1 στους 5 νέους 18-24 χωρίς δουλειά ή εκπαίδευση

[micdim]

Αναρωτιέσαι τι κάνει αυτό το ποσοστό...

2η η Ελλάδα στην ανεργία των νέων, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ - Tι επισημαίνει η υπουργός Παιδείας
Οι νέοι και οι νέες αδυνατούν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη της ανεργίας στη χώρα μας. Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ σταματούν τις σπουδές τους στο Λύκειο και δεν μπαίνουν ούτε σε προγράμματα κατάρτισης.

Η χώρα μας βρίσκεται στη 2η θέση, μετά την Ιταλία, στην ανεργία των νέων ηλικίας από 18 έως 24 ετών (άτομα που ούτε εργάζονται ούτε εκπαιδεύονται), με ποσοστό 22,3 %.

«Υπάρχει χάσμα ανάμεσα στις σπουδές και στην αγορά εργασίας», όπως επισημαίνει η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως σε δήλωσή της στον τηλεοπτικό σταθμό Star.

«Σχεδιάζουμε Πανεπιστήμια που θα έχουν σύνδεση με την αγορά εργασίας», αναφέρει επίσης η υπουργός Παιδείας.

Τονίζει ακόμη η κυρία Κεραμέως: «Κάνει εντύπωση πόσο χαμηλό ποσοστό ξένων φοιτητών έχουμε -μόνο 3% στις προπτυχιακές σπουδές και 1% στις μεταπτυχιακές ενώ σε άλλες χώρες τα ποσοστά αυτά είναι 8% και 25%. Εμείς έχουμε ένα σχέδιο που στοχεύει σε  Πανεπιστήμια με ξένους φοιτητές και καλύτερο βηματισμό στην αγορά εργασίας».

https://www.ethnos.gr/politiki/60620_kerameos-etsi-tha-xefygoyn-oi-neoi-apo-ton-efialti-tis-anergias-vid?amp

[PDE ads]

[harac]

Μία ακόμα ομάδα εν δυνάμει ανέργων , η οποία δεν φαίνεται στα επίσημα στοιχεία, είναι και των στρατευμένων.

[JURE]

Και θέλουν να δημιουργήσουν μια στρατιά "έξυπνων" κρατικοδίαιτων, φέρνοντας τους μυαλωμένους μετανάστες εντός. Πού είναι ποια οι τόσες δουλειές και μάλιστα καλοπληρωμένες και εμείς οι αδαείς δεν τις βλέπουμε!

[JURE]

Διόρθωση: το ποια είναι "πια". Συμπλήρωση: Οι μαθητές μας είναι εντελώς αποπροσανατολισμένοι κι έχουμε ευθύνη κι εμείς. Με τους υψηλούς βαθμούς χωρίς αντίκρισμα (δική μας δουλειά αποκλειστικά) δημιουργούμε προσδοκίες σε κάποια νέα άτομα και δεν τα βοηθάμε να στραφούν στην βελτίωση των πραγματικών τους δεξιοτήτων. Δεν είναι για όλους καλή λύση οι σπουδές και θα πρέπει να ενισχυθεί ο τεχνικός τομέας που οδηγεί πιο άμεσα στην εύρεση εργασίας.

[PDE ads]

[micdim]

Εδώ μιλάμε για άτομα που δεν κάνουν απολύτως τίποτα στην ζωή τους...Τρομακτικό...!!!
Και αυτό συνήθως οδηγεί στην Παραβατικότητα και τη αντικοινωνική συμπεριφορά την οποία βιώνει πρώτα το σπίτι...

Διόρθωση: το ποια είναι "πια". Συμπλήρωση: Οι μαθητές μας είναι εντελώς αποπροσανατολισμένοι κι έχουμε ευθύνη κι εμείς. Με τους υψηλούς βαθμούς χωρίς αντίκρισμα (δική μας δουλειά αποκλειστικά) δημιουργούμε προσδοκίες σε κάποια νέα άτομα και δεν τα βοηθάμε να στραφούν στην βελτίωση των πραγματικών τους δεξιοτήτων. Δεν είναι για όλους καλή λύση οι σπουδές και θα πρέπει να ενισχυθεί ο τεχνικός τομέας που οδηγεί πιο άμεσα στην εύρεση εργασίας.

[harac]

Διόρθωση: το ποια είναι "πια". Συμπλήρωση: Οι μαθητές μας είναι εντελώς αποπροσανατολισμένοι κι έχουμε ευθύνη κι εμείς. Με τους υψηλούς βαθμούς χωρίς αντίκρισμα (δική μας δουλειά αποκλειστικά) δημιουργούμε προσδοκίες σε κάποια νέα άτομα και δεν τα βοηθάμε να στραφούν στην βελτίωση των πραγματικών τους δεξιοτήτων. Δεν είναι για όλους καλή λύση οι σπουδές και θα πρέπει να ενισχυθεί ο τεχνικός τομέας που οδηγεί πιο άμεσα στην εύρεση εργασίας.

Ο κάθε ένας είναι καλός σε κάποιο αντικείμενο, αρκεί να το ανακαλύψει και να προσανατολιστεί   έγκαιρα. Θα έπρεπε να υπάρχει στα σχολεία και κάποιο μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού (ΣΕΠ βελτιωμένο και εκσυγχρονισμένο), το οποίο να βοηθά τα παιδιά να εντοπίσουν σε τι είναι καλοί και τι μπορούν να σπουδάσουν, ώστε να μη τρέφουν ψευδαισθήσεις. Όσο για τους μεγάλους αδικαιολόγητους βαθμούς, είναι μεγάλη πληγή στα γενικά λύκεια και συχνά μπαίνουν τόσο αβασάνιστα, με στόχο να σταματήσει η διαρροή των μαθητών στα ΕΠΑ.Λ.

[JURE]

Εις το όνομα του "καλού" των μαθητών, με το σύνθημα πρώτος ο μαθητής κ.α. τέτοια αστεία, οι καθηγητές βολεύτηκαν με τους ανέξοδους καλούς βαθμούς (1 στους 4 λέει έχει άριστα!!!!), χωρίς γκρίνιες και απειλές από μαθητές κι από γονείς, χωρίς να κοπιάσουν για την αξιολόγηση των μαθητών, γιατί φυσικά απαιτεί κόπο να θέτεις κριτήρια αξιολόγησης, να παρατηρείς τον κάθε μαθητή σε τάξεις των 27 παιδιών, να φροντίζεις να βοηθάς τον καθένα ξεχωριστά σε αυτό που έχει ανάγκη, να τους βάζεις όρια κι όλα αυτά τα σημαντικά του ρόλου ενός εκπαιδευτικού/ παιδαγωγού/ καθηγητού. Μαθητοπατέρες καθαρά και ξάστερα. Οι συγκρούσεις αποφεύγονται με ένα 18αράκι πόσω μάλλον με ένα 20αράκι. Κι αν βαφτίσεις τη βαθμολογία "ιδεολογική" (το υποστηρίζουν εκπαιδευτικοί αυτό το πράγμα!) σου επιτρέπεται να βαθμολογείς με κατώτερο το 16!
Ποιος βλέποντας ότι με το να φέρει απλώς το κορμί του καταφέρνει να έχει Μ.Ο. 17+ θα προσπαθήσει μετά για το οτιδήποτε στο σχολείο; Δίκιο έχουν τα παιδιά και δεν ανοίγουν βιβλίο. Ούτε ξέρουν πού τα χουν. Αφού δεν τους χρειάζονται. Αποτέλεσμα: δεν μαθαίνουν πώς να βελτιώνουν τον εαυτό τους. Σε μια ομάδα μπάσκετ το νιώθουν μένοντας στον πάγκο αν δεν προπονηθούν καλά (κι εκεί βέβαια κάποιοι λοξοί γονεί απειλούν...) στο σχολείο ΟΧΙ.
Έχουμε ΟΛΟΙ ευθύνη για την κατάντια του σχολείου δημόσιου και ιδιωτικού. ΟΛΟΙ εμείς και το Υπουργείο έχει τις λιγότερες. Εμείς είμαστε ελεύθεροι να λειτουργήσουμε. Και ιδού τα αποτελέσματα: αγράμματοι πτυχιούχοι!
Οι αναξιοκρατικές προσλήψεις συνεχίζουν τον φαύλο κύκλο...

[harac]

Όποιος τολμήσει να "σπάσει αυγά για να κάνει ομελέτα" θεωρείται "σκληρός" απέναντι στους μαθητές. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι εκπαιδευτικοί που έχουν υποστεί καταγγελίες από υποκινούμενους  μαθητές και αναφορές από γονείς, επειδή βαθμολογούν όπως θα έπρεπε.
Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να είναι εντελώς αποπροσανατολισμένα και να τρέφουν ψευδαισθήσεις.

[leon.]

Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Για μένα το πρόβλημα στα σχολειά ξεκινά απ' τη διττή φύση του δασκάλου ως βαθμολογητή. Ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς. Είναι σχιζοφρενικό ο διδάσκων να 'ναι και βαθμολογών. Απλά διότι η δεύτερη ιδιότητα δε συνάδει με την πρώτη. Και μάλιστα την υποσκάπτει την προδίδει την εξευτελίζει. Ο κάθε μαθητής έχει τις κλίσεις του. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει ν' αριστεύει σ' όλα να τα κυνηγά όλα να 'ναι υποχρεωμένος να τα παρακολουθεί όλα. Η μόνη συνέπεια τούτου είναι να χάνει έδαφος γνώσεις εμβάθυνση στο αντικείμενο της κλίσης του. Και να παπαγαλίζει. Σ' ένα άκρως επιβαρυντικό εφτάωρο με καθηγητές να μπαινοβγαίνουν στην αίθουσα κι έκαστος ν' απαγγέλει το δικό του ποίημα. Χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος. Κι οι εισαγωγικές να φύγουν απ' τα λύκεια και να παν στα πανεπιστήμια.

[harac]

Εδώ Leon21 μπαίνουμε στα χωράφια της αξιολόγησης, η οποία είναι μεγάλο θέμα και σηκώνει πολύ συζήτηση. Δεν μπορούν όλοι οι μαθητές να αξιολογούνται με τον ίδιο τρόπο, ούτε το ίδιο σε όλα τα μαθήματα. Σίγουρα χρειάζεται ένα περισσότερο ευέλικτο σύστημα που να μη δίνει έμφαση στην παπαγαλία. Θα μπορούσαν, επίσης,  να υπάρχουν περισσότερα μαθήματα επιλογής, ώστε οι μαθητές να εντοπίζουν ευκολότερα τις κλίσεις τους. Αλλά αυτό σημαίνει περισσότερες προσλήψεις, αίθουσες κλπ, οπότε πάλι κολλάει κάπου.
Τα Πανεπιστήμια πάλι δεν προθυμοποιούνται να σηκώσουν το βάρος των εισαγωγικών, ίσως διότι δεν έχουν τις κατάλληλες υποδομές για τόσους υποψήφιους, αλλά κάπου θα πρέπει να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς οι πανελλήνιες έχουν χρεοκοπήσει.

[JURE]

Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Για μένα το πρόβλημα στα σχολειά ξεκινά απ' τη διττή φύση του δασκάλου ως βαθμολογητή. Ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς. Είναι σχιζοφρενικό ο διδάσκων να 'ναι και βαθμολογών. Απλά διότι η δεύτερη ιδιότητα δε συνάδει με την πρώτη. Και μάλιστα την υποσκάπτει την προδίδει την εξευτελίζει. Ο κάθε μαθητής έχει τις κλίσεις του. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει ν' αριστεύει σ' όλα να τα κυνηγά όλα να 'ναι υποχρεωμένος να τα παρακολουθεί όλα. Η μόνη συνέπεια τούτου είναι να χάνει έδαφος γνώσεις εμβάθυνση στο αντικείμενο της κλίσης του. Και να παπαγαλίζει. Σ' ένα άκρως επιβαρυντικό εφτάωρο με καθηγητές να μπαινοβγαίνουν στην αίθουσα κι έκαστος ν' απαγγέλει το δικό του ποίημα. Χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος. Κι οι εισαγωγικές να φύγουν απ' τα λύκεια και να παν στα πανεπιστήμια.

Δεν έχεις άδικο. Ωστόσο με το σύστημα να είναι έτσι όπως είναι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να το υπηρετήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα και να δώσουν στον βαθμό την αξία που του αναλογεί. Ακριβώς επειδή δεν χρειάζεται το κάθε παιδί να είναι άριστο σε όλα δεν υπάρχει λόγος ψευδώς εσύ που το αξιολογείς να του φουσκώνεις τους βαθμούς.
Το ιδανικό σύστημα είναι ναι αυτό. Πανελλήνιες από ανεξάρτητη από τους διδάσκοντες αρχή (πώς θα γινόταν;) στο τέλος του γυμνασίου για έλεγχο των γνώσεων που προσέλαβε κανείς στις 3 τάξεις του. Για όσους συνεχίσουν πανελλήνιες για απολυτήριο και ανάλογα ο καθένας κρίνει σε ποια σχολή θα απευθυνθεί. Εξετάζεται από αυτή.
Για εμένα ως μαθητή πάντως πάντοτε οι βαθμοί ήταν ένας δείκτης. Τον αξιοποίησα σωστά και δεν έπεσα έξω. Αλλά με αξιολογούσαν και ορθά σε γενικές γραμμές. Για αυτό το λόγο οι βαθμοί στις πανελλήνιες ήταν πολύ κοντά σε ό.τι μου χαν βάλει οι καθηγητές μου.