Άρση Μονιμότητας

[rublev]

Έχεις δίκιο φίλε μου……Κ όλοι φοβούνται και τρέμουν. Πάλι σαν κλασικοί Έλληνες κοιτάμε όμως όλοι τον εαυτούλη μας. Η Ελλάδα έχει περάσει στο παρελθόν δυσκολότερα χρόνια  και έχει έρθει ,είτε με τον σωστό είτε με τον λάθος τρόπο , πάλι στα ίσια της . Εάν είναι στην μοίρα μας να μας απολύσουν δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ίσως είναι και καλυτέρα  για την Ελλάδα  αλλά και για εμάς τους ίδιους ,γιατί δεν νομίζω ότι με 900 ευρώ θα μπορεί να ζήσει κάποιος σήμερα .Κουράγιο και αισιοδοξία …………..

Κοίτα,συμφωνώ ότι πραγματική ελευθερία σημαίνει η απαλλαγή από τον φόβο για τον εαυτούλη μας.
Αυτός ο φόβος μπορεί συχνά να καλύπτεται με το να κρύβεσαι στη μάζα για να ικανοποιήσεις το ατομικό σου συμφέρον.
Εδώ δηλαδή μπαίνουν κι άλλα ερωτήματα όπως ποιο είναι το κοινό συμφέρον,ποια η έννοια της δικαιοσύνης,τι σημαίνει αγάπη για την πατρίδα κτλ.
 
Τώρα,όσο για το εάν η Ελλάδα έρχεται πάντα στα ίσια της,χωρίς να θέλω να ανοίξω τέτοια συζήτηση,απλά να θυμίσω ότι ανατρέξαμε στη βοήθεια της τρόικα 182 χρόνια μετά τη ναυμαχία στο Ναυαρίνο.
Σαν πολλά χρόνια δεν είναι για να μην μπορούμε να διαχειριστούμε μόνοι μας την ευθύνη που συνιστά το να είσαι ελεύθερος;

[PDE ads]

μετά από τις περικοπές για αρχή το 3μηνο Οκτ-Νοεμ-Δεκ θα πληρώσετε την έκτακτη εισφορά;σκέφτομαι να στείλω στη δου το έντυπο άρνησης-αδυναμίας πληρωμής,

Όχι , το ειδοποιητήριο ήρθε αλλά πυρπολήθηκε πανηγυρικά κι έναν φίλο μου που σκέφτεται να την πληρώσει, τον απείλησα ότι θα του κόψω και την καλημέρα 

[dinateacher]

να του λες καλησπέρα τουλάχιστον.....
εμενα δε μου ηρθε....ας με ξεχασαν!!!!

[λιθοσφαιριστής]

Το να ζητάμε καμιά απόλυση στο δημόσιο,και μάλιστα την εποχή που οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθούν και έχουν ήδη απολυθεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,μου θυμίζει το αίτημα που ακουγόταν έως πρόσφατα για μαζικούς διορισμούς όλων όσοι βρίσκονται στους πίνακες.

Ας αυξηθούν τα δημόσια έσοδα λοιπόν.

[PDE ads]

[rublev]

Το να ζητάμε καμιά απόλυση στο δημόσιο,και μάλιστα την εποχή που οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθούν και έχουν ήδη απολυθεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,μου θυμίζει το αίτημα που ακουγόταν έως πρόσφατα για μαζικούς διορισμούς όλων όσοι βρίσκονται στους πίνακες.

Ας αυξηθούν τα δημόσια έσοδα λοιπόν.

Μόνο σε εμένα ήρθε η λυπητερή με την έκτακτη εισφορά και την αύξηση των κρατήσεων στον μισθό;
Η κυβέρνηση προς το παρόν αναβάλλει το μοιραίο αυξάνοντας τους φόρους σε όλους.

[martina]

Σχετικά με το αν θα εφαρμοστεί εργασιακή εφεδρεία στους εκπαιδευτικούς, ας θυμηθούμε τι είπε σχετικά η Υπουργός    (στο 12ο προς 13ο λεπτό της συνέντευξης)

scripta manent

Δεν μπορω να το ανοιξω . Για τι ακριβως μιλαει ;

[soul]

Σχετικά με το αν θα εφαρμοστεί εργασιακή εφεδρεία στους εκπαιδευτικούς, ας θυμηθούμε τι είπε σχετικά η Υπουργός    (στο 12ο προς 13ο λεπτό της συνέντευξης)

scripta manent

Δεν μπορω να το ανοιξω . Για τι ακριβως μιλαει ;

Αναφέρει ότι δεν τίθεται θεμα εφεδρείας στους εκπαιδευτικούς...

[martina]

Σχετικά με το αν θα εφαρμοστεί εργασιακή εφεδρεία στους εκπαιδευτικούς, ας θυμηθούμε τι είπε σχετικά η Υπουργός    (στο 12ο προς 13ο λεπτό της συνέντευξης)

scripta manent

Δεν μπορω να το ανοιξω . Για τι ακριβως μιλαει ;

Αναφέρει ότι δεν τίθεται θεμα εφεδρείας στους εκπαιδευτικούς...

Ευχαριστω για την πληροφορηση. Αλλα αυτα τα ειπε στις 9 του Σεμπτεβρη. Γιατι μου θυμιζει το : ¨και ο μηνας εχει εννια;¨

[cynop]

Απλως να προσθεσω οτι ο λογος της παρουσας ηγεσιας του υπουργειου παιδειας, σε καμια περιπτωση, δεν ειναι συμβολαιο. Αρκει να δειτε ποσες εξαγγελιες και υποσχεσεις ειχαν κανει για τους διορισμους των ετων που προηγηθηκαν μετα τον ΑΣΕΠ του 2008. Αλλα λεμε και αλλα κανουμε

[emnaypli]

Το να ζητάμε καμιά απόλυση στο δημόσιο,και μάλιστα την εποχή που οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθούν και έχουν ήδη απολυθεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,μου θυμίζει το αίτημα που ακουγόταν έως πρόσφατα για μαζικούς διορισμούς όλων όσοι βρίσκονται στους πίνακες.

Πολύ φοβάμαι ότι όπως με εκείνο το αίτημα,που λειτούργησε παραπλανητικά έτσι ώστε χιλιάδες αξιόλογων αναπληρωτών αυτή τη στιγμή να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση,ενώ οι πελάτες του κομματικού κράτους να απολαμβάνουν την ίδια στιγμή τη μονιμότητά τους,έτσι και τώρα ίσως φτάσουμε στο σημείο των μαζικών απολύσεων,όπου οι ίδιοι πελάτες θα τη βρουν την άκρη...

Μήπως κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε όταν μπορούμε να κερδίσουμε κάτι και όχι να ακολουθούμε μια στείρα αρνητική στάση απέναντι σε όλα;

Η παραπάνω σκέψη σίγουρα παραβλέπει τις πεποιθήσεις περί ανατροπής,λαικής επανάστασης κτλ.και βασίζεται στο τεράστιο δίλημμα ουτοπία ή πραγματισμός.Πριν πέσουν όλοι να με κατηγορήσουν για ενδοτισμό,να δηλώσω ότι ούτε εγώ γνωρίζω με σιγουριά ποια είναι η ορθή απάντηση (εάν υπάρχει αυτή...).

Απλά θέτω ένα ερώτημα,γιατί αισθάνομαι ότι κρυβόμαστε συχνά πίσω από το δάχτυλό μας λες και υπάρχουν θέματα ταμπού και γιατί φοβάμαι ότι,όπως και σε άλλες περιπτώσεις,ίσως φτάσει η ώρα που δεν θα μπορούμε πια να διαπραγματευθούμε τίποτα και θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πολύ χειρότερα πράγματα.

Να διαπραγματευθώ το φετινό διορισμό μου???  Δε θα ξέρουν από πού να κρυφτούν τότε.

[Landau]

Το να ζητάμε καμιά απόλυση στο δημόσιο,και μάλιστα την εποχή που οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθούν και έχουν ήδη απολυθεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,μου θυμίζει το αίτημα που ακουγόταν έως πρόσφατα για μαζικούς διορισμούς όλων όσοι βρίσκονται στους πίνακες.

Πολύ φοβάμαι ότι όπως με εκείνο το αίτημα,που λειτούργησε παραπλανητικά έτσι ώστε χιλιάδες αξιόλογων αναπληρωτών αυτή τη στιγμή να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση,ενώ οι πελάτες του κομματικού κράτους να απολαμβάνουν την ίδια στιγμή τη μονιμότητά τους,έτσι και τώρα ίσως φτάσουμε στο σημείο των μαζικών απολύσεων,όπου οι ίδιοι πελάτες θα τη βρουν την άκρη...

Μήπως κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε όταν μπορούμε να κερδίσουμε κάτι και όχι να ακολουθούμε μια στείρα αρνητική στάση απέναντι σε όλα;

Η παραπάνω σκέψη σίγουρα παραβλέπει τις πεποιθήσεις περί ανατροπής,λαικής επανάστασης κτλ.και βασίζεται στο τεράστιο δίλημμα ουτοπία ή πραγματισμός.Πριν πέσουν όλοι να με κατηγορήσουν για ενδοτισμό,να δηλώσω ότι ούτε εγώ γνωρίζω με σιγουριά ποια είναι η ορθή απάντηση (εάν υπάρχει αυτή...).

Απλά θέτω ένα ερώτημα,γιατί αισθάνομαι ότι κρυβόμαστε συχνά πίσω από το δάχτυλό μας λες και υπάρχουν θέματα ταμπού και γιατί φοβάμαι ότι,όπως και σε άλλες περιπτώσεις,ίσως φτάσει η ώρα που δεν θα μπορούμε πια να διαπραγματευθούμε τίποτα και θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πολύ χειρότερα πράγματα.

Χμμμ παρόμοια (ως προς τη λογική) με αυτήν την επιχειρηματολογία έχει π.χ. και ο Φώτης Κουβέλης (ο "δημοκρατικός αριστερός"), γνωστός κι ως "κρυφό δεκανίκι του πασοκ". Απλά το καταθέτω ως επισήμανση 

[rublev]

Το να ζητάμε καμιά απόλυση στο δημόσιο,και μάλιστα την εποχή που οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθούν και έχουν ήδη απολυθεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,μου θυμίζει το αίτημα που ακουγόταν έως πρόσφατα για μαζικούς διορισμούς όλων όσοι βρίσκονται στους πίνακες.

Πολύ φοβάμαι ότι όπως με εκείνο το αίτημα,που λειτούργησε παραπλανητικά έτσι ώστε χιλιάδες αξιόλογων αναπληρωτών αυτή τη στιγμή να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση,ενώ οι πελάτες του κομματικού κράτους να απολαμβάνουν την ίδια στιγμή τη μονιμότητά τους,έτσι και τώρα ίσως φτάσουμε στο σημείο των μαζικών απολύσεων,όπου οι ίδιοι πελάτες θα τη βρουν την άκρη...

Μήπως κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε όταν μπορούμε να κερδίσουμε κάτι και όχι να ακολουθούμε μια στείρα αρνητική στάση απέναντι σε όλα;

Η παραπάνω σκέψη σίγουρα παραβλέπει τις πεποιθήσεις περί ανατροπής,λαικής επανάστασης κτλ.και βασίζεται στο τεράστιο δίλημμα ουτοπία ή πραγματισμός.Πριν πέσουν όλοι να με κατηγορήσουν για ενδοτισμό,να δηλώσω ότι ούτε εγώ γνωρίζω με σιγουριά ποια είναι η ορθή απάντηση (εάν υπάρχει αυτή...).

Απλά θέτω ένα ερώτημα,γιατί αισθάνομαι ότι κρυβόμαστε συχνά πίσω από το δάχτυλό μας λες και υπάρχουν θέματα ταμπού και γιατί φοβάμαι ότι,όπως και σε άλλες περιπτώσεις,ίσως φτάσει η ώρα που δεν θα μπορούμε πια να διαπραγματευθούμε τίποτα και θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πολύ χειρότερα πράγματα.

Χμμμ παρόμοια (ως προς τη λογική) με αυτήν την επιχειρηματολογία έχει π.χ. και ο Φώτης Κουβέλης (ο "δημοκρατικός αριστερός"), γνωστός κι ως "κρυφό δεκανίκι του πασοκ". Απλά το καταθέτω ως επισήμανση 

Δύο από τους πέντε ψυχολογικούς μηχανισμούς αντίστασης στην αλλαγή των στάσεων,σύμφωνα με τον Freedman και τους συνεργάτες του (Social psychology Γ΄εκδ.,1978,σ.309-312) είναι:
α)Η χρήση των λογικών επιχειρημάτων
β)Η προσπάθεια εξευτελισμού ή εξύβρισης ή μείωσης του κύρους της πηγής.

Φοβάμαι συνάδελφε ότι έχεις υποπέσει στη δεύτερη περίπτωση,γιατί για εμένα αποτελεί ύβρη η σύνδεση των λεγομένων μου με οποιαδήποτε κομματική κατεύθυνση...
Αν είναι δυνατόν σε φόρουμ εκπ/κών να προσπαθούμε ακόμα να βάλουμε όλους τους ανθρώπους και τις απόψεις σε κουτάκια και κατηγορίες...Δεν καταλαβαίνουμε ότι προσβάλλουμε τον άλλο;Αυτά τα κάνουν το mega και άλλα καθεστωτικά μέσα.

Πιο έντιμη θεωρώ την τακτική της κατηγορηματικής απόρριψης από την/τον emnaypli.
Εκεί βέβαια θα χρειαστεί να συγκρουστείς με την υπόλοιπη κοινωνία (δεν είναι όλοι οι πολίτες δημόσιοι υπάλληλοι).

[Landau]

Yeah yeah.. μόνο που δεν συνέδεσα τα λεγόμενά σου με κομματική κατεύθυνση, αλλά απλά σχολίασα το ύφος των λεγομένων, που θυμίζουν άλλες πρακτικές. Αν δεν ήταν κατανοητό, λυπάμαι.

Και για να επανέλθουμε στο θέμα μας (ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ! Τα παρακάτω δεν αποτελούν σύνδεση κανενός με κανένα κόμμα  ):
Δυστυχώς ο σημερινός πολιτικός χώρος π.χ. της αντιπολίτευσης είναι γεμάτος από.. είτε λαϊκιστές, είτε από δουλοπαροίκους. Οι μεν πρώτοι, είναι ικανοί να υποσχεθούν εύηχα πράγματα που έχουν πλύνει εγκεφάλους αρκετών συμπολιτών (όπως π.χ. η άρση της μονιμότητας των δ.υ. και η αναγκαιότητα για μαζικές απολύσεις), οι δε δεύτεροι αρκούνται στο να επαναλαμβάνουν τις επικλήσεις για ήπιους τόνους, για συγκατάβαση και ηρεμία.
Και οι 2 κατηγορίες είναι επικίνδυνες.
Μιλάνε διάφοροι για άρση μονιμότητας, επαναλαμβάνουν σαν ρομπότ αναληθή στατιστικά στοιχεία (ακόμα και υπουργοί πέφτουν σε τέτοια παραπτώματα), και κανείς δεν αναφέρει γιατί το κράτος (και η κυβέρνηση) δεν μπορεί (ή δεν θέλει; ) να χειριστεί πιο αποτελεσματικά και προς όφελος του πολίτη και της χώρας εν γένει, το δυναμικό του δημοσίου.
Προφανώς, η γνωστή λύση "πονάει κεφάλι - κόψει κεφάλι" είναι πιο εύκολη για ορισμένους.

[panos2]

Το να ζητάμε καμιά απόλυση στο δημόσιο,και μάλιστα την εποχή που οι δημόσιες δαπάνες πρέπει να μειωθούν και έχουν ήδη απολυθεί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,μου θυμίζει το αίτημα που ακουγόταν έως πρόσφατα για μαζικούς διορισμούς όλων όσοι βρίσκονται στους πίνακες.

Πολύ φοβάμαι ότι όπως με εκείνο το αίτημα,που λειτούργησε παραπλανητικά έτσι ώστε χιλιάδες αξιόλογων αναπληρωτών αυτή τη στιγμή να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση,ενώ οι πελάτες του κομματικού κράτους να απολαμβάνουν την ίδια στιγμή τη μονιμότητά τους,έτσι και τώρα ίσως φτάσουμε στο σημείο των μαζικών απολύσεων,όπου οι ίδιοι πελάτες θα τη βρουν την άκρη...

Μήπως κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε όταν μπορούμε να κερδίσουμε κάτι και όχι να ακολουθούμε μια στείρα αρνητική στάση απέναντι σε όλα;

Η παραπάνω σκέψη σίγουρα παραβλέπει τις πεποιθήσεις περί ανατροπής,λαικής επανάστασης κτλ.και βασίζεται στο τεράστιο δίλημμα ουτοπία ή πραγματισμός.Πριν πέσουν όλοι να με κατηγορήσουν για ενδοτισμό,να δηλώσω ότι ούτε εγώ γνωρίζω με σιγουριά ποια είναι η ορθή απάντηση (εάν υπάρχει αυτή...).

Απλά θέτω ένα ερώτημα,γιατί αισθάνομαι ότι κρυβόμαστε συχνά πίσω από το δάχτυλό μας λες και υπάρχουν θέματα ταμπού και γιατί φοβάμαι ότι,όπως και σε άλλες περιπτώσεις,ίσως φτάσει η ώρα που δεν θα μπορούμε πια να διαπραγματευθούμε τίποτα και θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πολύ χειρότερα πράγματα.

Τι θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε με την σημερινή πολιτική εξουσία;
Να θεωρήσουμε δεδομένο τις απολύσεις στον δημόσιο τομέα και να απαιτήσουμε να γίνουν με ένα συγκεκριμένο και διαφανή τρόπο ίσως;

Πιο πάνω αναφέρεις πως πολλοί έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι σαν κομματικοί πελάτες (ευτυχώς στην εκπαίδευση αποτελούν μια θλιβερή μειοψηφία...) και πολύ σωστά συμπληρώνεις πως με την δεδομένη πολιτική κατάσταση θα γίνει πάλι με κομματικά κριτήρια  η όποια απόλυση. Τι να διαπραγματευτείς;
Ακούς και την κραυγή του Σαμαρά να απαιτεί να μην πειραχτούν οι δικοί του κομματικοί πελάτες, όχι γιατί νοιάζεται τόσο γι' αυτούς, αλλά γιατί θέλει να τους κάνει να αισθανθούν όμηροι του…
Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας θα δώσουν σκληρό αγώνα να κρατήσουν τον σκληρό πυρήνα των κομματικών πελατών τους.