0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Pd αν θέλεις μου απαντάς , ποσά χρόνια δουλεύεις σε δημόσιο σχολείο ;
το σχολείο οφείλει να έχει μια δομή και ένα σύστημα αξιολόγησης που θα ενθαρρύνει και θα επαινεί αυτούς που προσπαθούν και δουλεύουν. Το σχολείο πρέπει να περνά το μήνυμα ότι με την εργασία και την παραγωγή πάει μπροστά μια κοινωνία και ότι τίποτα δε χαρίζεται αλλά καταπατιέται με κόπο και προσωπική (και ομαδική) εργασία. Η "αυτόματη προαγωγή" του κου Λιάκου διδάσκει το ακριβώς αντίθετο...
Παμε τωρα γι'αυτον που δεν το'χει και θελει καθοδηγηση.Ποσοι εκπαιδευτικοι νοιαζονται γι'αυτον μεσα στην ταξη?ΟΥΔΕΙς...ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ...Εδω τωρα να ερθει το συστημα και νατου πει:Η αξιολογηση του εκπαιδευτικου εχει αμμεση συναρτηση με το μεσο ορο της επιδοσης των μαθητων του.Δουλευει η' δε δουλευει??ΙΔΟΥ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Όλη η σύγχρονη βιβλιογραφία αναιρεί την παραπάνω αντίληψη, ότι δηλαδή οι εξετάσεις σταχυολογούν τους ικανούς. Αντίθετα, έχει αποδειχτει με έρευνες ότι το ενιαίο τύπου σχολείου μέσω του μηχανισμού επιλογής των εξετάσεων επιβραβεύει όσους ήδη έχουν τίς δυνατότητες να δεχθούν την παιδεία (κυρίως ευνοεί παιδιά μικρομεσαίων & μεσαίων στρωμάτων - εμάς), ακομα και διαιωνίζει τις ανισοτητες μέσω των σχολών υψηλής ζήτησης. Ουσιαστικά, όσοι έχουν την μορφωτική κληρονομιά από γονείς - όχι τόσο την υλική, δεν είναι η φτώχεια το αίτιο- που μεταφράζεται σε μαθησιακή αυτοπεποίθηση, κίνητρα, στόχους κ.λπ. απολαμβάνουν τις ίσες ευκαιρίες, ενώ τα φτωχά στρώματα δεν έχουν πρόσβαση σε "καλές" σχολές και παραμένουν σε εργασίες υποβαθμισμένες. Γίνεται οι περισσοτεροι που ανήκουν σε μειονεκτούντες οικογένειες να είναι και αυτοί τεμπέληδες/ανίκανοι;; αναρωτήθηκαν οι επιστήμονες... Οι όποιες εξισορροπητικές παρεμβάσεις των θιασωτών της "αξιοκρατίας" (ενισχυτικές κλπ) είναι αναποτελεσματικές, καθώς στην ουσια παρέχεται μονο ισότητα πρόσβασης και σε κάθε βαθμίδα το παιδί μεταφέρει ίδιες ή και χειρότερες τις αρχικές ανισότητες.
Συμφωνώ με aspinoulas. Είναι λάθος να ρίχνουμε το φταίξιμο στον εκπαιδευτικό που είναι το τελευταίο πιόνι του συστήματος και λειτουργεί βάσει νόμων, εγκυκλίων κλπ. που τον περιορίζουν να δράσει. Όταν μιλάς γι΄αυτόν που δεν το χει και θέλει καθοδήγηση, τι εννοείς; Τον μαθητή με αδιάγνωστες μαθησιακές δυσκολίες; Τον μαθητή με διαγνωσμένες δυσκολίες, π.χ. ΔΕΠΥ, δυσλεξία, κλπ.; Πώς θα τον βοηθήσω όταν το κράτος δεν με έχει επιμορφώσει στον τομέα αυτό και πρέπει εγώ από την τσέπη μου να πληρώσω για σεμινάρια μόνο για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται; Τον μαθητή χωρίς κίνητρο για μάθηση; Πώς εγώ, αφού η οικογένειά του δεν τα κατάφερε, θα του προκαλέσω το κίνητρο για να μάθει αρχαία, π.χ.; Είναι αυτό δυνατόν; Και πού είναι οι ψυχολόγοι στα σχολεία ώστε να με συμβουλέψουν γι' αυτό ή να βοηθήσουν τον ίδιο τον μαθητή; Αναφέρω ενδεικτικά κάποια π.χ. για να δείξω ότι τα χέρια των εκπαιδευτικών είναι εν πολλοίς δεμένα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα γραφειοκρατικό και ανεπαρκές.
Σαν να λέμε pd η αξιολόγηση των μαθητών σου να κλείνει ή οχι το φροντιστήριο σου . Και μη μου πείς οτι έχεις μόνο καλούς μαθητές ! ούτε οτι αν δεν είσαι καλή θα κλείσεις γιατί και στα φροντιστήρια πάνε μαθητές ακόμα και αν δεν είναι καλά.