Προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη

[emmaki]

Υπάρχουν πεειπτωσεις που δεν γίνεται να μην σπάσεις αυγά. Συμφωνώ.
Βέβαια φασκούμε και αντιφασκουμε όταν λέμε όχι τιμωρίες, κατανόηση, υπομονή, τα πράγματα θέλουν χρόνο, οι θύτες μπορεί να είναι θύματα, μην τους καταδικάζουμε, αλλά ταυτόχρονα πάμε στον εισαγγελέα τον γονέα επειδή δεν δίνει ψυχολογική υποστήριξη στο παιδί του. Γιατί το πρώτο είναι μια ανώδυνη παρέμβαση στη συμπεριφορά ενός παιδιού μέσα στο σχολικό, με σχολικα μέσα και χωρίς ποινική εμπλοκή, και το δεύτερο είναι ωμή παρέμβαση στην οικογενειακή ζωή κάποιου, που δεν ξέρεις τ επιπτώσεις μπορεί να έχει στο παιδί.

Νομιζω οτι δεν θες να καταλαβεις τι λεω…..


Δεν ειπε πουθενα να πας στον εισαγγελεα γονεις που δεν υποστηριζουν ψυχολογικα το παιδι τους, αλλα γονεις που δεν δεχονται να κανουν κατι για να αντιμετωπιστουν τα προβληματα του παιδιου τους. Η διαφορα ειναι τεραστια!
Οταν λες εσυ η ιδια οτι στο σχολειο σου ερχονται οι μαθητες με μαυρο και με μαχαιρια, σορρι αλλα εκει ειναι θεμα του εισαγγελεα και της αστυνομιας. Εκτος, αν θες να περναει η ωρα, να κανεις μαθημα οσο μπορεις με τα 2-3 «μη προβληματικα» παιδια της ταξης και να πηγαινεις σπιτι σου. Και οχι δεν αναφερομαι σε σενα προσωπικα, απλα αναφερομαι στις καταστασεις που περιγραφεις.

Επισης, ο ψυχολογος δεν ειναι απαραιτητα εναντιον των κυρωσεων. Κανει ομως καο δουλεια περα απο αυτες και εχει υποχρεωση να μην ενημερωνει λεπτομερως κανεναν αλλο για το το κανει και τι λεγεται μεταξυ αυτου και του παιδιου.

Δεν φασκουμε και αντιφασκουμε, οπως βλεπεις λοιπον

[PDE ads]

[Έσπερος]

Νομιζω οτι δεν θες να καταλαβεις τι λεω…..


Δεν ειπε πουθενα να πας στον εισαγγελεα γονεις που δεν υποστηριζουν ψυχολογικα το παιδι τους, αλλα γονεις που δεν δεχονται να κανουν κατι για να αντιμετωπιστουν τα προβληματα του παιδιου τους. Η διαφορα ειναι τεραστια!
Οταν λες εσυ η ιδια οτι στο σχολειο σου ερχονται οι μαθητες με μαυρο και με μαχαιρια, σορρι αλλα εκει ειναι θεμα του εισαγγελεα και της αστυνομιας. Εκτος, αν θες να περναει η ωρα, να κανεις μαθημα οσο μπορεις με τα 2-3 «μη προβληματικα» παιδια της ταξης και να πηγαινεις σπιτι σου. Και οχι δεν αναφερομαι σε σενα προσωπικα, απλα αναφερομαι στις καταστασεις που περιγραφεις.

Επισης, ο ψυχολογος δεν ειναι απαραιτητα εναντιον των κυρωσεων. Κανει ομως καο δουλεια περα απο αυτες και εχει υποχρεωση να μην ενημερωνει λεπτομερως κανεναν αλλο για το το κανει και τι λεγεται μεταξυ αυτου και του παιδιου.

Δεν φασκουμε και αντιφασκουμε, οπως βλεπεις λοιπον

Ωραία, τώρα καλύφθηκα. Αν υπάρχουν λοιπόν
σοβαρα προβλήματα (γιατί γι αυτά νόμιζα ότι συζητάμε), ο ψυχολόγος δεν θα μπει μπροστά ως αλλοθι για να καλυφθούν τα παιδιά ώστε να μην προχωρήσει το σχολείο σε άλλου είδους ενεργειες. Τώρα σαφώς το είπες. Γιατί πριν λέγατε άλλα, ότι οο θύτες είναι συνήθως και θύματα, και τα παιδιά πρέπει να γίνουν μια ομάδα και τους τραμπούκους πρέπει να τους αντιμετωπίζουν τα άλλα παιδιά και πρέπει να κάνουμε υπομονή για να βελτιωθούν τα προβλήματα.

Με την ευκαιρία, επειδή μάλλον δεν είχα καταλάβει καλά τον ρόλο ενός ψυχολόγου στα σχολεία. Όταν λετε ότι δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτει τίποτα. Πώς τότε βοηθά το έργο των εκπαιδευτικών; Πώς λύνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς αν ο εκπαιδευτικός δεν γνωρίζει τι υπάρχει από πίσω ώστε να εξατομικεύει τις αντιδράσεις του, όσο είναι εφικτό; Και τότε τι νόημα έχει να είναι ο ψυχολόγος  εντός σχολείου, αν δεν μπορεί να δώσει οδηγίες στους εκπαιδευτικούς για το το θα κάνουν; Ας έχουν ψυχολόγο δωρεάν για μαθητες στην πρωτοβάθμια περίθαλψη (λέμε τώρα, αν υπήρχε). Οι εκπαιδευτικό στο σχολείο χρειάζονται συμβουλές και καθοδήγηση για να μην αυτοσχεδιάζουν.

[emmaki]

Ωραία, τώρα καλύφθηκα. Αν υπάρχουν λοιπόν
σοβαρα προβλήματα (γιατί γι αυτά νόμιζα ότι συζητάμε), ο ψυχολόγος δεν θα μπει μπροστά ως αλλοθι για να καλυφθούν τα παιδιά ώστε να μην προχωρήσει το σχολείο σε άλλου είδους ενεργειες. Τώρα σαφώς το είπες. Γιατί πριν λέγατε άλλα, ότι οο θύτες είναι συνήθως και θύματα, και τα παιδιά πρέπει να γίνουν μια ομάδα και τους τραμπούκους πρέπει να τους αντιμετωπίζουν τα άλλα παιδιά και πρέπει να κάνουμε υπομονή για να βελτιωθούν τα προβλήματα.

Με την ευκαιρία, επειδή μάλλον δεν είχα καταλάβει καλά τον ρόλο ενός ψυχολόγου στα σχολεία. Όταν λετε ότι δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτει τίποτα. Πώς τότε βοηθά το έργο των εκπαιδευτικών; Πώς λύνονται τα προβλήματα συμπεριφοράς αν ο εκπαιδευτικός δεν γνωρίζει τι υπάρχει από πίσω ώστε να εξατομικεύει τις αντιδράσεις του, όσο είναι εφικτό; Και τότε τι νόημα έχει να είναι ο ψυχολόγος  εντός σχολείου, αν δεν μπορεί να δώσει οδηγίες στους εκπαιδευτικούς για το το θα κάνουν; Ας έχουν ψυχολόγο δωρεάν για μαθητες στην πρωτοβάθμια περίθαλψη (λέμε τώρα, αν υπήρχε). Οι εκπαιδευτικό στο σχολείο χρειάζονται συμβουλές και καθοδήγηση για να μην αυτοσχεδιάζουν.

Πάλι δεν έχεις καταλάβει. Αυτά που λες εννοείται θα γίνουνε μέσα στην ταξη και μέσα στο σχολείο. Όλα τα παιδιά μαζί θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Η δουλειά πρέπει να είναι συλλογική και πρέπει να έχει συνέχεια. Και φυσικά οι θύτες είναι θύματα. Και φυσικά πρέπει να βρεθεί η πηγή της όποια συμπεριφοράς τους. Και φυσικά τα «ήσυχα παιδιά» πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τις παρεμβάσεις από οποιονδήποτε άλλον.

Όσο για το τι κάνει ένας ψυχολόγος, θα σου πρότεινα να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο και να συζητήσετε μαζί. Αυτός θα σου πει και για το απόρρητο, αυτός θα σου πει και για την δεοντολογία, αυτός θα σου εξηγήσει τη δουλειά του.

[Lino]

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η απαξίωση και ο μηδενισμός κάποιων εκπαιδευτικών απέναντι σε έναν ολόκληρο κλάδο -που ούτε έχουν καταλάβει τον ρόλο του μέσα στο σχολείο- όταν μάλιστα η ύπαρξη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε όλα τα σχολεία αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

[PDE ads]

[ΤΚ]

Πάλι δεν έχεις καταλάβει. Αυτά που λες εννοείται θα γίνουνε μέσα στην ταξη και μέσα στο σχολείο. Όλα τα παιδιά μαζί θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Η δουλειά πρέπει να είναι συλλογική και πρέπει να έχει συνέχεια. Και φυσικά οι θύτες είναι θύματα. Και φυσικά πρέπει να βρεθεί η πηγή της όποια συμπεριφοράς τους. Και φυσικά τα «ήσυχα παιδιά» πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τις παρεμβάσεις από οποιονδήποτε άλλον.

Όσο για το τι κάνει ένας ψυχολόγος, θα σου πρότεινα να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο και να συζητήσετε μαζί. Αυτός θα σου πει και για το απόρρητο, αυτός θα σου πει και για την δεοντολογία, αυτός θα σου εξηγήσει τη δουλειά του.

Κενές αοριστολογίες.

[emmaki]

Κενές αοριστολογίες.

Οκ…..


Είναι αοριστολογίες, αν αυτό που περιμένει κανείς είναι μία συνταγή που θα εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) όταν μιλάμε για ανθρώπους γενικά η για παιδιά ειδικά η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και χρειάζεται ξεχωριστή αντιμετώπιση και όχι μία συνταγή για τα πάντα.

[Έσπερος]

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η απαξίωση και ο μηδενισμός κάποιων εκπαιδευτικών απέναντι σε έναν ολόκληρο κλάδο -που ούτε έχουν καταλάβει τον ρόλο του μέσα στο σχολείο- όταν μάλιστα η ύπαρξη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών σε όλα τα σχολεία αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Εμένα πάλι με εντυπωσιάζει η απαξίωση από πλευράς εκπαιδευτικών, σε οποιοδήποτε παιδί συμπεριφέρεται σωστά και φυσιολογικά, για τα μέτρα της ηλικίας του. Το καταλαβαίνω από τις ειρωνείες για τα 2-3 "καλά παιδιά" ή τον όρο "προβληματικά παιδιά" που μου αποδίδουν, ενώ εγώ 1ον δεν έχω χαρακτηρίσει κανένα παιδί ως προβληματικό, μόνο για παιδιά που δημιουργούν προβλήματα έχω μιλήσει, 2ον δεν μιλώ για "καλά" και "κακά" παιδια αλλά μιλώ για παιδία προσεγμένα, φροντισμένα κλπ, που δείχνει ότι από πίσω υπάρχει μια οικογένεια που ενδιαφέρεται και δουλευει για να τα αναθρεψει και 3ον δεν είπα ποτέ ότι κάνω μάθημα με τα "καλά" παιδιά μόνο, ούτε ότι αυτά τα παιδιά θεωρώ ότι είναι 2-3. Γιατί ΔΕΝ είναι 2-3. Έχουμε σχετικοποιήσει την παρέκκλιση. Τα παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, είναι 2-3. Οι 6-7 φασαριόζοι ενός τμήματος με φυσιολογική, παιδική ή εφηβική αντιδραστικότητα, ή ανωριμότητα ή σαχλαμάρα, δεν είναι παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, απλώς κουράζουν τον εκπαιδευτικό στο να τα αντιμετωπίσει κ αι ενίοτε καθυστερούν λίγο το μάθημα, αλλά αυτά είνναι τα φυσιολογικά και αναμενόμενα.

Εδώ βλέπω ότι οι συνάδελφοι θεωρούν εξαίρεση τα παιδιά με φυσιολογική παιδική ή εφηβικη΄συμπεριφορά. Συγγνώμη αλλά οι συμμορίες και οι βανδαλισμοί δεν είναι φυσιολογικά. Αυτά είναι οι εξαιρέσεις.

Όταν  ήμμασταν παιδιά, ξέραε από το σπίτι μας με τι είδους παιδιά μπορούσαμε να κάνουμε παρέα. Την επιλογή την κάναμε αυτόματα. Γνωρίζαμε ότι είναι παιδιά, που δεν είναι για εμάς. Δεν μπλεκόμασταν μαζί τους, δεν τα ενοχλούσαμε, δεν μας ενοχλούσαν, δεν μας κορόιδευαν. Απλά ξέραμε ότι δεν θα κάνουμε παρέα μαζί, δεν θα παίξομε μαζί, δεν θα αλληλοπροσκληθούμε στα πάρτι. Ήταν όλα τακτοποιημένα και τα παιδιά δεν παρασύρονταν εύκολα. Τα παιδιά τώρα έχω διαπιστώσει ότι έχουν χάσει κάθε κριτήριο. ΤΟ διαπίστωσα όταν πρωτοδιορίστηκα και υπεεύθεσα ότι ήταν λόγω επαρχίας, ελπίζω στην Αθήνα να κρατάνε ακόμα λίγη εκλεκτικότητα. ΑΝ όμως και οι εκπαιδευτικοί αρχίζουν αυτά τα περί ομάδας κλπ, πώς να έχουν μετά τα παιδιά κριτήριο; Οι ίδοι έχουμε σχετικοποιήσει την σωστή συμπεριφορά με τη στάση μας.

[emmaki]

Εμένα πάλι με εντυπωσιάζει η απαξίωση από πλευράς εκπαιδευτικών, σε οποιοδήποτε παιδί συμπεριφέρεται σωστά και φυσιολογικά, για τα μέτρα της ηλικίας του. Το καταλαβαίνω από τις ειρωνείες για τα 2-3 "καλά παιδιά" ή τον όρο "προβληματικά παιδιά" που μου αποδίδουν, ενώ εγώ 1ον δεν έχω χαρακτηρίσει κανένα παιδί ως προβληματικό, μόνο για παιδιά που δημιουργούν προβλήματα έχω μιλήσει, 2ον δεν μιλώ για "καλά" και "κακά" παιδια αλλά μιλώ για παιδία προσεγμένα, φροντισμένα κλπ, που δείχνει ότι από πίσω υπάρχει μια οικογένεια που ενδιαφέρεται και δουλευει για να τα αναθρεψει και 3ον δεν είπα ποτέ ότι κάνω μάθημα με τα "καλά" παιδιά μόνο, ούτε ότι αυτά τα παιδιά θεωρώ ότι είναι 2-3. Γιατί ΔΕΝ είναι 2-3. Έχουμε σχετικοποιήσει την παρέκκλιση. Τα παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, είναι 2-3. Οι 6-7 φασαριόζοι ενός τμήματος με φυσιολογική, παιδική ή εφηβική αντιδραστικότητα, ή ανωριμότητα ή σαχλαμάρα, δεν είναι παιδιά που δημιουργούν πρόβλημα, απλώς κουράζουν τον εκπαιδευτικό στο να τα αντιμετωπίσει κ αι ενίοτε καθυστερούν λίγο το μάθημα, αλλά αυτά είνναι τα φυσιολογικά και αναμενόμενα.

Εδώ βλέπω ότι οι συνάδελφοι θεωρούν εξαίρεση τα παιδιά με φυσιολογική παιδική ή εφηβικη΄συμπεριφορά. Συγγνώμη αλλά οι συμμορίες και οι βανδαλισμοί δεν είναι φυσιολογικά. Αυτά είναι οι εξαιρέσεις.

Όταν  ήμμασταν παιδιά, ξέραε από το σπίτι μας με τι είδους παιδιά μπορούσαμε να κάνουμε παρέα. Την επιλογή την κάναμε αυτόματα. Γνωρίζαμε ότι είναι παιδιά, που δεν είναι για εμάς. Δεν μπλεκόμασταν μαζί τους, δεν τα ενοχλούσαμε, δεν μας ενοχλούσαν, δεν μας κορόιδευαν. Απλά ξέραμε ότι δεν θα κάνουμε παρέα μαζί, δεν θα παίξομε μαζί, δεν θα αλληλοπροσκληθούμε στα πάρτι. Ήταν όλα τακτοποιημένα και τα παιδιά δεν παρασύρονταν εύκολα. Τα παιδιά τώρα έχω διαπιστώσει ότι έχουν χάσει κάθε κριτήριο. ΤΟ διαπίστωσα όταν πρωτοδιορίστηκα και υπεεύθεσα ότι ήταν λόγω επαρχίας, ελπίζω στην Αθήνα να κρατάνε ακόμα λίγη εκλεκτικότητα. ΑΝ όμως και οι εκπαιδευτικοί αρχίζουν αυτά τα περί ομάδας κλπ, πώς να έχουν μετά τα παιδιά κριτήριο; Οι ίδοι έχουμε σχετικοποιήσει την σωστή συμπεριφορά με τη στάση μας.

Επειδγ το εχεις ξαναναφερει…..

Τον ορο «προβληματικα» τον χρησιμοποιησα εγω και διευκρινησα οτι μοαινρι σε απειρα εισαγωγικα.

Επιση, εσυ εχεις πει πολλες φορες οτι η πλειοψηφια των παιδιων της ταξης σου και του σχολειου σου δεν ενδια φοερονται για το μαθημα, ειναι στο σχολειο επειδη τα υποχρεωνουν, ρημαζουν το μαθημα, δεν αφηνουν τα λιγοα επιμελη παιδια να κανουν μαθημ.
Εσπερε, διαβασε λιγο καλυτερα τα γραφομενα των αλλων…. Δεν μπορω και δεν θελω να σου αλκαξω γνωμη, αλλα μην διαστρεβλωνεις αυτα που λενε αλλοι….

Ουτε ειπωθηκε απο καποιον αλλο οτι ειναι φυσιολογικοι οι βανδαλισμοι, ουτε οι συμμοριες, ουτε εχει κανονικοποιηθει η παρεκκλιση. Εαν τα ερμηνευεις ετσι….. σορι


Οσο για το πως ημασταν εμεις παιδια….. κρινεις πιθανοτατα απι τον εαυτο σου…. Μια χαρα προσπαθουσαμε εμεις, στη δικη μου μικρη πολη, να κανουμε παρεα με ολους,  και απο το σπιτι ποτε δεν μας ελεγαν «μην κανεις παρεα με αυτα τα παιδια», το αντιθετο…..
Α! Και μια χαρα πηγαιναμε και σε σκυλαδικα και σε ντισκο και σε παρτυ και σε γηπεδα και σε ουφαδικα και σε σκοτεινα μερη και σε αλλα «περιεργα» μερη, μεταξυ ολων των αλλων που πηφαιναν τα «παιδια των καλων οικογενειων» της μικρης μου πολης!

[Έσπερος]

Ποτέ δεν είπα ότι είναι η πλειοψηφία. Καμία σχέση. Ότι γενικα υπάρχουν αρκετοί ώστε να εμποδίζουν το μάθημα κάποιες φορές υπό ορισμένες συνθήκες (πχ τελευταία ώρα) έχω πει, και ότι όσο υπήρχε χαλαρή πολιτική, υπήρχε και τελείως ασυγκράτητη συμπεριφορά, που οριοθετήθηκε αμέσως μόλις μπήκαν κανόνες. Αυτό δείχνει ότι τα παιδιά είναι φροντισμένα και μεγαλωμένα με αρχές. Δεν πετάνε από τη χαρά τους για το μάθημα αλλά κι αυτό δεν είναι αφύσικο.
Αφύσικη είναι η παραβατικότητα, η παντελής απουσία σεβασμού στον χώρο και τα πρόσωπα, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, που βλέπω να πληθαίνουν και να κάνουν πιο έντονη την ενόχληση στα υπόλοιπα παιδιά που δεν είναι έτσι.