Τραγικές καταστάσεις σε εξαθεσιο σχολείο της υπαίθρου

[georgina_]

εφριξα με αυτα που διάβασα! τι τραβάς κοπέλα μου!!! καλά ρε παιδιά γιατί τέτοιος ανταγωνισμός και κακία; ειδικά σε δημόσιο σχολείο.. κάτι τέτοια πίστευα ότι μόνο στα ιδιωτικά γίνονται. γιατί οι συνάδελφοι να θέλουν να της κάνουν τέτοιο κακό; από κόμπλεξ;  δεν τους πήρε τη θέση. αντί να είναι βοηθητικοί και ανθρώπινοι, της κάνουν το βίο αβίωτο. Λυπάμαι πολύ..

[PDE ads]

[erietta]

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην επαρχία. Τα έχω δει να συμβαίνουν με τα ίδια μου τα μάτια. Πάντα σε νεοδιόριστους όμως!!!! Τελικά στην δική μας περίπτωση η κοπέλα έφυγε στο τέλος της χρονιάς και έριξε μαύρη πέτρα, αφού πίσω από όλα κρυβόταν συνάδερφος που ξεσήκωνε τους ντόπιους!!! Τα ίδια λοιπόν και τώρα.
Κανένας δεν σε εμποδίζει να επικοινωνήσεις με τον συντονιστή εκπαιδευτικού έργου του νομού (τον παλιό σύμβουλο δηλαδή).
Μπορείς να μιλήσεις μαζί του για θέματα διεξαγωγής του μαθήματος, χωρίς να θεωρείται ότι παρακάμπτεις τον διευθυντή. Συνήθως αυτοί στέλνουν κάποια επιστολή και λένε: για όποια θέματα στείλτε μήνυμα ή επικοινωνήστε....Φυσικά έχω καταλάβει ότι από την μια λένε επικοινωνήστε, από την άλλη όμως δεν τους αρέσει να επικοινωνούμε.... Αλλά δεν χάνεις κάτι.

[apaloha]

Αρχικά να πω πως ότι γράψω δεν έχει καμία διάθεση κριτικής και ξερολίασης, απλά θα σου εκφράσω ανοικτά τις σκέψεις μου με ότι διάβασα, χωρίς να έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης του σχολείου σου, γιατί δεν είμαστε παρόντες. Δεν έχω διάθεση να θίξω κανέναν,  το τονίζω.
1. Δεν έπρεπε να μπεις σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με το διευθυντή (υπολογιστή, να μπει στο μάθημα σου κτλ). Εσύ δίνεις βήμα για ότι "παθαίνεις". Δηλαδή δεν είσαι υποχρεωμένη να πας δικό σου υπολογιστή στο σχολείο. Ούτε να δίνεις φωτοτυπίες. Όσο ζητάνε και δίνεις, τόσο θα ζητάνε περισσότερο και θα σε πατήσουν κάτω αν δεν πεις και πουθενά όχι. Φαίνεσαι ψαρωμένη και το εκμεταλλεύονται. Δυστυχώς είναι σύνηθες στα ελληνικά σχολεία.
2. Αν είσαι 100% σωστή στο μάθημα και στα παιδιά δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα όσο προβλήματα και να προσπαθούν να σου δημιουργήσουν οι όποιες κλίκες. Απλά θα προσπαθούν να σου σπάσουν τα νεύρα, αλλά θα μάθεις τρόπους να τους αντιμετωπίζεις.
3. Όσα περνάς (συγνώμη για αυτό που θα πω) είναι λόγω της απειρίας σου γενικότερα, όχι λόγω της απειρίας σου στην εκπαίδευση. Δεν έχεις μάθει μάλλον να χειρίζεσαι καταστάσεις και διενέξεις με ανθρώπους.
4. Λόγω του 3. φροντίζουμε να ενημερωνόμαστε σωστά για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας. Με βάση τους νόμους, με βάση τι ισχύει, όχι με βάση τι εφαρμόζει το κεφάλι του καθενός διευθυντή, γονέα, δασκάλου κτλ.
5. Μην εμπιστεύεσαι στο συγκεκριμένο περιβάλλον που βρίσκεσαι κανέναν. Ούτε το διευθυντή, ούτε την άλλη αναπληρώτρια. Αυτή μεταφέρει πράγματα, να είσαι σίγουρη.
6. Έχεις μπερδέψει μόνη σου πολύ το πράγμα συζητώντας με αιρετούς και πυσπε δεξιά και αριστερά που θα έπρεπε να ξέρεις ότι και αυτοί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι μία κλίκα. Όταν έχουμε ένα πρόβλημα κάνουμε ένα σχέδιο με συγκεκριμένα βήματα και το λύνουμε. Όχι πολύ κουτσομπολιό και όχι πολλά λόγια αλλά πράξεις.
7. Τέτοια προβλήματα στα δημοτικά υπάρχουν πολύ συχνά, απλά τις προηγούμενες χρονιές καθότι ήσουν παράλληλη δεν έβλεπες τι τραβάνε οι δάσκαλοι της τάξης με τους γονείς και τους άλλους συναδέλφους, ήταν πιο συγκεκριμένα τα πράγματα για εσένα και τώρα είδες την πραγματική διάσταση.  Δες το ως ένα "σχολείο" την φετινή χρονιά που θα μάθεις και εσύ πως να επιβιώνεις και να ανταπεξέρχεσαι σε τέτοιες καταστάσεις.
8. Στην ελληνική επαρχία στα σχολεία που είναι πολλοί ντόπιοι μόνιμοι είναι σύνηθες να έχουν ξεχάσει τι σημαίνει επαγγελματισμός. Οπότε είναι λογικό αν εσύ ως νέα δασκάλα έχεις όρεξη για δουλειά, έχεις προσόντα, κάνεις καλό μάθημα κτλ να προκαλείς την ζήλια των μόνιμων αλλά να μην σκέφτονται  πως να βελτιωθούν αυτοί αλλά πως να σαμποτάρουν εσένα. Έτσι λοιπόν, για να αποφεύγεις τις λούμπες που σου στήνουν, μία λύση πιο ανώδυνη υπάρχει πουλάς τρέλα, δούλεμα και κάνεις κανονικά την δουλειά σου. Δηλαδή μην μπαίνεις σε διαδικασία να απαντάς με ειρωνείες στα ειρωνικά τους σχόλια. Πας κάνεις σωστά την δουλειά σου, τυπική στις υποχρεώσεις σου και μην κάθεσαι και αναλώνεσαι σε συζητήσεις καφενείου στο σχολείο, γιατί έτσι μπερδεύονται τα πράγματα. Αν πάνε κάπου να στην φέρουν (επειδή έχεις φροντίσει να είσαι σωστή) απαντάς με βάση την εκάστοτε εγκύκλιο και τέλος. Απλά αν και εσύ δεν είσαι 100% οκ σε όλα αυτό δεν μπορείς να το κάνεις.
9. Κακώς μπήκες στη διαδικασία να ακούσεις από το διευθυντή τι παράπονα είχαν μεταφέρει οι γονείς. Έπρεπε να του πεις "Πείτε σε αυτούς που σας τηλεφώνησαν και έκαναν παράπονα να με βρουν αυτοπροσώπως τις τάδε ώρες που έχουμε ορίσει για τους γονείς και να τα συζητήσουν μαζί μου". Μπήκες σε διαδικασία χαλασμένο τηλέφωνο. Προσωπικά πιστεύω ότι αν επέμενες να έρθουν να στα πουν από κοντά οι γονείς (ξεχωριστά του κάθε παιδιού) θα έβλεπες ότι δεν θα ερχόταν κανένας και αν έρχονταν θα ξεμπροστιάζονταν τι έχει παιχτεί ως παρασκήνιο. Μπήκες για εμένα εξ αρχής σε μία λάθος διαδικασία.
10. Το φύγε με βελτίωση που λέτε εμπεριέχει και αυτό το ρίσκο του, μπορεί να πάει σε καλύτερα μπορεί και σε χειρότερα. Και ούτε είναι λύση αν τα βρίσκουμε δύσκολα να το βάζουμε στα πόδια.
11. Σπάνια θα πετύχεις συντονιστή εκπαιδευτικού έργου να επιτελεί σωστά το ρόλο του, οπότε πολυ φοβάμαι ότι δεν θα βγάλεις άκρη έτσι.
12. Όλοι έχουμε περάσει ανάλογες καταστάσεις. Οπλίσου με υπομονή, αδιαφορία και μην δίνεις ούτε τροφή, ούτε βήμα, ούτε αέρα σε κανένα "συνάδελφο" ή διευθυντή να επεμβαίνει στα χωράφια σου, αρκεί να φροντίζεις να είσαι τυπική και εργατική.

[mariapanag]

Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην επαρχία. Τα έχω δει να συμβαίνουν με τα ίδια μου τα μάτια. Πάντα σε νεοδιόριστους όμως!!!! Τελικά στην δική μας περίπτωση η κοπέλα έφυγε στο τέλος της χρονιάς και έριξε μαύρη πέτρα, αφού πίσω από όλα κρυβόταν συνάδερφος που ξεσήκωνε τους ντόπιους!!! Τα ίδια λοιπόν και τώρα.
Κανένας δεν σε εμποδίζει να επικοινωνήσεις με τον συντονιστή εκπαιδευτικού έργου του νομού (τον παλιό σύμβουλο δηλαδή).
Μπορείς να μιλήσεις μαζί του για θέματα διεξαγωγής του μαθήματος, χωρίς να θεωρείται ότι παρακάμπτεις τον διευθυντή. Συνήθως αυτοί στέλνουν κάποια επιστολή και λένε: για όποια θέματα στείλτε μήνυμα ή επικοινωνήστε....Φυσικά έχω καταλάβει ότι από την μια λένε επικοινωνήστε, από την άλλη όμως δεν τους αρέσει να επικοινωνούμε.... Αλλά δεν χάνεις κάτι.

Α μπράβο. Γι αυτό μίλησα για στημένα πράγματα. Κάνει μπαμ ότι ντόπιος/οι εκπαιδευτικοι που θεωρούν το σχολείο τσιφλίκι τους κρύβονται από πίσω. Και ξέρω και ποιος/οι είναι. Σίγουρα η μία που κάνει ιδιαίτερα σε μαθητή μου και ένας 60+ που του έβαλα πάγο στα σαχλό αστεία. Το θέμα είναι άλλο. Φοβάμαι μην στήσουν κανένα χοντροτερο σκηνικό και αντε να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Γιατί όπως το ποτήρι νερό στη τάξη το βάφτισαν λεμονάδα, εύκολα μπορεί να βαφτίσουν το κρέας ψάρι για ανύπαρκτο λόγο.

[PDE ads]

[dimi94]

Θα έλεγα σε πρώτη φάση να απευθυνθείς στον συνδικαλιστικό φορέα των εκπαιδευτικών που εκπροσωπεί την περιφέρεια σχολείων στην οποία υπάγεται το σχολείο στο οποίο δυστυχώς δουλεύεις κι αν βρεις και κάποιον αιρετό, ακόμα καλύτερα. Το δεύτερο, εφόσον δε βρεις άκρη, (γιατί κακά τα ψέματα, υπάρχει και μια μορφή αλληλοκάλυψης των συναδέλφων,αντίστοιχη  με την πολιτική παράταξη που συνήθως εκπροσωπείται), στον συντονιστή εκπαιδευτικού έργου και αμέσως μετά κατ ευθείαν στον προϊστάμενο εκπαίδευσης.Αυτό ονομάζεται εργασιακό μπούλινγκ- ή mobbing αγγλιστί- και δυστυχώς είναι μία από τα  μειονεκτήματα  που υπάρχουν σε μία επαρχιακή πόλη ή χωριό όταν δουλεύουν αναπληρωτές ή νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί.

[mariapanag]

Αρχικά να πω πως ότι γράψω δεν έχει καμία διάθεση κριτικής και ξερολίασης, απλά θα σου εκφράσω ανοικτά τις σκέψεις μου με ότι διάβασα, χωρίς να έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης του σχολείου σου, γιατί δεν είμαστε παρόντες. Δεν έχω διάθεση να θίξω κανέναν,  το τονίζω.
1. Δεν έπρεπε να μπεις σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με το διευθυντή (υπολογιστή, να μπει στο μάθημα σου κτλ). Εσύ δίνεις βήμα για ότι "παθαίνεις". Δηλαδή δεν είσαι υποχρεωμένη να πας δικό σου υπολογιστή στο σχολείο. Ούτε να δίνεις φωτοτυπίες. Όσο ζητάνε και δίνεις, τόσο θα ζητάνε περισσότερο και θα σε πατήσουν κάτω αν δεν πεις και πουθενά όχι. Φαίνεσαι ψαρωμένη και το εκμεταλλεύονται. Δυστυχώς είναι σύνηθες στα ελληνικά σχολεία.
2. Αν είσαι 100% σωστή στο μάθημα και στα παιδιά δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα όσο προβλήματα και να προσπαθούν να σου δημιουργήσουν οι όποιες κλίκες. Απλά θα προσπαθούν να σου σπάσουν τα νεύρα, αλλά θα μάθεις τρόπους να τους αντιμετωπίζεις.
3. Όσα περνάς (συγνώμη για αυτό που θα πω) είναι λόγω της απειρίας σου γενικότερα, όχι λόγω της απειρίας σου στην εκπαίδευση. Δεν έχεις μάθει μάλλον να χειρίζεσαι καταστάσεις και διενέξεις με ανθρώπους.
4. Λόγω του 3. φροντίζουμε να ενημερωνόμαστε σωστά για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας. Με βάση τους νόμους, με βάση τι ισχύει, όχι με βάση τι εφαρμόζει το κεφάλι του καθενός διευθυντή, γονέα, δασκάλου κτλ.
5. Μην εμπιστεύεσαι στο συγκεκριμένο περιβάλλον που βρίσκεσαι κανέναν. Ούτε το διευθυντή, ούτε την άλλη αναπληρώτρια. Αυτή μεταφέρει πράγματα, να είσαι σίγουρη.
6. Έχεις μπερδέψει μόνη σου πολύ το πράγμα συζητώντας με αιρετούς και πυσπε δεξιά και αριστερά που θα έπρεπε να ξέρεις ότι και αυτοί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι μία κλίκα. Όταν έχουμε ένα πρόβλημα κάνουμε ένα σχέδιο με συγκεκριμένα βήματα και το λύνουμε. Όχι πολύ κουτσομπολιό και όχι πολλά λόγια αλλά πράξεις.
7. Τέτοια προβλήματα στα δημοτικά υπάρχουν πολύ συχνά, απλά τις προηγούμενες χρονιές καθότι ήσουν παράλληλη δεν έβλεπες τι τραβάνε οι δάσκαλοι της τάξης με τους γονείς και τους άλλους συναδέλφους, ήταν πιο συγκεκριμένα τα πράγματα για εσένα και τώρα είδες την πραγματική διάσταση.  Δες το ως ένα "σχολείο" την φετινή χρονιά που θα μάθεις και εσύ πως να επιβιώνεις και να ανταπεξέρχεσαι σε τέτοιες καταστάσεις.
8. Στην ελληνική επαρχία στα σχολεία που είναι πολλοί ντόπιοι μόνιμοι είναι σύνηθες να έχουν ξεχάσει τι σημαίνει επαγγελματισμός. Οπότε είναι λογικό αν εσύ ως νέα δασκάλα έχεις όρεξη για δουλειά, έχεις προσόντα, κάνεις καλό μάθημα κτλ να προκαλείς την ζήλια των μόνιμων αλλά να μην σκέφτονται  πως να βελτιωθούν αυτοί αλλά πως να σαμποτάρουν εσένα. Έτσι λοιπόν, για να αποφεύγεις τις λούμπες που σου στήνουν, μία λύση πιο ανώδυνη υπάρχει πουλάς τρέλα, δούλεμα και κάνεις κανονικά την δουλειά σου. Δηλαδή μην μπαίνεις σε διαδικασία να απαντάς με ειρωνείες στα ειρωνικά τους σχόλια. Πας κάνεις σωστά την δουλειά σου, τυπική στις υποχρεώσεις σου και μην κάθεσαι και αναλώνεσαι σε συζητήσεις καφενείου στο σχολείο, γιατί έτσι μπερδεύονται τα πράγματα. Αν πάνε κάπου να στην φέρουν (επειδή έχεις φροντίσει να είσαι σωστή) απαντάς με βάση την εκάστοτε εγκύκλιο και τέλος. Απλά αν και εσύ δεν είσαι 100% οκ σε όλα αυτό δεν μπορείς να το κάνεις.
9. Κακώς μπήκες στη διαδικασία να ακούσεις από το διευθυντή τι παράπονα είχαν μεταφέρει οι γονείς. Έπρεπε να του πεις "Πείτε σε αυτούς που σας τηλεφώνησαν και έκαναν παράπονα να με βρουν αυτοπροσώπως τις τάδε ώρες που έχουμε ορίσει για τους γονείς και να τα συζητήσουν μαζί μου". Μπήκες σε διαδικασία χαλασμένο τηλέφωνο. Προσωπικά πιστεύω ότι αν επέμενες να έρθουν να στα πουν από κοντά οι γονείς (ξεχωριστά του κάθε παιδιού) θα έβλεπες ότι δεν θα ερχόταν κανένας και αν έρχονταν θα ξεμπροστιάζονταν τι έχει παιχτεί ως παρασκήνιο. Μπήκες για εμένα εξ αρχής σε μία λάθος διαδικασία.
10. Το φύγε με βελτίωση που λέτε εμπεριέχει και αυτό το ρίσκο του, μπορεί να πάει σε καλύτερα μπορεί και σε χειρότερα. Και ούτε είναι λύση αν τα βρίσκουμε δύσκολα να το βάζουμε στα πόδια.
11. Σπάνια θα πετύχεις συντονιστή εκπαιδευτικού έργου να επιτελεί σωστά το ρόλο του, οπότε πολυ φοβάμαι ότι δεν θα βγάλεις άκρη έτσι.
12. Όλοι έχουμε περάσει ανάλογες καταστάσεις. Οπλίσου με υπομονή, αδιαφορία και μην δίνεις ούτε τροφή, ούτε βήμα, ούτε αέρα σε κανένα "συνάδελφο" ή διευθυντή να επεμβαίνει στα χωράφια σου, αρκεί να φροντίζεις να είσαι τυπική και εργατική.

Σωστός σε πολλά που γράφεις. Για το διευθυντή του τα είπα στο περίπου όπως τα λες και μου είπε δείξε μου εμπιστοσύνη, έχω 30 χρόνια στην εκπαίδευση κλπ. Δεν βγαίνει τίποτα με κόντρα και θα πάνε στη διεύθυνση αλλιώς και δεν θα είναι καλό να ακουστεί το όνομά σου κλπ. Κάνε αυτά που θέλουν και τέλος αν ξαναπαρουν θα τους πει ότι είστε απλά εμπαθείς, λέει και θα λυθεί. Κατάλαβε και αυτός ότι κάποιος συνάδελφος μου την έστησε και μου είπε να μην το κουβεντιασω με κανέναν, διότι είναι δύσκολο να καρφωθεί κάποιος. Συμφωνώ, λάθος που μιλάω με την συνάδελφο αναπληρώτρια αλλά είναι ο, τι πιο κοντινό εκεί μέσα. Δεν μπορώ να ξέρω τι τους λέει γιατί και εκείνη τους κακολογει και επιθυμεί βελτίωση. Σίγουρα δεν της αρέσει. Βέβαια στο χωριό έχει εξοχικό. Δεν είναι εντελώς άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Το δεν ξέρεις να τους χειρίζεσαι ισχύει, διότι δεν έχω καθόλου διπλωματικό χαρακτήρα. Αν είμαι ερωτευμένη φαίνεται, λυπημένη φαίνεται. Απλώς σε περιβάλλοντα που δεν με χωράνε πηγαίνω τυπικά, έχω τις απολύτως επαγγελματικες σχέσεις, κάνω τη δουλειά μου και φεύγω. Γνωρίζω ότι στην εποχή μας ή έλλειψη διπλωματίας ισοδυναμεί με κακούργημα. Αλλά έχω καθαρό βλέμμα, ψυχή κλπ και εκπέμπεται το συναίσθημα που έχω. Δεν μπορώ να το κρύψω με τρελιτσα.

[Νησάκι]

Επειδή είσαι αναπληρώτρια και όχι μόνιμη βάστα ως έσχατη λύση την παραίτηση!!!
Σε καταλαβαίνω....
Ως μόνιμη μου έχουν τύχει πολλές περιπτώσεις συκοφαντίας από μεγάλους συναδέρφους ή γονείς ή παιδιά που δεν τους άρεσαν οι βαθμοί... Έχουν έρθει φορές που είπα αν δεν ήμουν μόνιμη θα είχα παραιτηθεί!!!

Οι μόνιμοι βέβαια γνωρίζουμε τα σχολεία του τόπου μας και μετά από μια μακροχρόνια γύρα καταλήγουμε σε σχολείο που κάπως να μας αναπαύει καλύτερα... Πάντα κοιτάμε τα καλά. Π.χ. ο καλός διευθυντής είναι κεφάλαιο για ένα σχολείο και μπορεί να σε προστατεύσει από γονείς κ.α.

Μη πεις στους γονείς κατάμουτρα ότι έχουν ζήλια και ας είσαι σίγουρη γι' αυτό... Θα σε φάνε ζωντανή. Μη θίγεις κανένα. Ζήτα να μιλήσεις προσωπικά με τους γονείς αν νομίζεις ότι μπορείς να κρατήσεις την ψυχραιμία σου.

Τέλος κάνε την προσευχή σου και μπορεί να έρθει και ένα λοκνταουν στα σχολεία...

[mit]

Εικόνες της γενικότερης ΠΑΡΑΚΜΗΣ που ζει εδώ και χρόνια η χώρα...γιατί να αποτελεί εξαίρεση η εκπαίδευση...?

Ως μόνιμη μου έχουν τύχει πολλές περιπτώσεις συκοφαντίας από μεγάλους συναδέρφους ή γονείς ή παιδιά που δεν τους άρεσαν οι βαθμοί... Έχουν έρθει φορές που είπα αν δεν ήμουν μόνιμη θα είχα παραιτηθεί!!!

[apaloha]

Δεν μίλησα για διπλωματία, ούτε για τρελίτσα (μίλησα για τρέλα και αδιαφορία). Άλλα πράγματα σου είπα, ίσως να μην τα εξέφρασα εγώ σωστά. Εγώ μίλησα να πατάς στα πόδια σου φροντίζοντας να είσαι 100% σωστή. Μίλησα να μην μπλέκεις στο γνωστό κουτσομπολιό των εκπαιδευτικών.
Έχω μία αίσθηση (καθαρά από ότι γράφεις) ότι προσπάθησες να τους πουλήσεις εξυπνάδα (ίσως και άθελά σου, ίσως και λόγω χαρακτήρα, ίσως και ότι θες να απαντάς σε κάθε χαζομάρα που ακούς στα γραφεία του σχολείου). Δεν λέω ότι έχουν δίκιο, έχουν άδικο αν είναι όπως τα λες. Απλά αυτοί βάζουν το μπαρούτι και εσύ την φωτιά.
Την αναπληρώτρια μην την εμπιστεύεσαι, ειδικά αυτή. Κάθεστε μαζί και τους θάβετε και μετά αυτή τα λέει όπως τα θέλει. Κοντινούς στο σχολείο και σε κάθε σχολείο θα βρεις  ελάχιστους. Θα είναι μόνο αυτοί που θα έχεις σχέση ουσιαστική και μετά από δυο-τρια-πέντε κτλ χρόνια που θα είστε σε άλλα μέρη ο καθένας.
Εμπιστοσύνη για ποιο λόγο να έχεις στον διευθυντή; είναι πατέρας σου; είναι άντρας σου; μόνη σου λες ότι τον κάνουν ότι θέλουν οι ντόπιοι, αρά πως να του έχεις εμπιστοσύνη; αυτός δεν είναι άνθρωπος; πως είσαι σίγουρη ότι δεν εξυπηρετεί κάποιους ανθρώπους ή κάποιους σκοπούς;
Το να φαίνεται στο ύφος μας ότι δεν μας αρέσει το εργασιακό περιβάλλον μας είναι κάτι που δεν μπορούμε να κρύψουμε, το να λέμε στους άλλους κατάμουτρα ότι δεν τους γουστάρουμε και δεν συμφωνούμε με αυτά που λένε είναι άλλο πράγμα. Εγώ σου λέω απλά ότι δεν χρειάζεται καν να μπαίνεις στην διαδικασία να ακούς τι λένε οι άλλοι. Κάνε τη δουλειά σου, μην μπαίνεις σε διαπραγματεύσεις και άσε τα πηγαδάκια. Δεν σημαίνει ότι αν δεν κάθεσαι να ακούς την χαζομάρα καθενός στο γραφείο οτι δεν έχεις καθαρό βλέμμα, σημαίνει ότι δεν αντέχεις την μ@#%$$%. Αλλά η solo "καριέρα" στο σχολείο είναι δύσκολος δρόμος. Μονόδρομος όμως όταν βιώνεις τέτοιες καταστάσεις. Όλοι αναζητάνε ομάδα. Μπορείς να είσαι μία ομάδα μόνη σου αρκεί να πατάς στα πόδια σου. Καλό είναι να έχουμε και καλές διαπροσωπικές σχέσεις στο σχολείο και να εχουμε και φιλικές, αν όμως δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει αυτό, τότε έχουμε τυπικές επαγγελματικές σχέσεις και το παίρνουμε απόφαση ότι θα είμαστε μόνοι μας ακόμη και 800 χλμ (ή μίλια) μακριά από το σπίτι μας
(Στα λέω αυτά έχοντας κάνει με πολλούς τρελούς διευθυντές και συναδέλφους και επιβίωσα)

[mariapanag]

Δεν μίλησα για διπλωματία, ούτε για τρελίτσα (μίλησα για τρέλα και αδιαφορία). Άλλα πράγματα σου είπα, ίσως να μην τα εξέφρασα εγώ σωστά. Εγώ μίλησα να πατάς στα πόδια σου φροντίζοντας να είσαι 100% σωστή. Μίλησα να μην μπλέκεις στο γνωστό κουτσομπολιό των εκπαιδευτικών.
Έχω μία αίσθηση (καθαρά από ότι γράφεις) ότι προσπάθησες να τους πουλήσεις εξυπνάδα (ίσως και άθελά σου, ίσως και λόγω χαρακτήρα, ίσως και ότι θες να απαντάς σε κάθε χαζομάρα που ακούς στα γραφεία του σχολείου). Δεν λέω ότι έχουν δίκιο, έχουν άδικο αν είναι όπως τα λες. Απλά αυτοί βάζουν το μπαρούτι και εσύ την φωτιά.
Την αναπληρώτρια μην την εμπιστεύεσαι, ειδικά αυτή. Κάθεστε μαζί και τους θάβετε και μετά αυτή τα λέει όπως τα θέλει. Κοντινούς στο σχολείο και σε κάθε σχολείο θα βρεις  ελάχιστους. Θα είναι μόνο αυτοί που θα έχεις σχέση ουσιαστική και μετά από δυο-τρια-πέντε κτλ χρόνια που θα είστε σε άλλα μέρη ο καθένας.
Εμπιστοσύνη για ποιο λόγο να έχεις στον διευθυντή; είναι πατέρας σου; είναι άντρας σου; μόνη σου λες ότι τον κάνουν ότι θέλουν οι ντόπιοι, αρά πως να του έχεις εμπιστοσύνη; αυτός δεν είναι άνθρωπος; πως είσαι σίγουρη ότι δεν εξυπηρετεί κάποιους ανθρώπους ή κάποιους σκοπούς;
Το να φαίνεται στο ύφος μας ότι δεν μας αρέσει το εργασιακό περιβάλλον μας είναι κάτι που δεν μπορούμε να κρύψουμε, το να λέμε στους άλλους κατάμουτρα ότι δεν τους γουστάρουμε και δεν συμφωνούμε με αυτά που λένε είναι άλλο πράγμα. Εγώ σου λέω απλά ότι δεν χρειάζεται καν να μπαίνεις στην διαδικασία να ακούς τι λένε οι άλλοι. Κάνε τη δουλειά σου, μην μπαίνεις σε διαπραγματεύσεις και άσε τα πηγαδάκια. Δεν σημαίνει ότι αν δεν κάθεσαι να ακούς την χαζομάρα καθενός στο γραφείο οτι δεν έχεις καθαρό βλέμμα, σημαίνει ότι δεν αντέχεις την μ@#%$$%. Αλλά η solo "καριέρα" στο σχολείο είναι δύσκολος δρόμος. Μονόδρομος όμως όταν βιώνεις τέτοιες καταστάσεις. Όλοι αναζητάνε ομάδα. Μπορείς να είσαι μία ομάδα μόνη σου αρκεί να πατάς στα πόδια σου. Καλό είναι να έχουμε και καλές διαπροσωπικές σχέσεις στο σχολείο και να εχουμε και φιλικές, αν όμως δεν φαίνεται να μπορεί να γίνει αυτό, τότε έχουμε τυπικές επαγγελματικές σχέσεις και το παίρνουμε απόφαση ότι θα είμαστε μόνοι μας ακόμη και 800 χλμ (ή μίλια) μακριά από το σπίτι μας
(Στα λέω αυτά έχοντας κάνει με πολλούς τρελούς διευθυντές και συναδέλφους και επιβίωσα)

Ακριβώς αυτό κάνω. Μια καλημέρα και τέλος. Από την αρχή. Κατάλαβα ότι δεν ταιριάζουμε και από το να έχω αντιδικιες κάνω απλά τη δουλειά μου και φεύγω. Δεν κατάλαβες ένας λόγος που με κατηγορούν είναι αυτός ότι δεν έχω πολλά πολλά. Μέχρι και το ότι δεν νοίκιασα στο χωριό αλλά αλλού κατεκριναν μπροστά μου χωρίς να μιλήσω. Ακριβώς το αντίθετο. Δεν συμμετέχω ούτε τώρα ούτε στις αρχές σε κανένα κουτσομπολιό. Εγώ μαζί σου να κόψω και το υλικό που τους δίνω και τον υπολογιστή κλπ. Και να αφιερωθω μόνο στα σχολικά βιβλία. Εκεί να δεις τι έχει να γίνει. Θα μου πεις ας γίνει. Σωστό. Και ο διευθυντής τους μόνιμους καλύπτει γιατί τους φοβάται. Αν ο διευθυντής του πω ότι εγώ θα συνεχίσω όπως θεωρώ και είναι και πολλά αυτά που ήδη κανω(έξτρα υλικό, υπολογιστή δικό μου) θα αρχίσει τις απειλές. Οι άλλες οι μητέρες θα πάνε στη διεύθυνση λέγοντας τα ψέμματα πέρα από το άκουσον άκουσον δεν έχει ροή το μάθημα που κάνει κλπ. Και θα γυρίσει να μου πει δεν με άκουσες φατα. Η πλάκα είναι ότι οι μόνιμοι που έκαναν την δουλειά, θέλουν να πάω να τους παρακαλέσω να μου το λύσουν. Γι αυτό άρχισαν τα τρέχει κάτι να βοηθήσω κλπ. Είναι και... Καρφώνονται μόνοι τους. Και μιλάμε ηλικίες 50,60, +. Έχουμε από 35 έως 25 σχεδόν χρόνια διαφοράς.

[lzdg]

Μένω άφωνος με το πόσο αλήτες είναι κάποιοι μόνιμοι (συναδέλφους δεν τους λέω). Και άνανδροι επίσης για να συμπεριφέρονται έτσι σε μια νέα συνάδελφο. Σε ανάλογη περίπτωση, χωρίς να εμπλέκονται όμως οι γονείς, απάντησα με τσαμπουκά του στυλ "όλοι σας και μόνος μου", ζήτησα όμως και τη βοήθεια του συντονιστή, ο οποίος όντως με βοήθησε. Γνώμη μου είναι να ζητήσεις βοήθεια από όπου μπορείς: συντονιστή, τοπικό σύλλογο, διευθυντή. Δεν μπορεί, λίγη τσίπα θα πρέπει να υπάρχει από κάποιον για να σε βοηθήσει. Και συχνά η συμπεριφορά τέτοιων λαμόγιων είναι γνωστή γιατί έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Ζήτα βοήθεια, μην παλεύεις μόνη σου, είναι πολύ ψυχοφθόρο!

[apaloha]

Ακριβώς αυτό κάνω. Μια καλημέρα και τέλος. Από την αρχή. Κατάλαβα ότι δεν ταιριάζουμε και από το να έχω αντιδικιες κάνω απλά τη δουλειά μου και φεύγω. Δεν κατάλαβες ένας λόγος που με κατηγορούν είναι αυτός ότι δεν έχω πολλά πολλά. Μέχρι και το ότι δεν νοίκιασα στο χωριό αλλά αλλού κατεκριναν μπροστά μου χωρίς να μιλήσω. Ακριβώς το αντίθετο. Δεν συμμετέχω ούτε τώρα ούτε στις αρχές σε κανένα κουτσομπολιό. Εγώ μαζί σου να κόψω και το υλικό που τους δίνω και τον υπολογιστή κλπ. Και να αφιερωθω μόνο στα σχολικά βιβλία. Εκεί να δεις τι έχει να γίνει. Θα μου πεις ας γίνει. Σωστό. Και ο διευθυντής τους μόνιμους καλύπτει γιατί τους φοβάται. Αν ο διευθυντής του πω ότι εγώ θα συνεχίσω όπως θεωρώ και είναι και πολλά αυτά που ήδη κανω(έξτρα υλικό, υπολογιστή δικό μου) θα αρχίσει τις απειλές. Οι άλλες οι μητέρες θα πάνε στη διεύθυνση λέγοντας τα ψέμματα πέρα από το άκουσον άκουσον δεν έχει ροή το μάθημα που κάνει κλπ. Και θα γυρίσει να μου πει δεν με άκουσες φατα. Η πλάκα είναι ότι οι μόνιμοι που έκαναν την δουλειά, θέλουν να πάω να τους παρακαλέσω να μου το λύσουν. Γι αυτό άρχισαν τα τρέχει κάτι να βοηθήσω κλπ. Είναι και... Καρφώνονται μόνοι τους. Και μιλάμε ηλικίες 50,60, +. Έχουμε από 35 έως 25 σχεδόν χρόνια διαφοράς.

Βρε καλό μου παιδί αν έκανες ακριβώς αυτό δεν θα είχαν το θάρρος να έρθουν να σου πουν να βοηθήσω κάτι κτλ κτλ.  Τους δίνεις βήμα με τον άλφα ή βήτα τρόπο, δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω.
Ακόμη και το ότι λες ότι θα πεις στο διευθυντή ότι θα συνεχίσεις όπως θεωρείς εσύ σωστο κτλ κτλ και ότι θα σε αρχίσει στις απειλες κτλ κλτ εσύ πάλι το μπλέκεις. Δεν οφείλεις να τον ενημερώσεις πως θα συνεχίσεις. Δεν είναι αρμόδιος για το τι κάνεις εσύ στην τάξη σου ως μάθημα. Για ποιο λόγο να τον ενημερώσεις; Άτυπα;, φιλικά; γιατί; καλής θελήσεως; γιατί; δεν είσαι υποχρεωμένη να τον ενημερώσεις πως θα κινηθείς στο μάθημα σου. Η καλή θέληση δεν υπάρχει από την στιγμή που δεν έκοψε τον αέρα στους γονείς ο ίδιος όταν πήραν τηλ να κάνουν παράπονα. Τότε που ήταν η καλή θέληση απέναντί σου; εσύ λοιπόν γιατί λόγω καλής θελήσεως να τον ενημερώσεις πως θα κινηθείς; κάνεις σωστά το μάθημα σου με το υλικό που θεωρείς εσύ σωστό. Φτάνει κάποια στιγμή και σου παραπονιούνται πχ. ότι δεν χρησιμοποίησες υπολογιστή που συμφωνήσατε με τον διευθυντή. Τότε πετάς μια μπούρδα στον διευθυντή τύπου πχ. μου έπεσε και έσπασε ο υπολογιστής και τελικά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω. Επίσης, δεν έχω λεφτά να πάρω άλλο. Τι θα σου πει; τίποτα. Θα καταλάβει ότι λες ψέματα (και τι έγινε; σκασίλα σου! όπως σε δουλεύουν όλοι απάντα και εσύ με δούλεμα!), αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει και δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να βρεις υπολογιστή. Θα καλέσει το σύμβουλο (όπως το λέγαμε παλιά), ωραία! θα έχεις και εσύ να αναφέρεις στο σύμβουλο πέντε-δέκα πραγματάκια ακόμη. Στο σύμβουλο θα φανεί και η ανικανότητα του διευθυντή σου να λύσει ένα θέμα τύπου ψωμοτύρι για τα περισσότερα σχολεία. Πίστεψε με ότι δεν θα τον καλέσει, γιατί δεν θέλει να βγαίνουν προς τα έξω τα προβλήματα του σχολείου. Και πίστεψέ με θα βρει λύση να καλμάρει τους γονείς. Γιατί θα πρέπει να του δίνεις λόγο για πράγματα που δεν είναι της αρμοδιότητας του; Αν σου αναφέρει πάλι θέματα με γονείς τότε μην καθίσεις να ακούσεις τι του είπαν, και μεσάζοντες και χαλασμένο τηλ. απλά πες του "Θα το διευθετήσω", και πάρε τους εν λόγω γονείς τηλ. κάλεσέ τους στο σχολείο και λύσε το. Κάνε συζήτηση χωρίς όμως να τους αφήνεις να σου κάνουν υποδείξεις για το μάθημα σου. Οι γονείς ως μονάδες και όχι ως ομάδα και όχι με πλάτες μόνιμων και διευθυντών και υποκεινούμενοι από άλλους αν όντως κάνεις δουλειά σωστή στην τάξη μια χαρά μπορεί να πειστούν και να καταλάβουν τι γίνεται. Δεν τους πουλάς υφάκι όμως, δεν τους θίγεις, δεν το παίζεις ξερόλας. Τους δείχνεις ότι είσαι επαγγελματίας, ότι θέλεις το καλύτερο και κάνεις το καλύτερο για τα παιδιά τους, και ότι δεν επιδέχεσαι εντολές από τους ίδιους για το μάθημα σου (αυτό δεν το λες το δείχνεις μέσα από διάφορους τρόπους). Δεν τους δίνεις θάρρος. Αρκεί όμως να είσαι εσύ 100% οκ ως εκπαιδευτικός.
Το να είσαι επαγγελματίας κρίνεται ακόμη και σε λεπτομέρειες που μπορεί να μην σου φαίνεται ότι έχουν σημασία αλλά έχουν. Δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω. Να πω ένα παράδειγμα: Είναι σύνηθες στην επαρχία και ιδίως στα μικρά μέρη που ξέρουν οι πάντες τους πάντες, να σε πετύχουν πχ. στο δρόμο, σε καφέ και αλλού και να σε ρωτήσουν "Πως τα πάει η Μαρία;", "Δεν έγραψε καλά στο διαγώνισμα και στενοχωρήθηκε", το οτιδήποτε. Θα σεβαστούν τη δουλειά σου και θα σε θεωρήσουν επαγγελματία αν δεν τους δίνεις θάρρος και αν είσαι τυπική. Δεν πιάνουμε ψιλή κουβέντα έξω με γονείς μαθητών. Ναι χαιρετάμε, μιλάμε ένα γεια, έως εκεί. Αν θέλουν να ρωτήσουν για το παιδί τους να έρθουν στο σχολείο και να δείξουν ενδιαφέρον. Άρα δεν τους λέμε ούτε για τη απόδοση τους, ούτε τους λέμε ελάτε σχολείο να μάθετε. Τους λέμε "Όποτε μπορείτε περάστε από το σχολείο τις ώρες που ξέρετε ότι έχουμε ορίσει για να μπορώ να σας αφιερώσω περισσότερη ώρα και να έχουμε και το κατάλληλο περιβάλλον να μιλήσουμε αναλυτικά για τον Γιωργάκη, μην τα λέμε εδώ στο πόδι". Πίστεψε με και το μήνυμα το παίρνουν και σε σέβονται και όλα. Και τους τύπους κρατάς και προβλήματα δεν έχεις. Απλά σου έδωσα ένα παράδειγμα για να καταλάβεις ότι για να σεβαστούν τη δουλειά σου πρέπει εσύ να το επιβάλεις, αλλιώς όλοι είτε είναι γονείς, είτε διευθυντής, είτε "συνάδελφοι" δεν πρόκειται να σε σεβαστούν αν δεν το καθιερώσεις εσύ.
Έτσι λοιπόν και με το διευθυντή σου, αν κάθεσαι και διαπραγματεύεσαι πως θα κάνεις το μάθημα σου τότε καλά κρασιά! Μετά εκτός από υπολογιστή θα σου ζητήσει να κουβαλάς και προτζέκτορα, μετά να κάνεις και άλλα, μέχρι να κουβαλάς καφέδες και να παίρνεις τις γωνίες θα σε βάλουν να κάνεις. Αν έχεις άλλες δοσοληψίες με το διευθυντή (του χρωστάς καμιά χάρη, καμιά άγραφη άδεια κτλκλτ) τότε εσύ του έχεις δώσει βήμα να έχει λόγο στα δικά σου χωράφια.

[katkat]

Με κίνδυνο να ακουστεί άσχημο αυτο που θα πω θα μεταφέρω απλα την εμπειρία που εχω απο τα 15 χρονια στα δημόσια σχολεια.Υπαρχει και μεγάλη «λέρα» και δεν ειναι μονο οι μόνιμοι.Εχω συναντήσει και αναπληρωτές ανάμεσα τους....

[apaloha]

Μένω άφωνος με το πόσο αλήτες είναι κάποιοι μόνιμοι (συναδέλφους δεν τους λέω). Και άνανδροι επίσης για να συμπεριφέρονται έτσι σε μια νέα συνάδελφο. Σε ανάλογη περίπτωση, χωρίς να εμπλέκονται όμως οι γονείς, απάντησα με τσαμπουκά του στυλ "όλοι σας και μόνος μου", ζήτησα όμως και τη βοήθεια του συντονιστή, ο οποίος όντως με βοήθησε. Γνώμη μου είναι να ζητήσεις βοήθεια από όπου μπορείς: συντονιστή, τοπικό σύλλογο, διευθυντή. Δεν μπορεί, λίγη τσίπα θα πρέπει να υπάρχει από κάποιον για να σε βοηθήσει. Και συχνά η συμπεριφορά τέτοιων λαμόγιων είναι γνωστή γιατί έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Ζήτα βοήθεια, μην παλεύεις μόνη σου, είναι πολύ ψυχοφθόρο!

Είναι ψυχοφθόρο αλλά δυστυχώς οι κλίκες με άτομα από την πιο μικρή βαθμίδα έως την πιο μεγάλη είναι πολύ εκτεταμένες ειδικά στην επαρχία. Και σε ανωτέρους να απευθυνθείς δεν λύνουν τις περισσότερες φορές ουσιαστικά το πρόβλημα αλλά κοιτάνε πως θα σε καλμάρουν, πως θα τα κουκουλώσουν κτλ. μόνο όταν τους τρίβεις εγκυκλίους και νομοθεσίες στην μούρη τότε μαζεύονται.  Και μόνο αν φροντίζεις να μην σε βρουν πουθενά εσένα φάουλ γιατί τότε όλοι θα σε θάψουν κανονικά.
Και εγώ από τότε που ασχολήθηκα με την εκπαίδευση διαπίστωσα ότι υπάρχει και σαπίλα πολύ αλλά υπάρχουν και ηλιαχτίδες που και που ευτυχώς!