Αξιολόγηση Σχολικών Μονάδων

[θάvος]

Οταν δουλέψετε σε Διεύθυνση 8ωρο και καλοκαιρι να ερθετε να μου μιλήσετε για τις αποσπάσεις. Εσεις εχετε ιδεολογια και εγω κομματικο συμφερον που δουλευα οταν εσεις κάνατε διακοπές και επί Φίλη και Γαβρόγλου και επί Κεραμέως. Εμείς είμαστε βαλτοί από μέσα ενώ εσείς υπηρετείτε το κοινό καλό.Ποιος νομιζετε πως ειστε;Τι έπαρση είναι αυτή; Λίγη ντροπή και συστολή.Δεν υμνω καμία αξιολόγηση αλλά  η εμπαθεια που αποπνέει η γραφή σας δε σας αφηνει να το καταλαβετε. Οπως ειπα και στην πετσοκοφτρα, δεν ειστε ο πρωτος που αντιμετωπιζω απο το 2009 εδω μεσα και επειδή κάποιοι ειναι αγενεις δε θα σταματησω να λεω τη γνωμη μου.
Γενικότερα να θυμάστε ότι εμείς δεν ντρεπόμαστε να μιλήσουμε πουθενά όλα αυτά τα χρόνια. Ουτε στα πεντε σχολεία που υπηρετούσαμε κάθε χρόνο επί πολλά χρόνια, ούτε στη Διεύθυνση που πήραμε απόσπαση, εσείς όμως σίγουρα μόνο εδώ μπορείτε να κάνετε τσάμπα μαγκιές.

Τι ηρωισμός, κανείς καθηγητής δεν έχει κάνει όσα λέτε. Και μας λέτε για έπαρση, άλλου, πλήν εσάς.    Ο ορισμός της αντίφασης.
Κάντε μακροσκελή ποστ αναλύσεων "για το καλό του δημόσιου σχολείου" πάντα, όπως και οι άλλοι πρόθυμοι κομματικοί και θα σας παρακολουθούμε με ενδιαφέρον στο συννεφάκι σας. Η επιλεκτική αμνησία δεν είναι καλό πράγμα, όταν ξεχνάτε τον πολιτικό στόχο αυτής της όμορφης κατά τα άλλα λέξης, που λέγεται αξιολόγηση.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Μήπως ένας "άνθρωπος με μεταπτυχιακά που λατρεύει την εκπαιδευση", γνωριζει οτι το προβλημα δεξ ειναι ο έλεγχος των σχολειων αλλα όλα αυτα για τα οποια δεν αποφασίζουν τα σχολεια; προγραμματα σπουδων, βιβλια, και μαλιστα μοναδικά βιβλια χψρις δυνατοτητα επιλογης, προορισμένα μονο για αποστήθιση, τρόποι αξιολόγησης τελειως ασύμβατοι με οποιαδηποτε σύγχρονη παιδαγωγικη θεωρια, καποιες φορες ακομα χειροτερα, σύγχρονες οδηγιες διδασκαλιας βασισμένες σε παρωχημένα βιβλια που δεν συμβαδίζουν ομως με την παραδοσιακή αξιολογηση, απουσια πρωτοβουλιας για το οτιδηποτε, κλπ; Τι στοχους μοορουμε να βαλουμε αν δεν μπορουμε να επιλέξουμε βιβλια, να επιλέξουμε εναλλακτικες μορφές αξιολόγησης, να κανουμε εξατομικευμένη διδασκαλια αφου τα παιδια πρεπει να γραψουν στα ιδια θέματα στο τελις; Το μονο που μπορουμε ειναι να βελτιώσουμε τις εφημερίες, να αγοράσουμε κανεναν υπολογιστη ή διαδραστικό αν περισσευει κατι, να εχουμε ενα λιγο πιο οργανωμένο τροπο αντιμετώπισης διαφορων ζητημάτων με κοινη γραμμη. Διαδικαστικα ζητηματα δηλαδη, πραγματα που αρεσουν στους διευθυντες για να φαινεται οτι το σχολείο δουλευει ωραια, ασχετα ομως με την ουσια. Δεν τα θεωρω περιττά κ τα ανέφερα ετσι ενδεικτικά  γιατι σ αύρα πασχει το σχολείο μου κ θα ηθελα να βελτιωθούν, αλλα δεν  θεωρω οτι ετσι θα βελτιωνόταν καποιο μαθησιακό αποτελεσμα.

[nickitol]

... προγραμματα σπουδων, βιβλια, και μαλιστα μοναδικά βιβλια χψρις δυνατοτητα επιλογης, προορισμένα μονο για αποστήθιση, τρόποι αξιολόγησης τελειως ασύμβατοι με οποιαδηποτε σύγχρονη παιδαγωγικη θεωρια, καποιες φορες ακομα χειροτερα, σύγχρονες οδηγιες διδασκαλιας βασισμένες σε παρωχημένα βιβλια που δεν συμβαδίζουν ομως με την παραδοσιακή αξιολογηση, απουσια πρωτοβουλιας για το οτιδηποτε, κλπ; ...

Εδώ υπάρχει όντως ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ζήτημα.

Παντως πράγματι έχεις απόλυτο δίκιο.
Πάρα πολλά βιβλία είναι απαράδεκτα, σαν να μην  πέρασαν από καμία διαδικασία έγκρισης.

Για να μην λέω πολλά, όσον αφορά την έκδοση και έγκριση σχολικού βιβλίου θα συνοψίσω στα εξής:

1. Πόσος χρόνος δινόταν ( η δίνεται)  όταν βγαίνει η προκήρυξη από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής για τη συγγραφή ενός σχολικού βιβλίου;
   Μήπως η προκήρυξη βγαίνει την τελευταια στιγμή και αυτοί που αναλαμβάνουν την υλοποίηση δεν έχουν τον χρόνο που χρειάζεται;

2. Αυτοί που βγάζουν την προκήρυξη εχουν γνώση για το πόσος χρόνος χρειαζεται για να γραφει ένα σχολικό βιβλίο; Σιγουρα δεν μπορεί να ειναι υπόθεση λίγων μηνών.

2. Επειδή ζούμε στην Ελλάδα, μήπως η προκηρυξεις έβγαιναν για τυπικούς και μόνο λόγους και επιτηδες έθεταν στενα χρονικά περιθωρια, φωτογραφιζοντας βιβλία τα οποια ήδη υπηρχαν;

Εδω, με βάση τα παραπάνω δύο τινά συμβαίνουν: Η στο Ινστιτουτο προίστανται ασχετοι άνθρωποι ή  εσκεμμένα εκδίδουν προκηρυξη απαιτησεων για να ευνοηθουν συγκεκριμένοι.

Σε κάθε περίπτωση, όταν ο χρονος ειναι λιγος δεν μπορεί ένα βιβλίο να είναι σωστό, η εικονογραφηση θα ειναι αθλια και δεν θα υπάρχει αντιστοιχιση σχολικού προγραμματος και υλης που περιλαμβανει.

Το ερωτημα ειναι αυτοί που τα ενεκριναν πώς έδωσαν την εγκριση; Γνωρίζουν τι εκαναν;

Και μονο το παραπανω συνηγορεί στην εγκατασταση συστηματος ποιοτητας μεσω της αξιολογησης στη δημοσια εκπαιδευση.

Τι στοχους μοορουμε να βαλουμε αν δεν μπορουμε να επιλέξουμε βιβλια,

Και σε αυτό έχεις δίκιο. Πολύ καλύτερα και πιο υπεύθυνο θα ηταν έαν το κάθε σχολείο θα μπορούσε να επιλέγει συγκεκριμένα, μεσα από σειρά ήδη εγκεκριμένων βιβλίων.

[Debaser]

debaser,

Μας είπες πώς θέλεις να αξιολογήσεις αλλά δεν μας είπες γιατί θέλεις να αξιολογήσεις, που φυσικά έχει άμεση σχέση με το πως.
Σε μία επιχείρηση θέλεις περισσότερους πελάτες, περισσότερα έσοδα, χαμηλό κόστος λειτουργίας, αποφυγή φορολογίας και δεν ξέρω τι άλλο, κάνεις αξιολόγηση για να βελτιώσεις κάποιον ή όλους αυτούς τους δείκτες και φυσικά, αν είναι δική σου, εξαιρείς τον εαυτό σου και τους συγγενείς σου.
Σε ένα σχολείο τι θέλεις;
Ας πάρουμε ένα ακραίο παράδειγμα, ας πούμε ότι θέλεις σχολεία που θα βγάζουν πιο ψηλά παιδιά κατά 10%.
Μπορείς να βάλεις στο πρόγραμμα περισσότερες ώρες μπάσκετ, μπορείς να ελέγχεις αν αυτές οι ώρες διδάσκονται όντως, μπορείς να ελέγχεις αν υπάρχουν στα σχολεία γήπεδα μπάσκετ και μπάλες, αν είναι σε εσωτερικούς χώρους ή αν είναι κυρίως σε εξωτερικούς και οι καιρικές συνθήκες οδηγούν στο να μη γίνεται π.χ. το 30% των ωρών,  μπορείς να συνυπολογίσεις τη διατροφή των μαθητών, να λάβεις υπόψη τη γενετική τους προδιάθεση να ψηλώσουν, το αν είναι ικανές οι ώρες που προσθέτεις να προκαλέσουν αύξηση στο ύψος των παιδιών και αν μπορεί να είναι στο ποσοστό που τη θέλεις,  μπορείς να ελέγχεις αυτό το δείκτη σε συνδυασμό π.χ. με την εκμάθηση άλλων αθλημάτων ή μπορείς να τον ελέγχεις απομονωμένο και μπορείς να παρακολουθήσεις χίλιους άλλους δείκτες για να καταλήξεις με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται στο γιατί φτάνουν ή δεν φτάνουν μετά από 6 ή 12 χρόνια τα παιδιά στο ύψος που έχεις βάλει ως στόχο.
Εναλλακτικά, μπορείς να μην ασχοληθείς με τίποτα από αυτά και να πεις «Τα αγόρια απόφοιτοι της Γ’ Λυκείου πρέπει να έχουν ύψος 1.80 (επειδή το λέει ο ΟΟΣΑ). Αφού το 30% είναι κάτω από αυτό το δείκτη, το 30% των γυμναστών χρειάζεται επιμόρφωση ή απόλυση ή μείωση μισθού ή μετάθεση» Και οι δύο τρόποι σκέψης μπορούν να βαφτιστούν αξιολόγηση και μάλιστα η δεύτερη λέγεται αξιολόγηση με παροχή κινήτρων. Και επιπρόσθετα, στην πολιτική και οι δύο τρόποι σκέψεις είναι σωστοί!

Θέλεις σχολεία που θα έχουν πιο ευτυχισμένα παιδιά;
Θέλεις σχολεία που θα βγάζουν πιο ισορροπημένους ενήλικες;
Θέλεις σχολεία που θα βγάζουν καλύτερους γιατρούς ή καλύτερους ηλεκτρολόγους;
Θέλεις σχολεία που θα βγάζουν λιγότερους γιατρούς γιατί δεν έχεις τι να τους κάνεις;
Θέλεις πιο φτηνά σχολεία, γενικώς;
Θέλεις να ρίξεις το κόστος μισθοδοσίας, ειδικώς;
Έχεις διαλέξει ένα παραγωγικό μοντέλο ως χώρα για την επόμενη 20ετία και θέλεις μετρήσεις για να προσαρμόσεις την εκπαίδευση προς εκείνη την κατεύθυνση;
Ποιο είναι το συγκεκριμένο πρόβλημα που έχεις εντοπίσει και θέλεις να διορθώσεις;
Πώς ορίζεται το τέλειο σχολείο απέναντι από το οποίο θα μετρηθούμε και θα ζυγιστούμε;

ernie,

Ελπίζω να συνειδητοποιείς πως εξακολουθείς να μη μου δίνεις απαντήσεις. Τουναντίον, μου κάνεις ερωτήσεις (ούτε καν απαντάς με ερωτήσεις) οι οποίες θέλουν να διερευνήσουν τα κίνητρά μου. Ας είναι. Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω.

Κατ' αρχάς, η παιδεία είναι -κατ' εμέ- μία από τις υψηλότερες αξίες κάθε κοινωνίας. Θα ήθελα να είχε το χώρο που της αξίζει, τόσο στη συλλογική συνείδηση όσο και στους χώρους που υλοποιείται η εκπαιδευτική πράξη. Γνωρίζεις ότι το σχολικό περιβάλλον είναι αυτό στο οποίο, κάθε πολίτης αυτής της χώρας περνάει γύρω στα 14 χρόνια της ζωής του (11 υποχρεωτικά) και μέσα σε αυτό πρέπει να μαθαίνει και να διαπαιδαγωγείται επί των επιστημών, τεχνών, νοητικών, αθλητικών και κοινωνικών δεξιοτήτων. Πιστεύω πως καταλαβαίνεις ότι, ό,τι συμβαίνει και εντοπίζεται στην κοινωνία μας, εν πολλοίς, έχει καλλιεργηθεί πρώτα στο σχολικό περιβάλλον. Σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα:

- Τα δημόσια σχολεία να προσφέρουν υψηλής ποιότητας μόρφωση και καλλιέργεια, διαρκώς επίκαιρη.
- Τα δημόσια σχολεία να παρέχουν ίσες ευκαιρίες, περιβάλλον και περιεχόμενο για όλους τους μαθητές ανεξαιρέτως.
- Τα δημόσια σχολεία να έχουν λόγο και εργαλεία ώστε να μπορούν να επιλέγουν τί και πώς, αναλόγως των συγκυριών και της κοινωνικής ενορχήστρωσης κάθε τάξης.
- Τα δημόσια σχολεία να καλλιεργούν το πνεύμα αυτοαξιολόγησης στους μαθητές ώστε να μπορούν να αναπτύξουν κριτήριο για τις προσπάθειές τους και να νοηματοδοτήσουν το τί πάει να πει αξιοκρατία και να μην πιστεύουν μέχρι και το Λύκειο πως, αν είναι φρόνιμα παιδιά αρκεί για να λαμβάνουν υψηλούς βαθμούς (ιδανικά, πιστεύω πως δε θα έπρεπε να υπάρχει βαθμολογική αξιολόγηση των μαθητών αλλά μόνο περιγραφική - αυτό όμως είναι μεγάλο και ξεχωριστό θέμα συζήτησης). Σε σχέση με αυτό,
- Τα δημόσια σχολεία να φροντίζουν ώστε όλοι οι μαθητές να λαμβάνουν τα εκ των ων ουκ άνευ της τάξης που φοιτούν και να εκλείψουν τα φαινόμενα τεραστίων γνωστικών κενών όπως για παράδειγμα, μαθητές Β' κ' Γ' γυμνασίου να μην μπορούν να κάνουν απλές διαιρέσεις/πολλαπλασιασμούς ή να θεωρούν την ανορθογραφία μικρό κακό ή την πληροφορική την ώρα του παιδιού όπου όλοι θα πάρουν πάνω από 17 ή... ή...
- Τα δημόσια σχολεία να μην είναι απλά ή/και πρωτίστως επαγγελματικές στέγες αλλά χώροι ανάπτυξης και διαρκούς εξέλιξης των εκπαιδευτικών, με τακτικές επιμορφώσεις και συνεργειακές δράσεις, χωρίς όμως να αυξάνονται οι ώρες απασχόλησής τους με διοικητικές-γραφειοκρατικές αρμοδιότητες που θα καθιστούν το διδακτικό έργο απαξιωμένο και την επαγγελματική τους ταυτότητα εντατικοποιημένη. Ιδανικά,
- Τα δημόσια σχολεία να έχουν το κατάλληλο προσωπικό για τη κάθε θέση (γραμματείς για τη γραμματεία, επιστάτες για τη φροντίδα των χώρων και την επιτήρηση στα διαλείμματα, τεχνικούς για τη συντήρηση εξοπλισμού και εργαστηρίων κ.λπ.).
- Τα δημόσια σχολεία να προσφέρουν δυνατότητες εξέλιξης στους εκπαιδευτικούς ώστε να εμπλουτίζεται διαρκώς η γνώση και οι ικανότητές τους από τις έρευνες επί των παιδαγωγικών αρχών, διαδικασιών και εργαλείων που έχουν στη διάθεσή τους και να εκλείψει η εντύπωση της εμπειρικής γνώσης ως κορωνίδας και υπέρτερης της ακαδημαϊκής.
- Τα δημόσια σχολεία να μην προσφέρονται και να μην αποτελούν πεδίο πρόσφορο για κομματικές αντιπαραθέσεις - τουναντίον, να αποθαρρύνονται. Άλλο πολιτική παιδεία άλλο κομματικός... γηπεδισμός.
- Τα δημόσια σχολεία να είναι χώρος εκκόλαψης ελεύθερων στοχαστών και όχι βαθμοθήρων παπαγάλων.
- Τα δημόσια σχολεία να βγάζουν σε κάθε γενιά, μια καλύτερη της προηγούμενης εκδοχή ανθρώπων οι οποίοι θα αναβαθμίζουν με τη σειρά τους τις λειτουργίες της πολιτείας μας, γνωρίζοντας τι μπορούν να κάνουν καλύτερα και πώς να μαθαίνουν διαρκώς, έχοντας ριζωμένη πλέον την απαξίωση σε φαινόμενα νεποτισμού, ευνοιοκρατίας και αναξιοκρατίας και, ίσως πιο σημαντικό, να απαγκιστρωθούν από τη διαστρεβλωμένη ερμηνεία του "ρεαλισμού" ως απαισιοδοξία και ματαιότητα, ερμηνεία που οδηγεί στον ωχαδελφισμό και την αναζήτηση προσωπικής βολής.

Είμαι σίγουρος (όσο αντιεπιστημονικό γνώρισμα και αν είναι η σιγουριά) πως πολλοί θα γελάσουν με όσα έγραψα και θα τα απορρίψουν ως ευσεβείς πόθους (στην καλύτερη των περιπτώσεων). Ελπίζω όμως να συμβάλλω στο διάλογο. Ούτως η άλλως, αυτός είναι και ο απώτερος στόχος της αξιολόγησης, όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου: Να αποτελέσει το εφαλτήριο να συναντηθούμε και να καταθέτουμε απόψεις και ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ώστε να δημιουργήσουμε ένα καινούριο (δυναμικό) παράδειγμα. Ανέκαθεν ακούμε για την Ελλάδα που γέννησε τη δημοκρατία. Μήπως είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να δημιουργήσουμε κάτι ώστε να αρχίσουμε να ακούμε για την Ελλάδα που γέννησε ένα φωτισμένο σύστημα εκπαίδευσης;
__________________
Υ.Γ.1: Είμαι κάθετα αντίθετος με ο,τιδήποτε το εθνικιστικό/φασιστικό και δε θα ήθελα να βαπτιστεί έτσι η τελευταία πρότασή μου.
Υ.Γ.2: ernie, σου έκανα τη χάρη και σου απάντησα. Αν τώρα, αποφασίσεις να συνεχίσεις τις ερωτήσεις ή να σχολιάσεις τις απαντήσεις μου χωρίς να προσφέρεις εσύ τις δικές σου, συγχώρεσέ με αλλά, επειδή θα αρχίσω να έχω εγώ δεύτερες σκέψεις για το γιατί δεν απαντάς και επειδή δε θέλω να μπω σε αυτά τα μονοπάτια ή να μπλέξουμε σε ένα είδος τηλεανάκρισης, δε θα απαντήσω ξανά (όπως και σε οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/άλλη θα σπεύσει να προσφέρει κριτική και "ρεαλισμό" χωρίς προτάσεις).
Υ.Γ.3: Σε συνέχεια προηγούμενου διαλόγου, θα ήθελα να δηλώσω πως όσα γράφω εδώ, είναι μέρος του προσωπικού μου οράματος το οποίο ΔΕΝ υπαγορεύεται από κάποια οργάνωση ή κόμμα ή άλλη συλλογικότητα. Η μόνη συλλογικότητα που θα ήθελα να είμαι μέρος της είναι αυτή των εκπαιδευτικών λειτουργών/παιδαγωγών και για αυτό προσπαθώ.

[PDE ads]

[JURE]

DEBASER, μαζί σου!! Στο όραμα σου αξίζουν να διατεθούν οι δυνάμεις όλων μας. Στο καθημερινό πεδίο του καθενός, πιστεύω, γίνεται δουλειά με αυτούς τους στόχους. Η αξιολόγηση αυτή, με τις παραμέτρους που θέτει, πώς ανταποκρίνεται σε αυτό το όραμα; Απογοητεύομαι απλώς...

[leon.]

Οι μόνοι που γνωρίζουν τι μάθημα κάνει έκαστος από μας είν' οι μαθητές. Κανείς άλλος.

[trust no one]

Αυτο πώς το γνωρίζεις;

Θεωρείς ότι ένα σχολείο μπορεί να μην ελέγχεται από κανέναν, να μη δίνει αναφορά πουθενά και ταυτόχρονα να διατηρεί υψηλά πρότυπα;
Και εάν ένα σχολείο δεν πετυχαίνει τους στοχους του θα πρέπει να παραμένει έτσι ες αεί;
Αυτό θα το αποφασίσει ο διευθυντής έτσι γενικώς και αορίστως επειδή κάτι σκέφτηκε εκεί που καθόταν;
Εάν δεν του δοθούν τα κατάλληλα εργαλεία, κανένας δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα και κανενας δεν θα αισθανεται υποχρεωμένος να πράξει το οτιδήποτε - και σωστά- εάν δεν προβλέπεται.

Παιδιά, πρέπει κάποια στιγμή να κοιτάμε μπροστά και να μην σκεφτόμαστε με κριτήρια παρελθόντων δεκαετιών.

Ειδικά εάν αυτά τα κριτήρια αποδεδειγμένα είχαν σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει το χειροτερο εκπαιδευτικό συστημα στην ΕΕ, την θεσμική, αξιακή, τεχνολογική , πολιτική και πολιτισμική απαξια συν τοις άλλοις.
Σε κανένα κράτος του κόσμου, στο οποίο δεν γίνεται πόλεμος και δεν γινονται φυλετικές συγκρούσεις,  δεν μετανάστευσε σχεδόν το 1/10 του πληθυσμού του για να βρει δουλειά, το δε υπόλοιπο να παραμένει με μισθούς της ταξεως των 400 ευρω, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν φτάνουν ούτε για το σουπερ μαρκετ!

Ειλικρινά μου προξενει τρομερή εντύπωση, ένας νέος άνθρωπος, μοντέρνος,  να έχει στο μυαλό του μεταπτυχιακά, , να έχει στο βιογραφικό του  εκπαιδευσεις στο εξωτερικό, να απαιτεί και να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου τεχνολογια, μεταφορές κλπ και ταυτόχρονα όταν πρόκειται για τον χωρο από τον οποίο πληρωνεται και υποτίθεται ότι προσφέρει, να έχει μηδενικές απαιτήσεις βελτιωσης και εκσυγχρονισμού και να οχυρώνεται πίσω από το οπισθοδρομικο «καμία αλλαγή»
Να ισχυριζεται ότι  «λατρεύει την εκπαίδευση» αλλά να μην θέλει να βελτιωθεί αυτό που υποτίθεται ότι λατρεύει και ταυτόχρονα να παραμένει σιωπηρός στο γεγονός οτι τα παιδιά του σχολείου του  δίνουν πανελλήνιες με βαση αυτά που έμαθαν στο φροντιστηριο και οτι ο ίδιος στην ουσια αποτελεί για την κοινωνία διακοσμητικο στοιχείο σε ένα ακαλαίσθητο, αφιλόξενο και γεμάτο φοβικα σύνδρομα σχολείο, στο οποιο οι καθηγητές ουτε καλά καλα το μπουλινγκ δεν μπορουν να αντιμετωπίσουν το δε σχολειο να γινεται ερμαιο  καταληψιών, μικρπωλητων, εμπορων της εκπαιδευσης, με τους διευθυντες και τους καθηγητες να κοιτουν απλως ως απλοί θεατές.

Αυτά που διαβάζεις τώρα αγαπητή/ε συνάδελφε, η αμεσότητα και η ταχύτητα με την οποία φτάνουν σε σένα, δεν προέκυψαν από μια διαδικασία  στην οποία απουσιάζουν τα ποιοτικά πρότυπα.Εαν έχεις μάθει να ζητάς ποιότητα σε αυτά για τα οποία πληρώνεις, πρέπει να γνωρίζεις  ότι αντίστοιχα και οι άλλοι που πληρωνουν για εσένα ζητούν αντίστοιχη  ποιότητα, μην το ξεχνάς.

Αν θα περάσουν τα σχολεία σε Δημους, σε περιφερειες, αν ειναι υπευθυνος ο Μακρόν, η Μερκελ η ο Πουτιν λιγο ενδιαφερει τον κάθε γονιό ο οποόιος πληρώνει από αυτα που (δεν) έχει.
Αν φοβάμαι κάτι αυτο θα ηταν, σε συνδιασμό με άλλες διαδικασίες,  η αξιολόγηση να περάσει σε μη υποχρεωτική βάση με συνέπεια διάφορες σχολικές μονάδες να αυτοαπαξιωθουν.

Τελος στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και προκειμένου οι εκπαιδευτικοί ν αεπιδιδονται απροσκοπτα το εργο τους θα ΄ηταν καλύτερα  αντι να πληρωνονται χιλιαδες με ‘ανεργοι,  να γινουν προσλήψεις γραμματειακής υποστηριξης μόνιμου σε κάθε σχολείο προσωπικού.

Το εργαστήριο μου είναι και γραφείο διδασκόντων, ελλείψει άλλου χώρου. Τουτέστιν την ώρα που κάνω μάθημα, άλλοι συνάδελφοι διορθώνουν τα γραπτά τους (γιατί έχουν κενό), κάθε 3 και λίγο σκάει μύτη κάποιος/α μαθητής/τρια να του βγάλω 1-2 φωτοτυπίες γιατί ο ΧΥ ξέχασε το βιβλίο του και χτυπάει και το 2ο τηλέφωνο του σχολείου, σε περίπτωση που ο διευθυντής δε βρίσκεται στο γραφείο του. Ταυτόχρονα, έχω 9 υπολογιστές (και πάλι καλά να λέω) 15ετίας, με αποτέλεσμα στην καλύτερη να κάθονται 2-2 οι μαθητές και στη χειρότερη να κάθονται μέχρι και 4 σε έναν υπολογιστή. Βιβλίο φυσικά δεν υπάρχει, γιατί προφανώς ένα βιβλίο στη μουσική και τα εικαστικά είναι πιο σημαντικό από το βιβλίο στην Πληροφορική και το αναλυτικό πρόγραμμα είναι το ίδιο από το 2010, με μια μικρή διαφορά, ότι τότε το μάθημα ήταν 2ωρο και όχι μονόωρο όπως είναι τώρα. Αλλά έχεις δίκιο, αν δεν πιάσω τους στόχους, οι γονείς θα το χρεώσουν στο υπουργείο. Αλλά αν κάποιος γονέας τύχει και το χρεώσει σε μένα, είμαι σίγουρος ότι το υπουργείο θα με υπερασπιστεί. Άλλωστε η επιμόρφωση που θα μου γίνει ως αποτέλεσμα της αξιολόγησης, είμαι σίγουρος ότι θα περιέχει και το "πώς να κάνετε μάθημα βγάζοντας ταυτόχρονα φωτοτυπίες και απαντώντας στα τηλέφωνα". Μάλλον θα φταίει που δε θέλω να αξιολογηθώ...

[Debaser]

DEBASER, μαζί σου!! Στο όραμα σου αξίζουν να διατεθούν οι δυνάμεις όλων μας. Στο καθημερινό πεδίο του καθενός, πιστεύω, γίνεται δουλειά με αυτούς τους στόχους. Η αξιολόγηση αυτή, με τις παραμέτρους που θέτει, πώς ανταποκρίνεται σε αυτό το όραμα; Απογοητεύομαι απλώς...

Η αξιολόγηση αυτή, με τις παραμέτρους που θέτει σαφώς και δεν ανταποκρίνεται στο όραμα αυτό. Απλά, ελπίζω πως δημιουργεί μία ευκαιρία να συνεννοηθούμε, να συλλέξουμε ιδέες και προτάσεις ώστε να αρθρώσουμε νουνεχή λόγο που υποστηρίζει τεκμηριωμένα την άρνηση να συμμετέχουμε μηχανικά στη διαδικασία (έτσι όπως μας... σερβίρεται) και δεν μένει εκεί αλλά αντιπροτείνει. Κάτι στο πνεύμα της ανακοίνωσης των διευθυντών Ηρακλείου Κρήτης (επί του περιεχομένου της οποίας σχολίασα πιο πριν).

Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε πως δεν είμαστε τεμπέληδες, αρνητικοί ή/και ανεπίδεκτοι αλλαγής και -ιδανικά- δημιουργούμε συλλογικότητες διερεύνησης και ανταλλαγής γνώσης, απαλλαγμένες από όποιες συντεχνιακές/συνδικαλιστικές παθογένειες και κομματικές σκοπιμότητες. Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται να κινήθηκαν και οι διευθυντές Ηρακλείου Κρήτης και τους βγάζω το καπέλο.

Και JURE, μην απογοητεύεσαι. Έχω ίσως πολλές αυταπάτες αλλά όχι αυτήν που περιγράφει αυτόν το δρόμο εύκολο. Αλλά στην απογοήτευσή μας (και κατ' επέκταση, στην αφωνία και απραξία μας) είναι που βασίζονται όλοι οι αντίπαλοι αυτού του πνεύματος. Γι' αυτό λοιπόν, ας μη τους κάνουμε το χατήρι.

...

Παιδιά, πρέπει κάποια στιγμή να κοιτάμε μπροστά και να μην σκεφτόμαστε με κριτήρια παρελθόντων δεκαετιών.

...

Ειλικρινά μου προξενει τρομερή εντύπωση, ένας νέος άνθρωπος, μοντέρνος,  να έχει στο μυαλό του μεταπτυχιακά, , να έχει στο βιογραφικό του  εκπαιδευσεις στο εξωτερικό, να απαιτεί και να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου τεχνολογια, μεταφορές κλπ και ταυτόχρονα όταν πρόκειται για τον χωρο από τον οποίο πληρωνεται και υποτίθεται ότι προσφέρει, να έχει μηδενικές απαιτήσεις βελτιωσης και εκσυγχρονισμού και να οχυρώνεται πίσω από το οπισθοδρομικο «καμία αλλαγή»
Να ισχυριζεται ότι  «λατρεύει την εκπαίδευση» αλλά να μην θέλει να βελτιωθεί αυτό που υποτίθεται ότι λατρεύει και ταυτόχρονα να παραμένει σιωπηρός στο γεγονός οτι τα παιδιά του σχολείου του  δίνουν πανελλήνιες με βαση αυτά που έμαθαν στο φροντιστηριο και οτι ο ίδιος στην ουσια αποτελεί για την κοινωνία διακοσμητικο στοιχείο σε ένα ακαλαίσθητο, αφιλόξενο και γεμάτο φοβικα σύνδρομα σχολείο, στο οποιο οι καθηγητές ουτε καλά καλα το μπουλινγκ δεν μπορουν να αντιμετωπίσουν το δε σχολειο να γινεται ερμαιο  καταληψιών, μικρπωλητων, εμπορων της εκπαιδευσης, με τους διευθυντες και τους καθηγητες να κοιτουν απλως ως απλοί θεατές.

...

Εξαιρετικά διατυπωμένο. Η στάση αυτή έτσι όπως περιγράφεται, είναι μέρος της επιχειρηματολογίας που δικαιώνει τους πολέμιους των εκπαιδευτικών και της δημόσιας εκπαίδευσης. Σκέφτομαι πως, μάλλον, η αυτοαξιολόγηση πρέπει να προηγείται της αξιολόγησης. Και βέβαια, αυτοαξιολόγηση δε σημαίνει να εστιάζουμε στα κακώς κείμενα που καλούμαστε να λειτουργούμε εμείς οι "κακόμοιροι" εκπαιδευτικοί. Αυτό είναι απλά σαν να σηκώνουμε το δάχτυλο και να δείχνουμε το κακό έξω από εμάς. Υπαρκτό μεν και σίγουρα χρήζει αντιμετώπισης αλλά, όταν εξαντλείται ο λόγος μας σε αυτό, γινόμαστε μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.

[nickitol]

Αν αφήναμε τους γονείς να επιλέξουν τα σχολεία για τα παιδιά τους,  κάποια  σχολεία θα έμεναν χωρίς μαθητες.

«Τι είναι αυτό που θα έκανε τους γονείς να προτιμήσουν  το δικό μας σχολείο για τα παιδια τους;»

Αυτός που μπορεί και απαντά στην  παραπάνω  ερώτηση, σημαίνει ότι πιθανότατα γνωρίζει το επίπεδο του σχολείου του και τι πρέπει  να βελτιωθει.

Η απαξίωση του σχολείου μας δεν είναι μόνο τα σπασμενα παραθυρα, τα καγκελα τα σκουριασμένα, η τα δεντρα που ξεραθηκαν επειδη δεν τα πότιζε κανεις.
Ουτε μόνο οι καθηγητές που δεν μιλιούνται μεταξύ τους, στα διαλειματα οι πράσινοι στη μία άκρη, οι γαλάζιοι στην άλλη.
Ουτε πάλι κάποιοι  μαθητές που εδώ σπάνε, εκεί φτυνουν, καρέκλες στις εισοδους για καταλήψεις, κάποιοι καθηγητες τους κλείνουν το μάτι- κάποιοι παρακολουθούν απογοητευμένοι, άλλοι πιο  πέρα βαφουν τους τοιχους.
Ουτε τα βιβλία που πολλά είναι για πέταμα.
Ούτε οι σύλλογοι γονέων που συνήθως διαμαρτύρονται για τα πάντα και ταυτόχρονα ανέχονται και καταπίνουν τα πάντα.  Είναι ομως καλοί στο κόψιμο της πίτας- (συγγνώμη  έχω αγανακτήσει).
Αλλά όλα αυτά όμως συνθέτουν μία εικόνα άθλια, ενδεχομένως την εικόνα που έχει σχηματίσει για το δικό μας σχολείο, ο  κάθε γονιός που το παιδί του είναι μαθητης μας.
Αυτή η εικόνα ολοκληρώνεται όταν το μεσημέρι ο κάθε μαθητής μεταφέρει στους γονείς του με δυο ή πολλές λέξεις και την ποιότητα του μαθήματος που γίνεται στην τάξη:
« καλά αυτός είναι άσχετος», « αυτή όλη την ώρα με τα μηνυματάκια στο τηλέφωνο», «μπράβο, τετοιος καθηγητης στη Βιολογία δεν υπαρχει ουτε σε φροντιστηριο», « Αυτή είναι θεοχαζη»  κλπ.

Στο ότι οι μαθητες γνωρίζουν για την ποιότητα του μαθήματος στην τάξη συνηγορεί και η άποψη του leon:

Οι μόνοι που γνωρίζουν τι μάθημα κάνει έκαστος από μας είν' οι μαθητές. Κανείς άλλος.

Οπωσδήποτε ο leon  εδώ έχει δίκιο αλλά θα περιμένω όμως να μας πει ο ιδιος  ή οποιοσδήποτε άλλος το επιθυμεί, τι θα πρέπει να γίνει όταν η άποψη των μαθητων είναι ότι ένας καθηγητής δεν κάνει σωστό μάθημα.

.... Σκέφτομαι πως, μάλλον, η αυτοαξιολόγηση πρέπει να προηγείται της αξιολόγησης. ...

Η αυτοαξιολόγηση οπωσδήποτε πρέπει να προηγείται της εξωτερικής αξιολόγησης.
Ειναι αδιανοητο μια σχολική μονάδα να περιμένει άτομα της εξωτερικής αξιολόγησης για να την ενημερώσουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει!
Το κάθε σχολείο  θα πρέπει να έχει επίγνωση της καταστασης  στην οποία βρίσκεται, θα έχει υποβάλει τη σχετική έκθεση, η Διοίκηση θα έχει επιδιώξει την υλοποίηση των όποιων προβλημάτων, θα δίνεται ο απαραίτητος χρόνος  και στη συνέχεια  η εξωτερική αξιολόγηση με φυσική παρουσία θα είναι σε θέση  να διαπιστωσει αν εχει υπαρξει βελτιωση ή εάν υπάρχουν και άλλα μη καταγεγραμμένα.

Αξίζει να δούμε  το παρακάτω για να έχουμε μια ιδέα τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη στο θέμα της αξιολόγησης,

https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/310640_pos-ginetai-i-axiologisi-ton-sholeion-kai-ton-ekpaideytikon-stin-eyropi


Το κλειδί στην αξιολόγηση είναι η αντικειμενικότητα και η αμεροληψία. Για αυτό η  συνθεση της  εξωτερικής αξιολόγησης θα πρέπει να σχεδιασθεί με τετοιο τρόπο ώστε να είναι αμερόληπτη, να μην έχει κομματικά κριτήρια, να μην  αλλάζει όποτε γίνονται εκλογές, να μην  ανήκει οργανωτικά στις περιφερειακές διευθύνσεις εκπαιδευσης.
Να εντάσσεται  στην ομάδα κατάλληλο άτομο από την κάθε περιφερειακή διευθυνση αλλά όχι σε ρόλο αξιολογητή αλλά σε απλό ρόλο συμβούλου.

Τα βιβλία, όπως εθιξε ο/η esperos πιο πριν είναι σοβαρό θέμα και πολλά χρήζουν αλλαγής. Ενα καλό βιβλίο εάν ξεκινήσουμε σήμερα την προκήρυξη δεν μπορεί να ετοιμαστεί σε λιγότερο από 1,5-2 χρόνια.

[menandros]

Οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα του μαθήματός μας αλλά να πάρουν άκοπα βαθμούς αναπαράγοντας τη βαθμοθηρία των γονιών τους

[leon.]

Στο ότι οι μαθητες γνωρίζουν για την ποιότητα του μαθήματος στην τάξη συνηγορεί και η άποψη του leon:

Οπωσδήποτε ο leon  εδώ έχει δίκιο αλλά θα περιμένω όμως να μας πει ο ιδιος  ή οποιοσδήποτε άλλος το επιθυμεί, τι θα πρέπει να γίνει όταν η άποψη των μαθητων είναι ότι ένας καθηγητής δεν κάνει σωστό μάθημα.

Υπάλληλος στα κεντρικά γραφεία του υπουργείου.

[nickitol]

Οι μαθητές δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα του μαθήματός μας αλλά να πάρουν άκοπα βαθμούς αναπαράγοντας τη βαθμοθηρία των γονιών τους

Αυτό δεν τους αφαιρεί την δυνατότητα να αντιλαμβάνονται την ποιότητα του μαθηματος στην τάξη.

[menandros]

Αυτό δεν τους αφαιρεί την δυνατότητα να αντιλαμβάνονται την ποιότητα του μαθηματος στην τάξη.

τους την αφαιρει αφού  εξ αρχής την βλέπουν συμφεροντολογικα....

[Έσπερος]

τους την αφαιρει αφού  εξ αρχής την βλέπουν συμφεροντολογικα....

Δεν βλέπουν συμφεροντολογικά. Καταλαβαίνουν ότι αυτός που απά διαβάζει το βιβλίο κ βάζει εύκολα θέματα δεν τους προσφέρει κάτι. Τους αρέσει γιατί τους βολεύει, αλλά ξέρουν ότι δεν είναι καλος.