0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Το ότι η δουλειά δίνει μόρια OK!Ποιός όμως πάει να δουλέψει στο μακρινό νησί?? Αυτός που έχει ανάγκη τα χρήματα ή αυτός που κυνηγάει τα μόρια??? Αυτό είναι το ερώτημα.Αν πάω για μόρια και ξέρω πως ο νόμος λέει ότι οι πίνακες δεν ανοίγουν.....τι διεκδικώ τώρα? Να πάρω τα μόρια μου επειδή έβαλα κουτάκι και χαίρομαι που παίρνω μόρια. Εμ με τέτοιο μυαλό......δικό μου πρόβλημα και δικό μου λάθος.Μην περιμένουν τώρα και τα νεούδια να μπουν στον χορό που ούτε στην μία ούτε στην άλλη κατηγορία δεν ταιριάζουν. Και αν νομίζω ότι με τα διπλά μόρια των δυσπρόσιτων σώθηκα? Εμ και αυτό μόνο για φέτος. Και άν, γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο/νόμιμο ακόμα.
dimitra68 δεν καταλαβαινεις οτι ο νόμος ειναι νόμος ! Αν καποιος πηγαινει στις ραχουλες ξέροντας τον νομο δεν μπορει να ζηταει μετα τιποτα !
Οι νηπιαγωγοί δεν έχουν κάνει καμία προσφυγή ακόμα!!!!αυτα τα ασφαλιστικά εχει γινει απο άλλη ομάδα...
Θλίψη και αηδία για κάποιους ''καθηγητές'' και ''δασκάλους'' που μπαίνουν σε τάξη να μάθουν γράμματα τα Ελληνόπουλα ....Τέτοιου είδους πρέπει να τους ξεράσει το σύστημα,ελπίζω να γίνει κάποτε
στο τέλος θα καταλήξουμε να κάνουμε προσφυγές ο ένας στον άλλο ,και θα δουλέψουμε ...το πάσχα... ...και οι μονοι κερδισμένοι θα βγουν οι δικηγόροι...κατάντια...
το σχόλιο αναφέρεται σε πολλά ποστ πιο πίσω και όχι αυτής της σελίδαςαλλά τι νόημα έχει? θα πρέπει να συγκρατιέμαι και εγώ με το να ασχολούμε
κατάντια για μένα είναι το ότι δε κοιτιόμαστε ο καθένας ξεχωριστά στον καθρέπτη να πούμε κάποιες αλήθειες με τον εαυτό μας,ώστε να κάνουμε μόκο όταν θα έρθει η ώρα της σκληρής αλήθειας για όλους, θετική ή αρνητική ( ας βάλω και τον εαυτό μου μέσα που πάντα πηγαίνω με το σταυρό στο χέρι..)
http://nomikisimvouli.blogspot.gr/2012/01/blog-post_18.html Ο Νόμος (αστικός κώδικας) ορίζει ότι τα δικαιώματα, που παρέχει η νομοθεσία, πρέπει να ασκούνται σύμφωνα, με το σκοπό για τον οποίο θεσπίστηκαν και όπως επιβάλλουν η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη του μέσου ανθρώπου. Αν η άσκηση του δικαιώματος υπερβαίνει τα όρια αυτά, τότε χαρακτηρίζεται καταχρηστική και απαγορεύεται και έχει ως αποτέλεσμα την απόρριψη του αιτήματος για δικαστική προστασία του καταχρηστικώς ασκούμενου δικαιώματος. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι συνήθως ότι ο δικαιούχος επιδιώκει κάποιο άλλο σκοπό με τη συμπεριφορά του, κατά κανόνα εκδίκηση ή ταλαιπωρία του αντιδίκου και γενικά σκοπό, ο οποίος (πρεπει να) αποδοκιμάζεται από την έννομη τάξη, την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη της κοινωνίας μας.