μετατροπή ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει ότι η συγκεκριμένη θέση παραμένει κενή, ενώ υπάρχει διορισμένος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, αλλά έχει κάποια μακροχρόνια άδεια.

Και εμείς εδώ πέρα τι αμφισβητούμε δηλαδή; αν ο αναπληρωτής που έχει εργαστεί 6-7 ή και περισσότερες σχολικές χρονιές και έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να μετατραπεί η σύμβαση του σε σύμβαση μόνιμης εργασιακής σχέσης; σε ποια εργασιακή Ουγκάντα δεν θα γινόταν αυτό; ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα. Συνάδελφοι όταν ζητάμε κάτι, το οποίο νομίζουμε ότι προσωρινά μας συμφέρει να μην το κάνουμε εις βάρος δικαιωμάτων που μας εξασφαλίζουν για μια ζωή. Τι είναι καλύτερο να μπει κάποιος πχ 2 χρόνια νωρίτερα στο σχολείο, αλλά μετά από 5 χρόνια να κινδυνεύσει να ξαναβρεθεί απ' έξω;  ή να εργαστεί δύο χρόνια αργότερα, αλλά να έχουμε εξασφαλίσει ένα εργασιακό καθεστώς που θα τον απαλλάξει από την ανασφάλεια και θα μπορέσει να προγραμματίσει τη ζωή του; τη δημιουργία οικογένειας, κλπ; ή νομίζουμε ότι είναι ζωή να δίνεις κάθε 2-3 χρόνια ΑΣΕΠ μέχρι τα γεράματα σου; και πότε θα κάνεις οικογένεια, πότε θα αναθρέψεις τα παιδιά σου; τι κοινωνία θα έχουμε σε λίγα χρόνια;

Την πιο σημαντική εξέλιξη μπορούμε να την φέρουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ και είναι να απαιτήσουμε, τόσους διορισμούς όσοι χρειάζονται και το ξέρουμε ότι χρειάζονται. Οι πολλές χιλιάδες που εργάζονται ως αναπληρωτές εδώ και πολλά χρόνια το αποδεικνύουν.

[PDE ads]

[aghathi]

Η λογική της προσμέτρησης της προϋπηρεσίας δεν είναι "Εγώ πρόλαβα". Είναι απόλυτα αξιοκρατικό και ισχυρό κίνητρο ενός εργοδότη για να προσελκύει καλά καταρτισμένους στον τομέα τους εργαζομένους να πριμοδοτεί το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται κάποια χρόνια. Σε χώρες του εξωτερικού πχ υπάρχει αυτόματη υποχρέωση του σχολείου (αν πρόκειται για ιδιωτικό) ή του φορέα (ανάλογα σε ποιο επίπεδο γίνονται οι προσλήψεις, πχ στις ΗΠΑ υπάρχουν εκπαιδευτικές περιφέρειες, οι οποίες έχουν στην εποπτεία τους σημαντικό αριθμό πχ 100-200 δημόσιων σχολείων) να μετατρέψει τη σύμβαση του εκπαιδευτικού σε αορίστου χρόνου ή μόνιμη σύμβαση (σε κάθε χώρα έχουν διαφορετική νομοθεσία και ορολογία) αν τον έχει απασχολήσει έναν συγκεκριμένο αριθμό σχολικών ετών. πχ στην Ιρλανδία αν απασχοληθείς με τρεις ετήσιες συμβάσεις σε σχολείο η τέταρτη σύμβαση ή θα είναι η τελευταία σου που θα έχει διάρκεια για έναν χρόνο ή αν το σχολείο θέλει να σου κάνει σύμβαση δύο ετών πχ, αυτόματα αυτή μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Για να αποφευχθεί η αυτόματη μετατροπή ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει ότι η συγκεκριμένη θέση παραμένει κενή, ενώ υπάρχει διορισμένος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, αλλά έχει κάποια μακροχρόνια άδεια.

Και εμείς εδώ πέρα τι αμφισβητούμε δηλαδή; αν ο αναπληρωτής που έχει εργαστεί 6-7 ή και περισσότερες σχολικές χρονιές και έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να μετατραπεί η σύμβαση του σε σύμβαση μόνιμης εργασιακής σχέσης; σε ποια εργασιακή Ουγκάντα δεν θα γινόταν αυτό; ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα. Συνάδελφοι όταν ζητάμε κάτι, το οποίο νομίζουμε ότι προσωρινά μας συμφέρει να μην το κάνουμε εις βάρος δικαιωμάτων που μας εξασφαλίζουν για μια ζωή. Τι είναι καλύτερο να μπει κάποιος πχ 2 χρόνια νωρίτερα στο σχολείο, αλλά μετά από 5 χρόνια να κινδυνεύσει να ξαναβρεθεί απ' έξω;  ή να εργαστεί δύο χρόνια αργότερα, αλλά να έχουμε εξασφαλίσει ένα εργασιακό καθεστώς που θα τον απαλλάξει από την ανασφάλεια και θα μπορέσει να προγραμματίσει τη ζωή του; τη δημιουργία οικογένειας, κλπ; ή νομίζουμε ότι είναι ζωή να δίνεις κάθε 2-3 χρόνια ΑΣΕΠ μέχρι τα γεράματα σου; και πότε θα κάνεις οικογένεια, πότε θα αναθρέψεις τα παιδιά σου; τι κοινωνία θα έχουμε σε λίγα χρόνια;

Την πιο σημαντική εξέλιξη μπορούμε να την φέρουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ και είναι να απαιτήσουμε, τόσους διορισμούς όσοι χρειάζονται και το ξέρουμε ότι χρειάζονται. Οι πολλές χιλιάδες που εργάζονται ως αναπληρωτές εδώ και πολλά χρόνια το αποδεικνύουν.

++++++++++++++. Και έτσι είτε με ΑΣΕΠ (γραπτό) είτε χωρίς εαν υπάρχουν τα ελαχιστα αξιολογικά κριτήρια θα υπάρχει και ενα αισθημα δικαιου και η οποια υπομονη που εχει εξαντληθει

[plakakaneis]

Η λογική της προσμέτρησης της προϋπηρεσίας δεν είναι "Εγώ πρόλαβα". Είναι απόλυτα αξιοκρατικό και ισχυρό κίνητρο ενός εργοδότη για να προσελκύει καλά καταρτισμένους στον τομέα τους εργαζομένους να πριμοδοτεί το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται κάποια χρόνια. Σε χώρες του εξωτερικού πχ υπάρχει αυτόματη υποχρέωση του σχολείου (αν πρόκειται για ιδιωτικό) ή του φορέα (ανάλογα σε ποιο επίπεδο γίνονται οι προσλήψεις, πχ στις ΗΠΑ υπάρχουν εκπαιδευτικές περιφέρειες, οι οποίες έχουν στην εποπτεία τους σημαντικό αριθμό πχ 100-200 δημόσιων σχολείων) να μετατρέψει τη σύμβαση του εκπαιδευτικού σε αορίστου χρόνου ή μόνιμη σύμβαση (σε κάθε χώρα έχουν διαφορετική νομοθεσία και ορολογία) αν τον έχει απασχολήσει έναν συγκεκριμένο αριθμό σχολικών ετών. πχ στην Ιρλανδία αν απασχοληθείς με τρεις ετήσιες συμβάσεις σε σχολείο η τέταρτη σύμβαση ή θα είναι η τελευταία σου που θα έχει διάρκεια για έναν χρόνο ή αν το σχολείο θέλει να σου κάνει σύμβαση δύο ετών πχ, αυτόματα αυτή μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Για να αποφευχθεί η αυτόματη μετατροπή ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει ότι η συγκεκριμένη θέση παραμένει κενή, ενώ υπάρχει διορισμένος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, αλλά έχει κάποια μακροχρόνια άδεια.

Και εμείς εδώ πέρα τι αμφισβητούμε δηλαδή; αν ο αναπληρωτής που έχει εργαστεί 6-7 ή και περισσότερες σχολικές χρονιές και έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να μετατραπεί η σύμβαση του σε σύμβαση μόνιμης εργασιακής σχέσης; σε ποια εργασιακή Ουγκάντα δεν θα γινόταν αυτό; ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα. Συνάδελφοι όταν ζητάμε κάτι, το οποίο νομίζουμε ότι προσωρινά μας συμφέρει να μην το κάνουμε εις βάρος δικαιωμάτων που μας εξασφαλίζουν για μια ζωή. Τι είναι καλύτερο να μπει κάποιος πχ 2 χρόνια νωρίτερα στο σχολείο, αλλά μετά από 5 χρόνια να κινδυνεύσει να ξαναβρεθεί απ' έξω;  ή να εργαστεί δύο χρόνια αργότερα, αλλά να έχουμε εξασφαλίσει ένα εργασιακό καθεστώς που θα τον απαλλάξει από την ανασφάλεια και θα μπορέσει να προγραμματίσει τη ζωή του; τη δημιουργία οικογένειας, κλπ; ή νομίζουμε ότι είναι ζωή να δίνεις κάθε 2-3 χρόνια ΑΣΕΠ μέχρι τα γεράματα σου; και πότε θα κάνεις οικογένεια, πότε θα αναθρέψεις τα παιδιά σου; τι κοινωνία θα έχουμε σε λίγα χρόνια;

Την πιο σημαντική εξέλιξη μπορούμε να την φέρουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ και είναι να απαιτήσουμε, τόσους διορισμούς όσοι χρειάζονται και το ξέρουμε ότι χρειάζονται. Οι πολλές χιλιάδες που εργάζονται ως αναπληρωτές εδώ και πολλά χρόνια το αποδεικνύουν.

συνάδελφε μην απομονώνεις μια φράση μου, πρόκειται για μια ανταλλαγή απόψεων  που ξεκινά από τη σελ 134

[typos72]

Η λογική της προσμέτρησης της προϋπηρεσίας δεν είναι "Εγώ πρόλαβα". Είναι απόλυτα αξιοκρατικό και ισχυρό κίνητρο ενός εργοδότη για να προσελκύει καλά καταρτισμένους στον τομέα τους εργαζομένους να πριμοδοτεί το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται κάποια χρόνια. Σε χώρες του εξωτερικού πχ υπάρχει αυτόματη υποχρέωση του σχολείου (αν πρόκειται για ιδιωτικό) ή του φορέα (ανάλογα σε ποιο επίπεδο γίνονται οι προσλήψεις, πχ στις ΗΠΑ υπάρχουν εκπαιδευτικές περιφέρειες, οι οποίες έχουν στην εποπτεία τους σημαντικό αριθμό πχ 100-200 δημόσιων σχολείων) να μετατρέψει τη σύμβαση του εκπαιδευτικού σε αορίστου χρόνου ή μόνιμη σύμβαση (σε κάθε χώρα έχουν διαφορετική νομοθεσία και ορολογία) αν τον έχει απασχολήσει έναν συγκεκριμένο αριθμό σχολικών ετών. πχ στην Ιρλανδία αν απασχοληθείς με τρεις ετήσιες συμβάσεις σε σχολείο η τέταρτη σύμβαση ή θα είναι η τελευταία σου που θα έχει διάρκεια για έναν χρόνο ή αν το σχολείο θέλει να σου κάνει σύμβαση δύο ετών πχ, αυτόματα αυτή μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Για να αποφευχθεί η αυτόματη μετατροπή ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει ότι η συγκεκριμένη θέση παραμένει κενή, ενώ υπάρχει διορισμένος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, αλλά έχει κάποια μακροχρόνια άδεια.

Και εμείς εδώ πέρα τι αμφισβητούμε δηλαδή; αν ο αναπληρωτής που έχει εργαστεί 6-7 ή και περισσότερες σχολικές χρονιές και έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να μετατραπεί η σύμβαση του σε σύμβαση μόνιμης εργασιακής σχέσης; σε ποια εργασιακή Ουγκάντα δεν θα γινόταν αυτό; ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα. Συνάδελφοι όταν ζητάμε κάτι, το οποίο νομίζουμε ότι προσωρινά μας συμφέρει να μην το κάνουμε εις βάρος δικαιωμάτων που μας εξασφαλίζουν για μια ζωή. Τι είναι καλύτερο να μπει κάποιος πχ 2 χρόνια νωρίτερα στο σχολείο, αλλά μετά από 5 χρόνια να κινδυνεύσει να ξαναβρεθεί απ' έξω;  ή να εργαστεί δύο χρόνια αργότερα, αλλά να έχουμε εξασφαλίσει ένα εργασιακό καθεστώς που θα τον απαλλάξει από την ανασφάλεια και θα μπορέσει να προγραμματίσει τη ζωή του; τη δημιουργία οικογένειας, κλπ; ή νομίζουμε ότι είναι ζωή να δίνεις κάθε 2-3 χρόνια ΑΣΕΠ μέχρι τα γεράματα σου; και πότε θα κάνεις οικογένεια, πότε θα αναθρέψεις τα παιδιά σου; τι κοινωνία θα έχουμε σε λίγα χρόνια;

Την πιο σημαντική εξέλιξη μπορούμε να την φέρουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ και είναι να απαιτήσουμε, τόσους διορισμούς όσοι χρειάζονται και το ξέρουμε ότι χρειάζονται. Οι πολλές χιλιάδες που εργάζονται ως αναπληρωτές εδώ και πολλά χρόνια το αποδεικνύουν.

Άρθρο 103,παράγραφος 8:"απαγορεύεται η με οποιονδήποτε τρόπο μετατροπή σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου σε μόνιμο διορισμό".Συμπληρωματικά η απόφαση 86/2012 της Ολομέλειας ΣτΕ λέει:"η τακτική της μετατροπής συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου σε μόνιμο διορισμό αποτελεί τακτοποίηση υμετέρων απαράδεκτη για τον νομικό μας πολιτισμό".Εσένα ποιός σου είπε πως έχεις κατοχυρώσει δικαίωμα μετατροπής της σύμβασης σου σε μόνιμο διορισμό;

[PDE ads]

[perastikos_kav]

Καταντάς κουραστικός. Πρώτα από όλα έχω μόνιμη σύμβαση εδώ και δεκαετία. Δεύτερον οι δικαστικές αποφάσεις το έχουμε ξαναπεί βασίζονται σε νόμους που ψηφίζονται με πολιτικές διαδικασίες. Αυτό που σήμερα είναι νομικό θέσφατο αύριο δεν θα έχει καμία αξία αν αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Η δικαιοσύνη δεν είναι εξουσία, είναι ο φερετζές και το άλλοθι της πραγματικής εξουσίας. Μέχρι και το νόμο Παυλόπουλου οι διαδοχικές συμβάσεις μετατρέπαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Άλλαξε η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη επί του θέματος,ψηφίστηκαν σχετικοί νόμοι και τώρα οι δικαστικοί-μαριονέτες ακολουθούν άλλες εντολές. Σε μία νύχτα πάλι θα αλλάξουν οι σχετικοί νόμοι και οι αποφάσεις των δικαστηρίων θα ξαναγυρίσουν στα παλιά.

[silkcut]

Άρθρο 103,παράγραφος 8:"απαγορεύεται η με οποιονδήποτε τρόπο μετατροπή σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου σε μόνιμο διορισμό".Συμπληρωματικά η απόφαση 86/2012 της Ολομέλειας ΣτΕ λέει:"η τακτική της μετατροπής συμβάσεων ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου σε μόνιμο διορισμό αποτελεί τακτοποίηση υμετέρων απαράδεκτη για τον νομικό μας πολιτισμό".Εσένα ποιός σου είπε πως έχεις κατοχυρώσει δικαίωμα μετατροπής της σύμβασης σου σε μόνιμο διορισμό;

Ασχολίαστα και ο νομικός μας πολιτισμός και ο πολιτισμός μας γενικά.

[Green]

Άλλαξε η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη επί του θέματος,ψηφίστηκαν σχετικοί νόμοι και τώρα οι δικαστικοί-μαριονέτες ακολουθούν άλλες εντολές. Σε μία νύχτα πάλι θα αλλάξουν οι σχετικοί νόμοι και οι αποφάσεις των δικαστηρίων θα ξαναγυρίσουν στα παλιά.

Δεν είναι μαριονέτα ένας δικαστικός που αποφασίζει με βάση τους νόμους, αυτή ακριβώς είναι η δουλειά τους. Το αντίθετο θα ήταν επικίνδυνο.
Δεν άλλαξε η κυριάρχη πολιτική αντίληψη περί των διορισμών στο δημόσιο, είμαι σίγουρος ότι οι πολιτικοί μας ακόμα θέλουν να είχαν το όπλο των απεριόριστων διορισμών, άρα και ρουσφετιών. Δεν υπάρχει πλέον χρήμα να πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τους πρόλαβε η χρεοκοπία του κράτους.

[perastikos_kav]

Το γέλιο είναι ότι το δημόσιο υποχρεώνει με νόμους τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου στον ιδιωτικό τομέα:
Τροποποιήσεις του ΠΔ 180/2004 που αφορά στις συβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.
Με το άρθρο 41 αντικαθίσταται το άρθρο 3 του ΠΔ 180/2004 που αφορά στις ανανεώσεις των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, και ορίζει ότι «η χωρίς περιορισμό ανανέωση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου είναι επιτρεπτή αν δικαιολογείται από έναν αντικειμενικό λόγο» και αναφέρει στη συνέχεια μια σειρά τέτοιων λόγων.
Οι λόγοι που δικαιολογούν μία τέτοια ανανέωση πρέπει να αναφέρονται στα γραπτά κείμενα που είναι υποχρεωτικά για την εγκυρότητα των συμβάσεων αυτών.
Οι ανανεώσεις αυτές, έστω και αιτιολογημένες ορίζεται ότι δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν συνολικά, μαζί με την αρχική, τα τρία (3) έτη (αντί των δύο της προηγούμενης διάταξης) αφού στην περίπτωση αυτή θα τεκμαίρεται ότι υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Το ίδιο θα συμβεί και αν οι ανανεώσεις υπερβαίνουν τις τρεις (3) ανεξαρτήτως χρονικής διάρκειάς τους.

Δηλαδή με τρία έτη ή τρεις συμβάσεις (ότι συμβεί πρώτο) οι ιδιώτες πρέπει να μετατρέπουν τη σύμβαση σε αορίστου χρόνου, αλλά το δημόσιο όχι.
Φαντάζομαι ότι ο νομικός μας πολιτισμός είναι ανώτερος από της Ιρλανδίας, της Μεγάλης

[Green]

Και ένα κουίζ. Σε πόσες και ποιες χώρες σε αυτό τον πλανήτη πραγματοποιείται γραπτός διαγωνισμός για το διορισμό εκπαιδευτικών;

Πάντως πριν από αυτή την ερώτηση, της οποίας την απάντηση εγώ δεν γνωρίζω, θα έπρεπε να υπάρχει η "Σε πόσες χώρες υπήρξε τέτοια ρουσφετολογική και αδιαφανής επάνδρωση του δημόσιου τομέα τους όσο στην Ελλάδα;"

[mathstavros]

Η λογική της προσμέτρησης της προϋπηρεσίας δεν είναι "Εγώ πρόλαβα". Είναι απόλυτα αξιοκρατικό και ισχυρό κίνητρο ενός εργοδότη για να προσελκύει καλά καταρτισμένους στον τομέα τους εργαζομένους να πριμοδοτεί το γεγονός ότι κάποιος εργάζεται κάποια χρόνια. Σε χώρες του εξωτερικού πχ υπάρχει αυτόματη υποχρέωση του σχολείου (αν πρόκειται για ιδιωτικό) ή του φορέα (ανάλογα σε ποιο επίπεδο γίνονται οι προσλήψεις, πχ στις ΗΠΑ υπάρχουν εκπαιδευτικές περιφέρειες, οι οποίες έχουν στην εποπτεία τους σημαντικό αριθμό πχ 100-200 δημόσιων σχολείων) να μετατρέψει τη σύμβαση του εκπαιδευτικού σε αορίστου χρόνου ή μόνιμη σύμβαση (σε κάθε χώρα έχουν διαφορετική νομοθεσία και ορολογία) αν τον έχει απασχολήσει έναν συγκεκριμένο αριθμό σχολικών ετών. πχ στην Ιρλανδία αν απασχοληθείς με τρεις ετήσιες συμβάσεις σε σχολείο η τέταρτη σύμβαση ή θα είναι η τελευταία σου που θα έχει διάρκεια για έναν χρόνο ή αν το σχολείο θέλει να σου κάνει σύμβαση δύο ετών πχ, αυτόματα αυτή μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Για να αποφευχθεί η αυτόματη μετατροπή ο εργοδότης θα πρέπει να αποδείξει ότι η συγκεκριμένη θέση παραμένει κενή, ενώ υπάρχει διορισμένος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, αλλά έχει κάποια μακροχρόνια άδεια.

Και εμείς εδώ πέρα τι αμφισβητούμε δηλαδή; αν ο αναπληρωτής που έχει εργαστεί 6-7 ή και περισσότερες σχολικές χρονιές και έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να μετατραπεί η σύμβαση του σε σύμβαση μόνιμης εργασιακής σχέσης; σε ποια εργασιακή Ουγκάντα δεν θα γινόταν αυτό; ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες αυτά τα πράγματα είναι αυτονόητα. Συνάδελφοι όταν ζητάμε κάτι, το οποίο νομίζουμε ότι προσωρινά μας συμφέρει να μην το κάνουμε εις βάρος δικαιωμάτων που μας εξασφαλίζουν για μια ζωή. Τι είναι καλύτερο να μπει κάποιος πχ 2 χρόνια νωρίτερα στο σχολείο, αλλά μετά από 5 χρόνια να κινδυνεύσει να ξαναβρεθεί απ' έξω;  ή να εργαστεί δύο χρόνια αργότερα, αλλά να έχουμε εξασφαλίσει ένα εργασιακό καθεστώς που θα τον απαλλάξει από την ανασφάλεια και θα μπορέσει να προγραμματίσει τη ζωή του; τη δημιουργία οικογένειας, κλπ; ή νομίζουμε ότι είναι ζωή να δίνεις κάθε 2-3 χρόνια ΑΣΕΠ μέχρι τα γεράματα σου; και πότε θα κάνεις οικογένεια, πότε θα αναθρέψεις τα παιδιά σου; τι κοινωνία θα έχουμε σε λίγα χρόνια;

Την πιο σημαντική εξέλιξη μπορούμε να την φέρουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ και είναι να απαιτήσουμε, τόσους διορισμούς όσοι χρειάζονται και το ξέρουμε ότι χρειάζονται. Οι πολλές χιλιάδες που εργάζονται ως αναπληρωτές εδώ και πολλά χρόνια το αποδεικνύουν.

Προσυπογράφω το σύνολο των όσων γράφεις!!!!!

[perastikos_kav]

Πάντως πριν από αυτή την ερώτηση, της οποίας την απάντηση εγώ δεν γνωρίζω, θα έπρεπε να υπάρχει η "Σε πόσες χώρες υπήρξε τέτοια ρουσφετολογική και αδιαφανής επάνδρωση του δημόσιου τομέα τους όσο στην Ελλάδα;"

Πότε και πόσοι εκπαιδευτικοί από τις εκατοντάδες χιλιάδες που περάσαν τις τελευταίες δεκαετίες διορίστηκαν με ρουσφέτι;

[kinegiros]

Πότε και πόσοι εκπαιδευτικοί από τις εκατοντάδες χιλιάδες που περάσαν τις τελευταίες δεκαετίες διορίστηκαν με ρουσφέτι;

αν ρωτήσεις αδιόριστο θα σου πει: "όλοι! πήραν κάποιες ωρούλες ΠΔΣ ΦΤΣ ΚΤΣ ΠΠΣ ΚΛΠ γνωστά αυτά"
αν ρωτήσεις διορισμένο θα σου πει: "όλοι οι άλλοι"

αν ρωτήσεις εμένα θα σου πω: "την κατάντια μας μέσα που καθόμαστε και το συζητάμε"

[Green]

Πότε και πόσοι εκπαιδευτικοί από τις εκατοντάδες χιλιάδες που περάσαν τις τελευταίες δεκαετίες διορίστηκαν με ρουσφέτι;

Kαι 10 να είναι, που προφανώς δεν είναι, σημαίνει ότι το σύστημα έμπαζε. Και εν πάση περιπτώσει, για να τελειώνουμε με τα του ΑΣΕΠ, το θέμα είναι τα πολλά μέτρα και σταθμά που επιλεκτικά επιβάλλονταν κατά τους διορισμούς. Από τη στιγμή που πολλοί τα τελευταία 16 χρόνια διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ, το τίμιο είναι να ζητάς από όλους να διορίζονται έτσι και όχι για άλλους να ανοίγεις παραθυράκια και μπαλκονόπορτες.

Αν αναλογιστούμε πάντως το πως επί δεκαετίες γίνεται η συντριπτική πλειοψηφία των αποσπάσεων, μεταθέσεων, μετατάξεων, καταλαβαίνουμε ότι ο κλάδος είναι από τους πλέον διαπλεκόμενους με την εξουσίας.

[Stef_Thess!]

Kαι 10 να είναι, που προφανώς δεν είναι, σημαίνει ότι το σύστημα έμπαζε. Και εν πάση περιπτώσει, για να τελειώνουμε με τα του ΑΣΕΠ, το θέμα είναι τα πολλά μέτρα και σταθμά που επιλεκτικά επιβάλλονταν κατά τους διορισμούς. Από τη στιγμή που πολλοί τα τελευταία 16 χρόνια διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ, το τίμιο είναι να ζητάς από όλους να διορίζονται έτσι και όχι για άλλους να ανοίγεις παραθυράκια και μπαλκονόπορτες.

Αν αναλογιστούμε πάντως το πως επί δεκαετίες γίνεται η συντριπτική πλειοψηφία των αποσπάσεων, μεταθέσεων, μετατάξεων, καταλαβαίνουμε ότι ο κλάδος είναι από τους πλέον διαπλεκόμενους με την εξουσίας.

Αν και "νέος" εκπαιδευτικός δε με εκπλήσσουν όσα αναφέρεις, αλλά καλό θα ήταν να μη γενικεύουμε. Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των "διαπλεκομένων" είναι πως όλοι είναι διαχρονικοί πράσινοι και γαλάζιοι ψηφοφόροι των 2 κομμάτων εξουσίας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Σαν εκπαιδευτικοί οφείλουμε να αλλάξουμε ριζικά τους συσχετισμούς σε ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ αν θέλουμε ποτέ να επικρατήσει το δίκαιο και η αξιοκρατεία.