0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Και αν φυγει ο ψαρας απο το νησι (...) τι θα γινει μετα;
Τρίβει τα χέρια του ο σουλτάνος από απέναντι, και απλώς περιμένει...
@leon, @emmakiΚατανοώ τη διαφωνία σας, ωστόσο παρακαλώ επιτρέψτε μου να τσιτάρω το γνωστό "όσο περισσότερο η πραγματικότητα διαφωνεί με τις απόψεις μας, τόσο το χειρότερο γι' αυτή". Εύχομαι μόνο να μην τη ζήσουμε στο πετσί μας σε μερικά χρόνια.
Εξακολουθώ να θεωρώ πως η πραγματικότητα δε βρίσκεται στο ίδιο μονοπάτι με τις θεωρήσεις σας.
Μενοντας σε ενα ακριτικο μερος (οχι πλεον σε νησι, οπου εμεινα δυο χρονια), εξακολουθω να διαφωνω με τα λεγομενα σας
Αφού μένετε σε ακριτικό μέρος, παρακαλώ να μου πείτε, αν θέλετε βέβαια, πόσο συχνά περνάει από το μυαλό σας η σκέψη να διασχίσετε τα σύνορα, ας πούμε για να πάτε σούπερ μάρκετ ή -ακόμα χειρότερα- για ιατρικούς λόγους. Ανεξάρτητα από το αν χρειάστηκε να το κάνετε. Γιατί οι κάτοικοι π.χ. του Καστελλόριζου δεν έχουν περιοριστεί μόνο στη σκέψη, όπως διαβάσαμε πρόσφατα. Και κατόπιν σκεφτείτε αν αυτές οι καταστάσεις διαμορφώνουν μια πραγματικότητα που αφίσταται της άποψής μου ή όχι.
Αυτό που μόλις παραθέσατε αποδεικνύει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι δε χρειάζεται να φοβάστε τους γείτονες μα να επιθυμείτε και συνύπαρξη μαζί τους. Να ευχαριστήσω κι εγώ, πέραν του γονιού, την Τουρκία και τους Τούρκους που φρόντισαν το παιδί. Κανένας φόβος λοιπόν. Συνύπαρξη και συνεργασία.
Συνύπαρξη και συνεργασία.
μου φαίνεται άδικο να ζητάμε από ανθρώπους να θυσιάσουν τα παιδιά τους για να κατοικούνται τα μικρά νησάκια.