Εμπλοκή γονέων στον τρόπο διεξαγωγής του μαθήματος

[erietta]

scout, στα σχολεία που ήμουν εγώ, αν μια καθηγήτρια δεν κάνει μάθημα, αλλά π.χ. βάζει στα παιδιά να δουν ταινίες και συγχρόνως βάζει σε όλους 19άρια, οι μαθητές είναι ενθουσιασμένοι, και ποτέ μα ποτέ δεν θα ακούσεις παράπονο.

[PDE ads]

[emmaki]

Άρα μια τρύπα στο νερό θα κάνουν τα διαβήματα των πενταμελών των μαθητών, αλλά και του Συλλόγου Γονέων. Δεν θέλω τώρα να πιάσω το "φιλοσοφικό", "ρητορικό", και εν πολλοίς υποβολιμαίο ερώτημα "ναι, αλλά ΑΝ οι αξιολογήσεις των αναπληρωτών μετρούσαν για τον διορισμό...", γιατί θα είχε και πολλές ανεπιθύμητες "ουρές" από πίσω ένα τέτοιο ερώτημα, αλλά σκεφτείτε λίγο τη θέση του ίδιου του καθηγητή που κάνει κάτι τέτοιο: από αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, μηδέν; Πώς θα σταθεί, όταν με το "καλό" διοριστεί, αν τον/την συνοδεύει μια τέτοια φήμη; (Απέναντι στους/στις συναδέλφους κυρίως, αν προεξοφλήσουμε ότι τη γνώμη των παιδιών και των γονέων την έχει γραμμένη.)

Ποιος λεει οτι και τη γνωμη των συναδελφων δεν την εχει γραμμενη;

(Γνωριζω αναλογο περιστατικο που δεν καταφεραν να κανουν κατι και απλα περασε η χρονια. Το συγκεκριμενο ατομο φετος διοριστηκε και…..ταλαιπωρει αλλα παιδια και αλλους γονεις)

[leon.]

από αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, μηδέν;

Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν ρωτήσεις την καθηγήτρια που προανάφερες στο παράδειγμά σου θα σου πει ότι κάνει μαθηματάρα. Κι ότι είναι υπόδειγμα διδάσκουσας προς μίμηση.

[ppil]

Η παπαγαλία, όταν δεν αφορά ορισμούς (που για να δοθούν και να είναι πλήρεις έγινε με κόπο επιστημόνων, διαφωνίες και διορθώσεις), όταν δεν αφορά ποιήματα (που είναι συμπυκνωμένος λόγος και δεν μεταφέρονται με δικά μας λόγια φυσικά) και όταν δεν είναι αποστήθιση κειμένων χαρακτηρισμένων ως "άριστων" (συνήθως στα αρχαία) είναι ένα αίσχος, μια αγραμματοσύνη, ένα εμπόδιο στην κρίση και την γνώση. Μόνο δυστυχώς και αναγκαστική εξαίρεση η Γ Λυκείου με το πραγματικά άθλιο σύστημα εξέτασης των θεωρητικών μαθημάτων.
Έχω 2 πτυχία με άριστα, μεταπτυχιακό και διδακτορικό και παπαγαλία δεν έμαθα παρά μόνο στα παραπάνω [που εξαιρώ.
Στη συνάδελφο που ρώτησε και βιοπορίζεται από μια κουρασμένη μητέρα που απλά θέλει να την αντικαθιστά και να κρατάει το βιβλίο του γιου της, θα πρότεινα ή να κάνει αυτό που ζητάει η εργοδότριά της αν η ανάγκη είναι τεράστια ή να της πει πως ο τρόπος της απλά είναι αποτυχημένος και επιζήμιος και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Προσωπικά θα προτιμούσα να έπλενα σκάλες, παρά να κρατάω βιβλίο να διορθώνω κόμματα στην ιστορία α γυμνασίου και ο άλλος να μην είχε ιδέα τι λέει.

[PDE ads]

[leon.]

[Roka]

[emmaki]

[/b]

Συμφωνώ με αυτό ΑΛΛΑ...το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται αυτή. Είναι πολύ διαφορετικό να απομνημονεύσεις τα βασικά ενός κειμένου (π.χ. στην ιστορία να θυμάσαι πρόσωπα σημαντικά και τι έκαναν), δηλαδή από όλο το κείμενο να απομονώσεις το "ζουμί" του μαθήματος και άλλο εντελώς να κρατώ το βιβλίο του μαθητή για να μου πει ΟΛΟ το μάθημα όπως το λέει το βιβλίο. Και αυτό είναι προβληματικό ειδικά για τους μαθητές μη τυπικής ανάπτυξης γιατί εκτός από το γεγονός πως οι μαθητές με ειδικές μαθησιακές διαταραχές συνήθως έχουν μνημονικό θέμα (δηλαδή σε εμένα μπορεί να τα θυμάται και να μου τα πει αλλά όταν μετά από δύο ώρες το ρωτήσει η μητέρα του ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ μη σου πω ότι δεν θα θυμάται καν ότι κάναμε ιστορία), έχουν συνήθως και πρόβλημα κατανόησης του τι διαβάζουν. Επομένως το να βάλεις ένα τέτοιο παιδί απλά να διαβάσει ένα κείμενο και να το πει απέξω ΔΕΝ δουλεύει.
Αντίθετα, αν εμπλακεί πιο "ενεργά" το παιδί στη διαδικασία (π.χ. να μάθει πως φτιάχνουμε ένα σχεδιάγραμμα του μαθήματος, να παίξουμε κάποιο παιχνίδι εντάσσοντας τη κίνηση του σώματος κ.λ.π.) τότε έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: έχω μία άλλη μαθήτρια που έχει την υπέρτατη τύχη να είναι σε ένα μικρό σχολικό τμήμα (12 μαθητές μέσα στην τάξη) και να έχει μία δασκάλα θεά η οποία χρησιμοποιεί τέτοιες τεχνικές όπως περιέγραψα παραπάνω για να διδάξει μαθήματα όπως ιστορία, φυσική, γεωγραφία κ.λ.π. Τους βάζει λοιπόν στην ιστορία να αναπαραστήσουν μέσα στην τάξη το τι περιγράφει το μάθημα. Τα παιδιά παίρνουν ρόλους και φτιάχνουν εκείνη τη στιγμή ένα μικρό θεατρικό. Ε λοιπόν, δεν υπάρχει φορά που το παιδί να έχει ξεχάσει σημαντικές πληροφορίες ακόμα και όταν κάνουμε επανάληψη το μάθημα αρκετές ημέρες μετά για ένα επαναληπτικό τεστ.

Συμπέρασμα: δε λέμε να μην απομνημονεύσει καθόλου σημαντικές πληροφορίες αλλά να γίνει με έναν τρόπο που το βοηθάει και όχι μέσω μίας στείρας διαδικασίας (διαβάζω το κείμενο, δεν καταλαβαίνω τι λέει αλλά πρέπει να το μάθω απέξω). Το πρόβλημά μου λοιπόν με τη μητέρα δεν είναι ότι περιμένει το παιδί να μάθει απέξω πληροφορίες αλλά το (μεταφέρω αυτολεξεί τα λόγια της): "να το κάνεις με το δικό μου τρόπο γιατί ξέρω ότι δουλεύει".

Πολυ ωραια οπως τα λες και ναι ετσι πρεπει να γινεται (λεξη κλειδι το πρεπει).
Εχουμε, ομως, ενα εκπαιδευτικο συστημα που ζητα παπαγαλια. Το παιδι που μαθαινει με σχεδιαγραμματα και βιωματικα την ιστορια, θα μπορεσει να επιβιωσει σε ενα τετοιο συστημα; Θα μπορεσει να ανταποκριθει στο τεστ του σχολειου και να παρει εναν καλο βαθμο; Αργοτερα στις πανελλαδικες;
Μηπως, λοιπον, θα πρεπει να μιλησεις με τη μαμα και να συζητησεις μαζι της γιατι θελει ππαγαλια; Μηπως αυτο ζητα ο/η δασκαλος/α στο σχολειο; Μηπως ηρεμα και ωραια να της εξηγησεις και εσυ γιατι δεν ειναι καλο για το παιδι να μαθαινει παπαγαλια; Μηπως να τη βαλεις μεσα στο μαθημα και να δει πώς διδασκεις; Μηπως δεν γνωριζει και η ιδια κατι αλλο;

Πολλα μηπως και τιποτα δεν ειναι ξεκαθαρο

(Ημουν απο τους μαθητες που στη Γ λυκειου παθανε πλακα με την παπαγαλια της τριτης δεσμης, γιατι ειχα μαθει να διαβαζω με σχεδιαγραμματα. Ζοριστηκα παρα πολυ για να «μπω» στον καινουριο τροπο διαβασματος και να (μην) γραψω τελικα στις εξετασεις. Εγραψα την επομενη φορα χωρις αγχος και διαβασμα και εχοντας ηδη καβατζωσει μια σχολη, αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια)

[ppil]

leon. καταλαβαίνω τι λες αλλά στην πραγματικότητα μπερδεύουμε τρεις έννοιες και τις κάνουμε μια, ενώ είναι διαφορετικές: παπαγαλία, απομνημόνευση και αποστήθιση.Παπαγαλία είναι το να λες ένα κείμενο με τα λόγια ενός τυχαίου συγγραφέα βιβλίου επακριβώς και χωρίς να έχεις καταλάβει την ουσία, αυτό που κάνουν οι μαθητές, καλοί και κακοί, στοχεύοντας σε γρήγορο και άκοπο γράψιμο στα διαγωνίσματα και γρήγορη απάντηση σε ερώτηση: τι ξέρετε; στην τάξη. Εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό και μπορεί να έχεις έναν άριστο μαθητή κάθε μέρα που στο τέλος της χρονιάς δεν ξέρει καν να απαντήσει στην ουσία του μαθήματος, πέρασε και δεν ακούμπησε. Απομνημόνευση είναι τεχνική και τέχνη. Έχεις κάνει κτήμα σου αυτό που διάβασες, αφορά σε ορισμούς ή εξαιρετικά σημαντικά θέματα και η μνήμη είναι εκεί πάντα και για πάντα. Αποστήθιση πάλι είναι κάτι ενδιάμεσο, μπορεί να σημαίνει απνευστί λέω ένα κείμενο που δεν κατανόησα ή που κατανόησα αλλά δεν ξέρουμε αν είναι στείρα ή όχι. Τα δεδομένα της βιολογίας πχ αν τα κατανοήσεις δεν λέγονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους, είναι επιστημονικές γνώσεις. Η ιστορία από την άλλη είναι ελεύθερο κείμενο, τα δεδομένα της μπορούν να ειπωθούν με χίλιους δυο τρόπους και ο μαθητής μπορεί να διαβάσει πολλά βιβλία που με τελείως διαφορετικό τρόπο να δίνουν αυτές τις γνώσεις. Είναι αμαρτία να ζητούμε με την ίδια επιχειρηματολογία να μας πει ο μαθητής βιολογία όπως ιστορία.

[emmaki]

leon. καταλαβαίνω τι λες αλλά στην πραγματικότητα μπερδεύουμε τρεις έννοιες και τις κάνουμε μια, ενώ είναι διαφορετικές: παπαγαλία, απομνημόνευση και αποστήθιση.Παπαγαλία είναι το να λες ένα κείμενο με τα λόγια ενός τυχαίου συγγραφέα βιβλίου επακριβώς και χωρίς να έχεις καταλάβει την ουσία, αυτό που κάνουν οι μαθητές, καλοί και κακοί, στοχεύοντας σε γρήγορο και άκοπο γράψιμο στα διαγωνίσματα και γρήγορη απάντηση σε ερώτηση: τι ξέρετε; στην τάξη. Εμένα δεν μου λέει τίποτα αυτό και μπορεί να έχεις έναν άριστο μαθητή κάθε μέρα που στο τέλος της χρονιάς δεν ξέρει καν να απαντήσει στην ουσία του μαθήματος, πέρασε και δεν ακούμπησε. Απομνημόνευση είναι τεχνική και τέχνη. Έχεις κάνει κτήμα σου αυτό που διάβασες, αφορά σε ορισμούς ή εξαιρετικά σημαντικά θέματα και η μνήμη είναι εκεί πάντα και για πάντα. Αποστήθιση πάλι είναι κάτι ενδιάμεσο, μπορεί να σημαίνει απνευστί λέω ένα κείμενο που δεν κατανόησα ή που κατανόησα αλλά δεν ξέρουμε αν είναι στείρα ή όχι. Τα δεδομένα της βιολογίας πχ αν τα κατανοήσεις δεν λέγονται με πολύ διαφορετικούς τρόπους, είναι επιστημονικές γνώσεις. Η ιστορία από την άλλη είναι ελεύθερο κείμενο, τα δεδομένα της μπορούν να ειπωθούν με χίλιους δυο τρόπους και ο μαθητής μπορεί να διαβάσει πολλά βιβλία που με τελείως διαφορετικό τρόπο να δίνουν αυτές τις γνώσεις. Είναι αμαρτία να ζητούμε με την ίδια επιχειρηματολογία να μας πει ο μαθητής βιολογία όπως ιστορία.

Σωστα!
Αλλα το συστημα στο οποιο βρισκομαστε πως ζηταει απο το μαθητη να πει/γραψει την ιστορια; Σε καμια περιπτωση με δικα του λογια! Στις πανελλαδικες βαθμολογειται μεχρι και το κομμα….

[ppil]

Να το κάνω και λίγο πιο προσωπικό. Η κόρη μου πάει Γυμνάσιο φέτος. Η καθηγήτριά της είναι καθηγήτρια ξένων γλωσσών που συμπληρώνει ώρες και ξεκαθάρισε πως δεν γνωρίζει πολλά για το μάθημα αυτό. Η παράδοση είναι γύρω στα 5-10 λεπτά ανάγνωση του επόμενου μαθήματος από κάποιον μαθητή (συνήθως κάποιου που μιλάει και δεν κάνει και την καλύτερη ανάγνωση...) Την υπόλοιπη ώρα εξετάζονται οι μαθητές στο προηγούμενο μάθημα με ερωτήσεις τους πλαγιότιτλους του βιβλίου. Η κόρη μου κατέχει την ιστορία αυτή επειδή γνωρίζει περισσότερα από όσα αναφέρει το βιβλίο. Είναι το αγαπημένο της μάθημα και είναι ιδιαίτερα επιμελής μαθήτρια. Όσες φορές μέχρι στιγμής είπε μάθημα, το είπε με δικό της όμορφο συνεχόμενο λόγο και διανθίζοντας με επιπλέον γνώσεις τα όσα λέγονται εντός του βιβλίου χωρίς να παραλείψει πληροφορίες. Το σχόλιο που έκανε κάθε μα κάθε φορά η κυρία της ήταν: δεν διαβάσαμε όμως καλά ε; Συμπαθεί την κόρη μου και την θεωρεί καλή μαθήτρια που δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια λάθη...

[ppil]

Σωστα!
Αλλα το συστημα στο οποιο βρισκομαστε πως ζηταει απο το μαθητη να πει/γραψει την ιστορια; Σε καμια περιπτωση με δικα του λογια! Στις πανελλαδικες βαθμολογειται μεχρι και το κομμα….

Δυστυχώς ναι, είπα παραπάνω για τις πανελλήνιες... αλλά τουλάχιστον αυτό το δράμα να μην καλλιεργείται από το Δημοτικό...Με πιάνει η ψυχή μου γιατί εγώ αυτό δεν το αντέχω. Δεν ανησυχούσα ποτέ για τα δύσκολα μαθήματα στο σχολείο, αλλά για τα εύκολα παπαγαλίας και το έβρισκα τραγικό.

[elranna]

Σωστα!
Αλλα το συστημα στο οποιο βρισκομαστε πως ζηταει απο το μαθητη να πει/γραψει την ιστορια; Σε καμια περιπτωση με δικα του λογια! Στις πανελλαδικες βαθμολογειται μεχρι και το κομμα….

Πραγματικά δεν ξέρω πώς έχει προκύψει αυτή η εντύπωση. Διορθώνω ιστορία αρκετά χρόνια πλέον, κανένας δεν βαθμολογεί κανένα κόμμα. Αυτό που βαθμολογείται είναι η πληρότητα της απάντησης. Αν ένα παιδί δώσει όλες τις πληροφορίες με δικά του λόγια, θα πάρει άριστα. Και τουλάχιστον στο δικό μου βαθμολογικό, χαιρόμαστε όταν βλέπουμε γραπτά στα οποία φαίνεται κατανόηση και όχι παπαγαλία.

Το πρόβλημα όμως είναι το εξής: για να δώσει ένα παιδί μια πλήρη απάντηση με δικά του λόγια, πρέπει να υπάρχουν δύο προϋποθέσεις: Πολύ καλή κατανόηση και πολύ καλά ελληνικά. Έχω άπειρα παραδείγματα λαθών, τα οποία δεν είναι λάθη "ιστορίας" αλλά ελληνικών ή/και έλλειψης κατανόησης. Δεν θα ξεχάσω το .. ανέκδοτο -εγώ το είδα σε δύο γραπτά και το είδαν και άλλοι συνάδελφοι σε άλλα-, στο οποίο τα παιδιά αντί να γράψουν "η Ελλάδα των παραμονών των

[Έσπερος]

@eiranna ν αγιάσει το στόμα σου.
Η παπαγαλία είναι ασφαλέστερη για να έχει ο διδάσκων το κεφάλι του ήσυχο ότι δεν θα πάει κάτι στραβά επειδή ο μαθητής θα γράψει κάτι ασαφές. Με δεδομένη την ικανότητα διατύπωσης των παιδιών σήμερα, φυσικά δεν γίνεται να πεις με δικά σου λόγια κάτι, αν τα δικά σου λόγια δεν επαρκούν. Κατά τ άλλα, φυσικά και μπορείς να διατηρήσεις όλες τις πληροφορίες χωρίς να είσαι πιστός στη διατύπωση. Κάποιοι μαθητες το κάνουν και πολύ καλά μάλιστα.

Η απομνημόνευση πληροφοριών καλώς ή κακώς είναι κάτι που χρειαχεται για εξετάσεις. Απομνημόνευση πληροφοριών είναι ότι η μάχη του Μαραθωνα έγινε τότε, πολέμησαν αυτοί, Έλληνας στρατηγός ήταν αυτός κλπ. Τα λόγια με τα οποία θα τα πεις, είναι παπαγαλία. Επθσης μιας κ το φερε η κουβέντα, το σχεδιαγραμμα είναι μια απεικόνιση με μορφή πλαγιοτίτλων και λέξεων-κλειδιών, των βασικών πληροφοριών. Σχεδιάγραμμα δεν είναι να βάλεις bullets σε κάθε αυτούσια πρόταση του κειμένου για να φαίνεται πιο εύκολο στην προσέγγιση.

Την πιο πολλή παπαγαλία πάντως εγω την έχω δει να τη ζητούν κλασικές παραδοσιακές φιλόλογοι παλαιας κοπής. Όπως είναι στο σχολείο μου. Δεν έχω δει συναδελφο ξενόγλωσση να ζητάει παπαγαλία. Ούτε να κάνει «υποδεέστερο» μάθημα. Θα έλεγα ότι με ευχαριστεί μάλιστα να συνεργάζομαι μαζί τους γιατί δεν θεοποιούν το βιβλίο.

[English]

Να το κάνω και λίγο πιο προσωπικό. Η κόρη μου πάει Γυμνάσιο φέτος. Η καθηγήτριά της είναι καθηγήτρια ξένων γλωσσών που συμπληρώνει ώρες και ξεκαθάρισε πως δεν γνωρίζει πολλά για το μάθημα αυτό. Η παράδοση είναι γύρω στα 5-10 λεπτά ανάγνωση του επόμενου μαθήματος από κάποιον μαθητή (συνήθως κάποιου που μιλάει και δεν κάνει και την καλύτερη ανάγνωση...) Την υπόλοιπη ώρα εξετάζονται οι μαθητές στο προηγούμενο μάθημα με ερωτήσεις τους πλαγιότιτλους του βιβλίου. Η κόρη μου κατέχει την ιστορία αυτή επειδή γνωρίζει περισσότερα από όσα αναφέρει το βιβλίο. Είναι το αγαπημένο της μάθημα και είναι ιδιαίτερα επιμελής μαθήτρια. Όσες φορές μέχρι στιγμής είπε μάθημα, το είπε με δικό της όμορφο συνεχόμενο λόγο και διανθίζοντας με επιπλέον γνώσεις τα όσα λέγονται εντός του βιβλίου χωρίς να παραλείψει πληροφορίες. Το σχόλιο που έκανε κάθε μα κάθε φορά η κυρία της ήταν: δεν διαβάσαμε όμως καλά ε; Συμπαθεί την κόρη μου και την θεωρεί καλή μαθήτρια που δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια λάθη...

Ως εκπαιδευτικός ξένης γλώσσας που έχω διδάξει Ιστορία χαιρόμουν πολύ όταν μαθητές απαντούσαν στις ερωτήσεις με δικά τους λόγια δίχως να παπαγαλίζουν αλλά ούτε και να παραλείπουν πληροφορίες. Δείχνουν έτσι ότι έχουν κατανοήσει το μάθημα και δεν έχει γίνει στείρα απομνημόνευση. Υπάρχουν, ωστόσο, καθηγητές (φιλόλογοι Ελληνικών ή που έχουν την Ιστορία β' ανάθεση) οι οποίοι κακώς θεωρούν ότι η παπαγαλία δείχνει διαβασμένο μαθητή. Άλλο που κάποιες φορές τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν καν τι λένε (το καταλαβαίνεις κι από τον τρόπο που συνδέουν τις λέξεις μεταξύ τους) κι αν ξεχάσουν μια λέξη, κολλάνε εντελώς.