Εμπλοκή γονέων στον τρόπο διεξαγωγής του μαθήματος

[Roka]

Γεια σε όλους!

Είμαι ειδική παιδαγωγός και στην παρούσα φάση έχω ένα μαθητή (ΣΤ τάξη) ο οποίος έχει διαγνωστεί (από ψυχίατρο και όχι από ΚΕΔΑΣΥ) με ΔΕΠΥ και παράλληλα συνυπάρχει εναντιωματική διαταραχή. Η συγκεκριμένη μητέρα απευθύνθηκε σε εμένα καθώς όπως μου είπε μαζί της "δεν κάθεται να διαβάσει" οπότε τον φέρνει σε εμένα για να διαβάζουμε τα μαθήματά του. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το θέμα μου είναι ότι:  α) έχω αντιληφθεί ότι πιέζει πολύ το παιδί της για καλούς βαθμούς (π.χ. πήρε το παιδί σε ένα τεστ 85% και έκρινε η ίδια ότι θα μπορούσε περισσότερο παρόλο που της ανέφερα ότι . Μάλιστα πολλές φορές όταν ρωτάω το παιδί πως τα πήγε αναφέρεται και το ίδιο ότι βαθμοί 75% για παράδειγμα είναι "χάλια") και β) με το παιδί εξασκούσαν την απλή αποστήθιση από το βιβλίο του μαθήματος.
Εγώ λοιπόν με το μαθητή δεν έχω υιοθετήσει αυτή τη μέθοδο (που έχει συνηθίσει με τη μητέρα του) και προσπαθώ να κάνουμε κάποια σχεδιαγράμματα, mind maps κ.λ.π. ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μαθήματα όπως ιστορία, γεωγραφία κ.λ.π. Το θέμα είναι ότι η μητέρα μου παραπονέθηκε ότι δεν τα θυμάται με τον τρόπο που τα κάνουμε και να υιοθετήσω την μέθοδο της απλής απομνημόνευσης (γιατί λέει ότι αυτή ξέρει το παιδί της και ότι ο μαθητής της παραπονέθηκε ότι δεν τα θυμάται).

[PDE ads]

[Daidalos]

Κάνε πως την ακούς και συνέχισε αυτό που κάνεις...

[Roka]

Κάνε πως την ακούς και συνέχισε αυτό που κάνεις...

Σε ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση. Αυτό είναι το πρώτο που σκέφτηκα να κάνω αλλά και ο ίδιος ο μαθητής (ίσως γιατί έχει συνηθίσει έτσι;) της παραπονέθηκε ότι δεν τα λέμε απέξω αυτά που κάνουμε κάτι που είναι εντελώς ψέμα γιατί πάντα πριν τελειώσουμε το μάθημα του ζητάω να μου πει τι έχει καταλάβει με δικά του λόγια χωρίς να κοιτάει το βιβλίο.

[bloodymary195]

Καλησπέρα, συγγνώμη ποιό παιδί τα θυμάται καλύτερα με την διαδικασία της παπαγαλίας και όχι με σχεδιαγράμματα - mind maps και μάλιστα παιδί με μαθησιακές; Εμένα, χωρίς να είμαι ειδική κάτι μου βρωμάει εδώ... Το πιθανότερο είναι να μην μπορεί η μάνα να τον εξετάσει χρησιμοποιώντας αυτά τα μέσα. Δηλαδή στο "πες μου παιδί μου την ιστορία", αν τα πει ο μικρός με δικά του λόγια και όχι όπως τα λέει το βιβλίο, αυτή χάνει τον μπούσουλα. Ο δικός σου ρόλος όμως είναι απλοποιείς τα λεγόμενα του βιβλίου. Αν είναι απλά να τα μαθαίνει αυτολεξεί, δεν του χρειάζεται δάσκαλος! Και εγώ λοιπόν θα συμφωνήσω στο να συνεχίσεις όπως έχεις αρχίσει και κάποια στιγμή θα αποδώσει. Με την προϋπόθεση βέβαια, πράγμα που πρέπει να της επισημάνεις, ότι όταν γυρίζει σπίτι του από σένα, θα πρέπει να ξανακάνει επανάληψη τέτοιου είδους μαθήματα. Όσα και να του πεις κατά την διάρκεια του μαθήματος, όση ώρα και αν αφιερώσετε, θα πρέπει να τα ξανακοιτάξει!

[PDE ads]

[leon.]

Κάνε πως την ακούς και συνέχισε αυτό που κάνεις...

Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Η προσαρμογή ανά μαθητή παίζει μεγάλο ρόλο για έναν εκπαιδευτικό. Κατ' εμέ δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απόψεις του γονιού. Αλλά να συνεργαζόμαστε. Εγώ θα πρότεινα στη συναδέλφισσα να βρει μια χρυσή τομή συνδυάζοντας και τη γνώμη του γονιού και του παιδιού και τη δικιά της.

ΥΓ: Κι η απομνημόνευση αποτελεί μια βασική δεξιότητα. Όσοι διδάσκουμε λύκειο το ξέρουμε καλά. Μην την υποτιμάτε.

[Έσπερος]

Είναι δύσκολο όταν ο γονέας είναι και εργοδότης. Ωραίες οι συμβουλές υπερανω, αλλά αυτός που πληρώνει περιμένει να δει κάτι. Ακόμα κι αν είναι ανέφικτο αυτό που περιμενει, αν δεν είναι ευχαριστημένες οι δυο πλευρές από τη συνεργασία, δεν τραβάει το πράγμα.

[erietta]

Είχα ανάλογη περίσταση που μάνα πίεζε παιδί με ΔΕΠΥ να μαθαίνει απ' έξω την ιστορία. Αποτέλεσμα; Κάθε χρόνο μένει σε 3-4 μαθήματα.
Εγώ θα ρωτούσα το εξής: είναι αίτημα του σχολείου η παπαγαλία; Αυτό θα της έλεγα. Αν δεν είναι, τότε ποιος ο λόγος να πιέζουμε άδικα το παιδί; Δυστυχώς αυτές οι μαμάδες καταστρέφουν τα παιδιά, με την πίεση που τους ασκούν.
Μεταξύ μας, η μάνα χρειάζεται ψυχολόγο επειγόντως.

[Roka]

Είχα ανάλογη περίσταση που μάνα πίεζε παιδί με ΔΕΠΥ να μαθαίνει απ' έξω την ιστορία. Αποτέλεσμα; Κάθε χρόνο μένει σε 3-4 μαθήματα.
Εγώ θα ρωτούσα το εξής: είναι αίτημα του σχολείου η παπαγαλία; Αυτό θα της έλεγα. Αν δεν είναι, τότε ποιος ο λόγος να πιέζουμε άδικα το παιδί; Δυστυχώς αυτές οι μαμάδες καταστρέφουν τα παιδιά, με την πίεση που τους ασκούν.
Μεταξύ μας, η μάνα χρειάζεται ψυχολόγο επειγόντως.

Για καλή τύχη του μαθητή πηγαίνει σε ιδιωτικό όπου τον προσέχουν αρκετά και από ότι έχω δει από τις σημειώσεις που τους δίνουν στα μαθήματα δεν ακολουθούν τη μέθοδο της παπαγαλίας. Όμως η μητέρα τα μεταφράζει όλα με βάση τους βαθμούς. Μάλλιασε η γλώσσα μου να της λέω ότι η προσπάθεια του παιδιού έχει σημασία (και ότι βαθμοί όπως 70% και 80% σε παιδιά με μαθησιακές είναι σούπερ επιτυχία!) και αυτή μου απαντάει ότι ξέρει ότι το παιδί της μπορεί περισσότερα! Πιστεύω δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερος αδερφός που είναι άριστος μαθητής.

Θα δώσω ένα παράδειγμα (που με έκανε έξαλλη): τον μαθητή τον βοηθάω και στα αγγλικά του σχολείου. Με τη μητέρα κάθονταν και απομνημόνευαν απλώς τις λέξεις των κεφαλαίων. Αποτέλεσμα είναι ότι στο πρώτο τεστ έγραψε μηδέν (γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε το παιδί να θυμηθεί λέξεις πέντε κεφαλαίων με απλή απομνημόνευση). Ξεκινάμε μαζί να κάνουμε τις λέξεις με πιο παιγνιώδη τρόπο μέσω πολυαισθητηριακής μάθησης έχοντας (εγώ) σαν στόχο να μπορέσει να συγκρατήσει όσο πιο πολλές μπορεί (αλλά όχι όλες φυσικά). Σε ακόλουθο τεστ λοιπόν έγραψε 75%. Ε, λοιπόν δεν της άρεσε! Ήθελε παραπάνω! Το γεγονός ότι από το 0 πήγε στο 75% πέρασε έτσι!

Η μητέρα σίγουρα θέλει ψυχολόγο. Της το έχω προτείνει ως ένα τρόπο διαχείρισης της εναντιωματικής διαταραχής του παιδιού.

[Roka]

Εγώ εδώ θα διαφωνήσω. Η προσαρμογή ανά μαθητή παίζει μεγάλο ρόλο για έναν εκπαιδευτικό. Κατ' εμέ δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απόψεις του γονιού. Αλλά να συνεργαζόμαστε. Εγώ θα πρότεινα στη συναδέλφισσα να βρει μια χρυσή τομή συνδυάζοντας και τη γνώμη του γονιού και του παιδιού και τη δικιά της.

ΥΓ: Κι η απομνημόνευση αποτελεί μια βασική δεξιότητα. Όσοι διδάσκουμε λύκειο το ξέρουμε καλά. Μην την υποτιμάτε.

Σύμφωνοι, η απομνημόνευση αποτελεί μία βασική δεξιότητα. Όμως όταν μιλάμε για παιδιά μη τυπικής ανάπτυξης αλλάζουν τα πράγματα. Επίσης, πληθώρα μελετών πλέον υποστηρίζουν ότι η πολυαισθητηριακή μάθηση, δηλαδή η ταυτόχρονη εισροή της πληροφορίας μέσω διαφορετικών αισθήσεων, έχει πολύ καλύτερη επιρροή στη μνημονική διατήρηση της πληροφορίας (κάνω το διδακτορικό μου σε αυτό το θέμα) γεγονός που διαπιστώνω και από την εργασία μου με τους μαθητές μου. Το θέμα μου είναι πως μπορώ να πείσω αυτή την "ξερόλα" μητέρα ότι οι δραστηριότητες που κάνουμε με το μαθητή δεν τα κάνουμε για να περάσει η ώρα αλλά γιατί έχουν ουσιαστική επιρροή στη μάθηση του παιδιού.

[erietta]

Επιμένω ότι η μαμά και η οικογένεια όλη χρειάζεται συμβουλευτική υποστήριξη. Και απορώ, πώς αφού υπάρχει τέτοια διάγνωση, δεν κάνουν. Η διάγνωση έχει κατατεθεί στο σχολείο; Γιατί εγώ έχω δει παιδιά με εναντιωματική διαταραχή που το μόνο που κάνουν είναι να αναστατώνουν ένα σχολείο που δεν ξέρει να τα διαχειριστεί ή άλλα που έχουν παράλληλη και στο Γυμνάσιο.
Επιμένω, ότι αφού είναι και ιδιωτικό, μπορείτε να επιβεβαιώσετε με τους ίδιους τους καθηγητές, αν θέλουν την παπαγαλία. Εγώ θα επέμενα σε αυτό. Θα της έλεγα ακριβώς αυτό. "Ας μάθουμε τι ζητάει το σχολείο". Κανένα σοβαρό σχολείο δεν θα επιβεβαιώσει ότι απαιτεί την παπαγαλία (εκτός αν μιλάμε για τύπους στα αρχαία). Προφανώς η κυρία παρακάμπτει και το σχολείο, ως συνήθως, και κάνει τα δικά της.

[leon.]

Το να εναντιωθεί η συναδέλφισσα Roka στη μάνα δεν είναι φρόνιμο. Εδώ απαιτείται διπλωματία για να της αλλάξει λίγο τη νοοτροπία. Θέλει τρόπο (και λίγο κόπο). Όλα, όμως, λύνουνται με καλή πίστη μ' εμπιστοσύνη και συνεργατικά. Όχι με κόντρα. Η τελευταία δεν ωφελεί πουθενά. Δεν είν' το ζήτημα "ποιος έχει δίκιο", αλλά πώς ν' αντιληφθεί η μητέρα ότι κάπου κάπως κάποτε πρέπει να ιδεί το πράγμα για την προκοπή του γιου της αλλιώτικα.

[Scout]

Κατ' εμέ δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απόψεις του γονιού. Αλλά να συνεργαζόμαστε.

Να προεκτείνω αυτή τη θέση, παραθέτοντας και ένα παράδειγμα από τη γενική και όχι την ειδική αγωγή ή την ειδική περίπτωση. Η περιοχή και το σχολείο δεν έχουν σημασία.

[leon.]

Για το συνάδελφο Scout. Να γνωρίζεις κάτι. Πες ότι ο καθηγητής δεν κάνει τις εφημερίες του. Μπορεί να γίνει κάτι; ΝΑΙ. Μέχρι κι αναφορά κι επίπληξη και ποινή. Πες ότι ο καθηγητής δεν παρίσταται στο μάθημα λόγω απουσίας δίχως επαρκή αιτιολόγηση. Μπορεί να γίνει κάτι; ΝΑΙ. Μέχρι κι αναφορά κι επίπληξη και ποινή. Πες τώρα ότι ο καθηγητής μπαίνει μέσα στο τμήμα ΔΕΝ κάνει μάθημα και γράφει στο βιβλίο ύλης ότι κάνει. Μπορεί να γίνει κάτι; ΟΧΙ. Προτιμητέο να ΜΗΝ κάνει μάθημα παρά να κάνει αλλά να ΜΗ συμπληρώνει το βιβλίο ύλης. Το τελευταίο, πάλι, έχει ποινή. Το συμπέρασμα τώρα. Αν ο καθηγητής ΔΕΝ κάνει μάθημα έχει συνέπειες για τον ίδιο; ΚΑΜΜΙΑ. Οι συνέπειες είναι ΜΟΝΟ για τους μαθητές. Δε θα μάθουν. Απλά. Και θ' απευθυνθούν στην παραπαιδεία. Αυτά.

[Scout]

Αν ο καθηγητής ΔΕΝ κάνει μάθημα έχει συνέπειες για τον ίδιο; ΚΑΜΜΙΑ. Οι συνέπειες είναι ΜΟΝΟ για τους μαθητές. Δε θα μάθουν. Απλά. Και θ' απευθυνθούν στην παραπαιδεία. Αυτά.

Άρα μια τρύπα στο νερό θα κάνουν τα διαβήματα των πενταμελών των μαθητών, αλλά και του Συλλόγου Γονέων. Δεν θέλω τώρα να πιάσω το "φιλοσοφικό", "ρητορικό", και εν πολλοίς υποβολιμαίο ερώτημα "ναι, αλλά ΑΝ οι αξιολογήσεις των αναπληρωτών μετρούσαν για τον διορισμό...", γιατί θα είχε και πολλές ανεπιθύμητες "ουρές" από πίσω ένα τέτοιο ερώτημα, αλλά σκεφτείτε λίγο τη θέση του ίδιου του καθηγητή που κάνει κάτι τέτοιο: από αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, μηδέν; Πώς θα σταθεί, όταν με το "καλό" διοριστεί, αν τον/την συνοδεύει μια τέτοια φήμη; (Απέναντι στους/στις συναδέλφους κυρίως, αν προεξοφλήσουμε ότι τη γνώμη των παιδιών και των γονέων την έχει γραμμένη.)